Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg- They say you're crazy but i like to see

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Orielle hief Fortunato op en legde hem over haar schouder, niet de meest comfortabele positie, maar hij sliep rustig verder. Ze wandelden naar een open plek in het woud, de plek die ook op de kaart te zien was geweest. Orielle nam een waterfles en goot die leeg over zijn gezicht. De koude brachten hem weer bij bewustzijn. Hij was in de war, had hij daarjuist niet boven Orielle gehangen in plaats van omgekeerd. "Ik ben echt zo blij je terug te zien." Ze omhelsde hem innig en drukte een kus op zijn voorhoofd. "Maar dat is niets in vergelijking met hoe kwaad ik op jou en je vader ben." Haar liefdevolle houding veranderde meteen en ze sloeg met haar vlakke hand in zijn gezicht.
"Dit is namens mij en de hele bevolking van Seplyria. Wat dachten jullie wel niet om zo'n belangrijke magie te verspillen aan feesten en plezier."
"Hij is ook jou vader en als ik het me goed herinner vond de bevolking die feesten vrij tot zeer aangenaam."
"Ik hoop dat je beseft dat door de daden van je familie ik jou als een gevangene meeneem naar het verzet."
"Wat Orielle dat kan je toch niet menen." Zijn zus draaide hem om en bond zijn polsen samen. "Kun je op zijn minst een kleur touw gebruiken die bij mijn kostuum past." Dit leverde hem een kwade blik op.
"Clary is beloof dat het allemaal ok is. Hoewel ze heer erg chagrijnig is staat Orielle aan onze kant, laat je gewoon handboeien omdoen, het komt allemaal goed."
"Oh maar Clary hoeft helemaal niet geboeid te worden hoor." zei Orielle poeslief. "Zij heeft absoluut niets verkeerd gedaan, integendeel ze zal als een heldin worden ontvangen."
Fortunato was langs de ene kant blij dat Clary niets werd aangedaan, maar hij was oh zo kwaad op zijn zus. "Breng me alsjeblieft zo snel mogelijk naar jullie leider zodat ik meteen een klacht kan indienen over mijn ontvangst."
"Maar broertjelief, de leider van het verzet staat vlak voor je en bij deze is je klacht ongeldig verklaard. Kom maar mee, we kunnen dit gesprek ook in het kamp voortzetten."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Clary hielp haar even om een goede plek te vinden en keek naar wat het meisje, Oriëlle deed. Het was best mooi om te zien zo, ze kenden elkaar blijkbaar goed aan die innige omhelzing te zien. Maar als ze hem sloeg beet ze op haar lip, dit zag Clary minder graag. Ze had het natuurlijk al vaak gezien maar ergens trok er meteen een steek door haar lichaam als ze dat deed.
Ze luisterde even naar wat er gezegd werd en slikte. Het was vast niet met opzet en daarbij waren ze broer en zus, dit kon ze niet echt aanzien. Ze zag wat Orielle deed en ze werd er niet echt bepaald vrolijk om. Ze moest haar grinnik in houden bij de vraag van Fortunato om een ander kleur touw. Als Orielle hem wou meenemen omdat ze de leider was van het verzet zuchtte Clary even. "Nou, ik wil het broer en zus momentje niet verstoren maar ik denk dat je dat beter niet kunt doen Orielle. Ik bedoel, het was vast niet met opzet. En daarbij, hij heeft me nu naar hier gebracht. Er is vast wel een andere manier dan dit, maar dit echt niet." zei Clary dan, nee hier kon ze niet echt tegen, zo was ze niet in haar natuur, wat blijkbaar normaal was.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Orielle draaide zich om naar Clary. "Mijn liefste Clary, mijn broer mag er dan wel onschuldig uitzien, laat schijn je niet bedriegen. Ik vraag me af hoeveel van het verhaal hij je precies heeft verteld?"
"Orielle kunnen we dit niet een andere keer doen." Zei Fortunato die door zijn zus vooruit werd geduwd.
"Je hebt het haar nog niet vertelt?" Zei Orielle gespeeld verbaasd. "Maar broer zo'n belangrijke informatie kun je toch niet geheim houden voor de uitverkorene? Het zit zo Clary. Ik neem aan dat je weet wat de Querencia is? Wel oorspronkelijk was het helemaal geen feestzaal het bevatte een portaal naar de wereld waar jij bent opgegroeid, een portaal groot genoeg om de hele bevolking van Seplyria te redden moest er ooit gevaar dreigen."
"Clary luister niet naar haar! Orielle hou nu op." Fortunato klonk wanhopig. Hij wilde niet dat Clary wist wat er was gebeurd, maar Orielle ging ongenadig verder.
"Maar in plaats van de magie hiervoor te gebruiken staken de Varro's alles in feesten. Fantastische feesten, maar oh zo nutteloos toen de grote aanval plaatsvond. Het eens zo grote portaal kon nog exact één iemand vervoeren. Duizenden mensen stierven doordat de Varro's liever feestten. Dus denk maar niet dat Fortunato zo'n held is als hij beweerd. Hij zal zijn hele leven lang een schuld met zich meedragen die hij onmogelijk kan terugbetalen."
"Jij bent gewoon jaloers dat je moeder niet bij ons mocht blijven! Je bent jaloers omdat jou verboden werd naar de Querencia te gaan en je vader te zien!" Broer en zus waren stil, beiden hadden ze dingen gezegd die ze liever nooit hadden gehoord. "We zijn er." Orielle wandelde door een dikke eik alsof het niets was en plots stonden ze in een kamp. "Clary wat je ook doet. Je kunt beter bij Fortunato uit de buurt blijven."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Clary luisterde aandachtig naar wat het meisje te zeggen had. Als ze dan begint over dat ze zich afvraagt hoeveel hij Clary verteld had keek Clary naar hem. "Fortunato, wat bedoelt ze?" Vroeg ze dan maar het meisje begon al snel weer te vertellen. Ze hoorde wat Orielle vertelde over de Querencia en nee haar oren geloven kon ze niet meteen.
Als Fortunato haar vroeg om niet naar zijn zus te luisteren keek Clary naar hem maar kreeg alweer niet de kans om iets te zeggen door Orielle en klapte haar mond dicht. Clary kon niet tussen de twee in komen, het lukte haar gewoon niet. Ze luisterde naar wat Oriëlle te vertellen had maar ze werd er lichtjes pissig van. Als ze bleven op elkaar inhakken kreeg ze er genoeg van. "Oriëlle Varro en Fortunato Cornelius Varo! Kappen nu!" sis ik dan. Dit was nog nooit gebeurt maar ik hield niet van ruzies. Ik hield hen staande. "Jij." zei ik tegen Fortunato. Wat er gebeurt is is niet niks en ik kies naar wie ik wel of niet luister." ze wist zelf ook wel dat ze op onbestaande wijze door een dikke eik waren gegaan.
Toen keek ze naar Oriëlle. "En jij, je broer kon niet weten dat er een aanval zou komen, jij even min, hij is niet de enige die schuld heeft en door hem ben ik hier nu. Ik zou hier anders nooit geweest zijn want ik herinner me niets over deze plek." zei ik dan. "Dus in plaats van elkaar af te snauwen kunnen we er nu gewoon beter het beste van maken. Het is nu eenmaal niet anders en aan het verleden kun je niets veranderen oke." zei ik dan en hoorde wat stappen achter ons.
"Claretta?" vroeg de stem van een ietwat oudere vrouw. Verbaasd keek ik om en zag een vrouw die me ergens bekend voorkwam. "Claretta?" vroeg ze nu nog eens en Clary slikte aangezien ze het overduidelijk tegen haar had. "Ik? Ik ben Clary." zei Clary dan zacht, ze was meteen weer het meisje dat niet veel durfde. "Juist zoals jou vader zou gewild hebben, Clary." zei de vrouw met een glimlach vol herinneringen die voor Clary ver weg lagen. "Wie... bent u?" vroeg ze een beetje onzeker en de vrouw gaf haar een medelevende blik.
"Je moeder Claretta." zei ze dan en Clary slikte even. Ze had er nu echt veel spijt van dat ze zich niets kon herinneren. "Waren er problemen?" vroeg de moeder van Clary dan en keek even naar het drietal. "Niet met mij alleszins." zei Clary dan en gaf de twee een waarschuwende blik. Het was niet dat ze haar crediet als uitverkorene wou gebruiken maar ze was gewoon nu eenmaal, ruzies kon ze niet uit staan. "Ik zie het al." grinnikte haar moeder dan en ze keek verbaasd op.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
hihi, had zin om wat langer te schrijven

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Clary je mag dan wel de uitverkorene zijn. Je bent hier een lange tijd niet geweest. Je hebt geen idee wat wij hebben moeten doormaken door toedoen van zijn familie. Ik ben nog altijd de leider van dit verzet en beslis wat er met Fortunato gebeurd." Oriëlle staakte haar relaas toen een oudere vrouw op hen kwam afgelopen. Nadat de reünie met haar dochter voorbij was keek ze verbaasd naar Fortunato. "Fortunato Varro, wat is het lang geleden dat wij elkaar voor het laatst zagen. Maar je bent echt nog niets veranderd. Ik ben er zeker van dat je de meisjes van je moet afslaan." Haar blik ging naar de touwen rond zijn polsen. "Sorry, van het touw. We hebben er met heel het verzet over gestemd. Het leek ons veiliger."
"Het doet me ook goed jou terug te zien Merydith. Zit niet in over die touwen. Ik heb Clary veilig afgeleverd en dat is het belangrijkste." Hij hoorde hoe Oriëlle haar tanden op elkaar klemde. Ze deed echt haar best om hem op dit moment niet de huid vol te schelden. Ze was tactvol, zoiets zou ze niet doen waar Merydith bij stond. "Wel ik breng hem even naar zijn cel, maar jullie zien deze mooie jongen morgenvroeg bij de vergadering." Ze trok Fortunato hardhandig met zich mee. Hij was net ontsnapt uit zijn kamer in de instelling en zat nu al in een nieuwe cel. Er stond eten voor hem klaar.
"Wat dacht je dat we je droog brood en water gingen geven? We haten je, maar we willen niet dat je omkomt van de honger, daar ben je te waardevol voor. Hoe heb je het trouwens gedaan, de uitverkorene aan je kant gekregen." Fortunato haalde zijn schouders op. "Ik was altijd al diegene die goed was met woorden."
"Inderdaad en ik ben diegene die goed is met dolken dus probeer niet te ontsnappen."
"Gaat de leidster van het verzet de wacht bij mij houden. Ik voel me vereerd."
"Je bent echt de grootste sukkel ooit. Ik begrijp niet dat vader je ooit met zo'n belangrijke taak opzadelde."
"Wel het is me gelukt, dus stop met klagen en ga Clary helpen. Als uitverkorene moet ze nog veel leren, zeker wat leiderschap betreft."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
"Misschien maar...." begon Clary maar klapte dicht. Ze wist even niet meer wat ze moest zeggen. Als de reünie met mijn moeder voorbij was begon ze tegen Fortunato. Als ze zei dat hij waarschijnlijk nog steeds de meisjes van zich af moest slaan keek ze even weg naar haar voeten. Ergens moest ze denken aan Clarke en wist ze van geen kanten of hij haar nu aan het zoeken was of niet, een ding wist ze zeker en dat was dat de kans dat ze ooit naar hem terug zou keren minder dan klein was.
Als moeder zegt dat ze hadden gestemd over de touwen slikte ik even. Als Oriëlle hem mee trok keek ze even naar hem maar werd al snel afgeleid door een andere stem. "Clary?" vroeg een stem en ze keek op. Het was een jongen van ongeveer haar leeftijd. "Jake, ze herinnert zich niets." zei haar moeder dan en ze keek naar hem. "Ah, geen probleem. Oké Clary, ik ben Jake, je beste vriend." zei hij dan en opende zijn armen als teken dat hij een knuffel wilde. Heel onzeker stapte ik naar hem toe en knuffelde hem zacht maar dat was buiten hem gerekend die Clary stevig in zijn armen nam.
Clary verstijfde even maar merkte toen dat het vertrouwd voelde dus knuffelde ze mee. "Aww, het koppeltje van de eeuw." lachte haar moeder dan en meteen liet ze hem los en keek weg.
"Weet je wat, ik heb wat voor je Clary, dan weet je al wat meer terug. Niet alles, alleen over familie en zo." zei haar moeder dan en Clary keek haar even verbaasd aan. "Dat paarse drankje dat je hebt." zei ze dan en Clary keek nu nog verbaasder. Hoe wist haar moeder dat? "Je voelde waarschijnlijk wel dat het van pas zou komen hé?" zei haar moeder dan en ze knikte. Haar moeder nam het flesje uit haar rugzak. "Drink maar, helemaal." zei ze dan en na even aarzelen deed Clary dat ook waarna ze de armen van Jake om zich heen voelde en lichtjes begon te blozen toen ook Oriëlle aan kwam. "Jakie, mag ik even wat ademruimte?" vroeg ik dan grinnikend haar moeder glimlachte. Ook Jake lachte even. "Jakie dus hé, geen haar verandert." knipoogde hij naar Clary.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zijn zus was toch zo impulsief. Ze had zijn dolk en rugzak afgenomen, maar was vergeten het te fouilleren. Het was haar totaal niet opgevallen hoe hij op het laatste moment het kristal dat op het einde van het handvat zat eraf schroefde. De dolk op zich was helemaal niet magisch. Het was het kristal dat het werk deed. Oorspronkelijk maakte dat kristal deel uit van een wandelstok, al kon het zichzelf compact maken zodat Fortunato het makkelijk over kon meedragen. Hij tikte er paar keer op, schudde en het kristal vouwde zich uit tot een wandelstok. Op de grond tekende hij een luik. Als hij hier dan toch opgesloten zat kon hij de boel net zo goed een beetje opleuken. Hij zocht kussens een kleurrijke stoffen bij elkaar uit de kelder van de Querencia en begon met het redesignen van zijn cel. Hij kon niet wachten tot zijn zus binnen zou komen. De blik op haar gezicht wilde hij voor geen goud missen.
Hij at rustig zijn maaltijd, zijn taak er op. Clary was afgeleverd. Nu was het aan haar om haar rol als uitverkorene uit te voeren. Hij had haar graag nog verder willen begeleiden, maar kon wel begrip opbrengen voor het wantrouwen van de verzetsleden. Hij was nog niet eens half zo goed als hij zich voordeed. Misschien was het wel beter dat hij van Clary werd gescheiden, een goede invloed was hij allerminst.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Die avond kon Clary niet meteen slapen. Ze wilde Jake en de anderen niet wakker maken. Ze had ook even tijd nodig om alleen te zijn en na te denken. En natuurlijk was een van de dingen die in haar op kwamen Clarke. Zou hij achter haar aan het zoeken zijn? Moest ze wel willen dat hij dat deed? Ze zag hem waarschijnlijk toch niet meer terug. En wat ze met Fortunato moest wist ze ook helemaal niet. Ze kende haar eigen gevoelens of haar eigen taak even niet meer. Na even wandelen zonder ook maar op te letten merkte ze dat ze langs een soort cel wandelde. Door het beetje maanlicht dat er door scheen zag ze Fortunato, als ze zag dat hij het waarschijnlijk zonder dat zijn zus het wist wat had opgeleukt. Ze grinnikte zacht. Ze nam aan dat hij nog niet sliep. "Je durft ook nogal wel hé." zei ze dan zacht. Een kleine glimlach sierde haar lippen. "Maak je geen zorgen. Ik zeg er niets over." zei ze dan zacht.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Fortunato hoorde een bekende stem aan het raam en keek glimlachend naar buiten. "Je mag het wel zeggen hoor. Ik kan niet wachten tot Orielle dit ziet. Het verbaast me zelfs dat ze hier niet is. Ik had verwacht dat ze er nu wel zou zijn om de wacht te houden, maar waarschijnlijk is er een spoedvergadering over jou. Ik zou je een kopje thee willen aanbieden, maar dat past niet door de tralies. Bevalt het je hier een beetje?" Hoewel hij diegene was die opgesloten zat in een cel was hij nog altijd meer bekommerd om Clary's welzijn dan om het zijne. Vooral omdat Clary waarschijnlijk de enige reden was dat hij op dit moment nog leefde en natuurlijk was hij dankzij haar ook uit die instelling ontsnapt. Daar zou hij haar eeuwig dankbaar om blijven. "Zou je niet al lang moeten slapen? Morgen gaan ze beginnen met je training en één ding weet ik zeker, het gaat afzien worden."

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Clary grinnikte zachtjes als hij leek te zeggen dat zijn zus het best zo snel mogelijk wist. "Nou, niet iedereen zou er dan bijzijn op de spoedvergadering, Jake ligt te slapen als een blok. Hoe dat ze hem ooit wakker krijgen is nog maar de vraag." Grinnikte ze zachtjes. Op de vraag of het haar hier beviel wist ze niet meteen wat antwoorden. "Het is hier mooi Fortunato..." zei ze maar meer kreeg ze niet gezegd. Ze wist ook gewoon niet meer wat ze moest denken. Of laat staan wat ze moest zeggen. Clarke bleef door haar hoofd waren. Maar het leek alsof het niet gebeurde omdat ze van hem hield, maar omdat ze twijfelde, aan alles. Ze keek even weg van Fortunato zodat hij de twijfel in haar ogen niet zou kunnen zien. Ze lachte zachtjes als hij vroeg of ze niet al lang moest slapen. "Ja ik moest al slapen, maar moeten en kunnen gaan niet altijd samen." Zei ze dan met een kleine zucht. Ze keek even op naar hem. "Maar je hebt gelijk, ik moest maar eens terug gaan." Zei ze en begon te stappen, weg van de cel maar op het nippertje keek ze om. "Fortunato? Alsjeblieft jaag je zus niet op stang, het is niet de bedoeling dat je daar blijft zitten oké." Zei ze dan en glimlachte lief naar hem.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Fortunary is like Maxica (Maxon en America) is love is life hahaha

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ze zullen me er wel uit laten. Mocht je het nog niet hebben gemerkt, ik ben vrij goed in mensen ompraten. Daarbij begin ik het leven in een cel echt gewoon te worden. Wat mijn zus betreft. We hebben beide onze geschiedenis. Het is een lang verhaal. Ik vertel het je morgen wel als je wat hebt geslapen." Hij wenste haar nog een goede nacht en keek na hoe ze in de duisternis verdween. Later kwam Orielle terug, maar ze was te moe om echt kwaad te worden over was hij met de inrichting van zijn cel had gedaan.
"Komaan Orielle zeg er iets over. Het is niet half zo leuk wanneer je niet kwaad wordt."
"Ga gewoon slapen Fortunato. Zolang je in je cel blijft vind ik het ok."
"Hoor ik daar een uitdaging tot ontsnappen."
"Ik hoor je niet, ik slaap."
Fortunato legde zich op zijn bed. Het grootste deel van de nacht, staarde hij naar het plafond en dacht na over alle recente gebeurtenissen. Hij wist niet wanneer hij precies in slaap was gevallen, behalve dat het veel te laat was, want toen Orielle de volgende ochtend luid riep dat hij op moest staan, raakt hij amper uit bed.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Clary hoorde zijn woorden en grinnikte even om hem. Ze draaide zich even om. "Mij praat je thans niet om, wat ik doe is mijn beslissing en geloof me, daar heb jij geen vat op." Grinnikt ze even, dus dat was wat hij dacht. Ze knikte om dat hij het haar nog zou vertellen.
Die avond weer terug kon ze weer slapen. Het was Jake die haar de volgende ochtend wakker maakte. "Clary." Zei hij zacht. Clary was nog niet goed wakker. "Clarke?" Vroeg ze verbaasd en deed haar ogen open. Toen zag ze Jakes verbaasde gezicht. "Zozo, mevrouwtje Claretta heeft ons nog wat te vertellen." Greens hij dan en meteen bloosde Clary. Hij kwam over haar hangen. "Dus Clary, wie is Clarke?" Vroeg hij dan, ze wist zelfs niet goed dat ze die naam zelfs uitgesproken had, het was onbewust gebeurd.
"Niemand en ik slaap nog half." Zuchtte ze dan en ging recht zitten. Meteen werd ze opgetrokken door Jake. "Ik ken je Clary, jij spreekt niet zomaar iemand zijn naam uit. Vertel." Vroeg hij haar weer, haar moeder was ook op en keek haar nu ook aan. "Want weet je Clary, volgens mij betekende dat daarnet met die blos dat jij een vriendje hebt." Greens hij dan en Clary slikte even. Clarke was nooit het beste vriendje geweest. Ze had al een paar keer een rode handafdruk op haar wang gehad door hem. Maar de meeste momenten was hij lief. Maar hij kon erg agressief worden. "Nietes." Zei ze dan tegen Jake. "Welles, je weet dat ik koppig ben dus geef maar toe." Zei hij dan.
"Oké ja. Ik had een vriendje, gisteren nog, voor ik naar hier kwam." Zuchtte ze dan en hij keek nu begrijpend. "Dus hij was een mens." Zei hij dan en Clary knikte. "Jammer voor meneertje-geeft-graag-feestjes dan." Zei hij nu en Clary rolde met haar ogen. "Ach kom op jij, jij ziet geesten." Zuchtte ze dan. "Heb je eten voor me?" Vroeg ze dan en hij knikte. Meteen erna was er een bijeenkomst.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Fortunato rekte zich uit. Nu hij toch opgesloten zat had hij gehoopt te kunnen uitslapen. Orielle dacht daar blijkbaar anders over. Voor dag en dauw wekte ze hem. "Orielle de zon is nog niet eens op." zei hij slaapdronken en probeerde de lakens terug over zich te trekken.
"Op staan schone slaapsters. Je wordt verwacht verslag te doen." Zuchtend kwam Fortunato overeind. Hij kon beter meewerken. Ze leken sowieso al niet zo op hem gesteld. Orielle deed hem een paar magische handboeien rond.
"Is dit echt nodig?" merkte hij op.
"Nee, maar ze staan je zo beeldig." was haar antwoord terwijl ze de deur opende. Clary was waarschijnlijk nog aan het slapen. Daarom dat ze hem nu wouden spreken, zodat ze elkaar niet zomaar konden zien. "Denkt iedereen echt dat ik een slechte invloed op haar heb?" Vroeg hij net voordat ze de gemeenschappelijke hut binnengingen.
"Ik hoop dat, dat een retorische vraag was."
De hoofden van de families waren reeds samengekomen. Zoals van hem werd verwacht deed Fortunato uitgebreid zijn verhaal. Over hoe hij in een instelling voor geesteszieken had gezeten, hier Clary had ontmoet en haar naar hun wereld had gebracht. Hij legde uit dat ze nog veel training nodig had voordat ze klaar zou zijn om de strijd aan te gaan.
"Die taak neem ik wel op me!" zei Orielle trots, haar broer onderbrekend.
"Is dat wel een goed idee. Kunnen we Jack dat niet beter laten doen. Hij was bevriend met haar voor ze werd weggestuurd."
De discussie barstte los. Fortunato die zichzelf naar voren wilde schuiven als trainer besloot te zwijgen. "Misschien kunnen we Clary best zelf over haar training laten beslissen?"
"Jongen ze is nog niet klaar om over haar eigen lot te beslissen, dat zei je net zelf. Kan iemand hem terug naar zijn cel brengen. We hebben gehoord was we moesten horen."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld