Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk niet dat ik zou verliezen omdat ik hem graag mocht, maar ik zou het er in elk geval uit laten zien alsof het me heel veel moeite kostte hem te verslaan. Ik denk niet dat een man als hij een publieke vernedering zo goed oppakt, al helemaal niet van een vriend.' vertelde hij. Jackson was een flinke kerel, het was niet alsof het helemaal geen moeite gekost had, maar hij had het ook niet erg moeilijk kunnen noemen. Als professional trainde je met andere professionals, dat was een stuk moeilijker dan dit geweest was. Daar kwam hij er niet vanaf met een gekneusde hand en een verkleurde kaak, daar waren zware kneuzingen, bloeduitstortingen en zo nu en dan zelfs ontwrichte gewrichten dagelijkse kost. Niemand wilde verliezen, dus gingen ze door tot iemand opgaf, niemand gaf snel op. Hij deed daar minder moeilijk over dan anderen, verliezen hoorde erbij en het was de enige manier om daadwerkelijk van je fouten te leren.
'Buitengewoon interessant, dat is nieuw.' normaal gesproken kreeg hij altijd wel iets te horen wat te maken had met zijn uiterlijk, mensen hadden vrijwel altijd de neiging gehad om hem te beoordelen op zijn uiterlijk. Iedereen leek vooroordelen te hebben als het op uiterlijk kwam, vooroordelen die in zijn geval vrijwel altijd misplaatst waren. Hij was niet arrogant en hij had ook geen interesse in de zee of een surfplan.
'Er is een hoop in de wereld te vinden dat niet illegaal en niet standaard is, waarom dan toch iets illegaals?' vroeg hij, het interesseerde hem wel. Haar verschijning interesseerde hem, in een omgeving waar hij constant omringd was door negativiteit, leek zij een soort lichtpuntje.
'Ik denk niet dat ik nog ergens anders terecht kan.' zei hij. Het was een leugen, zijn ouders leefden nog gewoon en hij had ook genoeg vrienden die hij op kon zoeken, maar dat was zijn verhaal nu eenmaal. Een wees die verder niets of niemand anders had, dat hoorde hij te vertellen. Hij kon zich wel in die rol vinden, hij had jaren van eenzaamheid gekend. Uiteindelijk was dat wat hem bij zijn huidige baan gebracht had, maar hij zou nooit vergeten hoe het voelde. De leegte bleef, maar de eenzaamheid verdween. Nu kwam dat gevoel toch goed van pas, hij was wel degelijk in staat om het gevoel dat iemand voelde die helemaal alleen was op te roepen. Ze gaven hem meestal dit soort verhalen, wetende dat hij dat overtuigend kon brengen.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
'Uiteindelijk zou het toch geen zin hebben, want je zou hem toch verslaan?' Bedacht ze luidop. Het leek haar onnuttig om eerst te doen alsof het lastig was om hem dan vervolgens toch met de grond gelijk te maken. Het had gewoonweg geen zin. Zelfs niet als hij een vriend was, want een vernedering zou het toch worden. Als je verloor, was dat immers altijd vernederend. Hij kon er natuurlijk anders over denken.
'Had je liever willen horen dat je eruit ziet alsof je dacht dat dit een surfkamp zou zijn?' Vroeg Jill. Kort grijnzend keek ze hem aan. Ze kon het niet laten. Ze was er vrij zeker van dat een typische surfer iets was waar hij wel vaker mee werd vergeleken. Ze zag het ook, daar niet van, maar ze was er zeker van dat hij allesbehalve een typische surfer was. Langzaam kreeg ze het gevoel dat hij tijd werd om met het gesprek op te houden. Het was tegen haar zin, maar het was ook tegen haar principes om ermee verder te gaan. Ze had het teveel naar haar zin en dat kon alles een stuk ingewikkelder maken. Het was makkelijker geweest toen ze had aangenomen dat ze niemand zou tegenkomen die ze ook maar een beetje aangenaam vond.
'Ik vrees dat ik ermee opgegroeid ben.' Loog ze. Ze was opgegroeid in een goed gezin. En verder was er ook niemand in de familie die ook maar iets illegaals had gedaan. Ze had zelfs een goeie band met haar ouders. Maar haar verhaal was gebaseerd op een rotte thuissituatie. Dat leek haar het makkelijkst. Heel kort voelde ze een gevoel van medelijden door haar heen razen om wat hij haar vertelde, maar al snel besloot ze het niet te serieus te nemen. Het was een risico, want er was een kans dat hij de waarheid vertelde, maar hij was niet dom en ze betwijfelde of hij meteen zo open met haar zou zijn over zijn situatie. Ze ging er van uit dat hij misschien een stukje van de waarheid verdraaide. Ze was het echter helemaal niet zeker. Hij had namelijk niet echt een reden om het te verzwijgen of erover te liegen. Nog iets waar ze vaak mee te maken had; onzekerheid. Je kon altijd speculeren, maar ze had liever zekerheid. Ze besloot dus om verder te vragen. 'Je kan vast wel ergens aangenamer heen dan hier?' Haar gedachte om het gesprek eventueel stil te leggen, was ze al vergeten.

Account verwijderd

schreef:
'Dat is waar. Misschien zou ik het ook alleen maar voor mezelf doen, heb ik dan zelf het gevoel dat ik iets goeds gedaan heb.' zei hij. Hij was geen slecht mensen, hij had er in werkelijkheid een hekel aan om iemand te vernederen. Vernederen voor een grote groep vond hij alleen maar erger, maar hier verdienden de mensen het. Jackson was geen aardige vent, het werd tijd dat iemand hem op zijn plaats zette. Voor Scott gold hetzelfde, hij zou de man zonder er ook maar een seconde over te denken vernederen voor een groep. Hij wist echter dat hij dat niet kon doen, de man had al een hekel aan hem en het leek hem geen slim plan om het de man moeilijker te maken dan noodzakelijk was, hij zou er alleen maar nadelen aan overhouden.
'Het zou niet de eerste keer zijn. Maar nee, dat had ik niet liever willen horen, dat krijg ik al wel vaak genoeg te horen. Interessant is goed, hoewel ik niet weet hoe ver ik kan komen met slechts interessant.' door haar grijns kon ook hij een grijns niet onderdrukken. Het was waarschijnlijk de eerste keer dat hij zich daadwerkelijk vermaakte. Het was ook de eerste keer dat iemand meer dan vijf dingen tegen hem gezegd had en hij die persoon niet vervelend vond, dat was waarschijnlijk een goed teken. Hij zou moeten opletten met wat hij zei, maar het was niet verkeerd om met iemand te praten. Ze was nieuw, maar dat nam niet weg dat ze geen dingen wist die hij niet wist, ze kon hem waarschijnlijk wel verder helpen.
'Vervelend voor je.' dat loog hij dan weer niet, hij vond het vervelend voor haar dat ze zo opgegroeid was, hij wenste het niemand toe. Hij was erg warm opgevoed, hij vond dat iedereen dat verdiende. Zijn ouders waren erg liefdevol, naar hem, maar ook nog steeds naar elkaar.
'Aangenamer dan een dak boven mijn hoofd en eten bij elke maaltijd? Ik denk het niet.' het was helemaal niet zo slecht hier. Het eten was niet geweldig, maar het was te eten. Hij had een eigen bed en hij had ook zo'n vijf tot tien minuten warm water als hij ging douchen, voor iemand die helemaal alleen was, was dit waarschijnlijk een heel goed onderkomen. Hij zou dingen moeten doen waar hij helemaal niet achter stond, maar daarvoor in ruil had hij het wel warm en had hij een gevulde maag. Het liegen ging hem gemakkelijk af. Hij zou niet zeggen dat hij een geboren leugenaar was, maar hij kon zich goed in zijn eigen verhaal vinden.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
'Als je het gevoel wilt hebben dat je iets goeds hebt gedaan is dit er misschien niet volledig de juiste plaats voor.' Zei ze. Het drong pas later tot haar door dat ze dat beter voor zichzelf had gehouden. Ze had opzich niets verkeerds gezegd, maar het was ook geen slimme zet geweest. Velen waren namelijk deel van deze bende omdat ze net het gevoel hadden dat ze dan iets goeds verrichten. Kort vreesde dat ze alles had verknald, maar zou ze afwachtten tot hij erop inging. Misschien had hij het niet gemerkt en had hij ook helemaal niet het gevoel dat hij iets goeds deed door te doen wat hier van je verwacht werd. Ze kon er nog altijd voor zorgen dat zij er ook niet helemaal achter stond, maar dat het gewoon haar beste optie was geweest om dit te gaan doen. Ze hield haar gezicht in de plooi.
'Zoiets dacht ik al.' Glimlachte ze. 'Er is niets mis met interessant. Interessant is tegenwoordig uitzonderlijk. Mensen zijn voorspelbaar.' Zei ze. Zo dacht zij er in ieder geval over. Ze had al tientallen mensen ontmoet waarvan ze in enkele seconden heel wat karaktereigenschappen had voorspeldt. Bij Oliver was dat echter niet het geval.
Kort tilde ze haar schouders op. 'Dat zegt iedereen, maar ik heb het hier wel naar mijn zin. Als mijn jeugd anders was gegaan, was ik hier niet belandt en zat ik nu ergens facturen af te drukken. Of zoiets.' Zei ze.
'Je zal wel gelijk hebben. Je had het slechter kunnen hebben, inderdaad. Alsnog is het ook verveld voor jou.' Zei ze meelevend. Misschien loog hij toch niet en had ze een verkeerd beeld van hem. Het moest een grappig beeld zijn om hen daar zo in de hal te zien staan. De meesten voerden gesprekken gewoon op hun kamer. Ze vond het echter wel iets spontaans hebben en spontaan was het ook. Ze begon langzaam te beseffen dat ze haar hele voornemen om niet te sociaal te worden overboord had gegooid. Het was dan ook best eenzaam en misschien had ze toch meer nood aan gezelschap dan ze wilde toegeven. Het was prettig om met iemand te kunnen praten nu en dan.

Account verwijderd

schreef:
Een geamuseerde blik verscheen op zijn gezicht, vergezeld met een grijns die hij niet kon onderdrukken. Ze had gelijk, als hij zich goed wilde voelen, was dit niet de goede plaats voor hem. Dat was het ook niet, maar dat kon hij haar niet vertellen. De meesten zouden het niet eens opmerken, zouden knikken alsof ze het begrepen.
'Zoals ik al zei; ik heb niet echt een andere plaats waar ik terecht zou kunnen.' zei hij. Dat hij hier zat, hoefde niet direct te betekenen dat hij een slecht mens was. Waarschijnlijk was hij gewoon radeloos om hier te komen. Als zijn verhaal echt was geweest in elk geval. Het was geen raar verhaal, het was waarschijnlijk dit of buiten op straat zwerven, een echte keuze had hij niet.
'In dat geval kun je jezelf ook wel interessant noemen, je bent in elk geval de enige die niet zo dom overkomt als de rest hier doet.' merkte hij op. Ze was ook interessant, maar hij kon er nog altijd niet op komen wat er nu zo anders aan haar was. Hij was zo dichtbij, maar hij kreeg het niet voor elkaar er ook daadwerkelijk op te komen.
'Nee, ik denk niet dat jij ooit facturen af zou drukken in je leven, ook niet als je in een normaal gezin opgevoed was.' Jill was erg oplettend, ze zou waarschijnlijk wel een manier vinden om hogerop te komen. En als ze dat niet vond, kon ze altijd nog de modellenwereld in. Hij was eerlijk, hij zou dat soort dingen niet ontkennen als ze ernaar vroeg. Ten slotte was het geen schande om toe te geven dat je iemand mooi genoeg vond om model te worden, daar was weinig vreemds aan. En Jill was een aantrekkelijke vrouw, het zou haar wel lukken.
'Zo vervelend is het al niet meer, ik ben blij dat ik niet meer op straat rondzwerf, na een jaar of zeven heb je daar meer dan genoeg van.' vertelde hij haar. Zijn ouders en broer zouden zijn omgekomen in een brand, een vriendin zou hij niet gehad hebben en verdere familie wilde niks met hem te maken hebben. Bovendien zou hij achttien geweest zijn toen ze overleden, dus niemand hoefde nog langer voor hem te zorgen, hij was volwassen. Het was best een sneu verhaal, als je er zo over nadacht. Sinds zijn verhaal zo lang geleden begon, deed hij er niet moeilijk over om het te vertellen, na zeven jaar was je daar over het algemeen al wel overheen.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
Zodra ze zijn geamuseerde blik opmerkte, besefte ze dat hij het hoogstwaarschijnlijk niet verkeerd had geïnterpreteerd. Ze knikte kort toen hij nogmaals verklaarde dat hij nergens anders heen kon. Het was een enorm verdrietig verhaal. Ze kende geen details en ze was ook niet van plan om er naar te vragen. Ze was nieuwsgierig, maar ze zou niet overdrijven. Sommige dingen hoorde je gewoon niet te vragen omdat ze te persoonlijk waren.
'Ik denk dat ik dat mag opvatten als een compliment?' Ze keek hem aan. Ze wist dat het een compliment was, maar het was niet zo moeilijk om intelligenter te zijn dan de gemiddelde persoon hier.
Grijnzend keek ze hem aan toen hij zei dat ze waarschijnlijk nooit facturen zou afdrukken. 'En waarom denk je dat?' Vroeg ze. Ze was benieuwd wat zijn argumenten waren om dat te beweren. Natuurlijk had hij gelijk, want ze was in een goed gezin opgegroeid en ze was te ambitieus om gewoon om iets in de buurt van een kantoorbaan te nemen. Was ze voorspelbaarder dan ze dacht?
'Dat kan ik geloven. Misschien was dit inderdaad je beste optie.' Gaf ze toe. Alles beter dan rondzwerven op straat. Ze had het zelf nooit moeten doen en daar was ze maar al te blij mee.
'Hé, dus jullie besluiten om maar gewoon niets te doen als je niet bent ingeroosterd?' Hoorde ze opeens achter zich. Ze draaide zich om en zag Scott wat verder staan. Hij zag er enigszins vermoeid uit. 'Vooruit. Ik zou niet willen dat je je verveelt. Laat me eens zien of je net zo meedogenloos bent tegenover een meisje.' Scott keek Oliver uitdagend aan en keek vervolgens naar Jill. 'Als jij ook niets te doen hebt kun je jezelf net zo goed nuttig maken en tegen hem vechten.' Gromde hij. In eerste instantie was Jill geïrriteerd over het feit dat hij haar een meisje had genoemd. Ze was geen drie meer. Hij mocht haar best een vrouw noemen. Vervolgens werd ze zich bewust van het feit dat ze dit onmogelijk kon winnen. Zelfs als ze wilde winnen, zou het geen optie zijn gezien het feit dat ze dan alle aandacht naar zich toe zou trekken. Ze snapte niet waarom hij hen nu uitdaagde. Ze waren niet ingeroosterd? Er waren inderdaad nuttigere dingen die ze konden doen, maar ze deden niets verkeerd. 'Ik verwacht jullie in de ring.' Gromde hij voor hij zich omdraaide en wegliep.

Account verwijderd

schreef:
Jill leek hem te mogen, hij mocht haar ook wel. Hij had het niet direct verwacht, maar hij had zowaar iemand gevonden waar hij niet direct een hekel aan had. Het was niet eerlijk dat hij zo over iedereen dacht, maar na enkele dagen had hij genoeg gezien om te beseffen dat hij de mensen hier niet zo mogen.
'Vanzelfsprekend.' vertelde hij haar. Hij had het ook bedoelt als compliment, dus ze mocht er ook vanuit gaan dat het er een was.
'Omdat je niet saai wordt van een goede opvoeding, je zou ook een hekel aan standaard gehad hebben als je een normale opvoeding gehad had.' zei hij. Hij geloofde er niet in dat ze een kantoorbaan had gekozen als ze anders was opgevoed, dat moest in je zitten. De een werd avontuurlijk geboren en de ander had liever een rustig leven, dat was vastgesteld voor je geboren werd. Als ze er nu een hekel aan had, had ze dat ook gehad als haar verleden niet crimineel geweest was.
Toen hij Scott's stem hoorde, kon hij een geïrriteerde zucht niet binnen houden. De man leek hem echt niet met rust te kunnen laten, zelfs als hij niet ingeroosterd was, had hij geen rust. Scott keek hem uitdagend aan en hij trok zijn wenkbrauw op, hij begreep niet wat de man wilde bereiken. Jill was nieuw, ze wisten allebei dat ze geen schijn van kans had en zelfs als ze niet nieuw geweest was, had ze geen kans gehad. Het was niet eerlijk van Scott om haar tegenover hem te zetten, maar dat leek de man weinig te kunnen schelen. Scott leek echter niet te geven om wat eerlijk was en wat niet eerlijk was.
'Sorry. Ik wist niet dat hij ook achter me aan zat als ik niet ingeroosterd ben.' verontschuldigde hij zichzelf. Hij had niet verwacht dat Scott hem zoiets zou flikken, maar hij had de man te goed ingeschat.
'Als je een idee hebt om Scott eens te vernederen voor de rest, laat het me maar weten' gromde hij. Hij was niet van plan haar zo hardhandig te behandelen als hij Jackson behandeld had. Dat had niets met haar geslacht te maken, hij dacht niet dat ze zwak was. Hij was het alleen niet eens met Scott, het liefst zou hij Jill gewoon voor Scott wisselen, maar hij wist dat de man daar nooit akkoord mee zou gaan.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
Langzaam draaide ze zich weer om naar Oliver. 'Geeft niet. Je kan er niets aan doen. Bovendien zou ik nog niet al te zeker zijn van je overwinning.' Ze glimlachte scheef naar hem. Natuurlijk kon hij zeker zijn van zijn overwinning en dat wist hij zelf ook wel. Hij schatte haar hoogstwaarschijnlijk zwak in omdat ze nieuw was. En hij zou gelijk krijgen. Op dit moment haatte ze haar opdracht. Ze wilde laten zien wat ze kon, zich niet moeten inhouden. Maar dat moest wel.
'Ik kan niet meteen iets bedenken, maar als ik ooit een idee krijg ben je de eerste die het hoort.' Zuchtte ze. Blijkbaar had ze Scott verkeerd ingeschat en leek hij haar toch niet zo te mogen als ze had gedacht. Anders had hij haar niet tegenover Oliver gezet. Misschien mocht de man niemand echt graag. Was hij gewoon rot vanbinnen en viel er niets meer aan te doen.
'Trouwens, je hoeft je niet in te houden. Een vernedering wordt het toch.' Grijnsde ze. Terugdenkend aan hun gesprek van net dat daarover ging. Het was makkelijker dan ze had gedacht om zich daarbij neer te leggen. Ze was klaar om enkele klappen op te vangen. Toen ze nog trainde had ze immers niets anders gedaan. Iedere keer dat je dacht dat je klaar was om het tegen één van de professionals op te nemen, bleek het dat je allesbehalve klaar was. Ze had die fout enkele keren gemaakt tot ze op een dag echt klaar bleek te zijn en aan de slag kon.
Jill kwam in beweging en wandelde richting de trainingszaal. Ze keek kort achterom. Ze wilde het niet uitstellen. Hij had gezegd dat hij hen verwachtte in de ring. Het leek haar het verstandigste om gewoon naar hem te luisten. Dat zou haar enkele blauwe plekken opleveren, maar verder haar dekmantel niet in gevaar brengen en dat was nog steeds de prioriteit. Ze zou zich overigens wel proberen te verdedigen. Ze hoefden niet allemaal te denken dat ze zwak was of een opgever. Ze zou doorgaan tot ze vond dat het een goed moment was om af te zwakken. Ze zou hem waarschijnlijk een tijdje op afstand kunnen houden door middel van de technieken die ze had geleerd bij haar opleiding.

Account verwijderd

schreef:
In elk geval keek ze niet naar hem alsof ze bang was, dat kon hij wel waarderen. Ze maakte er elk geval een soort grapje van, waardoor hij bedacht dat ze het wel accepteerde. Een echte keuze had hij niet, het zou niet gemakkelijker worden als hij zou weigeren. Zij zou er niet beter vanaf komen als hij weigerde, het maakte Scott niets uit wie weigerde, hij strafte de mensen die niet deden wat hij opdroeg.
'Twee komen misschien eerder op een idee dan één.' hij dacht er al twee weken over, maar Scott leek bijna onaanraakbaar als het op een vernedering aankwam. Scott bepaalde wie wat wanneer deed, hij was nooit verplicht iets te doen als hij daar geen zin in had. Scott zou het nooit tegen hem opnemen, hij zou hemzelf simpelweg nooit met hem inroosteren. Scott leek niet geïntimideerd door hem, maar hij wist zeker dat de man het niet aan zou durven om tegenover hem te gaan staan.
'Als dat is wat je wilt.' zei hij. Ze hoefden er niet per se iets vervelends van maken, hij zou haar heus niet breken. Scott zou het wel willen, maar daar zou hij niet aan beginnen. Bovendien ging Riley over de gevechten en hoewel Riley ook niet zijn grootste fan leek, wist hij zeker dat Riley hem niet door zou laten gaan tot er geen beweging meer in de vrouw zat.
Jill kwam al snel in beweging en hij volgde haar op een kleine afstand, bedenkend wat hij nu weer zou gaan doen. Er waren geen manieren om iemand te verslaan zonder dat de ander daar iets aan overhield, niet tenzij ze zou doen alsof hij haar raakte, hij dacht niet dat ze dat zou doen.
Hij deed niet zijn best om Riley ervan te overtuigen om het gevecht af te blazen, hij mocht dan over de gevechten gaan, Scott had het voor het zeggen in dit geval. Riley mocht mensen tegenover elkaar zetten, maar Scott ook. Riley had geen invloed als Scott besloot hen tegenover elkaar te zetten. Met een diepe zucht betrad hij de ring. Heel even keek hij naar Scott, die hem met een grijns op zijn gezicht bekeek. De man wist ook wel dat hij hier geen plezier in had, niemand zou hier plezier in hebben. Zijn blik gleed naar Jill, waarna Riley riep dat ze moesten beginnen. Hij betwijfelde of Jill als eerst uit zou halen.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
Eenmaal ze tegenover hem in de ring stond zette ze zich schrap voor wat ging komen.Ze keek hem ook aan. Het was een kwestie van kijken wie als eerste zou uithalen. Ze overwoog haar kansen als zij diegene zou zijn. Ze had niet het gevoel dat hij de eerste zou zijn, dus ze besloot er maar gewoon aan te beginnen en uit te halen. Ze had zich haar vrije namiddag anders ingebeeld. Vrijer. Maar uiteindelijk stond ze hier toch te vechten. Misschien vond ze dat aangenamer dan ze wilde toegeven. Het was haar werk om zich te vechten als dat nodig was, dus dat betekende ook dat ze het niet erg vond om te doen en dat ze het enigszins amuserend vond. Dit vond ze al helemaal amuserend. Ze wist dat Scott nu genoot van het feit dat iedereen Oliver nu zou herkennen als diegene die een beginneling in elkaar sloeg. Normaal gezien was dit een gevecht dat amper voorkwam hadden ze haar verzekerd toen ze zich had aangemeld. Ondanks dat Oliver hier zelf nog niet erg lang rondliep had hij blijkbaar wel al de technieken om iemand te verslaan. Zij had ze amper. Althans dat was wat iedereen dacht. Zij wist wel beter, maar daar had ze momenteel weinig aan want ze zou maar een beperkt deel van haar training gebruiken. Anders zou ze opvallen.
Riley daarentegen was haar ongetwijfeld aan het evalueren, want dat was wat hij verondersteld was om te doen. Dat was één van de redenen waarom ze zich niet zomaar gewonnen zou geven. Omdat ze niet wilde dat hij haar zou afschrijven als zwak. Toen Oliver diegene was die dit keer uithaalde, voelde ze zijn vuist vol op haar terecht komen. Ze sloot kort haar ogen om de pijn te verwerken en besloot om vervolgens zelf weer aan te vallen. Ze begreep er niets van. Ze had kunnen zweren dat hij haar langs de andere kant wilde raken. Het was één van de eerste technieken die zij had geleerd. Het was geen typische schijnbeweging. Het was nog efficiënter. Ze was er niet van uitgegaan dat hij daarvan op de hoogte was.

Account verwijderd

schreef:
Het was duidelijk dat hij een keer uit moest halen, Scott hield niet van wachten. Hij stelde het echter zo ver mogelijk uit, wetende dat hij nu zou worden gezien die een nieuweling in elkaar gemept had. Het was niet alsof de mensen hier nu zoveel waarde hechtte aan wat goed was en wat niet, maar het was een titel die hij liever niet op zak had. Hij zocht naar een uitweg, maar vond er geen. Riley keek hem wat vreemd aan en de grijns op Scott's gezicht was niet te missen.
Hij had de neiging om zichzelf te verontschuldigen, maar hij wist dat hij dat niet kon doen. Ten slotte had hij zich ook niet verontschuldigd tegenover Jackson, dan kon hij dat ook niet naar haar toe doen nu. Uiteindelijk haalde hij dan toch uit, hij miste niet. Hij was rechts, dus hij sloeg vaker met rechts dan hij met links sloeg. Zijn rechterhand was echter nog niet over Jackson's betonnen spieren heen en de keren dat hij raakte, waren voor hem ook niet pijnloos.
Jill was overigens niet zo gemakkelijk te raken als je misschien verwachtte, enkele bewegingen verwarde hem en hij kwam er ook niet zonder enkele klappen vanaf. Sterker nog, na even kon hij alleen nog maar verbaasd kijken. Het was onmogelijk voor haar om die bewegingen te maken zonder training, een training zoals die van hem. Hij herkende de bewegingen, hij had ze zelf ook geleerd. Niet allemaal, er waren bewegingen die exclusief voor mannen of vrouwen bedoelt waren, maar hij had ze allemaal eens eerder gezien.
Hij besloot zich echter niet af te leiden en pas toen hij voor de zoveelste keer uitgehaald had, besloot Riley dat het genoeg geweest was. Hij liet zich dat geen twee keer vertellen en hij was al aan de andere kant van de ring voor hij met zijn ogen geknipperd had.
Hij liep echter niet direct de ring uit, hij bekeek de vrouw even fronsend. Hij begreep niet hoe ze kon bewegen zoals ze deed, het was onmogelijk voor een beginner om dat kunnen. Anderen zouden dat niet zien, maar hij herkende ze en hij had er jaren mee getraind, het was simpelweg niet mogelijk om het te leren in die enkele dagen die ze hier was. Hij schudde zijn hoofd, misschien werd hij wel langzaamaan gek van de mensen hier.
'Gefeliciteerd Oliver, je hebt zonet een beginner verslagen.' zei Scott met diezelfde grijns op zijn gezicht. Hij keek naar de man, hij kon niet begrijpen hoe iemand zo'n hekel aan een ander kon hebben.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
Het was haar gelukt om enkele klappen te ontwijken en er elke uit te delen, maar uiteindelijk kreeg ze toch moeite met rechtop blijven staan en riep Riley dat het genoeg was geweest. Jill keek Oliver aan terwijl ze haar ademhaling weer normaal probeerde te krijgen. Ze zag de frons op zijn voorhoofd en keek hem vragend aan, ondanks dat ze dacht te weten waarom hij fronste. Dit was voor haar het meest onvoorspelbare gevecht ooit geweest. Ze leek telkens te denken dat ze wist hoe hij zou uithalen, maar vervolgens deed hij het zoals zij het had geleerd. Tot ze op een punt was gekomen dat ze hem begon te behandelen als één van de mensen waarmee ze tijdens haar trainingen had gevochten. Dat was efficiënter geweest. Ze begreep er niets van. Hoe kon hij zo getraind zijn? Ze was zich er van bewust dat hij ongetwijfeld moest hebben gemerkt dat ze ook getraind was. Iemand anders merkte het nooit, maar als je met iemand vechte die de training ook had gehad was het duidelijk. Het leek haar verstandig om bij hem uit de buurt te blijven. Ze merkte dat ze dat een vervelend vooruitzicht vond. Voor zolang het had geduurd, had ze het wel naar haar zin gehad.
Langzaam wendde ze haar blik van hem af en verliet de ring. Ze wilde net weglopen, toen ze bij haar arm werd vastgenomen. Ze keek achterom en fronste. Scott zette zijn vingers zo hard in haar arm dat het sporen zou achterlaten. Ze rukte hem los. 'Je hebt potentieel. Wie weet kan je hem ooit nog verslaan.' Zei de man grijnzend. Jill reageerde niet en liep richting één van de bankjes waar ze op ging zitten. Ze voelde meteen waar haar zere plekken zaten, maar de pijn viel over het algemeen wel mee. De snee in haar lip was ook niet opengegaan, want hij had haar slechts een paar keer in haar gezicht geslagen. Ze haalde het elastiekje eruit dat haar haren al de hele dag bij elkaar had gehouden en leunde vervolgens lichtjes tegen de muur waarna ze naar de volgende twee mensen in de ring keek. Ze was van plan om uit te zoeken wat Oliver zijn geheim was, want een geheim had hij zeker en mensen met geheimen had ze liever niet want die konden uiteindelijk grote problemen opleveren. Ze had enorm veel vragen en ze besloot er de komende dagen een antwoord op te zoeken.

Account verwijderd

schreef:
Hoewel hij maar al te graag wilde vragen waar ze haar technieken vandaan had gehaald, wist hij dat het voor hem onmogelijk was dat te vragen. Ze had het zeker niet van hier, dus ze moest in het verleden te maken hebben gehad met iemand van zijn dienst. Normaal gesproken zou hij het gewoon gevraagd hadden, als ze elkaar hadden leren kennen onder normale omstandigheden. Nu kon hij dat echter niet doen, wetende dat het zijn identiteit in gevaar kon brengen en het de missie zou kunnen verpesten.
Jill verliet de ring en nog heel even bleef hij staan, nog altijd verbaasd. Hij begreep er niets van en de kans dat hij er nog achter zou komen, was uitermate klein. Bovendien kon het niet anders dan dat Jill er precies hetzelfde over dacht als hij, wat betekende dat ze of ver uit elkaars buurt zouden blijven, of ze hem enorm veel vragen zou stellen. Hij betwijfelde of ze hem erbij zou lappen, de kans was te groot dat ze haarzelf zou verraden en zelfs als ze een verrader was, zou Scott niet blij zijn met het feit dat ze ooit aan de andere kant gestaan had.
Pas toen Riley hem wat vreemd aankeek, verliet hij de ring. Hij keek niet achterom naar Jill of Scott, hij moest eerst bedenken wat zijn volgende zet zou zijn. Jill veranderde de zaken hier, al helemaal als ze dingen wist.
Hij hoopte de komende dagen niet opnieuw in de ring te staan, hoewel hij dat betwijfelde. Hij had last van zijn hand en hij kon een paar dagen rust goed gebruiken. Scott zou hem niet meer met rust laten, maar het zou iedereen opvallen als Scott hem alleen maar in de ring zou plaatsen, Scott zou dat risico waarschijnlijk niet nemen. De overige dingen kon hij ook met links, dat was het probleem niet, maar hij zou het niet opnieuw op kunnen nemen tegen Jackson met alleen een linkerhand.
Hij trok het elastiekje uit zijn haar en verliet de trainingszaal, hij was niet ingeroosterd en een nieuw gevecht was begonnen, dus Scott kon hem er niet opnieuw in plaatsen. Hij besloot deze keer niet opnieuw langs de muren te gaan, op zoek naar eventuele uitgangen of overige ruimtes die hij goed kon gebruiken, maar hij liep wel zonder doel door de gangen. Hij zou naar zijn kamer kunnen gaan, maar hij liep liever als hij na moest denken. Jill veranderde een hoop voor hem, hij wist niet wat hij ermee aan moest.

VitamineC
Straatmuzikant

VitamineC schreef:
Ze zag Oliver de trainingszaal verlaten. Het was stom van haar om met hem om te gaan. Het zou zomaar haar hele opdracht kunnen verpesten. Natuurlijk kon ze niet weten dat hij zo goed als dezelfde training had gehad als haar, maar ze had het risico gewoon niet moeten nemen en technieken moeten gebruiken die iedereen gebruikte. Ze wist bovendien niet wat ze er nu aan zou doen. Misschien was het niet de beste oplossing om hem te negeren. Het zou wel eens kunnen dat ze meer te weten kwam als ze het gewoon aan hem vroeg. Of als ze met hem bleef omgaan. Dan moest ze vanaf nu gewoon letten met wat ze over zichzelf zei. Aan de andere kant had hij nu ongetwijfeld enorm veel vragen over haar en die vragen kon ze moeilijk onbeantwoord laten. Dat zou haar namelijk nog verdachter maken. Ze had echter geen zin om vragen te beantwoorden. Hij dacht waarschijnlijk dat ze een verrader was. Dat was ze ook, maar ze nam aan dat hij nog geen verdere details dacht te weten. Ze vroeg zich af of hij erover zou beginnen tegen Scott. Ergens ging ze er van uit dat hij dat niet zou doen. Niet om haar, maar gewoon omdat het betekende dat ze Scott zou tegenwerken en Oliver dat waarschijnlijk wel een aangenaam vooruitzicht vond. Haar hoofd ontplofte bijna. Misschien moest ze gestructureerd te werk gaan. Eerst kijken wat hij nu van haar dacht, vervolgens erachter komen wie hij was en waar hij al die technieken had geleerd en daarna kijken wat ze eraan kon doen zodat hij haar niet in de weg zou lopen of het plan zou dwarsbomen. Ze was hier slechts enkele dagen en bovendien had ze hem pas vandaag ontmoet. En toch had een stom gevecht ervoor gezorgd dat haar dekmantel bijna was verknald. Ze had het toch op z'n minst enkele weken moeten kunnen volhouden zonder zich al teveel zorgen te maken. Ze besloot dat ze alles gewoon zou ontkennen als hij haar vragen stelde. Dat leek haar de beste en bovendien haar enige optie. Ze ging zich bij nader inzien niet verstoppen. Ze zou haar fout maar onder ogen moeten zien. Ze besloot hem bij het avondeten te vragen naar haar bedenkingen over haar.

Account verwijderd

schreef:
Toen hij weer richting de eetzaal liep, was hij nog niet zeker wat hij zou gaan doen. Hij had verschillende opties overwogen, maar hij wist niet waarvoor hij moest kiezen. Ze hadden hem nooit geleerd wat zijn opties waren als hij iemand tegenkwam die dezelfde training gehad leek te hebben als hij deed. Hij was voor een hoop getraind, maar deze situatie was helemaal nieuw voor hem. Als hij iemand tegenkwam met dezelfde training, had diegene dezelfde baan als hij had en het leek hem niet mogelijk dat dat het geval was, hij had te horen gekregen dat hij er alleen voor stond. Het leek hem vreemd dat ze nog iemand zouden sturen zonder hem te contacteren. Hij had een sms gestuurd via de telefoon die hij goed verborgen had in de voering van één van zijn vesten, maar hij had geen bericht terug ontvangen. Ze moesten er zeker van zijn dat het veilig was een bericht terug te sturen, dus hij had ook niet verwacht snel een antwoord te ontvangen. Dat betekende echter dat hij geen beslissing had kunnen maken en zelfs nu hij door de gangen liep, had hij geen idee.
Kort keek hij door de zaal, maar er was nog geen spoor van de vrouw te bekennen. Misschien had ze te veel pijn, ze was ten slotte twee keer verslagen en hoewel hij geprobeerd had haar zo veel mogelijk te sparen, was het onmogelijk voor hem om haar geen pijn te doen.
Hij voelde de ogen in zijn rug prikken toen hij langs de diverse tafels liep, maar hij kon zich er niet druk om maken. Hij droeg een dienblad met een bol vol eten daarop en hij zocht naar een tafel alleen, die vond hij helemaal achterin de hoek. Jill had hij nog niet gezien, misschien had hij nog iets langer om te bedenken hoe hij het aan zou gaan pakken. Hij zou haar natuurlijk heel direct kunnen vragen of dat ze undercover was, maar dat durfde hij net niet aan. Een subtiele manier om dat te vragen was er ook niet. Daarnaast zou ze zijn vragen ontwijken als ze dezelfde training had gehad als hij, het was niet de bedoeling dat ze bekenden waar ze vandaan kwamen, het zou de hele missie in gevaar brengen.
Hij begon aan zijn eten, maar hij proefde niet eens wat hij at, hij was in gedachten verzonken. Niemand ging bij hem zitten, dat had hij ook al wel verwacht. Na vandaag zou niemand hem waarschijnlijk nog aanspreken, hij stond zowel bekend als de man die de beste had verslagen en de man die een beginner in elkaar mepte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld