Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

{ORPG} Robin en Killian zijn bae, I ship it!

Account verwijderd

schreef:
Die van Engels wel maar niet die van muziek, aHAAHAHAHAH

Elena keek hem met een frons aan. "Waar gaan we nu dan heen zonder dat jij de precieze locatie weet waar we moeten zijn?" vroeg ze met dezelfde frons. "Of ontvoer je me soms?" zei ze een beetje lachend en ging met een hand door haar haren, het was vettig geworden doordat ze al een lange tijd zichzelf niet had kunnen wassen. "Hebben jullie hier toevallig een plekje waar ik mezelf kan wassen?" vroeg Elena, al gokte ze op niet, deze mannen wasten zich nauwelijks. Ze keek verbaasd op toen hij zei dat hij het haar niet wou of zou vertellen, er zat iets achter, maar wat wist Elena niet. Hoe langer ze hier bleef, hoe meer ze te weten kwam over Killian en het schip, ook had ze ontdekt dat Killian ook opzoek was naar Rumplestiltskin. "Goed." mompelde ze en liep weer terug naar het bureau waar ze plaats nam. "Waarom ben jij eigenlijk op zoek naar Rumple? Ik heb mijn verhaal verteld, nu wil ik de jouwe horen." zei ze met een serieuze blik, als hij haar niets zou vertellen schoten ze ook niet op.

Robin zelf lachte ook zacht en schudde zijn hoofd. "Slim." zei hij met een grinnik en liep rustig verder richting het kamp. "Ik verwacht niet dat zo'n onschuldig meisje als jij een verrader bent." zei hij met een kleine glimlach. Robin knikte en bedoelde daarmee dat hij het begreep, iedereen kende hem hier wel omdat hij altijd van de rijken stal en Anna behoorde of behoort nog steeds bij de 'rijken'. "Als je het wilt kan je het mij vertellen, ik heb genoeg tijd en ik zal graag willen luisteren." zei hij met een bemoedigende glimlach want zo te zien was haar leventje nooit 'erg leuk' geweest. "Omdat ik momenteel de armen hier wil gaan helpen en het boeit me eigenlijk niet zo veel of de koning me vind of niet, ik zal toch wel een manier vinden om te vluchten." zei hij met een grijns maar die verdween gauw weer.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
omg muziek <3 love that.

Killian ging weer aan zijn tafel zitten en keek bedenkelijk. 'Nee ik ontvoer je niet.' zei hij, en hij glimlachte even naar haar. 'Geloof me, dit kompas gaat ons helpen, en die kaart ook. Maar we moeten eerst weg uit deze haven. De reis naar de Duistere zelf is niet moeilijk, de reis naar zijn vernietiging wel. Ik weet ook niet hoe lang hij gaat duren, maar dat had je zelf vast ook al bedacht.'. Hij grijnsde even. ''Ja die hebben we, geloof het of niet, er zijn hier wel vaker voor een korte periode vrouwen aan boort geweest.' zei hij. 'Er is nog een kajuit, zo een als deze maar dan kleiner. De mannen slapen vaak op het dek of beneden, al is daar niet veel ruimte. De andere kajuit gebruik ik zelf meestal, als werkplek.. Nouja dat zal je wel zien. Maar jij kan er de komende tijd gebruik van maken, er slapen enzo.' Hij stond op en liep naar de deur. 'Als je me volgt zal ik het je laten zien.'

Anna liep rustig met hem mee, ze waren zo te zien al bijna in het kamp en ze kon stemmen horen. 'Wellicht vertel ik het je later.' zei ze. Ze wilde hem misschien het een en ander wel vertellen, maar dan moest ze hem eerst vertrouwen. 'En hoezo ben ik onschuldig?'ze keek hem expres met grote ogen aan en grijnsde toen. 'Van de buitenkant misschien. Ik ben niet zo aardig en prinsesserig als ik er soms uit kan zien hoor..'ze haalde haar schouders op. Ze hoefde ook niet perse aardig gevonden te worden. 'Je kijkt niet echt blij.' zei ze vervolgens. 'Ik snap dat je veel voor het dorp wilt doen, maarja... Met de koning op je hielen. Je maakt het jezelf er ook niet makkelijker op met mijn gezelschap. Maar goed ik zal je ook niet lang ophouden of misbruik maken van je gastvrijheid'

Account verwijderd

schreef:
Elena knikte voor de grap opgelucht en keek Killian aan. Elena knikte, ze had het mis, hij wist wél waar ze moesten zijn maar niet hoe ze het zouden bereiken. Elena keek Killian aan en fronste haar wenkbrauwen. "Ik had ook niet minder van je verwacht." zei ze en schudde misprijzend haar hoofd, natuurlijk waren hier wel andere vrouwen geweest behalve Elena, Killian had het eenmaal goed met de vrouwen. "Dat is goed ook want ik was niet van plan om hier te slapen, bij jou." maakte ze hem duidelijk en bond haar haren weer gauw vast en trok haar kap weer over haar hoofd zodat de bemanningsleden niet zouden merken dat ze een vrouw was, althans, dat hoopte ze, maar ze wist dat ze het waarschijnlijk al gemerkt hadden. Sophia trok haar jas goed en knikte en volgde Killian naar zijn kajuit. Hoe ze haar tijd hier zou besteden wist ze niet, maar ze hoopte op een avontuur. Elena hield van gevechten tegenover andere krijgers. Zelf kon ze ook goed overweg met zwaarden en andere wapens, dat had ze allemaal geleerd van haar vader. Haar ouders.. Die mistte ze heel erg.

"Goed, ik ben benieuwd." zei hij met een glimlach en ging even met zijn hand door zijn haar dat er waarschijnlijk niet meer zo goed uit zag, maar wat maakte het hem toch uit? "Omdat je jong en klein bent." zei hij lachen en schudde zijn hoofd toen ze haar grote ogen gebruikte. "Daar trap ik niet in." zei hij en glimlachte naar haar. "Dat heb ik gemerkt, je had veel woede in je toen je die soldaten doodde met je zwaard." zei hij lachend, en dat klopte ook, ze stak die soldaten neer alsof ze iemand in haar gedachtes had die ze erg haatte. Het duurde nog maar een aantal minuten tot ze bij het kamp aangekomen waren, en nu merkte Robin pas op hoeveel hij wel had gerend. "Oh, nee hoor, dat is mijn neutrale blik." zei hij met een kleine glimlach nadat hij zijn hoofd had geschud. "Ach wat maakt mij die koning nou uit, hij zal mijn kamp en mij of jou niets kunnen aandoen, daar is zijn leger te zwak voor." legde Robin uit en stopte toen ze aan waren gekomen bij het kamp. "Heet onze nieuwe gast welkom." zei Robin met een kleine glimlach, doelend op Anna, hij noemde geen naam, ze wou niet herkend worden dus ze moest er wel één verzinnen.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian liep met haar mee en rolde met zijn ogen, hij kreeg een grijns op zijn gezicht. 'Daar ging ik ook niet van uit, geloof me maar.' zei hij. Hij bedacht zich dat het voor hem waarschijnlijk ook niet handig was als zij in zijn kajuit zou slapen. Hij keek opzij naar haar en glimlachte even. 'Ik denk dat ze wel weten dat je een meisje bent.. Je moet je zelf maar voorstellen, welke naam je op geeft en reden van verblijf moet je zelf weten. Maar ze weten dat als ik zeg dat het oke is dat je hier blijft, dan zullen ze in principe geen vragen stellen.' hij liep over het dek richting de de andere kajuit die hij bedoelt had. Hij liep naar binnen en wachtte tot zij ook binnen stond. 'Zo..' zei hij grijnzend. Hij wees naar een bed in de hoek 'Daar kan je slapen.' hij keek naar het tafeltje waar een kaart en een speciale verrekijker op lag, daarmee zette hij de sterren in kaart. Dat was dan ook waar hij dit kamertje voor gebruikte, om via de sterren de weg te vinden naar bijvoorbeeld Neverland. Hij moest ook koers kunnen houden in de lucht.

Anna keek hem schamper aan. 'Jong en klein, nou bedankt.. Je hoeft niet de beschermende vader of grote broer uit te hangen hoor.' zei ze geïrriteerd. Ze ging niet op de andere opmerkingen in en liep met hem mee het kamp in. 'Gezellige neutrale blik heb je dan.'zei ze. Ze besefte opeens wel dat ze niet al te vriendelijk tegen hem was, maar dat was nou eenmaal haar houding naar anderen. Kil en berekenend, afzijdig en gesloten. Later als ze iemand leerde kennen bleek dat ze erg vrolijk was, lief en zorgzaam, maar nu niet.
Ze keek naar de mannen die haar allemaal aanstaarde, kennelijk zagen ze niet vaak vrouwen. 'Ik heet Elise' zei ze, en ze loog niet. Haar officiele naam was Arianna Elise, Anna-Lee, of gewoon Anna, genoeg bijnamen te verzinnen. 'En ik kom jullie sowieso waarschuwen.' Ze keek naar de mannen om zich heen die nogal schamper keken en ze zuchtte diep, haar ogen schoten even naar Robin, ze wilde eigenlijk in prive nog iets tegen hem zeggen.

Account verwijderd

schreef:
Elena zelf rolde ook met haar ogen, meende hij dat nou? Ze zuchtte en volgse hem richting de kajuit waar zij zou verblijven. "Dat heb ik ook al gemerkt, ja. Maar kan ik jouw bemanning wel vertrouwen? Wat als ze aan de koning vertellen dat ik hier ben? Dan nemen ze mij zeker weten mee." zei Elena een beetje onzeker. Ze kende deze mensen niet en ze wist dus ook niet of ze te vertrouwen waren. Vertrouwen was een lastig onderwerp bij Elena, ze vertrouwde nooit iemand 100% maar soms moest ze doen alsof, zoals bij Killian. Hij bleef een piraat en piraten waren vaak niet te vertrouwen, maar ze was niet van plan om Killian te gaan vooroordelen dus gaf ze hem een kans. Één kans. Elena liep zelf ook de kajuit in en keek Killian geïrriteerd aan, die grijns op zijn gezicht wou ze het liefst eraf slaa . "Nee, ik was van plan om op de grond te slapen terwijl daar een bed is." mompelde ze met een zucht en trok haar kap er weer af. "Goed, ik ga nu douchen dus kan je deze kajuit verlaten?" vroeg Elena met een zucht aan Killian terwijl ze plaats nam op haar bed en hem geïrriteerd aan keek.

"Word je liever oud genoemd dan?" vroeg Robin met een kleine grinnik. "Maar wat als ik dat wel wil doen? Jij bent toevallig het eerste meisje hier en ik heb altijd meegekregen dat vrouwen(of meisjes) beschermd moeten worden." zei Robin met een serieuze blik en het klopte ook. Dat vertelde zijn vader altijd aan hem. "Bedankt." zei Robin met een lach en keek naar alle verbaade gezichten van alle leden. "Geen zorgen, ze is een goede dief, ze kan ons helpen." stelde hij de leden gerust en die knikten allemaa . Robin keek opzij naar Anna toen ze zichzelf voorstelde als 'Elise'. Het was erg duidelijk dat ze het kamp niet vertrouwde, en dat begreep en waarde Robin. Gelukkig was ze geen domme en naïeve vrouw. "Waarschuwen voor wat?" riepen een aantal mannen en zelf keek Robin ook opzij naar Anna om te luisteren naar haar. Hij merkte dat haar nog iets dwars zat, maar misschien wou ze dat niet delen met het hele kamp. "Is er iets?" vroeg Robin lichtjes bezorgd terwijl hij met zijn hand door zijn haar ging.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian keek naar haar, ze was nou niet bepaald vrolijk, bedacht hij zich. 'Slaap vooral op de grond als je dat wilt.' zei hij en hij rolde met zijn ogen. 'Mijn mannen vertrouw ik 100%, ze hangen voor hun levensonderhoud aan mij vast.' hij keek haar even aan. 'Niemand hier heeft contact met de koning, en de meeste zijn niet zo slim dus ze zullen wel niet weten dat er uberhaupt iemand gezocht wordt. Ze staan achter mij en mijn keuzes, dus als ik jou hier in bescherming heb dan blijf je beschermd.' zei hij. Hij liep naar de deur. 'Je moet het water eerst opwarmen, daar staat een soort ketel, maar je snap het vast.' zei hij en hij liep de kajuit uit. Het bleef primitief, misschien was ze in een paleis gewend dat het water voor haar werd opgewarmd, maar hier moest je het zelf opwarmen en in een bad gieten. Voor hij de kamer uit liep pakte hij zijn sterrenkaart van de tafel samen met de verrekijker/telescoop.

Anna haalde haar schouders op, ze wilde er niet perse op in gaan, zijn verhaaltje over vrouwen. Ze begreep wel dat hij een man van eer was, een man met een code. De zwakkeren (en kennelijk in zijn opvoeding waren dat ook vrouwen) moesten geholpen en beschermd worden, dus inderdaad hij wilde haar vooral helpen. Dat was dan ook de reden dat ze met hem mee ging, alles was beter dan de soldaten. Bovendien was ze van plan om niet te lang te blijven, ze wilde haar waarschuwing afgeven, en ze wilde Robin vragen over informatie over de oger oorlog. Hij wist vast waar het kamp van de strijders was. 'Ja, maar ik weet niet of het handig is dit in een grote groep te gooien, ik wilde alleen dat ze wisten dat ik met goede bedoelingen kom.' Ze keek naar hem. "Kunnen we ergens alleen praten?'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Ik plaats dit overigens even hier.

Account verwijderd

schreef:
"Zal ik zeker doen." mompelde Elena en geen met haar hand door haar vuile haren, ze had zich zelf al zo lang niet meer gewassen dat ze liever zelf uit haar buurt bleef, maar dat kon natuurlijk niet. "Goed."mompelde ze toen Killian een heel verhaal begon over zijn bemanningsleden. Gelukkig was het koninkrijk waarin zij eigenlijk hoorde te leven niet erg beroemd op dit schip dus waarschijnlijk hoefde ze haar kap niet op te doen, toch? "Bedankt." zei Elena menende en volgde Killian tot dat hij 'haar' kajuit verliet en daarna deed ze de deur op slot met de sleutel. Ze vertrouwde Killian nog steeds niet en zijn mannen al helemaal niet. Met een zucht liep ze naar de kamer toe waar een grote ketel stond en een soort kachel waarin ze hout moest gooien. Dat deed ze en ze stak de kachel aan met een aansteker dat ernaast lag. Ze vulde de ketel met water en plaatste het in de kachel waar die kon opwarmen. Ondertussen deed ze haar kleren uit en wachtte tot het water warm was waarna ze zich kon wassen. Binnen een kwartier was het water warm genoeg en haalde ze de ketel van de kachel af en doofde ze het vuur. Ze gooit beetje, bij beetje wat water over zich heen en schrobde haar lichaam schoon met een blokje zeep. Uiteindelijk was ze binnen een half uur klaar waarna ze zich afdroogde met een handdoek en terug liep naar haar kamer waar ze haar kleren weer aantrok.

Robin had gemerkt dat ze niet op zijn antwoord wou ingaan en gelukkig deed ze dat niet want eigenlijk had Robin daar ook geen zin in. "Aangezien ik jou heb meegenomen kunnen zij jou ook niet weg sturen en ze moeten wel achter mijn keuzes staan dus maak je maar geen zorgen. Ik vertrouw je en verwacht niet dat je iets in je schild voert." zei Robin serieus waarna hij weer met zijn hand door zijn haren ging. Het was een soort tik geworden, hij deed dat altijd wanneer er een ongemakkelijke stilte hing. "Is goed, we kunnen een beetje het bos in, niet te ver van het kamp, maar net ver genoeg zodat ze ons niet kunnen horen." zei Robin en liep al richting het bos toe. Robin was wel erg benieuwd naar wat Anna te vertellen had, wacht, ze heette Elise. Robin moest haar niet 'Anna' noemen aangezien ze anders vast kwaad en bang zou worden, maar waarschijnlijk had iedereen haar toch herkend, al had Robin dat niet tegen haar gezegd.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Killian keek nog even achterom naar haar maar liep toen de extra kajuit uit. Hij stak de telescoop en de kaart waar hij aan gewerkt had diep in zijn zak en zuchtte. Nu hij niet meer van die kamer gebruik kon maken, kon hij niet verder met het samenstellen en tekenen van de kaart .Enkel vanuit dat kamertje had je vaak het beste zicht op de sterren die hij nu probeerde vast te leggen. En hij wilde de kaart snel af hebben, gezien hij uiteindelijk weer naar Neverland wilde vertrekken. Dit had hij niet aan haar verteld, en waarom zou hij ook. Maar gezien zij over Bae was begonnen, leek het hem een goed idee om weer een bezoekje te brengen aan het oord waar hij de jongen voor het laatst had gezien. Hij twijfelde er niet aan of Peter er zou zijn om hem het leven zuur te maken, maar hij moest weten of daar een spoor van Bae was, en hij wilde ook weten of Rumpelstiltskin intussen al een keer aanwezig was geweest. Niet alleen vanwege zijn zoektocht naar Baelfire, maar ook wegens zijn eigen band met Peter. Het was een ingewikkelde wereld waar ze in leefde.
Hij liep over het dek naar zijn kajuit en borg daar zijn spullen veilig op in een kistje, om daarna weer terug het dek op te lopen en plaats te nemen achter het roer. De boot was intussen klaar voor vertrek, en ze vaarde de haven uit.

Anna knikte langzaam, ze vroeg zich af waarom Robin haar vertrouwde. Ze wist uit eigen ervaring dat het nooit slim was iemand te vertrouwen. Het zou net zo goed kunnen dat haar hele ontsnapping een list was geweest van haar vader, om haar bij hem in het kamp te krijgen. En hij had het nog meteen geaccepteerd ook. Zijn code en trouw waren ook zijn zwakste punt, besefte ze. Want een, in zijn ogen, weerloze vrouw zou hij nooit bescherming ontnemen. En ze zou dus altijd een tijdelijke verblijfplaats kunnen krijgen in zijn kamp. Ze beet even op haar lip toen ze besefte hoe makkelijk mensen misbruik van deze man konden maken. Ze liep een eindje weg het bos in en keek even goed om zich heen. 'Ik ben een keer langs de raadszaal van mijn vader gelopen..' mompelde ze, en ze wist dat hij helemaal niet begreep waarom ze hier over begon. 'Ik hoorde hem plannen smeden. Plannen die uiteindelijk gingen over jou hoofd op een stok voor de poort.' ze keek hem nu recht aan in zijn ogen. 'Er loopt een spion hier rond Robin.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld