Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Jdbo met first

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Het is stil en het blijft ook stil. Het enige geluid dat er is, is Justin die opstaat. Ik volg hem met mijn ogen en blijf hopen op een antwoord op mijn vraag, maar dat komt er niet. Inplaats daarvan wringt hij zich in de stoel naast mij in kleermakerszit. Niet veel later voel ik zijn armen om me heen en zijn hoofd in mijn nek. Voorzichtig sla mijn armen terug om hem heen. De omhelzing geeft me genoeg antwoord. Hij stelt zich kwetsbaar op en dat is in de kliniek ook al aangekaart als iets dat hij niet vaak doet. Hij zal er aan moeten wennen dat hij soms eens zijn gevoelens moet laten spreken. Ik druk dan ook een kleine kus op zijn wang.
Na enkele minuten maakt Justin zich los en daarmee laat ik hem ook los. Hij gaat terug op zijn stoel zitten en ik zie hem inslaap vallen. Hij is schattig als hij slaapt. Waarschijnlijk hoort die het niet graag, maar het is zo.
Na een uurtje of 2 komt de steward bij mij. "Maak jij hem wakker of ik?" Vraagt hij. "Ik doe het wel." Justin moet wakker worden omdat we bezig zijn met het landen dus over een paar minuten staan we terug op de grond. Ik verwissel snel van stoel en maak me vast op de stoel naast Justin." Justin wakker worden." Fluister ik in zijn oor en maak zijn riem ook vast. "Of je kan natuurlijk blijven slapen en mee vliegen nazr de volgende bestemming." Plaag ik en streel over zijn hand. Ik vraag me best af of hij nu een aanval zou durven krijgen omdat hij meestal wakker wordt me 1. Ik slik even bij die gedachten, maar het komt vast wel goed. Na al die keren moet hetlukken dat hij nu niet meteen kalmeert. "Wakker worden slaapkopje." Lach ik nog even en ga met mijn hand door zijn haar.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik word gewekt door een gefluister in mijn oor. Een lieve bekende warme stem dringt door tot diep in mijn hersenen. Ik open mijn ogen en kijk recht in het gezicht van Yasmine. *Meisje, blond haar, herkenning, Yasmine, verzorger, kliniek, afkicken, drugs.. DRUGS!!* Alsof er alarmbellen in mijn hoofd afgaan veer ik overeind, wat moeilijk is aangezien ik een riem om heb. Ik plof terug in mijn fauteuil en voel mijn hart in mijn lichaam kloppen. Dan zie ik de rest van de omgeving. Ik zit in mijn jet, mijn vertrouwde jet. Ik vlieg. Ik voel het en ik zie het door het raam. Langzaam aan kalmeer ik. Het duurt enkele seconden voor ik besef dat ik weer een aanval heb gehad, maar hem zelf heb weten sussen. Voorzichtig kijk ik Yasmine aan. Wat zou ze denken? Zou ze trots zijn? Ik was geloof ik redelijk snel gekalmeerd. Ze zou ook teleurgesteld kunnen zijn. Weer had ik een aanval gekregen.. Ik sloeg mijn ogen neer als teken van schaamte. Kwam ik er dan ook nooit vanaf?
De druk in mijn oren vertelde me dat we aan het landen waren. Binnen enkele minuten stonden we op de grond. Hoe de reis verder zou gaan wist ik nog niet. Ik zat met mijn hoofd bij iets anders, of beter gezegd, iemand anders.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik glimlach meteen naar Justin als hij zijn ogen opendoet, maar moet al snel wegspringen om een stamp te ontwijken die hij me zou geven tijdens het recht komen. Gelukkig heb ik zijn riem al aangedaan anders kon het nog eens heel anders zijn afgelopen. Met een zuchtje wacht ik af tot hij weer gekalmeerd is. Het is jammer dat hij nog altijd een aanval krijgt als hij wakker wordt. Je mag je echt niet afvragen wat er zou kunnen gebeuren moest hij wakker worden en jij ligt er naast te slapen. De aanval is gelukkig al snel klaar, maar Justin zijn houding zegt genoeg. Voorzichtig pak ik zijn hand vast zonder iets te zeggen.
Gedurende de rest van de landing heb ik zwijgend zijn hand vast gehoudend. "U kan uitstappen." Komt de steward ons zeggen. Ik knik en maak mezelf los. Rustig laat ik Justin voor gaan en stap daarna zelf uit. Op de baan staat al meteen een nieuwe taxi met een chauffeur erbij. "Stapt u maar in." De man houdt de deur voor Justin en mij open. Eenmaal dat ik zit, klik ik mijn gordel vast. "Voel je je al beter?" Vraag ik dan voorzichtig aan Justin en kijk naar buiten hoe we steeds verder en verder wegrijden. Ik vraag me nog altijd af waar we heen gaan. "Je hebt het goed gedaan daarnet." Vertel ik dan en draai mijn hoofd naar Justin. "Het is jammer dzt je er nog altijd hebt, maar het begint te beteren en ik ben trots op je dat je, je nu zelf hebt gekalmeerd." Het is misschien wel goed dat hij wat aanmoediging heeft en wat steun. Hij zat er daarnet duidelijk mee en wie weet nu nog.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin:

Ik voel een warme hand mijn hand pakken. He deed mem goed. Zachtjes kneep ik in Yasmines hand als teken dat ik haar nooit meer los wil laten.
Ik stap voor Yasmine mijn jet uit en blijf onderaan de trap op de landingsbaan wachten. Het is al donker, maar het voelt nog warm aan. Amerika kent verschillende tijdzones en we vlogen tegen de klok in. Waar we nu geland zijn ligt een stuk zuidelijker dan waar we vandaan kwamen, vandaar de warmte. Het voelde als een warm deken op mijn schouders.
Nadat Yasmine het toestel had verlaten kwam er een auto voorrijden. Dit keer een 'normale' BMW. Ik ga naast Yasmine op de achterbank zitten. In het licht van de landingsbaan lampen die door de nog openstaande deur schijnt, bekijk hoe ze haar gordel vast doet. Zelden had ik zo'n mooi meisje gezien. Ze droeg geen make-up. We waren de kliniek immers halsoverkop verlaten. Toch stoorde het niet. Er scheen iets in haar door van pure schoonheid. Ze was prachtig.
Snel keerde ik terug naar de realiteit toen de chauffeur de deur dicht gooide. 'Mwah,' antwoord ik op Yasmines vraag. Ze had het over de paniekaanval in het vliegtuig. Ik voelde me niet goed, helemaal niet zelfs. Ik schaamde me eerder. Het moest toch ooit stoppen? 'Je hebt het goed gedaan daarnet,' Meende ze dat? 'Dankje,' antwoordde ik toen Yasmine zei dat ze trots op me was. Ik sloeg mijn ogen neer. Enkele minuten staarde ik uit het raam. Tot ik het niet meer hield. Ik pakte Yasmines arm en been en duwde haar stevig tegen me aan. Zo lagen we in de hoek van de achterbank tegen het linkerraam. Ik aaide met mijn hand over haar wang en voelde haar ademhaling vertragen. Ze moet doodmoe geweest zijn. Het is ook niet niets voor een meisje zoals haar om even half Amerika over te vliegen in je eentje. Of eigenlijk met een vreemdeling.
Een aantal uur verder aaide ik Yasmine over haar haar. We zijn er mop.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Wanneer hij afwezig naar buiten staart, doe ik maar hetzelfde. Het is al donker en dat maakt me eerlijk gezegd best moe. Misschien ook niet alleen het donker, maar gewoon de hele reis. Justin heeft daarnet in de jet geslapen, maar ik heb meer het uitzicht zitten bekijken en ik bedoel dan niet alleen door het raam. Justin is gewoon zo schattig als hij slaapt dus ik kon bietniet laten. Als ik dan een hand op mijn arm en een andere op mijn been voel, duurt het niet lang voordat ik tegen Justin bots. Ik ben niet op hem gevallen door een bocht toch? Heeft hij me nu naar zich toegetrokken? Ik kijk hem kort aan en voel zijn hand door mijn haren aan. Ik leg me even wat beter.
Genietend van zijn streling sluit ik mijn ogen. De vermoeidheid slaat echt toe en Justin stelt me gewoon erg op mijn gemak. Het voelt goed bij hem, veilig.
Na een paar uur word ik wakker gemaakt door Justin. Ik wrijf vermoeid in mijn ogen en kijk hem wat verward aan. "Laat me raden, ik ben in slaap gevallen." Ik kijk even naar buiten aangezien ik merk dat we stilstaan. We zijn er dus, maar waar precies? Het enige dat ik door de lichten van de auto kan zien, zijn bomen. Bomen en 1 groot huis. Ik stap dan uit en kijk naar Justin. "Waar zijn we?" Vraag ik en volg hem naar de deur. Zodra we op het pad naar de deur komen schieten er lichten aan langs de rand. Ze maken het pad echt mooi in het donker. Zodra we bij de deur zijn schieten die lichten ook aan. "Jij weet het wel meteen als er opeens iemand voor je deur staa met al dat licht." Lach ik kort.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

We zijn voor een gigantisch huis midden in de bossen beland. 'Atlantis,' had ik het genoemd. Naar de mythe over de verdwenen stad in Griekenland. Dat was niet zonder reden. Dit huis was net als Atlantis een soort van 'onvindbaar'. Of tenminste, dat was de bedoeling. We waren al zeker een kwartier geen andere huizen tegengekomen op de weg hiernaartoe. Dat was ook de reden dat het onvindbaar zou zijn. Ik had dit huis laten bouwen voor mijn rust. En voor mijn relatie met Selena. Wij waren de enigen die het adres wisten. Het was ook niet de bedoeling dat er verder iemand kwam. Toen het uit ging met Selena werd het huis voor mij alleen. Ik had het immers betaald en het stond op mijn naam. Nu ging ik het huis voor enige tijd delen met Yasmine. Ik hoopte dat ze het huis mooi vond en zich er snel thuis zou voelen.
We stapten uit de auto door het portier dat open werd gedaan door de chauffeur. Ook hij had eenzelfde badge als mijn 'gebruikelijke' chauffeur. 'Bedankt man! Een fijne reis naar huis.' Dan keer ik me naar Yasmine. 'Welkom op Atlantis.' Een gespecificeerder antwoord op de vraag waar we waren kreeg ze niet. De locatie moest geheim blijven.
Mijn huis had een grote tuin zowel aan de voor en achterkant. Over een paadje liepen we vanuit de oprijlaan naar de voordeur. Mijn hart bonsde in mijn keel. Zou de deur wel openen? Sinds mijn moeder me naar de kliniek heeft laten brengen ben ik niet meer in het huis geweest. Dat is toch zeker wel enkele weken geleden. We lopen verder richting de deur waardoor er lampjes aan alle kanten van het pad aanspringen en ook de deur wordt verlicht. 'Het scheelt dat er nooit mensen aan mijn deur staat,' grijns ik naar Yasmine. Ik voel aan een geheime plek op de deur en er verschijnt een venster in het midden.Vanuit het venster schijnt een rode laser over mijn gezicht. 'Scan completed.' Zegt de deur na enkele seconden, waarna hij op een kier open springt.
'Wil je nog wat doen? Of liever gelijk gaan slapen?' Ik kijk Yasmine lief aan als ik voor haar naar binnen stap. De lampen in de gang bij de voordeur springen aan en ik voel een vertrouwde gloed door mijn lichaam. Ik ben thuis, eindelijk weer, na een lange tijd van het leven in een kamertje met een woonkamer die ik met 20 anderen deelde had ik eindelijk weer een huis voor mezelf.
'Het is al 2.00 uur dus ik snap het gerust als je liever meteen gaat slapen. Ik heb een logeerkamer voor je, maar je kunt ook bij mij op de kamer.. Of ik kan er een bed bijzetten? Zeg maar wat je wilt.' Ietwat onzeker wacht ik Yasmines antwoord af. Ik zou het natuurlijk snappen als ze liever alleen zou slapen. Ze moest de afgelopen nachten ook al met me doorbrengen en daar had ze niet eens een keuze in.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Hij bedient me van antwoord met Atlantis. Ik trek er toch maar een wenkbrauw bij op. "Zeker dat we nog in Amerika zijn en zeker dat Atlantis niet in Amerika is gezonken, maar zo een beetje een Griekse Mythe is." Ergens snap ik de link misschien wel. De stad is gezonken en nooit gevonden en Justin vertelde zelf dat hij op deze plek komt zodat niemand hem vindt. Dus waarschijnlijk is dit huis verzonken in het bos en iets dat niemand ooit zal vinden.
Ik kijk bewonderingswaardig naar de opening van de deur. "Ik wist zelfs niet dat het echt bestond." Zeg ik geschrokken. Ik heb er van gehoord, maar ik dacht dat het nog moest worden uitgevonden of nou ja, zo dat het echt gebruikt kon worden.
Ik stap dan mee het huis in en kijk met grote ogen rond. Alles is zo chique ingericht en zo indrukwekkend. Ik ben nog druk aan het rondkijken wanneer Justin tegen me praat waardoor ik pas weer wat hoor als hij het uur zegt. "Uhm slapen." Hij geeft me de keuze waar te slapen, mar eerlijk gezegd weet ik het niet goed. Zou hij zelfs wel willen dat ik bij hem slaap? Vorige ochtend is het niet zo rooskleurig geëindigd mer het ding dat hij me een bloedneus sloeg en daarna nog de twijfel van wat we nu juist met elkaar hadden.
"De logeerkamer?" Vraag ik dan wat twijfelend. "Wanneer wil je trouwens opstaan? Zo ben ik er voor het geval dat er wat zo misgaan als je wakker wordt." Zeg ik dan maar verder. Het is zo frustrerend dat ik nu opeens terug aan alles begin te twijfelen. Ik wil soms gewoon zekerheden hebben om me ook lekker in mijn vel te voelen, maar het maakt ook niet uit. Alles zal nog wel op zijn plaats vallen.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik grijns als ik zie dat Yasmine haar ogen uitkijkt. Voor mij was het normaal, toch kon ook ik nog elke keer dat ik hier kwam genieten van alle ruimte en luxe. Ik hield er van. Maar het was niet zo dat ik met geld smeet. Een groot deel van mijn geld besteedde ik aan goede doelen. Zo'n groot chique huis is fijn. Maar tien van deze huizen voor één persoon, is ook nergens goed voor.
'De logeerkamer?' Hmm. Ik had gehoopt dat ze bij mij zou komen liggen, maar ik vond het geen probleem. Ik had het al wel half ingecalculeerd. Misschien was ze toch minder into mij dan ik de hele tijd gedacht had. Maar dat gaf niets. Ik zou haar helpen tot ze in staat was zelf verder te gaan met haar leven. Al mocht het jaren duren, ik zou haar altijd opvangen en beschermen. Het was mijn plicht en ik wist dat ik het graag zou doen.
'Ik slaap graag uit..' Er volgde een korte stilte. 'En ik denk dat het verstandig is dat jij dat ook doet. We zijn beide heel moe en ik denk dat het slim is als we wat slaap inhalen. Volg mij maar.' Ik liep de trap op die aan het eind van de hal stond. Het was een mooi versierde brede trap. Bovenaan gekomen ging ik de eerste deur rechts. 'Dit is de logeerkamer.' Het was een ruime kamer met een balkon en een hemelbed. Er hing een schilderij aan de muur en er stond een salontafel aan de andere kant van de kamer. De kamer bevatte een grote inloopkast die nu leeg was. 'Voel je vrij om dit als je eigen territorium te claimen.' Ik knipoogde naar Yasmine en lachte klein. 'Ik zal je laten zien waar mijn kamer is, voor het geval je 's nachts iets van me nodig hebt.' Ik ging haar voor over de overloop. Rechts en links zaten allerlei deuren. Helemaal aan het eind van de gang deed ik een deur open.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Dat is goed voor mij." De logeerkamer zal waarschijnlijk wel bescheiden zijn en zo groot als ongeveer mijn kamer thuis vermoed ik. "Ik denk dat mijn natuurlijke klok me wel optijd zal wekken." Ik ben het gewoon om om 6 uur op te staan en in het weekend is uitslapen voor mij tot 8 uur of soms 9 uur en als het echt heel laat geweest is dan durft het 10 uur te zijn. Ik volg Justin en bekijk de trap dan toch even met grote ogen. "Waarom is alles in jouw huis zo luxueus?" Vraag ik aan hem. "Was je niet tevreden met een gewone trap uit hout?" Plaag ik even en volg hem snel naar boven. De eerste deur is dan ook meteen de logeerkamer. Rustig stap ik binnen. Mijn mond valt zowat open als ik de kamer zie. Oke, dit is 5 keer groter dan mijn kamer thuis en 100 keer mooier en luxueuzer. "Uhm...." Zeg ik wat verward. "Ik denk niet dat ik iets moet claimen tenzij je hier nog allemaal andere mensen hebt verstopt in dit huis. " als hij dan begint over zijn kamer knik ik. Ik vermoed niet dat ik iets zal nodig hebben, maar het is goed om te weten.
We stappen samen door de gang. Hij slaat elke deur over waarbij ik denk dat die deur zijn kamer wel zal zijn. Uiteindelijk blijkt het dus de laatste deur te zijn. "En wat zit er dan allemaal achter die andere deuren?" Vraag ik voor hij zijn kamerdeur open doet. Justin gaat eerst naar binnen en ik na hem. Het verbaasd me eerlijk gezegd wel. Zijn kamer is niet veel specialer dan de logeerkamer enkel een beetje een groter ego. "Leuke foto's en posters van jezelf." Grijns ik even en bekijk ze kort. "Ik wist niet dat je zo een groot ego had." Plaag ik en zie dan een fotolijst staan met foto's van hem en Selena in. Kort sla ik mijn ogen neer en bekijk het uitzicht dan. Hij heeft een mooi uitzicht vanaf hier over zijn 'tuintje'. Hij zou het wel meteen kunnen zien moest er iemand in zijn zwembad zitten of probeert binnen te dringen langs achter.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Ik houd van luxe,' antwoord ik Yasmine. 'Ik vind het mooi en het geeft me een fijn gevoel.' Ik snapte haar verbazing. Zo'n luxe huis voor mij alleen kan toch niet fijn zijn? Ik durfde niet over Selena te beginnen en het feit dat we dit huis samen hadden ontworpen. Ik was sinds dat het uitging met haar hier nog maar één keer geweest. Ik ben er niet meer terug gegaan omdat ik me zo eenzaam voelde. Bovendien deed alles in dit huis me aan haar denken.
Mijn kamer was iets groter dan de logeerkamer. Er hing aan de ene kant een grote foto van mij en aan de andere kant een foto van Selena. Het waren, naar onze mening, de mooiste foto's van elkaar die we in ons leven hadden gezien. Het waren geen foto's uit shoots of foto's op de loper. Nee, het waren spontane foto's die we van elkaar hadden gemaakt tijdens onze vakantie op Ibiza. Het idee was om deze hier te hangen zodat we niet zouden vergeten wie we echt waren. Naast ons werk en de persoon die we waren voor de media, moesten we proberen zo veel mogelijk onszelf te blijven.
Op het kastje dat onder een loeigroot tv stond dat aan de muur hing stonden foto's van ons samen. Ik had ze niet verwijdert in de hoop dat het nog goed kwam. Toen ik merkte dat Yasmine ze zag schrok ik een beetje. Het was niet mijn bedoeling geweest. Ik pakte de lijstjes en legde ze met de kant van de foto op het kastje. Selena en ik waren verleden tijd. Naarmate de tijd verstreek had ik het meer geaccepteerd. Drugs hielpen me mijn gedachten aan haar te verruimen. Maar ik wist dat dat niet de goede oplossing was. Uiteindelijk ben ik in de kliniek min of meer over Selena heen gekomen. Mede door de groepssessies en de praattherapie.
'Lukt het je de weg terug te vinden?' Als ze mijn kamer heeft verlaten plof ik op het bed. Ik sluit mijn ogen en binnen enkele seconden slaap ik.

TS volgende dag?

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik merk ook wel dat hij de foto wegdoet wanneer hij doorheeft dat ik hem gezien heb. Het ding dat die foto hier nog staat is of dat hij haar nog leuk vindt of dat die hier al heel lang niet is geweest, maar dat laatste betwijfel ik. Het was allang uit voordat Justin in de kliniek belandde. "Dat moet wel lukken." Zeg ik en zie hem op zijn bed liggen. "Slaap lekker." Ik loop dan maar de kamer uit naar de van mij. Veel voorbereiden om te slapen heb ik niet echt. Het enige van kleren dat ik heb zijn degene die ik nu draag. Ik kruip dan maar in het bed. Het ligt echt goed! Hemelse kussens waar je zo in kan verdrinken. Het voelt zo goed het bed, maar mijn gedachten aan die foto van net niet.
Als ik de volgende ochtend wakker word, kijk ik even naar de tijd. Het is 9:07. Misschien kan ik ook maar beter opstaan. Ik gooi het laken van me af en ga naar de badkamer die verbonden was met de kamer. Het lukt wel niet van de eerste keer, want ik beland eerst in de inloopkast. Wie verwacht er nu ook dat er een inloopkast is?! Gelukkig is de tweede gok wel goed en kom ik in de badkamer. Ik kleed me uit en leg mijn spullen aan de kant. Zou Justin een wasmachine hebben? Ik vermoed van wel, maar dan is de vraag wel nog eens waar. Ik stap onder de douche en geniet van de warme stralen. Het douche kan toch zoveel doen! Ik bekijk eve de kleine flesjes die er staan. De logeerkamer zijn badkamer lijkt echt op een hotel. Kleine schampoo, zeepje en een badjas. Heeft hij zoveel vrienden die hier komen zonder die spullen? Ik was mijn haar en mezelf. Kort daarna draai ik de kraan dicht en droog me af. Ik kleed me aan en kijk in de kasten of er nog spullen liggen. Meen je het dat er een haardroger ligt? Ach niet erg voor mij. Ik begin dan maar met drogen en na een tijdje ben ik helemaal klaar in de badkamer. Ik bekijk de klok en zie dat het 10 uur is. Misschien moet ik maar eens bij Justin gaan kijken. Wie weet is die al wakker en zo niet dan laat ik hem nog wel slapen. Ik sluip door de gang naar Justin zijn kamer en doe voorzichtig en zo stil mogelijk de deur open.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik verkeer in een diepe slaap wanneer Yasmine mijn kamer binnenkomt. Ik sliep niet vast, dat deed ik nooit. Vroeger werd ik meerdere keren per nacht wakker of ik werd om 5:30 in de ochtend wakker waarna ik niet meer kon slapen. Ik ben nooit een goede slaper geweest. Ik hield niet van slapen en ik vond het maar verspilling van je tijd. Je kon toch al zo weinig dingen doen in de korte kostbare tijd dat we op de aarde zijn.
Ik schrik overeind en voel in een rap tempo het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik krijg het warm en ik begin zwaar adem te halen. Mijn ogen spreiden zich wijd. Dan zie ik Yasmine staan. Ze zag er bezorgd uit. 'Shit', mompel ik als ik doordring dat er wederom een paniekaanval op de loer lag. Langzaam kalmeer ik. Ik wenk dat Yasmine bij me moet komen zitten. Ik schuif me dicht tegen haar aan terwijl ik met mijn rug op het bed naar het plafond staar. Hoewel ik waarschijnlijk niet lekker ruik en er zonder twijfel niet charmant uit zie, wil ik zo dicht mogelijk bij Yasmine in de buurt zijn. Ze laat me me veilig voelen. De stilte die volgt sust me. Ik verstrengel mijn vingers met de hare en blijf enkele seconden liggen. 'Je hebt de badkamer gevonden?' Ze rook lekker. Ze rook naar Selena. Nee! Niet aan Selena denken. Selena was verleden tijd. Ik glimlachte. Ik was de paniekaanval de baas gebleven en lag naast een van de mooiste meiden die ik ooit had gezien in mijn heerlijke hemelbed in mijn eigen huisje.
'Ik zal maar eens een douche gaan nemen.' Mijn maag knorde. We konden niet ontbijten, want ik had niets in mijn huis. Ik zou er wel wat op verzinnen. Ik kon Yasmine altijd nog mee uit nemen om ergens wat te eten. 'Doe alsof je thuis bent. Ik ben zo terug.' Ik klom overeind en gaf een kus op Yasmines voorhoofd. Hoewel ik niet wist of ze het wel wilde, had ik het niet kunnen laten.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik besluit in Justin zijn kamer te gaan staan. Gewoon zodat ik er ben voor het geval dat. Het is niet dat ik wat beters te doen heb dan hier staan voor het geval hij le nodig heeft.
Het duurt niet verlang voordat Justin wakker wordt. Hij schiet overeind en zijn ogen zijn wijd open. Arme Justin! Het is jammer dat hij nog zltijd last heeft van die aanvallen. Ik hoor dat hij iets mompelt, maar weet niet wat. Vast een vloekwoord. Hij wenkt me naar hem toe en wat twijfelen doe ik het. Ik moet toch op mijn hoeden zijn als hij een aanval heeft. Je weet nooit wat er kan gebeuren als hij een aanval heeft. Straks zou hij me gewoon een klop willen verkopen. Ik zet me bij hem neer. Het is schattig dat hij zo tegen me aankruipt. Ik streel wat door zijn haar om hem gerust te stellen. Uit het niets besluit Justin onze vingers te verstrengelen waardoor ik een beetje moet lachen. "Ja, ik stond wel eerst in de inloopkast, maar daarna had ik de badkamer." Glimlach ik lief. "Je hebt het goed gedaan." Doelend op het kalmeren van zijn aanval. Het zal nu wel niet meer lang duren tot dat hij wakker wordt zonder aanvallen. Het zou moeten lukken dat hij een terugval krijgt.
Nadat Justin volledig is gekalmeerd besluit hij te douche. "Is goed, geniet ervan." Ik bloos ligt bij zijn kus op mijn hoofd. "Zal ik doen, ik zal je kamer eens onderzoeken en per drug of drank dat ik vind ben je me een kus schuldig." Zeg ik dan. Als hij de badkamer in is, sta ik op en kijk onder zijn bed. Het eerste dat ik vind is één of andere rode slip van iemand. Ik trek een wenkbrauw op. Waarom ligt dat hier nog? Ik leg het maar in de hoek van een kamer en kijk dan in alle hoekjes en gaatjes. Ik ga niet gewoon een kast openen, want meestal verstoppen drugs en drankverslaafden hun spullen wel beter dan gewoon in de eerste beste kast. Ik merk dat ik een zakdoek nodig heb en trek dan een laatje bovenaan in zijn nachttafeltje open en vind een hele kast met foto's, maar geen kinderfoto's of andere. Neen, allemaal van hem en Selena. Waarom liggen al die foto's naast zijn bed opgeborgen? Bij mij staat daar een zakdoekendoos en liggen er wat oude boekjes in, maar hij bewaard hier allemaal foto's van haar. Zou hij nog gevoelens hebben? Wie weet heeft hij vannacht wel de hele tijd naar deze foto's liggen kijken en mist hij haar. Straks voelt hij zich gewoon verplicht voor mij te zorgen nu of vindt ij het gewoonhandig dat ik er nog ben, maar zodra hij me niet leer nodig heeft me op straat zet. Het is erg dat ik zo slecht over hem denk, want zo zou Justin niet zijn. Het is gewoon weer een twijfel die toeslaat. Inplaats van een simpele zakdoek vind ik dit. Fijne ochtend! Niet dus!

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Go ahead girl,' Ik kon me niet voorstellen dat ik drugs in mijn kamer had liggen. Sinds dat het huis was met Selena ben ik hier een enkele keer geweest. Pas na die keer ging het mis. Ten minste, ik denk dat ik hier maar een enkele keer geweest ben. Zeker ben ik er niet van. Het grootste deel van die tijd was ik onder invloed en ik heb waarschijnlijk veel gedaan waarvan ik nu niets of weinig meer wist.
Ik stapte de douche in en voelde de warme stralen over mijn lichaam. Veel verschillende potjes douchegel, shampoo en andere zeepjes stonden op een rijtje op me te wachten. Onbewust koos ik een zeep met het geurtje waarvan Selena me altijd vroeg hem te gebruiken. Ik stapte na een minuut of tien onder de douche vandaan en schoor mijn gezicht. Met mijn vingers gleed ik over mijn wang. Het voelde weer zo zacht als een babyhuidje.
Als ik mijn kamer inloop zie ik de lade van mijn kast openstaan. Ik loop er naartoe om hem dicht te doen als me iets in het oog springt. Het zijn fotolijstjes, gevuld met foto's van mij en Selena. Ons hele kastje had er mee volgestaan. Toen het uitging heb ik enkele tegen de muur gegooid. Andere had ik opgeborgen. Ik wilde er niet meer naar kijken. Het deed me te veel pijn. Nu een paar maanden later zag ik ze weer voor het eerst. Een seconde stond ik stil voordat ik de lade weer dicht deed. What's past is past, galmde het door mijn hoofd.
Ik liep naar de kast en haalde daar het eerste shirt, het eerste vest en de eerste broek uit die ik tegenkwam. Ik deed ze aan en liep terug naar de badkamer waar ik mijn haar met behulp van gel in model bracht. Het viel niet mee aangezien ik sinds lange tijd niet meer naar de kapper was geweest. Ik zou vandaag nog een afspraak gaan maken.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Ik sta op en doe de lade weer dicht, maar zonder dat ik het door heb, gaat ze weer open. Waarom overkomt mij dit nou? Ik ren de trap af en zet me op de bank. Er is waarschijnlijk niets in huis om te eten dus ik ga ook niet kijken. Hij zat toch wel een goede twee maand in de kliniek en wie weet hoe lang het al gelede. Was dat hij hier nog eens is geweest. Ik denk niet dat er iets is dat je zolang kan bewaren. Aangezien ik toch niets te doen heb, ga ik maar naar de keuken. Alle kasten worden door mij opengetrokken. Bestek, borden, kopje,... Geen eten, maar wat is dat? Ik pak een plastiek zakje van achter de kast. Het spul erin is wit. Met een zucht open ik het zakje en ruik even. Jup, drugs. Niet in de slaapkamer, maar wel in de keuken. Ik open de vuilnisbak en gooi het erin. Opgeruimd staat netjes. Met een zucht loop ik naar boven en ga Justin zijn kamer in. "Justin, gaan we naar de winkel?" Vraag ik en ga in de deuropening van de badkamer staan aangezien de deur toch open stond. "Je bent net een vrouw, staat even lang in de badkamer." Plaag ik. Ik ga naast hem voor de spiegel staan. "je ziet er goed uit." Bloos ik even. "Maar misschien moet je eens naar de kapper voor je haar even lang is als dat van mij." Ik leg even een plukje bij hem goed en glimlach zwak. "Perfect!"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld