Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG | Ferociousness Speeltopic

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Aristée
Derek begreep me, hij begreep me zo verschrikkelijk goed. Hij vertelde me dat iedereen er nog aan dacht, wat voelde alsof een grote last van mijn schouders viel. Ik voelde me minder schuldig, maar alsnog moest ik me concentreren op nu, en niet op het verleden of de toekomst. Op nu.
We hadden elkaar stevig vast, op een manier dat we nog nooit hadden gedaan. Vroeger had ik nooit de neiging om iemand te knuffelen, omdat er geen reden was. Tijdens de dood van Léon had ik me helemaal afgesloten van de buitenwereld en wie dan ook. Enkel de pizzabezorger mocht mijn betraande gezicht af en toe eens zien, en zelfs dan sloot ik de deur zo snel als ik kon. Mar nu is alles veranderd, ik ben een hechte band beginnen voelen met iedereen van het team, en ik kon ermee leven dat Inumbra en Aquilicae uit elkaar waren, al voelde het wel slecht.
Dereks hete zucht ging langs mijn oor, waardoor ik kort kippenvel kreeg, maar die verdween weer snel aangezien ik beschermd was onder Dereks massief gespierde armen. 'Dit voelt goed.' grijnsde is, met mijn ogen gesloten.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Toen Jocelyn doorkreeg dat Lucas haar aankeek had ze door dat Lucas even hetzelfde dacht als haar. Kort daarna vroeg Camille aan Lucas om mee te gaan naar de kluis. Dit wilde dus zeggen Dat Jocelyn samen met Jack de soldaat missie moest gaan doen. Snel en onzichtbaar, dat zat zeker goed. Ze keek nog even naar de twee, maar begon te rollen toen Lucas een opmerking maakte over het makkelijk maken. Mannen en hun ego... Eerst vond Jack zich te stoer om een kluis leeg te halen en nu wil Lucas de auto. Soms vroeg Jocelyn zich af waarom mannen altijd stoer wilden doen, maar nu besloot ze het maar te laten rusten.
Jocelyn richtte zich tot Jack. "Kom Jackie boy, wij gaan een soldaatje uit de weg ruimen." Zei ze grijnzend. Voor ze konden vertrekken moest Jocelyn nog achter een paar messen aangezien ze er op dit moment geen bij had. "Ik ga achter een paar van m'n messen. Zoek jij ondertussen even uit waar we moeten zijn ofzoiets? Anyways, tot over een paar minuten bij de uitgang van de schuilplaats." Zei ze en ze stond op voor hij haar kon tegenspreken. Jocelyn kon er niet zo goed tegen als mensen zeggen wat ze moest doen dus ze gaf Jack niet eens de kans om haar te commanderen. Ze verliet de vergaderzaal om naar haar kamer te gaan.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Jack rollde met zijn ogen toen Jocelyn hem zo noemde, vrouwen, hij snapte ze echte niet, en ze waren alleen maar irritant. Lucas wilde de auto en hij had daar vrede mee, die had hij toch niet nodig. Hij liep met haar naar de ingang "Houd me vast, dan gaan we" zei hij. Hij zag hou ze der armen over elkaar sloeg. "Are you kidding, ga je me nu alsjeblieft laten zeggen? Hier hebben we geen tijd voor hoor. " zij hij en zuchte. "Verman je, of vervrouw je, wat jij wil" mompelde hij. Als ze eindelijk over haar kinderlijke gedrag heen is en hem vast pakt rent hij weg. Binnen enkele seconden zijn ze er, hij is bijna net zo snel als het licht. Als hij nog wat oefende zou hij bewijzen van spreken een rondje om de wereld kunnen rennen binnen 10 minuten. Ze stoppen net voor het hek "dus wat wat zal de strategie zijn?" Vraagt Jack aan Jocelyn en kijkt haar aan.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Jocelyn haastte zich naar haar kamer en greep naar een paar werpmessen. Terwijl ze naar de ingang ging, stopte ze de messen in de binnenzakken van haar jas. Jack kwam niet veel later dan haar aan en hij liet merken dat hij geen tijd wou verspillen. Lekker bazig deed hij dus Jocelyn besloot dat hij het maar wat vriendelijker mocht vragen. Die techniek werkte niet dus ze pakte hem gewoon vast. Enkele seconden later stonden ze op hun bestemming. Jocelyn had een duizelig gevoel en liet Jack nog niet meteen los. Hij daarentegen leek er geen last van te hebben, maar hij was dan ook gewoon aan zulke snelheden. Als Jack haar om de strategie vroeg liet ze hem eindelijk los. "Ehm, we moeten eerst en vooral kijken waar hij zich bevindt. Het is de bedoeling dat we dit laten gebeuren in het openbaar, maar wij mogen niet gezien worden. Dat niet gezien worden is geen probleem, maar we kunnen moeilijk onzichtbaar naar hem gaan want dan moet jij blijven rennen of hij zou je zien. Ook zou het raar zijn mocht er uit het niks een mes in zijn rug worden gestoken. We moeten vanop afstand handelen." Antwoordde Jocelyn en ze keek naar Jack in de hoop dat hij toestemde met haar plan.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Jack luisterde naar het plan van Jocelyn. "Oké wat jij wil, als ik hem maar mag doden, ik wil die vent zien leiden" mompelde Jack. "Laat mij maar het terein af zoeken, ik ben zo terug" zei Jack die over het het klom en als een speer het terein af zocht. Binnen een minuut was hij terug bij Jocelyn. "Ik heb zijn locatie, hij is op het moment met zijn collega's een drankje aan het doen in de kantine" zei Jack tegen Jocelyn.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:

Levi keek tevreden naar zijn teamleden. Ze waren sterk, sterker dan ze zelf misschien wel doorhadden. Levi had ze één voor één persoonlijk geobserveerd voordat hij hun deze baan aanbood. Hij wist wie ze waren, wat ze konden, wat hun grenzen waren. Hij zei het misschien nooit echt hardop, maar hij was ontzettend trots op waar ze nu stonden. Ja, de weg was lang en hobbelig geweest, maar de schuilplaats was nu zelfs een huis voor sommigen, en Levi zelf had een nieuwe familie gevonden in deze mensen. Hij wist dat niet iedereen even veel waarde hechtte aan het team, maar voor Levi betekende het meer dan hij durfde te zeggen. Hij zeurde dan nog wel eens, regelmatig eigenlijk, over de hygiëne bij sommigen, en zijn OCD maakte het er ook niet makkelijker op, maar toch gaf hij veel om hun.

Hij had dan ook veel moeite gehad met de splitsing van Aquilicae en Inumbra, vooral omdat de leidster van Aquilicae een jeugdvriendin van hem was. Hij had haar een jaar lang niet gezien, niet gesproken. Hun teams gingen niet meer met elkaar om en opeens waren ze elkaars concurrentie in plaats van bondgenoten.

Het was vreemd, alles voelde leeg en grijs aan en Levi voelde voor het eerst in zijn leven hoe het was om je alleen te voelen ondanks dat je mensen om je heen hebt. Hij had dan misschien zijn team, waar hij veel om gaf, maar hij mistte Aristée verschikkelijk.

Het was op dat moment, toen hij alleen op zijn bed in de schuilplaats zat, nadenkend over hoe hij de keuken schoon wilde maken en over hoe erg hij Aristée eigenlijk mistte, dat hij merkte dat hij automatisch zijn mobiel had gepakt en Aristée’s nummer had opgezocht.

Hij twijfelde, haalde diep adem en verzond toen een berichtje.

‘Lang niet gesproken, Ari. Weet je nog wie ik ben? –L.’

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Jocelyn had het voorgevoel al gehad dat Jack de man wou doden. Haar maakte het niet zo veel uit, maar als we van op afstand gingen handelen vroeg Jocelyn zich wel af of Jack een wapen mee had. Zelf had ze alleen werpmessen mee en ze zou Jack geen mes laten smijten als ze niet wist hoe goed hij was met messen. Als hij 1 mes verkeerd zou smijten, dan zou er paniek ontstaan en zou dat hen missie moeilijker en gevaarlijker maken. Jocelyn knikte toen hij besloot om het terrein af te zoeken. Terwijl hij weg was, kon ze over het hek klimmen. Toen hij binnen de minuut daar weer was, besloot Jocelyn toch te vragen of hij een wapen mee had. "Eh, Jack, jij mag de man doden, maar als je van op afstand wilt handelen heb je wel een wapen nodig. Je hebt toch wel een wapen mee?" Ze hoopte dat hij een pistool welk wapen dan ook mee had anders zouden ze in discussie vallen omdat Jocelyn haar messen niet zou uitlenen. Haar messen zou ze alleen aan Lucas lenen in zulke situaties omdat ze wist hoe goed hij kon werpen, maar Jack had ze nog nooit zien messen werpen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Ofcourse, ik had van te voren wel al bedacht dat ik hem wilde doden dus heb ik een pistool mee" antwoorde Jack. "Ik heb alles al doordacht" zei hij terwijl hij haar bracht naar de plek waar ze zaten. Ze verscholen zich achter een muurtje. "Klaar voor? " fluisterde Jack en wachte op het teken van Jocelyn.

---
Kort sorry maar ik moet echt gaan nu

Account verwijderd

schreef:

Derek.

Eigenlijk was zo intiem knuffelen iets wat Derek nooit deed. In zijn jeugd was knuffelen altijd raar geweest omdat de mensen die hem een knuffel gaven het niet meende. Hij voelde zich niet veilig in hun armen en vertrouwde hun niet. Maar dit was totaal anders. Hij wist dat hij haar kon vertrouwen en voelde zich in zekere zin zelfs veilig bij haar. Net zoals hij zich veilig voelde in de groep, ondanks wat voor een missies ze deden. Want hij wist dat hij hun kon vertrouwen. Maar toch was hij wat voorzichtiger geworden. Hij had Inumbra ook vertrouwd en juist één van hun had Léon vermoord. Hij wist dan ook wel zeker dat hij nooit meer Inumbra zou vertrouwen, ook al wist hij dat alleen het meisje Léon had vermoord en Inumbra van niks wist. Hij had haar naam afgezworen, deed soms zelfs bijna alsof hij haar naam niet meer wist. Maar het hielp wel, zeker toen ze van de aardbodem verdwenen was. Hij wist dat ze vermoord was, maar aan de andere kant baalde hij daarvan. Hij wou degene zijn die wraak had genomen, voor Léon. Maar nee, Levi de leider van Inumbra had haar vermoord. Maar ze was weg, en dat was maar goed ook.

“Ja, je hebt gelijk.” Fluisterde hij terwijl hij nog steeds zijn armen om haar heen hield. Hij wist niet goed waarom maar hij wou haar nog niet loslaten, hij wou zijn rust niet loslaten. Misschien was hij wel bang dat hij compleet zou exploderen wanneer ze hem los zou laten. Hij wou niet dat zijn agressieve kant hem weer over zou nemen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wat jij wil." Ze deed een leren jas aan en checkte nog een laatste keer of ze alles bij zich had. Jack en Jocelyn hadden ondertussen de schuilplaats al verlaten. Net voordat ze de vergaderzaal uitging wierp ze even een bezorgde blik naar Levi. Als er iemand leed onder de splitsing van deze twee bendes dan was hij het wel. Als leider had hij dan ook nog eens zoveel verantwoordelijkheden en Camille vroeg zich af hoe hij dit allemaal kon dragen.
Ze stapte de auto en gespte haar gordel vast. Ondertussen had ze ook een blikje cola uit haar handtas gehaald. "Zeg hier alsjeblieft niets over tegen Levi, of hij vermoord me." Eten en drinken in de auto, was een absolute no-go. Hoe vaak had Camille al niet de preek gehoord over hoe moeilijk je vlekken uit leer krijgt.
Uit haar broekzak haalde ze haar gsm tevoorschijn waar ze op zoek ging naar informatie over de bank. Sinds de uitvinding van het internet werden hun missies soms belachelijk makkelijk. Tien minuten later had ze zowel het adres van de bank, als dat van de verantwoordelijke voor de kluis. Ze toonde het aan Lucas. "Hier moeten we zijn."
"Dit was trouwens ongeveer het idee dat ik in gedachten had. Ik sluip het huis van die baas binnen en neem zijn lichaam over. Dan neem ik zijn auto om naar de bank te rijden. Ik wandel naar binnen, schakel het alarm en de camera's uit, neem het document en leg een vervalsing in de plaats. Ondertussen parkeer jij de auto in de buurt en verandert in een raaf. Vanaf dat ik het document heb zoek ik zo snel mogelijk een raam om het aan jou te geven. Dan rijd ik terug leg ik die man terug in bed en verdwijn. Jij wacht me dan beneden op. Als we snel klaar zijn kunnen we nog pizza voor iedereen gaan halen. Wat denk je ervan?"

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:

'Ik moet ook gaan,' zei Sam, en hij vertrok . Hij keek op zijn horloge . Sam liep 50 meter het bos in en verdween naar zijn straat.

sorry voor het korte stuk. Vp op mobiel is

verschrikkelijk

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Aristée
Het was rustig tussen mij en Derek, zeker nu Melissa en Sam waren vertrokken. Zo hoorde ik Dereks hartslag nog beter. Het was langzaam en vredig, iets wat eigenlijk niet bij hem hoorde, maar ik was blij voor hem. Ik wist hoe hard hij zijn aggresieve kant haatte en het enige wat ik wou is hem blij maken, hem goed bij me laten voelen. Het was raar voor me om te weten dat Derek me niet losliet, niet dat ik het niet leuk vond, maar omdat ik het niet verwachtte. Hij hield me stevig vast, en dat voelde erg bevredigend. Het was zo intiem, maar enorm fijn. 'Ik wil dat je me nooit meer loslaat, en dat is een bevel.' zeg ik grijnzend op een bazige toon. Ik grinnikte kort en kneep hem nog wat steviger. Waarschijnlijk voelde hij het niet, door zijn dikke dons spieren, maar dat maakte mij niet uit. Ík vond het alleszins leuk. Net voordat ik weer iets wou zeggen voelde ik mijn telefoon trillen. 'Huh.' zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw en liet Derek voorzichtig los. Om nog steeds aan hem verbonden te zijn hield ik zijn hand vast, en kneep er lichtjes in. Ik zette mijn hoofd schuin tegen Dereks borstkas en opende het berichtje.
'Levi.' zei ik ademloos.
Ik tik met 1 hand een bericht terug.

'Levi?'

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Jocelyn was blij dat Jack alles goed had overdacht voor hij kwam. "Vanaf je de trekker hebt overgehaald, moet jij hier weg want ze zullen hier komen zoeken omdat het schot van hier komt, maar ik blijf hier even om te controleren hoe erg hij eraan toe is. Wacht buiten op me, oké?" Zei ze en ze keek even naar Jack. De kantine was druk dus Jack zou hier sowieso weg moeten, maar Jocelyn kon makkelijk nog even blijven en controleren of de man er erg genoeg aan toe is. Er mocht geen kans bestaan dat ze de man naar de eerste hulp brachten en hij dit zou overleven. Jocelyn was de enige van de twee die op haar gemak de man kon observeren zonder opgemerkt te worden. Als het moest zou ze zelf alsnog een mes uit haar zakken halen en proberen onopgemerkt de man neer te steken. "Ja, ik ben er klaar voor." Zei ze grijnzend en toen verdween ze voor Jacks ogen.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:

Toen Levi een berichtje terug kreeg besefte hij eigenlijk pas wat hij had gedaan. Aristée en hij hadden destijds samen besloten om het contact tussen de groepen te verbreken, het was hun idee geweest.. en toch had hij haar weer een berichtje gestuurd. Maar dit ene berichtje, een berichtje met enkel zijn naam erin, gaf hem een gevoel dat hij het afgelopen jaar niet meer had gehad.

Aristée, ze was hem niet vergeten. Aristée was altijd als familie voor hem geweest, ze hadden een hele hechte band geweest, iedereen wist dat. Waar Aristée was, was hij ook. Ze waren altijd samen, Aristée begreep hem zoals geen ander hem begreep.

Niet te vergeten dat zij één van de weinigen was die qua schoonmaken aan zijn eisen voldeed. Ze begreep dat hij zo was en deed altijd haar best, was er voor hem.

Levi herinnerde zich op dit moment weer die ene keer, een keer die hij eigenlijk altijd probeerde te vergeten. Er was die ochtend bloed op de vloer gekomen, en het was niet zo makkelijk schoon te maken. De rest was eigenlijk al weg, naar huis of op missie. Levi had de hele ochtend, middag en avond lopen schoonmaken. Niemand had doorgehad dat hij uren lang in dezelfde houding had zitten schoonmaken, met tranen die over zijn wangen stroomden en knokkels die openlagen van al het poetsen. Toen Aristée uiteindelijk die ruimte inliep, en het tot haar doordring wat er aan de hand was, had ze hem niet uitgelachen. Ze was naast hem komen zitten, en had hem nog een uur langer geholpen met schoonmaken. Toen pas kon Levi stoppen, toen pas was het schoon genoeg. Aristée had zijn knokkels schoongemaakt en verbonden hem geholpen met het wassen van zijn gezicht, daarna hadden ze samen pizza gehaald bij hun vaste pizzeria en er was nooit meer een woord over gesproken.

En die ene herinnering was nu de reden dat hij iets ontzettend doms deed. Hij had het berichtje kunnen negeren, kunnen kiezen voor het verstandigste. Maar Levi raasde met zijn vingers over het touchscreen heen en klikte weer op verzenden. Want dit was Aristée waarmee hij aan het praten was, en hij had haar ontzettend gemist.

‘Wie anders? Zin in pizza?’

Account verwijderd

schreef:

Derek.

Het moment was vredig en er waren geen woorden nodig. Ze deelde dit moment samen en hij had het gevoel dat het hun beiden goed deed. Het was fijn om elkaar te begrijpen zonder er veel woorden aan vuil te maken en misschien zelfs tranen te laten. Ze hadden beide moeite met de dood van Léon maar op één of andere manier konden ze elkaar toch kalmeren. Hij grinnikte even om haar woorden. “Wat je maar wilt.” Glimlachte hij, maar erg vond hij het zeker niet. Hij opende zijn ogen en keek naar haar maar niet naar haar telefoon, dat was van haar persoonlijk en hij vond het niet netjes om er naar te kijken. Ook al had hij er gewoon zicht op door de manier dat ze stonden. Hij haalde haar hand die verbonden was met de zijne omhoog en plaatste met een zwakke glimlacht een kus op haar hand. Hij streelde nog steeds over haar rug maar fronste toen hij Levi zijn naam hoorde. “Wat moet hij?” vroeg hij nieuwsgierig maar ook argwanend aangezien hij Levi niet meer vertrouwde na het incident.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld