katnissx schreef:
Mason
Ik glimlach naar Kate en kijk dan terug naar mijn vader. 'We beloven je dat we echt samen wat zullen gaan doen,' zegt hij. Ik bijt op mijn lip erdoor. Waarschijnlijk gaat dat niet zo zijn, gewoon een truc om me mee te krijgen. 'En zus?', vraag ik dan doelend of dat zij meegaat. 'Nee, ze gaat niet mee,' zegt hij. Ik kijk hem aan. Als zus niet meegaat ga ik ook niet mee. 'Nee, ik ga echt niet mee,' zeg ik regen hem. 'Waarom wil je daar altijd zijn een hele week was je niet eens thuis,' zegt hij. Ze waren dus eens een weekje thuis. 'Wel, Kate heeft een liefdevolle familie, die allemaal om elkaar geven. Ik ben daar ook heel graag, dat ik de familie die ik nooit gehad heb. Heb je je nooit afgevraagd hoe dat voelt om vanaf vijf jarig kind altijd alleen te zijn en je ouders bijna nooit te zien?', zeg ik den tegen. 'Mason, we beloven dat we echt wat samen zullen doen. We kunnen ruïnes gaan bezoeken,' zegt mijn vader dan. Dat meent hij niet, weeral ruïnes, dat is altijd het enigste wat we samen doen en ik loop daar wat achter hen achter, zus gaat niet eens mee. 'Begrijp je het niet vader? Ruïnes. Kate heeft elke maand een familieweekend, heel de familie komt dan samen en ze doen wat leuks samen, niet dingen gaan bezoeken, maar samen een spel spelen eens zwemmen. Zie je het nu echt niet? Ik ga met Kate mee, haar familie geeft ook nog om mij,' zeg ik tegen hel. Ik wacht zijn antwoord niet af. Ik neem mijn tas op mijn schouder en draai me om. Ik loop naar buiten en zie Kate op een bank zitten. Ik loop naar haar toe en laat mijn tas daar op de grond vallen. Ik zet me neer en leg mijn hoofd op haar schouder: ik luister naar hoe ze zingt en dan rolt er een traan ove mijn wang. Waarom kan ik geen gewone liefdevolle ouders hebben.