Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Disney next generation RPG ~ schrijftopic

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Romeo:

Ik heb best wel wat medelijden met Gabi, dat ze er zo mee zit. Voordat ik er iets op kan zeggen zie ik de tranen in haar ogen springen. Ik slik mijn woorden in. "Ik ga... Uhm Chris vragen of hij een jurk voor me heeft ofzo" zegt ze. O ja, kleding voor het bal, ik zou straks met de jongens het dorp in gaan. ''Hee Kayla, ik ga de jongens even zoeken, ik had met hun afgesproken het dorp even in te gaan. Ik haal je vanavond op, tot straks!'' Ik plak er nog een grote glimlach achteraan en ik loop terug naar mijn kamer. Een stukje verder op zie ik iemand die de arm van Féline vast heeft gepakt, misschien wil die haar nog mee vragen naar het bal. Zal vast niks ergs zijn. Ik draai me nog even om en grijp een appel uit de mand, zo veel heb ik toch nog niet gegeten. Rustig eet ik mijn appel op terwijl ik door de gangen loop. Mijn ogen richten zich op Kumeza die langs loopt, een strakke blik zoals, vaak, maar dit is anders. Gaat het wel goed met haar? Ik twijfel of ik haar zou aanspreken. Toch draai ik me om. ''Kumeza!'' roep ik nog. ''Is alles wel oké?'' vraag ik bezorgd. Ze heeft me blijkbaar niet gehoord, ze loopt gewoon door en ik doe nu ook hetzelfde. Hoe dichter ik bij mijn kamer kom hoe meer stemmen ik hoor. Voorzichtig duw ik de deur open. O ja, Gabi was Chris zoeken. Hier zijn ze dus. ''Stoor ik?''

Féline:

Pfoe, dat ook weer gehad. Wat hopeloos die gast. Iemand mee vragen naar het bal kan ook zonder aan iemand te zitten. Als ik mezelf weer omdraai kan ik Kayla en Romeo niet meer spotten. Jeez, heb ik weer he. Dan niet. Ik loop de kantine weer uit, zonder iets te eten. Ik loop terug naar mijn kamer om wat geld te pakken, zelf even shoppen moet ook kunnen, toch? Eigenlijk had ik wel zin om met Gabi en Kayla wat kleding uit te zoeken, maar ik moet mezelf eigenlijk al naar de winkels poeffen, zo weinig zin heb ik er nu nog in. Ik klop drie keer op de deur van mijn kamer om te controleren of er iemand is. Gen reactie. Voor de zekerheid duw ik de deur toch rustig open, ik heb mijn les wel geleerd met deuren open slaan. Ik grinnik zachtjes. Snel ritsel ik mijn handtas onder mijn bed vandaan en loop de deur uit. Helemaal aan het einde van de gang zie ik de jongens en Gabi, voor ik iets kon roepen waren ze weer weg. ''Oké, ik ga zelf wel het dorp op z'n kop zetten.'' zeg ik tegen mezelf. Ik poef mezelf naar de poort van het schoolgebouw. Geen idee waar ik moet, ik probeer mezelf een dorp voor te stellen, hoe zien dorpen er eigenlijk uit hier? Ik open mijn ogen en sta midden op een plein dat omringd is door winkels. Yes, toch gelukt. Ik loop een random winkel in en mijn ogen vallen gelijk op een jurk dat in eerste oogopslag totaal niet een kleur is dat ik normaal zou dragen, maar het bevalt me wel. Ik loop naar de pashokjes en pas het jurkje. Tot mijn verbazing staat het nog vrij goed. Snel kleed ik me weer om en reken af bij de balie. Ik loop de winkel weer uit en poef mezelf in een boom in het midden op het plein. Zo, eens kijken hoe lang het duurt voordat ik betrapt word. Aan een terrasje zie ik iemand een ijsje eten, eens kijken of hij die ook van de grond zou eten. Ik maak een simpele beweging met mijn wijsvinger en het ijsje ligt op de grond. Wist je nog niet dat ik dat kon? Oepsie, surprise. Wat zijn Cheshire's toch onvoorspelbaar. Wel een beetje saai, nu heb ik niemand om mee te lachen.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Chris:

Chris keek met een grote glimlach naar de jongens. "Nou ik denk dat we dan maak kleding gaan halen voor het feest" Zei hij. Hij keek de groep even rond en voor hij het doorhad ging de deur open en kwam Gabi naar binnen "Hebben jullie Chris..." nog voor ze haar zin af kon maken rende ze in Chris zijn armen. "Ik moet weg van deze rot school" Chris keek haar verbaasd aan. "Je kunt niet weg hier. Je bent niet alleen mijn vriendin, je bent ook nog eens familie." Fluisterde hij. Al snel ging Gabi op een bureau zitten en vroeg ze om hulp aan de andere jongens. Chris ging naast haar op het bureau zitten en hoopte dat het bureau het kon houden. "Het komt goed. Als we gewoon een rot streek uithalen op het feest..." Hij sloeg zijn arm over Gabi haar schouder heen. "Even over het feest gesproken, ik heb een jurk ontworpen en ik vind dat jij hem moet dragen, hij hangt in je kamer." Chris schudde zijn hoofd even "Oke nu weer naar het plan. Laten we ten eerste alcohol in het drinken gieten." Hij keek Gabi even aan in de hoop dat zijn plan in de goede richting liep.

Gabi:
Gabi had niet verwacht dat Milan wilde helpen. Nog voor ze zelf kon nadenken wat ze kon doen werden er vragen gesteld. "Ik vlucht het bos in en zie wel waar het paard me heen brengt" Ze keek Chris even aan en schudde haar hoofd toen hij over het plan begon. "Het is te simpel. Ik moet van deze school af. Toen ik gister iemand in elkaar had geslagen moest ik een boek lezen." Ze keek even naar haar voeten, die op dit moment al haar aandacht kregen. "Oke... Ik heb een idee maar voor jullie eigen veiligheid wil ik dat jullie er verder niets vanaf weten. Zorg gewoon voor goede afleiding" Ze sprong van het bureau af. ''Stoor ik?'' hoorde ze iemand vragen. "Nee hoor" Mompelde Gabi met een glimlach terwijl ze naar de deur liep en hem open trok. "Ik wilde net weg gaan." Ze rende naar haar kamer en trok haar matras omhoog en pakte haar pijl en boog. Dit werd de avond dat ze wraak zou nemen voor haar vader, en haar eigen leven kon gaan beginnen. Ze gooide haar pijl en boog op haar bed en liep naar haar bureau. Er lag een enorme jurk op het bureau. "Hoe moet ik met zo een ding een pijl en boog vast kunnen houden." zei ze tegen zichzelf. Ergens vond ze de jurk ook enorm mooi. Ze kon niet wachten om hem aan te trekken. Ze deed haar haren en make up alvast en trok een kort rood jurkje aan. Nu was het alleen nog maar wachten tot het feest begon en dan kon ze gaan. Ze voelde haar hart in haar keel kloppen, maar dat probeerde ze te negeren. Zal haar plan lukken?

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Milan zag de verbaasde blik op het gezicht van Gabi. Ze had vast niet verwacht dat hij zo snel zou willen meewerken aan zo'n vreemd plan. Zeker niet na hoe hun kennismaking en de andere ontmoetingen gingen. Echter was Milan nog altijd een prins en een prins moest een dame in nood helpen. Gabi was totaal niet een type dat van huilen hield. Hij had niet eens gedacht dat ze kon huilen. Het feit dat ze nu huilde, betekende dat ze erg wanhopig was en daar kon Milan niet tegen. Hij moest wat doen om haar te helpen. Op welke manier dan ook. Milan had geleerd iedereen te helpen. Of het nu een held of een schurk was, zolang hij of zij om hulp vroeg, moest hij die bieden zolang hij dat kon.
Eigenlijk was Milan best benieuwd naar wat ze van plan was om van school gestuurd te worden. Echter, gezien haar vaders geschiedenis en de opmerking die Gabi maakte, betwijfelde hij of hij het wel wilde en kon weten. Daarom besloot hij er niet naar te vragen. Het plan van Chris zelf stelde niet veel voor. Zelfs al was drank verboden op het feest. Het was gewoon een kwa jongensstreek. Iets waar de leraren vast wel rekening mee zouden hebben. Er een geschikte straf voor zouden hebben en het in de gaten zouden houden om het te voorkomen. “Een afleiding?” vroeg Milan en glimlachte even. “Wat dacht je ervan om het thema een klein beetje te veranderen naar een sneeuwfeestje?” vroeg hij en keek Gabi aan. Afleiding was zo gedaan en aangezien hij zijn gave nog niet beheerste was het logisch dat hij door ‘zenuwen’ zijn gave niet meer kon beheersen. Een bal was niet zomaar een kleine gelegenheid. Zelfs voor hem was het nogal stressen. Ook was hij nog niet gevraagd voor het feest, moest hij Kayla rustig houden aangezien ze haar gave ook niet beheerste, en ga zo maar door. Er kon van alles mis gaan.
Rustig keek Milan op toen Romeo naar binnen kwam en glimlachte even. “Hey” zei hij en dacht even na, maar pakte toen de envelop van zijn bed. “Ik moet nog even wat doen. Ben over een paar minuten terug” zei Milan en liep rustig naar de kamer van Gabi, waarna hij de envelop met het geld onder de deur schoof. Je wist maar nooit of ze het geld buiten kon gebruiken. Zodra het geld onder de deur geschoven was, liep hij weer rustig naar zijn kamer toe en keek de jongens aan. “Dus… Wanneer vertrekken we?” vroeg Milan en keek de andere jongens aan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Kumeza wandelde door de gang, op weg naar buiten. Onderweg sprak een jongen haar aan. Een jongen die Kumeza zou kennen, maar de demonen niet. Even twijfelden ze of ze een conversatie zouden aangaan. Het moest immers lijken alsof ze non altijd zichzelf was, maar uiteindelijk wandelden ze door zonder een woord te uiten. Ze trok het bos in vanwaaruit ze zich naar de stad teleporteerde. Nu de demonen haar controleerden, konden ze vrijuit magie gebruiken. In de stad kon de jacht naar de perfecte jurk beginnen. Die vond ze na lang zoeken. Hij had veel weg van het kledingstuk waarin Tiana met prins Naveen trouwde, dezelfde groene tint. Het zou zeker provoceren, de aandacht trekken, het was ideaal. Nu alleen nog haar en make-up, alleen was het niet wijs om dat over te laat aan de handen van een paar onbekwame stervelingen. Ze bevond zich op het dorpsplein waar ze vanuit haar ooghoek Féline spotte. "Een verspilling van tijd, maar vermakelijk." merkte ze droogjes op kijkend naar de man die verbaasd naar zijn lege hoorntje staarde. "Ik heb een voorstel voor je Chesire. Ik zoek nog iemand die mijn haar en make-up in orde wilt brengen. Iemand met zo'n opmerkzame kattenogen lijkt me daar meer dan geschikt voor. In ruil kan ik de jouwe doen. Ik ben zelfs zo vrijgevig je er een extra lade uit de kast bij te geven. Wat zeg je, hebben we een deal?"

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Gabi zette Kayla aan het denken. Op het moment is Milan nog de enige die weet dat Hans haar vader is. Wat als de hele school het te weten gaat komen? Zouden ze haar dan ook zien als een slecht persoon? Haar krachten had ze nog niet onder controle en dus lag gevaar al snel om de hoek. Voordat ze nog iets tegen Gabi kon zeggen, ging ze alweer weg.
Niet snel daarna ging Romeo. Hij had met de jongens afgesproken en verliet haar met een grote glimlach op zijn gezicht. Kayla keek hem nog even na tot hij weg was. Hij heeft echt iets leuks..dacht ze. Niet gaan dromen nu, Kayla! Focus! Je moet bezig zijn met je jurk! Ze had een aantal jurken in haar kast hangen, maar ze wilde er haar eigen twist aan geven.
Ze liep haar kamer in en trok de kast open. Er hingen een rode, een blauwe en een oranje jurk. Hoewel rood en oranje altijd dichtbij haar stonden vanwege het vuur, besloot ze voor de blauwe te gaan. Het was een jurk met lange mouwen, zonder glitters en een lange rok. De rok liet ze dezelfde lengte houden, maar bracht er wel een partoon en wat glitters op aan. Ze verwijderde grotendeels de mouwen en liet het zo vallen, dat de mouwen net onder haar schouders rustte.
'Perfect' zei ze zachtjes. 'Benieuwd wat Romeo ervan vindt'

Anoniem
Landelijke ster

Lavaires schreef:
Romeo:
Een klein beetje had ik iets meegekregen van Gabi's plan. Maar niet veel. ''Nee hoor, ik wilde net weg gaan.'' zegt Gabi en rent de deur uit. ''Oh, eh doei, ik zie je later wel!'' roep ik haar nog na. ''Hey.'' reageer ik op Milan, maar ook naar de rest toe bedoeld. ''Ik moet nog even wat doen, ben over een paar minuten terug.'' zegt Milan en loopt ook de deur uit. Ik ben benieuwd wat ze van plan zijn op het feest, Chris en Gabi, ik denk dat Chesire ook los gaat komen... Al snel is Milan terug. ''Dus... Wanneer vertrekken we?'' vraagt hij, we kijken elkaar alle drie aan. ''Ja, ik denk dat we nu wel kunnen toch.'' zeg ik en loop met de jongens de deur uit. Even kruisen mijn ogen die van Kayla en werp haar een klein lachje. Rustig wandelen we door het dorp. Best druk vandaag, we komen zelfs een paar docenten tegen. Ik glimlach even naar de jongens. ''Al enig idee in wat voor pak jullie gaan?'' vraag ik. Zelf had ik al een idee wat voor kleur ik wilde, maar meer ook eigenlijk niet. In Wonderland is niks te gek, maar ik wil me hier toch wel aanpassen.

Féline:
Mijn oren spitsen. Ik hoor een bekende stem, maar het bevalt me niet helemaal. Ik werp een blik naar beneden, het is Kumeza. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Niet dat het erg is, misschien zit er niks achter, of juist wel en ga ik met een gezicht vol vlekken naar het bal? Ik denk te veel. Ik schud mijn hoofd uit de 'denk-modus'. ''Uhm, hey Kumeza. Ja ik wil wel jouw make-up doen, hoef er niks voor terug te hebben. Ik doe liever mijn eigen make-up, vind ik leuk om te doen.'' zeg ik lachend. Ondertussen laat ik nog wat meer ijsjes vallen en grinnik. ''Loop je ook mee terug naar school? Ik zie dat je ook al geslaagd bent voor een jurk?'' vraag ik aan Kumeza. Voor het schoolfeest heb ik ook het een en ander achter de hand, daar ga ik straks voorbereidingen voor doen. Ik ben ook super benieuwd wat iedereen van mijn jurk gaat vinden, waarschijnlijk is hij zo simpel dat hij opvalt, dat is de bedoeling tenminste.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Gabi keek even naar de deur en zag dat er een envelop lag. Ze liep er heen, pakte hem op en maakte hem open. "Geld? Maar van wie?" Vroeg ze verbaasd aan zichzelf. Ze liep terug naar haar bed en ging er op zitten. Ze legde de envelop naast haar neer. Al snel kwam Kayla naar binnen gestormd. Ze leek echter geen aandacht aan Gabi te geven, maar liep meteen naar haar kast. Binnen een mum van tijd had ze een geweldige jurk gemaakt. Gabi stond op en liep naar Kayla. "Dat is echt een mooie jurk" zei ze met een glimlach. Ze probeerde normaal te doen zodat niemand door kreeg dat ze iets van plan was. Ze keek in een spiegel en zag hoe ze er uit zag. En ze zag er best aardig uit al zeg ik het zelf. Ineens schoten haar gedachten naar haar vader. Hoe zou hij het vinden als ze van de school af ging? Een zucht verliet haar lippen. "Met wie ga jij naar het bal?" Vroeg ze om een gesprek op gang te brengen. Gabi zelf ging met niemand naar het bal, maar dat maakte nu ook vrij weinig uit. Wat had het voor nut om vrolijk met iemand te gaan dansen terwijl je actie moet ondernemen om van die rot school af gekomen. Ze paste er gewoon niet bij. Op haar oude school had ze plezier. Daar kon ze dingen stelen van de nieuwe leerlingen. Daar waren gevechten nog normaal. Er verscheen een glimlach op haar gezicht toen ze dacht aan die keer dat iemand iets van haar probeerde te stelen. Hij kwam geen 10 meter verder met die armband. Arme Chris... Toen wist hij nog niet hoe het op die school ging. Op haar vorige school had ze voor haar gevoel meer vrienden. Meer mensen waarmee ze kon lachen. Gabi haar glimlach verdween meteen weer. Ze zat niet meer op die school. Ze zat nu op deze school. Niet iedereen waar ze toen bevriend mee was zat nu op deze school. Misschien kon ze weer terug naar haar vrienden daar. Ze heeft over Chris nagedacht. Hij had genoeg vrienden. Hij kon met iedereen omgaan, zelfs met de meesten heldenkindjes. Hij hoorde thuis op deze school. De lach die hij elke dag op zijn gezicht heeft. Gabi wilde zijn geluk niet verpesten.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
Kayla stond voor de spiegel en keek hoe de jurk haar stond tot plots Gabi naast haar kwam staan. Ze was er zo mee bezig dat ze Gabi niet eens binnen hoorde komen. 'Dankjewel, Gab' zei ze terug. 'Ik ga met Romeo. Ga jij met iemand?' vroeg ze terug.
Het viel haar op dat Gabi in gedachten verzonken was en haar glimlach was ook niet meer te zien en Kayla vroeg zich af of er iets aan de hand was met haar.
Tot nu toe is er nooit echt een kans geweest om Gabi te leren kennen. Misschien was dit wel het juiste moment? Misschien dat er dan nog een vriendschap bij kwam. Ze verwisselde haar kleding en ging bij Gabi zitten.
'Gaat het wel met je?' vroeg ze. 'Je kwam met een glimlach bij me staan, maar die was snel weer weg. Wat het ook is, weet dat je het bij me kwijt kan'. Kayla twijfelde wel. Moest ze wel meteen met de deur in huis vallen of had ze er langzaam naartoe moeten werken? Uitstellen had waarschijnlijk geen zin gehad. Dan was ze er nooit aan toegekomen.
'Ik wil dat je weet dat ik jou zie voor wie je bent' probeerde ze. 'Als mensen zouden weten wie mijn va..' en ze stopte. Wat zou Gabi nu denken? Zou ze gaan doorvragen? Het enige waar Kayla op hoopte, was dat ze het niet hoefde te vertellen.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
'Gaat het wel met je?' vroeg Kayla die ondertussen bij Gabi was komen zitten. 'Je kwam met een glimlach bij me staan, maar die was snel weer weg. Wat het ook is, weet dat je het bij me kwijt kan' Gabi keek Kayla aan "Ja het gaat goed" mompelde ze. "Ik wil dat je weet dat ik jou zie voor wie je bent" probeerde Kayla. Gabi vond het leuk als zij het onderwerp was, maar nu niet. Ze wilde niet te veel weggeven. "Als mensen zouden weten wie mijn va.." Wie haar vader was? Wilde ze dat zeggen. Dit was tenminste Gabi haar kans om van onderwerp te veranderen. "Je vader?" Vroeg ze verbaasd. Waarom zou Kayla over haar vader beginnen, dat was waarschijnlijk netto een perfect iemand als dat Kayla was in Gabi haar ogen. Maar helaas... Ze had een hekel aan perfecte mensen. Hebben die wel plezier in hun leven? Die hebben waarschijnlijk nog nooit de kans gehad om dingen te gaan stelen? Maar als Gabi er aan dacht had ze nooit met Kayla gepraat over haar ouders. Ze had sowieso niet zo vaak met Kayla gepraat.

(Sorry voor het korte stuk, zit op iPad en heb niet zoveel inspiratie)

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
'Je vader?' klonk het terug. Net waar ze bang voor was. Ze had gehoopt dat het Gabi niet opgevallen was, maar jammer genoeg was dat niet zo. Er was nu geen weg terug. Ze moest het wel vertellen en anders zou het later wel uitgekomen zijn.
Kayla's blik veranderde, maar ze knikte instemmend en toch een tikkeltje nerveus in afwachting tot Gabi's reactie. 'Mijn vader, ja. Ik had gehoopt het nog niet te hoeven vertellen, al is Milan de enige die ervan weet'. De reden waarom houd ze nog even achter voor Gabi.
'Voor jou lijk ik misschien een verwend prinsesje. Een kind van helden die waarschijnlijk geen vlieg kwaad doet' ging ze verder. 'Voor de rest heb ik het tot nu toe geheim gehouden, omdat ik bang ben dat anderen mij hetzelfde zouden zien als dat mijn vader is. Of nou ja, was. Hij is veranderd, maar toch blijven mensen zich de tijd van toen herinneren' ze hield Gabi een beetje in de gaten om haar reacties te zien. Kayla kon enkel hopendat dit gesprek snel voorbij was, zodat ze weer de focus op het feest kon leggen en ook om de brief af te maken, waarvan ze de spullen nog steeds op haar bureau klaar had staan. 'Ik weet niet hoeveel je van hem weet, maar Hans is mijn vader. En geloof me, ik ben niet zoals hij, maar ik ben ook geen onschuldig prinsesje'. Hopelijk riep die laatste zin geen vragen op bij Gabi, want over haar krachten praten is wel het laatste wat ze nu wilde doen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rafa vond het nog altijd maar een raar iets, zo'n kredietkaart. Hij hield het wel bij gewone munten, veel simpeler en hun gerinkel klonk hem als muziek in de oren. "Ik een zakkenroller?" Antwoordde hij overdreven verbaasd op Milan's opmerking. Zijn ouders stelden zijn dievenstreken niet helemaal op prijs. Zijn moeder vond dat Rafaël soms te ver ging in zichzelf portretteren als een zigeuner. Dat ze zoveel meer waren dan een wilde nacht of gestolen goederen. Rafaël vond dan weer dat hij zichzelf helemaal niet portretteerde. Dit was hoe hij was, punt uit. Hij werd in zijn mening bijgestaan door Clopin die hem tevens bijna alles had aangeleerd. De leider van de zigeuners was als een tweede vader voor hem, ter vervanging van zijn echte vader die zijn dagen in Parijs sleet.
Gabi zag er niet al te best uit. Alleen was Rafaël niet het soort persoon dat zich meteen met de problemen van anderen ging bezig houden. Zeker niet als er iets veel leuker was om zich over te bekommeren, zoals het bal!
"Natuurlijk wil ik helpen. Ik heb altijd wel zin in wat meer actie. Chris heeft trouwens helemaal gelijk. Alcohol is essentieel. Ik stel voor wijn, of misschien iets sterker. Ik ga echt geen hele avond alcoholvrij pompoensap drinken. Zoveel te doen en zo weinig tijd. Laten we nu vertrekken. Ik stel een race voor, wie laatst in de stad is moet in een jurk naar het bal." De woorden waren zijn mond nog niet uit of Rafaël sprong gewoon door het raam naar buiten. Gelukkig was er genoeg struikgewas dat zijn val brak. Hij spurtte naar de stallen om daar zijn paard te halen.

Sansa
Internationale ster

Sansa schreef:
Chris:

Chris hoorde wat Rafaël zei en zag hoe hij het raam uit sprong. "Veel plezier in die jurk" Zei hij grinnikend terwijl hij Milan een klopje op zijn schouder gaf en de deur uit rende. Ondertussen wist hij een wat kortere weg naar de uitgang. Hij was hier met een auto gekomen dus daarmee kon hij ook naar de stad gaan. Hij ging op zoek naar die auto en stapte er in. Toen hij bij de stad was keek hij om zich heen of de andere jongens er al waren, maar die bleken er nog niet te zijn. Hij stapte uit de auto en leunde er tegenaan. Zo lang zou hij niet meer moeten wachten. Dat hoopte hij tenminste

(Omg zo inspiratieloos)

Gabi:
"Mijn vader, ja. Ik had gehoopt het nog niet te hoeven vertellen, al is Milan de enige die ervan weet" begon Kayla. "Voor de rest heb ik het tot nu toe geheim gehouden, omdat ik bang ben dat anderen mij hetzelfde zouden zien als dat mijn vader is. Of nou ja, was. Hij is veranderd, maar toch blijven mensen zich de tijd van toen herinneren' Gabi keek Kayla verbaasd aan. Waar wilde ze heen gaan met dit gesprek? "Ik weet niet hoeveel je van hem weet, maar Hans is mijn vader. En geloof me, ik ben niet zoals hij, maar ik ben ook geen onschuldig prinsesje". Gabi schudde verbaasd haar hoofd. "Jou vader is hans?" vroeg ze verbaasd. "Laat ook maar. Ik heb nog veel te regelen voor het feest en jij denk ik ook.

Literacity
Wereldberoemd

Literacity schreef:
De reactie van Gabi verbaasde Kayla, waardoor ze geen idee had wat haar te gebeuren stond en belangrijker nog: wat ging Gabi ermee doen? Ging ze het rondvertellen of kon ze het geheim houden? Het maakte Kayla wat nerveus.
'Ja, tuurlijk' antwoordde ze en terwijl Gabi haar ding deed in hun kamer, besloot Kayla de kamer uit de gaan en ergens rustig een plekje te zoeken. Ze had de spullen voor de brief in een tasje gestopt en deze meegenomen, zodat ze aan haar brief kon beginnen.
Binnen was geen optie. Er waren te veel mensen om rustig te kunnen schrijven, dus besloot ze naar buiten naar het meertje te gaan. Daar waren een rots en een boom. Perfect dus. Ze nam plaats op de rots en pakte de schrijfspullen.
Waar begin ik? vroeg ze zich af. Twijfel toch niet zo, Kay. Gooi het eruit. Ze dacht na over wat er al gebeurd was en wat ze tot nu toe bereikt had, maar ze kon nog weinig positiefs noemen.
Lieve pap..waren de woorden waar ze haar brief mee begon. Ze vertelde over haar eerste dag, het incident met Milan en de controle over haar krachten, maar niet over dat Milan familie was. Dat wilde ze liever nog voor zich houden. Ik vind het nog moeilijk om hier mijn plek te vinden. Iedereen is zo verschillend en de mix tussen helden en schurken maakt het er niet makkelijker op. Al heb ik wel mensen gevonden waar ik mee omga, toch mis ik jou en ik mis thuis..
Kayla legde de brief even aan de kant om haar tranen te drogen, waarna ze besloot om terug te gaan naar haar kamer.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Niks voor terug?" herhaalde Kume met een opgetrokken wenkbrauw. Dit was ongewoon voor de demonen. Zij leefden immers volgens het voor wat hoort wat principe. Zou dit een valstrik zijn? Zoiets zou zeker te verwachten zijn van een Chesire al zagen ze haar niet bepaald als een bedreiging. Zo'n truc met ijsjes was amusant, maar niets in vergelijking waar zijn tot in staat waren. "Zoals je wilt." Was haar uiteindelijke reactie. "Ik dacht dat jij liever poefte, al ga ik graag in op je aanbod." Ze tikte kort tegen de tas waar haar jurk in zat. "Dit is het eerste schoolfeest. Hier zal worden bepaald wie werkelijk iets betekent in deze school. De juiste jurk is bijgevolg essentieel. Ik ben zeker van plan een statement te maken, maar meer ga ik er niet over zeggen. Het zou jammer zijn om de verrassing nu al te verpesten." Vertelde ze onderweg naar school.
Eenmaal aangekomen in haar kamer restte er slechts een paar uur voor het bal zou beginnen. Kumeza begon met het nemen van een uitgebreide douche. Ze stalde alle make-up en haarverzorgingsproducten uit die in haar bezit waren.Vele waren zelf gebrouwen. Het was een hele verzameling aan vreemd gekleurde poeders, rokende vloeistoffen en flesjes in kronkelige vormen. "Work your magic." zei ze en keek Féline verwachtingsvol aan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Even keek Milan Rafa aan toen hij voorstelde om een race te gaan en Chris toen hij hem plezier wenste met een jurk. "Dat dacht je" zei hij grijnzend. Een race was niet echt iets voor hem, maar goed. Snel pakte Milan de brief voor zijn moeder. In het dorp was er vast wel een postkantoor waar het personeel nog niet van zijn blunder had gehoord, en rende vervolgens achter Chris aan. Het voordeel van het feit dat iedereen hem als monster zag, was dat niemand hem in de weg stond als hij langs rende. Hierdoor kon hij sneller dan de rest door de lange gangen rennen. Niet dat dit zo koninklijk was. Zijn moeder zou het vast niet goedkeuren dat hij rende. Zelf rende hij naar de stallen en merkte dat Rafa daar ook heen was gerend. Grijnzend liet hij een klein laagje ijs voor Rafa zijn paard verschijnen, zodat hij moeite had om de stal uit te komen. Het was niet veel en het paard zou waarschijnlijk niet vallen en zich zeker niet verwonden, maar genoeg om Milan een kleine voorsprong te geven. Snel sprong Milan op een paard zonder zadel, met alleen teugels. Hij kon ook wel rijden zonder zadel en keek Rafa grijnzend aan. "Succes he" zei hij grijnzend en reed op het paard richting de stad. Hij was benieuwd wat er allemaal voor kledij te vinden was. Of iets hem zou passen. Hij zou niet echt voor balkleding zoeken, die had hij wel meegenomen. Hij wilde wat vrijetijdskleding. Kleding die burgers ook droegen. Waarin hij zichzelf kon zijn. Lekker ruim en gemakkelijk. Niet strak in pak. Vanuit zijn ooghoek merkte Milan dat Rafa hem op de hielen zat. Tsja, het laagje ijs was echt niet genoeg om hem lang bezig te houden natuurlijk. Toch zag hij al snel het dorpje waar ze hadden afgesproken. Milan was benieuwd of Chris er al was, maar besloot een klein beetje in te houden. Het was niet helemaal eerlijk als hij nu zou winnen. Hij had tenslotte Rafa wel een beetje afgeremd. Daarom leek het hem beter om tegelijk aan te komen. In de verte zag hij een auto, waar Chris al voor stond en toen Rafa hem dreigde te passeren, ging hij weer wat sneller waardoor ze tegelijk bij Chris aan kwamen. “Mooie auto” zei Milan rustig en sprong van het paard af. Goed, zo’n school uniform reed niet echt prettig paard. Misschien was het ook handig om wat rijkleding aan te schaffen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld