Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Account verwijderd

schreef:
Uiteindelijk begin ik weg te doemelen. Ik probeer tegen de slaap te vechten, maar dat heeft geen zin. Uiteindelijk geef ik toe aan de vermoeidheid en sluit mijn ogen. De slaap heeft mij al snel te pakken.
Ik word wakker van een felle pijn op mijn buik. Snel open ik mijn ogen en probeer te begrijpen waar ik ben. Wanneer ik om mij heen kijk besef ik het weer. The scorch. Het zand zit op alle mogelijke plekken en schuurt over mijn vel. Voorzichtig trek ik mijn shirt omhoog. "Wat is dit?" Vraag ik geschrokken. De wond is enorm rood geworden en een stuk vel begint los te raken waardoor het fel rode vlees daaronder zichtbaar begint te worden. Het is dik en ontstoken. Er komt een rotte geur vanaf waardoor ik bijna moet overgeven. Vlug krabbel ik even opzij en ga op mijn hurken zitten voor het geval dat, maar er komt uiteindelijk niks. Ik zit onder het zweet en voel mij beroerd. "Malia.." Kan ik nog net uitbrengen. Ik moet behandelt worden, dit gaat niet meer! "Malia.." Fluister ik, niet in staat het harder te zeggen. Ik val om en de zon brand op mijn huid.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik schrik wakker "shit" mompel ik als ik zie wat er aan de hand is. "Newt are you sure you're inmume, or was that a lie?" Vraag ik terwijl ik alles wat ik heb uit mijn tas haal. Ik haal het verband weg en verzorg de wonden en verbind de wonden dan weer. Hopelijk helpt dit.

Account verwijderd

schreef:
Ik kijk haar weifelachtig aan. "I don't know, they told us we were immune.. But since the moment they told us not everyone is, I doubt it." Ik frons mijn wenkbrauwen en probeer bij bewustzijn te blijven. Ik mag nu geen fouten maken, ik mag mijzelf niet verliezen. "What if I'm not immune?" Fluister ik. Dan wil ik dat geneesmiddel maar al te graag in handen krijgen. Nooit zou ik een van hen willen worden, nooit.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Than I will look for a cure. If I have to kill myself for that I would" zeg ik dan. "You know what, thats maybe the awnser!" Zeg ik dan. Als ik imuum ben dan zit het tegengif in mijn bloed. Als ik dan mijn bloed op zijn wonden doe en het hem laat drinken zullen de cellen die het virus kunnen bestrijden ook in zijn lichaam komen. Man nooit gedacht dat ik ook nog wat aan die cursus zou hebben. Ik pak mijn mes uit mijn tas en maak een grote snee in mijn arm voor veel bloed. Ik doe het op zijn wonden en laat het druppelen in de dop van mijn bidon. "Here, drink up. Everyday you have to do this so the cells that fight the virus will also grow in your body." Zeg ik en geef het aan hem en pak dan verband waarmee ik de wond verbind.

Account verwijderd

schreef:
Ik gruwel eigenlijk nogal bij het zien van haar daad, ze bedoelt het goed maar ik ben er niet van verzekerd dat dit gaat helpen. "Are you sure?" Zeg ik terwijl ik de fles aan pak en naar de rode vloeistof kijk. Ik word enorm misselijk van het idee, ik moet zelfs bijna overgeven. Ik kijk even in mijn tas en leg een blik met bonen klaar om mijn mond van het bloed te ontdoen. "I hope you're right." Mompel ik uiteindelijk. Ik draai de dop open en zet de fles aan mijn mond. De geur is vreselijk, maar ik heb niet veel keuze denk ik. Als ik het niet vrijwillig doe, propt zij het wel in mijn mond. Ze stopt desnoods haar bebloede arm in mijn mond als het nodig is. Ik frons mijn wenkbrauwen en giet de inhoud leeg. Een koude metalen smaak verspreid zich in mijn mond, het is echt heel erg vies. Opnieuw krijg ik overgeef neigingen, maar ik houd het in. "Maar zat het immuun zijn niet in de genen?" Zeg ik dan wanneer ik het beeld terug haal dat we door de gang liepen vóór ik Malia gezien en gered had. We liepen langs verschillende kantoortjes met schermen waarop dingen over de flare stonden. Op een van de schermen was er iets met genen te zien en een vreemd uitstekend dingetje waarbij stond 'immune'. Dat deed mij de link leggen met dat in je genen is vastgesteld dat je immuun bent of niet. Ik pers mijn lippen op elkaar en open gauw het blik met bonen. Gauw giet ik alles in mijn mond om de vieze smaak te verdrijven.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Ik heb geen idee, daar licht het ook deels aan maar er zullen toch ook cellen zijn die het virus kunnen vernielen. Zo gaat het normaal met infecties dan. Dat is op zijn minst wat ik geleerd heb. Ik weet dat het vies is maar het is te proberen, want als ik niks doe is het al helemaal te laat" zeg ik dan. "Volgens alles wat ik geleerd heb zou dit moeten kunnen, maar het is een rare wereld. Ik kan soms niet een meer zeggen wat echt is en wat nep. Ik word er gek van. Zeker na die 2e persoonlijkheid is alles er zo raar uit gaan zien. Ik deed in die tijd soms stomme dingen omdat ze me de dingen anders lieten zien dan dat ze in werkelijkheid waren. Het is dus nu nogsteeds verwarend voor mij om te weten wat echt is en wat nep" zeg ik dan. "Ik hoop dat ik nu geen stomme dingen doe, want ik moet zo goed nadenken over wat echt is en wat nep. Soms vertrouw ik jullie ook niet omdat iets in mijn hersenen dan soms nog kort overslaat wat ervoor zorgt dat jullie er onbetrouwbaar uitzien." Zeg ik daarna. "Maar ik doe er niet toe op dit moment " zeg ik daarna zachtjes.

Account verwijderd

schreef:
We zullen zien of er wat zal gebeuren, het liefst wil ik mijn vrienden nu weer vinden zodat ik een beetje afstand van Malia kan nemen. Ik ben dan wel speciaal bij hen weg gegaan om haar te vinden, maar nu ik haar gevonden heb weet ik niet goed wat ik er mee aan moet. Ik begin het een beetje eng te vinden, wie weet draait er straks uiteindelijk wel een knop om omdat er nog een andere chip in haar zit die WICKED kan besturen, wie weet verandert ze dan weer in de vreemde Malia van op de Glade. Ik ben liever niet alleen met die Malia, die zag er namelijk angstaanjagend uit. Ze had iedereen om kunnen leggen als ze dat door wilde dringen. Ik gruwel bij het idee alleen met de andere Malia te zijn, maar ik laat niets blijken.
"Misschien moeten we toch maar naar de andere op zoek. Misschien zijn ze bij de bunker gebleven omdat wij vermist waren. Als ze daar niet zijn en we ze niet tegen zijn gekomen zullen we zo snel mogelijk naar de stad moeten vertrekken." Zeg ik en kijk naar de zon die al hoger komt te staan. Het gaat weer een zware tocht worden om door deze hitte te lopen, maar we hebben niet veel keuzen. Als de andere echt al vertrokken zijn kunnen we het risico niet nemen om te veel achter hen te lopen. Aangezien ik eerst nog terug wil om te kijken of ze daar niet zijn, kunnen we die afstand al vergroten als ze daar niet meer zijn. Ik doe de zak om mijn schouder en sla nog wat doeken om mij heen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik knik "Denk alsjeblieft niet dat ik weer de Malia van de Glade wordt, dat zeker niet. Het voelt namelijk niet zo. Ik heb gewoon iemand nodig die me af en toe de realiteit kan laten zien en aan wie ik kan vragen of iets echt of nep is. Dat zou alles een stuk makkelijker maken dan dat ik zelf iets moet bedenken."zeg ik om verkeerde gedachten te voorkomen. "Maar aangezien ik niemand heb zal ik het zelf moeten doen" zeg ik dan zachtjes en sta op. Samen beginnen we de kant op te lopen waar we vandaan komen.

Account verwijderd

schreef:
"Waar twijfel je dan over, wat echt is of nep?" Vraag ik uiteindelijk. Dingen over de Glade en de Maze kan ik nog wel beantwoorden, ook een aantal dingen binnen het hoofdkwartier van WICKED, maar als het gaat over haar jeugd en andere bijzonderheden zal ik haar inderdaad niet kunnen helpen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Op het moment kan ik me niks voor de geest halen, maar soms heb ik momenten waarop ik me dat afvraag. Na alles wat ik mee heb gemaakt zijn er vaak dingen waar ik over twijfel. Het gaat altijd echt over dingen die op een moment gebeuren, niet over dingen van vroeger of dat soort dingen" Antwoord ik terwijl ik verder loop

Account verwijderd

schreef:
Soms lijkt het alsof ze mijn gedachten kan lezen en precies weet wat ik denk. Zij beantwoord vragen die ik niet gesteld heb, misschien is het puur toeval, misschien ook niet. Ik zwijg verder en probeer door de hitte heen te komen, maar het is onverdraaglijk. In de verte zie ik een soort boom. "Dat komt ook niet veel voor." Zeg ik verbaasd. Waar een boom staat moet water zijn, maar dat zal wel extreem diep in de grond zitten. Maar het kan het proberen waard zijn. "Laten we daar even uitrusten. We kunnen in de schaduw van het bladerdek zitten en met de doeken een overkapping maken." Zeg ik terwijl ik er al stug op af loop. Ik ben toe aan die pauze. Ik weet niet hoe lang we al onderweg zijn, maar al veel te lang. We moeten om de zoveel tijd wel rusten, anders zullen we het niet redden. Ik baal er van dat we de groep kwijt zijn. Met zijn allen ben je toch een stuk sterker en sta je steviger in je schoenen. Zo sleep je elkaar doorheen. Want niemand wil opgeven, niemand wil degene zijn die om een pauze smeekt. Je blijft doorgaan, doorgaan voor een ander. Tot dat uiteindelijk iemand iedereen dwingt een pauze te nemen. Wanneer een leider het zegt klinkt het niet zwak, maar als een extreem geniaal idee. Ik moet er wel om lachen, zo werken dat soort dingen nou eenmaal.
Eindelijk bij de boom aangekomen begin ik al met takken af te breken en die in de grond te zette. Die dienen als balen zodat de doeken daar aan vast gewikkeld kunnen worden.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik ben verbaasd als ik de boom zie "Is dat echt of niet?" vraag ik dan. Niet dat dat een goed voorbeeld was van wat ik bedoelde maar het is een begin. Het is raar om een boom midden in de woestijn te zien. Malia hielp Newt met de takken terwijl ze ook alvast wat doeken ophangt. Het was zo warm, bijna niet te doen.

Account verwijderd

schreef:
Ik grijns wanneer ze die vraag stelt. Wanneer we bezig zijn met een afdakje te vormen zeg ik "Meer dan echt kan dit niet zijn." en ik kijk haar even aan. Ze heeft zulke heldere ogen, je zou er bijna in verdwalen. Maar dan leg ik gauw de laatste knoop in een van de doeken en kijk naar het resultaat. "Goed genoeg om een paar uur te kunnen rusten." Zeg ik dan terwijl ik onder de doeken kruip. Het is verbazingwekkend echt een stuk koeler onder de lakens. Dat had ik niet verwacht. Ik had gedacht dat het iets zou schelen en ons zou beschermen tegen een zonnesteek of andere verbranding, maar dit is echt beter. Mijn hoofd bonkt enorm. "Heb je toevallig ook iets bij je voor hoofdpijn?" Vraag ik eigenlijk een beetje spottend. Ze heeft veel medicijnen meegenomen en toen ik de kans had om even te kijken kende ik bijna niks daarvan, maar ik zal er op moeten vertrouwen dat wat ze me ook geeft geen vergiftiging is.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Je kan de pijnstillers nemen" antwoord ik en kijk even in mijn tas. "Voor de rest heb ik niet echt iets tegen hoofdpijn, maar veel drinken is belangrijk, zeker als je gewond of ziek bent" zeg ik dan en glimlach even. Ik had nu echt zoveel spijt dat ik Newt ook hierbij betrokken heb. Ik had nooit weg moeten gaan.

Account verwijderd

schreef:
Ik knik en neem de pijnstillers en wat water aan. "We zijn genoodzaakt weer gauw water te vinden." Zeg ik uitgeput. We liggen wat en proberen een gemakkelijke houding aan te nemen. Dat is lastig in een hete woestijn. De zon staat op zijn hoogste punt, het is maar goed dat we deze schuilplaat hebben gemaakt. In deze hitte houd je het niet uit om te lopen, je zou er dood bij neer kunnen vallen. Ik vraag mij af wat WICKED nu doet, wat zij nu aan het analyseren zijn en wat zij nu denken. Zouden zij daadwerkelijk denken dat wij geen andere mogelijkheden hebben en gehoorzamen aan hun plan? Als zij dat echt denken wil ik ook wel dat zij dat blijven denken, maar het zou dom van hen zijn. Je zou niet kunnen verwachten dat we niet zouden proberen weg te komen. Maar misschien zit er nog een verborgen zendertje in ons en kunnen ze ons tot op de centimeter volgen en weten ze precies waar wij nu zijn. Dan zien we dat wij opgesplitst zijn en ze zullen zich vast afvragen wat het doel daar van is geweest. Maar dan weten zij ook dat we in het oude huis van Malia zijn geweest. Natuurlijk verwacht niemand dat daar nog stroom zou zijn, dat is toch eigenlijk ook wel heel onmogelijk maar... "Het moet een valstrik zijn." Smijt ik er dan uit. Ik recht mijn rug en kijk naar Malia.
"Alle huizen waren vervallen, in geen van de huizen leek er ook nog maar een signaal te zijn dat er stroom zou kunnen zijn. De meeste huizen waren geplunderd en verder was de wijk bezet door de cranks. Hoe toevallig is het dat alleen jouw huis nog onaangetast was? En daarnaast hoefde we niets te doen om stroom aan te sluiten. We konden gewoon bellen en per toeval lag daar het nummer. Ze moeten ons wel kunnen volgen, ze moeten ons wel kunnen traceren. Ze wisten precies waar we heen gingen, naar het huis van je opa en oma. Zij hebben vast maatregelen genomen om dat allemaal te regelen. Ze zullen vast wel iets hebben gedaan waardoor het leek dat die vrouw jouw tante zou zijn. Het kan niet anders!" Zeg ik paniekerig. Dit is niet geheel doordacht en ik schreeuw het dan ook maar roekeloos uit, maar het kan toch niet anders? "En al die medicijnen, ze zijn allemaal nog goed, niets over de datum. Het zat nog perfect in de doosjes. Welke crank zou die medicijnen nou niet meegenomen hebben en zelf ingenomen hebben?" Vraag ik hysterisch. "Het moet wel een val zijn." Fluister ik als laatst.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld