Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O | Arthas & TheBurrow.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De man lag in het bed en een zucht verliet zijn mond even. Nooit had hij het makkelijk gevonden om te praten over andere dingen dan zijn werk. Zelfs leuke dingen waren lastig voor hem om over te praten. De man vond het gewoon enorm lastig om enige vorm van gevoelens te uiten. Voor hem was het eigenlijk alleen makkelijk om in de rechtszaal te praten. Het was voor Ivy heel lastig om daardoor met hem om te gaan.
'Ik snap dat je het niet meer volhoudt, want het is ook lastig. Natuurlijk wil ik met je praten over alles, maar dat lukt me niet zonder dat ik afdwaal en op een ander onderwerp uitkom.' Zenuwachtig plukte hij aan zijn vingers waar wat wonden aan leken te zitten doordat hij continu zenuwachtig aan zijn vingers zat. Vaak beet hij een stukje van zijn vel weg, omdat hij dat er beter uit vond zien dan zijn nagels, maar het zorgde er wel voor dat hij altijd wonden op zijn vingers had zitten door alle stress. Vaak had hij er pleisters om zitten, maar zodra het genezen was, begon hij weer opnieuw. Nooit zou het stoppen waarschijnlijk, aangezien ook dat een teken was van grote stress.
De man keek even naar Ivy en zuchtte diep. Ze vroeg hem of hij nooit bang was om dood te gaan door de drank. Een diepe frons kwam op zijn gezicht te staan en hij dacht even diep na. Misschien was het ook wel een kleine hoop dat hij de volgende ochtend niet meer wakker zou worden. Na alles wat hij mee had gemaakt, was dat een gedachte die zo nu en dan door zijn hoofd spookte.
'Ik moet zeggen dat ik er nooit zo over heb gedacht. Het is vaak niet dat ik het heel bewust doe, het is meer iets wat ik nodig heb om naar eigen zeggen fatsoenlijk te kunnen functioneren. Erg fatsoenlijk is het natuurlijk niet, maar in mijn ogen is dat het wel.' De man stopte even om na te denken en zat ook nu op dit moment met zijn vingers langs zijn bovenlip te strijken om even na te denken wat hij moest zeggen.
'Natuurlijk spookt die gedachte zo nu en dan door mijn hoofd heen, maar het spookt ook door mijn hoofd heen dat ik misschien niet meer wakker word en daarbij moet ik zeggen dat het geen negatieve gevoelens zijn die ik dan voel.' In een ingewikkelde lastige verwoording had hij geuit dat hij eigenlijk soms blij zou zijn als hij het leven zou laten.
'Wellicht dat het nog niet te laat is om het te veranderen, maar daar hebben we wel heel veel tijd voor nodig vrees ik.'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Zijn woorden riepen bij haar een gevoel van herkenning op. Als ze spraken dan dwaalden ze vaak af van hetgeen waar ze het in eerste instantie over hadden. Daar had hij gelijk in, maar dat nam niet weg dat ze meer zouden moeten praten. Dat was beter voor hen beiden ook al zou hij dat niet snel toe willen geven. "Dat weet ik ook wel, maar als we nooit praten en het proberen dan komen we sowieso niet verder." Een zacht zuchtje ontgleed haar lippen zodra ze opmerkte hoeveel hij weer bezig was met zijn vingers. Het werd er niet mooier op. "Ik bind ze nog een keer allemaal om." Mompelde Ivy even en hoofdschuddend keek ze maar weer naar het plafond. Het was duidelijk dat hij even moest nadenken over haar vraag over zijn dood. Het was geen direct antwoord en ergens frustreerde dat haar.
Het antwoord dat haar geef stelde haar allerminst gerust. "Ik merk dat je het meer dan alleen nodig hebt. Als er geen drank is dan.. Dan heb je afkickverschijnselen en thuis word je vaak ook heel erg boos. Je hebt overal een voorraad. Je hebt het niet nodig om te functioneren. Nu je niets op hebt praten we eindelijk weer eens. Als je gedronken heb kan ik nooit zo met je praten.'
Ivy liet hem nadenken en draaide een plukje rond haar vinger, zachtjes beet ze op haar onderlip en keek hem aan. "Dan is het maar goed dat ik meer dan genoeg negatieve gevoelens tegen dat idee draag." Ze hield zich in, viel hem er niet op aan want dat zou geen zin hebben. "Ik wil er alle tijd voor vrij maken Sem. Alles doen wat nodig is om jou te kunnen helpen, maar ik kan het niet alleen. Jij moet daar ook toe bereid zijn." Ze kwam rustig overeind en kwam bij zijn bed staan, nam zijn hand even vast en streelde erover. "Ik heb beloofd je altijd te steunen en dat doe ik ook, maar dan moet je me wel die kans geven. Ik wil mezelf geen verloren hoop geven en over een half jaar of een jaar jouw begrafenis moeten regelen. Dat is nu namelijk de realiteit. Nu was ik er nog bij, maar wat als dit gebeurt was als ik aan het werk was.. Niemand die je zou kunnen helpen dan Sem." Ze nam zijn hand iets steviger vast en keek hem triest aan. "Ik mis dit ook." Ze hief hun handen een beetje. "Het voelt niet als getrouwd zijn, als een relatie. Het voelt haast als broer en zus." Onzeker beet ze haar onderlip weer kapot, ze moest zich inhouden, maar tegelijkertijd wilde Ivy eerlijk zijn en eindelijk eens kwijt kunnen wat er al zo lang in haar vast zat.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem had gewoon een tik waardoor hij bij elk zenuwachtig gevoel in zijn lichaam iets met zijn handen moest doen. Dat had er dus voor gezorgd bij hem dat hij overal wonden had zitten en dat was eigenlijk een teken van enorme stress bij hem. Ergens was dat heel zielig, maar aan de andere kant ook normaal geworden doordat hij dat altijd had.
De man keek even naar zijn vrouw en hij zuchtte even vermoeid. Het was duidelijk dat ze er echt even klaar mee was en dat was ook logisch, maar zij wist niet hoe zijn lichaam in elkaar zat en hoe een verslaving aan moest voelen voor iemand. Sem was immers zo erg verslaafd dat hij gewoonweg niet meer zonder kon en dat duidde erop dat het heel erg uit de hand was gelopen. Het was wederom een zielige vertoning dat het zo heftig met hem gesteld was.
'Ik kan er niks aan doen, oké? Het klinkt allemaal zo makkelijk, maar als je eenmaal afhankelijk bent van dat... Vloeibare goud dan... Dan is dat net als... Alsof je een kind in een snoepwinkel bent. Op dat moment ben je zo blij en dat moment dat de drank je tong raakt en dat brandende gevoel achterlaat in je keel... Dan weet je dat je binnen de kortste keren verdoofd bent en niets meer hoeft te voelen. Geen narigheid of wat dan ook. Dat is het moment waarop je weet dat het goed zit en je even minder menselijk hoeft te zijn.' De man staarde leeg voor zich uit en hij schudde even kort en verward zijn hoofd, waarna hij weer op zijn vel begon te bijten en af en toe een los velletje weg trok met zijn tanden.
'Natuurlijk wil ik niet dood... Maar soms ook weer wel. Het is te gecompliceerd om het uit te leggen en ook al is mijn werk praten, ik kan het niet goed. Ik ben er bijzonder slecht in als het niet over een juridisch conflict gaat.' Fluisterde hij onzeker en hij keek weg. Daarna keek hij naar hun handen en naar het bloed op zijn vingers. Een zwakke glimlach stond op zijn gezicht en hij keek naar zijn vrouw.
'We zijn getrouwd, maar het voelt... Heel anders. Het komt door mij en dat weet ik ook wel goed... Het is alleen... Ik kan het gewoon niet en ik heb het nooit gekund. Dat jij het zo lang bij mij uit weet te houden is al bijzonder knap. Ik zou mezelf al twintig keer verlaten hebben.'
Zijn lichaam was angstig aan het trillen en hij had het ontzettend koud. Waarom mocht hij geen drank?! Hij kon echt niet lang meer zonder.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Tijdsprongetje

Het was een lange tijd geweest zonder Sem, maar het was het vast allemaal waard. In het ziekenhuis had ze hem samen met de arts weten te overtuigen dat zichzelf laten opnemen in een kliniek het allerbeste zou zijn en uiteindelijk was hij overstag gegaan. Zodra hij opgeknapt was, had ze hem vanuit het ziekenhuis daarheen gebracht. Zijn zaken had hij tijdelijk overgedragen, mensen waren meer dan gretig om ze over te nemen. Ivy had hem niet de kans willen geven om ook maar aan de verleidingen van thuis te denken, dus had ze hem zelf al zijn spullen gebracht. Deel van zijn therapie was echter ook dat hij haar niet kon zien. De kliniek was gesloten, ze konden bellen maar daar bleef het ook bij.
Eenzame maanden waren het wel geweest, Ivy had haar uiterste best gedaan maar soms een slippertje had ze niet kunnen voorkomen. Ze had wat kunst weten te verkopen en met het geld had ze hun huis gedeeltelijk anders ingericht. Samen met wat vrienden had ze verschillende plekken opgefrist, in de hoop dat het verleden achter hun zou blijven en ze samen een nieuwe start konden maken. Door het dolle was ze geweest zodra ze gehoord had dat Sem helemaal schoon was en de kans op een terugval uiterst klein zou zijn. Ze had wel met zijn behandelaar gesproken, maar zodra het ritme er eenmaal in zat leek het goed te gaan. Zelfs al werd hem alcohol aangeboden, die gedachte maakte haar dan ook ontzettend trots. Als extra verrassing had ze voor hem daarom een nieuw horloge gekocht waarbij achterin hun namen gegraveerd waren. Ivy kon enkel hopen dat hij het mooi vond.
Zoals altijd had ze zich netjes aangekleed en zo stapte ze dan ook de auto uit. Haar hakken tikten op de stenen terwijl ze richting de kliniek liep waar ze werd binnen gelaten en mocht wachten tot Sem er zou zijn. Nerveus beet ze op haar onderlip en speelde met een plukje van haar losse haren. Nu ze geen zorg meer voor hem had gehad, zag ze er goed uit. Ivy sportte veel en at goed, het was haar af te zien dat ze er weer uit begon te zien zoals ze vroeger altijd gedaan had. Ongeduld speelde haar parten terwijl ze continu naar de deur keek. Direct stond ze op zodra hij open ging. Er liep een man doorheen, hij zag er uit als Sem maar ook anders en ze fronste een beetje. Langzaam liep ze naar hem toe en zodra ze dichterbij kwam herkende ze zijn ogen weer. Ze zag een heldere blik, hoewel de hare vertroebelde door tranen. "Sem.." Haar stem brak, ze was zo gelukkig om haar man eindelijk weer te zien. Hij was aangekomen, dat mocht duidelijk zijn, maar de blijdschap dat hij van de drank af was overheerste elk gevoel.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Vanaf het moment dat hij in de kliniek gekomen was, was zijn leven anders geworden. Beter. Stukken beter. Hij had zelf nooit gedacht dat drank zo veel verschil uitmaakte in zijn leven, maar blijkbaar was dat toch wel het geval. In de kliniek had hij het enorm naar zijn zin. Gek was het niet dat hij in de kliniek even had moeten wennen, maar zodra dat gebeurd was, was het ontzettend leuk. De man had nieuwe mensen leren kennen en zelfs vrienden gemaakt!dat hij advocaat was, had hij al die tijd verzwegen.
In de kliniek konden de mensen in principe eten wat ze wilden. Goed eten was belangrijk in het proces naar herstel. Zeker in heetgebakerd van Sem, want zijn lichaam was er erg slecht aan toe. Gek genoeg kwam Sem echter razendsnel aan. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij al maanden, zo niet jaren, gigantisch slecht at. Om nu ineens fatsoenlijke maaltijden te eten was... gek. Het was nu ook niet raar dat Sem behoorlijk dik was geworden. In die maanden kon er veel veranderen en ivy had hij niet gezien. Dat was erg spijtig, maar des te meer keek hij altijd uit naar het bellen en natuurlijk naar vandaag.
Sem had zijn best gedaan er netjes uit te zien. Dat ging moeilijk nu zijn nieuwe kleding weer te klein werd. Het was al de zoveelste keer dat hij nauwelijks in zijn kleren paste. Hij kon er gewoon niets aan doen dat zijn eetlust eindelijk opgewekt was na al die jaren! Het was duidelijk aan hem te zien dat hij aangekomen was. In bepaalde opzichter merkte hij dat zelf ook wel. Bijvoorbeeld als hij zijn schoenen aan moest doen of veel moest bewegen. Traplopen was iets wat hem nu wel buiten adem liet zijn. Veel mensen hadden daar last van, maar Sem nu puur doordat hij ineens heel zwaar was en daar niet aan gewend was.
Hij zat echter veel beter in zijn vel nu. Hij was oprecht gelukkig en dat kwam soms deels ook door het eten. De man had dan ook een speciale band ontwikkeld met eten.
Sem had al zijn spullen ingepakt en hij mocht vandaag eindelijk gaan! Ivy kwam hem ophalen en Sem was best zenuwachtig. Hij had zijn haren netjes gedaan en had zich in zijn mooiste kleren gepropt. Het zag er wel grappig uit, want een overhemd die te klein was, was niet zo handig gezien de knopen. Daarnaast had Sem niet alleen een dikke buik, zoals oude mannen dat vaak hadden, maar was zijn lichaam eigenlijk in verhouding. Dat wilde zeggen dat hij redelijk breed was, maar ook dik in zijn benen en armen, alsook zijn buik. In de kliniek noemden ze hem wel eens een knuffelbeer door hoe hij er nu uit zag.
Zenuwachtig was Sem naar de hal gegaan waar ivy hem op zou halen. Ietwat waggelend, want nog steeds was hij niet gewend aan al het extra gewicht, maar hij had er zo veel zin in! Hij zag haar al snel had ze hem herkend. Door al het extra gewicht was hij ook lastig te herkennen.
'Ivy!' Hij waggelde iets dichter naar haar toe en kon zelf zijn tranen ook niet inhouden. De man trok haar daarom ook tegen zijn knuffelbare lichaam aan en hield haar stevig vast. Het liefst liet hij haar niet eens meer los!

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was gek om te zien dat hij totaal niet meer dezelfde man was. Ze had wel even moeten slikken, hij was zo veranderd. Zo dik geworden.. Natuurlijk hadden ze haar hier wel voor gewaarschuwd, maar ze had het niet verwacht. Ondanks dat korte moment van schrik en verbazing liet ze zich graag tegen hem aan trekken. Ze voelde zijn armen om haar heen en sloot haar ogen even. "Ik heb je gemist." Fluisterde ze zachtjes, ze verborg haar gezicht tegen hem aan. Vroeger verdronk ze al in zijn armen doordat ze zelf een stuk kleiner en ieler was dan hij, maar nu hij dikker was leek ze helemaal te verzuipen bij hem.
Langzaam liet ze hem iets losser om hem te bekijken, het was dezelfde man alleen dan ineens veel meer. Ze was benieuwd wat hun familie ervan zou zeggen. Glimlachend keek ze hem aan en straalde. "Kom we gaan naar huis toe." Zei ze liefjes, ze zou hem in de auto haar verrassing geven, hoewel ze nu wel begon te twijfelen of het horloge wel om zijn pols zou passen. Ivy maakte zich uiteindelijk los uit zijn armen en pakte haar tas en de autosleutels. Het was fijn om hem weer terug te hebben, maar het eerste wat ze moesten gaan doen was nieuwe kleding halen. Dit kon eigenlijk echt niet, de knoopjes stonden op springen. Ze kon wel zien dat hij zijn best gedaan had voor haar, maar ze moest even wennen. Het was een dubbel gevoel. "Hoe voel je je?' Vroeg ze zacht terwijl ze met hem naar de auto liep en ze keek glimlachend even op naar hem. Hij was nog steeds haar man en ze hield ontzettend veel van hem. Hij kon ook weer afslanken, dus daar zouden ze gewoon samen voor gaan. Dat hij van de drank af was, dat vond ze duizend maal belangrijker. Nu konden ze ook weer aan hun relatie gaan werken, aan elkaar werken en dat idee gaf haar ontzettend veel moed. Eenmaal bij de auto stapte ze rustig in en haalde onder haar stoel het cadeautje vandaan. "Deze wilde ik je vast geven, omdat ik ontzettend trots op je ben dat je dit allemaal gedaan hebt lieverd." Met een stralende blik keek Ivy haar man aan en zodra hij goed zat gaf ze hem het ingepakte doosje. Nieuwsgierig naar zijn reactie beet ze op haar onderlip.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Vaak zag jij bij mensen die af gingen kicken van een verslaving dat ze na het afkicken een stuk dikker waren geworden. Natuurlijk was Sem daar wel weer een uiterste in, maar dat was hij eigenlijk altijd. Het kon ook niet echt normaal zijn, bleek maar weer. Toch was dit beter dan een alcoholverslaving en in de kliniek hadden ze het dan ook niet echt gezien als een verslaving. Het was meer iets wat normaal was, omdat de ene persoon heftiger reageerde op eten dan de ander. Sem kwam altijd al snel aan en als hij dan ineens weer ging eten na hele lange tijd, kon je de klok er op gelijk zetten dat hij gewoon razendsnel aan zou komen.
Heerlijk was het om met Ivy zo te staan. Om haar vast te houden en even te kunnen knuffelen. Lichamelijk contact hadden ze lang niet meer gehad en Sem hoopte eigenlijk vurig dat dit nu weer in hun relatie zou komen. Ongeacht zijn slechte conditie door zijn gewicht. Zijn lichaam moest er nog heel erg aan wennen en daarom liep hij ook wat waggelend en was hij snel buiten adem. Natuurlijk was hij erg dik, maar het was niet zo dat hij eigenlijk echt niet goed meer zou kunnen lopen. Dit kwam gewoon door zijn eigen situatie, omdat hij het simpelweg niet gewend was en het best in korte tijd veranderd was.
'Ik heb zo enorm veel zin om naar huis te gaan. Ik ben er echt klaar voor om weer opnieuw te beginnen, met jou.' Sem had haar hand vastgepakt en hield in zijn andere hand de tas, waarna hij met haar mee waggelde richting de auto toe.
'Ik voel me echt super!' Het was te merken dat hij wat buiten adem was geraakt door het lopen naar de auto. Ook dat kwam gewoon omdat hij echt geen conditie had door alles, maar dat zou vast wel weer goed gaan komen. Alhoewel hij niet zo'n actief persoon was - nooit geweest ook. De man ging moeizaam in de auto zitten nadat hij zijn tas weg had gezet en hij trok zijn krappe overhemd even naar beneden toe. Daarna trok hij de gordel om, waardoor deze in zijn buik sneed, en hij ging moeizaam goed zitten. Nog steeds was hij wat buiten adem en hij had wat zweet op zijn voorhoofd staan, maar je kon aan alles zien dat hij echt enorm blij was!
Verbaasd keek hij op toen ze een cadeautje had. 'Wow! Dat had je echt niet moeten doen...' Hij kreeg er rode wangen van en hij pakte het cadeautje aan, waarna hij hem opgewekt uit begon te pakken en met grote ogen naar het prachtige horloge keek. 'Wauw! Zo mooi!' Hij boog moeizaam naar haar toe en gaf haar een uitgebreide kus op haar lippen om haar te bedanken. 'Ik wil hem gelijk om!' Hij pakte het horloge uit het doosje en deed hem om, maar kreeg hem niet dicht omdat zijn armen best dik waren - net zoals de rest van zijn lichaam eigenlijk. 'Ah... Ik moet er even een schakel tussen laten zetten bij de juwelier.' Hij bloosde even terwijl hij naar zijn dikke pols keek. Tja, dat was wel een klein nadeel van zo veel aankomen: niets leek meer te passen. Daarnaast zat hij veel krapper in de auto en leken sommige dingen gewoon echt ontzettend moeilijk te zijn geworden.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Kalm was ze met hem meegelopen, het waggeltje dat hij had was wel vreemd om te zien maar ze besloot er niet zo op te letten. Even beet ze op haar onderlip terwijl ze naar hem keek en wachtte tot hij goed zat. Zacht kuste ze mee met hem, het was een vreemd gevoel want ze was zijn liefkozing haast niet meer gewend. Voor zijn opname had hij haar al nauwelijks meer liefgehad, het was een vreemde gewaarwording die ze eigenlijk alleen bij anderen gezocht had.
Het was triest om te zien dat hij het horloge niet om kreeg, maar ze glimlachte hem toe. "Er staat ook nog iets op de achterkant." Zei ze kalm waarna ze de auto startte en vast naar huis reed. Hoewel Ivy ontzettend blij was dat ze hem weer bij zich had, moest ze wel wennen aan zijn aanwezigheid. Lang was ze alleen geweest, zonder rekening te hoeven houden met iemand en dat patroon was er toch best in geslopen. Veel sporten, veel schilderen en veel doen. Ze was ontzettend actief geworden en zich ook in gaan zetten als vrijwilliger en ambassadrice. Om het geld hoefde ze het niet te doen, haar schilderijen hadden goed verkocht dus daar kon ze nog prima een tijd op teren. Ze ging er dan ook wel vanuit dat Sem binnen nu en een paar weken wel zijn werk weer zou oppakken.
"Thuis is er nog een verrassing." Ze had haar ouders uitgenodigd, samen met de rest van hun naaste familie om te vieren dat hij weer terug was. Even keek ze met een glimlachje opzij en keek Sem aan. "Ik hoop dat je die ook leuk vind." Zachtjes beet ze weer op haar onderlip en richtte haar blik op de weg. Een paar dagen geleden had ze James gezegd dat Sem weer terug zou komen, dat ze moesten stoppen met elkaar zien en hij had zijn afstand gehouden. Appte een beetje met haar, maar vroeg haar niet meer om langs te komen. Ze was hem ontzettend dankbaar voor alles wat hij voor haar gedaan had de afgelopen tijd. Hij was haar steun en toeverlaat geweest.. Het was idioot maar ze hield ook oprecht van James, dat had ze Sem niet verteld en ze had al gauw besloten om dat ook nooit te gaan vertellen.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Moe zat de man in de auto en hij keek bewonderend naar het horloge om zijn dikke pols. Het was echt prachtig! Sem hield veel van horloges en dat het hem niet paste nu, maakte eigenlijk niet echt uit. Dat kon hij aan laten passen bij een juwelier, dus daar hoefde hij zich voor nu geen zorgen om te maken. Natuurlijk was het wel een teken dat hij heel erg dik was, als een horloge niet paste, maar dat was echter zorg voor later.
Opgewekt deed hij het horloge af toen Ivy hem zei dat er nog iets te zien was op het horloge. Hij draaide het om en keek op de achterplaat. Daar zag hij de namen staan die erin gemaakt waren. Zijn ogen werden groot en hij kreeg weer rode wangen. 'Lieverd, dit is echt te mooi. Je bent echt gek dat je dit doet!' Hij legde haar dikke hand op haar been en gaf bemoedigend een kneepje in haar been, waarna hij zijn hand liet liggen en voor zich uit keek. Het was ontzettend raar om weer in de auto te zitten eigenlijk, maar het was fijn om naar huis te gaan. De man had het gemist en ondanks dat hij gezelschap had in de kliniek, was het toch wel eenzaam geweest. Net als Ivy, alleen had hij nogal eens verplichte activiteiten gehad waar hij aan deel had genomen.
De man legde zijn vrije hand op zijn buik en trok aan het krappe overhemd. Hij was zo blij! Zijn maag knorde echter wel luid, want het was precies etenstijd en Sem had toch al snel behoorlijke honger. Hij kon immers erg veel eten, want dat was wel zo'n beetje zijn nieuwe hobby geworden. De komende tijd zou hij nog even niet terug aan het werk gaan, maar na een paar weken zou dat langzaamaan wel weer gaan gebeuren.
Sem keek naar Ivy en fronste. 'Nog meer verrassingen?!'
Ze waren thuis aangekomen en Sem hees zichzelf wat moeizaam uit de auto. Zijn kleren trok hij weer goed, de deur deed hij dicht en daarna pakte hij zijn spullen uit de auto. Opgewekt waggelde hij naar de deur toe en hij maakte hem open. Stiekem kon hij niet wachten totdat hij de verrassing zou zien. Hij waggelde naar binnen toe en zette zijn tas neer, waarna hij met grote ogen keek naar de mensen die in de woonkamer aanwezig waren.
'Wat doen jullie nou hier?!' Hij zag ze wel kijken naar zijn omvang, maar al snel werd hij goedgekeurd en kwamen ze hem uitbundig begroeten.
'Je ziet er goed uit!' Zei haar vader opgewekt, terwijl hij Sem een stevige handdruk gaf.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was wel een teken dat ze aan de slag zouden moeten. Gelukkig konden ze makkelijk bij een juwelier terecht om het voor nu op te laten lossen. Hij was er in ieder geval heel erg blij mee en dat deed haar goed. Een klein glimlachje speelde afwachtend ond haar lippen en vrolijk keek ze even opzij. Het kneepje in haar been gaf een rilling door haar hele lichaam heen. Opnieuw een liefkozing die ze niet gewend was. Ze reed kalm verder en glimlachte even tevreden. Hij was bijna weer thuis bij haar en dan was alles goed. Ivy keek even opzij bij het geluid van zijn maag en grinnikte zachtjes. Ze had alleen geen uitgebreid maal, wel kleine hapjes waren er verzorgd waar iedereen van zou kunnen eten en pakken. In die tijd alleen was ze steeds minder en gezonder gaan koken. Er hoefde nu niet perse dingen bij om Sem op zijn benen te houden ondanks de alcohol dus dat deed ze dan ook niet.
"Ja natuurlijk." Ze grinnikte even en parkeerde kalm waarna ze rustig uitstapte. Terwijl ze achter hem aan liep bekeek ze zijn waggeltje een beetje en slikte. Ergens knaagde het wel, waarom hij van het ene uiterste vol gevaar naar het andere uiterste vol gevaar moest. Aan de andere kant was ze het ook wel gewend, er was met Sem nooit echt iets normaal en daar was ze toen ook op gevallen. Op hoe hij was en daar begon hij nu wel weer meer op te lijken.
Haar moeder zag ze op een afstandje en een beetje afkeurend blijven staan. Het was duidelijk de enige die niet blij was met Sems nieuwe omvang. Ivy kreeg dan ook een duidelijke blik toegeworpen, wat heeft dit te betekenen en wat ga je eraan doen. Vervolgens liep ze naar Sem toe en gaf hem na haar man kort een hand. "Fijn om te zien dat je van de alcohol af bent. Nu nog wat gewicht eraf hè." Ze schonk hem een glimlach ondanks de venijnige woorden. Ivy liep er gauw heen. "Mam! Hij kan er ook niks aan doen." Het was ontzettend pijnlijk dat haar moeder zo deed tegen Sem. Ze waren hier om te vieren dat hij uit de kliniek en van de alcohol af was en dan ging zij zulke opmerkingen maken. Het was belachelijk.

@Arthas

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De reactie van haar vader was helemaal niet gek. Helaas was de reactie van haar moeder wel een stuk gekker. Ze was blij dat hij van de alcohol af was, maar er mochten nog wel wat kilo's af. Een diepe frons stond op zijn gezicht en hij gaf haar maar een slap handje. Daarna keek hij haar even afkeurend aan en trok hij zijn overhemd naar beneden toe.
'Dat zullen we nog wel gaan bekijken. In ieder geval leuk dat jullie gekomen zijn.' Mompelde hij wat afwezig. Sem was niet onzeker over zijn lichaam en gewicht, maar het was echt niet fijn als iemand je daarop aansprak. Dat vond immers niemand. De man was zich wel bewust van het feit dat hij dik geworden was, maar op dit moment voelde hij zich er gewoon niet vervelend bij. Het was eigenlijk wel fijn om eindelijk eens normaal te zijn. Eindelijk weer eens even gezellig met Ivy dingen te doen. Ze konden snel uit eten gaan en naar de film, wandelingen maken en naar de dierentuin... Sem had in al die dingen heel veel zin. Zeker nog nu hij een tijdje nog niet zou gaan werken. Ze konden dus nog even genieten van elkaar. De man hoopte ontzettend erg dat ze gewoon even tijd voor elkaar zouden kunnen nemen.
Sem zuchtte even en keek naar Ivy. 'Maakt niet uit schat. Is niet de eerste keer dat ze zo over me spreekt.' Hij schudde even zijn hoofd en keek zijn schoonmoeder nog even aan. Vaak had hij aanvaringen met zijn schoonmoeder, maar erg gek was dat niet.
De man liep vermoeid naar de keuken toe en zag daar allerlei hapjes staan. Dat zag er echt heel goed uit en Sem had ontzettend veel honger. Hij grijnsde even en pakte toch even een hapje, waarna hij uit de koelkast een fles cola pakte en een glas voor zichzelf inschonk. Een grijns sierde zijn gezicht bij het proeven van het heerlijke eten, waarna hij onschuldig weer terug waggelde met zijn glas in zijn hand.
'Wat is de planning voor vandaag? Gaan we met z'n allen eten, of gaan we samen uit eten vanavond Ivy? Of we bestellen sushi. Sushi is goed.' Hij grijnsde even breed en trok wederom aan zijn shirt waarvan de knopen ontzettend strak stonden.
'Of we kunnen gewoon samen wat doen... Ik bedoel... Ik heb je wel gemist natuurlijk.' Sem deed zijn dikke arm om haar heen, trok haar weer zachtjes tegen zich aan en hij gaf haar een kus op haar kruin.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Haar moeder keek hem nog even aan, terwijl haar man al doorging op het feit dat hij blij was dat Sem weer thuis was. Dat ze nu rustig weer eens de tijd voor elkaar konden nemen. Als hij wilde mocht hij zelfs een keer mee komen vissen, dat vond hij wel gezellig. Ivy was maar wat blij dat haar vader Sem uitnodigde en zo tegen hem deed, om die reden was ze ook ontzettend dol op haar vader. Haar moeder hield dan ook haar mond en ging op de bank zitten, zich wat afzijdig houden. Bezorgd keek Ivy even opzij naar haar man en slikte, het was zo oneerlijk voor hem. Vocht hij zo hard voor het een, werd hij beoordeeld op het andere.
Ondanks dat Sem wel zei dat het niets uitmaakte voelde Ivy zich er niet prettig bij. Ze knikte maar even en slikte. "Toch vind ik het vervelend." Ze aaide even over zijn arm waarna ze hem rustig naar de keuken liet lopen en haar moeder kwaad toesprak. Dat ze dit durfde te doen op de dag dat hij thuis kwam, ze kon haar op dit moment wel wurgen. Boos dronk ze even wat water dat er nog stond van haar en schonk haar moeder een boze blik. Ze keek even op toen Sem terug kwam en glimlachte voorzichtig.
Nadat ze tegen hem aangetrokken stond keek ze op. "Ik had al wat hapjes in de keuken staan en in de kelder ook nog dingen in de koeling voor vanavond. Als je dat goed vind?" Glimlachend keek ze naar hem en bleef bij hem staan. Zelf zou ze niet veel mee eten. Het paste niet in haar trainingsschema, dus had ze voor zichzelf een paar aparte dingetjes klaar gemaakt. Ivy keek even op zodra ze de kus op haar kruin voelde. Een ding kon ze wel met zekerheid zeggen, de Sem van nu was een stuk liever en aanhankelijker dan de Sem voor de kliniek. Ze vond het fijn dat hij nu ook oprecht aandacht voor haar had.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Het was super leuk dat haar vader hem uitnodigde voor een dagje vissen en dat had Sem ook maar wat graag geaccepteerd. Hij kon erg goed met haar vader opschieten namelijk en dat wist Ivy ook. Met haar moeder was het allemaal gewoon een stuk lastiger, omdat ze vaak op veel dingen wat te zeuren had en dan met namen over Sem. De man kon er prima tegen, maar op dit moment was het alles behalve fijn.
Hij hield zijn arm nog om Ivy heen en hij nam een slokje van de cola, waarna hij naar haar luisterde en even knikte. 'Maak je er maar niet druk om schat. Je moeder is toch altijd zo geweest?' Hij lachte er een beetje hoofdschuddend bij terwijl hij het glas in zijn hand hield en even luisterde hoe ze vertelde over de hapjes die ze gemaakt had.
'Ik heb het al gezien ja... En geproefd.' Hij grijnsde even breed en keek toen onschuldig weg. 'Het was heerlijk. Ik hoop dat we vanavond nog wel wat tijd voor elkaar hebben, maar ik ga er ook niet vanuit dat je ouders hier de hele dag zullen blijven.' Sem had het dan nog niet eens over echte romantiek. Gewoon echt tijd voor elkaar hebben was voor hem nu enorm belangrijk. Een simpele film kijken of gewoon lekker samen kletsen was voor hem al voldoende. De man hoefde het allemaal niet zo speciaal te hebben.
Sem dronk zijn glas leeg en liet Ivy daarna weer los. Hij waggelde naar de keuken toe en pakte een bordje uit de kast die hij vulde met een berg verschillende hapjes. Ivy had altijd al goed kunnen koken en daar kon Sem nu van profiteren. De man had het bord nu erg vol liggen en nam het volle bord mee terug naar waar Ivy stond. Grijnzend en zichtbaar genietend begon hij ervan te eten. Hij had honger en een grote eetlust, dus het zou nog wel even duren voordat hij echt vol zat en klaar was. Iets wat voor Ivy vast ook raar was om te zien, maar het was wel logisch als je ging kijken naar zijn postuur.
'Wat heb ik het toch met je getroffen dat je alles zo goed kan. Je bent lief, slim, creatief en ook nog eens een geweldige kok. Ik heb je echt gemist lieverd, maar we gaan er gewoon het beste van maken. Ik ga pas over een paar weken weer aan het werk, dus tot die tijd ben ik helemaal van jou.' Hij grijnsde even en trok zijn krappe overhemd naar beneden toe. Sem zou in de tijd dat hij niet zou werken waarschijnlijk niet veel meer doen dan dingen met Ivy, maar ook slapen, eten en op de bank liggen. Hij kon nu immers eindelijk eens echt even rusten en er zouden altijd momenten zijn dat Ivy iets anders moest doen. Misschien kon Sem zelf wel zijn kookkunsten gaan verbeteren!

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was ontzettend fijn dat haar vader Sem zo steunde, dat gaf haar een goed gevoel. Zijn arm om haar heen was ook erg prettig en ze bleef tevreden tegen hem aan. Ze keek hem even aan en knikte toe. Dat was natuurlijk ook zo, haar moeder was altijd al hard en stak haar mening nooit onder stoelen of banken.
"Al geproefd!" Ze lachte even en keek hem aan. Ze schudde haar hoofd even grijnzend, hij was echt te erg. "Stiekemerd." Giechelend keek ze hem even aan en knikte toen. "Tuurlijk hebben we vanavond nog wat tijd, wees maar niet bang. Mam en pap hebben rond 4 uur nog een afspraak staan dus daarna zijn we eindelijk weer eens samen." Ze keek glimlachend naar haar vader die haar een plagende knipoog schonk. Ze zouden mogelijk daarvoor zelfs al vertrekken en dat stemde haar zeer hoopvol. Kalm liet ze Sem los zodra hij terug naar de keuken toe liep en ging zelf even zitten zodat ze ook een moment van rust had en wat van haar water kon drinken.
Zodra Sem terug kwam keek ze hem even aan en glimlachte een beetje. Hij had een bord vol meegenomen, meer dan dat zij op een hele dag zou eten. Zachtjes beet ze even op haar onderlip en keek weer weg. Dit verklaarde wel waarom hij zo'n nieuw postuur had, als hij elke maaltijd zoveel at.
De woorden die hij uitsprak lieten haar blozen. "Dat is echt heel erg lief van je Sem.' Ze keek hem aan en legde haar hand even op hem. "We gaan gewoon even rustig de tijd samen nemen. Ik heb je zaken ook in de gaten gehouden en ze lopen allemaal ontzettend goed. Dus eerst gaan we maar eens tijd maken voor wat leuke dingen samen." Ze keek hem aan en dronk nog wat water. "Over anderhalve week doe ik mee met de triatlon voor vrouwen, heb je zin om dan te komen kijken? Mam en pap komen ook, samen met nog wat vriendinnen en vrienden." Ze keek hem trots aan. Het was een loting geweest en ze had gewacht tot vandaag om het hem te vertellen. Ze hoopte heel erg dat hij het echt leuk zou vinden.

Sorry dat het zo poep is ;-;

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Sem vond het altijd gezellig om met de vader van Ivy dingen te gaan doen. Ze waren in heel veel dingen hetzelfde en daarbij was hij een soort vader voor Sem die hij nooit gehad had. Haar moeder was... Niet zo leuk en Sem had met haar totaal niets, maar gelukkig kon haar vader dat ook begrijpen. Vaak gingen ze dan ook wel leuke dingen doen, maar in het laatste moment van zijn verslaving, was dat niet meer zo. Sem wilde en kon gewoon niet meer naar buiten toe, behalve voor zijn werk.
'Ik kon het niet laten om te proeven. Het zag er zo lekker uit.' Grijnsde hij en hij keek naar Ivy, waarna hij met zijn bord op de bank ging zitten bij Ivy. Hij nam wat hapjes en keek naar iedereen in de ruimte. Eigenlijk was hij ontzettend dankbaar dat iedereen bij hem langs kwam om hem terug te verwelkomen. Het deed hem ontzettend veel, want hij had nooit verwacht dat iedereen zo veel om hem gaf.
De man trok zijn krappe overhemd even naar beneden toe en nam nog wat hapjes. 'Fijn dat we straks nog tijd met elkaar hebben.' Grijnsde hij, waarna hij even van Ivy naar haar vader keek en weer terug naar Ivy. Daarna was het even stil en zat Sem te genieten van dit eten. Hij was erg gelukkig met een persoon als Ivy als zijn vrouw. De man hoopte ontzettend erg dat hun huwelijk weer wat op zou gaan bloeien, maar hij ging er wel vanuit dat het wel zo was.
Hij trok wederom aan zijn overhemd en keek naar Ivy die begon over een triatlon waar ze aan mee zou gaan doen. De man grijnsde breed en hij knikte even overtuigd.
'Natuurlijk ga ik mee schat. Zolang ik maar niet mee hoef te doen.' Grapte hij, waarna hij zijn dikke hand even op haar been legde en zijn bord op zijn been zette, waarna hij weer het overhemd goed trok. 'Ik ben benieuwd hoe dat zal zijn. Je hebt wel goed de tijd kunnen hebben om je erop voor te bereiden. Ik ga je wel aanmoedigen! Misschien kan ik een spandoek maken.' Hij grinnikte even en at zijn bord leeg. De man had echt in hele korte tijd het bord leeggegeten, maar dat kwam gewoon omdat ze zo lekker had gekookt. Hij was echt gezegend met haar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld