Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Bluesweater
Het is bijna december !!!!!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG - I'm Number .....
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Eindelijk, we waren klaar en ik friste mij op. Daarna trok ik schone kleding aan en kreeg de boeken van de school. Ik hielt er niet van om de nieuweling te zijn en zuchtte. Ron had een fiets geregeld waar ik nu op fietste richting de school. De weg had hij uitgelegd, het leek niet moeilijk, maar toch raakte ik de weg kwijt en stond stil. Aan een bewoner van hier vroeg ik de weg. De zenuwen gierde door mijn lichaam heen en vriendelijk gaf de vrouw antwoord. "Dank u" zei ik vriendelijk terug en fietste veder.
Dauntless
Wereldberoemd



Hij plaatste, eenmaal aangekomen, zijn fiets in de daarvoor bestemde rekken en ging naar binnen om zijn lessenrooster en boeken op te halen. Zoals gewoonlijk wist heel de school al dat er een nieuwe leerling ging komen, zeker zo eentje als deze, waar eigenlijk niet zoveel kinderen naartoe gingen en hoorde hij duidelijk het gefluister van de kinderen om zich heen, dat was nu eenmaal zijn gave.
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Niet veel later kwam ik aan op school en keek even om mij heen. Dan zette ik de fiets weg en begon te lopen. Nooit vond ik het fijn als ik na gestaard werd en een korte rilling liep over mijn rug heen. Snel liep ik door naar binnen om het lessenrooster te halen. Meestal moest ik ook de boeken halen, maar die had Ron al geregeld en die zaten al in mijn tas. Met een versnelde pas, liep ik naar de deuren toe en stapte naar binnen rond kijkend waar de receptie is.
Dauntless
Wereldberoemd



Victor had net alles afgehaald en draaide zich om en kwam zo oog en oog te staan met een meisje, al kon hij haar ogen natuurlijk niet zien. "Eehm sorry" zei hij vluchtig en wandelde om haar heen. Natuurlijk kon hij niet doorhebben dat ze dezelfde soort als zij was. Ze had haar uiterlijk nooit gezien en daarom zou hij haar nooit zomaar herkennen.
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Bijna botste ik tegen iemand op en schudde mijn hoofd. "Het is oke." zei ik gelijk en keek even om toen hij veder liep. Al snel was de jongen weer weg en liep veder. Bij de receptie kreeg ik mijn papieren en draaide mij om. Goed, nu het klaslokaal vinden en keek naar de plattegrond. Ik had eigenlijk nog even tijd om buiten te zitten, en daar nam ik groot gebruik van en liep naar de buiten deur, opende die en ging niet veel later op een bankje zitten.
Dauntless
Wereldberoemd



Victor moest zijn boeken nog gaan halen en terwijl hij dat deed kwamen er een paar jongens en meisjes naar hem toe. "Jij bent nieuw toch" zei een meisje en hij draaide zich om. "Ja, ik ben Victor en jullie" zei hij en ze stelden zich allemaal voor. "Wel leuk kennis te maken, eehm weten jullie toevallig misschien waar het chemie lokaal is" vroeg hij en twee van hen vertelde dat hij met hen meekon omdat ze toch ook die richting uit moesten.
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Als er iemand voor mij kwam staan, keek ik op en zag twee meiden voor mij staan. "Jij moet de tweede nieuweling zijn." zei één van de meiden en knikte. Want ik was zo ie zo een nieuweling, maar was er dan nog iemand? Wat maakte het uit. Zij stelden zich voor en ik ging staan. "Sam." zei ik en ze knikte. "Deze kant op" zeiden ze als ik net wilde vragen waar het Chemie lokaal was en volgde hun die kant op. Het voelde gewoon zo vreemd hier, maar zo voelde elke school.
Dauntless
Wereldberoemd



Victor zat achter de jongen en het meisje die hem naar het lokaal geleid hadden, maar er zat nog niemand naast hem toen hij plots de stoel hoorde verschuiven. "Hey" zei hij vriendelijk en nam zijn boeken, snel ging hij met zijn hand over het papier om te voelen of de letters die erop stonden Chemie spelden en gelukkig was dat zo.
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Eenmaal in de klas, wezen de naar een plek waar ik mocht gaan zitten en knikte. "Bedankt" zei ik met een glimlach. Rustig liep ik naar die plek en zag toen dat het die zelfde jongen was als daarnet en glimlachte. "Hey." zei ik terug. Als ik zag dat hij met zijn vingers over het blad gingen, keek ik gelijk naar zijn ogen maar al snel keek ik weg. Staren was onbeleefd. En zeker naar iemand die blind was. Of was hij niet blind? "Ik ben Sam." zei ik en glimlachte weer.
Dauntless
Wereldberoemd



"Victor, ow ben jij niet het meisje van bij de receptie" zei hij want hij herkende haar stem. De leraar kwam binnen en keek de klas rond, zijn blik bleef op hen liggen. "Ik zie dat we twee nieuwelingen hebben, kunnen jullie jezelf even voorstellen" vroeg hij en Victor fluisterde. "Dames eerst"
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Ik schrok als hij begon over dat filmpje en keek gelijk weg. "Als je blieft, zeg het niet hardop." mompelde ik en dook iets in elkaar. Als de leraar binnen kwam, hoorde ik wat hij zei en stond op als Victor zei dat ik eerst mocht. "Ik ben Sam." zei ik snel en ging zitten. "Is dat alles?" vroeg de leraar en knikte. "Vertel is wat je hobby's zijn." zei hij er achter aan en stond nog een keer op. "Teken, lezen en door het bos lopen." zei ik en ging snel weer zitten. Dit vond ik echt altijd zo ongemakkelijk.
Dauntless
Wereldberoemd



Toen richtte hij zijn aandacht op Victor. "Wel ik ben Victor en mijn hobby's zijn muziek luisteren, joggen en ik speel gitaar" zei hij en ging weer zitten. De les werd weer hervat en niemand besteedde verder aandacht aan hem. "Ik ben wel blij dat ik niet de enige nieuwe ben" zei hij vriendelijk tegen Sam.
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

Ik snapte hem niet meteen en keek hem vragend aan. "Sorry, wat bedoel je?" fluisterde ik en keek daarna in het boek naar wat ze moesten doen. Dit had ik gewoon op de vorige school ook al gehad en begon het maar op te schrijven. Zo te zien lopen scholen achter of voor met bepaalde vakken. Een kleine zucht kwam over mijn lippen en wreef met mijn hand over mijn linker onderbeen. Nog steeds deed het af en toe pijn en begon het te jeuken.
Dauntless
Wereldberoemd



"Ow gewoon, ik het is nooit leuk als je nog echt niemand kent, maar om niet de enige te zijn, dat is toch een beetje opluchtend" legde hij uit terwijl de leraar kwaad zijn richting uitkeek en hij voelde dat aan de manier waarop zijn voeten stonden. Hij stopte snel met praten en richtte zijn aandacht weer op zijn boeken. De les boeide hem eigenlijk toch niet, want binnen een maand of twee zou hij toch weer weg zijn.
Anoniem
Wereldberoemd



Maya:

ik knikte en begreep hem nu. Even keek ik op als ik de leraar naar ons voelde kijken en zuchtte. "Alles is herhaling." mompelde ik en legde mijn pen neer. Waarom moesten we naar school? Ik heb daar echt geen zin in. Over enkele maanden waren we toch weer weg als er weer iemand werd gedood. Mijn hoofd legde ik op mijn armen die ik voor mij neer had gelegd en sloot mijn ogen. Mag de bel als je blieft gaan. Zei ik in mijn gedachten, maar daarbij merkte ik niet dat de kachel ineens begon te koken en dat het in het lokaal heet begon te worden.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste