ORPG ~ Child of a God - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Child of a God

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Stap voor stap liep ik moeizaam naar de zee toe. ''Bijna bij de zee'' hijgde ik in me zelf. ''Bijna nog een klein stukkie'' Ik liet me zelf vallen in het water, het water ging helemaal om mijn lichaam heen zitten. Sloot mijn ogen lied het maar gebeuren.

__________________
sorry inspiratieloos xc

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Alexander hield net halt aan de rand van het bos, waar zijn territorium stopte en dat van haar begon. Het was te riskant om verder, te gaan ook al was ze gewond. Hij probeerde nog een pijl af te vuren, maar deze werd tegengehouden door een wilde golf. Hij klemde zijn tanden gefrustreerd op elkaar maar kon niet anders dan terug verder het bos in te gaan.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Marinda, Ik voelde het water over de wond glijden, zelf durfde ik er niet naar te kijken. Was bang om in paniek te raken. Langzaam kroop ik weer op het land uit het zeewater. De wond was licht geheeld, het bloede nog. Ik stond met moeite op.''Ik... moet... verder...'' Rustig liep ik naar de rand van het bos. Hield mijn hand op me wond drukte stevig dicht, zodat ik niet teveel bloed verloor. Met moeite rukte ik grote bladeren los, maakte ze vast aan elkaar en deed het stevig om mijn wond heen. Liep toen verder opzoek naar een schuilplaats, verder en verder zocht ik in de zandvlakte een schuilplaats. ''Ik... moet... verder... sneller....'' zei ik in me zelf. Ik keek telkens achter me, dat ik zeker van was dat Alexander me niet volgde. Na nog meer wandelen plofte ik uiteindelijk neer, van voedsel te kort en water. ''Alexander..... hee... heeft...'' Er rolde een traan over mijn wang heen.''Het spijt me vader!''

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Alexander rende door het bos toen hij plots een gouden flits zich en abrupt halt hield. Hij keek om zich heen en hoorde gekraak van takken. Hij nam zijn dolk, klaar om aan te vallen. "Alexander doe me geen kwaad" zei een blondharig meisje dat uit het struikgewas tevoorschijn kwam. Alex herkende haar vaagjes, aan haar gouden lokken en zeeblauwe ogen moest ze wel een dochter van Aphrodite zijn, de liefdesgodin, die mengden zich meestal niet met de oorlog en hadden ook altijd problemen met het pijnigen van mensen, ze vormden dus geen gevaar. "Wie ben jij en waarvan moet ik je kennen." vroeg ik maar op dat moment kreeg ik een klap tegen mijn achterhoofd en viel op de grond. Mijn blik was wazig en ik zag nog net een grote gespierde kerel, duidelijk een zoon van Mars, die naar me neerkeek voor ik helemaal door het duister werd opgeslokt. "Kom we nemen hem mee voor hij weer bij bewustzijn komt." zei de dochter van Aphrodite en toen was alles stil.
Alexander had moeten weten dat een dochter van de liefdesgodin nooit de strijd in zou gaan met een afstammeling van de oologsgod die twee leken elkaar altijd al aan te trekken. Toen hij zijn ogen weer opende had hij een barstende koppijn en keek recht in de ogen van Aphrodite zelf. "Er ging geen goddelijke hulp zijn" bracht hij moeizaam uit. Aphrodite glimlachte. "Jammergenoeg is dit een oorlog jongen en daar gelden andere regels, namelijk dat er geen regels zijn. Laten we nu maar zien dat Marinda gered wordt he." zei ze met een te zoete stem en legde toen haar handen tegen Alexanders wangen. Een warm gevoel ging door hem heen, een gevoel van pure liefde die zich op een persoon richtte. Weer was hij buiten bewustzijn en toen hij weer ontwaakte lag hij weer op het eiland op dezelfde plek waar hij was achtergelaten, maar dat kon hem niet schelen. Het enige wat er toe deed was dat hij Marinda vond en haar in veiligheid bracht. Hij begon te rennen en zag haar liggen, dodelijk gewond. Zonder iets te zeggen tilde hij haar voorzichtig op en bracht haar dieper in het bos.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Marinda, Ik werd opeens opgetild uit het niets, jammer genoeg kon ik net niet zien wie me op tilde. Iedergeval het voelde goed, net als of de oorlog voor bij was. Ik opende lichtjes mijn ogen en zag dat het Alexander was. ''Alexander?!'' Zei ik verbaast met een open mond. Ik verloor een beetje mijn grip, van angst klemde ik me gauw vast aan Alexander, duwde mijn gezicht tegen zijn borstkas aan en kneep lichtjes mijn ogen dicht van de schrik. ''Umh... I i ik..'' Stotterde ik.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Alexander kwam aan op een open plek en legde haar daar voorzichtig op de zachte bemoste grond. "Marinda dit gaat heel erg vreemd klinken, maar ik wil je niet langer doden" zei hij rustig. "Ok we kunnen misschien eerst beter die wond verzorgen." Hij keek om zich heen en ging op zoek naar kruiden die het genezingsproces zouden bevorderen en met water uit het poeltje naast hen kon hij het ontsmetten. "Ik moet wel je uitrusting uitdoen" vroeg hij lichtjes verlegen want hij was niet zeker hoeveel ze daaronder nog droeg.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Marinda, ''Wat?!'' zei ik geschokt. ''Maar het moet.....'' Ik ging rustig recht opzitten, trok mijn strik los de rest deed ik als een jas uit. Met een rood hoofd zat ik daar in mijn verbande ondergoed. ''Zo zo goed.'' stotterde ik met een knal rood hoofd naar benden gebogen. Mijn buik was bebloed de wond zag er niet gezond uit, vanwege het zand van het strand. Ik kreeg een pijn schoot door mijn lichaam heen. Ik kneep mijn ogen dicht kroop lichtjes in elkaar, er rolde een traan over mijn wang heen.

___________________________________________
sorry als er een dom stukje in zit

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Alexander keek naar de bloedende wond. "Dit ziet er niet goed uit" mompelde hij stilletjes, maar Marinda had het sowieso gehoord. "Ok ik ga nu je wond ontsmetten met dit water, het zal pijn doen, enorm veel pijn, maar het moet gebeuren" zei hij rustig en schept met zijn handen wat water uit het meer en liet dat op de wond druppelen. "Gewoon even doorbijten, het is zo voorbij" zei hij en liet er nog wat water over stromen. Toen de wond proper en ontdaan van al het zand leek verzamelde hij de geneeskrachtige kruiden en begon ze te pletten op een stuk schors met een steen tot een soort papje. Hij deed het uiterst voorzichtig op de wond. "Ok nu moeten we alleen nog iets vinden om het mee te verbinden."

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Marinda, Ik beet op me lip toen die me wond ging schoon maken. Ik balde mijn vuisten, en maakte kreunende geluiden. Zelf had ik het niet door dat ik mijn liep tot bloed had gebeten. ''Je kan mijn band wel gebruiken.'' zei ik met een rode kop. Ik veegde even mijn lip schoon. Ik maakte het klippje los die alles vast hield. ''Ik heb toch 2 lagen. Maar als enigste jij moet het er wel af halen.'' Ik gaf het uiteinden van het verband aan hem. Ik ging langzaam rechtop zitten en hield mijn armen omhoog. Ik beet weer op mijn lip van de pijn, er sprongen tranen in mijn ogen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Alexander was echt uiterst voorzichtig al hoorde hij nog altijd een stemmetje in haar hoofd schreeuwen: "dood haar, dood haar", maar hij voelde nog iets anders, dat veel sterker was dan die gedachte, iets dat hem tegenhield en dat wou dat ze veilig was. "Het zou beter moeten worden nu, maar je moet veel rusten en je niet teveel inspannen" zei hij en ging zuchtend naar haar zitten en keek nogal dromerig naar het meer.

DarkDoll
YouTube-ster

DarkDoll schreef:
Marinda dacht over wat hij zei ze moest rusten maar ze is niet zoon rustig type. Ze zuchtte en ging op haar rug liggen, eventjes keek ze naar Alexander die dromend naar het meer zat te kijken. ''Waar denk je aan?'' vroeg ze uit nieuwsgierigheid. Ze legde haar armen op haar buik en sloot haar ogen,om in de verte naar het golvende water te luisteren. Het zachte geruis van de wind over de golven, of dat meertje de beweging van de wissen in het water die kleine golfjes achterlied. Zo rust gevent, in haar achter hoofd bleef ze nog steeds op haar hoedde voor Alexander. Misschien doet de dit om me later te vermoorden, of of nee dat kan niet...

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld