Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy rolde met haar ogen en haalde opgelucht adel toen hij stopte. Ze ging recht gaan zitten en keek met een pruillip naar Oliver. "Kom op, maar regel één en twee zijn juist het belangrijkste" protesteerde ze. Ze gromde even naar hem en duwde hem kort plat op het bed. "Weet je, ooit mag je mijn wraak verwachten" waarschuwde ze hem met een glimlach. Ze woelde door zijn haren en bracht ze flink in de war. "Nu kom je nooit meer van me af" voegde ze eraan toe met een lachje. Het maakt niet uit, ze zou een manier vinden om hem terug te pakken. Ivy wist nog niet meteen wat, maar ze zou iets vinden. En het zou goed zijn. Ze keek hem gekwetst aan toen hij dat zei en trok een gespeeld beledigd gezicht. "He, ik kijk toch altijd lief?" Vroeg ze op een jammertoontje. Ivy knipperde onschuldig met haar ogen en keek vreemd op toen er werd aangeklopt. Ze stak haar tong naar hem uit toen hij haar t-shirt naar beneden drukte. Had ze even geluk dat ze geen man was, anders kon ze onmogelijk de deur uit. Ivy fronste even toen ze Suzans stem hoorde. Klopte ze nou net aan? Ivy gaf hem een por en schudde haar hoofd. "Nope, we doen dit nooit meer, aangezien jij me pest" Ze gaf hem een por en trok haar schoenen aan waarna ze de slapende Baylor een aai gaf. Ze trok een speels, boos gezicht naar hem toe hij zo subtiel keek baar haar en knikte met een rood hoofd naar Suzan. Shit, daar was ze weer met haar schaamrode wangen. "Sure, ga maar alvast, we komen zo" Antwoordde Ivy waarna ze haar haar goed legde en haar kledij nog eens recht trok. Ze keek hoe Suzan wegliep en stond op. Ze gaf Ollie een stoot. "Asshole" mompelde ze even waarna ze haar tong nog eens uitstak naar hem. Ze deed haar kamer op slot en liep samen met hem naar beneden naar de eetzaal. "He guys" Jason glimlachte breed naar de twee en Ivy liet zich zakken op een stoel voor Oliver. "He" zei ze terwijl ze zo normaal mogelijk probeerde te doen, wat niet zo simpel was als je wist wat daarvoor was gebeurd. Ze zag Oliver even vanuit haar ooghoeken grijnzen en gaf hem een schop tegen zijn benen onder tafel. "Dus, welke pizza is er?" vroeg Ivy maar aan de rest. Jason keek nog steeds grijnzend naar hen en ze fronste. Owow.. "Ohh, de normale pizza's, pizza hawaii, pizza bolognese, pizza veggie, pizza margherita en pizza vier kazen" somde Ryan op terwijl hij knikte naar de bar waar ze de stukken opdienden. "We hebben al alle pizza's gevraagd en ze komen ze zo meteen naar onze tafel brengen, dus geen zorgen" Zo gezegd zo gedaan, binnen de zoveel minuten lagen alle gigantische pizza's op tafel. Ivy besloot een stukje veggie te nemen en nam er een hap van. Ze trok haar neus op toen ze merkte dat onder de dikke laag kaas een heleboel olijven lagen. Jakkes, ze had een hekel aan olijven. Haar blik gleed naar het bord van Oliver, hij had een pizza vier kazen genomen en was druk bezig met het praten met Derek en Ryan. Subtiel wisselde de stukken om en nam een hap van zijn stuk pizza. Veel beter.

Account verwijderd

schreef:
Hij kon het grijnzen niet helpen, het ging automatisch. Het was niet alsof het nu zo moeilijk voor haar kon zijn als vrouw zijnde, maar in elk geval was het niet helemaal onbelangrijk. Zijn blik gleed even verder, niemand keek echt naar hen op Jason na. Maar het was Jason, hij kon toch nooit raden wat er in hem omging. Het was een prima gast, maar soms had hij lol om de meest vreemde dingen of lachte hij om dingen die niemand gehoord had.
'Waar zijn jullie vandaag geweest? Genoten van jullie vrije dag?' Ryan keek hem even geïnteresseerd aan, waarschijnlijk had hij gezien dat ze niet op het instituut waren geweest.
'Mijn ouders.' antwoordde hij, waarna ook Derek zich in hun gesprek mengde en ze het even over zijn ouders hadden. Ryan was een wees en Derek's ouders zag hij nooit, ze waren niet zo'n leuke mensen. Een hoop mensen hadden problemen met hun ouders, gaven waren daar vaak de schuld van. Hoe makkelijk was het om iemand iets aan te doen met wat je kon, moord was zo veel gemakkelijk met een gave. Nou ja, als je een handige gave had. Hij had er weinig aan, moord zou voor hem net als voor ieder normaal mens zijn. Het ging of met je eigen handen of met een wapen, daar kwam geen gave aan te pas.
'De nadelen van een relatie.' merkte hij op toen hij zag dat Ivy hun pizza omgewisseld had. Hij vond het niet zo erg, als hij de kookkunst van zijn moeder kon overleden, kon hij pizza's ook wel overleven. Hij at van de pizza, zo vreselijk was het nou ook weer niet. Hij ging weer in gesprek met Derek en Ryan, die nog altijd een gesprek over ouders voerden. Ze vroegen zelfs naar zijn ouders en Ivy, maar daar viel weinig over te vertellen, ze leken elkaar wel te mogen.
'Jullie zijn echt vreetberen.' klaagde Suzan, toen ze voor nog een stuk gingen. Derek had meer eten nodig dan de rest en hij had gewoon honger.
'Je ziet er anders uit vandaag, Ivy.' merkte Jason op, waarna hij even naar Ivy keek en zijn wenkbrauw op trok.
'Nee niet waar, zo ziet ze er bijna elke dag uit.' zei hij lachend. Het team zag haar elke dag, maar hij zag haar nog vaker en heel anders zag ze er niet uit. Er was in elk geval niets wat hem direct opviel dat anders was dan normaal. Ze sprak alleen wat minder dan normaal.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even en nam een hap van haar, nou ja eigenlijk Olivers pizza. "Het was gezellig" zei ze eerlijk. "Oh, en we zijn ook nog naar het park geweest en guess what, Baylor heeft zijn leiband niet meer nodig" Trots keek ze naar haar stukje pizza. "En er zijn eindelijk eens mensen die me mogen" zei ze met een schuine grijns. Meestal stapten mensen niet zo vlug op haar af, had dat misschien te maken met dat intidmidatieding waar Ollie het altijd over had? Suzan lachte even. "Kom op, niemand haat je" lachte ze. Ivy trok een wenkbrauw op. "Vraag dat maar aan alle vrouwen die Oliver willen" protesteerde ze. "In tussentijd ben ik weer eens aangesproken door een paar vrouwen, en steeds vragen ze als ik nog samen ben met hem...en geloof me, ze kijken teleurgesteld" Ze trok een raar gezicht. Ze vond het geen fijn gevoel om te weten dat zoveel vrouwen gewoon hun kans zaten af te wachten tordat er iets verkeerds liep. Het was nu niet alsof ze haar vriend niet vertrouwde, maar ze had er toch een slecht gevoel over. Jason zuchtte even. "Oh kop op Iv, Oliver vindt je waarschijnlijk veel hotter dan die andere" grinnikte hij. Ivy lachte even en schudde haar hoofd. "Niet antwoorden" waarschuwde ze Oliver. Ze wou het niet eens weten over hoe hij nadacht over het uiterlijk van andere vrouwen hier. Ze wist heus wel dat er echte modellen hier zaten. Ivy trok een schaapachtig gezicht toen hij doorhad dat zijn pizza was omgewisseld en wierp hem een kushandje toe. "Sawry" Ze glimlachte onschuldig. Ze knabbelde even aan de kaas en lachte toen Suzan de mannen een opmerking gaf. "Laat ze, het is niet alsof ze zoveel dikker worden" lachte ze. Het was waar wat ze zei, in alle trainingen verloor je meteen het grootste deel van je vet. Ivy bloosde even toen Jason dat zei en probeerde haar schuldige blik te verbergen. Ze mistte nog steeds het gevoel van voldoening van daarjuist, om eerlijk te zijn. "Ik ben gewoon een beetje moe" protesteerde ze. Ze stak haar tong uit naar Oliver. "Jaja, ik zie er elke dag even vermuft uit, ik heb het door" lachtte ze terwijl ze een soepstengel uit het mandje op de tafel nam en erop begon te knabbelen. Ivy gaapte even. "He, hebben jullie zin om straks nog mee te gaan kijken naar een horrorfilm of we kunnen ook gaan naar een karaokebar?" Vroeg Suzan. Ivy knikte en haalde haar schouders op. "Sure, aangezien het de laatste keer is dat we nog uit zullen gaan voordat we op missie gaan"

Account verwijderd

schreef:
Geïnteresseerd luisterde hij naar het gesprek tussen Suzan en Ivy. Hij rolde even met zijn ogen toen ze begon over alle vrouwen die hem wilden, zo erg was het vast ook niet. Bovendien, wat had hij daar nu aan als hij toch geen ander wilde? Hij was meer dan blij met Ivy, hij maakte zich helemaal niet druk over andere vrouwen. Dat ze haar aanspraken, vond hij echter vervelender. Het was niet alsof het een belediging was, maar hij zag de onzekerheid in haar ogen af en toe en dat soort situaties zouden zeker niet goed zijn voor haar.
Hij wilde net zijn mond open trekken om een antwoord te geven toen Ivy hem beval geen antwoord te geven. Hij wilde best antwoord geven, hij vond haar wel degelijk 'hotter' dan andere vrouwen, zoals Jason dat noemde. Ze zouden haar eens moeten zien.
'Vermuft? Ik dacht meer aan sexy, maar vermuft is ook oké, als je dat liever hebt.' zei hij, waarna hij zijn schouders ophief. Jason lachte en zelfs Derek kon een kleine lach niet bedwingen. Hij meende het wel, hoewel hij nog zo veel meer zou kunnen zeggen. Ze zag er ook elke dag mooi uit, en lief. En nog zo veel meer dingen dan dat, maar dat zou hij niet allemaal opnoemen.
'Kunnen we voor die horrorfilm gaan, ik ga toch echt niet zingen.' de andere mannen stonden hem direct bij, waarna hij even triomfantelijk glimlachte. Het was maar goed dat ze met meer mannen waren, dan konden de typische vrouwen dingen uitgesloten worden. Suzan keek hem even beschuldigend aan en stond toen op.
'Ik kies de film. Jason, ik zweer dat als je nu niet mee gaat om alles klaar te zetten, ik je iets aan doe. En ik doe de rest van jullie iets aan als jullie over een uur niet in de vrijetijdskamer zijn die vrij is. Tot zo!' vertelde Suzan vrolijk, waarna Jason met een geïrriteerde zucht zijn pizza neerlegde en achter zijn zusje aan liep. Er zaten niet alleen voordelen aan het hebben van een broer of zus hier. Derek at rustig door en ook hij nam nog een stuk pizza, Ryan leek even te twijfelen, maar stond toen toch op en ging er ook vandoor.
'Sorry, Iv. Maar je mag heus wel zingen als je dat wilt.' hij hield zijn hoofd iets schuin en bekeek haar. Hij had haar nog nooit horen zingen, maar misschien vond ze het wel leuk.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachtte even en gaf hem een kus op zijn wang toen ze langsliep om servetten te halen voor Ryan die een vlek had gemaakt op het tafelkleed. "Ha, sexy klinkt ook wel best goed" merkte ze op terwijl ze doorliep en een nieuw pakje haalde. Eenmaal terug lachte ze om Ryans onhandigheid. Natuurlijk moest alles dat op de pizza lag er weer eens van zijn gevallen, het kon niet anders. Ivy gaapte even en knikte slaperig. Jezus, ze wist zelfs niet of ze die film zou overleven. Ze was echter wel voor het idee van een horrorfilm, het was al eeuwen geleden dat ze nog eens een spannende movie had gezien. En dan was de kans kleiner dat ze in slaap zou vallen. Ivy lachte om wat Suzan zei en rolde met haar ogen. Natuurlijk zou zij de film kiezen. Ivy stond op en ging haar bord gaan wegzetten. Ze zat wel vol. Ivy lachte even naar Oliver en schudde haar hoofd. "Nee, ik zing niet meer" flapte ze eruit voordat ze her goed en wel besefte. Sjoe, ze was vergeten te vertellen dat ze vroeger graag zangeres was geworden, toen ze 14 was, haar ouders vonden haar altijd een rakende stem hebben. Ze schudde haar hoofd even om de gedachten weg te drijven en gaf hem een snelle knuffel. "Ik ga even naar mijn kamer, of onze kamer" lachte ze zachtjes. "Zie ik je straks?" Vroeg ze met een glimlach. Ze keek Derek waarschuwend aan. "Oh en Derek, ruim deze keer alsjeblieft wel de tafel op" waarschuwde ze hem. Telkens dat Derek klaar was met eten, liet hij een gigantische troep achter. Ivy liep naar haar kamer en besloot dat het maar eens tijd was om naar de doos te zoeken. Lang moest ze er echter niet over doen, blijkbaar stond hij in haar kleerkast. Ze opende het deksel en keek met een glimlach naar de dvd's. "Ivy's eerste voetstapjes" mompelde ze even terwijl ze haar laptop bij zich nam en Baylor tegen haar aan drukte. Ze stopte de disc in de gleuf en drukte op play. "Lucas, kijk nou eens, onze kleine meid" Ze werd overvallen door haar moeders stem en beet hard op haar onderlip. Haar moeder verscheen in beeld met haar blonde haar en bruine ogen. Ze hield een mini Ivy vast aan haar handje. "Ja ik zie het, ik neem het op..he Alistair, grote broer, kijk eens naar je zus" Haar vaders stem klonk enthousiast. Zijn gezicht was niet te zien, aangezien hij de gene was die filmde. Meteen kwam een klein blond jongetje in en grijze broek en blauwe trui aangelopen. "Ivy kan lopen" Lachte hij vrolijk waarna hij met zijn armpjes zwaaide.

Account verwijderd

schreef:
Misschien had hij er naar gevraagd als ze met z'n tweeën geweest waren, nu vroeg hij nergens naar. Hij keek alleen een beetje onderzoekend naar haar, maar zei verder niets. Veel tijd had hij ook niet, ze was al vrij snel weg. Kort keek hij haar na, ondertussen wist hij ook niet meer zo goed hoe hij haar kamer moest noemen. Technisch gezien had hij een eigen kamer en zij ook, maar hij sliep bij haar en leefde zo ongeveer in haar kamer. Hij kwam alleen op zijn kamer om zich om te kleden of om kleren op te halen, verder niet.
Hij at nog twee stukken pizza en kwam toen overeind, waarna hij Derek alleen achter liet. Ze zouden hem zo wel weer zien, zo lang was een uur niet. Tijdens het lopen gaapte hij, de vermoeidheid begon langzaam terug te komen. Hopelijk koos Suzan een goede film, hij had echt geen zin om in slaap te vallen en vervolgens met een tekening op zijn gezicht wakker te worden. Met Ivy en Jason wist hij het maar nooit, hoewel Ivy hem al eens gered had van de tekeningen.
Hij opende de deur van Ivy's kamer en sloot die weer achter zich, waarna hij even naar Ivy keek. Heel even stond hij stil, erg vrolijk zag ze er niet uit. Hij fronste even en ging toen naast haar zitten, waarna hij naar het beeld keek. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht, hij herkende Ivy direct. Toen was ze nog klein en schattig, onschuldig zelfs. Hij sloeg zijn arm om Ivy heen en duwde een kus tegen haar wang, waarna hij weer naar het beeld keek.
'Je lijkt op je moeder.' hij keek naar de vrouw op beeld, ze had dezelfde haren en dezelfde neus. Het haar van Ivy was nu een stuk korter dan dat van haar moeder, maar je zag de gelijkenis. Haar broer leek ook op zijn moeder, ook hij had hetzelfde haar en dezelfde neus. Haar ouders leken vrolijk, net als zij. Niet alleen vrolijk, maar ook ontzettend liefdevol. De manier waarop ze tegen elkaar en hun kinderen spraken, was niets anders dan liefdevol te noemen.
'Ik wed dat ze trots zouden zijn als ze wisten wat je nu allemaal kunt.' mompelde hij. Nu kon ze niet alleen gewoon lopen, ze rende iedereen eruit. En daarnaast was ze moedig en deed ze haar best voor anderen, hij twijfelde niet aan de trots die ze voor haar zouden hebben gevoeld.

Account verwijderd

schreef:
Ze bleef kijken naar de video en bestudeerde haar moeders gezicht zorgvuldig. Ze wou niet te veel kijken naar de videos, ze was bang dat het haar prestaties op missies en trainingen zou beïnvloeden. Dus hield ze de videos altijd maar verborgen in haar oude kartonnen doos in haar kleerkast. De deur ging open en ze keek even een seconde naar Oliver. Hij ging naast haar gaan zitten en sloeg zijn arm om haar heen. Dankbaar leunde ze voorzichtjes tegen hem aan. Ivy knikte even alleen zachtjes terwijl ze haar haar achter haar oren stak en met haar hoofd leunde op haar hand. "Wel, ja, ik lijk op haar, nou ja, behalve mijn ogen" gaf ze toe terwijl ze haar vinger over de boord van haar laptop liet glijden. "Mijn ogen heb ik van papa" Ze fronste even toen ze 'papa' zei, ze had hem gewoon nooit anders genoemd. Ze gaapte zachtjes. Haar broer smeet op het scherm een grote knuffel van een beer op de grond en keek boos naar het scherm. "Ik wil ook praten" mokte hij. Ivy lachte lichtjes. "Aandacht nodig" gniffelde ze terwijl ze keek hoe ze als klein kind op het scherm viel op haar kont. "Wow, zo te zien was ik als kind al onhandig" merkte ze op. "Liefje, laat mij even de camera vasthouden" Haar moeder liep naar de camera af en nam hem over. Een met een lachend gezicht en opvallende blauwe ogen en donkerbruin haar verscheen in beeld. "Nu blij Esmee?" Grapte hij terwijl hij op kleine Ivy afstapte en haar oppakte. Alistair raakte zijn andere hand aan en haar vader ging op zijn hurken gaan zitten. Ivy fronste naar Oliver en schudde haar hoofd. "Ik denk niet dat ze trots zouden zijn, ze wouden altijd dat ik een rustige job had, met zekerheid" legde ze uit. "Waarschijnlijk zou ik ze alleen maar teleurstellen" Voorzichtjes klapte Ivy de laptop dicht en drukte een kussen tegen haar aan.

Account verwijderd

schreef:
Als zijn ouders al dat soort filmpjes gemaakt hadden, had hij ze in elk geval nooit gezien. Hij stond in verschillende fotoboeken en had zelfs wat fotoboeken voor hem alleen, maar filmpjes had hij nooit gezien. Ze waren wel leuk, als hij ze zo bekeek. Haar ouders waren dan misschien wel overleden, zo leefden ze toch nog een beetje voort. Hij glimlachte even toen haar broer de aandacht zocht, dat waren problemen waar hij in elk geval nooit last van had gehad.
'Ik dacht altijd dat mijn ouders veel van elkaar hielden, maar ik denk dat jou ouders daar nog boven zaten.' zei hij, toen hij haar ouders met elkaar hoorde praten. Het waren gesprekken tussen trotse ouders, dat zag je zo. Hij wilde ook zo iemand zijn, een trotse ouder. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit geen kinderen gewild had, hij had altijd al een gezin gewild. En hij had altijd gedacht dat hem dat wel zou lukken, maar op een of andere manier leken alle plannen die hij had nooit uit te komen.
'Je zou hen niet teleurstellen.' hij klonk waarschijnlijk verbaasd, dat was hij ook. Hoe kon ze nu denken dat ze haar ouders teleur zou stellen. Haar ouders hielden van haar, ze zouden niet teleurgesteld in haar zijn. Ze had in haar hele leven nog niets fout gedaan, of in elk geval geen grote fouten die niet makkelijk te vergeven waren.
'Iv, je ouders hielden van je. Ze zouden niet teleurgesteld zijn omdat je geen rustige baan nam. Hoe zouden ze in hemelsnaam teleurgesteld kunnen zijn in jou. Je wilt goed doen, je bent eerlijk, je bent ontzettend vriendelijk en ondanks je gave heb je soms meer geduld dan ik. Daarnaast wil je het liefst iedereen vrolijk maken en doe je bijna alles om een ander gelukkig te maken. En alsof dat niet genoeg was, groeide je ook nog op tot een zelfstandige en mooie vrouw. Je kunt niet teleurgesteld zijn in goede mensen. En jij bent een goed mens, Iv.' hij keek even naar haar en fronste, hoe kon ze nu denken dat ze een teleurstelling was?
'Ik weet zeker dat ze trots op je zouden zijn, ze zouden nog trotser op je zijn dan dat ze in dit filmpje op je zijn. Je bent nu niet alleen schattig meer, je bent zo veel meer dan dat.' hij liet zijn hand even door haar haar gaan en sloeg toen ook zijn andere arm om haar heen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy knikte even. "Ja, ze hielden van elkaar" beaamde ze met een glimlachje. Ze beet even op haar onderlip en fronste. Het was gewoon niet eerlijk dat zij degene waren die stierven. Er waren genoeg anderen die slecht waren, die het zelfs verdienden ol te sterven. Haar ouders niet. Ivy beet even op haar onderlip en prutste aan het leren koortje aan haar pols. Ivy beet op haar onderlip en bloosde even toen hij al die dingen begon op te sommen. Zachtjes lachte ze. "Wel, maar jij hebt ook niet zoveel geduld"'plaagde ze hem. Ivy wikkelde zich meteen in zijn armen toen ze de kans kreeg. Ze begroef haar hoofd onder zijn kin, "Dankje" fluisterde ze even. Ze keek hem aan en trok een schaapachtige glimlach. "Weet je nu wel wat ke doet? Je bent aan het troosten Ollie" glimlachte ze. Ze keek op haar wekker, "Maar ik denk dat we maar eens moeten gaan naar de vrijetijdszaal, Suzan zou ons anders vermoorden en ik ben nog veel te jong om te sterven" Ze stond op en wachtte braafjes op Oliver. Ze liepen samen de gang op en een moment later bedacht Ivy zich iets. "Wacht, Oliver, noemde je me nu daarjuist schattig?" Ze stond even stil en trok een wenkbrauw op. Ze schudde haar hoofd. "Arghh, waarom blijven mensen me schattig noemen?" Gromde ze toen ze de deur van de zaal opendeed. Ze waren er al bijna allemaal. "Dus Suze, wat gaan we kijken?" Vroeg Ivy met een glimlachje. "Sinister II, hij is lekker eng" Ivy knikte tevreden en plofte samen met Oliver op een grote zitzak. "He, Jase, mag ik een dekentje, het is hier koud" vroeg ze, waarna ze een donsdeken kreeg toegeworpen. Ze kroop tot aan haar kin onder het warme deken.

Account verwijderd

schreef:
'Zo lang niemand huilt is het nog te doen.' verklaarde hij. Nu leek het meer een normaal gesprek, daar voelde hij zich niet ongemakkelijk bij. Tranen waren wat hem ongemakkelijk maakte, hij wist niet wat hij daartegen kon doen en wist dan ineens niet meer wat hij moest zeggen.
''Ik zei dat je schattig was toen je klein was. Maar je bent nu nog steeds schattig af en toe, dat is nooit helemaal verdwenen.' hij glimlachte en liep toen mee naar de vrijetijdszalen. Heel even gaapte hij, misschien zou het niet eens iets uitmaken dat de film goed was. Afgelopen nacht was zeker geen lange nacht geweest en hij was wel toe aan een beetje bij slapen. Ivy zou hem morgenochtend toch haar bed uit moeten trekken, daar was weinig nieuw aan, maar hij wilde morgen net iets meer uitgeslapen zijn dan vandaag.
De hele film kende hij niet en aan de titel te horen was het ook nog een tweede deel. Dat hij de film nooit gezien had was niet zo'n verrassing, hij had simpelweg te weinig tijd gehad in zijn leven om een hoop films te kijken. Ze had er wel wat gezien, maar de meeste films waar mensen het over hadden, waren voor hem onbekend. Hij keek even naar Ivy die onder een deken kroop en glimlachte toen, dit waren dus de typische momenten waarop ze wel schattig was. Hij zakte iets onderuit en sloeg zijn armen over elkaar. Suzan ging in de weer met de tv en al snel begon de film. Zelden maakten horrorfilms hem bang, het was wat hem betreft te nep en hij had wel ergere dingen gezien dan dat. Hij vond ze niet per se slecht en hij kon heus wel in het verhaal zitten, maar het was niet dat hij nou direct achteruit deinsde als er iets gebeurde. Suzan wel, diverse malen zag hij Suzan schrikken of kwam er een geluidje uit haar mond. Hij grinnikte slechts, waarna hij weer naar de film keek.
Waarschijnlijk was de film pas een half uur bezig toen hij merkte dat zijn ogen voor de eerste keer dicht vielen. Hij duwde ze open, maar niet voor een lange tijd.
'Je kan me maar beter beschermen als Jason weer wil gaan tekenen.' mompelde hij tegen Ivy, waarna hij heel even naar Ivy keek en glimlachte. Hij liet zijn blik weer naar de film glijden en besloot toen dat het geen zin meer had om zijn ogen open te houden, Ivy zou hem vast wel wakker maken als de film af was.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte even. "Wel, dan zorg ik er maar voor dat ik zo weinig mogelijk huil" antwoordde ze. Ivy keek hem aan. "Huilende mensen zijn heus niet zo erg hoor, je moet ze gewoon even knuffelen en sussen en zeggen dat alles goed komt" voegde ze er nog aan toe. Ivy gaf hem een stompje toen hij zei dat ze af en toe nog schattig was. "Zeg dat maar niet aan de rest van het team, anders is mijn reputatie weg" grapte ze. Ze keek hoe het scherm aanflitste. Het eerste deel had ze niet gezien, maar blijkbaar was het een heel ander verhaal en had je geen informatie nodig over de eerste film om het tweede deel te begrijpen. Ivy kon wel goed tegen horrorfilms. Ze werd nooit echt bang, eerder nerveus. Ze begon dan altijd op haar onderlip te bijten en aan haar haar te prutsen. Ivy lachte zachtjes toen ze Oliver zag gapen en gaf hem een kus op zijn wang. "Hmmm, misschien moet ik onthouden dat we nooit samen naar de bioscoop gaan" lachte ze. Ze zag het al voor zich, ze zou Oliver op het einde de filmzaal moeten uit sleuren omdat hij te vermoeid was. Ivy kreunde even geergerd toen één van de personages natuurlijk weer naar de kelder afdaalde toen ze een mysterieus geluid hoorde. "Jezus, achterlijk mens!" Riep Jason chagrijnig. Ivy kon hem niet ongelijk geven. Wanneer de helft van je familie al was verdwenen in het huis zou je zeker niet alleen naar beneden gaan in een grote, vochtige en verlaten kelder. Je zou gewoon het huis uit rennen en proberen naar de politie te bellen. Suzan schrok af en toe eens enorm, waardoor Ivy lachte. Haar blik gleed weer naar Oliver. "Hmmm, wie weet ben ik juist degene die iets op je gezicht tekent" grapte ze. Ivy glimlachte even liefdevol en ging even met haar vingers door zijn haar. "Weet je, morgen is het mijn verjaardag" zei ze zachtjes, om het geluid van de film niet te overstemmen. "En ik denk dat de rest van het team hett vergeten is" Ze trok een pruillipje. Meestal begon Suzan er al een week op voorhand over, maar nu dus niet. Ze kon het hen niet schuldig nemen, het was een nogal drukke periode de laatste tijd en het was nu ook niet alsof ze ooit haar verjaardag echt vierde. Ze glimlachte toen hij zijn ogen amper open kon houden. "Ik maak je wel wakker" zei ze zachtjes.

Account verwijderd

schreef:
Jason leek nogal van horrorfilms te houden, hij zat er helemaal in. Hij kon het de man niet kwalijk nemen, waarschijnlijk zou hij er ook helemaal in zitten als hij meer energie had. Maar de rest van het team had gisteren geen gala gehad en had zeker hun ouders niet na drie jaar weer opgezocht. Hij had best een geldig excuus om moe te zijn en zelfs als hij dat niet had, zou het hem niet zo veel uit maken.
'Als jij iets op me tekent, teken je waarschijnlijk gewoon je naam op mijn voorhoofd. Ik denk dat ik dat nog wel aan kan.' mompelde hij. Het was haar naam maar, dat zou hij niet zo erg vinden. Het zou weinig invloed hebben, hij wist vrij zeker dat voor het hele instituut duidelijk was dat ze een relatie hadden. Als dat nu nog niet duidelijk was, dan wist hij ook niet meer wat hij daar aan kon doen.
'Je krijgt niet nog een puppy.' hij hield zijn ogen nog even gesloten en opende ze toen, waarna hij even glimlachte naar Ivy en haar bekeek. Hij wist niet dat het haar verjaardag was, maar nu ze het gezegd had, zou hij het nooit meer vergeten. Niemand had echt verteld wanneer ze jarig waren, daar kwam je achter op die dag zelf. Hem maakte dat ook weinig uit, het was niet alsof hij zijn verjaardag zou vieren dus hoefde hij ook niet per se te vertellen wanneer hij jarig was.
'Maar je mag wel bedenken wat je wilt doen morgen of bedenken wat je graag wilt hebben, als je liever iets hebt.' hij sloeg allebei zijn armen om haar heen en trok haar naar zich toe. Misschien was Suzan het wel vergeten, hij had er in elk geval niets over gehoord. Ze zouden morgen wel moeten trainen, maar ze konden daarna altijd nog iets gaan doen voor haar verjaardag.
'Dankje.' mompelde hij, waarna hij een kus tegen haar wang duwde en zijn ogen weer sloot. Een uurtje slaap zou hem goed doen, dat had hij de hele dag al nodig. Als hij nu een uurtje zou slapen, zou hij in elk geval nog in staat zijn om zichzelf om te kleden zonder in slaap te vallen.

Account verwijderd

schreef:
"Hmmm, misschein ga ik deze keer wel voor een kus smiley, lekker badass zijn" grapte ze. Ze zag het al voor zich. Misschien ging ze wel nog een stapje verder en ging ze toch voor een NIRVANA smiley. Dat zou mooi staan op zijn voorhoofd. Ivy lachte zachtjes en keek hem aan met een pruillip. "Ohhh" Ze was niet meteen van plan een puppy erbij te nemen, Baylor was al werk genoeg. Misschien ooit, wanneer ze een eigen huis zou hebben met een grote tuin, dan kon ze nog een hond erbij nemen. Ivy schudde haar hoofd toen hij dat zei. "Wel, als slapen een optie is, dan zou ik dat graag doen" Ze stak haar tong uit. "Maar ik moet niets hebben, je weet dat ik het niets vind als je dingen voor me koopt" Ze trok een gezicht naar hem. Ze wou niet dat hij te veel geld zou verspillen aan haar, dan voelde ze zich nogal schuldig. Ze glimlachte even en leunde op zijn schouder. Ze zou Oliver wel beschermen, als ze Jason kon tegenhouden. Ze keek aandachtig naar de film en zat muisstil om hem niet wakker te maken. Ze gaapte even kort en bewoog zachtjes toen er een jumpscare verscheen. Jumpscares waren zo'n goedkope verschrikkingen. Je liet gewoon iets in het beeld flitsen en je schrok al. Dat was gewoon easy. Ivy beet op haar onderlip en fixte haar haar kort. Kort gleed haar blik over de ruimte. Jules was ook gekomen, wat haar best wek verbaasde, maar ook blij maakte. Ze wou graag dat Suzan iemand vond die goed voor haar was en die ze echt leuk vond. Ivy fronste even toen ze niet meer mee was met de verhaallijn. Sjoe, ze had niet opgelet.

Account verwijderd

schreef:
Waarschijnlijk was hij zelfs een tijd in slaap gesukkeld, want toen hij wakker werd zag hij Jules en was de film op een heel ander punt dan hij zich kon herinneren. Niemand keek hem lachend aan, dus waarschijnlijk was zijn gezicht gespaard en was er niks aan de hand. De rest keek nog geïnteresseerd naar het beeld, dus de film was ook nog niet aan zijn einde. Hij gaapte even en keek toen naar Ivy.
'Ik snap niet waarom je niet wilt dat ik iets voor je koop, het is maar geld.' mompelde hij. Hij had haar woorden nog wel gehoord, maar hij was te ver heen om antwoord te geven. Zijn blik gleed even naar Suzan en Jules, voor een vrouw die altijd zo nonchalant met mannen om leek te gaan, was ze wel een hoop bezig met Jules. Misschien zou het toch nog wat worden, dat zou waarschijnlijk goed voor Suzan zijn.
'Denk je dat het serieus wordt?' hij doelde op Suzan en Jules. Hij was hier niet lang genoeg om dat soort dingen te weten, sinds hij hier was, had Suzan in elk geval geen relatie gehad. En bovendien kende hij Jules ook niet zo goed, hij wist niet of de man een serieuze relatie wilde of niet. Het leek hem wel het serieuze type, maar zeker wist hij het niet. Hij was ook een serieus type, maar dat zag je ook niet direct aan hem.
'Heb je al bedacht wat je voor je verjaardag wil doen?' hij gaapte en keek naar haar. Het was haar verjaardag en dus ook haar keuze, hij zou oké zijn met alles wat ze wilde doen. Als hij niets voor haar mocht kopen, dan zou hij wel iets voor haar doen. Dat betekende dus dat hij zich de hele dag in het teken van haar zou zetten.
Net toen hij wilde vragen of de film nog lang duurde, stopte de film en gleed een opgeluchte zucht over zijn lippen. Hij had geen hekel aan de film, maar het duurde nu wel heel erg lang voor de film af was en sinds hij in slaap gesukkeld was, was er toch weinig meer dat hij kon volgen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy schrok even toen Oliver wakker werd en plotseling iets vroeg. "Jezus, ik dacht dat je nog sliep" lachte ze. Ivy keek naar hem en glimlachte. Ze schudde haar hoofd even en haalde haar schouders op. "I know, het is maar geld, en je hebt vast wel iets beters te doen met je geld" zei ze met een glimlach. "Kom op, ik zie je bijna nooit iets kopen" voegde ze eraan toe. Ivy gaf hem een knuffel en grijnste. "Oh, en je snurkte, dat je het maar even weet" grijnste ze. Het was maar zachtjes, maar toch nog te horen. Ze vond het wel schattig. Ivy volgde zijn blik naar Suzan en Jules. "Ik hoop het, er is wel een kans" zei ze vrolijk. Ivy draaide zich om en keek hem weer aan. "Hmm, niet echt, misschien kunnen we nu wel naar die beloofde pashokjes gaan?" grapte ze. Ze leunde even wat achterover op de zitzak en zuchtte toen ze klaar waren met kijken. "Kom op slaapzak" Ze stond op en keek naar de rest van het team. "Wij gaan maar eens" zei ze met een knikje. Ze glimlachte even en grijnste toen ze zag hoe Jules en Suzan aan elkaar leken gekleefd te zijn."Tot morgen" Ivy liep samen met Oliver weer naar haar kamer en ze deed haar deur op. Meteen kwam Baylor op hen afgerend en sprong tegen hen op om te spelen. "Rustig jongen" lachte Ivy. Hyperactief beest. Ze glimlachte breed en knuffelde de puppy. Was hij nu weer gegroeid? Ze liet haar vallen op het bed en keek naar Ollie. "He Ollie mag ik je trui lenen om in te slapen?" flapte ze er random uit. "Hij is zo zacht" ze trok een smekend gezicht. "En ik heb gemorst op mijn ander shirt" voegde ze eraan toe.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld