Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ We're just two ghosts standing in the

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Na nog even kon ik het broodje echt niet meer op. Ik had het gevoel dat ik ging ontploffen als ik verder at. Maar ik kon hem niet weggooien want dan zou mijn vader er achter komen. Ik dacht na over een manier hoe ik het broodje kon weg gooien zonder dat iemand er achter kwam. Ik kon natuurlijk iemand vragen of zij de rest wilde, maar wie weet vertelde ze het dan tegen mijn vader. Ik merkte al snel dat ik me hier te veel over zorgen maakte. Mijn vader zou het wel begrijpen, toch? Vast wel. Ik nam nog een laatste slokje sap zodat daarvan ook de helft op was en beet op mijn lip. Gewoon opstaan en het weggooien, dacht ik naar mijzelf. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Voor mij tenminste. Ik nam toen diep adem en stond op. Gelijk voelde ik me al een stukje trotser. Maar bijna gelijk zakte ik weer neer in mijn stoel, nog te bang om het broodje weg te gooien sinds ik geluiden hoorde in de keuken.

--
Beetje kort sorry

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Toen ik enkele seconden zo had gezeten, besloot ik om te vertrekken. Mijn eten was helemaal op en ik had geen honger meer, ik kon dus beter weer naar boven gaan, waar ik mijn spullen nog wat kon opruimen, ook al was alles eigenlijk wel al proper. Ik neem mijn kommetje in mijn hand en loop naar de deur die leid naar de eetkamer zodat ik het kon wegzetten. Voor ik de deur open, zie ik dat Manu echt niet meer kan, maar de rest van zijn eten gewoon niet durft over te laten. Even maak ik me zorgen over hem en vraag me af of hij misschien echt een eetstoornis heeft, maar verval uiteindelijk al weer vlug in mijn gewoontes en maak een stomme opmerking. "Je zult er niet van dood gaan als je iets over laat hoor." Zeg ik terwijl ik mijn blik even op hem richt, maar dan al door de deur naar de keuken verdwijn. Meteen loop ik mijn vader tegen het lijf, die me vriendelijk begroet. Ik mompelde hallo terug, maar had niet echt de neiging om een gesprek met hem te beginnen. Hij dacht misschien dat alles oké was, maar hij was eigenlijk de reden geweest voor alles. Omdat hij was vertrokken, was dit alles gebeurd en daarvoor kon ik hem gewoon niet vergeten. Ik was niet verdrietig ofzo omdat hij was vertrokken, neen. Ik had nooit een leven gehad met hem erbij. Maar als hij niet was vertrokken, was er wel geen tweede man in mijn moeder haar leven gekomen. Vlug zette ik mijn kommetje weg en glimlachte naar hem voor ik de ruimte verliet. Ik had geen zin in een gesprek, dus gaf ik hem ook niet de kans om er één te beginnen. Met snelle passen liep ik de trap op, waarna ik enkele gangen door liep en uiteindelijk aankwam bij mijn nieuwe kamer. Ik stak de sleutel die ik van Manu had gekregen in het slot en deed de deur open, waarna ik die meteen sloot achter mijn rug. Ik had geen zin om ook maar met iemand te praten, maar aangezien Manu, zoals hij zelf zij, nooit op zijn kamer was, was deze plek dus perfect daarvoor. Ik liet me neerploffen op mijn bed, waardoor het blad met de drie bloeddruppels naast me lag. Ik nam het even in mijn hand, maar wist dat het gewoon allemaal een droom was geweest. Een die te mooi was om waar te zijn. Ik laat mijn blik van het blad afglijden en laat het op de grond vallen. Het schuift naar het midden van de kamer, maar ik had geen zin om het op te rapen, dus liet ik het gewoon liggen en liet mezelf tot rust komen op mijn bed. Na enkele seconden zette ik me alweer recht en mijn blik viel opnieuw op het potje antidepressiva. Waarom had mijn moeder het me gegeven? Ze wist dat ik de pillen nooit zou nemen, zelfs niet als ze me zou dwingen. Ze wist dat de pillen het begin waren geweest van alle ellende en toch wou ze dat ik ze nam? Ze wist waar de pillen me aan herinnerde, maar daar had ze allemaal niet aan gedacht. Ze wou gewoon van me af zijn en dit was de makkelijkste oplossing voor haar geweest. In een vleug van woede neem ik het potje in mijn hand en gooi het op de grond. Het deksel vliegt er af en de helft van de pillen vliegen uit het doosje. Meteen vlieg ik met mijn knieën op de grond met de bedoeling de pillen terug in het doosje te doen. Maar waarom zou ik dat doen? Ik wou de pillen niet nemen, waarom zou ik ze bijhouden?

---
Is nix hoor (:
Sorry, heb zelf ff lang haha

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik keek op bij haar opmerking en voelde me gelijk nog vreselijker dan eerst. Ik had het gevoel dat ik elk moment in huilen kon uitbarsten maar ik hield mezelf nog groot. 'Je zult er echt niet van dood gaan als je iets overlaat hoor.' De woorden herhaalde zich in mijn hoofd en ik merkte dat ik in paniek aan het raken was. Misschien leek het op overdrijven, maar ik was echt niet goed met dit soort situaties. Misschien ging ik er niet dood gaan, maar mijn vader zou boos op me worden. En ik had liever niet dat dat gaat gebeuren. Op dat moment liep mijn vader de keuken binnen. Hij glimlachte naar mij. "Ik zie dat je aan het eten bent, goed zo. Nou eet het snel op en ga jezelf dan wassen, dit warme weer zorgt voor allemaal geurtjes." Zei hij en hij ging bij mij aan tafel zitten. "Oh ik ga nu wel douchen, straks kan dat misschien niet meer." Sprak ik snel en ik wilde opstaan maar mijn vader hield me tegen. "Eet nou eerst maar je broodje op, het heeft geen haast." Zei hij maar ik schudde mijn hoofd. "Dit is mijn tweede broodje al van net ik hoef echt niet meer." Loog ik met een geforceerde glimlach. Hij knikte maar dus ik liep snel de kamer uit. Ik gooide het broodje weg en liep de trappen op. Ik ging naar mijn kamer, maar realiseerde me toen dar Octavia daar waarschijnlijk nu zat. Hopelijk vond ze het niet erg dat ik even binnen kwam. Waarom zou het eigenlijk uit maken? Het was ook nog steeds mijn kamer. Ik klop zachtjes voor ik binnen loop. "Ik kom alleen even kleding pakken ben zo gelijk weg." Zei ik zachtjes en ik liep snel naar mijn kast toe. Ik haalde er een schoon setje kleding uit en pakte ook een handdoek. Ik keek nog snel even naar Octavia maar liep toen al snel weer neer de deur, denkend dat ze waarschijnlijk alleen wilde zijn.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Ik keek even op wanneer hij binnenkwam, maar blij dat hij geen aandacht aan mij besteedde. Ik hield dan ook mijn mond zodat hij niet zou zien dat ik op de grond zat of dat er allemaal pillen over de grond verspreid waren. Toen de deur dan achter hem toe ging, verliet een grote zucht mijn lippen en besefte ik dan pas dat ik eigenlijk de hele tijd mijn adem had ingehouden. Mijn blik blijft nog even gericht op de deur, maar wend zich al snel af en richt zich op de grond. Ik begon alle pillen met tegenzin op te rapen, maar liet het blad liggen. Mijn vorige thuis was verleden tijd, net zoals mijn vrienden en alles wat daar was. Hoe eerder ik dat besefte hoe beter. Ik liep naar mijn nachtkastje, maar nam niet de moeite om de pilletjes ook weer in het doosje te steken en legde dus de eerst het doosje neer, waarna ik ik ook alle pillen uit mijn had liet glijden op het nachtkastje. Ik legde me neer op het bed waarna ik mijn ogen sloot. Ik was helemaal niet moe, maar zo kon ik beter na denken. Dan had ik niet het gevoel dat ik in deze kamer was of zelfs maar in dit huis en kon ik gewoon doen alsof alles nog was hoe het was geweest. Eerst dacht ik aan de fijne momenten die ik had beleefd met Lexa en Lucas, maar die verdwenen al snel uit mijn gedachten en in de plaats daarvan kwamen de nachten waarop ik soms bijna een overdosis aan drugs nam gecombineerd met alcohol op vele feestjes. Tussendoor kwamen er flitsen van herinneringen uit mijn jeugd die ik zo graag uit mijn geheugen wou verbannen, dat ik de drugs, de alcohol en alles er voor over had. Dat ik zelfs zo ver zou gaan, dat het mijn dood werd. Voor ik mijn ogen opende, zag ik mezelf in het ziekenhuis liggen, nadat ik een overdosis had genomen, met de bedoeling deze wereld te verlaten, maar dat het was mislukt. Ik verdiende het niet om nog op deze wereld te zijn. Het was beter geweest als ik gewoon nooit uit mijn coma was ontwaakt. De sensor naast mijn bed had een rechte lijn moeten aangeven in de plaats van een kronkelige lijn die betekende dat ik nog leefde.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik maakte mijn weg de kamer uit en liep naar mijn badkamer die er naast zat. Ik sloot de deur achter me en legde mijn kleding op het kastje neer. Vervolgens draaide ik de douch aan. Ik kleedde me toen uit en keek naar mijzelf in de spiegel. Eerst keek ik naar mijn gezicht en ik merkte op dat mijn wangen een beetje opgezwollen waren, toen keek ik naar mijn buik, die stond ook ver voor uit. Ik keek weer weg van de spiegel, ik had geen zin om nog langer naar mijzelf te moeten kijken. Kort voelde ik aan het water en toen ik merkte dat het een goede temperatuur had stapte ik onder de douch. Ik sloot mijn ogen en liet het warme water over mijn lichaam gaan. Het warme water deed mijn lichaam goed. Ik voelde me gelijk wat beter.
Na een korte douch van zo een vijf minuten kleedde ik me snel aan en vertrok ik naar beneden. Ik had mijn slaap kledij al aan gedaan sinds het al best laat was en ik toch niet meer naar buiten zou gaan. Daarnaast zat slaap kleding toch echt veel beter dan andere kleding. Ik maakte mijn weg naar de serre en ging achter te piano zitten. Mijn vingers liet ik kort over de toetsen zweven. Toen begon ik te spelen, ik speelde het eerste stuk dat ik op de piano had geleerd. Het heette 'The River Flows In You'. Ik leerde dit lied toen ik 10 was, toen kon ik het na een paar keer luisteren al vloeiend. Mijn vader vertelde mij altijd dat ik talent had, maar ik geloofde hem niet. Hij wilde me gewoon blij houden. Dat kon ik wel appreciëren. Het was lief van hem.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Ik laat de gedachten van me af glijden en loop zet me recht op bed. Ik kijk even vlug op mijn gsm en zie dat het al vrij laat is. het was morgen mijn eerste dag op een nieuwe school, dus ik wou goed uitgerust zijn. Ik liep naar de kast, waar ik een shirt uit nam dat ik ooit eens van Lucas had geleend, maar nooit aan hem had teruggegeven. Van een anders schap nam ik dan een slaapshort, waarna ik me vlug omkleedde. De kleren die ik net nog had aangehad, gooide ik naast mijn bed. Ik zou morgen wel beslissen wat ik er mee zou doen, maar door al het nadenken over vroeger en alles proberen op een rijtje te zetten, was ik eigenlijk best wel moe. Ik liep dan ook opnieuw naar mijn bed, tot ik me plots realiseerde dat het licht nog brandde. Dus liep ik nog snel even naar de deur aangezien de lichtknop daarnaast was en tikte het licht uit. Ik struikelde een paar keer bijna op mijn weg naar m'n bed, maar geraakte gelukkig heelhuids daar. Ik kroop onder mijn lakens, die lekker roken, waarschijnlijk omdat ze net gewassen waren en nam dan nog even mijn gsm die ik daarstraks op het nachtkastje had gelegd. Ik zette mijn wekker om zeven uur, maar zette het volume niet al te luid, want als Manu op dat uur nog sliep, wou ik hem niet wakker maken. Ik legde mijn gsm dan weer op het nachtkastje naast de pillen die er wat verspreid op lagen. Voor ik mijn ogen sloot, viel mijn blik nog even op iets wit, dat op de grond lag, maar zelfs in de donkerte kon ik zien dat het het blad was met de bloeddruppels dat ik daarstraks op de grond had gegooid. Nog even bleef ik wakker, maar mijn vermoeidheid nam het al snel van me over en ik viel in slaap.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Kleine ts

-
Het was de volgende ochtend vroeg toen ik wakker werd. Het was precies tien voor zeven. Ik merkte op dat ik niet in mijn bed lag. Ik was waarschijnlijk inslaap gevallen aan de keuken tafel. Een glas met sap stond bij mijn hand. Het glas was nog helemaal vol maar het smaakte nu sowieso niet meer goed. Ik stond op en bracht het glas naar de keuken. Eerst leegde ik het daar in de gootsteen en plaatste het daarna in de vaatwasser. Vervolgens liep ik rustig naar boven toe. Mijn haar was helemaal aan het krullen doordat ik het gister na het douchen niet gesteld had. Ik vond het nooit leuk als mijn haar krulde, anderen wel. Maar ik haatte het. Zo stil als ik kon ging ik mijn en Octavia's kamer binnen. Onderweg naar mijn kast stond ik op een papiertje. Met een zwakke frons raapte ik het op. Er zaten drie rode vlekjes op en er stonden namen bij. Het was van Octavia. Ik plaatste het op haar bureau en liep toen maar verder naar mijn kast. Hier haalde ik een kleding setje uit. Het waren een zwarte gescheurde skinny jeans, een grijze trui en daar boven zou ik later een zwart jasje bij aan doen. Snel kleedde ik me om, voordat Octavia wakker zou zijn.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
De volgende ochtend werd ik wakker door een irritant gepiep. Meteen drukte ik de wekker die ik gisterenavond had ingesteld op mijn gsm af en zette me recht. Ik zou het geluid kunnen veranderen naar een liedje dat ik leuk vond, maar dan was het geen wekker meer. Ik vond nu eenmaal dat dat woord gelijk stond aan een irritant gepiep dat je veel te vroeg in de ochtend wakker maakt. Ik kijk vlug even rond in de kamer en zie dat Manu zich net heeft omgekleed. Snel wend ik mijn blik van hem af en loop naar de kast toe waar mijn kleren in lagen. Daar neem ik een jeans salopet uit, maar met korte benen en een witte t-shirt. Ik neem nog een zwarte vest van één van mijn hangers en een handdoek uit een lade, waarna ik de kamer uit loop richting de badkamer. Ik veronderstelde dat er meerdere badkamers in het huis waren en dat deze enkel werd gebruikt door de twee jongens die hier sliepen. Even was ik bang dat de badkamer niet proper ging zijn, want dat kon je wel eens voor hebben met jongens, maar toen ik de badkamerdeur opende, zag ik dat die best proper was. Ik opende de kraan van de douche en begon me uit te kleden. Niet veel later sprong ik al in de douche, het water was nog niet helemaal op temperatuur, maar ik had geen zin om tijd te verspillen door daarop te wachten. Ik was het immers gewoon om met koud water te douchen, dat deed ik thuis wel vaker als er weer eens geld tekort was of de warmwaterbuis was kapot. Gelukkig had ik niet veel tijd nodig om me te douchen en was ik al snel weer er uit. Ik deed vlug mijn kleren aan, waarna ik zorgvuldig mijn haren begon te drogen. Ik zorgde er altijd voor dat er mooie krullen in kwamen, die waren dan niet te groot, waardoor ze natuurlijk leken. Als ik mijn haar niet droogde, was mijn haar helemaal stijl en mensen zeiden altijd dat het me mooi stond, maar daar dacht ik anders over. Nog geen tien minuten later waren mijn haren droog en mooi gekruld.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik ging kort met een hand door mijn haar toen ik in de spiegel keek. Mijn haar zat helemaal niet leuk. Ook viel het me op dat mijn pony te lang aan het worden was. Ik moest binnenkort weer eens naar de kapper gaan. Kort keek ik op toen Octavia de kamer verlaat en ik zuchtte opgelucht. Vervolgens keerde ik me naar mijn nacht kastje. Ik haalde daar uit een pen en mijn bril. Ik droeg normaal lenzen maar omdat mijn haar vandaag toch niet kon ik het ook gewoon combineren met een bril. Dat stond al wel iets beter, zo was mijn gezicht namelijk ook wat meer verstopt. Ik keek nog kort in de spiegel naar mijn outfit en trok dan de trui weer uit. Ik verwisselde hem met een zwarte trui waar met witte letters 'Music' op stondt in het hoekje op mijn rechter borst. Ik glimlachte tevreden en liep toen de kamer uit. Ik maakte mijn weg naar de studeer kamer waar ik alle benodigde boeken voor vandaag pakte. Sinds mijn vader en moeder al naar werk waren was het ook mijn taak om de meisjes wakker te maken. Nadat ik mijn boeken had liep ik dus ook naar de andere vleugel en ging daar naar boven. Ik wekte Marzia, Elizabeth, Katherine en Alex en ging toen naar beneden. Mijn boeken stopte ik in mijn rugzak. Hierna liep ik naar de keuken en maakte ik ontbijt voor de meisjes.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Ik ruim al mijn spullen vlug op, ik wou immers geen commentaar krijgen van de jongens dat ik niet proper was. Ik wierp een korte blik op mezelf in de spiegel en besloot dat ik er goed genoeg uit zag. Normaal besteedde ik nooit echt erg veel aandacht aan mijn uiterlijk, maar aangezien het mijn eerste dag was op een nieuwe school, had ik dat toch gedaan. Ik loop de badkamer uit en ga de kamer ernaast binnen. Tot mijn opluchting, zie ik dat Manu al weer weg is. Ik neem een paar grijze All Stars van naast mijn bed, aangezien ik daar al mijn schoenen had uitgestald en doe die meteen aan, dan moest ik dat straks al niet meer doen. Dan neem ik mijn rugzak, die naast de kast stond en check even of alles er in zat. Boeken zou ik op school nog krijgen, dus voorlopig zat er enkel mijn pennenzak en een cursusblok in. Eten zou ik er beneden nog in stoppen. Ik deed de rugzak om mijn schouder en liep de trap af, eenmaal in de keuken liet ik de rugzak van mijn rug glijden en zette die naast de deur. Meteen merkte ik op dat Manu in de keuken was. Er was nog niemand van de meisjes, maar dat zou niet lang meer duren, want het leek erop dat Manu hun eten aan het klaarmaken was. Ik nam een appel uit de koelkast en zette meteen mijn tanden erin. 's Morgens had ik nooit echt veel honger en een appel was dan ook het maximum dat ik op dit uur kon eten. "Euhm, hoe kan ik best naar school gaan?" Vraag ik Manu terwijl ik mijn blik nog even door de koelkast laat gaan om te kijken of er iets is dat ik deze middag kon meenemen. Ik wist wel dat het niet perse nodig was, want op veel scholen kon je gewoon 's middags iets kopen, maar ik vond het leuker om zelfs iets mee te nemen. dan kon je tenminste kiezen wat je at. Al snel zag ik dat er een aantal wraps lagen. Ik nam er één van en nam ook nog een appel. Dat stak ik in een doos en deed het vervolgens in mijn tas. Ik besteedde nooit echt veel aandacht aan wat ik eet of drink, maar zolang ik maar geen honger had vond ik alles oké. Nadat ik mijn spullen had weggestoken, kijk ik even naar Manu. Ik hoopte dat de school niet te ver was, dan kon ik misschien te voet gaan. Maar stel dat hij nu met de auto ging, dan moest ik samen met hem in een auto zitten. Al kon hij me hier ook gewoon achterlaten en moest ik zelf maar uitzoeken wat ik moest doen.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik haalde eieren uit de kast en legde die op het aanrecht neer. Vervolgens pakte ik vier borden en een pan. Rustig begon ik eitjes voor de meisjes te bakken, ondertussen maakte ik ook broodjes klaar om de eitjes zo in te leggen. Ontbijt maken voor mijn zusjes was een gewoonte voor mij geworden. Mijn vader was er namelijk nooit in de ochtend en iemand moest voor hen zorgen. Marzia was inmiddels wel oud genoeg om haar eigen ontbijt in elkaar te zetten maar ik wist dat ze dat niet zou doen en dan niet zou ontbijten wat slecht voor haar was.
Ik keek op van mijn gedachtes toen ik Octavia hoorde en dacht even na. "Uhm.. Ik zou zeggen acht uur. Maar je zou best met mij mee kunnen rijden, dan heb je een kwartiertje langer." Zei ik. Ik vond het niet erg om met haar te rijden, het was niet dat het immers veel verschil zou maken.
Toen was ik eindelijk klaar met het ontbijt voor mijn zusjes. Ik zette de borden neer op de ontbijt bar en schonk vier glazen met sap in. Vervolgens maakte ik ook een klein lunch pakketje klaar voor de vier meisjes. Toen ik daar mee klaar was kwamen de meisjes de keuken binnen en gingen ze gelijk eten. "Heb jij al wel gegeten?" Vroeg Marzia aan mij. Ik glimlachte naar haar e knikte. "Ja ik heb net al gegeten, toen jullie je nog aan het aankleden waren." Loog ik.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Ik kijk even op de klok wanneer hij dat zegt. Het was nu twintig voor acht, dus dat wilde zeggen, als ik nu naar boven ging, kon ik daar nog vlug mijn tanden poetsen en mijn make-up doen. Ik gooi het klokhuis van mijn appel die ik inmiddels had opgegeten in de vuilbak, waarna ik richting de deur loop. Nog voor ik de deur kon openen, lopen de vier meisjes naar binnen. Waardoor ik me plots afvroeg of Zane eigenlijk niet naar school moest. Door wat Manu antwoord op Marzia's vraag, kijk ik even op. Had hij dan al gegeten, want daar leek het toch niet op wanneer ik binnenkwam. Hij kon wel al gegeten hebben voor ik er was, maar daar was dan geen spoor te bekennen van geweest. Ik besluit Manu er niet naar te vragen en loop door de deur. "Roep me als je vertrekt." Roep ik nog naar hem voor ik de deur achter me sluit, waarna ik vlug de trap oploop. In plaats van, zoals ik normaal deed, de deur te nemen naar de kamer die ik deelde met Manu, liep ik meteen door naar de badkamer, waar ik mijn tanden begon te poetsen. Daarna begon ik mijn make-up te doen. Ik deed niet te veel op, zoals gewoonlijk en een naturel look. Ik had nooit echt van make-up gehouden, maar ik had ooit één keer een mega preek gekregen van Lexa, al bedoelde ze het eigenlijk niet zo, dus toen ben ik er maar mee begonnen. Niet veel later ben ik dan klaar en loop ik naar mijn kamer. Ik ben nog geen twee seconden de kamer binnen, wanneer ik plost besef dat ik mijn gsm hier was vergeten. Dus loop ik naar mijn nachtkastje, waarna ik mijn gsm er af neem en in het vakje voor mijn borst steek.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik glimlachte even naar Marzia en ze glimlachte terug waardoor ik wist dat ze me geloofde. Ik keek toen kort op naar Octavia. "Is goed." Zei ik tegen haar. Vervolgens stopte ik de lunch pakketjes in de meisjes hun tasjes. Hierna liep ik naar boven naar Zane zijn kamer en wekte ik hem. Zane was vorig jaar al afgestudeerd en had nog geen studie dus alles wat hij deed was thuis zitten en soms werken. Maar gelukkig bracht hij ook de meisjes naar school anders kwam ik altijd te laat op school. Zodra hij wakker was liep ik weer naar beneden en ik checkte of ik al mijn boeken had in mijn tas, wat gelukkig zo was.

--
Beetje kort sorry

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Ik besloot om niet langer in de kamer te blijven, het was immers toch al bijna acht uur. Ik liep de trap weer af en ging nog even langs de keuken waar ik mijn tas nam die ik daarstraks naast de deur had gezet. De vier meisjes zeg ik gedag, aangezien ze allemaal hun hoofd draaide wanneer ik de deur opende, maar ik ben al snel weer weg uit de kamer, waardoor ik in de gang terechtkwam. Ik zette mijn rugzak op de grond, waarna ik hetzelfde deed. Er was immers geen bank ik de hal en ik had er geen idee van hoe lang ik nog zou moeten wachten op Manu. Ik neem mijn gsm en begin insta wat te checken. Ik krijg meteen een steek in mijn buik, wanneer de eerste foto die ik tegenkom er een is van Lexa en Lucas. Ze waren gisteren samen en dat wouden ze natuurlijk delen met de wereld. Het zou niet lang duren voor die twee een relatie kregen, dacht ik in mezelf voor ik mijn gsm weer weg stook, waardoor ik er nu als een dwaas bijzat.

--
Is nix

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik wachtte toen even beneden tot Zane echt kwam zodat ik zeker was dat hij het niet ging vergeten. Vervolgens liep ik naar de keuken. Ik zei mijn zusjes allemaal gedag en liep toen naar de hal toe. Hier trof ik gelukkig Octavia. Het was nog wat geweest als ik eerst naar haar opzoek moest. "Klaar om te gaan?" Vroeg ik toen maar want ik kon niet weten of ze al klaar was of dat ze nog andere dingen moest doen snel. Ik vond het dus maar al te beleefd om het te vragen. Kort gingen mijn ogen over haar outfit heen. Ze zag er leuk uit, precies zoals ik haar eigenlijk verwacht had, maar dat zou ik natuurlijk nooit hardop zeggen. Ik wist wel beter dan dat. Snel deed ik toen nog mijn witte All Stars aan en ik was eigenlijk klaar om te gaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld