Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Daar had hij weinig op te zeggen, hij had een ochtendhumeur. Het was niet een heel vervelend humeur, maar vrolijk was hij ook niet te noemen. Je had mensen die gewoon chagrijnig werden, hij was gewoon te moe om ook daadwerkelijk maar van enige waarde te zijn voor de rest. Het was niet elke dag zo, maar wel vaak. Op dagen dat hij ergens naar uit keek, viel het mee, maar de andere dagen waren een drama.
'Ik dacht dat dat humeur wel zou verdwijnen als hij volwassen werd, maar dat is dus niet zo.' merkte zijn vader op. Als kind was hij wel een ochtendmens geweest, maar welk kind was nu geen ochtendmens? Toen hij een jaar of dertien was, was dat omgeslagen en sindsdien was hij geen ochtendmens meer te noemen.
'Als ik jullie was zou ik haar vragen zo vaak mogelijk langs te komen, zij doet in een paar minuten waar jullie een paar uur over doen.' hij keek even naar Ivy. Haar snelheid was natuurlijk wel handig als het ging om het dagelijks leven. Opruimen had ze zo gedaan, net als eten en zelfs rond het instituut lopen ging een stuk sneller. Wat dat betreft had hij liever haar gave dan de zijne, die van hem was vrij nutteloos.
'Ik was ook al een knappe peuter hoor.' zei hij lachend. En zelfs als hij dat niet geweest was, had hij het nog niet zo erg gevonden als ze de foto's zag. Het was niet alsof ze iets te zien kreeg wat ze nog nooit gezien had, ze had heus wel wat peuters in haar leven gezien.
'Maar Ivy heeft gelijk, jullie zouden eens langs moeten komen op zondag. Al helemaal sinds we niet zo heel lang kunnen blijven, we worden verwacht bij het diner.' zei hij, toen zijn moeder aan kwam lopen met het kinderalbum. Ze werden niet echt verwacht, maar hoewel zijn moeder vele goede kwaliteiten bezat, was koken daar niet één van. Dat zou hij Ivy nog niet aan doen, misschien later een keer als ze zich volledig op haar gemak voelde bij zijn ouders en ze durfde te zeggen dat het niet te eten was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte om wat Ray zei. "Nee, volgens mij is dat ochtendhumeur inderdaad gebleven" lachte ze. Ivy keek Oliver aan met een glimlach. "Maar geen zorgen, dat ben ik nu ook niet echt" gaf ze toe. Ivy kon altijd vanwege haar gave extra laat opstaan, aangezien ze toch klaar was binnen de 2 minuten. Ze gaf Oliver een lach. "He, jij mag dan ook wel meehelpen hoor" lachte ze even. Ze keek hem vrolijk aan. Nah, waarschijnlijk zou ze het alsnog zelf doen, aangezien ze het te tragg zou vinden gaan. Dat was toch wel een nadeel, ze had nogal weinig geduld. Het ging nooit niet snel genoeg voor haar. Ze rolde met haar ogen. "Ik geloof maar al te graag dat je een knappe peuter was meneer perfectie" Ze stak haar tong uit naar hem. Misschien zou ze nog wel eens verderzoeken naar kinderfoto's van haar als ze de kans hd. Ze wist wel dat ze er ergens had liggen, mar ze zou wel goed moeten zoeken ernaar. "Trouwens, ik heb altijd gelijk" grapte ze. "Dan kunnen we jullie ook eens rondleiden in het gebouw en kunnen jullie het team ontmoeten" voegde ze eraan toe. Ja, ze zag het wel zitten om zondag eens af te spreken. Ivy glimlachte breed toen zijn moeder kwam aangelopen en naast haar ging zitten. "Zozo" lachte ze even terwijl ze het boek opensloeg. Ivy keek aandachtig naar de foto's. Ze kon het niet ontkennen, ze waren echt gigantisch schattig! Ze lachte even toen ze een foto zag van Oliver met een emmer op zijn hoofd. "Typisch jij" plaagde ze hem waarna ze een kus op zijn lippen drukte. Het was super om foto's te bekijken. Ivy was dol op fotografie. Elk foto was een vastgelegd, uniek moment dat nooit meer zou gebeuren. Aandachtig bladerde ze verder en zag Oliver van baby, naar peuter, naar kleuter en naar tiener groeien. Foto's van hem als volwassene zaten er niet bij, ze snapte wel waarom.

Account verwijderd

schreef:
Een lach kon hij niet inhouden toen ze beweerde dat hij wel mocht helpen, alsof ze daar het geduld voor zou hebben. Zodra ze iets zelf kon, zou ze het hem echt niet laten doen. Op sommige vlakken was ze wel geduldig, vlakken zoals hijzelf. Ze had best geduldig gewacht tot hij de eerste stap zette, ze had in elk geval geen opmerkingen gemaakt over dat hij er wel heel lang over had gedaan. Of misschien lag dat wel gewoon aan hemzelf, misschien had hij gewoon het gevoel dat hij er heel lang over had gedaan terwijl dat in werkelijkheid wel meeviel. In elk geval had het team het wel erg lang gevonden, vanaf dat één hadden ze al opmerkingen gemaakt.
'Meneer perfectie?' herhaalde hij lachend. Was zij niet altijd degene die beweerde dat ze niet zo mooi was als dat hij zei, maar nu wel beweerde dat hij meneer perfectie was? Het scheelde dat hij niet met zijn uiterlijk bezig was, anders had hij haar waarschijnlijk tegengesproken. Het was wel schattig dat ze zo over hem dacht, hoewel iedereen zijn gebreken had en hij er ook meer dan één had.
'Je zorgt toch wel een beetje goed voor haar hè?' vroeg zijn moeder terwijl ze hem bijna priemend aankeek, zijn moeder leek het altijd belangrijker te vinden hoe hij zijn vriendin behandelde dan andersom.
'En dat vraag je aan mij? Jullie hebben mij opgevoed, als ik dat niet doe is het jullie schuld.' hij glimlachte even en zijn vader lachte. Als hij niet goed was, was er toch iets in zijn opvoeding mis gegaan. Hij keek even naar zichzelf op de foto's, het was maar goed dat hij geweigerd had gefotografeerd te worden toen zijn haar kort was, hij had echt een hekel aan dat kapsel gehad. Alle foto's lieten hem zien met ongeveer dezelfde lengte haar, waarschijnlijk was dat nog wel het minst veranderd.
'Je lijkt nog meer op je vader dan eerst. Je vader hield altijd van trainen, daar had ik geen problemen mee.' zei zijn moeder, waarna hij haar een beetje ongelovig aankeek. Was ze hem nu echt aan het vertellen dat zijn vader gespierd was en dat ze dat aantrekkelijk vond.
'Oh god, misschien is het maar gewoon tijd dat we gaan, voordat ik ook nog een uitvoerige beschrijving krijg van dingen die ik helemaal niet hoef te horen.' mopperde hij, maar met een grijns op zijn gezicht. Hij hield wel van zijn ouders, maar hij hoefde echt niet het verhaal te horen van hoe hun relatie nu helemaal in elkaar stak.

Account verwijderd

schreef:
Ivy gaf hem een stootje toen hij moeite had om zijn lach in te houden. Ze hoorde hem nochtans echt graag lachen, ze was dol op zijn lach. Ze hield ervan als hij vrolijk was. Ze kon er niet aan doen, ze voelde zich dan ook beter. Ze keek hem aan en lachte. "Yep, meneer perfectie" herhaalde ze grijnzend. Ze wist wel dat hij zijn gebreken had, voorbeeld had hij dus geen talent om te troosten. Maar toch vond ze nog steeds dat hij perfect was, innerlijk en uiterlijk. Ivy glimlachte naar Lora. "Ja hoor, hij zorgt goed voor me, maak je maar geen zorgen" Ze dacht even na en glimlachte. "Misschien is hij soms zelfs een tikkeltje overbezorgd en laat hij me nooit betalen voor iets" Ze trok een beschuldigende wenkbrauw op naar Oliver en Lora lachte. "Dat is mijn zoon" lachte zijn vader. Ivy stak haar tong uit naar Oliver en kroop half onder zijn arm. "Jullie hebben echt leuke foto's" complimenteerde ze hen terwijl ze verder keek. Een lach kwam uit haar mond toen ze een foto zag van Oliver verkleed als leeuw. "Ohhhh nooit gedacht dat mijn vriend ooit zo schattig kon zijn" grijnste ze. Ivy keek op toen Lora begon te vertellen over zijn vader die van trainen hield. "Ik moet toegeven, je lijkt inderdaad op je vader" zei Ivy. Ze lachte even en keek toen op haar horloge. "Maar ik denk dat we echt eens moeten gaan voor het diner, ze maken vandaag pizza" Ivy glimlachte even en stond op.

Account verwijderd

schreef:
Zijn vader stak even zijn duim naar hem op en hij lachte, in elk geval hadden ze hem wel goed opgevoed. Zijn vader leek altijd een beetje trots als hij hoorde dat zijn zoon goed voor iemand zorgde, alsof dat zijn doel was geweest. Zijn moeder werd er vooral blij van, ze had inmiddels te veel verhalen gehoord over misbruik en mishandeling en ze zou het niet aankunnen als hij zo'n man zou zijn. Het scheelde dat ze hem met dat idee opgevoed hadden, hij zou er nog geen seconde over denken en zou vrouwen nooit anders behandelen dan dat hij mannen behandelde. Nou ja, op het relatie gedeelte na dan, daar had hij toch echt geen interesse in als het om mannen ging.
'Ik denk inderdaad dat we moeten gaan. Ik ga dood als ik nog een halve nacht op moet blijven.' zei hij, waarna hij ook opstond en zijn moeder even omhelsde. Zijn vader gaf een vaderlijk klopje op zijn schouder en beide namen afscheid van Ivy. Hij zou binnenkort wel teruggaan, hij was niet van plan lang weg te blijven.
'En denk maar niet dat je nog eens zo lang weg kunt blijven, ik verwacht je binnen de kortste keren weer hier.' zei zijn moeder, voor ze de deur uit liepen. Hij knikte even en glimlachte naar haar, waarna zijn moeder hen nakeek toen ze wegreden. Ze zwaaide als een typische moeder, waarna ze uit het beeld verdween. Hij sloeg zijn arm om haar heen en duwde een kus tegen haar wang, in elk geval kon hij nu weer zonder zenuwen zijn ouders bezoeken.
'Nog altijd bang dat ze je niet mogen? Want ik denk dat ze nu al van je houden en om je geven.' zei hij. Zijn ouders waren over het algemeen altijd vriendelijke mensen, maar er zat een verschil tussen echt vriendelijk zijn en beleefd zijn. Zijn ouders waren echt vriendelijk geweest, waardoor hij zeker wist dat het wel goed zat.
'Oh en als mijn moeder ooit voorstelt om te blijven eten, sla dat aanbod dan altijd af. Ze is een vrouw met vele kwaliteiten, maar koken en zij gaan echt niet samen.' vertelde hij. Hij keek even op zijn horloge en keek toen weer naar Ivy, ze hadden nog wel even. Baylor lag uitgeput op haar schoot en hij aaide de hond even over zijn zij.
Toen ze weer aan kwamen, betaalde hij zoals gewoonlijk de taxi. Hij dacht er niet aan om haar te betalen, dat ging tegen zijn principes in. Hij opende de deur van haar kamer en liet zich direct op haar bed vallen, hij was niet per se moe, maar het bed lag beter dan de houten stoelen.
'We hebben nog een uur. Geen pashokjes vandaag.' misschien een andere keer. Misschien ook niet.

Account verwijderd

schreef:
Ivy luisterde naar hen. Ja, zijn ouders mochten trots op hem zijn, nu ze zagen wie hij was geworden. Vaak vroeg Ivy zich zelf af wat haar ouders van haar zouden vinden mochten ze haar nu zien. Zouden ze ook trots op haar zijn? Ze wist het niet zeker, ze zouden het nooit van haar verwacht hebben dat ze in het instituut zou gaan en zou gaan vechten. Haar ouders hadden het wel echter altijd geweten van Alistair, hij was de vechtbaas in huis. Maar hun kleine meisje Ivy, met het schattige gezichtje en de lange witte vlecht? Nooit zouden ze het kunnen inbeelden dat ze in een team zou zitten met begaafden om de slechten uit te schakelen. Ivy beet kort op haar onderlip. Haar moeder had de gave om mensen te genezen, dat herinnerde ze zich maar al te goed. Telkens toen ze uit een boom viel toen ze klein was, was haar moeder er voor haar om de schrammetjes en littekens te laten verdwijnen. Haar vader had de gave om gevoelens af te lezen, hij wist meteen of je onzeker was, bang, blij. Daarom was hij ook psychiater geworden en haar moeder verpleegster in het instituut. Ivy gaf Olivers ouders een knuffel. "Zorg goed voor mijn zoon he?" Glimlachte Lora. Ivy grijnste. "Altijd, al ben ik bang dat hij eerder voor mij zal moeten zorgen" gaf ze toe. Ze drukte een vlugge kus op zijn ouders wangen en liep toen met Oliver de deur uit. Ivy lachte lichtjes toen ze een kus tegen haar wang kreeg gedrukt en schudde haar hoofd. "Volgens mij mogen ze me, en ik mag hen ook, je hebt echt gewoon mega vriendelijke ouders" zijn ze met een lachje. "Wie, weet, misschien vind ik je ouders leuker dan jou" plaagde ze hem. Nou, niet echt, Oliver bleef de leukste persoon in haar leven. "En zo erg kan het toch niet zijn? En anders help ik haar wel met koken" stelde ze voor. Eenmaal ze aankwamen lachte ze om Oliver en legde heel voorzichtjes de nog steeds slapende puppy op een dekentje en dekte hem in. Ze ging naast Ollie gaan liggen en drukte een kus op zijn schouder. "Zo slaperig?" Ze trok een wenkbrauw naar hem op en schopte haar schoenen in een hoekje.

Account verwijderd

schreef:
'Als je mijn ouders leuker vind dan ik, dan vinden ze het vast niet zo'n probleem als je tussen hen in slaapt.' merkte hij met een grijns op. Als kind had hij een hoop tussen zijn ouders geslapen, als hij bang was of ziek was. Zijn ouders waren liefdevolle mensen, ze gaven hem alle liefde die hij nodig had gehad. Later gingen ze een stuk volwassener met hem om, maar als kind had hij best een goed leven gehad.
'Nee, niet meer slaperig. Maar je bed ligt wel lekker.' zei hij, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en zijn hoofd even in haar haar verborg. Ivy rook altijd lekker. Waar het aan lag wist hij niet, maar ze rook gewoon altijd lekker. Hij zuchtte en ging toen weer normaal liggen.
'En ik ben blij dat je hen mag, ik denk dat ze het heel erg zouden vinden als je hen niet mocht.' hij liet zijn hand even door haar haar glijden. Haar haar was leuk om aan te zitten, hij zat er ook regelmatig aan. Hij speelde een beetje met haar hand en keek toen naar Baylor, die lag te slapen. Vanmiddag had hij alles gedaan om ook te slapen, nu niet meer. Hij gaapte niet meer en keek slechts naar Ivy.
'Maar vanavond zal het wel weer terug komen, ik denk niet dat ik er zo maar overheen ben.' mompelde hij. Hij liet haar haar weer gaan en liet toen zijn hand weer naar haar zij glijden. Waarschijnlijk kon hij toch wel in slaap vallen nu, als hij een tijd zo zou blijven liggen met Ivy naast hem. Hij sliep beter sinds hij bij Ivy sliep, vaster en langer. Hij was het lang gewend om niet alleen te slapen, toen had hij een hele tijd alleen geslapen en nu sliep hij weer naast iemand. Het maakte hem rustiger, hij voelde zich meer op zijn gemak.
'Ik vind dat ik nog recht heb op de pashokjes.' merkte hij op. Maar nog niet, pas over een tijd. Over een tijd als hij gewend was aan haar uiterlijk, want dat was hij niet. Hij was daadwerkelijk onder de indruk van haar, waarschijnlijk was dat ook wel duidelijk geworden gisteren. Hij zag haar graag in een jurk, maar nog liever zonder jurk.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. "Wie weet, ik denk dat het iets warmer is om tussen hen in te slapen dan in jouw armen" ze ze met een glimlach. Ze drukte een kus op zijn hals. "Nee, ik denk niet dat ik jouw armen voor iets wil veruilen" zei ze eerlijk. Ze sliep veel beter wanneer Oliver bij haar sliep, het stelde haar gerust. Vroeger had ze elke dag een nachtmerrie en nu in de voorbije drie dagen had ze er maar één gehad. Ze was toen stiekem de badkamer in gevlucht en Oliver had natuurlijk weer doorgeslapen. Slaapkop. Ze lachte om wat hij zei. "Zou dit bed nog steeds zo lekker liggen als ik niet meer bij je lag?" Plaagde ze hem toen hij zijn armen om haar middel heen sloeg en zijn hoofd in haar haar verborg. Ze vlijde zich neer tegen zijn borstkas en drukte nog een kusje tegen zijn kin. Ze vond het geweldig om hem te kussen. Ze pruillipte toen hij haar losliet. He? Ivy schudde haar hoofd. "Ik zou niet weten waarom er een reden zou zijn om ze niet te mogen" zei ze terwijl ze hem aankeek. "Hmmm, Oliver, ik wou echt dat je mijn ouders ooit zou ontmoet hebben...ik weet zeker dat ze dol op je zouden zijn" Ze ging met haar wijsvinger over zijn onderlip en volgde de welvingen van zijn mondhoeken aandachtig. Ze huiverde zachtjes van genot toen hij aan haar haar zat. "Slaapkop" lachte ze. Ze liet haar vinger op zijn wang liggen en kezk hem even alleen maar aan. Hij was gewoon leuk om naar te kijken, ze kon zo uren blijven liggen. Ze haalde haar vingers van zijn wang en porde hem lachend in zijn buik toen hij dat laatste zei. "Ollie! Stop met de pashokjes, je hebt mijn aanbod afgewezen, het gaat niet meer gebeuren" loog ze om hem wat te plagen. Plagen kon hen kwaad toch? "Nu krijg je de kans nooit maar ook nooit meer" wreef ze er nog eens in. Ze keek hem even evil aan. Wraak. Ze vond het gewoon te fijn om hem een beetje te laten strugglen.

Account verwijderd

schreef:
Hun gesprekken konden nog zo serieus zijn, ze gingen nooit zonder de kusjes en omhelzingen. Het maakte niet uit waar ze het over hadden, op een of andere manier zaten ze altijd aan elkaar en hij had daar helemaal geen moeite mee. Sterker nog, hij genoot van haar aanwezigheid. Wat dat betreft waren ze waarschijnlijk te vergelijken met zijn ouders, zijn ouders zaten ook constant aan elkaar. Hoewel het bij zijn ouders toch wel wat subtieler ging dan bij hen, waarschijnlijk door ervaring.
'Ik zou willen dat ik je ouders had kunnen ontmoeten.' hij keek even naar haar. Hij ging hem niet eens zo zeer om de ontmoeting, maar haar ouders hadden nog geleefd als hij ze kon ontmoeten. Hij vond vervelend voor haar dat haar ouders overleden waren, hij kon zich voorstellen hoe eenzaam dat geweest was. Ze had natuurlijk nog haar broer, maar ze was alsnog haar ouders verloren.
'Sorry. Ik krijg het beeld gewoon niet meer uit mijn hoofd.' klaagde hij. Het was waar, hij had een beeld in zijn hoofd zitten hij kreeg het er gewoon niet meer uit. Hij kon zich voorstellen hoe het eruit moest zien, hoe zij eruit zou zien. Hij had een vrij levendige fantasie wat dat betreft. En hij zou niet van het beeld af komen als ze er niets aan zouden doen, dus zou hij er waarschijnlijk ook niet meer over stoppen.
'Weet je zeker dat ik die kans nooit meer krijg? Want ik weet wel wat dingen om je op andere gedachten te brengen.' hij grijnsde even en liet zijn vingertoppen zacht langs haar hals glijden. Hij zou haar heus nog wel op andere gebrachten brengen, zelfs als dat hem nog wat gebroken nachten zou kosten. Als hij één gebroken nacht aan kon, kon hij er heus wel wat meer aan. Hij liet zijn andere hand even kort over haar bovenbeen en zij glijden, waarna hij een kus tegen haar hals duwde en weer naar haar keek.
'Alsjeblieft?' hij liet zijn hand even door haar haar gaan, hij zou heus niet opgeven tot ze had gezegd dat de kans niet vervlogen was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy haalde haar schouders zwakjes op toen hij dat zei. Ze konden er niet veel aan veranderen. Ze was al blij dat hij haar broer tenminste heeft kunnen ontmoeten Dat betekende veel voor haar. En het feit dat Alistair Oliver nog mocht was ook geweldig. Ivy lachte even toen hij dat zei en legde een arm om zijn nek. "Dirty boy" grapte ze. Hij had jet ondertussen al een paar keer aan de haal hebracht sinds ze het had voorgesteld. Ze drukte een kus op zijn wang. "Nope, nul prpcent kans dat je nog meemag in een pashokje" zei ze met een grijns. Ze vond het wel grappig. "Hmmm, sorry dat ik er ooit over begonnen ben maar je moest maar mijn voorstel accepteren toen het nog kon" plaagde ze hem. "Misscjien leer je wel uit je fouten" Ivy trok een wenkbrauw op toen hij zei dat hij wel manieren wist om haar over te halen. "Probeer maar" daagde ze hem even speels uit. Ivy's wangen werden rood toen zijn vingertoppen langs haar hals hingen en ze kromde even haar rug. Nee, dat was niet eerlijk. Ze wierp hem even een smekende blik toe. "He, je kent mijn zwakke plek, not fair" bracht ze uit waarna een klein kreuntje haar mond verliet toen ze zijn hand over haar dijen voelde gaan en zijn lippen op haar hals. "Nee, je maakt geen kans" Ze keek hem aan met een glimlach. Hij maakte wel een kans en dat wist hij maar al te goed. Hij kende haar zwakke plekken.

Account verwijderd

schreef:
'Misschien moet je je aanbod gewoon wat langer laten staan.' stelde hij voor. Hij keek haar kort aan en trok een wenkbrauw, ze leek nu in elk geval niet op te willen geven. Dat kwam nog wel, al had hij er dagen voor nodig. Misschien kon hij zelfs Jason en Suzan ervan overtuigen om hem te helpen. Waarschijnlijk was daar niet eens overtuiging voor nodig, ze zouden het zo doen als hij ernaar vroeg. Het was niet alsof ze er raar van op zouden kijken, het was namelijk niet echt heftig te noemen. Maar hij wist vrij zeker dat hij zich wel zou amuseren en hoewel hij graag gewoon gesprekken voerde met Ivy, zag hij niet in waarom ze zich af en toe niet konden amuseren.
'Nu niet klagen als ik het probeer.' merkte hij op. Nu had ze gezegd dat hij het maar moest proberen, nu kon ze niet zo makkelijk terug. Dat was niet helemaal waar, ze kon wel degelijk terug als ze serieus was. Het was niet alsof hij het nu opeens heel belangrijk vond in een relatie, hij zou haar gevoelens nog altijd bovenaan plaatsen en genoeg was genoeg. Typisch hem weer om daaraan te denken, misschien was hij dan toch een overbezorgde gek.
Hij kuste haar hals en vervolgens haar schouder waarna ze vertelde dat het niet eerlijk was. Hij lachte even, het was ook niet eerlijk, zij was een stuk gevoeliger voor kusjes dan hij was. In principe had hij dus een voordeel op dit gebied en er waren weinig gebieden waarop hij een voordeel had.
'Je hebt niets over regels gezegd.' hij glimlachte even naar haar en duwde een kus tegen haar lippen.
'Geen kans hè?' herhaalde hij. Hij maakte wel een kans, hij was er vrij zeker van. Maar hij had vanaf het begin al een kans gemaakt, hij wist vrij zeker dat ze haar aanbod niet voor eeuwig in zou trekken. Hij keek even naar haar en streelde even wat haar uit haar gezicht, waarna hij haar shirt iets omhoog trok en diverse kusjes tegen haar onderbuik duwde.

Account verwijderd

schreef:
Ivy grijnste even en schudde haar hoofd. "Ik zal nooit opgeven" lachte ze. Nope, nope en nope. Ze zou bij haar keuze blijven en Oliver zou haar niet overhalen. Ivy stak haar tong uit naar hem en maakte een protesterend geluidje. Waarom had ze ook alweer gezegd dat hij het maar moest proberen? Oh ja, omdat ze gestoord was en niet nadacht bij wat ze zei. Ze kreunde weer even toen hij afdaalde met zijn kusjes en greep zachtjes de lakens vast toen hij zijn lippen liet afdalen naar haar onderbuik. "Misschien moet ik dan maar eens regels maken" ze voelde haar stem trillen en richtte haar heupen lichtjes op van het bed. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd. "Nee, nog steeds geen kans" kreunde ze zachtjes. Haar vingers vlochten zich door zijn haren en ze neet op haar onderlip om niet te veel kreungeluidjes te maken. Ze kon er niet aan doen. Wat Oliver met haar deed was gewoon wow... Het was bijna hels hoe hij haar zo plaagde. Ze wist bijna zeker dat hij haar zo alles kon laten doen. "Ik..ik haat je zo erg" bracht ze uit terwijl ze kort op haar onderlip beet en haar ogen opende voor een seconde. "Bedoelde je dit toen je zei tegen je ouders dat je voor me ging zorgen?" Grapte ze zachtjes.

Account verwijderd

schreef:
Een lichte glimlach kon hij niet verbergen, ze was nu eenmaal vrij gevoelig voor wat hij deed en ze leek het niet te kunnen verbergen. Hij vond het niet erg, zo wist hij dat hij goed zat. Ze hield het langer vol dan hij verwacht had, hij ging er niet vanuit dat ze het zo lang vol zou houden zonder toe te geven of aan hem te ontkomen. Niet dat hij haar zou laten gaan, hij kon zo heus nog wel een tijdje door. Hij kon nog een hele tijd door en hij zou haar uiteindelijk wel zo ver krijgen om het aanbod weer te laten gelden.
'En wat zijn die regels dan?' hij keek even met een lichte grijns op zijn gezicht naar haar, hij zou het knap vinden als ze er nog fatsoenlijke regels uit zou krijgen. Maar hij wist vrij zeker dat hij bezwaar zou maken op die regels en dan zou ze voorlopig nog niet van hem af zijn. Hij zou het niet zo gemakkelijk maken, een paar regeltjes zouden hem niet stoppen. Hij streelde met zijn ene hand over haar been en met zijn andere hand duwde hij haar shirt nog iets hoger, waardoor er nog meer huid was voor hem om te kussen. Het was niet alsof ze nu direct bij het diner verwacht werden, ze hadden waarschijnlijk nog drie kwartier en ze konden nog altijd later komen. Hij had alle tijd, als het moest kon hij zelfs zijn eten wel wat uitstellen.
'Je haat me niet.' zei hij terwijl hij even zacht lachte. Ze haatte hem echt niet, ze had hem al lang zijn kamer uitgezet als ze daadwerkelijk een hekel aan hem had. Hij kuste zijn weg weer naar boven, naar haar hals. Terwijl zijn ene hand nog altijd langs haar been streelde, speelde hij met de ander met haar knoop. Als hij haar nu echt wilde pesten, zou hij haar waarschijnlijk nu zo laten en gaan eten alsof er niets aan de hand was, maar dat zou hij haar niet maken.
'Misschien. Voor een gedeelte vast wel.' mompelde hij tussen de diverse kusjes door. Het was een deel van de relatie, hij zou dat deel niet zomaar overslaan.

Account verwijderd

schreef:
Ze slikte even toen ze de grijns op zijn gezicht zag verschijnen. Hufter, hij wist maar al te best wat hij met haar deed. Ze zou nog wel wraak nemen op hem, hij moest het maar eens weten. Ze luisterde naar wat hij zei. Shit, ze had niet moeten beginnen over die regels, nu had ze haarzelf weer eens in de problemen gewerkt. Ivy kreunde zachtjes. Dit kon hij niet menen. Ze keek hem smekend aan en haalde diep adem. "Regel één, doe niet..." Ze voelde zijn vingers net onder haar borsten. Oliver... "Doe niet...doe niet wat je nu aan het doen bent" stamelde ze de woorden uit. Dat was één, nog twee te gaan. 'Regel 2, Jason en ...Jason en Suzan betrek je er niet bij" Ze zuchtte opgelucht en sloot haar ogen. Het zou niet eerlijk zijn locht hij ze betrekken, en ze moesten niets weten over hun seksleven. "En...regel 3, geen beïnvloeding, maar...maar dat is...dat is ongeveer hetzelfde als regel 1" stotterde ze. Ze voelde hoe haar t-shirt nog hoger ging en keek Oliver aan. "Yep, toch wel, zie je, één en al haat" zei ze met een zucht. Ze voelde zijn lippen echt overal, het was om gek van te worden. Hij was zo wreed, hij beïnvloedde haar gigantisch. "Oh kijk, het is tijd voor diner" smoeste ze terwijl ze naar de klok keek en onder gem uit probeerde te komen. Werkte dus niet... Ivy pruillipte even. "Ollie?" Ze trok haar liefste ogen en pruillip. "Pest me niet alsjeblieft" Kom op, val voor de liefste blik ooit, dacht ze bij haarzelf. Ze zou niet veel langer kunnen standhouden met Oliver die haar lichaal verwendde. Ze bleef zielig naar hem kijken. "Houden we het op een wapenstilstand? Dan mag je één keer mee in een pashokje, maar het blijft bij één keer" gaf ze toe. Sjoe, had ze nu toch toegegeven aan Oliver? Fuck.

Account verwijderd

schreef:
Net toen hij dacht dat ze echt niet toe zou geven, gaf ze toe. Een triomfantelijke glimlach kwam op zijn gezicht en hij keek haar even aan, het was niet zo heel erg moeilijk om hem te overtuigen. Bovendien, als hij haar één keer kon overtuigen, lukte het hem vast wel om haar nog eens te overtuigen. En hij kon er nog altijd iets tegenover zetten, hij hoefde zijn doel niet elke keer te bereiken door vals te spelen.
'Met regel twee kan ik wel leven, die andere twee regels gaan er helaas niet in.' zei hij, waarna zijn glimlach iets breder werd. Jason en Suzan hoefde in principe helemaal niks van hen te weten, het was hun relatie niet. Ze hoefden niet te weten waar, wanneer en hoe vaak ze iets deden.
'Ik denk niet dat ik je ooit liever heb zien kijken.' merkte hij op, waarna hij nog enkele kusjes tegen haar hals duwde. Heel veel niet, dan kon ook niet, want al snel hoorde hij iemand tegen de deur kloppen en kwam hij overeind. Hij trok even met een zachte lach haar shirt omlaag en kwam toen overeind. Vrouwen hadden eigenlijk maar geluk, zij hielden geen fysieke problemen over aan dit soort situaties. Zij konden in principe alles doen en dan nog weglopen zonder dat iemand iets aan hen kon zien, dat was bij mannen wel anders. Hoewel hij zich afvroeg of het verlangen niet zou blijven, daar had hij nooit om gevraagd en hij wist niet hoe dat zat bij vrouwen. Het leek hem sterk dat vrouwen er zo makkelijk vanaf kwamen dat ze direct niets meer voelden.
'We kunnen het nog altijd af maken na het eten.' zei hij lachend, waarna hij kort naar haar keek. Waarschijnlijk zouden mensen gewoon denken dat ze vermoeid was. Hij haalde even een hand door zijn haren om het te fatsoeneren en trok toen de deur open, Suzan keek hem met een brede glimlach aan. De deur had niet eens op slot gezeten, sinds wanneer klopte ze? Voortaan moest hij echt de deur op slot doen als ze hier waren, bedacht hij zich.
'Hé! Gaan jullie mee, iedereen is nu op weg naar het eten want er is pizza vandaag en we willen graag met z'n alle pizza eten.' zei Suzan vrolijk, waarna ze de kamer in keek. Hij keek even om naar Ivy met een lichte grijns op zijn gezicht, in elk geval had Suzan haar wel uit haar situatie gered.
'Lijkt me goed.' hij leunde even tegen de deurpost, hij had niets nodig, hij was klaar om te gaan en had helemaal nergens last van. Het was maar goed dat zij het slachtoffer was, hij was er niet zo makkelijk vanaf gekomen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld