ORPG// Vasilissa - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG// Vasilissa

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Ze was echt blij voor Jason dat het hem gisteren gelukt was, echt waar. Vanuit het diepste van haar hart voelde ze zich blij voor hem. Maar ze wist maar al te goed wat het betekende nu het het hem op een dier was gelukt. Hij moest nu gaan oefenen op een mens. Een echt, levend mens, hier niet al te ver vandaan. En het zal haar worden, dat wist ze nu al. Dienstmeisjes lieten vaker van zich voeden door vampiers, dat had ze wel gehoord. Maar ze wilde dat echt niet. Koste wat het kost wilde ze voorkomen dat zij ook zo werd. Vampiers kunnen zich vaak al moeilijk inhouden. Wat als hij zijn tanden in haar nek zet en niet meer kan stoppen? Dan wordt ze leeggezogen, en voor wat? Voor een vampiers kleine 'pleziertje' ? Nee dat ging ze dus echt niet doen. Ze schrikt op door Margot die haar om haar armen vliegt. "Hé, take it easy" mompelt ze lachend. Dit was ze nou ook weer niet gewend. Het was vooral Jason die het erg goed had gedaan. Hij verdient de eer van het plan, niet zij. De lach verdween al gauw weer van haar gezicht. De volgende stap was mensen, inderdaad. En door de manier waarop Margot naar haar en Jason keek kon ze haar gedachten als het ware al lezen. Zij zou worden gevraagd als vrijwilliger. Als slachtoffer, om Jason van haar te laten voeden. Dat hij zijn tanden in haar huid kon zetten en haar leeg kon zuigen. Ze wilde dat gevoel niet meemaken. Het gevoel dat ze langzaam dood zou gaan. Dat het leven van haar weg werd gezogen. Ze wilde hem erg graag helpen maar dit ging haar echt te ver. 'Rustig blijven, misschien bedoelt Margot dat wel helemaal niet' zegt ze tegen zichzelf, om het van haar af te zetten. Als ze geluk heeft, hebben ze hier wat vrijwilligers zitten die het maar al te graag van haar over willen nemen. Deze familie bleef haar verrassen, dus het was niet alsof dat niet te verwachten was. Jason's moeder komt de kamer binnenlopen en verstoort de rust. Ze probeert een glimlach op te zetten en kijkt naar Margot. Ze wilde het moment voor haar nu niet verpesten. Ze mocht hier weg voor een paar dagen, naar haar man. Zij mocht hier weg, terwijl Niki hier moest blijven. Ze knikt naar Margot die vraagt of ze haar wil helpen. Dat was het minste wat ze voor haar kon doen. Ze staat langzaam op van de grond en loopt achter haar aan de kamer uit. Wat wilde ze graag van plaats wisselen met Margot. Zodat ze terug kon naar huis, om te kijken hoe het met haar vader ging. Dat zat er niet in, vreesde ze. Daarvoor zal ze nog een tijdje hard moeten zwoegen. Ze zucht eventjes en kijkt naar Margot. "Ik ben blij voor je dat je naar je man mag" zegt ze zacht. Dat meende ze echt, ze gunde het haar. Zij was de enige hier geweest van de dienstmeisjes die de moeite had genomen om haar te helpen. Daar was ze haar echt voor eeuwig dankbaar voor.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
hij keek blij naar Margot en keek ze na. Toen ze de kamer hadden verlaten legde Jason zelf het laatste stapeltje kleren in d kast en liet zich op zijn bed neerploffen. Ze hadden nu een menselijk proefkonijn nodig. Ze hadden ze hier niet op voorraad. Eigenlijk dronk iedereen hier van zijn familie van hun dienstmensen. Nee dat zou Jason Niki nooit aandoen. Dat zou hij nooit never doen. Hij kon net uit een hert drinken hoe kom bij dan ooit van Niki drinken? Nee hij zou wel gewoon op die dief oefenen, of dienstmeisjes die er van genoten om gedronken te worden. Hij wist dat zijn vader genoeg dienstmeisjes had die het erg fijn vonden als er van ze werden gedronken. Waarom wist Jason niet. Hij wist niet eens of het pijn deed, jeukte of juist fijn was. Iemand had hem wel eens verteld dag het begin een beetje pijn deed, maar hoe vaker er van je werd gedronken hoe fijner je het kon vinden. De dienstmeisjes die het fijn vonden vertelde hem ook dat ze de pijn in genot om hadden gezet. Jason vond het maar knap want zijn tanden waren zo ontzettend scherp. Hij wist niet hoe het ooit fijn kom worden gevonden om die in je huid geboorte te krijgen. Ten tweede was het nog je leeggezogen worden. Het bloed letterlijk uit je gezogen te krijgen voelen. Het leek hem verschrikkelijk, maar er waren zeker dienstmeisjes zoals die van zijn vader die hem daarbij wilde helpen. Zolang Niki hem hielp om er gewoon bij te zijn, want zij gaf hem zelfvertrouwen, die dat hij zijn eerste zeventien jaar heeft gemist. Jason gaat rechtop zitten en loopt naar het balkon en denkt na over Niki en Margot. Margot was nu alles aan Niki aan het vertellen dacht hij, dat moest ook wel nu Margot een paar dagen weg zou gaan en Niki dus haar taken moest overnemen die met Jason te maken hadden, de rest zou de tweede hoofdhulp wel overnemen maar de dingen die Margot bij hem deed moest Niki zeker overnemen. Niet dat ze straks ook een trauma had en een beeld met een toegetakelde Jason niet meer uit haar hoofd kreeg. Jason zuchtte even diep en keek naar het dorp dat aan de voet van het mooie kasteel.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Margot keek haar met een grote glimlach aan. "Ik moet je nog wel even wat vertellen over Jason" zegt ze, en haar blik wordt weer serieus. Was er iets ergs waar ze niet van wist? Was er iets gebeurd? Van alles ging door haar hoofd, over wat er allemaal aan de hand kan zijn. Niki kijkt haar vragend aan. Een antwoord krijgt ze nog niet, ze krijgt enkel een potje in haar handen gedrukt. "Deze zalf moet elke dag op zijn borst gesmeerd worden, over zijn grote litteken. Wanneer je het ziet weet je wel waar ik het over heb." Hoe kwam hij dan weer aan een litteken? Vampiers genazen toch altijd van alle verwondingen? Blijkbaar kon ze haar gedachten lezen want Margot vertelde gauw verder. "Hij heeft vaak ruzie met zijn vader, die twee konden nooit goed overweg." Ja, daar was ze al wel achter gekomen, wat een eikel was die vent zeg. Normaal gesproken kreeg ze nooit zo snel een hekel aan iemand, maar als er iemand was wie ze echt niet mocht dan was het die man wel. Het is dat hij haar baas is en ze moet proberen om zich aan de regels te houden. Anders had ze hem allang wat aangedaan. Als ze hem überhaupt wat kon maken, gezien het feit dat hij wel een eeuwenoude vampier was. Ze zucht en kijkt weer naar Margot. "Hou hem alsjeblieft goed in de gaten, Micheal kent geen grenzen." Daar ging het toestraks dus over.. Toen Margot samen met Jason wegliep uit de kamer. Dat was wat hij haar niet wilde vertellen. Ze knikt naar Margot. "Ik zal een beetje op hem letten" Dat meende ze ook echt, ookal was hij een vampier en kon hij prima voor zichzelf zorgen. "Maar Niki, pas zelf ook op alsjeblieft. Micheal verloor al bijna zijn controle toen je al die tijd weg was. Je weet niet waar die man allemaal toe in staat is." Margot kijkt haar met een haast smekende blik aan. Ze zag de wanhoop in haar ogen. Ze snapte wel waar dit vandaan kwam. Ze probeerde haar alleen maar te helpen. Maar Margot hoefde zich geen zorgen over haar te maken. "Ik weet wel wat ik doe" mompelt Niki, en ze knijpt even in Margot's hand. "Echt, maak je geen zorgen" Ze loopt naar Margot toe en geeft haar een stevige knuffel. "Veel plezier in je vrije dagen, je hebt ze echt verdiend" zegt ze zacht. "Dankjewel meis, jij nog veel succes hier" Niki laat haar weer los en wilde nog meehelpen met inpakken, maar zo te zien heeft Margot ondertussen alles al wel bij elkaar gepakt. "Hoe heb je dat dan weer zo snel voor elkaar gekregen?" zegt ze grinnikend tegen Margot, die in de lach schiet. "Dat is geheim" is het antwoord dat ze terug krijgt. Wat zal Niki haar gaan missen nu ze wegging. Ondanks dat ze haar nog niet zo lang kende voelde ze zich wat meer op haar gemak hier nu Margot er was. Zij was de enige van de dienstmeisjes die normaal tegen haar deed. De andere meiden waren wat meer met elkaar bezig. Vast te arrogant om een gesprek te beginnen met een 'nieuwe' als Niki. Ze heeft zichzelf er wel gewoon overheen gezet. Die meiden waren het niet waard om ruzie over te maken. Als zij zo wilden doen dan kon zij het ook. Ze loopt achter Margot aan naar beneden, en opent de deur voor haar. Margot had haar handen vol dus dat was wel zo netjes om voor haar te doen. Die kijkt haar een beetje vreemd aan, waardoor Niki moest lachen. "Ga maar gauw terug naar Jason, ik red het vanaf hier wel" Niki twijfelt even maar knikt dan. Ze kon haar verder toch niet helpen, ze stond nu al buiten het kasteel. Bovendien moest ze zich maar weer haasten naar boven, voordat ze de vader van Jason nog bozer zou maken. Ze wilde dit baantje niet nu al kwijt. Ze zwaait Margot nog even uit en loopt dan gauw de trap op. Ze snapte nu waarom Jason haar hier niet over wilde vertellen. Het was een moeilijk onderwerp, en dat soort dingen deel je niet gauw met anderen. Niki had zelf precies hetzelfde gedaan als ze hem was geweest. Ze loopt door de gang naar zijn kamer, waar ze hem aantreft op het balkon. "Hey" zegt ze met een zwakke glimlach op haar gezicht. Ze komt naast hem staan en kijkt naar het landschap onder haar. De bloemen, die vol in de bloei waren en in allerlei kleuren te vinden waren. De vlinders die rond vlogen en de vogels die zongen. Ze kon hier zo wegdromen, zo mooi was het. "Zullen we zo weer het bos in gaan?" stelt ze voor, waarna ze een hand door haar haar haalt. Ze vond de frisse lucht wel fijn zo. Bovendien moest ze Jason nog steeds helpen. Gisteren ging het goed maar het einde was nog lang niet in zicht.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
er gingen genoeg gedachtes door zijn hoofd om afgeleid van te raken. Toen hij de stem van Niki hoorde draaide hij zijn hoofd en keek haar aan. "Moet ik nu niet met mensen proberen?" Vroeg hij maar luisterde toch maar naar Niki en deed zijn schoenen aan. Hij keek even naar haar en wende toen zijn blik weer af en liep achter haar aan. Hij was benieuwd wat Margot allemaal had gezegd, en hij hoopte dat Niki hem nu niet als een of ander zielig jongetje zag. Hij had misschien wat problemen met zijn vader maar alles had een oplossing en ze werkte er samen aan. Jason haalde een hand door zijn haren heen en snoof de frisse lucht op toen ze beneden in de tuin waren en zuchtte even tevreden. Nooit had hij geklaagd over de plek waar ze woonde. Mooi aan de rand van het bos, een huis groot genoeg voor bijna heel het dorp en de tuinen waren geweldig.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Hij had wel gelijk, vroeg of laat moest hij het wel op mensen proberen. Maar nu was nog niet het moment. Hij kon drinken van een dood dier, dat was al een hele stap. Ze moesten dit nu niet gaan onderschatten. Die angst of tegenstand kwam ergens vandaan, en ze moesten er nog achter komen wat hem tegenhield. Ze kijkt hem na terwijl hij zijn schoenen aandoet en daarna loopt ze samen met hem naar buiten. Haar boog en de pijlenkoker grijpt ze nog onderweg nog snel uit haar kamer. Ze had hem dan misschien wel niet nodig maar dan had ze tenminste wel de zekerheid om zichzelf te kunnen verdedigen. Bovendien was het een soort tic van haar geworden en deed ze dat uit automatisme. Ondanks dat het een paar minuten later was dat hij die vraag had gesteld, antwoord ze pas zodra ze buiten in de grote tuinen van het kasteel staan. "We moeten dit niet overhaast gaan doen" zegt ze, waarna ze hem even kort aankijkt. "Eerst maar eens op een levend dier proberen" Dat was de volgende stap die ze moesten maken. Het dier doden, dat deed zij dan wel. Jason mocht van het drinken en het uittesten, dat was allemaal prima. Het beest door zo'n lijdensweg laten gaan als het leegzuigen van het hele lichaam, dat zal ze niet toestaan. Ze ademt de frisse lucht diep in en een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht. Ze vond het echt fijn hier, buiten in de bossen. Het was een rustgevoel dat weer in haar terug keerde. Alle zorgen leken even te verdwijnen. Alle bezorgdheid over hoe het nu met haar vader ging en wat ze moest nu dat Margot weg was. Het was gewoon het hier en nu, en niets anders. Iets wat bij Niki niet vaak voorkwam en haar humeur dan ook behoorlijk op kon krikken op tijden als deze. In een stevig tempo loopt ze verder door de tuinen, het bos in. Ze moesten nog wel opschieten, die vader van Jason kon haar nu al wel schieten. Wie weet wat er zal gebeuren als ze weer te lang wegblijven en hij het zal merken. Dan zullen de problemen voor haar alleen nog maar groter worden hier. Na een tijdje zwijgend te hebben gelopen en genoten te hebben van het uitzicht, ziet Niki in de verte een hert lopen. Het was een jonkie zo te zien. Die had ze hier nog nooit eerder gespot. Ergens voelde ze zich een beetje schuldig, maar dat zet ze al snel weer opzij. Daar hadden ze nu geen tijd voor. "Daar" zegt ze zacht. Ze moet het dier nu niet weg gaan jagen, het was al heel wat dat ze er eentje gevonden hadden. "Probeer het, maar beloof om het niet te doden" Ze kijkt hem met een serieuze blik aan. "Dat zal ik wel doen, ik wil niet dat het zo'n grote lijdensweg heeft" Ze stapt wat meer naar voren en gebaart naar hem dat hij erheen moet lopen. Hij heeft een grote snelheid als vampier zijnde dus het hert zal hij vast niet missen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld