JDBO // You call me monster. - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO // You call me monster.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze onderbrak iets. Het was elke façade van de jongens die ze er zien kon, die aan haar verraadde dat ze op een verkeerd tijdstip naar binnen was gestormd. Of het zijn vrienden waren wist ze niet. Ze had niet van Justin gehoord dat hij met meerdere huisgenoten leefde, dat er meerdere mensen aanwezig zouden zijn of ook maar van een bezoek van bekenden van hem die volgende dag. Het enige wat ze gisteravond meegekregen had, was dat het niet zomaar een huis was waarin ze terecht was gekomen, daarbij dat ze Justin niet geheel vertrouwde.
Onbegrijpend keek ze naar de jongen. De grijns die hij toonde sprak haar allesbehalve aan en, met de vreemde blik in zijn ogen, was ze ergens bang voor wat komen zou. Haar reflexen waren echter al achterhaald. Toen ze een aantal stappen achteruit zette was het geen lege deuropening meer waar ze zichzelf achter kon verhullen, maar het lichaam van een vreemdeling waar haar rug tegen opbotste. Vluchtig stapte ze van hem weg, indien ze Justin wat vaag aanhoorde en zijn gebaar om naast hem te komen zitten stokstijf bekeek. "I don't need your blood money?" Ze fronste. Het duurde even voor zijn voorstel bij haar binnenkwam, teveel peinzende gedachten gehad om het door te kunnen laten dringen. Pas toen alle afwachtende blikken op haar vielen, wist ze wat zijn werkelijke plan was, en werd haar gezichtsuitdrukking strak.
"Y'all idiots or something?" sprak ze stug. "I got my own kind of blood money to earn. Once in business, always in business. What do you think they'll do to me when I don't return?" Haar armen kruiste ze, fel langs zijn 'vrienden' gekeken voor ze voor de laatste paar seconden terugkeerde bij Justin. "Look, my brothers are waiting for me. Find yourself another suicide soldier." Vervolgens keerde ze ze de rug en wierp ze een blik op de jongen achter haar, naar wie ze dodelijk omhoog keek.

"And you better get outta my way or I swear to God, I'll beat you up."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn ogen verkleurde van een mooie heldere bruine kleur, naar haast een zwarte kleur. Zijn gelaatsuitdrukking zei genoeg. Zijn kaken op elkaar gedrukt, zijn aders in zijn nek klopte tegen zijn nekvel aan. Hoe vaak hij ook probeerde zijn woede aanvallen tegen te houden. Het was een verloren zaak. Hij stroopte zijn mouwen op en ging staan. Hij liep richting het meisje en ging dreigen voor haar staan. Zijn schoenen raakte die van haar nog net niet aan. Afschuw sierde zijn gezicht bij het horen van haar woorden. Zijn ademhaling zwaarder en versneld.
`Here we fucking go again` hoorde hij Matt nog zuchtte waarna hij zijn lippen likte. `How dare you to call us idiots at first. I could´ve fucking killed you yesterday, correction, I fucking should have. You´re an ungrateful little bitch and if it wasn´t for me, they would have killed or raped you in your sleep last night. You should be fucking thanking me on those knees for how nice i´ve been so far. You ruined that completely. From now on, don´t expect anything from me. I´ll be your worst nightmare in here princess`. Hij keek haar dreigend aan. Als hij nu eenmaal kwaad was, liet de rest hem vaak ook met rust. `You were wondering what they would do if you didn´t return right? They won’t do anything. I’ll haunt them down and i’ll kill them one by one. I’ll have their blood on my hands at that would be the most amazing feeling. I would even put their heads on a stick for you, as a souvenir.” Hij zette een stap achteruit waarna hij bespottend lachte. “So don’t you dare to put more bullshit on me. I’ll end them first, and after, i’ll fucking end you.” Hij nam weer plek op de bank aangezien John nu opstond met een grijs. “Impressive Bieber, let me just help you a little bit” Hij wreef in zijn handen. “I know exactly who her brothers are. They are the dragomir brothers” Zijn blik was meteen gevestigd op John, met een grijns. “Good to know” Hij keek naar Alys. “So princess, what will it be? Are you joining us or should I kill those brothers of yours, last time that i’ll give you a chance to decide before I do it”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Van vriendelijkheid naar complete, pure haat. Gevoelens die snel wisselen konden maar nooit dit specifieke level bereiken konden, niet in een paar milliseconden, zoals nu het vuur zich reflecteerde in de ogen van de jongen die haar gisteren nog van de straat gehaald had. Het kwam amper voor. Nooit. Één keer was het haar overkomen en dat was ook de enige keer geweest dat ze Ivan ooit boos gezien had, maar dit was iets dat haar overrompeld had. Bang was ze daarbij niet geweest. Nee, ze bezat geen angst voor zijn felle gedrag, simpel gezegd omdat hij haar nog niet zo meegemaakt had.
"I didn't ask for you to get me off the streets, you dush." Eigenwijs keek ze omhoog naar Justin, het niet hinderend gevonden dat ze haast een kop onder hem te vinden was en zijn lengte niet overtreffen kon. "For a pioneer walking the world of the shadows, you don't seem to have the intel that whoever doesn't do as they're told, is a dead man. Do you think to me, happens otherwise?" Zijn gelach hoorde ze met woede aan. Graag had ze hem op die precieze plek vermoord, maar iets vertelde haar dat als ze dat zou doen, zij en haar geliefden zouden volgen.
"You don't know shit about the Dragomir brothers," siste ze een van zijn vrienden toe, het zat geweest dat men haar zo respectloos behandelde en dacht haar wat te kunnen maken. "You wanna kill them? Ha-" Hoofdschuddend wist ze een kleine grijns te laten ontsnappen, al deze meer razernij bevatte dan plezier. "Than you haven't seen nightmare yet, Justin. Let me tell you that. The Armory'll come for you all."
Twijfel kwam zelden in haar voor. Ze wist waar ze voor stond, dat wat ze besloot het best was, en bezat al haar vertrouwen zonder ook maar iets te hebben om over te weifelen. Maar op de een of andere wijze wisten ze haar op ander been te zetten. Hoe, wist ze niet, maar het was genoeg voor Alys om haar verdediging enigermate te laten zakken. Toegeven was het amper te noemen; wel was de adrenaline vervangen door een grote vermoeienis die ze niet wegcijferen kon. Met het laatste beetje besef dat haar over de lijn trok, nam ze een besluit dat ze veracht zou moeten hebben. Ze had ondanks haar loyaliteit geen andere keuze. Ze was hoe dan ook ten dode opgeschreven, niemand die daar verandering in brengen kon.
"Y'all gonna pay for this," verwoordde ze nog razend. Daarna stormde ze de leefkamer uit en viel de deur met een harde klap achter haar dicht.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een grijns sierde zijn lippen terwijl het meisje aan een stuk door ratelde. Hij kon zien dat het haar daadwerkelijk wat deed, ze leek haast een beetje bang. Natuurlijk had hij achterhaalt wie haar familie was, er waren hier zoveel slimme jongens met zoveel connecties. Niets of niemand kon hem wat maken. Hij likte zijn lippen en keek naar haar. Ergens was het enorm aantrekkelijk hoe boos ze deed, haar houding fel alsof ze elk moment kon aanvallen. Haar woorden hard en koud, precies hoe hij ze het liefst had. "Princess, all I see is nightmares. Don't tell me that I haven't seen a nightmare yet, I fucking am a nightmare" Hij pakte een zakje wiet van de tafel en begon op zijn gemak een joint te draaien. Dacht ze nu werkelijk dat ze hem kon afschrikken, dan het ze het mooi mis.
De harde klap van de deur liet hem even opkijken. Hij likte het vloeitje van de joint dicht en stak hem aan waarna hij een grote trek nam. Hij ging tegen de rugleuning van de stoel zitten en liet de wiet zijn werk doen. Zijn lichaam relaxte en zijn gedachtes werden even heel diep weggestopt in zijn hoofd. Hij keek op naar Matt. "Go after her, make sure she won't do dumb things. If she's in her room, guard the door. I'll deal with her later" Hij legde zijn joint op het randje van de asbak waarna hij zijn telefoon pakte en het nummer draaide van een van zijn dealers. Hij hield de telefoon tegen zijn oor waarna hij weer een trek nam van de joint. "Ah Mister Bieber, what can I do for you" hij greens en likte zijn lippen. "Frankie. can you set up a meeting for me with Alberto" Even was het stil aan de andere kant van de lijn. "Mister Bieber, are you sure" Alberto was één van de gevreesde drugsbezitters in het land. Hij had nog nooit één op één met Alberto afgesproken maar hij was nu ook niet van plan om drugs te ruilen. Hij wilde Alberto om het loodje leggen en zo zijn drugshandel overnemen. "100 percent, Frankie. Text me the time and place later today" Hij hing op en schoof zijn telefoon weer in zijn zak.

"Guess that our princess has her first job today"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze zouden ze allemaal ten dode brengen. Er was geen greintje in haar dat daar twijfel over meebracht, dat haar ook maar op andere gedachten brengen kon dan het geweten dat ze voor haar zouden komen. Een kartel als dat van Justin, hoe machtig ook op eigen houtje, zou haar niet van de Armory vandaan kunnen houden. Nee, als het haar broers niet waren die eigenhandig zijn hoofd op een stok zouden zetten, dan zou het Sergei wel zijn.
Ongeduldig ijsbeerde ze door de ruimte. Ze had Justin's kamer gevonden zonder hierbij stil te staan, te veel bezig met de haatdragende gedachtes die haar hoofd tot een grote puinhoop hadden gemaakt. Haar voetstappen klonken woedend over en weer op de vloer. Ze gaf niets meer om de echo die zij veroorzaakte door het gehele vloeroppervlak haastig te belopen, maar bleef in hoog tempo doorgaan. Ze moest denken, denken over een weg hieruit, en wel zonder paranoia te wekken.
Haar opties waren duidelijk gelimiteerd, in een huis vol met volk die elke beweging die ze maken zou, zouden spotten. De ramen waren te groot om er onopvallend doorheen te kunnen en daarmede zo gelegen dat het haar niet heelhuids uit het huis zouden kunnen loodsen. De voordeur lag buiten haar bereik op het moment, te dichtbij de woonkamer en daardoor zodanig gehorig dat ze nog geen voet buiten kon zetten voor de rest al voor haar stond. Dat liet alleen nog de kelder over, maar daar had ze zozeer weinig vertrouwen in dat ze er niet eens meer kijken zou. Haar enige optie was vertrouwen wekken; dus dat was wat ze zou gaan doen. Met een zucht ging ze op zijn bed zitten. Ze hief haar benen op en sloeg haar armen eromheen, haar voeten op het bed steunend.

"Assholes."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld