Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Misery schreef:
Het eerste waarmee Bora werd begroet was de zon die tegen haar scheen. Bora sloot de deur achter haar dicht en zag dat auto staan. Ze liep er naartoe en wachtte even totdat Jung Suk de deur open voor haar deed en stapte vervolgens in. De auto zag er vanaf de binnenkant er groot uit, wat prettig was. Het was in ieder geval beter dan tegen elkaar te zijn samengepropt. Bora sloot de deur en deed vervolgens haar gordel om.
Al snel waren zij op pad en Bora keek rond van waar zij eigenlijk waren. De bos leek wel enorm groot te zijn en het zou zo gemakkelijk lijken om hier ergens verdwaald te raken. Haar blik ging even na hem na zijn vraag. "Dat wel. Ben een aantal keren wakker geworden, maar verder niks ernstigs of zo." Antwoordde Bora. Het onweer deed haar denken aan vroeger, hoe bang zij wel niet was als klein kind tot nu toe. Hoe vaak zij als klein kind wel niet naar haar ouders was gegaan omdat zij gewoon zo bang was. Bora kon haar ook nog een knuffel herinneren die zij altijd had als zij moest gaan slapen, wat misschien wel vreemd klonk. Ze had die gekregen sinds zij al klein was en die had zij ook overal mee. Nu zij daarover nadacht, herinnerde zij haar ook nog waar die lag. Die lag nog ergens in haar huis. Na al die jaren, had zij die knuffel nog bewaard. Vaak bracht het vele goede herinneringen terug en het was vreemd dat zij er nog steeds zo gehecht aan was.
"Trouwens..." Begon Bora na een korte stilte en keek toen even voor haar uit, richting het weg dat zij opgingen en toen weer naar Jung Suk. "Ik realiseer mij nu pas dat ik alleen maar jouw naam weet." Vulde zij aan. Niet dat zij het ook werkelijk toen pas realiseerde, aangezien het al een tijdje was. "Kun je me wat over jezelf vertellen?" Vroeg ze aan hem. Normaal zou zij er wel er omheen zijn gedraaid, alleen had zij er geen zin in en besloot dus maar om direct te zijn. Het was namelijk ook zo eerlijk om hem te leren kennen, aangezien hij meer over haar wist dan vice versa. De kans dat zij weg kon gaan was toch enorm klein, dus in die tussentijd had zij hem beter kunnen leren kennen. Er waren wel een aantal mysterieuze en vreemde dingen bij hem, wat haar meer nieuwsgierig maakte. Bora's blik ging vervolgens weer naar de weg toe, wachtend op een antwoord op haar vraag.
Het eerste waarmee Bora werd begroet was de zon die tegen haar scheen. Bora sloot de deur achter haar dicht en zag dat auto staan. Ze liep er naartoe en wachtte even totdat Jung Suk de deur open voor haar deed en stapte vervolgens in. De auto zag er vanaf de binnenkant er groot uit, wat prettig was. Het was in ieder geval beter dan tegen elkaar te zijn samengepropt. Bora sloot de deur en deed vervolgens haar gordel om.
Al snel waren zij op pad en Bora keek rond van waar zij eigenlijk waren. De bos leek wel enorm groot te zijn en het zou zo gemakkelijk lijken om hier ergens verdwaald te raken. Haar blik ging even na hem na zijn vraag. "Dat wel. Ben een aantal keren wakker geworden, maar verder niks ernstigs of zo." Antwoordde Bora. Het onweer deed haar denken aan vroeger, hoe bang zij wel niet was als klein kind tot nu toe. Hoe vaak zij als klein kind wel niet naar haar ouders was gegaan omdat zij gewoon zo bang was. Bora kon haar ook nog een knuffel herinneren die zij altijd had als zij moest gaan slapen, wat misschien wel vreemd klonk. Ze had die gekregen sinds zij al klein was en die had zij ook overal mee. Nu zij daarover nadacht, herinnerde zij haar ook nog waar die lag. Die lag nog ergens in haar huis. Na al die jaren, had zij die knuffel nog bewaard. Vaak bracht het vele goede herinneringen terug en het was vreemd dat zij er nog steeds zo gehecht aan was.
"Trouwens..." Begon Bora na een korte stilte en keek toen even voor haar uit, richting het weg dat zij opgingen en toen weer naar Jung Suk. "Ik realiseer mij nu pas dat ik alleen maar jouw naam weet." Vulde zij aan. Niet dat zij het ook werkelijk toen pas realiseerde, aangezien het al een tijdje was. "Kun je me wat over jezelf vertellen?" Vroeg ze aan hem. Normaal zou zij er wel er omheen zijn gedraaid, alleen had zij er geen zin in en besloot dus maar om direct te zijn. Het was namelijk ook zo eerlijk om hem te leren kennen, aangezien hij meer over haar wist dan vice versa. De kans dat zij weg kon gaan was toch enorm klein, dus in die tussentijd had zij hem beter kunnen leren kennen. Er waren wel een aantal mysterieuze en vreemde dingen bij hem, wat haar meer nieuwsgierig maakte. Bora's blik ging vervolgens weer naar de weg toe, wachtend op een antwoord op haar vraag.
15
