Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Account verwijderd

schreef:
Ik forceer een kleine glimlach en laat mij omhoog trekken. Zodra wij ons tussen de andere feestbeesten begeven verdwijnen mijn zorgen al gauw en vergeet ik de korte herinnering van zojuist. Ik laat mijn hoofd leegstromen en plaatsmaken voor de muziek en vreugde. Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht en als vanzelf dans ik op het ritme die een aantal jongens maken op de pannen en ander gerij. Het klinkt misschien heel vreemd, maar het klinkt als echte muziek en totaal niet schel. De avond wordt gevuld met vreugde tot diep in de nacht. "Proost!" Zeg ik na een tijdje terwijl ik de pot omhoog houd naar Malia en knipoog snel. Daarna begin ik weer vrolijk te dansen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik glimlach, volgens mij kon het voor hem helemaal geen kwaad om even alles te laten gaan. "Proost" zei ik vrolijk en begon ook te dansen. Ik weet niet maar ik voel me nog steeds niet op mijn plek in deze groep, maar met 1 vriend kan ik alle andere wel vergeten, dan red ik het wel.

Account verwijderd

schreef:
Niet bewust zijnde van hoe laat het is open ik mijn ogen. Gauw pak ik de randen van mijn hangmat vast wanneer ik door de shock heen en weer zwaai. De felle zon schijnt over de Glade en een aantal jongens zijn al hard aan het werk, maar de andere helft is nog aan het slapen. Langzaam rek ik mij uit en wrijf even in mijn ogen. Ik heb geen idee hoe ik hier ben beland en de laatste paar uur van gisteravond ben ik geheel kwijt, maar het geen wat ik nog herinner zijn de spuiten en het briefje. Paniekerig tast ik mijn zakken af, maar al gauw voel ik dat ze veilig in mijn zakken zitten. Op de een of andere manier zal ik in ieder geval het briefje moeten delen met de groep. Wat ik ga doen met de spuiten weet ik nog niet.
Voorzichtig slinger ik mijn benen over het randje en kleed mij een beetje fatsoenlijk. Vervolgens ga ik naar Wok toe en haal een vers fruitig ontbijtje en ga aan een van de picknicktafels zitten. De zon verwarmt mijn koele lichaam, heerlijk. Ik staar naar de jongens die al aan het werk zijn, of ook aan het genieten zijn van de zon. Sommige liggen in het gras, andere lopen met elkaar te dollen. De dag na een feest wordt gezien als de vrije dag, je mag zelf bepalen wat je doet. Sommige jongens zijn zo ijverig dat zij weer aan het werk gaan, waar wij alleen maar profijt vanuit halen. Maar de meeste besluiten het rustig te houden en te genieten van een vrije dag, om er daarna weer maanden tegenaan te gaan. Zo gaat dat nou dag in dag uit, eigenlijk wel zielig.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik had vanacht echt beroerd geslapen, ik heb de hele nacht liggen hoesten en zweten. Ik ga rechtop zitten en hoest nog eens in mijn handen. Ik kijk naar mijn handen, waar een roode vloeistof op zit, bloed. Ik hoest bloed? Dit waren vast de scheppers die weer wat van plan zijn. Ik moet Newt vinden. Ik sta op en loop op hem af "Newt, Newt!" Roep ik. Ik kijk hem aan, ik ben volgensmij zo bleek als wat. "Er is iets mis, ze proberen weer wat te doen" zeg ik en laat hem mijn handen zien. Ik moet weer meer hoesten en er kwam meer uit. Ik rilde helemaal.

Account verwijderd

schreef:
Geschrokken sta ik op en kijk ik om mij heen of andere dit hebben gezien, maar gelukkig houden de meeste jongens zich met andere dingen bezig. "Kom mee." Is het enige wat ik zeg en loop direct op de homestead af. Als second in command moeten ze mijn woord maar geloven en beloven niets te vertellen. Zodra ik Clint uit het huisje zie lopen wenk ik hem onopvallend. Hij loopt onze kant uit. "Er zijn wat vreemde zaken aan de gang sinds haar bezoek. Maar ik denk dat wij bepaalde dingen even onder ons kunnen houden." Zeg ik terwijl we naar binnen lopen. "Ik vraag jou om haar te helpen, maar dit onder ons te houden. Dit is van groot belang." Clint kijkt mij niet begrijpend aan. "Kijk." Zeg ik en wijs naar Malia haar hand, die nog steeds onder het bloed zit. "Ze hoest bloed op en dat lijkt mij niet een bepaald goed signaal. Ook heeft zij last van black-outs waarin zij geen idee heeft wat zij doet." Zodra ik dat gezegd heb leun ik iets meer naar hem toe. "Hoewel, dat zegt zij maar of we dat gelijk aan moeten nemen betwijfel ik." Clint trekt zijn wenkbrauwen op. "Dus ben je bereid haar te helpen en dit onder ons te houden? De enige die hier verder van mag weten is Jeff als jij zijn hulp nodig hebt." "Prima, Newt. Maar ik vind het geen prettig idee om te handelen achter iedereens zijn rug om. Waarom is het van zulk groot belang dat niemand hier achter komt?" "Omdat dit het werk is van de scheppers. Zodra zij er achter komen dat zij direct verbonden staat met de scheppers, kan het hier flink uit de hand gaan lopen." Met die woorden gezegd te hebben loop ik de homestead weer uit en laat Malia achter bij de med-jacks. Zij zullen vast wel iets voor haar kunnen betekenen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Newt, je moet me opsluiten in de slammer, ik kan wel naar de med-jacks maar als er weer iets gebeurd kunnen ze me niet tegen houden." Zeg ik en kijk hem aan. "En doe er een extra slot om, ik had gister al ideeën hoe ik zou kunnen ontsnappen" zeg ik dan en loop met hem mee naar de slammer. Ik spring erin "wat ik ook zeg, laat me er niet uit, je laat me er pas uit als ik weer beter ben & de poorten dicht zijn" zeg ik en kijk naar Newt die er een extra touw en slot omheen doe. Ik wilde dit ook niet maar het was beter voor iedereen. "Ik weet niet wat ik ga doen, maar onthoud dat ik dit echt ben. Dit is het beste voor iedereen dus laat me er echt niet uit als ik dat vraag. " zeg ik nog.

Account verwijderd

schreef:
Direct nadat ik haar in de slammer achter slot en grendel heb geplaatst, voer ik direct een Palaver in. Hoewel Alby hier in eerste instantie niet mee akkoord gaat, duw ik het er toch doorheen en zo zitten uiteindelijk alle keepers rond de tafel. "Ik heb jullie hier bijeen geroepen met een belangrijke reden." "Ja dat mag ook wel." Zegt Gally bot. Ik schraap mijn keel en vervolg mijn verhaal. "Gisteravond heeft Malia mij iets in vertrouwen gedeeld. Zij heeft last van diverse black-outs en bepaalde handelingen die zij onderneemt komen dan ook niet vanuit haar, zoals met de spuit bij Ben. Maar ik weet niet in hoe verre wij dit moeten geloven. Als zij de waarheid spreekt betekend het dat zij direct in contact staat met de scheppers, zij is dus gevaarlijk en kan ons alles aandoen. Daarom heb ik met haar besloten om haar achter slot en grendel te zetten zodat zij ons geen pijn kan doen." Het was even stil. "Hoezo zouden we haar geloven?" Vraagt Wok uiteindelijk. Ik haal mijn schouders op. "Misschien omdat we geen andere keus hebben." Vervolgens pak ik het briefje uit mijn broekzak. "Aangezien de scheppers een bericht met haar mee hebben gestuurd. She is the last one, ever." Opnieuw een doodse stilte. Gally is uiteindelijk de eerste die zijn mond opentrekt. "Waarom heb je dat niet gelijk met de groep gedeeld? Jullie zijn niet d enige die afhankelijk zijn van die box! Wij allemaal! De box is ons leven, dat verklaart al waarom hij nooit meer naar beneden is gezakt! Jij vuile..." Alby steekt zijn hand op om aan te geven dat hij simpel weg zijn mond moet houden. "Dit is een ernstig bericht, de scheppers zullen wel haast hebben." Zegt hij en staart naar de muren buiten.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik ging zitten in het hoekje en legde mijn hoofd op de muur, weer moest ik hoesten en het was het zelfde verhaal helemaal weer opnieuw. Mijn ademhaling verzwakt. Ik heb zo'n gevoel dat de Malia die de scheppers hebben gemaakt straks weer zal verschijnen. Alsof er 2 zielen in 1 lichaam zitten en ze om de beurt besturing over het lichaam krijgen. De echte ik is niet een meisje meisje, echt niet. Maar ik zou al die dingen echt niet zomaar doen. Ik ben inderdaad best sterk mentaal & fysiek maar ik ben echt niet emotieloos. Ook ik ben soms bang, zoals nu. Ik ben bang wat ik nu ging doen. Op het moment dat ik mijn ogen sluit springt er iets om in mijn hoofd, en de Malia van de scheppers verschijnt.
Ik kijk om me heen, hebben ze me nou nog steeds niet uit die slammer gehaald? Ik zit hier al sinds gister, denk ik. Of niet? Ik stond op en kuch, maar zwak voel ik me niet. Ik trek aan de leuken. "Hey iemand daar? Haal me uit dit donkere hok! " roep ik. "Hallo?" Roep ik. Ik ben trouwens lijkbleek en heb donkere cirkels onder mijn ogen alsof ik jaren niet meer heb geslapen. "Haal me hier uit!" Roep ik boos.

Account verwijderd

schreef:
Na een aantal onenigheden zijn we er uiteindelijk toch uitgekomen. We vertellen de rest alleen over het briefje, maar niet over Malia en haar connectie met de scheppers. Hoewel sommige dit wel wilde vertellen voor de veiligheid van de rest, leek het gelukkig de meeste juist onverstandig. We beschermen ze wel, wij weten het immers en kunnen haar met zijn allen wel aan. Zelfs al maken ze een monster van haar.
Zodra we naar buiten lopen schijnt de zon fel in ons gezicht. "Dat meisie daar zit al een paar minuten te schreeuwen." Zegt een van de jongens en wijst richting de slammers. "Wat doet zij daar überhaupt nog in?" Ik kruis mijn blik met die van Alby en vervolgens kijk ik nog naar Gally. "Laten we maar een kijkje nemen." Zegt Alby die de leiding overneemt en we lopen met zijn drieën naar de slammer waar zij zit. Alby hurkt bij haar neer. "Malia, je weet dat het voor je eigen bestwil is. Zolang wij nog geen oplossing hebben is het te gevaarlijk om jou hieruit te laten." Hij kijkt even omhoog en wij knikken instemmend. Maar zodra ik haar gezicht zie schrik ik wel een beetje. "Misschien heeft ze toch wat zonlicht nodig." Mompel ik en loop dichter naar de slammer toe. Van dichtbij ziet het er nog ernstiger uit. "Hoe is dit mogelijk?" Vraag ik aan mijzelf en steek mijn hand uit om haar gezicht beter te kunnen bekijken. Zodra mijn hand haar huid aanraakt voel ik hoe koud hij wel niet is. "Hoe kan zij deze verschijnselen hebben als zij nooit gestoken is door een griever?" Vraag ik nerveus. Hoewel de meeste die gestoken zijn direct gek worden en moordmachines blijken te zijn, zit zij er nog rustig bij voor iemand die gif in haar lichaam heeft. Maar het gene wat mij de meeste zorgen opwekt, hoe is het mogelijk dat zij het gif in haar heeft als zij nooit gestoken is? Misschien is dit iets anders, een ziekte die zij hebben gecreëerd. "Misschien moeten we haar er toch even uitlaten, de muren sluiten toch zo dus dan kan ze nergens heen." Na wat gemompel stemmen zij eindelijk toe en wordt de slammer door Alby geopend.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik merkte dat mijn spullen niet meer in mijn zakken zaten, waar zijn ze gebleven? De laatste keer dat ik me kan herinneren had ik ze nog niet. "Waar zijn mijn spullen trouwens?" zeg ik boos. "En hoe weten jullie dat ik gevaarlijk ben?" zeg ik en kijk ze aan. Het lijkt wel alsof ik een tijdje uit ben geweest, alsof ik ze alles vertelt heb maar daar kan ik me niks van herinneren. "Ik kan me niet herinneren dat ik jullie losers wat heb verteld over wat ik weet, ik had gezegd dat ik het niet ging vertellen." zeg ik geërgerd. Zoveel vragen, wat heb ik gemist. "Ja heel goed laat me er maar uit" mompel ik en klim uit de slammer. Toen ik buiten stond keek ik om me heen. Ik rilde en moest weer hoesten. Maar dit keer moest ik ook overgeven. Maar het was geen normaal braaksel, het was een zwarte dikke stroperige vloeistof. Toen liet de andere ik haarzelf weer liet gaan. Dit was andere black-out. Ik pakte het kapmes van Newt zijn riem af en steek hem in mezelf, rest in mijn buik. Ik val op de grond, het enige wat ik nog wazig zag is dat er een soort kleine elektrische spin wegliep vanuit , mijn plasje met bloed van mijn buik, naar de poort. Hoe kon dat uit me komen? Is dat z'on beest waar ze het over hadden. Oh en ik hoorde nog wat mensen vaag mijn naam zeggen. Op het moment dat ik bewusteloos was, ging het knopje dan ook weer om en was mijn echte geest, weer de gene die controle had over mijn lichaam.

Account verwijderd

schreef:
Ik knipper nog een paar keer met mijn ogen. Alles is zo snel gedaan en het is al gebeurd voor ik besef wat er nou aan het gebeuren is. Geschrokken en uit een reflex vang ik haar lichaam op en kijk hoe het slapjes in mijn armen ligt. Er vloeit enorm veel bloed uit haar lichaam. "Wat was dat?" Vraag ik geschrokken en kijk richting de muren, waar zojuist een miniatuur griever in verdween. Het zag er echter beangstigend uit, waarschijnlijk was dat hetgeen wat de macht over haar had. "Jeff, Clint!" Schreeuw ik over de hele Glade heen. Ze staan al gauw bij mij aangezien iedereen over het tafereel van zojuist aan het praten is. "Doe wat jullie kunnen, alsjeblieft probeer haar te redden. Ze kan nog erg belangrijk voor ons gaan worden." Zeg ik en kijk hun scherp aan. Ze knikte en namen Malia voorzichtig van mij over. Hoewel ik met hun mee wil lopen wordt ik tegen gehouden door Alby. De rest van de jongens blijven ook achter en staren naar de jongens die het slappe lichaam weg zeulen. "Wat was dat? Waar in hemelsnaam sloeg dat op?" Ik schud mijn hoofd en duw hem bij mij vandaan. Ook Gally komt achter mij aan. "Ik weet het niet, het ging allemaal zo snel. Ik knipperde met mijn ogen en het was al gebeurd. Dat dingetje, ik denk dat dat hetgeen was wat haar in haar macht had. Het verklaard de black-outs en de vreemde acties die zij had. Maar hoe wist ze dat ze zichzelf moest snijden om het eruit te krijgen?" Ik begin in mijzelf te mompelen en probeer antwoorden te krijgen op de duizenden vragen die nu in mijn hoofd tollen. Het wordt mij allemaal even teveel. In twee dagen tijd staat de hele Glade op zijn kop. Het is voorbij met het rustige leven op de Glade, er staat iets ernstigs te gebeuren.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Na een lange tijd wordt ik wakker, ik had overal pijn. Newt heeft me er toch uitgelaten en er zal wel iets ergs gebeurt zijn. Ik had nog zo gezegt dat hij me er voorlopig niet uit mocht halen. Maar wat er ook gebeurt is, het is nog niet over. Ik voel dat ik nog moet vechten voor de controle over mijn eigen lichaam. Een andere ziel probeert mij over te nemen. Zodra ik weer hersteld ven ga ik die maze in. Ik wil antwoorden, antwoorden van Wicked. Waarom doen ze dit en wat heb ik voor een nut in dit belachelijke spel of wat ze dit dat ook vinden.

Account verwijderd

schreef:
Na een paar dagen is Malia eindelijk ontwaakt, ze is nog steeds erg zwak en het is moeilijk de wond goed te blijven verzorgen met de weinige hoeveelheid kennis die wij hebben en de weinige hoeveelheid middelen. Maar de med-jacks doen hun best. Hoewel zij een paar dagen flinke koorts had is deze ook weer afgenomen en ziet ze er een stuk beter uit. Ik loop achter Jeff de kamer binnen waar zij op bed ligt. "Hey Malia." Zeg ik langzaam en zacht terwijl ik op de stoel naast haar bed ga zitten. Ik kijk naar Jeff, hij bijt op zijn lip en hij lijkt wel wat zenuwachtig te zijn. "Je kunt wel gaan, ik red het wel." Zeg ik en knik met een vriendelijke glimlach naar hem. Hij knikt ook en verlaat de kamer.
"Hoe voel je je? Heb je nog veel pijn? Kun je je nog wat herinneren van een paar dagen terug, wat je gedaan hebt? Heb je nog herinneringen gekregen?" De vragen vloeien eruit en eigenlijk wil ik nog doorgaan, maar ze is pas wakker geworden en misschien is het niet zo verstandig om haar direct aan te vallen. Ik lach even. "Sorry, ik ben gewoon nieuwsgierig en.. Probeer eerst maar tot jezelf te komen." Ik schud met mijn hoofd en kijk door het raam aan de overkant. Vanuit hier kan ik de Glade zien en de jongens die hard aan het werk zijn.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik ga rechtop zitten en kijk hem aan "het is oké ik begrijp het" zeg ik dan. "Wel ik weet dat ik in de slammer weg was gevallen, en ik werd weer wakker als de Malia die de scheppers van me gemaakt hebben, en daarna ging alles erg snel." Zeg ik en kijk hem aan. "Ik heb wel een herinnering terug ja, in de tijd dat ik sliep speelde dit beeld zich keer op keer af. Ik lag in een kamer en er waren wat mensen met witte jassen die wat met me aan het doen waren, ik kon niet zien wat. Ik hoorde me alleen maar schreeuwen, telkens opnieuw van de pijn. Uren lang totdat ze klaar waren. Ik herinner me de pijn terwijl ze bezig waren. Maar voor de rest niks" zeg ik dan. "Maar waarom heb je me eruit gelaten? Ik zei toch dat je dat niet moest doen totdat ik helemaal beter was" zeg ik dan en kijk hem vraagend aan.

Account verwijderd

schreef:
Ik laat de informatie even tot mij bezinken tot dat ik antwoord geef. Ik heb mij altijd al afgevraagd hoe het mogelijk kan zijn dat alle herinneringen gewist zijn en hoe het kan zijn dat sommige de herinneringen terug krijgen, of nou eigenlijk kleine delen daarvan. Maar het lijkt altijd weer terug te verwijzen naar de grievers. Keer op keer. Ik haal diep adem.
"Je zag er enorm slecht uit, je was lijkbleek en je gezicht was nogal... Je had blauwe kringen om je ogen en het leek mij niet goed je daar op te sluiten. Het leek wel of je aan het veranderen was, in..in een zombie. Het zag er vreselijk uit." Ik schud mijn hoofd terwijl ik terugdenk aan het beeld. Het zag er werkelijk zorgwekkend uit. "Ik wilde je daar niet laten zitten, wie weet wat er met je zou gebeuren. Je was ook enorm grimmig en chagrijnig. Maar toen je een mes in je buik stak wist ik dat niet jij het was. Maar er liep een miniatuur griever uit en die vluchtte gauw de Maze in."
Ik zou willen dat ik haar kon helpen en alles precies kon uitleggen en vertellen, maar het is moeilijk en niet geheel verstandig. Moeizaam sta ik op. "Misschien kun je maar beter rusten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld