schreef:
Niemand had ooit gezegd dat hij lief was. Hij was een hoop, maar niet lief. Hij was voor niemand lief, simpelweg omdat het hem geen moer kon schelen wat er met hen gebeurde. Hij had negen gaven, hij zou zich wel redden. De enige voor hij misschien ooit lief geweest was, was zijn moeder. Zijn moeder was zeker niet helder genoeg om zich te kunnen herinneren dat hij geprobeerd had voor haar te zorgen. Hij had het echt geprobeerd, maar het was gewoon niet mogelijk. Hij kon niet op tegen het enorme verlangen dat ze had naar drugs, hij kon het gewoon niet.
'Ik doe mijn best,' mompelde hij. Lily zorgde ervoor dat hij goed wilde zijn. Hij deed er daadwerkelijk zijn best voor. Hij wilde haar niet kwetsen of pijn doen, hij wilde niet dat ze ongelukkig en eenzaam achterbleef. Als ze bij hem wilde zijn, dan zou hij dat accepteren. Als ze dat niet meer wilde, zou hij haar ook laten gaan. Hij deed zijn best.
Hij glimlachte lichtjes en haalde en hand door zijn haren, waarna hij zijn schouder ophief. Ze gebruikte het wel, maar ze wist het niet. Hij knikte toen ze uitsprak wat hij dacht. Niet expres. Haar lichaam deed duidelijk wonderen voor zijn mentale gesteldheid, want hij kon zich niet herinneren dat hij zich ooit zo gevoeld had als nu. Normaal gesproken was hij koeltjes, afstandelijk, Nu lachte hij, sprak hij met haar over dingen die hem dwars zaten.
'Ik ga niet met een andere vrouw, Lils,' mompelde hij. Hij had het haar beloofd. Als hij het wel zou doen, zou hij bij haar weg moeten. Hij zou haar kwetsen en hij zou het alleen maar moeilijk voor hemzelf maken als hij zou blijven. Hij wilde niet liegen. Hij knikte bij haar woorden.
'Dan sluit ik me wel alleen op in de toiletten tot het voorbij is,' zei hij dramatisch. Zij mocht dan niet mee, want het zou niet voorbij gaan als hij nog naar haar kon kijken. Waarschijnlijk zou hij dan niet meer naar haar kijken tot ze in haar appartement waren. Te grote kans dat het opnieuw gebeurde.
Hij knikte toen ze zei dat ze geen andere vraag had. Daar kwam hij in elk geval makkelijk vanaf. Hij had haar alleen maar hoeven vertellen waar zijn tatoeages voor stonden. Ze leek toch al te weten dat hij eenzaam en ongelukkig was. Hij keek naar de klok en knikte toen opnieuw. Haar verjaardag was voorbij.
'Volgende maand hebben we de volgende verjaardag.' Hij kon zijn verjaardag beter bij haar besteden dan alleen. Hij voelde zich altijd extra eenzaam op zijn verjaardag. Het resulteerde altijd in veel te veel drank en sigaretten. Hij drukte een kusje op haar voorhoofd en gaapte toen.
'Ik ben moe,' gaf hij toe. Hij sliep niet veel. Soms had hij de neiging om overdag in slaap te vallen als Zack sprak, maar tot nu toe was het hem nog niet gebeurd.
Niemand had ooit gezegd dat hij lief was. Hij was een hoop, maar niet lief. Hij was voor niemand lief, simpelweg omdat het hem geen moer kon schelen wat er met hen gebeurde. Hij had negen gaven, hij zou zich wel redden. De enige voor hij misschien ooit lief geweest was, was zijn moeder. Zijn moeder was zeker niet helder genoeg om zich te kunnen herinneren dat hij geprobeerd had voor haar te zorgen. Hij had het echt geprobeerd, maar het was gewoon niet mogelijk. Hij kon niet op tegen het enorme verlangen dat ze had naar drugs, hij kon het gewoon niet.
'Ik doe mijn best,' mompelde hij. Lily zorgde ervoor dat hij goed wilde zijn. Hij deed er daadwerkelijk zijn best voor. Hij wilde haar niet kwetsen of pijn doen, hij wilde niet dat ze ongelukkig en eenzaam achterbleef. Als ze bij hem wilde zijn, dan zou hij dat accepteren. Als ze dat niet meer wilde, zou hij haar ook laten gaan. Hij deed zijn best.
Hij glimlachte lichtjes en haalde en hand door zijn haren, waarna hij zijn schouder ophief. Ze gebruikte het wel, maar ze wist het niet. Hij knikte toen ze uitsprak wat hij dacht. Niet expres. Haar lichaam deed duidelijk wonderen voor zijn mentale gesteldheid, want hij kon zich niet herinneren dat hij zich ooit zo gevoeld had als nu. Normaal gesproken was hij koeltjes, afstandelijk, Nu lachte hij, sprak hij met haar over dingen die hem dwars zaten.
'Ik ga niet met een andere vrouw, Lils,' mompelde hij. Hij had het haar beloofd. Als hij het wel zou doen, zou hij bij haar weg moeten. Hij zou haar kwetsen en hij zou het alleen maar moeilijk voor hemzelf maken als hij zou blijven. Hij wilde niet liegen. Hij knikte bij haar woorden.
'Dan sluit ik me wel alleen op in de toiletten tot het voorbij is,' zei hij dramatisch. Zij mocht dan niet mee, want het zou niet voorbij gaan als hij nog naar haar kon kijken. Waarschijnlijk zou hij dan niet meer naar haar kijken tot ze in haar appartement waren. Te grote kans dat het opnieuw gebeurde.
Hij knikte toen ze zei dat ze geen andere vraag had. Daar kwam hij in elk geval makkelijk vanaf. Hij had haar alleen maar hoeven vertellen waar zijn tatoeages voor stonden. Ze leek toch al te weten dat hij eenzaam en ongelukkig was. Hij keek naar de klok en knikte toen opnieuw. Haar verjaardag was voorbij.
'Volgende maand hebben we de volgende verjaardag.' Hij kon zijn verjaardag beter bij haar besteden dan alleen. Hij voelde zich altijd extra eenzaam op zijn verjaardag. Het resulteerde altijd in veel te veel drank en sigaretten. Hij drukte een kusje op haar voorhoofd en gaapte toen.
'Ik ben moe,' gaf hij toe. Hij sliep niet veel. Soms had hij de neiging om overdag in slaap te vallen als Zack sprak, maar tot nu toe was het hem nog niet gebeurd.



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 

