Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Endure and survive

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Hij aarzelde. Ze had zijn aarzeling kunnen voelen, maar hij deed het wel. Het was voor haar het teken dat hij zich volledig aan haar overgaf, aan zijn verlangens. Wederzijdse verlangens. Verlangens die groeiden bij zijn aanrakingen, júist door de aanraking op die plek, de manier waarop hij zacht druk uitoefende op haar huid, terwijl hij haar gewillig dichter op zijn schoot trok. Juist doordat hij kort zijn tanden in haar onderlip zette en daarmee een ontlading van gevoelens in haar omhoog bracht, wat een zachte kreun tot gevolg had. Een kreun van genot. God. Hij leek precies te weten wat hij moest doen en de stoffen tussen hun onderlichamen begonnen haar steeds meer te frustreren.
Charlotte schuurde met haar heupen over zijn schoot, terwijl haar hand over zijn getekende huid gleed en haar andere hand door zijn haren streek. De hand op zijn torso gleed langzaam omlaag, voelde elke spier. Ze kwam iets overeind, zodat ze iets boven hem hing en haar hand ruimte kreeg om bij de knoop van zijn broek te komen. De vurige zoen bleef bestaan, al leek ze wel iets van een reactie aan hem te merken. Was het aarzeling? Waren het zenuwen? Was het een verstarring vanwege de onbekende lichamelijke sensaties? Ietwat onhandig maakte ze de knoop los, waarna ze traag de gulp omlaag trok van zijn nieuwe broek. Hoe leuk ze de broek ook vond, hij moest en zou uit. Ze wilde hem.
Tergend langzaam gleed haar hand onder de stof. Eerst onder de spijkerbroek en vervolgens de stof van zijn boxerschort. Ze merkte hoe zijn lichaam reageerde op haar aanraking en staakte de kus, zonder de afstand tussen hen te vergroten. Haar andere hand rustte in zijn nek, terwijl een uitdagende glimlach haar gezicht sierde en haar ademhaling zwaar was van verlangen. Ze liet haar voorhoofd tegen de zijne rusten en keek hem aan, probeerde zijn reactie te pijlen, terwijl haar hand strelende bewegingen maakten om zijn geslachtsdeel. Vond hij het fijn? Het brandende verlangen in haar borst werd enkel erger door de aanraking die ze hem nu schonk. Ze vond het fijn hem te plezieren, genoot oprecht van de manier waarop hij reageerde. Tegelijkertijd wilde ze niets liever dan verder gaan, wilde ze hem in haar voelen om samen de liefde te bedrijven.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Het was allemaal nieuw voor hem en hij liet het over zich heen komen. Dat betekende niet dat hij er gevoelloos voor was, in tegendeel. De kreun die ze uitte toen hij haar op de juiste manier aanraakte. Het gevoel van haar lichaam, dat over hem heen schuurde. Het was nieuw, hij liet het gebeuren en hij genoot ervan. Haar genot, het feit dat zij het fijn vond, was belangrijk voor hem. Hij wilde dit, zij ook. Samen gingen ze dit doen en zijn onervarenheid deed er niet toe. Er heerste wat twijfel toen ze haar hand liet afglijden naar de knoop van zijn broek, maar het was geen aarzeling omdat hij niet wilde. Het was een aarzeling omdat dit nieuw zou zijn, nieuwe gevoelens en nieuwe ervaringen die zij hem liet ervaren. En haar hand, God haar hand. Ze was zo tergend langzaam, alsof ze hem nog eens extra wilde pesten voor wat ze ging doen door het uit te stellen.
Een onmiskenbare kreun kon hij niet onderdrukken toen hij haar hand eenmaal voelde. De zachte bewegingen van haar hand, over zijn geslachtsdeel, brachten meer hevige verlangens met zich mee dan hij ooit had kunnen anticiperen. Met iedere aanraking, iedere beweging die ze maakte, wilde hij haar liever. Ze zoenden niet meer, maar misschien maakte dat dit moment alleen maar intenser. Fuck, ze wist precies wat ze aan het doen was en hij genoot ervan. Dat moest van zijn gezicht af zijn te lezen, want Charlotte keek naar hem met een bepaalde blik in haar ogen, die weerspiegelde wat hij diep vanbinnen voelde. Nog steeds de lust, meer van het verlangen. Hij wilde haar, hij wilde haar graag en dat zou ze waarschijnlijk wel aan hem kunnen voelen. Hij schaamde zich er niet voor. Niet nu. Ze zou het eerder als een compliment zien dan als een belediging, een teken dat hij een lustobject van haar maakte. Dat was ze niet, ze was zijn Charlotte en ze maakte hem gek. Zo gek dat de twijfels, de onervarenheid, even vergeten werden. Hij liet haar heup en borst los, maar enkel om zijn handen over haar rug naar de sluiting van de prachtige bh te laten glijden. Het was een prachtig ding, maar voor nu zat het in de weg. Het kostte hem wat moeite, maar uiteindelijk klikte het kledingstuk los en het viel op de grond. Nu droeg ze enkel nog het bijpassend rode slipje en hij had uitzicht op haar borsten, die iets naar voren staken. Zonder haar bewegingen bij zijn geslacht te te stoppen, kuste hij haar eventjes. Zachtjes. De kus was kort, geladen en zijn lippen gleden naar haar kaak, naar haar hals, tot ze bij haar borsten kwamen. Hij deed maar wat. Dat wist hij wel. Maar bijna alsof het natuurlijk was, pakte hij de donkere tepel van haar linkerborst met zijn lippen en zoog er zachtjes aan. Hij wilde haar net zo graag, maar wilde haar ook net zo graag laten genieten. Langzaam liet hij zich wat naar achteren zakken, zodat hij uiteindelijk op het bed lag en zij bovenop hem. Hij wist niet of hij de leiding kon nemen, maar daar ging het nu niet om. Hij wilde haar, hij wilde haar laten voelen hoe graag hij haar wilde. Maar hij wilde ook dat haar verlangen net zo groot was als het zijne.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Hij vond het fijn. Ze merkte het aan de manier waarop zijn lichaam reageerde, de blik die in zijn ogen verscheen en de kreun van genot die hij uit slaakte. Het was oké. Hij wilde haar. Het ongemakkelijke gesprek dat ze gister gehad hadden, de twijfels die het bij haar naar boven gebracht had, verdwenen nu als sneeuw voor de zon. Dit was zoals het moest zijn, zoals het hoorde te zijn, zoals ze wilde dat het zou zijn. De hand die in zijn nek had gelegen, had ze in de huid rondom zijn schouderblad geprent zodra zijn lippen een weg omlaag vonden. Charlotte holde haar rug, wilde dat haar lichaam dichter bij hem zou zijn, terwijl een kreun over haar lippen rolde. Dit was zelfs voor haar nieuw. Hij bracht gevoelens in haar naar boven zoals dat nog niet eerder gebeurd was. Hij leek evengoed te willen dat zij genoot van dit moment, ondanks dat hij misschien geen idee had hoe hij dat teweeg moest brengen. Hij had aandacht voor haar, plaatste zijn handen op plekken die haar in de brand zette.
Dean liet zich achterovervallen en Charlotte volgde zijn beweging, plaatste haar hand naast zijn hoofd. Haar haren vielen langs haar gezicht naar beneden en de punten raakten zijn wang, voor korte tijd keek ze naar hem, terwijl haar linkerhand nog geen moment gestopt was met de strelende beweging. Haar ademhaling was zwaar, bleef af en toe in haar keel stokken als de spanning in haar lichaam opliep. Ze blesloot zijn actie van daarvoor te volgen. Haar lippen raakte de zijne, kort en gepassioneerd. Teder gleden de lippen omlaag, proefden ze zijn huid, ontdekten ze de lijnen in zijn hals, kusten ze zijn sleutelbeen. Ze kroop iets naar achter en stopte de strelende beweging bij zijn geslachtsdeel, plaatste beide handen in zijn zij, terwijl haar lippen een weg omlaag vonden. Hunkerend klemde ze haar handen om de stof van zijn broek en boxer. Traag, een spanningsboog opbouwend, bracht ze de stoffen omlaag, in hetzelfde tempo als dat haar lippen verder omlaaggingen op zijn bovenlichaam. Instinctief tilde Dean zijn heupen iets omhoog, zodat Charlotte de stof beter van zijn lichaam kon ontdoen. Zodra haar lippen iets onder zijn navel waren aangekomen, tilde ze haar hoofd op en ontdeed ze hem van zijn kleding. Een speelse uitdaging lag op haar gezicht toen ze weer bovenop hem klom. Hij was volledig naakt. Het enige wat zijn huid nog bedekte, was de inkt van zijn tatoeages. Enkel het slipje scheidde hen nog van elkaar. Hoe mooi ze het rode setje ook had gevonden, ze kon niet wachten tot ook die van haar lichaam verwijderd was.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Een nieuw soort twijfel kwam in hem op. Twijfels over dingen waar hij nog nooit over na had gedacht, nu hij daar zo naakt lag. Dat hij zich er zorgen om maakte, was misschien wel belachelijk. Maar hij vroeg zich af of hij wel mooi genoeg was voor haar. Ze had nooit een uitgesproken positieve mening gehad over de inkt die zijn huid bedekte, al had ze er ook nooit problemen mee gehad. Zou ze het een minpunt vinden? Iets wat ze liever niet gezien had, liever een gave huid zonder al die inkt? Hij wist het niet. Waarom kwamen die vragen juist nu naar voren, waarom op dit moment? Hij voelde zich naakt en ongelofelijk kwetsbaar, daar kwam het door. Ze liet hem dingen voelen die hij nog nooit meegemaakt had, ze liet hem verlangen naar meer van haar dan hij zich ooit had kunnen voorstellen. Maar met dat verlangen kwamen de twijfels, twijfels die hij niet wilde voelen maar toch merkte dat hij ze had. Wat als hij haar niet kon plezieren? Was hij.. Groot genoeg? Het was niet alsof hij wist wat normaal was, of wat ze eerder gehad had. Stel dat hij haar helemaal niets kon laten voelen, wat dan?
Het was stom en belachelijk. Dat wist hij ook wel. Ze was hier met hem, als ze hem niet wilde dan zou ze hier niet zijn. Dan was ze wel gestopt, had ze hem niet ontdaan van zijn laatste kledingstukken. Hij moest de belachelijke ideeën uit zijn hoofd zetten, wat op zich best makkelijk ging nu ze zo boven hem hing, haar haren die kietelden op zijn huid, de lust in haar ogen. Hij wist dat het eigenlijk zo ver was. Hij wist alleen niet precies..
Details. Hij kuste haar, een kus vervuld met verlangen. Hij proefde aan haar dat zij hetzelfde voelde en dat stelde hem gerust. Één hand lag in haar nek, de andere gleed nu af naar het laatste stukje stof dat ze om haar lichaam droeg. De rode stof werd naar beneden geschoven en gewillig tilde Charlotte haar benen op, zodat het mooie kant niet zou blijven haken of in de weg zou zitten. Beiden waren nu geheel naakt en Dean wist dat het moment nu heel dichtbij was. Hij wist alleen niet hoe, dus stelde hij het uit. In plaats van de laatste stap te zetten, legde hij een hand op de rondingen van haar billen, die nu ook bevrijd waren van de kleding. Fuck, ze was zo mooi, zo ongelofelijk perfect.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Als hij in haar hoofd had kunnen kijken, zouden die twijfels binnen een milliseconde verdwijnen. Vrijwel nooit gaf ze hem complimentjes. Woorden waren soms gewoon ingewikkeld. Ze wist niet goed hoe ze haar gevoelens naar buiten moest brengen, net zoals ze op een luchtige manier hem had gecomplimenteerd toen hij onder de douche vandaan was gekomen. Het had als een grap geklonken, maar meende elk woord. Meer dan dat zelfs. Daar waar ze eerst weinig had gehad met de gekleurde huid, was ze nu van de tekeningen gaan houden. Ze was nieuwsgierig naar de verhalen achter elk van hen. Het maakte zijn huid zoveel interessanter, dat het haar op momenten zoals deze gek maakte. Zou hij twijfels hebben over haar gevoelens voor hem? Zouden de twijfels die net in haar op waren gekomen, ook bij hem aanwezig zijn?
Poedelnaakt hing ze boven hem, beiden ontdaan van de stof. Het moment was daar. Zou hij zenuwachtig zijn? Bang voor hoe het zou voelen? Zij was wel zenuwachtig, hopend dat het hem niet zou tegenvallen. En… hij was groter. Zou het een groot verschil maken? Zou het pijnlijk zijn, zoals die eerste keer?
Charlotte rechtte haar rug en liet haar hand opnieuw op die langzame manier omlaagglijden. Ze hing iets boven hem, slechts enkele centimeters van hem vandaan. Haar hand gleed om zijn geslacht. Deze keer niet om het te bevredigen, maar om het op de goede plek te brengen. Nauwlettend hield ze hem in de gaten. Ze kon de top voelen, wat explosieve gevoelens in haar omhoog bracht. Ze liet haar heupen verder omlaag zakken, terwijl ze haar hand onder haar vandaan haalde. Haar hart klopte in haar keel, terwijl ze hem tergend langzaam in haar liet gaan. Fuck, hij zat diep. Zodra hun huid elkaar raakten, bewoog ze weer omhoog. Eerst langzaam, zodat ze beiden konden wennen aan de sensaties die het opriep, zodat ze kon pijlen of hij het fijn vond. Haar ademhaling stokte en ze liet haar vingers over zijn getekende huid glijden. Godver. Ze hield van hem.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Zijn adem stokte in zijn keel toen hij haar voelde. Het was een gewaarwording, een sensatie, het gevoel dat hij eindelijk kreeg wat hij verlangde. Haar lichaam. Haar spieren, die zich aanspanden terwijl ze op en neer bewoog. Hij kon het voelen en het voelde zo ongelofelijk goed. Magisch, bijna. Alle twijfels van daarvoor waren vergeten en het enige waar hij nu nog aan kon denken, was hoe fijn ze aanvoelde. Hij hoopte dat hij haar geen pijn deed, al was het niet haar eerste keer en zou ze dus moeten weten waar ze aan begonnen was. De kreun die hij uitte, had hij in geen honderd jaar kunnen onderdrukken. Fuck, dit was.. Dit was bijzonder. Dit was geweldig en hij voelde de roes van de seks door zijn lichaam gaan. Nog nooit had hij zo'n sensatie gevoeld en hij wist dat het het allemaal waard geweest was. Alle momenten, al het wachten. Het afwijzen van de nietszeggende meisjes. Dit was waarvoor hij het gedaan had. Dit was het. Charlotte, het meisje van wie hij zo veel hield, bij wie hij zo bang was om dingen fout te doen.
Het tempo was fijn, hij raakte aan de schokken van genot gewend en daardoor genoot hij er enkel meer van. Haar handen op zijn huid, die nu zo mogelijk een nog warmer gevoel achter lieten dan daarvoor. Dit was het maximum aan intensiteit dat ze konden bereiken, zo dichtbij elkaar als ze ooit zouden kunnen komen. Zijn handen legde hij op haar smalle heupen en zacht bewoog hij deze met haar mee op het ritme van de bewegingen die ze maakte. Uiteindelijk kwam hij weer iets overeind, steunde op zijn armen om omhoog te kunnen komen. Zijn vrije hand legde hij nu op haar rug en hij hield haar stevig vast terwijl hij hen omdraaide. Haar benen om zijn lichaam geklemd, ditmaal was zij degene die op het bed lag. Ditmaal was hij degene die bewoog, haar ritme overnam en zacht stootte, al was hij wat minder voorzichtig misschien dan eerst. Dit was heerlijk. Niet zou hier ooit nog aan kunnen tippen, want dit was de mooiste herinnering die hij ooit zou hebben. Het tempo bouwde zich nog wat op, haast als vanzelf. Dean was zich er misschien niet helemaal bewust van, maar hij zou heel snel zijn hoogtepunt bereiken. Want God, wat was zij ongelofelijk heerlijk. Wat voelde haar lichaam heerlijk, wat was het moment perfect. Een diepe kreun, bijna als een oerkreet, verliet zijn lippen.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Die momenten waarop hij zijn verlangen duidelijk maakte, maakten haar verlangens enkel sterker. De vingers die hij in haar huid begroef, waarbij hij haar bij elke keer dat ze weer omlaag zakte, dicht tegen zich aantrok. De manier waarop hij omhoogkwam, waardoor hun lichamen voor enkele tijd dichtbij elkaar waren. De arm die hij rond haar middel legde, die haar dicht tegen zich aandrukte en waarna hij hen omdraaide. Met een kreun liet ze het gebeuren, sloot ze haar ogen, waardoor de gevoelens voor zover dat mogelijk was nog intenser werden. De snelheid die hij opvoerde, de kracht waarmee hij zich in haar duwde. De kreun. Mijn god, die kreun van genot. Charlotte legde haar onderarm naast haar neer en duwde haarzelf iets omhoog. Haar andere hand legde ze in zijn nek en ze trok hen dichter naar elkaar, terwijl de stoten vervolgden. Ze leunde met haar voorhoofd tegen de zijne, terwijl haar ademhaling langs haar keel raspte en af en toe onderbroken werd door een zachte kreun. Ze kuste hem. Zoende hem. Op een passievolle manier, die af en toe onderbroken werd door hun genotsuitingen. Het hoogtepunt naderde. Ze merkte hoe al haar spieren aanspanden, hoe de prikkels onderin haar buik versterkten. Ze klemde haar benen dichter om zijn lichaam, holde haar rug, waarmee ze haar torso tegen de zijne drukte. Ze prentte haar vingers in zijn huid, terwijl een nieuwe, hoge kreun haar lippen verliet.
‘Fuck,’ fluisterde ze, haar stem hees van… alles. Verlangen, genot, lust, liefde. Hij mocht niet stoppen. Niet nu. Bijna bereikte ze het hoogtepunt. Het hoogtepunt waar ze nu al enkele minuten naar opbouwden. Het was aan haar te horen, aan haar te zien en aan haar te voelen. Naarmate ze dichterbij het punt kwam, wilde ze dichter bij hem zijn, werd haar ademhaling nog zwaarder en waren er meer kreuntjes die ze niet stoppen kon. Haar vingers gleden door zijn haar en bleven rusten in zijn nek, terwijl ze met een krakende stem zijn naam kreunde.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Ze was zo opwindend, God wat maakte ze hem gek. De zoenen, die vervuld waren van passie en smeekten om meer. Haar handen, de vingers die ze in zijn huid drukte. De spieren in haar lichaam, die zich aanspanden. De benen, die zich zo mogelijk nog steviger om hem heen klemden. Fuck, Charlotte. Hij voelde hoe ze, onbewust of bewust, haar spieren van haar onderlichaam aanspande. Het maakte de gevoelens intenser, haar lichamelijke reactie op hem maakte dat ook hij de geluiden niet kon blijven onderdrukken. Hij wist nu dat hij er bijna was, bijna een hoogtepunt bereikte. Bijna, al wist hij niet hoe lang het nog ging duren. Als het aan hem lag, niet al te lang meer. Fuck, inderdaad. Hij versnelde zijn tempo niet meer, wist dat dit ritme het juiste was. Hij wist het door de uitdrukking van puur genot die op haar gezicht te lezen was, hij wist het door zijn eigen lichaam dat bij iedere beweging, iedere stoot van zijn onderlichaam, dichter bij dat punt leek te komen.
Ze zei zijn naam en God, dat was het meest sexy wat hij ooit gehoord had. De manier waarop ze het zei, het verlangen, de lust die erin doorklonk. De stem van hees genot, dat ene woord, zijn naam. Het was net dat laatste zetje dat hij nodig had om zijn hoogtepunt te bereiken. Hij voelde zijn spieren zich aanspannen, zijn lichaam bolde iets en een rauwe kreun die verdacht veel weg had van haar naam rolde over zijn lippen. Zijn handen, die op het bed hadden gesteund, balden zich samen tot vuisten. Één van die handen had een pluk van haar zachte haren vast genomen en trok eraan. Niet te hard, maar net hard genoeg om de heftige emotie die hij voelde op te kunnen vangen. Hij hijgde. Niet zo’n beetje ook, zijn ademhaling was luider dan wanneer hij kilometers gerend had. Nog enkele malen bewoog hij, omdat hij het gevoel nog niet kwijt wilde raken, toch voelde hij het langzaam wegebben en zijn lichaam schokte van de gevoelige aanrakingen. Had zij.. ook..? Hij hoopte het. Haar lichaam, haar geluiden, de spanning in haar ledematen, hadden gesuggereerd dat ook zij er heel dicht bij geweest was, maar eerlijkheidshalve was hij de afgelopen momenten vooral met zichzelf bezig geweest. De nasleep van het mooiste moment dat hij ooit op deze wereld zou kunnen beleven.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Dit was ook voor haar nieuw. Zo nieuw, dat het haar zelfs overviel. Altijd had ze gedacht dat ze het hoogtepunt eerder ook bereikt had. Dat de kleine ontploffing alles was wat er te beleven viel. De ophef die anderen erover maakten, had ze nooit begrepen. Voelden als een overdreven beschrijving, niet realistisch. Dat was haar beleving geweest, omdat haar vorige bedpartner haar niet had weten te bevredigen zoals Dean dat kon. Was het omdat de gevoelens ontbraken? Was het omdat Deans geslachtsdeel aanzienlijk groter was en daarmee ook dieper haar lichaam binnentrad? Was het de aantrekkingskracht die miste, de passie die ze samen opbouwden? Een ding was zeker: dit gevoel was goddelijk en zeker voor herhaling vatbaar.
Buiten adem liet Charlotte zich naar achter vallen, waarna ze haar ogen sloot en genoot van de achtergebleven roes. Ze liet haar benen zakken van zijn lichaam, waardoor er iets van afstand gecreëerd werd tussen hun lichamen. Dean liet zich naast haar neervallen, waardoor ze iets omhoog veerde. Ze draaide zich op haar zij naar hem toe, observeerde zijn gezicht. Hij leek nog niet helemaal bijgekomen van wat er net gebeurd was en dat stemde haar gelukkig. Dat was wat ze had willen bereiken. Ze had hem willen plezieren, hem laten blijken dat ze van hem hield en bovenal had ze zijn eerste keer speciaal willen maken. En speciaal was het. Niet alleen de locatie, maar ook de manier waarop hun lichamen op elkaar gereageerd hadden. Haar wijsvinger volgde een van de tekeningen op zijn borst. Zijn huid plakte iets van het zweet, van de inspanning die hij zonet geleverd had. Ze kuste zijn schouder. Dit was zoals het hoorde te zijn. Gepassioneerde seks. Niet enkel om hun lichamelijke behoeften te lessen, maar ook omdat ze van elkaar hielden. Onbewust dacht ze terug aan de droom van afgelopen nacht, aan het gevecht dat hij de dag ervoor had. Zonder hem zou ze hier niet willen zijn. Als hem iets overkwam, wat was het nut dan nog? Ze floepte het eruit voor ze erg in had, voor ze goed had kunnen bedenken of het wel een verstandige keuze was. Was het niet te vroeg voor zoiets? Wat zou hij wel niet denken? Maar het was wel zo. Het was geen geheim, ondanks dat ze soms misschien wat moeite had het te uiten. De woorden waarvan ze ze liever nog een keer overdacht had, kwamen verzuchtend naar buiten: ‘ik houd van je.’

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Het was goed om nog eventjes na te denken over wat er zojuist gebeurd was. Over de intensiteit van het moment, de pracht van hun samenzijn en alles wat daarbij kwam kijken. Hij was blij dat hij dit met haar had beleefd, was blij met haar lichaam dat nu naast dat van hem lag. Ze was bezweet, maar ze had een gloed over zich heen die maakte dat alles om haar heen mooier leek. Kwam dat door wat zojuist gebeurd was? Was hij goed genoeg geweest? Hij hoopte van wel. Dacht ergens van wel, want anders had ze niet zo naast hem gelegen.
Haar vinger op zijn huid brandde nu niet meer, maar liet slechts een warm gevoel achter waar ze de inktlijnen had aangeraakt. Hij had zijn ogen gesloten, voelde zich op één of ander manier een beetje leeg van binnen nu het moment voorbij was. Wat hem betreft was het niet hun laatste moment geweest, maar wel hun eerste en zo speciaal als dit kon het nooit meer worden. Dean opende zijn ogen, draaide zijn hoofd naar haar toe en kon de glimlach niet onderdrukken. Zo simpel was het. Hij hoefde haar maar te zien en de glimlach verscheen al op zijn gezicht. Hij hoefde haar stem maar te horen en hij was al weer gelukkig. Hij draaide iets bij, zodat hij met zijn hand bij haar gezicht kon. Hij legde de hand op haar gezicht neer, maar streek al snel over haar haren heen en niet meer over haar wang. Haar woorden, die ze uitgesproken had voordat ze er twee keer over na had kunnen denken, verbaasden hem. Ze.. ze had het gezegd. De woorden. De verbazing moest van zijn gezicht af te lezen zijn, want haar wangen kleurden iets. Toch was het niet iets geks om te zeggen. Tenminste, dat gevoel had Dean niet. Hij kroop iets dichter naar haar toe, zodat hij zijn arm om haar heen kon leggen en zijn lippen even tegen die van haar kon drukken. Een tweede ronde zat er niet in, maar als zij woorden sprak, deed hij zijn best om meer daden te laten zien. Hij glimlachte, streek een pluk zacht haar uit haar gezicht. 'Ik ook van jou, Charlotte,' zei hij zachtjes. Natuurlijk hield hij van haar. Daar was geen twijfel over mogelijk. Hij had moeite gehad met de woorden, de betekenis van het houden van, maar wist dat het in dit geval waarheid was. Hij hield van haar en niet zo'n beetje ook. Ze was zijn wereld. Meer dan dat. Als hij haar kwijt zou raken, dan.. Dan.. Hij wilde er niet aan denken, drukte in plaats daarvan een kus op haar voorhoofd. 'Je bent geweldig,' verzuchtte hij.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:

Ik ook van jou. Pas toen ze die woorden hoorde, besefte ze hoe gelukkig het haar maakte. Ze wist het wel. Ze was gek als ze niet wist dat hij van haar hield, want elke dag liet hij het haar blijken. Zelfs in zijn nukkige periodes, hield hij rekening met haar. Zelfs toen ze zijn hart brak, had hij aan haar gedacht. Ze wist dat hij van haar hield, maar hem het daadwerkelijk horen zeggen was toch iets heel anders. Voor even, voor dit moment, waren al haar twijfels en onzekerheden verdwenen. Niet alleen met de woorden die hij net had uitgesproken, maar ook door zijn manier van handelen van daarvoor hadden haar mooi en aantrekkelijk laten voelen. Gewild. Gelukkig. Dit was misschien wel de mooiste dag uit haar leven. Nee wacht, niet misschien: dit was écht de mooiste dag van haar leven.
Een lichte blos verscheen op haar gezicht toen hij een kus op haar voorhoofd drukte en met een compliment strooide. Hoe deed hij dat toch? Hij zorgde ervoor dat ze zich veilig voelde, dat ze de chaos om haar heen vergat en onzekerheden verleden tijd waren. Dat alles, door slechts met een compliment te strooien. Ze was hem dankbaar. Dankbaar voor zó veel dingen. Dat hij haar een kans gaf, dat hij die eerste Clicker voor haar neus gedood had. Dat hij het aan had gedurfd om samen op pad te gaan. Dat hij haar had kunnen vergeven voor de fouten die ze gemaakt had. Dat hij haar leerde hoe ze moest vechten in deze wereld. Voor de woorden waar hij mee strooide en de gevoelens die hij in haar omhoog bracht. Zonder hem was ze nooit geworden wie ze nu was. Zonder hem had ze de eerste dag niet eens overleefd, dan was ze gestorven op de plek waar ze haar appartementencomplex uit was gerend.
Ze keek hem diep in zijn ogen aan, streelde met haar vingers over zijn wang. ‘Bedankt voor vanavond, Dean,’ fluisterde ze.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Ze waren samen in slaap gevallen die avond. Hij had zijn armen om haar heen gelegd en naar haar ademhaling geluisterd tot deze eindelijk het regelmatige tempo van een slapend persoon had aangenomen. Niet veel later was ook Dean weggezakt in een diepe slaap, die gevuld was met beelden. Geen dromen, simpelweg beelden. Charlotte, zoals ze voor hem had gestaan die avond. Zoals ze had gekeken de eerste keer dat ze een wapen had geschoten. Toen hij haar gered had uit de stad, die allereerste ontmoeting. Het was alsof zijn lichaam alle herinneringen met haar nog eens naar boven wilde halen, alle momenten langs wilde lopen. Alsof zijn lichaam hem probeerde te vertellen dat hij de herinneringen moest koesteren, dat hij haar kwijt zou raken. Het laatste beeld dat aan hem voorbij schoot, was Charlotte die daar met een gitaar had gezeten, de noten had gespeeld. De intense blik op haar gezicht, het gevoel van geluk. Het geluid van een Clicker, die razendsnel op haar af rende.
Dean opende zijn ogen. Door de ramen schenen enkele zonnestralen naar binnen, verlichtten de kamer iets. Het was een rotzooi. De vorige avond hadden ze weinig gegeven om hun kledingstukken, die nu in een spoor door de kamer verspreid lagen. Het deerde niet, er was niemand die tegen hen zou zeggen dat ze hun zooi op moesten ruimen. Er zou niemand komen om ze te vertellen dat ze weg moesten, dat de tijd hier voorbij was. Het liefst bleef hij hier voor altijd, maar dat was geen optie. Ze zouden uiteindelijk toch weer door moeten reizen, maar waarheen? Dat maakte niet uit, zolang hij maar samen met haar zou reizen. Dean wierp een blik op het meisje dat dicht tegen hem aan lag, haar donkere haren als een waaier om haar hoofd heen. Herinneringen van de avond daarvoor kwamen terug en een glimlach op zijn gezicht kon hij niet onderdrukken. Het was zo mooi geweest, zo perfect, daar wilde hij nooit iets van vergeten. En de woorden die ze daarna tegen elkaar hadden gesproken, waren misschien net zo perfect geweest als de momenten ervoor. Alles tezamen maakte het de mooiste avond van zijn leven. Voorzichtig verschoof hij zijn lichaam iets, maar hij liet haar niet los. Legde zijn hoofd weer op het kussen neer, sloot zijn ogen en luisterde naar haar regelmatige ademhaling. Slapen zou hij niet meer doen, maar dit was ook goed. Als ze zo wakker werd, zagen ze wel verder. Ze hadden geen haast. Hoefden nergens heen. De wereld van hun tweeën, van niemand anders. Zo lang ze maar samen waren.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
De droom van die avond was een enorme verbetering dan die van de nacht ervoor. Het was geen bijzondere droom. Zij en Dean die door het bos reisden, die gewoon deden wat ze al die tijd al deden. Het leek op een normale dag uit hun leven – voor zover die normaal konden zijn.
Voor het eerst sinds tijden werd ze goed uitgerust wakker. Het bed waar ze in lagen sliep hemels, al helemaal na wat er die vorige avond gebeurd was. Wetende dat ze zo hoog veilig waren, plus het feit dat ze in Deans armen lag, zorgden ervoor dat ze de angst van haar af had kunnen zetten en zorgeloos in slaap gevallen was. Zorgeloos. Dat was een emotie die schaars was in deze wereld. Nog wat slaperig opende ze haar ogen en als vanzelf krulden haar mondhoeken omhoog toen ze in de ogen van Dean keek.
‘Goedemorgen,’ zei ze, haar stem aangedaan van de slaap.
Hij kuste haar zacht. ‘Goedemorgen.’
Dit soort momenten mochten van haar een eeuwigheid duren en ontelbare keren gebeuren. Hoe had ze ooit kunnen overleven zonder hem? Zonder de overheerlijke gevoelens die hij in haar omhoog bracht.
‘Was je al lang wakker?’ vroeg Charlotte, waarna zij het initiatief nam om hem te kussen.
Zijn vingers streken over haar wang. ‘Valt mee.’ Ergens geloofde ze het niet, iets in haar zei dat hij al een behoorlijke tijd wakker lag. Hij leek het in ieder geval niet erg te vinden.
Nog enkele tijd bleven ze in bed liggen, genietend van elkaars aanwezigheid, maar uiteindelijk besloten ze dat ze wel toe waren aan een ontbijt. Charlotte kwam omhoog uit het bed en graaide naar haar tas, waar ze een van de nieuwe setjes kleren uithaalde. Ze besloot om het rode lingeriesetje op te bergen en nu voor de meer praktische onderkleding te gaan, aangezien ze verwachtte dat ze vanmiddag hun reis zouden vervolgen. Sorry Dean, je zou het moeten doen met een sportbeha en minder charmant slipje. Charlotte hees haarzelf in haar nieuwe spijkerbroek en trok een shirt met lange mouwen aan, gezien de afkoelende temperatuur van buiten. De winter was nog maar enkele weken van hen verwijderd en Charlotte vroeg zich af hoe zwaar de koude nachten zouden worden.

Hadesu
Wereldberoemd

Hadesu schreef:
Alsof hem dat veel kon schelen, hij vond toch wel dat Charlotte er altijd goed uitzag, wat ze ook droeg. Of als ze niets droeg. Ahum. Ook hij duwde zichzelf uiteindelijk maar langzaam overeind, ging op zoek naar de kleding die hij gisteravond schoon aangetrokken had. Het shirt had halflange mouwen, waardoor de tatoeages op zijn armen nog grotendeels zichtbaar waren. Bedachtzaam gleed zijn hand over een tekening op zijn arm. De vragen die hij gisteren even in zijn hoofd had gehad, leken hun weg terug te vinden naar zijn gedachten. Toch stelde hij ze niet. Het waren stomme vragen, dingen die niet beantwoord hoefden te worden.
Nadat hij zijn broek dichtgeknoopt had, ging hij weer op het bed zitten. Zijn blik liet hij nog een keer door de kamer gaan. Als je de stofdeeltjes wat vergat, leek het alsof de tijd had stilgestaan in deze kamer. Alsof er hier geen geïnfecteerden hadden geleefd, alsof dit stukje van het hotel nog deel was van het leven voordat alles naar de tering was gegaan. Hij kon het zichzelf nauwelijks meer herinneren, maar dat kwam doordat zijn vader nu eenmaal al in de waan had geleefd dat een apocalypse ieder moment los had kunnen barsten. Leven was nooit normaal geweest voor hem. Misschien dat vannacht, deze nacht, de meest normale was geweest in zijn hele leven. Ze waren gewoon geweest, twee geliefden die elkaars lichaam voor de eerste keer samen ervoeren. Er was geen dreiging van infectie geweest. Geen angst om iemand kwijt te raken.
Hij had altijd zijn best gedaan om mensen op afstand te houden. Na de dood van zijn zus had hij niet verwacht dat hij nog een keer de dood van een geliefde zou kunnen overleven. Hij had Sam en Evan op afstand gehouden, al waren de twee ruwe mannen toch dichterbij gekomen dan hij misschien had gewild. Goede vrienden bestonden niet meer. En nu, nu had hij Charlotte. Toen ze samen de stad hadden verlaten, al die weken geleden, had hij getwijfeld of hij haar naam wel wilde weten, uit angst dat ze te dichtbij zou komen en hem daarna zou verlaten, door dood te gaan aan de infectie. Had hij zich toen al gerealiseerd hoe kwetsbaar ze hem zou maken? Nee, dat had hij niet kunnen weten op dat moment. Maar vanaf het allereerste moment had hij haar beschermd, ervoor gezorgd dat ze niet zou sterven. En in plaats van de afstand te behouden, hadden al die momenten samen ervoor gezorgd dat ze zich in zijn hart genesteld had. Ze had het bloedende gat opgevuld, al wist ze zelf misschien niet dat ze dat had gedaan. Hij had haar nooit verteld over Tara. Niet zo specifiek, in ieder geval. Charlotte liet hem weer voelen, gaf hem het gevoel mens te zijn.
Hij zuchtte. 'Kunnen we hier niet voor altijd blijven?' vroeg hij, waarop ze naar hem glimlachte. 'Was het maar zo,' antwoordde ze. Hij beantwoordde de glimlach. Natuurlijk kon het niet, dat wisten ze allebei wel. Dit was een welkome afwisseling geweest, maar zou nooit hun leven kunnen zijn. Dit leven was afgelopen, de mensen die nu leefden konden er enkel af en toe van snoepen. Zoals met de gitaar. Zoals deze ruimte. Zelfs het leven in steden die afgeschermd waren, gaven dit leven niet terug aan de mensen.
In zijn tas zat een kaart. Die haalde hij er nu uit en hij bestudeerde de verschillende dingen die hij erop aan had gestreept, voordat hij het ding naar Charlotte toe schoof. 'Nog voorkeuren voor een volgende bestemming?'

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Met een appel in haar hand ging ze op de rand van het bed zitten en bestudeerde ze de kaart die Dean haar kant op geschoven had. Met een dikke, zwarte stift had hij enkele dingen omcirkeld. Een aantal dingen herkende ze, daar waren ze al naartoe geweest. Andere plekken waren nieuw en eigenlijk was ze nieuwsgierig wat de reden achter de verschillende locaties was. Waarschijnlijk waren het vooral praktische keuzes, net zoals deze stad een praktische keuze was geweest. Een praktische keuze die een erg leuke afwisseling met zich mee had gebracht. Opnieuw bloeiden er vlinders op in haar buik als ze terugdacht aan de afgelopen nacht.
Charlotte boog zich naar de kaart toen ze een maar al te bekende naam zag staan op het stuk papier. In een flits werd ze teruggebracht naar haar jeugd, naar de speeltuin achter die bekende straat, naar die dag van de chaos waarbij de kindvriendelijke buurt ineens veranderde. Het verbaasde haar. In haar herinnering hadden ze een enorm lange reis achter de rug gehad. Een reis van een half jaar, voor ze aan waren gekomen bij de stad die beschermend ingesloten was door grote muren. Ze had gedacht dat haar oude woonplaats honderden kilometers verderop was, maar schijnbaar was het dichterbij dan ze had gedacht. Tenminste, als ze gelijk had met de plek waar ze nu waren.
Twijfelachtig wees Charlotte naar de stad waar ze dacht zich nu te bevinden. ‘We zitten nu hier, toch?’
Dean knikte, leek door te hebben dat er iets was.
Dus ze had gelijk. Ineens voelde haar lichaam aan als lood. Niet alleen omdat de plek waar ze haar onschuldige jeugd had doorgebracht slechts enkele dagen lopen verderop was, maar omdat dat de plek was waar ze haar broer achter hadden gelaten. Hij was nog een tiener en stond er helemaal alleen voor. Ze vroeg zich af hoe lang hij het had volgehouden en hoe pijnlijk zijn dood was, want ze was ervan overtuigt dat niet meer leefde. Schuldgevoelens bekropen haar. Ze hadden hem nooit achter mogen laten. Niet in die tijd.
‘Char?’
Wat verward knipperde Charlotte bij het horen van Deans stem. Nu pas merkte ze dat ze een lange stilte had laten vallen en er een vochtig laagje voor haar ogen was komen te staan. Wat beduusd antwoordde ze. ‘Sorry. Ik, eh…’ Ze wees naar de stad die haar aandacht getrokken had. ‘Hier ben ik opgegroeid.’ Ze richtte haar blik op Dean. ‘Ik weet alleen niet of ik er klaar voor ben om naar terug te gaan.’

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld