Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG]We are only as strong as we are united

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy ging rustig naar haar een kamer toe waar ze met Draco zou gaan slapen. Ze dacht aan wat de geest zei en glimlachte. Ze was blij dat ze Draco een kans had gegeven ondanks dat de meiden vet mooi waren. Ze waren natuurlijke schoonheden en zolang hij niet vreemdgaat is het goed. Draco was een aantrekkelijke jongeman, maar als vele vallen voor zijn uiterlijk of badboy look/gedrag, maar daar was ze totaal niet vol gevallen. Ze was gevallen voor zijn humor en trouwheid als het aankwam op vrienden. Alleen zijn echte vrienden ging hij helemaal voor en dat vond ze mooi om te zien. Ze ging zitten en las verder. Ze was diep te vinden de roman. Ze hield van Romans en hoe de liefde er daar aan toeging. De uren verstreken en ze zat met een kop warme thee in het 2e deel van de roman te lezen. Ze las al zolang niet meer en had daar echt spijt van.

Tom nam haar mee naar een cafe en liet haar bestellen wat ze wou. Hij keek naar haar en glimlachte.Wat moest hij tegen haar zeggen. Over zijn rot jeugd in het weeshuis en toen Dumbledore kwam om hem te redden. Hij was hem dankbaar, hij liet hem zien dat hij een tovenaar was en daar was hij blij mee. Na mate de uren verstreken en hij haar leerde kennen vond hij wel aardig. ''Zullen we terug gaan?'' Vroeg hij glimlachend en keek naar haar. Het was al een uur of 1 in de nacht. Hij zou niet haar een hand aanraken of jas geven, hij was niet hofelijk. Hij wou het wel, maar heeft het nog nooit geleerd.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail keek Tom aan en beet kort op haar lip. Ze had nu niet het idee dat ze de jongen echt had leren kennen. Ze had voornamelijk over zichzelf moeten praten en ook zij had niet veel vrij gegeven. Ze vond dat het van twee kanten moest komen en dat was in dit geval totaal niet ter sprake geweest. Maar ze had besloten dat ze er niet over in zou zitten. Als de jongen geen moeite zou doen voor haar, zou zij absoluut geen moeite meer doen voor de jongen. Zo was het meisje ingesteld. Wanneer ze iemand de kans gaf en het was toch niet helemaal zoals het hoorde te gaan, dan was ze er al snel klaar mee geweest, ondanks dat het meisje enorm vergevingsgezind was. Voor nu vond ze het wel genoeg geweest. Het kon haar eigenlijk vrij weinig meer schelen of ze de opdracht zouden halen of niet. Ze had er voor nu even geen zin meer in. Ze wilde terug gaan naar school en haar slaap pakken. Het was toch al wat later op de avond, dus was het ook niet erg om weer terug te gaan.
Ze knikte toen de jongen haar gedachten uitsprak en haar vroeg of ze terug wilde gaan. "Dat lijkt me een goed idee"wist het blonde meisje hem te vertellen. Ze wist ook niet zo goed waar ze nu nog met hem over moest praten. Ze vroeg zich af of hij het wel serieus nam. Daar ging ze nu in ieder geval niet van uit en op die manier hoefde het ook helemaal niet van haar. Hij leek ook veel liever in Draco zijn schoenen te staan, op het moment dat de groep van aantrekkelijke meiden en jongens hem kwam halen. Dat was prima, maar volgens haar had de jongen zijn kans gehad. Rustig stond ze op en trok haar mantel over haar uniform aan. Het meisje was klaar om te gaan.

Draco genoot van zijn avond. Hij genoot zo erg dat hij niet eens meer rekening hield met de tijd. Hij had niet eens door dat ze de avondklok gepasseerd waren en het was inmiddels al een uur of één 's nacht. Hij was nog lang niet van plan om naar huis te gaan. Hij had er nog totaal geen zin in, ook al had hij in zijn achterhoofd zitten dat Pansy op Hogwarts op hem zat te wachten. Hij genoot van de vrijheid die hij voor het eerst in een lange tijd had. Hij werd niet meer op zijn vingers getikt bij iedere stap die hij zette. Hij werd niet meer continu in de gaten gehouden. Hij kon gewoon zijn eigen ding doen en zijn gezelschap leek er van te genieten. De meiden hingen om hem heen en de jongens lachte om de gespreksonderwerpen die hij met hen deelde. Hij had nog genoeg om over te praten. Onderwerpen die hij nog zeker aan wilde kaarten voordat ze als groep weer terug zouden gaan naar Hogwarts. Ook al zou het gesprek nog de gehele nacht duren. Hij vermaakte zich prima. De mensen die met hem mee waren gegaan vermaakte zich prima. Hij zag zeker geen reden om terug te gaan naar de school. Hij keek naar de barman van het café waar ze wat aan het drinken waren. Een grijns verscheen er rond zijn lippen en hij bestelde nog wat te drinken voor de groep. Dit ging nog een lange avond worden. Een lange gezellige avond.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Tom keek naar haar en nam hr stiekem mee naar de heksenketel. Hij pakte een stuk van zijn gedachte dn pakte har hand. Ze werden opgezogen naar het weeshuis toen hij 11 was en hij Dumbledore zag. Hij geloofde niet dat die man een tovenaar was, maar een oude gek tot hij de kast in brand stak. De kleine Tom opende zijn mond en zei: "I can make things move without touching them. I can make animals do what I want without training them. I can make bad things happen to people who are mean to me. I can make them hurt if I want to... I can speak to snakes too. They find me, they whisper to me." Tom keek naar haar en glimlachte zwakjes naar harr. Daarna gingen ze weer naar boven. "Ik ben een wees Abigail. Ik heb dit nog nooit aan iemand laten zien. Ik schaam me er diep voor. Ik bedoel maar een weeskind. Wie wilt eer nou mee omgaan? Je bent de enigste die dit weet en ik hoop dat het zo blijft." Zei hij tegen haar. "Daarom praat ik niet veel over mijn verleden." Zei hij rustig.

Pansy viel in slaap op het bed met een boek geknuffeld tegen haar borst en de deken lag half over haar heen.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail was verbaasd dat de jongen haar mee nam naar de heksenketel in plaats van terug naar school te gaan. Ze vroeg zich af wat hij nu precies van plan was. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin, terwijl ze de bewegingen van de jongen volgde. Ze zou een herinnering van hem te zien krijgen, dat was wat ze eruit kon halen en ze moest zeggen dat ze toch behoorlijk benieuwd was naar wat hij wilde laten zien. Toch hield ze haar mond en wachtte ze geduldig af tot het moment dat ze beide op werden gezogen en de herinnering van Tom te zien kregen. Zo te zien was de jongen een wees. Hij praatte met Dumbledore in een nog wat kale kamer. De jongen kon daarbij ook nog eens met slangen praten. Het was heel indrukwekkend om te zien. Ze vroeg zich af of zij de enige was die hier vanaf wist. Ze vond hem namelijk niet het type dat zich makkelijk naar andere openstelde. Hij was een gesloten type geweest. Volgens haar wist alleen zijn beste vriend veel over hem. Ergens was het ook goed om niet te veel met anderen te delen. Het kon namelijk tegen je gebruikt worden. Hoewel het aan de andere kant ook weer goed was om mensen te hebben die je door en door kenden, zodat je altijd iemand had die je voorwaardelijk zou steunen. Daarom was ze ook blij dat de jongen haar dit had laten zien. Ze begreep hem hierdoor ook iets beter. Ze keek hem aan, terwijl er een kleine glimlach rond haar lippen verscheen. "Bedankt dat je dit liet zien. Ik had dit namelijk niet achter je gezocht, gaf ze eerlijk aan hem toe. "En ik zal het aan niemand door vertellen, dat kan ik je beloven"verzekerde ze hem. Ze was een persoon gewest die zich altijd aan haar woord hield en dat zou deze keer niet anders zijn. "Hoewel ik niet verwacht dat iemand anders naar je zal gaan kijken omdat je een wees bent" zei ze hem. Hij kon er immers ook niets aan doen dat hij geen ouders meer had. Dat veranderde voor Abigail in ieder geval helemaal niets.

Draco had het voor het eerst in een hele lange tijd enorm naar zijn zin. Hij had het zelfs zo naar zijn zin dat hij de tijd helemaal vergat en zelfs vergat dat er iemand op school op hem zat te wachten. Hij had het gevoel dat hij eindelijk zichzelf kon zijn, zonder dat hij in de gaten gehouden werd. Hij hoefde niet op zijn woorden te letten. Hij hoefde niet te letten op welke opmerkingen hij maakte. Hij kon vrijuit spreken en het voelde meer dan goed. Het was een lange tijd geleden sinds hij zich zo voelde. Niemand die in zijn nek stond te hijgen. Gewoon hij die een gezellige tijd had met medestudenten. Het was fijn om dit weer een keer te kunnen doen. Hij had gehoopt dat hij dit vaker mee had mogen maken. Een tevreden grijns verscheen er rond zijn lippen, terwijl hij een slok nam van een glas boterbier dat hij had ontvangen. Hij kon het immers goed vinden met de groep mensen met wie hij op pad was gegaan en hij had niet het idee dat hij snel weer terug naar school zijn moeten. De avond zou van de blonde jongen zijn, waar hij geen rekening met andere hoefde te houden en dat idee beviel hem maar al te goed. Hij nam nog een slok en haakte in bij het gesprek met het tweetal naast zich. Hij schoot in de lach om de opmerking die één van de twee wist te maken en kon het niet laten om kort zijn hoofd te schudden. Hij genoot echt met volle teugen van de avond.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Tom bedankte haar en gingen rustig naar bed toe. Hij heeft de hele nacht wakker gelegen en dacht aan zijn ouders. Wie zouden dat toch zijn? En waarom kwam Abigail steeds in zijn gedachten? Ze was toch maar ene meid die hier ook naar school ging. Wat maakte haar nou speciaal? Kwam het door Draco en oansy dat hij nu aan haar dacht. Zij hadden ook een rare relatie. Hij hoopte dat het hun lukte om alles te zoeken, want dan kon ze terug naar hun tijd.

Pansy sliep nog met de boek geknuffeld aan haar borst.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail had een niet al te lange nacht achter de rug gehad. De avond die ze met Tom door had gebracht, was ze zeker niet vergeten. Het was juist de reden dat ze haast niet geslapen had vannacht. De herinnering die de jongen haar had laten zien, deed haar veel. Aan de ene kant vond ze het bijzonder dat hij dit met haar had willen delen. Ze vond het dapper van hem. Zeker gezien het feit dat hij die nog nooit aan iemand had laten zien. Het was fijn dat hij zich wat meer naar haar openstelde. Ze had de jongen graag wat beter leren kennen, mede door het feit dat hij zich bijna nooit openstelde. Gisterenavond was een stap in de juiste richting, al vond ze het zelf. Toch was ze benieuwd hoe het verder zou gaan. Of de twee nog tijd met elkaar door zouden brengen, of dat hij haar nu weer compleet zou gaan negeren. Erg druk maakte het blonde meisje zich niet. Jongens waren niet het onderwerp om jezelf druk over te maken. Hoewel ze een vriendschap, of misschien wel meer dan dat, met de jongen wel zag zitten. Ze moest kijken hoe het verder zou gaan lopen tussen de twee. Iets afdwingen wilde ze dan ook zeker niet, dus zou ze kijken wat er op haar pad zou komen.
Een glimlach verscheen er rond haar lippen. Hoewel ze niet heel lang geslapen had, voelde Abigail zich toch behoorlijk fris. Ze was inmiddels wel uit haar bed gestapt en was nu bezig met haar haar. Uiteindelijk streek ze een plukje van haar blonde haar achter haar oor en stond ze op. Het was immers tijd voor het ontbijt. Iets waar ze op Hogwarts altijd enorm van kon genieten. Van alle maaltijden trouwens. Het meisje hield enorm van eten, al zou je dat op het eerste gezicht zeker niet zeggen. Ze lette gewoon heel erg goed op haar gezondheid.
Rustig stond het blonde meisje op en besloot ze om richting de grote zaal te gaan. Ze vroeg zich af wat vandaag haar zou brengen. Of ze opnieuw van die rare opdrachten uit moest voeren. Of dat zowel zij als Tom er nu buiten gelaten werden. Abigail had geen idee. Ze had de twee van de toekomst ook al sinds gisteravond niet meer gezien. Haar interesse lag immers ook ergens anders op het moment. Zachtjes beet ze op haar lip en liep de grote zaal binnen. Haar ogen liet ze kort de zaal door glijden, in de hoop dat ze Tom misschien ergens zag zitten. Toen dit niet het geval was, liep ze naar de tafel van Gryffindor, waar ze plaats nam bij haar groepje vriendinnen. Ze schepte wat ontbijt op, nadat ze haar vriendengroep had begroet en mengde zich in het gesprek dat haar vriendinnen onderling aan het voeren waren.

Draco had werkelijke een geweldige nacht achter de rug gehad. Pansy was hij eigenlijk helemaal vergeten, tot hij weer aankwam bij Hogwarts. Hij had haar al slapend aangetroffen in een stoel en wilde haar verder niet meer wakker maken. Daarom was hij zelf ook maar gaan slapen, ook al was het misschien maar voor een uurtje of drie geweest. Hij voelde zich daarom ook heel erg moe op het moment dat hij opgestaan was. Maar dat maakte hem verder helemaal niet uit. Hij had zich voor het eerst in jaren weer eens oprecht vrij gevoeld. Alsof hij geen verplichtingen had. Hij kon doen waar hij zelf zin in had. Genieten van het leven. Dat had hij gisteren ook gedaan. Hij had een paar drankjes gedronken, hoewel hij niet met een kater was opgestaan. Hij had nieuwe vrienden gemaakt en had het enorm naar zijn zin. Hij was haast vergeten hoe het voelde, maar hij was daarom blij dat hij het gevoel eindelijk weer eens terug had. Een kleine grijns verscheen er rond zijn lippen, wanneer hij aan deze nacht terug dacht. Het was iets dat hij enorm had gemist en hij was blij dat het gebeurt was.
Vandaag was hij toch benieuwd naar wat de twee opnieuw te wachten stond. Hij wilde toch wel weer graag naar huis, ook al had hij geen idee hoe dat daadwerkelijk zou gaan gebeuren. Hij was benieuwd of de heer van het Duister en zijn vriendin hen weer zouden moeten helpen of vandaag juist niet. Ik vroeg me ook af hoe lang het zou duren voor ze weer terug zouden kunnen naar hun tijd en of er daar mensen zouden zijn die hen daadwerkelijk zouden missen. Of dat ze juist helemaal niet gemist zouden worden. Alles was natuurlijk mogelijk en dat waren allemaal vragen die in zijn hoofd rondspookten. Toch kon de jongen op een lege maag niet helemaal helder nadenken en zette daarom die vragen maar weer van zich af. Kort dacht hij aan Pansy. Hij vroeg zich af of ze zich ook had vermaakt gisteren avond. Hij had haar sindsdien dan ook niet niet gesproken.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy werd rustig wakker en glimlachte. Ze stapte naar Draco toe. “Goeiemorgen, was het uitgaan leuk?” Vroeg ze geïnteresseerd en gaf hem ontbijt op bed in de kamer die samen deelde. Ze was oprecht geïnteresseerd of hij het leuk vond of niet. Ze ging op de rand van zijn bed zitten met een boek geknuffeld in haar handen. Er kwamen een groep jongeren binnen. Prachtige meiden met blonde stijlen haren en blauwe ogen. Ook wat leuke jongens. Ze vroegen aan Draco of hij zin had om wat leuks met ze te doen. Ze vond het wel goed. Dan ging ze wel meer boeken lezen, alleen dat ze meiden heel close op hem ging zitten en deden alsof ze niet bestond irriteerde haar mateloos.

Tom loopt de gz in naar Abigail. “Abigail, zie ik ej straks om 12 uur in de tuinen?” Vroeg hij galant en liep weg naar zijn vrienden toe. Hij lachte wat met ze en keek soms naar Abigail. Hij moest haar spreken over bepaalde dingen en over hoe ze Pansy en Draco terug kregen naar hun eigen tijd alhoewel Draco zich lijkt te vermaken met zijn nieuwe vrienden. De populaire boys van en de schoolsletten. Ze zijn leuk voor een nachtje, maar meer niet. Tuurlijk heb ik ze allemaal afgewerkt. Misschien is dat de volgende opdracht?

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail fronste toen ze uit haar concentratie gehaald werd. Het was Tom die haar aansprak en haar vertellen dat hij haar wilde zien. Nonchalant haalde het blonde meisje haar schouders op. Ze vroeg zich af wat de mysterieuze jongen van haar wilde, maar daar zou ze snel genoeg achter komen. Daar ging ze vanuit tenminste. Ze zette de gedachten daarom van zich af en richtte zich weer tot haar vriendengroep. Het was fijn hen weer te kunnen zien. Met hen te kunnen praten. Ze genoot er van. Oprecht. Ze kon zichzelf zijn bij haar vriendengroep en daar deed ze het voor. Betere vrienden kon ze ook niet wensen. Dat meende het meisje. Ze was dankbaar voor de mensen die ze om zich heen had. Een glimlach begon haar lippen te sieren, voor ze zich uiteindelijk op het eten op tafel richtte. Het meisje had enorm veel keus en ze genoot iedere dag opnieuw van de maaltijden die haar werden voorgeschoteld. Zachtjes beet ze op haar lip en schepte uiteindelijk wat te eten op. Eerlijk gezegd hoopte Abigail niet dat ze nog te lang met de twee uit de toekomst opgescheept zaten. Ze had het eerlijk gezegd te doen met Draco. Uit de woorden die de jongen haar toevertrouwen, was de relatie waar hij in zat een regelrechte ramp geweest. Ze snapte dan ook niet waarom de twee überhaupt nog samen waren, als het zo ellendig ging tussen hen. Toch wist ze dat ze de twee moest helpen, ook al zag ze het niet heel erg zitten. Ze schudde haar hoofd en richtte haar blik weer op haar vriendengroep, terwijl ze een hapje nam van de maaltijd dat op haar bord lag. Zoals ze al verwachtte, smaakte het weer heerlijk. Ze genoot altijd ontzettend van het eten hier op Hogwarts. Uiteindelijk focuste ik mij weer op het gesprek. Heel erg lang kon ik hier immers niet meer blijven. Tom wilde haar spreken in de tuinen van de school en daar zou ze hem zo moeten ontmoeten. Erg vond ze het niet. Ze was eerder nieuwsgierig naar wat hij met haar wilde delen.

Draco keek op toen Pansy opstond en glimlachte zwakjes naar haar. "Het was geweldig. Echt waar. Als het zou kunnen, dan zou ik het zo weer doen" zei hij tegen haar. Hij keek naar het ontbijt dat hij van haar had gekregen. "Bedankt"mompelde hij, voor hij er een hap van nam. Hij hoopte dat ze zich niet verveeld had gisteren, terwijl hij de avond van zijn leven gehad had. Hoewel hij er niet heel veel tijd voor had om over na te denken. De groep waarmee hij de afgelopen nacht heel wat uurtjes had doorgebracht, kwamen de kamer binnen wandelen. Er verscheen een gemeende grijns rond zijn lippen. Zijn humeur was gelijk een stuk beter dan dat het een aantal seconde geleden geweest was. Hij kon het echt met deze mensen vinden en ze lieten hem eigenlijk vergeten waarom de jongen nu precies hier was. Toch betrapte hij er zichzelf op dat hij dat ook niet eens zo heel erg vond. Hij genoot juist van de vrijheid die de geest hem geschonken had en was hem daar ook dankbaar voor. Het was lang geleden sinds hij zich zo goed had gevoeld als nu. Hij vond het ook niet erg hoe de groep mensen om hem heen hing. Hij had het idee dat de groep hem echt kon waarderen. Met hem om wilde gaan, om hem. Hij kon eindelijk zichzelf zijn sinds een lange tijd. Op het moment dat hem gevraagd werd om wat leuks te doen, grijnsde hij enthousiast. "Natuurlijk. Ik had toch niks op de planning staan vandaag" zei hij grijnzend. Hij zette het ontbijt dat Pansy voor hem had gemaakt aan de kant, zonder er ook maar iets van gegeten te hebben. Dat zou uiteindelijk ook wel weer goed komen. Ze konden altijd ergens te eten halen. "Geef me twee minuten en dan ben ik klaar" zei hij en dook heel even de badkamer in. Hij kleedde zich om, zorgde dat zijn haar niet meer in de war zat en stapte weer naar buiten. Grijnzend keek hij naar de groep. "Dus, wat zullen we vandaag eens gaan doen?"

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy was blij om te horen. “Ben blij dat je genoten hebt.” Zei ze tegen hem en keek naar de groep. Ze wouden gewoon buiten chillen met wat drank. “Zullen we straks samen lunchen?” Vroeg ze aan Draco en glimlachte. “Nee, hij gaat alMet ons lunchen.” Zei ze een meisje wat kattig en ze sleurde hem mee naar buiten. Ze kijkt naar het ontbijt en zucht. Hij heeft niks aangeraakt. Ze is vroeg opgestaan om alles zelf te maken. Ze hoopte dat hij nu wel een leuke tijd had met zijn nieuwe vrienden. Ze loopt rustig naar de bieb en gaat wat boeken lezen. Ze wil dol graag terug nAr hun tijd

. Tom loopt langs en ziet Draco naar buiten met het groepje en Pansy alleen in de bieb aan het studeren. Hij Schud zijn hoofd. Ze Moeten samen er uitkomen, niet apart alles doen. Hij moest wachten op Abigail. Hij ging terug en zag Pansy met de nerdjes. Oh, nee. Dit komt niet goed. De nerdjes worden altijd gepakt door het groepje. Oh, hij hoopte niet dat Draco zo dom was om een dagelijks grap uit te halen, want dan werd Pansy er ook bij getrokken.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail streek een pluk van haar blonde haar achter haar oor, vlak nadat ze een laatste hap van haar ontbijt nam. Ze nam nog een klein moment om te genieten van het gezelschap van haar vrienden, voor ze naar Tom zou gaan. Ze hield ervan om met medestudenten te praten en te genieten van het leven. Ze was een sociaal type. Dat had Abigail vaker gehoord. Ze werd dan ook door de meeste studenten hier op Hogwarts enorm gewaardeerd en gerespecteerd. Men mocht haar. Rechtvaardigheid, eerlijkheid en een goed hart zorgde ervoor dat je ver kwam in het leven. Dat was iets wat haar moeder haar ook altijd mee wist te geven. Ook dit was er een goed bewijs van. Ze was immers geliefd. Hoewel ze er geen gebruik van maakte. Zo'n soort persoon was Abigail verre van. Ze behandelde men zoals zij haar behandelde en probeerde men altijd eerst een kans te geven, in plaats van vooroordelen en roddels gelijk te geloven. Dat bracht haar ver. Iets wat ze geleerd had de afgelopen dagen. Het was fijn om te weten dat veel studenten het goed met haar konden vinden. Glimlachend schudde ze haar hoofd en stond uiteindelijk op. Het was tijd om Tom op te zoeken. Ze zei haar vrienden gedag en liep toen in een rustig tempo de school uit. Terwijl ze naar buiten toe liep, voelde ze hoe de eerste zonnestralen haar huid begon te verwarmen. Het voelde heel aangenaam, waardoor ze even haar ogen sloot en heel even bleef staan. Ze opende haar ogen een aantal seconde later en keek kort om zich heen. De tuinen van Hogwarts waren prachtig en Abigail vond het prettig om hier te zijn. Toch ging ze op zoek naar de jongen die haar gevraagd had om te komen, benieuwd naar wat hij van plan was. Lang hoefde ze niet te zoeken, voor ze hem gevonden had. Rustig stapte ze op hem af en glimlachte. "Hey you" zei ze vervolgens tegen hem.

Draco grijnsde verontschuldigend toen een van de dames antwoord gaf. Aan de ene kant wilde hij Pansy niet zo laten zitten, maar aan de andere kant was het vooruitzicht naar een hele dag met zijn nieuwe vrienden doorbrengen enorm aantrekkelijk. Zo aantrekkelijk dat hij het maar aan zich voorbij liet gaan. Hij schudde zijn hoofd en liep met de groep mee naar buiten toe. Het was heerlijk weer. De perfecte dag om inderdaad wat met zijn allen wat te gaan eten en gezellig wat te gaan drinken. Zijn zorgen kon hij voor vandaag weer opzij zetten. Ook al betekende dat dat hij hier waarschijnlijk nog wel wat langer vast zou zitten. Op het moment vond hij dat helemaal niet erg. Hij genoot van het feit dat hij nieuwe mensen leerde kennen, mensen die hem daadwerkelijk mochten om wie hij was en hem niet om de vijf seconde af zat te snauwen of in zijn nek aan het hijgen waren. Nee hij kon gewoon zichzelf zijn zonder rekening te moeten houden met iemand anders. En dat voelde ontzettend goed. Misschien miste hij het wel te veel. Zijn vrijheid. Hij kon namelijk ook niet ontkennen dat hij er niet van genoot en dit eigenlijk liever had, dan dat hij met zijn vriendin zou zijn. En zei dat ook niet al genoeg? Hij wist dat hij zich schuldig moest voelen over het feit dat ze weer een dag alleen was, maar dat schuldgevoel was bij de blonde jongen heel ver te zoeken. Om eerlijk te zijn dacht hij op dit moment niet eens meer aan zijn vriendin. De plezier die hij had met de groep had het voor gezorgd dat hij de gehele huidige situatie vergat. Het positieve eraan was dat hij zich niet meer ellendig voelde. Nee, dat gevoel was al heel lang weg en had plaats gemaakt voor iets wat hij enorm had gemist.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Tom glimlachte. “Hey Abigail, ik heb nagedacht over hoe we ze terug kunnen krijgen. Ze moeten samenwerken om hun relatie weer stabiel te maken. Alleen zo kunnen ze terug.” Zei hij en stopte even. “Alleen nu laat Pansy Draco genieten van zijn vrijheid zoals de geest zei, maar volgens mij gaat het iets te ver. Hij chilt met het groepje en je weet wat ze doen. Ze drinken alleen maar, gaan uit en zijn gemeen tegen mensen en vooral de nerds. En nu komt dat probleem Pansy gaat nu met hun om. Ze begonnen op eens bij haar te zitten en nu lezen ze samen boeken. We moeten zorgen dat iets samen gaan doen dus ik dacht misschien een romantische date. We hebben alleen nog een diner, plek en kleren voor hun nodig.” Vervolgde hij en keek naar het groepje met Draco. Hij walgde zich dood aan die mensen en vooral aan Lucy, zijn ex. Die hem heeft bedrogen met 2 jongens. Dat doet ze bij iedereen. Pas maar op Draco, je kunt de volgende zijn dacht hij. Hij richte zijn blik weer op Abigail en de zonnestralen schenen prachtig op haar. Ze liet haar nog meer stralen dan ze al deed, maar hij moest het gevoel negeren.

Pansy keek naar de groep die bij haar kwam zitten en glimlachte beleefd. Ze waren echte nerds, types waar zij niet mee om zou gaan op school aangezien ze bij de populaire meiden horen, maar dat was maar haar masker om op te vallen bij Draco. Voordat ze naar Hogwarts gingen was Pansy altijd in 1 van hun tuinen aan het lezen en Draco speelde altijd, meestal haalde hij wel over om met hem te klimmen en deed ze altijd haar best om hem blij te maken. Ze had eigenlijk nooit nee gezegd tegen hem tot ze een relatie kregen. Ze had hem alleen maar afgesnauwd en was boos op hem voor niks, misschien is het beter om altijd ja te zeggen zoals nu. Hij ging weg met prachtige meiden die haar vals aankeken. Ze had niks gedaan.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail fronste even. Had de jongen haar nu helemaal hier naar toe gehaald om daar over te praten? Dat hadden hij toch ook gewoon kunnen vertellen in de grote zaal? Ze dacht even na en haalde daarna kort haar schouders op. "Het kan geprobeerd worden, maar of het gaat werken is een tweede" zei ze vervolgens tegen Tom. Nooit was ze bang geweest om haar gedachten uit te spreken. Ook deze keer niet tegen de jongen. Ze had een goed gesprek met Draco gehad, een aantal dagen terug in dezelfde tuinen waar ze nu liepen en ze had het idee dat het niet meer te redden viel. Dat idee kreeg ze ook van de blonde jongen. En om eerlijk te zijn, leek hij nu wel enorm te genieten van iets wat hij heel lang niet gehad heeft. Zijn vrijheid. Tom leek overtuigd van zijn plan. Abigail was er minder overtuigd van. Ze moest zeggen dat ze ook eigenlijk niet heel veel meer aan de twee had gedacht. Waarom iets proberen te redden, als het al zo verloren was? Haar blik gleed naar het populaire groepje. Ze had daar zo bij gekund. Ook Abigail was populair, maar niet op de manier waarop die types populair waren. Ze was blij dat ze er niet bij hoorde. Kort schudde ze haar hoofd en wendde haar gezicht weer af. Ze keek Tom aan en beet kort op haar lip, voor ze weer begon met praten. "Wilde je nog wat anders bespreken?"vroeg ze vervolgens aan hem. Ze wilde niet heel haar vrije dag aan de twee uit de toekomst besteden, daar was ze heel eerlijk in. Als het echt nodig was, wilde ze echt wel helpen, maar ze had ook haar grenzen en wist wanneer het ook voor haar genoeg was. Het was lief van Tom dat hij dit voor de twee wilde doen, maar ik had er mijn twijfels bij. Zeker na de woorden die ze met de blonde jongen had gedeeld. Soms was het beter om iets los te laten dan om het te redden en Abigail vroeg zich dan ook sterk af of het hier ook het geval was. Ze wilde niet bot of gemeen overkomen, maar dat was het idee dat ze bij deze relatie had. Daar kon ze ook niet veel aan veranderen.

Draco was aan het genieten van de mensen die hij op het moment om zich heen had. Het waren niet de beste types, dat snapte hij ook wel. Maar aan de andere kant kon hij gewoon zichzelf zijn. Zijn eigen ding doen. Hij hoefde zich van niemand wat aan te trekken en dat was iets wat hij enorm had gemist. Hij moest eerlijk toegeven dat het hem wel aan het denken had gezet. Hij genoot er misschien iets meer van dan hij zou moeten. Betekende dit dat zijn twijfels over de relatie bevestigd waren? Hij wist dat de relatie die hij met Pansy had, verre van goed was. Sterker nog, het was meer een blok aan zijn been dan dat hij de relatie werkelijk kon waarderen. Misschien was het wel beter om haar gewoon los te laten. Misschien was het wel mooi geweest. Dat waren gedachten die door zijn hoofd heen raasden. Het waren niet de meest positieve gedachten, maar zo voelde hij zich op dit moment wel. Hij kon er niets aan doen. De afgelopen avond had hem laten zien hoe het ook kon zijn. Hoe het was om wel gewaardeerd te worden. Om geen ruzie te hebben of om zonder een of ander schuldgevoel naar bed te gaan. Hij had geen last meer van al die negativiteit en hij hield ervan. Hij was vergeten hoe het was. Hoe het voelde om dat niet meer om je heen te hebben. En dat moest ook wat betekenen. Toch? Kort keek hij om zich heen. Zijn blik bleef hangen bij de jonge heer van het duister en het prachtige blonde meisje dat naast hem stond. Hij vroeg zich af of er wat speelde tussen Tom en Abigail. Misschien dat hij haar nog eens zou kunnen spreken. Haar advies had hem de vorige keer ook goed aan het denken gezet, misschien dat het deze keer ook zou helpen.Uiteindelijk besloot hij om al die gedachten van zich af te zetten, richtte hij zich weer tot de groep en probeerde hij weer te genieten van de prachtige dag.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Tom keek naar haar en glimlachte. De geest kwam weer te voorschijn, maar niemand leek het te zien behalve hun 2. “Kom mee.” Zei ze en ging achter in de tuinen waar niemand was. Tom sleurde Abigail mee. “Ze moeten samen komen om samen weg te gaan.” Zei de geest en keek naar ze. “Ze zijn 3 jaar samen en hebben het nooit uitgemaakt omdat ze diep van binnen nog verliefd op elkaar zijn. Zorg dat ze samen komen. Vraag wat ze leuk vonden aan elkaar en hoe ze verliefd zijn geworden op elkaar. Ze komen hier alleen samen uit.” Zei ze en verdween. Tom dacht na en keek naar ze. “Pansy is in de bieb. Praat jij met haar en ik met Draco.” Zei hij en liep naar Draco toe. “Draco, ik wil je spreken.” Zegt hij en laat het groepje weg gaan. “Waarom ben je eigenlijk op Pansy verliefd geworden? En waarom ben je nog bij der?”

Pansy zat te lezen in de bieb.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail volgde de jongen op het moment dat de geest verscheen. Een zachte zucht rolde er over haar lippen heen. Hier had ze echt helemaal geen zin in op het moment. Ze schudde haar hoofd en liep de jongen en de geest vervolgens wel maar weer achterna. Ze snapte nog steeds niet waarom ze moesten proberen deze relatie te redden. Terwijl het overduidelijk zo gebroken leken te zijn. Ze keek de geest na en schudde vervolgens opnieuw haar hoofd. Het was duidelijk dat het meisje geen andere keus zou hebben dan de twee te helpen. Hoewel ze zelf weinig hoop had. Ze keek naar Tom en maakte een spottend geluid. Ze hield er totaal niet van om orders van iemand te krijgen. Ze bepaalde liever zelf wat ze deed en dat sierde haar ook. Zonder dat ze ook maar de kans kreeg zag ze hoe de jongen zich omdraaide en al van haar weg liep. Zo geen manieren. Ze haalde een hand door haar lange blonde haar heen en keek kort om zich heen. Het was dus de bedoeling of ze met Pansy zou gaan praten. Het zou de eerste keer zijn dat het blonde meisje daadwerkelijk een gesprek met haar zou gaan voeren. Ze was benieuwd naar hoe het meisje daadwerkelijk was, aangezien ze haar maar moeilijk kon peilen. Mijn blik gleed nog even naar de twee jongens. Tom had zojuist het populaire groepje weg weten te sturen en stond nu alleen met Draco. Uiteindelijk draaide ik me om en keek kort om me heen. Abigail hoopte dat ze later op de dag nog van het weer kon genieten, aangezien het behoorlijk zonnig was buiten. Toch liep het meisje naar binnen op zoek naar het meisje waarmee ze zou moeten praten. Lang hoefde ze niet te zoeken. Ze trof het meisje in de bibliotheek, wat Tom haar vertelde. Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen, terwijl ze uiteindelijk tegenover Pansy plaatsnam. "Hi" zei ze uiteindelijk tegen haar.

Draco had het naar zijn zin met deze groep. Hij voelde zich er oprecht tussen passen en vond het fijn om omringt te zijn met mensen waar hij zich echt in kon vinden. Toch werd zijn genieten verstoord door de jonge heer van het duister. Met gemak wist hij de groep weg te jagen, zodat de twee alleen nog samen waren. Hij fronste even en snapte niet waarom hij dat nu deed. Maar ergens had hij ook het idee dat hij niet heel lang op antwoord hoefde te wachten. En daar kwam het al. De jongen vroeg hem waarom hij verliefd is geworden op Pansy en waarom hij nog bij haar is. Nonchalant haalde hij zijn schouders op. "Ze leek me een hele leuke meid, drie jaar geleden. Heel relaxed. Maar het heeft niet lang geduurd voor dat naar mijn idee veranderde. En waarom ik nog bij haar ben? Dat weet ik eerlijk gezegd ook niet. Om maar helemaal eerlijk met je te zijn, heb ik behoorlijke twijfels. Ik vind het niet leuk meer en zie het niet echt meer zitten. Daarbij geniet ik steeds meer om alleen te zijn en haar niet om me heen te hebben. Ik ben sowieso liever alleen of met vrienden dan dat ik met haar ben. Dus eigenlijk weet ik sowieso niet echt meer waarom ik nog bij haar ben. Waarschijnlijk omdat het de enige terugweg is naar mijn wereld. Anders waren we waarschijnlijk geen setje meer geweest" vertelde Draco de jongeman. Ergens voelde het enorm goed om het er maar gewoon uit te gooien. Dit had hij er niet eerder uitgegooid en hij zat hier ergens ook heel erg mee. Hij voelde zich nu dan ook heel opgelucht. Echt enorm opgelucht dat hij het eruit had gegooid.

Orpgaccountxx
Straatmuzikant

Orpgaccountxx schreef:
Pansy was diep in de boeken aan het lezen om te kunnen ontsnappen. Ze wou graag naar haar eigen tijd en dacht na over haar en Draco. Ze gaf Draco geen vrije tijd en gaf hem nooit vrijheid, daardoor ging hij hier los wat logisch is. Misschien moest ze met hem praten over de relatie, als je het zo nog überhaupt kon noemen. Misschien moest ze hem loslaten om te zorgen dat hij zorgeloos weer kon genieten van zijn leven, weer een jongeman zijn die vrij is. Ze zou niet compleet uit zijn leven gaan, ze zitten samen in de klas en gaan naar de zelfde sociale evenementen. Ze dacht aan haar eerste bal toen ze 6 waren en voor het eerst samen met Draco ging dansen. Ze konden het niet echt, maar het was grappig. Ze gingen stiekem weg om wat snoepjes te eten in de keuken. Het was zo gezellig toen ze klein waren. De gedachte liet haar glimlachen. Het blonde meisje kwam voor haar zitten. ''Hallo.'' Glimlachte ze.

Tom keek naar hem en luisterde naar de jongen. "Ze leek me een hele leuke meid, drie jaar geleden. Heel relaxed. Maar het heeft niet lang geduurd voor dat naar mijn idee veranderde. En waarom ik nog bij haar ben? Dat weet ik eerlijk gezegd ook niet. Om maar helemaal eerlijk met je te zijn, heb ik behoorlijke twijfels. Ik vind het niet leuk meer en zie het niet echt meer zitten. Daarbij geniet ik steeds meer om alleen te zijn en haar niet om me heen te hebben. Ik ben sowieso liever alleen of met vrienden dan dat ik met haar ben. Dus eigenlijk weet ik sowieso niet echt meer waarom ik nog bij haar ben. Waarschijnlijk omdat het de enige terugweg is naar mijn wereld. Anders waren we waarschijnlijk geen setje meer geweest" vertelde Draco de jongeman. Tom keek naar hem. ''Als je daar bent ga je het uitmaken?'' Vroeg hij aan hem. 'Is er echt geen mogelijkheid dat je haar terug zou willen? Ik bedoel ze is best veranderd. Ik weet dat jullie stamboom samen teruggaan, jullie families zijn altijd bevriend geweest en zij is het eerst geboren meisje in de familieboom en dat is wel fijn. want dan zijn jullie de perfecte match. Denk er goed er over na.'' Zei hij tegen hem en keek vuil naar Lindsey die Draco wou halen. Hij liet haar weggaan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld