Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

School of Magic Inschrijven Gestopt

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
Iedereen was nog een beetje slaperig maar ik helemaal niet.Ik kon er helemaal tegenaan. Toen iedereen klaar was met eten vloog ik bijna meteen door naar de boogschietbaan en pakte mijn boog. Ik begon niet rustig maar meteen op de moeilijkste stand. Ik schoot met drie pijlen tegelijk en voelde me heerlijk. Bij elke pijl die ik afschoot
voelde ik spanning van me afglijden. Niemand kon me meer iets maken. Ik voelde me vrij, zelfs al zou ik morgen het Labyrint in gaan. Ik stopte met nadenken en ging veder met schieten.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Iedereen begon meteen met trainen op een manier die ik niet gewend was. Ik keek om me heen en zag een parcours klaar staan. Je had er naast een knop van moeilijkheidsgraad. Ik draaide de knop helemaal om naar de aller moeilijkste niveau en begon meteen aan het parcours. Ik veranderde mijn kleren en nam mijn wapen aan. Ik sprong gelijk van de start en had de stopwatch ingeschakeld. ''Minder dan 5 minuten'', bleef ik denken en ging verder snel over het parcours heen. Uiteindelijk kwam je bij een grote lange bak met water. Je kon er overheen met de touwen of met het net klimmen. Ik keek goed touwen klimmen of net klimmen. Geen van beide doe ik, ik ga over de touwen heen lopen. Ik sprong hoog op en kwam neer op de touwen. Ik was al op de helft maar toen vloog er iets op me af. Het was een normale pijl. Ik sprong naar achter voordat het me raakte maar al snel lag ik onder schot. Ik zat al te vloeken in mijn hoofd maar bleef rustig. Ik sloot mijn ogen en concentreerde me op het geluid. Doordat ik luisterde vertrouwde ik op mijn gevoel en niet op mijn ogen. Ik voelde dat ik het had gehaald en opende mijn ogen. Snel moest ik de finish bereiken want ik had al teveel tijd gestopt in een ding. Uiteindelijk vielen mijn ogen op Elizabeth die 3 pijlen tegelijk kon schieten. ''Wauw dat is super'', vertelde ik aan mezelf met een fluisterende toon.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Daniel:

Ik liep naar de vensterbank en raakte alle planten één voor één aan, waardoor ze allemaal tot een hoopje as veranderden. Er was eigenlijk weinig wat ik nog meer kon doen, behalve misschien één van den parcours. Er was een soort van mini labyrint waarin je kon oefenen met sluipen. 'Daniel, wil je ook dat ik er een vijand in gooi?' Vroeg de docent mij alsof het niets was, ik knikte en voelde even of mijn rugtas goed om zat. Ik was snel het labyrint in gerend en keek om het hoekje, ze hadden dit stuk nogal donker gemaakt waardoor weinig te zien was. Het was toch nog wel een groot labyrint, maar niets vergeleken met de echte. Rechts van me hoorde ik plotseling geritsel van iets wat ook probeerde te sluipen. Ik draaide me vliegensvlug om en drukte mijn handen tegen het gezicht van het wezen, maar werd onaangenaam verrast. Hij droeg een masker en een pak, er was geen enkel plekje waar ik hem zou kunnen aanraken met mijn huid. Ik vloekte iets te luid en werd vijf meter naar achteren geslagen. Mijn lichaam kwam met een misselijkmakende klap tegen een muurtje aan en ik kreunde even. Wat waren dit voor spelletjes? Waarom zouden ze er vijanden in doen die ik niet aankon? Ze waren snel, sterk en bovenal ontzettend eng. Ik wist dat je tijdens de training ook om kon komen, en dat ze me niet zouden helpen, dus snel stond ik op. Ik pakte snel een mes uit mijn tas en sprong weer naar voren. Een vuist belande in mijn gezicht en een bloedsmaak vulde mijn mond, snel boorde ik mijn mes in zijn keel, die enkel door een dun stofje bedekt was. Hij viel gorgelend neer en lag uiteindelijk stil. Ik maakte mijn mes even schoon en liep toen weer naar de uitgang. Mijn boze ogen vonden meteen die van de docent, 'Ben je gek?' Fluisterde ik naar hem terwijl ik naar de rest keek. Dit zou geen gemakkelijk jaar zijn met het labyrint, want als je twintig van die rond had lopen, en in de training waren ze ook nog zwakker dan in het labyrint. Ik veegde het straaltje bloed bij mijn lippen weg en zuchtte. Ik moest maar snel meer trainen.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
Ik was klaar met boogschieten want de machine kon niet harder. Dat was wel jammer want ik was net lekker op dreef. Ik ging maar met messen gooien want de rest boeide me niet zoveel.Ik zette de machine dit keer niet zo hard want hier oefende ik niet zo vaak mee. Er werden mechanische popen op me afgestuurd en ik moest die zo snel mogelijk zien te raken. Het oogt heel makkelijk maar je hebt er veel precisie voor nodig. Ik ontspande me weer en begon met gooien. Langzamerhand sloot ik me van iedereen af. Alle geluiden om me heen verdwenen langzaam. Ik voelde me helemaal in mijn element. Toen ik klaar was zij ik tegen mezelf dat ze me niet zo makkelijk klein kunnen krijgen. Ik keek een beetje rond en zag dat iedereen oefende met zijn kracht dus ik besloot on origineel te zijn en ook maar te gaan oefenen. Ik pakte een fles met water en maakte een enorme vuist ermee. Ik liet hem naar een van de dummy's toe 'zweven' en begon er op in te slaan. Telkens opnieuw ik sloeg al mijn frustraties er uit. Toen ik klaar was zorgde ik ervoor dat het water weer in de fles terug zat en pakte de dummy op. Ik keek ernaar en gaf hem aan een van de bewakers. Hij wal helemaal gesloopt. Ik zei "Volgens mij hebben jullie een nieuwe dummy nodig." En liep weg.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gabriël was naar een soort simulatie kamer gegaan waar hij moest vechten tegen computergestuurde hologrammen. Hij had twee dolken mee en ademde diep in en uit voor er zes vijanden rond hem verschenen. Een van zijn sterke kanten was dat hij bepaalde drukpunten in het menselijke lichaam wist waar je door er simpelweg hard op te drukken iemand bewusteloos of zelfs dood kon maken. Hij had voor hij bij zijn pleeggezin zat immers veel meegedaan aan straatgevechten en wist wel hoe je zo snel mogelijk iemand onschadelijk kon maken. Een vuist kwam richting zijn gezicht en hij door naar beneden, niet veel later volgden er nog meer, maar hij kon ze allemaal ontwijken. Wanneer er weer een aanviel kon hij zijn aanval onderscheppen en draaide zijn arm op zijn rug en liet deze kraken terwijl hij hem naar de andere duwden die daardoor even hun evenwicht verloren. Niet veel later verdween het eerste hologram doordat hij diens nek had gebroken, een andere kreeg een dolk door zijn hart en na ongeveer tien minuten waren ze allemaal uitgeschakeld. Hij was zelf wel een keer tegen zijn schenen geraakt, maar het had erger met hem kunnen aflopen. Hij veegde het zweet op zijn voorhoofd weg met een handdoek en nam een flinke slok water, want er waren altijd waterflesjes beschikbaar.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
Ik ging maar oefenen met het parcours. Ik koos een parcours waarbij je zo snel mogelijk van de ene naar de andere plek moest anders werd je geroosteerd door een enorme vlam. Het was een moeilijk parcours en je moest er met je volle verstand bij zijn. Ik begon wel goed maar toen gleed ik uit. Ik klampte me vast aan een boomstam want als je viel viel je in een enorm gat en zodra je neer kwam brak je alle botten in je lijf. Ik wou me optrekken maar het lukte maar niet. Het begon echt moeilijk te worden want mijn armen werden stijf. Ik zag nog maar één oplossing en begon met mijn lichaam zachtjes heen en weer te zwaaien. Steeds harder totdat ik net mijn been over de boomstam kreeg. Ik had geen tijd om uit te puffen want ik moest veder anders werd ik geroosterd. Ik haalde het einde gelukkig en pakte wat zalf. Ik smeerde het zalfje over mijn handen en hoopte dat de pijn snel zou weggaan. Ik pakte een boog om te kijken of ik nog kon schieten en gelukkig lukte het net zo goed als eerst. Ik dacht bij mezelf: het is waar. Wat je niet dood maakt je sterker.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Nadat de training over was gingen we uitgeput slapen. Ik moest nog denken aan wat Daniel zei:''Slaap met je rugzak om''. Ik pakte mijn rugzak en deed hem aan. ''Morgen is het zo ver. Leven of dood. Ik moet het kunnen. Als zij dat kunnen, kan ik het ook.'',fluisterde ik tegen mezelf. Deze keer was ik minder rustig. Ik was een beetje zenuwachtig over het labyrint. Ik had gelezen dat er altijd wel iemand is die het niet haal. Door die gedachte kon ik niet slapen. ''Gabriël slaap jij al?'',vroeg ik fluisterend om hem niet wakker te maken en wachtte op zijn antwoord.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth

Ik moest zachtjes lachen. Het was me gelukt om nog twee messen mee te kunnen nemen. Mijn 'normale' wapen was natuurlijk de pijl en boog maar het was nooit erg om nog iets extra's mee te nemen. Op de een of andere manier hadden ze de boog,de pijlen en de pijlkoker opvouwbaar gemaakt zodat ze precies in mijn tas paste. Ik stopte de messen in mijn rugtas. Ik zorgde ervoor dat ik goed zittende kleding aanhad en trok mijn rugzak aan. Ik ging liggen op mijn bed en viel vrijwel meteen in slaap.

Anoniem
Straatmuzikant

Laura schreef:
Shit, ik wilde meedoen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Gabriël sliep met zijn kleren aan en zijn rugzak om zijn schouders. Het was hem gelukt een grote dolk en een blaaspijp met giftige pijltjes mee te nemen en deze zaten veilig weggeborgen bij de overige spullen die hij mee had. Hij wist dat hij best gewoon kon slapen, maar de zenuwen hielden hem wakker. "Nee, om hoe laat zouden ze ons komen halen" fluisterde hij terug. Het feit dat Rosalia ook niet sliep stelde hem een beetje gerust, dan was hij tenminste niet de enige morgen die te weinig had geslapen.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ik pakte mijn tas en deed hem om mijn schouders. Ik had verder ook al mijn schoenen aangetrokken en ik ging boven de dekens liggen. Eigenlijk wou ik wel wakker worden totdat ze ons op kwamen halen, maar ik wist dat dat niet verstandig was. Uiteindelijk sloot ik toch mijn ogen en viel ik weg in een diepe, droomloze slaap.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

''Ik weet het niet maar ik denk in ieder geval wel laat.'' Ik dacht nog steeds na wat ik allemaal had in mijn tas. Gelukkig konden ze mijn wapens niet afpakken door mijn gave. ''Welke wapens gebruik jij?'',vroeg ik aan Gabriël. Ik wist dat Elizabeth haar pijl en boog nam en de rest niet. ''Ieder geval veel geluk in het labyrint. Ik ga slapen voordat ik gedropt wordt.'' Ik viel gelukkig in slaap.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth

Ik werd wakker in het Labyrint. Ik had geluk het Labyrint was een soort oerwoud geworden, maar toch kon je duidelijk de muren zien. Ik keek om me heen en pakte snel mijn pijl en boog uit mijn tas. Ik gooide mijn rugtas over mijn rug klapte mijn pijl en boog uit en begon met lopen. Als je niet loopt heb je een grote kans dat iemand of iets je vind. Ik rook de geur van de dood. Wat zijn ze toch altijd gezellig dacht ik droog bij mezelf. Toen ik een tijdje had doorgelopen kwam ik bij een splitsing, ik kon kiezen of ik rechts of links zou gaan. Ik keek er voorzichtig in en er vloog een vogel in het rechter pad. Hij viel meteen dood neer, er werd deze keer dus ook giftig gas gebruikt. Dat was nieuw, ik liep het linker pad in en hoorde iemand gillen. Er verscheen een prop in mijn keel. Ik wist wie dat was, ik rende naar haar toe. Mijn moeder was hier ergens.

LoveYouXD
YouTube-ster

LoveYouXD schreef:
oke x

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Ik werd wakker tussen de bladeren en kuchte even toen ik een bedorven geur rook. Ik kwam overeind en voelde even of ik mijn rugtas nog om had. Ik zuchtte opgelucht en stond op. In beweging blijven was belangrijk. Het was er redelijk warm, iets té warm naar mijn smaak, en ik had nu al de neiging om een slok water te nemen. Ik wist echter hoe belangrijk het was om niet meteen al je eten en drinken op te maken omdat je er dan later spijt van kreeg. Ik kon voelen dat er camera's hingen die ons in de gaten hielden, ze wouden weten hoe we ons gedroegen, we kregen hier immers een cijfer op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld