Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
Ik wens jullie allemaal een hele fijne en veilige jaarwisseling toe
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
ORPG // Ft. TaylorSwift333
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Ik zuchtte.
'Ja.' Zei ik dan maar en keek haar even aan. Eigenlijk was het best een knap meisje. Waarom zou ze me kunnen zien?
Ik glimlach. Ik ben al lang blij dat ik met iemand kan praten.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Elainia:
Misschien had het iets te maken met mijn oma waardoor ik hem kon zien, misschien zat het in de genen. Maar als dat zo was, waarom konden mijn ouders dat niet? Had het dan een generatie overgeslaan? Als hij glimlachte dacht ik dat het naar mij was dus glimlachte ik terug naar hem. "Maar ik snap niet hoe ik geesten kan zien, alhoewel, misschien... nee dat is belachelijk. Waarschijnlijk is het gewoon echt de bedoeling dat ik je help dus dan doe ik dat ook." zei ik met een klein glimlachje. Mijn oma kon geesten horen , zien en ... voelen... Maar ik kon hem toch moeilijk "per ongeluk" aanraken? Wie raakt er nu "per ongeluk" een geest?
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

'Maar ik snap niet hoe ik geesten kan zien, alhoewel, misschien... nee dat is belachelijk. Waarschijnlijk is het gewoon echt de bedoeling dat ik je help dus dan doe ik dat ook.'
'Maar hoe zou jij me kunnen helpen?!' Is dit normaal? Dat als je in coma geraakt in een geest veranderd, of als je dood gaat. En dan besef ik me dat ik haar er bij betrek, terwijl dat misschien helemaal niet de bedoeling is, ik wil dit voor niemand.
'Weet je wat, vergeet het, ik wil je niet met mijn problemen opzadelen.' Besluit ik te zeggen en loop weg.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Elainia:

"Weet je wat, vergeet het, ik wil je niet met mijn problemen opzadelen.'' zei hij nu en liep weg. Moest ik er nu achteraan? Mijn voeten begonnen naar hem toe te stappen ook al wou ik dit niet meteen. Of toch wel? Nog voor hij het steegje uit was greep ik naar z'n arm en wonder bij wonder voelde ik het echt. "Wacht, ik wil je echt wel helpen, ik denk dat ik echt wel wat kan vinden voor je. Je kunt dat nu toch moeilijk zelf doen. Mijn grootouders vertelden me altijd dat alles zo zijn reden heeft dus dit ook." zei ik om hem zo te overtuigen. Waarom deed ik dit?
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Ik voelde een stevige greep in mijn arm, ik voelde het, geesten kunnen voelen, zou ik andere mensen ook voelen? Zou ik ze überhaupt wel kunnen aanraken?! Waarom deed ze dit?
'Wacht, ik wil je echt wel helpen, ik denk dat ik echt wel wat kan vinden voor je. Je kunt dat nu toch moeilijk zelf doen. Mijn grootouders vertelden me altijd dat alles zo zijn reden heeft dus dit ook.' Ik had nooit geloof dat alles voor een reden gebeurd. Maar dat kon ik beter voor me houden. Zou ze me echt willen helpen? Als ik in haar plaats was, had ik niet eens aan een gesprek begonnen.
'Maar wat wil je doen dan? Je kan me moeilijk ontwaken uit een coma.' Ik denk even na. 'Maar als je echt wilt helpen, en echt alleen als je het wilt, zien we elkaar hier morgen weer, ik moet nu echt iets doen.' Zeg ik en wacht op een antwoord. Vervolgens loop rechtstreeks naar het ziekenhuis.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Elainia:
Waarom deed ik al die moeite? Ik knikte toen hij dat laatste zei en hij vertrok. Ik beet op m'n lip, dit was echt raar, ik ging een geest helpen. Was ik nu echt gek geworden? Oké, ik vond het erg voor hem maar wat kon ik doen? Er was maar 1 manier waarop ik mijn gedachten nu kon verzetten en daar liep ik dan maar naartoe, naar het graf van m'n oma. Ik moest gewoon met haar praten, of ze het hoorde maakte me niet uit, maar dat zou alleszins het een het andere uitsluiten in mijn hersenen. Al snel was ik bij het kerkhof waar ik op zoek ging naar het graf van mijn oma. Toen ik het eenmaal gevonden had veegde ik het even schoon.
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Ik voel de wind, ook. Het was niet koud, maar ook niet warm. Als ik het ziekenhuis binnen stapte, liepen er veel mensen rond die ik kende, vrienden familie. Snel liep ik naar mijn kamer, en daar, in de hoek, op de stoel, zat mijn vader...
Hij was gekomen! Hij was dus toch gekomen. Ik liep naar hem toe. Het zag ernaar uit alsof hij gehuild had. Ik nam naast hem plaats, zo zaten we een paar minuten, stil. Het was dat hij me niet kon horen, anders had ik zoveel tegen hem te zeggen. Zou hij dan toch een beetje om me geven? Het moest ook vreselijk zijn, om eerst je vrouw te verliezen, en dan, je zoon. Ook al leefde ik nog, het voelde alsof ik weg was. Helemaal weg.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Elainia:

Na de laatste veeg rolde er een traan over mijn wang. "Sorry dat ik net zoals mam en pap dacht dat je gek was." fluisterde ik tegen het graf. "Ik weet nu dat wat je zei waar was, ik kan het ook, ik weet alleen niet wat te doen..." zei ik terwijl ik bij haar graf knielde. Nog meer tranen rolden over mijn wangen. "Wat moet ik doen?" vroeg ik stil, ookal wist ik dat ze dood was en dus niets meer kon doen voor me. 
Een warme hand lag op m'n schouder. "De rede dat je hem kunt zien is omdat het lot dit wilt , Elainia, je moet de jongen helpen en dan kan er nog iets moois gebeuren." zei de stem van mijn grootmoeder en ik draaide me om en keek in haar grijze ogen. "Oma?" vroeg ik en ze knikte. "Dus help hem maar." zei ze en ze was alweer weg.
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Zo zaten we, tot hij recht stond en de deur uit liep. Hoe bizar was dit eigenlijk? Ik zat naast mijn lichaam terwijl ik nog leefde maar ook weer niet maar eigenlijk wel. Ik schudde even mijn hoofd, ik snapte het gewoon niet.
Een kleine vijf minuten later kwam Elena binnen. Ze zette de stoel waar mijn vader net op had gezeten naast het bed en nam plaats.
'Hoe heeft het zo ver kunnen komen?' Fluisterde ze terwijl ze mijn hand pakte, die ze meteen weer los laat. 'Ze weten nog steeds niet hoe de brand ontstaan is,' volgde ze, 'ze denken dat het met opzet is gedaan,.. Maar wie doet nu zo iets?!' Ze perste haar lippen op elkaar. 'Hou je taai.' Fluisterde ze in mijn oor en stond op, met haar gezicht naar mij toe, en even, even dacht  ik dat ze me aan keek. Maar ze wendde haar blik af en liep de kamer uit.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Elainia:

Nog een paar tranen rolden over mijn wangen. "Maar hoe kan ik dan helpen." zei ik nu snikkend maar er kwam geen antwoord. Na even rustig te worden veegde ik mijn wangen droog en ging weg. Weg uit het kerkhof en recht naar huis. Eenmaal thuis maakte ik mijn huiswerk om me bezig te houden. Maar dit was veel te snel gedaan. Waarom had ik me hier nu ingewurmd? Fiona zou denken dat ik hem leuk vond. Maar wat was waar? Toen ik in de avond dan aan tafel zat met mam en pap kon ik me niet inhouden. "Mam? Weet jij hoe mensen uit een coma raken?" vroeg ik nu aan haar en ze keek me verward aan. "Vanwaar komt die vraag ineens?" vroeg ze nu en ik zuchtte. "Gewoon nieuwsgierig." zei ik nu en ze knikte. "Wel, sommigen komen er nooit uit, andere komen er na maanden vanzelf uit en anderen hebben hersenstimulatie nodig." zei mam nu en mijn ogen werden groot bij het laatste.
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Daarna kwamen Jo en Lucas die een paarminuten bleven, daarna mijn tante, wie wat bloemen op het kasje neer zette.
En daarna verliet ik de kamer. En, ik liep naar waar ik ook heen liep, ik liep gewoon, tot de zon onder ging.
Ik liep langs mensen, die mij niet zagen, maar ik hen wel. Ik liep langs bekende, langs mensen die ik nog nooit had gezien,
tot ik weer terug was voor de deur van het ziekenhuis, ik ging weer naar binnen en ging zitten, wachtend tot de zon weer op kwam.
TaylorSwift333
Landelijke ster



Al snel werd het avond en ik zat maar steeds te denken. Hersenstimulatie ? Hoe ging dat dan. Na een tijd was het tijd om te gaan slapen dus maakte ik me klaar en ging slapen. De volgende dag ging ik naar school maar was er niet bij met mijn gedachten. ''Waar denk je aanl aan die jongen?'' Vroeg ze en zonder na te denken knikte ik en ze grinnikte. ''Je vind hem leuk.'' Zei ze en alweer zonder na te denken knikte ik. ''Wat?'' Zei ik nu en ze lachtte. ''Je vind hem leuk en je gaf het toe.'' Zei ze nu en ik zuchtte.
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Ik had echt geen idee wat te doen, behalve een beetje naar mensen staren en hun gesprekken luisteren, wat ik ook al deed vóór ik een geest was, dus liep ik maar naar de plek waar ik en... Damn it, ik wist niet eens hoe ze heette! Hadden afgesproken. Ik ging daar zitten en wachten, ookal zal ze wel nog lang niet komen. 

TaylorSwift333
Landelijke ster



Elainia:
Het laatste uur hadden we gelukkig vrij en mochten vroeger weg dus sprong ik meteen op m'n fiets naar waar ik en de jongen hadden afgesproken. Man, ik wist zijn naam niet eens. Al snel kwam ik aan bij de plek en zag dat hij er al zat. Ik sprong bijna van m'n fiets af.
Mellifluous
Straatmuzikant



Steven

Eindelijk komt ze aan fietsen en ik lach als ze zo een beetje van haar fiets af springt.
'Hoi,' zeg ik en ga recht staan. Ik stop mijn handen in mijn zakken en kijk haar aan. Ik lach en schud mijn hoofd. 'Ik weet je, ik weet niet eens hoe je heet,' ik pers mijn lippen op elkaar en kijk haar aan, 'ik ben Steven.'
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste