Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Selenophile

Account verwijderd

schreef:
Emilia kreeg na Levs opmerking een roze blos op haar wangen. Beschaamd keek ze naar de grond terwijl er wel een glimlach om haar lippen verscheen. Hoewel het gênant was dat hij dit had opgepikt, konden ze wel weer lachen om elkaar. Het was fijn om de draad weer op te pikken na alles wat gebeurd was en ergens was het misschien niet slecht dat ze de tijd hadden gehad om dit apart te verwerken.
”Yeah, I'm too good for the world. Caring for you bunch of lonely souls," zei Elsa waarna Mila haar een duw gaf.
Elsa struikelde bijna over haar eigen voeten waardoor ze fronste.
"Watch it," waarschuwde Elsa nog.
Mila grijnsde enkel naar haar.
”We travelled together. I didn't know anyone and she looked out after me," zei Mila.
Het had veel veranderd tussen hen. Hoe vervelend Elsa soms kon zijn, ze was wel bereid geweest om iemand die ze nauwelijks kende - en zich voorheen vervelend had gedragen tegen haar - te helpen. Iets wat ze absoluut niet had moeten doen. Bovendien viel ze echt wel mee. Mila was natuurlijk ook geen man, Elsa was meer de persoon die vooral mannen lastig viel tot ofwel groot plezier of grote ergernis van hen.
”Who did you meet?," vroeg Mila daarna nieuwsgierig.
"Maybe you could invite them too."
Tenslotte had Elsa al mensen mee die Mila niet kende en ergens was ze nerveus om met Lev om te gaan. Voorheen hadden ze ook nog niet zoveel samen gedaan. De dag op de kermis was een uitzondering geweest tussen het continu verplaatsen en hoofdzakelijk het overleven. De draad opnieuw oppakken, liet haar nu vooral wat ongemakkelijk voelen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Elsa had wel in zekere zin voor hen gezorgd. Althans, voor Mila. Daarvoor was hij dan ook dankbaar, maar toch kon hij het niet laten om op haar opmerking terug te komen. "These bunch of lonely souls sure made your life a whole lot more exciting though," greens hij naar Elsa. Ze had in elk geval genoeg actie in haar leven vanaf het moment dat ze hen had ontmoet, dacht hij zo.
De duw die Mila aan Elsa gaf, makend dat ze bijna struikelde, liet hem even lachen. "Take it easy, girls. We're not at the ice skating area just yet." Hij kon moeilijk een van hen de hele weg lopen dragen. Daarnaast zou het waarschijnlijk Mila's verjaardagsplannen ook behoorlijk in de soep laten lopen, gezien het erop leek dat ze wat actiefs zouden gaan doen. Alhoewel hij en Mila dan wel bovennatuurlijk zouden helen, zou Elsa dit voordeel niet hebben. Als zij haar enkel verzwikte en viel, zou ze niet binnen enkele minuten weer genezen zijn.
Het was wel fijn om te horen dat Elsa voor Mila klaar had gestaan al die tijd. Dat ze Mila niet alleen had laten staan om opgejaagd te worden door de jagers, die hen het leven al zo zuur hadden gemaakt. Hij zou het nooit daadwerkelijk in woorden uit kunnen drukken hoe blij hij daarmee was. Natuurlijk moest hij alleen wel toegeven dat hij nooit had gedacht om de twee als vriendinnen te zien.
"I'm glad she did. Although, I'm not really used to seeing you two walking around as friends," plaagde hij hen. Bij Mila's vraag hief hij kort zijn schouders op. "A couple of people from the bar I work at. Bonnie, Drew, Tyler.. and a couple of others, who aren't working tonight." Hij wist niet of hij Mila er blij mee kon maken om ze mee te nemen. Puur omdat hij had gemerkt dat ze niet zozeer leek te waarderen dat hij zijn leven had opgepakt, of op zijn minst zichzelf weer op de rails had geprobeerd te krijgen. Zijn woorden kwamen dan ook wat twijfelachtig over zijn lippen naar buiten. "Yeah, we could ask them. I mean, if you'd like that as well. It's your birthday."

TS > later that night

Het was ongeveer een uur geleden geweest sinds ze de schaatsbaan hadden verlaten. Het was een verjaardag vol lol geweest voor Mila, zover hij en de rest had kunnen zien. Het was voor hen dan wel nieuw geweest en ze waren vaak genoeg vol onderuit gegaan; het was gezellig met Elsa, Mila en zijn collega's van de bar. Alhoewel hij kon zweren dat schaatsen niets voor hem was, moest hij wel toegeven dat hij een leuke avond had gehad, die voor herhaling vatbaar was geweest.
Hij en Mila waren zij aan zij naar zijn appartement gelopen na middernacht. Elsa had haar onderkomen gevonden bij een van zijn collega's, die haar klaarblijkelijk wel had zien staan, en de rest van zijn collega's hadden al afscheid van hen genomen om zelf naar huis te rijden. Het waren dus enkel Mila en hem die nog over waren gebleven om het pad naar zijn nieuwe thuis af te leggen. Aangezien hij Mila niet alleen bij Elsa en Drew wilde achterlaten, had hij dus ook voorgesteld of ze de nacht bij hem wilde doorbrengen.
Hij was ergens wel benieuwd geweest naar wat ze van zijn appartement vond. Toen hij de voordeur voor hen opende en de lichten aandeed, om haar met zich mee naar binnen te trekken, voelde hij lichte spanning door zijn lichaam vloeien. Omdat hij hoopte dat ze ergens trots was op dat wat hij bereikt had, misschien.
Een beetje vermoeid wreef hij in zijn ogen, de deur achter hen op slot gedraaid en de sleutelbos vervolgens op het aanrecht gegooid. Hij had hoop dat ze zich hier comfortabel zou voelen, op haar gemak en allesbehalve opgelaten, maar wist zichzelf hierdoor niet echt een houding te geven. Hij wendde zich naar haar en beet een beetje weifelend op zijn lip. "So.. here we are," mompelde hij met een kleine glimlach. "Make yourself at home. Also, I don't know if you feel comfortable to share a bed with me, but if you don't, just say so. I can sleep on the couch if that would make you feel more comfortable."

dit is ongeveer de stijl van het appartement btw:

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Mila was een beetje stiller geworden tijdens hun wandeling naar huis. Door de uitgelaten sfeer, die voor haar soms wat ongemakkelijk aanvoelde, was ze meer vermoeid dan anders. Haar oogleden voelden al zwaar aan. Het enige wat haar nog alert hield, was het feit dat ze weer alleen was met Lev.
Voordien was ze kwaad geweest op hem omdat hij verder was gegaan met zijn leven echter voelde ze zich hier nu anders over.Voorzichtig stapte ze zijn appartement binnen. Het was enorm stijlvol en véél mooier dan waar zij en Elsa in verbleven. Wat voordien kwaadheid en teleurgesteldheid was omwille van het feit dat hij haar achter had gelaten om zijn eigen leven weer op te pakken, voelde het nu meer als een steek van jaloezie. Lev was erin geslaagd om van niets een volledig leven op te bouwen met een mooie woonst, vrienden, een job. Voor haar leek het onhaalbaar, een ver van haar bed show waarvan ze niet wist hoe ze eraan moest beginnen. De staten afreizen in een camper was een zoveelste noodoplossing waardoor ze nog steeds nergens gesetteld was.
"It looks realy nice here," zei Mila.
Het feit dat Lev gewoon de draad weer oppikte en er ergens van uitging dat ze zoals voorheen samen zouden slapen, stelde haar ergens wat gerust. Daarom grinnikte ze er zacht om.
"It's fine, I'm used to being cramped in a tiny bed with Elsa. And is she a difficult sleeper. Can't stop moving, even talks in her sleep," lachte Mila zacht.
Het was een groot verschil met voorheen. Heel even deed het haar terugdenken aan de nachten dat Lev en zij samen hadden geslapen. Door iemand vastgehouden worden, sliep stukken beter. Echter voelde de herinnering daaraan bitterzoet. Het zou nooit meer worden tussen hen wat het voorheen was, geloofde ze zelf.
Toch voelde het niet zo voor haar. Diezelfde kriebels doken op als hun blikken kruisten, ze wist haar lichaam geen houding te geven omdat ze de drang voelde om zich dichter naar hem te begeven al was het zelfde slechts zijn hand vast te nemen. Het maakte alles nog lastiger. Nooit had ze gedacht hem echt nog te vinden en bovendien was ze zo kwaad geweest, dat ze vooral had liggen malen over wat ze hem wou zeggen over hoe boos ze wel niet was. Nu alles grotendeels uitgeklaard was, stonden ze op een nieuw punt waarmee ze niet wist wat aan te vangen.
”Thanks for spending the day with me. I never had so much fun on my birthday,” zei ze met een oprechte glimlach.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was een appartement waarvan de sfeer voor hem nog onbekend voelde. Alhoewel hij hier al een paar maand doorgebracht had en het toch echt tot hem behoorde, was het alsof hij er nog altijd niet aan wennen kon om hier te wonen. Het voelde meer als thuis dan het huis in het bos waar hij opgegroeid was, maar desondanks deze gevoelens kon hij er nog niet aan wennen. Het voelde soms alsof hij een vreemdeling was in zijn eigen huis; hij liep er rond, doende dat hij geleende lucht aan het inademen was en liep op de vloeren van andermans pand.
Hij had het daardoor wel enigszins netjes gehouden. Er was geen rommel te bekennen op het aanrecht, de eettafel of ook maar ergens anders in het zicht. Op zijn slaapkamer zouden wellicht wat kleren rondzwerven over de bureaustoel, maar dan hield het ook wel op. Beschaamd was hij dan ook niet tegenover de ruimte waar hij Mila en hemzelf binnen had gelaten. Hij glimlachte voorzichtig. "Thanks." Hij was blij dat ze het er mooi vond, omdat het hem daardoor ook iets meer op zijn gemak liet voelen. Het was hoe dan ook anders om Mila weer rondom zich te hebben.
Ze vond het gelukkig ook niet erg om een bed te moeten delen, afgeleid van haar woorden over Elsa en haar slaapgewoontes. Lev kon zich voorstellen dat zij niet de gemakkelijkste was om naast te moeten slapen. Uiteindelijk wisten zowel hij en Mila hoe ze kon zijn en het feit dat ze zelfs 's nachts zichzelf kenbaar wist te maken, vond hij dan ook geen verrassing.
Haar hand voelde hij in de zijne glijden, waardoor hij even opkeek om haar ogen te ontmoeten. "I've had a great night as well. Thanks for letting me come along with you guys." Ze glimlachte naar hem, een gebaar dat hem meer leek te doen dan hij al die tijd gedacht had. Na haar al die maanden niet meer gezien te hebben, was het laatste wat hij had verwacht om te voelen, dat bekende gevoel van warmte in zich geweest. Hij leek haast alweer te glimlachen door het zien van haar blijdschap.
Zacht liet hij zijn hand weer van de hare ontsnappen. "You can borrow some of my clothes to sleep in, if you'd like," opperde hij met een voorzichtige glimlach. Hij wist dat ze geen spullen mee had en of ze zich comfortabel genoeg voelde om enkel in haar ondergoed naast hem te slapen, was een vraag waar hij geen antwoord op wist. "You can get changed in my bedroom. I'll go to the bathroom and give you some privacy." Hij knikte naar haar en keek haar nog even aan, voordat hij naar de badkamer wandelde om haar de privacy te geven om zich om te kunnen kleden, zonder dat hij zich misschien opdrong.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Lev die glimlachte, was het mooiste wat er bestond, dacht Mila. Tot ze zich schaamde voor haar eigen gedachten. Snel wendde ze haar blik af nadat Lev die even gevangen gehouden had met de zijne terwijl hij haar ook bedankte voor de avond. Zijn hand gleed weer uit de hare waardoor Mila die even losjes naast zich liet vallen om daarna vluchtig wat lokken haar achter haar oren te strelen.
"Oh okay," zei ze een beetje gehaast als antwoord op zijn voorstel.
Voor ze het goed en wel besefte, stond ze helemaal alleen in de ruimte. Het lag er verbazingwekkend schoon, alles was opgeruimd en dat terwijl hij niet eens gasten verwacht had. Nieuwsgierig wandelde ze verder naar zijn slaapkamer. Het was fijn dat ze ongestoord kon rondneuzen op zoek naar kledij, maar ze voelde zich er ergens schuldig over. Dit was namelijk allemaal echt van Lev, alles wat hij tot nu toe had weten op te bouwen en allemaal dingen waar ze niets mee te maken had. Uiteindelijk snuisterde ze slechts in zijn kledingkast. Heel veel kleren had hij niet, maar ze koos wel zorgvuldig iets uit waarvan ze hoopte dat het haar goed stond.
Een los hemd, dat haar billen nog mooi bedekte, werd haar keuze. Het omkleden was niet van een leien dakje gelopen. Tijdens het balanceren op één been om haar hakken uit te trekken, had ze gemerkt hoe moeilijk het was om haar evenwicht te bewaren. De cocktails en sterke drank deden hun werk en ze voelde zich ondertussen zelfs na de korte wandeling naar Levs huis, nog serieus aangeschoten. Het feit dat ze tipsy was, hielp ook niet in deze situatie. Het leidde er alleen toe dat ze de neiging had om Lev keer op keer weer op te zoeken en zich dichter bij hem te begeven.
"I'm going to bed!," riep ze al richting Lev.
Om heel eerlijk te zijn, wist ze vooral niet goed meer wat gezegd tegen hem. Bang om dingen te zeggen, die niet voor zijn oren bestemd waren, kroop ze al onder de dekens.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij had geen idee welke houding hij aan moest nemen. Het was enerzijds zo gewoonlijk en comfortabel om weer rondom Mila te zijn, maar anderzijds voelde het alsof hij overal zoveel meer over nadacht. Hij wilde haar wellicht niet teleurstellen. Hij gunde het haar dat alles perfect was en dat ze zich nergens meer zorgen over hoefde te maken, hoeveel moeite dit hem ook koste. Ook nu was hij nog met van alles bezig, terwijl zij in de slaapkamer was en hij eigenlijk alle tijd had om zijn dingen te doen.
Het tandenpoetsen deed hij ietwat zenuwachtig, puur door zijn malende gedachten. Hij twijfelde of hij een shirt aan moest doen, of gewoon in zijn normale kleding moest slapen in plaats van in zijn boxer zoals hij normaliter altijd deed. De laatste keer dat zij twee een kamer hadden gedeeld, hadden ze zich beide zo ongemakkelijk gevoeld tegenover elkaar dat ze het omkleden gewoonweg links hadden laten liggen. Maar was dat nu dan nog steeds zo?
Hij schudde zijn hoofd, spuugde de tandpasta uit en spoelde zijn mond met water, vooraleer hij alles weer terugzette waar het stond. Lev had geen flauw idee wat hij moest doen, maar besloot het op veilig te spelen en niet alleen in zijn boxer te slapen. De joggingbroek griste hij van de verwarming af, deze aangetrokken om zijn jeans achter te laten in de badkamer. Zijn shirt legde hij hierbij. Hij hoopte dat Mila het niet erg zou vinden als hij zonder shirt zou slapen, omdat hij het van zichzelf altijd zo warm had dat hij zich dood zou zweten als hij ook nog geheel aangekleed onder de dekens zou moeten liggen.
Het geroep van Mila ontwaakte hem uit zijn gedachtestroom. De lampen van de badkamer deed hij uit, net als de rest van de lampen in het appartement, waarna hij zich een weg baande naar de slaapkamer. Daar, in het beetje licht vanaf het nachtkastje, zag hij Mila al in het bed liggen.
"Did you find something in my closet?" vroeg hij haar. Hij zette het laatste lampje in de kamer uit en ging vervolgens ook liggen, zich onder de dekens gehuld om de warmte hem weer te voelen omringen. Een beetje nieuwsgierig wendde hij zich naar haar toe, zijn ogen onderzoekend door de omgeving laten gaan om haar hopelijk tussen de schimmen van zijn slaapkamer te vinden. Het duurde even voor hij zijn ogen aan de duisternis gewend waren en hij haar blik had kunnen kruisen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Emilia lag op haar rug te staren naar het plafond tot Lev binnenkwam. Zijn silhouet werd verlicht door het nachtlampje. Het eerste wat haar opviel, was dat hij geen shirt droeg. Hij zag er zo verdomd goed uit. Net op tijd beet ze op haar tong om er geen opmerking over te maken. Gelukkig was algauw het licht uit waardoor haar blozende wangen niet langer zichtbaar waren.
"Yep, pretty comfy," mompelde ze als antwoord op zijn vraag waarna ze zich naar hem toe draaide.
De slaap zou moeilijk te vatten zijn, dus bereidde ze zichzelf al voor op nog een tijdje woelen. Lev leek dezelfde houding aan te nemen, met zijn gezicht ook richting haar gericht.
Haar huid gloeide nu al, deels door warme dekens, hoofdzakelijk door Lev die zo dicht bij haar lag. Het voelde haast onwerkelijk dat ze hem na al die tijd toch had gevonden en het voelde zelfs alsof ze de draad gewoon weer hadden opgepakt. Het was pas toen zijn blik de hare kruiste dat ze zichzelf echt niet meer kon bedwingen. Elsa zei het haar zo vaak, dat ze blind was voor jongens die haar leuk vonden. Ze had niet volledig het gevoel dat Lev haar leuk vond, maar ze was zo zeker dat zij hem wel graag zag - nog steeds na al die tijd. Wilde ze dat dit ging werken, dan moest ze zelf iets ondernemen. Hetgeen wat ze altijd had gehoord van haar nieuwste compagnon, was dat ze moest durven en was lef moest kweken.
Daarom overbrugde ze de laatste afstand tussen hen twee. Haar hand legde ze in zijn nek zodat ze haar gezicht dichter naar hem toe kon brengen. Zacht drukte ze haar lippen tegen de zijne aan. Het nam haar volledig terug naar die nacht toen ze elkaar voor het eerst kusten. Haar hart bonkte bijna haar borstkas uit door de spanning die ze ondervond omdat ze dit initiatief nam, maar als hij haar terug zou kussen was het het allemaal waard.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij zag haar vaag naast zich bewegen, tot haar ogen helder en wel zijn kant op keken en haar gezicht lichtjes te zien werd. Ondanks het overheersende duister kon hij haar ogen niet vermijden. Ze waren prachtig, mooier dan hij ooit bij iemand gezien had. Bij niemand had hij zich zo snel en vaak weg voelen voeren wanneer hij ze aankeek, als dat hij dat had bij Mila. Het was vreemd voor hem en toch voelde het enigszins als vanouds.
Een voorzichtige glimlach liet hij haar zien. "I'm glad you found something comfortable." Hij had niet kunnen zien wat het was dat ze uit had gezocht uit zijn kast, maar het had hem ook niet kunnen baten. Ze had hem zodanig in zijn greep door hem slechts aan te kijken, dat de gedachte aan eerder als sneeuw voor de zon leek te verdwijnen. In die stilte begon hij langzamerhand weer wat omhoog te voelen komen. De flashbacks van eerder schoten voor zijn ogen langs, zich herinnerd hoe ze maanden geleden voor het laatst zo met zijn tweeën een bed hadden gedeeld. Ook toen hadden ze elkaar alsmaar aangestaard en zich laten wegvoeren met hun verlangens. Het deed hem snakken naar die tijden. Graag wilde hij haar weer in zijn armen voelen. Haar ademhaling voelen weerkaatsen in zijn nek en haar wang voelen drukken tegen zijn borstkas, waarop ze vredig lag te slapen. De herinneringen voelden als dromen voor hem, die wellicht nooit meer uitkomen zouden. Dat was tenminste wat hij had gedacht.
Plotseling zag hij Mila dichterbij komen. Haar handpalm voelde hij in zijn nek, waar ze deze zacht tegenaan had gelegd om zijn huid weer te doen gloeien. Het duurde niet lang voor haar lippen tegen de zijne werden gedrukt en zijn verlangens werden beantwoord, zonder dat hij hier ook maar iets aan had bijgedragen. Voor hij er erg in had, had hij haar al in zijn armen gesloten en rustte zijn hand achter haar oor, om de kus te beantwoorden alsof ze elkaar nooit uit het oog waren verloren.
Hij liet zijn arm rond haar onderrug glijden en trok haar nog ietwat meer naar zich toe, tot hij haar lichaam tegen het zijne aan kon voelen. Niet veel later verbrak hij voor een klein moment de kus, door zijn gefluister tegen haar lippen. "I've missed this..," maakte hij zacht hoorbaar. "I've missed you.."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Het ging al Mila's dromen te boven. Lev trok haar dichter in zijn armen waardoor ze het ritme van haar hart niet meer kon onderscheiden van het zijne. Zijn lippen beantwoordden haar kus waardoor ze de hele wereld rondom zich vergat. Ze vonden elkaar steeds opnieuw, in allerhande situaties. Mila sloeg haar been om hem heen wanneer Lev haar nog dichter tegen zich aantrok.
"I've missed you too," fluisterde ze zacht terug.
Haar vrije hand bracht ze tussen hen in zodat ze langs de contouren van zijn gezicht kon strijken en langs zijn kortgeknipte haren. Het stond hem goed. Zijn nieuwe kapsel maakte hem wat volwassener, maar ook zijn gezicht wat harder. Het maakte Mila echter niet uit, immers had Lev de mooiste glimlach en stonden zijn ogen vaak zacht als hij haar aankeek.
Voorzichtig bracht ze haar lippen weer naar de zijne om daar een kleine, voorzichtige kus neer te planten voor ze haar hoofd op zijn borstkas plaatste. Nu voelde het alsof alle spanning uit haar lichaam verdwenen was. Ze had zich nog nooit zo goed gevoeld als op dit moment. Alle verschrikkingen uit het verleden hadden al enige tijd kunnen rusten, verwerkt worden. Dit was niet meer in the heat of the moment omdat ze geen weg konden met hun gedachten. Dit moest wel echt zijn tussen hen, want zelfs na elkaar maanden niet te zien, was de draad weer opgepikt alsof hun vorige kus slechts gisteren was gebeurd. Als ze nu niet zo enorm moe was geweest, na de wervelwind van een verjaardag, dan was ze met alle plezier langer opgebleven om nog dromerig in zijn ogen te staren. Helaas voelden haar ogen zo zwaar dat ze deze al heel even sloot. Lev liep ditmaal toch niet weg, morgenochtend zou ze nog vredig in zijn armen liggen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij voelde hoe ze haar been om hem heen haakte, zich zo lichtelijk met zijn lichaam verstrengeld om de afstand nog meer te verkleinen. Vergenoegd streek hij met zijn hand langs de zijkant van haar bovenbeen. Het gevoel van zijn vingertoppen glijdend over haar huid was er een die hij al lang niet meer had gevoeld.
Een kleine glimlach bracht ze op zijn lippen toen ze verwoordde dat zij hem ook had gemist. Het bracht hem vertrouwen dat ze dit tegenover hem uitsprak. Het gestreel dat ze met haar hand voor even langs zijn gezicht bracht, maakte dat zijn glimlach zich wat vergrootte. Lev vond het schattig hoe ze zich zo concentreerde op het pad dat haar vingers aflegden. Daarnaast was ze hem waarschijnlijk anders gewend dan hoe hij er nu uitzag, waardoor ze wat meer tijd leek te nemen om haar vingertoppen door zijn haar te laten gaan.
Een laatste kus voelde hij tegen zijn lippen drukken, vooraleer er een einde aan kwam. Hij voelde hoe ze haar wang op zijn borst liet liggen en deze hier liet rusten. Het bracht een tevreden gevoel met zich mee dat ze in zijn armen zou slapen vannacht, zoals vanouds.
Hij omhelsde haar lichaam, dat nog altijd tegen de zijne aan te vinden was, en liet zijn armen haar omringen. Hoe zijn ene hand rond haar taille lag, bevond zijn andere hand zich bij haar heupen. Mila was inmiddels al ietwat weggezakt. Hij kon haar adem voelen vertragen en haar hart in een rustiger tempo horen kloppen; alhoewel hij geen zicht had op of ze haar ogen al had gesloten, vertelde dit hem allemaal al dat ze aan haar vermoeidheid bezweken was. Zacht legde hij zijn wang tegen haar voorhoofd om vervolgens zelf ook zijn ogen te laten sluiten.

"Good night, little wolf."

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Door die laatste uitspraak van Lev, droomde Emilia levendig. In haar dromen rende ze eindelijk vrij rond als wolf met Lev op de hielen. In een mum van tijd was het opnieuw ochtend, althans zo voelde het. Er scheen al een strip licht langs het gordijn heen wanneer Mila haar ogen opende. Meteen keek ze uit over Levs ontblootte borstkas die rustig op en neer rees.
Het zag ernaar uit dat ze nauwelijks bewogen hadden die nacht. Haar hoofd rustte nog op vrijwel dezelfde plek, haar arm lag nog om haar heen en bovenal Levs armen rustten nog op zowel haar heup als haar rug. Omdat ze met haar gezicht naar beneden lag, kon ze niet zien of hij al wakker was ondertussen. Voorzichtig tekende ze met haar vingertoppen langs de blokjes op zijn buik. Sexy.
Nieuwsgierig duwde Mila zich overeind, hoofdzakelijk benieuwd of Lev al wakker was en wat deze dag zou brengen. Wat ze heel zeker was, was dat ze niet ging weggaan uit zijn huis zonder hem. Eenmaal gekidnapt worden was voldoende. Daarom leunde ze over hem heen waarbij ze meteen in zijn groene ogen staarde.
"Hey," fluisterde Mila met een brede, ondeugende glimlach.
Het enige waar ze bij haar ontwaken aan kon denken, was zijn lippen op de hare. Stom dat ze zo snel in slaap was gevallen, want ze kon er geen genoeg van krijgen. Echter was ze nu niet langer zo impulsief als die nacht. Ze voelde zich weer wat onzeker tegenover hem, wat als het slechts een bevlieging was?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij was die ochtend al vroeg wakker geworden. De rustige ademhaling van Mila had hij nog tegen zijn nekvel voelen weerkaatsen, zodra hij zijn ogen had geopend om aan de eerste stralen van de ochtendzon in zijn kamer te wennen. Haar hartslag galmde in zijn oren, nog altijd in een kalm tempo, ervoor zorgend dat ook hij zich nog altijd rustig voelde. Het bracht hem op de een of andere manier een gevoel van vredigheid zodra hij het geklop van haar hart tijdens haar slaap horen kon.
De tijd was na zijn ontwaken traag voorbij gegaan, dat wat hem echter niet zozeer deerde. Soms had hij zijn ogen weer gesloten in de hoop om zijn slaap te hervatten, om zich enkele minuten weer weg te voelen zakken in een wereld ver van de werkelijkheid. Andere keren keek hij door het raam naar buiten, met zijn vingertoppen ietwat langs Mila's haar gestreeld om zichzelf af te leiden. Het was uiteindelijk wanneer het voor hem voelde dat een hele ochtend aan hem voorbij was gegaan, dat hij weer beweging van het meisje tegen zijn borstkas voelde. Traag zag hij hoe ze overeind kwam en zich over hem heen boog. Leunend op haar armen op de matras en haar hoofd hangend boven de zijne, kruisten haar ogen de zijne.
"Hey." Haar uitdagende glimlach beantwoordde hij met een glimlach terug. Hij bracht zijn hand naar haar wang en streek deze door naar achter, om zijn vingers weer ietwat door haar haar te halen. De paar lokken aan de zijkant van haar gezicht streek hij op deze wijze naar achteren, vooraleer hij zijn hand daar liet liggen. "Good morning."
Hij liet zijn blik heel even afdwalen naar haar lippen, ergens verlangd om de kus van gisteravond weer voort te zetten, maar keerde al gauw weer terug bij haar ogen. Het was haar grote glimlach die eerder zijn aandacht weer terug wist te trekken dan zijn brandende begeerte om haar weer te kussen. Nieuwsgierig keek hij haar aan. "What's that smile for?" vroeg hij haar met een lichte grijns rond zijn lippen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Mila's glimlach werd nog groter vanaf het moment dat Lev deze beantwoordde met een al even stralende lach. Hij zag er stukken gelukkiger uit dan de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien. Tijd had hem goed gedaan, het heelde blijkbaar zijn wonden.
"I don't know, because I'm here... With you...."
Mila beet op haar lip terwijl ze zich achterover op haar rug liet vallen in de kussen naast Lev. Ze had zijn blik wel zien afdwalen naar haar lippen zonet en haar gedachten zaten al evenveel bij de avond voordien. Toch dwong ze zichzelf om in het moment te leven. Als ze nu werkelijk in elkaars buurt bleven, dan zou hij haar vroeg of laat wel weer opnieuw kussen. Haar onzekerheid bleef haar achtervolgen. Het reizen had haar compleet veranderd, maar haar onzekerheid was ze niet kwijtgeraakt. Zeker niet als het om Lev ging.
"Can we just never get out of bed," grinnikte Mila zacht terwijl ze even opzij keek naar hem waarna ze zacht haar vingers weer met de zijne verstrengelde.
Kon het maar, voor eeuwig hier blijven liggen nu alles zo perfect leek. Lev die naast haar lag met zijn glimlach van oor tot oor, haar buik die haast leek te ontploffen door alle kriebels die er doorheen trokken en vooral het zalige, ontspannen gevoel. Niets was fijner dan naast hem wakker worden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dat ze verwoordde dat haar glimlach puur werd veroorzaakt door het feit dat ze hier met hem lag, liet zijn glimlach wat vergroten. Het was lief om te horen dat ze er zoveel waarde aan hechtte om hier met hem samen te zijn. Dat had hij zich gisteren in de bar niet kunnen bedenken. Toen hij haar daar voor het eerst weer zag naar al die maanden, dacht hij dat het een kwestie van ruzie zou worden en niet meer dan dat. Lev had al voor zich gezien hoe hun wegen zich zouden scheiden en ze elkaar wellicht nooit meer opzoeken zouden. Hij had alleen al getwijfeld of Mila hem het ooit vergeven zou dat hij weg was gegaan; hij had het zichzelf in elk geval nooit vergeven, laat staan als hij in haar schoenen had gestaan.
Hij keek opzij, gezien hoe Mila zich weer op zijn rug liet vallen en naast hem kwam te liggen. Ze beet op haar lip, het tafereel waar hij zijn ogen bij liet hangen om wederom weer terug te denken aan de kus van gisteren. Zou het kwaad kunnen om die nu nog door te zetten? Mila had net alle kans gehad om dit te doen, maar het leek nog niet in haar opgekomen zijn. Of durfde ze niet? Hij wist niet goed wat hij ervan moest denken.
Na er even over gedubt te hebben, besloot hij alsnog om het risico te nemen. Zijn ogen kruisten weer de hare, haar gegrinnik aangehoord om lachend terug te antwoorden. "Sounds like a plan to me."
Hoe ze haar vingers met de zijne verstrengelde, liet hij zijn arm weer om haar heen glijden om zijn grip bij haar taille te houden. Hij zette zijn gedachten uit, ruwweg door zich voor te nemen dat hij te veel hierover nadacht, en besloot net als hiervoor het erop te wagen. Hij boog ongeboeid naar haar toe, een kus op haar lippen geplant terwijl zijn vingertoppen intussen zachtjes afgleden naar haar heupen. Haar hand liet hij los, enkel om de zijne naar haar nek te verplaatsen en deze daar te laten liggen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Mila voelde zich nog beter als Lev echt luidop lachte om haar opmerking. Terwijl ze nog dromerig voor zich uit staarde met haar blik op zijn ogen gericht, voelde ze plots al zijn hand op haar middel. Het deed haar huid tintelen onder de stof van zijn hemd heen. Hoe moest dat dan wel niet voelen als hij echt haar huid zou aanraken? Lev onderbrak al haar gedachten door zijn lippen opnieuw op de hare te planten. Hier kon Mila wel gewoon aan worden.
Kussen zoveel ze wou, op elk moment. Wat een luxe. Ze drukte haar lippen wat harder tegen de zijne aan, hongerig naar meer. Haar nieuwsgierigheid voor dit nieuws nam met de minuut toe, mogelijks omdat ze zich eindelijk ietsje zekerder voelde tegenover hem. Ditmaal nam Lev opnieuw het initiatief wat haar geruststelde. Zijn hand zakte lager tot aan haar heupen en zijn andere hand belandde in haar nek.
Het voelde zo ongelofelijk, dat na al die tijd ze hier in zijn armen lag. Dit was absoluut niet wat ze verwacht had wanneer Elsa haar verzekerde dat ze wel iemand zou leren kennen vanavond en dat het tijd werd dat ze eens aandacht gaf aan een knappe man.
Mila legde een hand tussen het kussen en Levs nek in en de andere om hem heen zodat ze zich dichter naar hem toe kon bewegen. Haar lichaam drukte ze tegen het zijne aan omdat ze maar niet dicht genoeg tegen hem aan kon liggen. De kamer was ondertussen koud geworden en de warmte voelde heerlijk aan. Bovendien was het fijn om zijn huid zoveel mogelijk tegen de hare te voelen. Nu ze de kans had om te genieten van het samenzijn met Lev, wou ze haar onzekerheden haar niet laten afremmen. Met een kleine glimlach om haar lippen en haar ogen gesloten, kuste ze hem innig terug.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld