Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Lower my already low expectations? You're lucky I'm in a good mood," zei hij hoofdschuddend. Dat was natuurlijk een grapje, Misha was bijna altijd in een goed humeur. Het was ook best lastig soms om zijn humeur te verpesten, alleen met de juiste woorden of daden kon je er voor zorgen dat zijn humeur verpest was maar gelukkig gebeurde dit niet zo vaak. Misha liet zijn humeur ook niet zomaar verpest worden. Mensen om wie hij niet gaf konden zijn humeur niet naar beneden brengen. Hij liet zich ook niet kwetsen door zomaar iemand. Als een random persoon hem vertelde dat hij er absoluut niet uit zag deed het hem niks. Als zijn zus het zou zeggen zou hij zich omkleden en hopen dat dat er beter uit zag. Dit was wel handig als atleet, want hoewel hij door vele geliefd werd was hij ook gehaat door anderen. Mensen hadden altijd namelijk een vooroordeel over atleten en de meeste zaten ook echt op die fiets, maar Misha totaal niet. Hij deed soms wellicht wel alsof, maar hij deed ook niet met alles mee. Natuurlijk plaagde hij soms zijn vrienden maar andere leerlingen pesten was niet iets wat hij deed. Hij had respect voor vrouwen en hij wilde oprecht wel goed zijn in school, hij was het gewoon niet en had daardoor ook geen zin om er iets aan te doen. Misha was deels oprecht een typische atleet, maar op andere delen week hij ook heel erg af van de stereotypes. Maar Misha begreep de stereotypes wel heel erg, de andere atleten die hij kende weken er namelijk totaal niet van af. Maar zo waren hun dan, dat was hun keuze. Misha had een andere keuze gemaakt.
Kort keek Misha op bij het begin van de zin van de jongen, hij maakte de zin niet direct af wat Misha zijn hoofd net even te veel tijd gaf om na te kunnen denken over wat ze allemaal konden doen. De dingen waar hij aan dacht wilde hij helemaal niet aan denken, dit was gewoon compleet vriendschappelijk, misschien niet eens vriendschappelijk sinds de enige reden dat ze afspraken school was. Al hoopte Misha wel dat het gewoon een vriendschappelijk ding kon zijn. Een deel van hem hoopte zelfs op meer maar dat was het puber gedeelte. Het was immers bewezen dat jongens elke dag zo'n 19 keer over seks dachten en helaas was het bij Misha tot nu toe elke keer over mannen geweest. Of het echt waar was dat mannen zo vaak over dat onderwerp dachten wist hij niet zeker, maar hij wist wel dat hij niet echt ee dag ging zonder er over te denken. Misha schoof dit vaak maar gewoon op de puberteit, wat ook best logisch was wegens de hormonen enzo. Hij had van mensen gehoord die over dat soort dingen dachten met dieren of gebouwen, dus hij was enig zins gewoon blij dat hij maar gedachtes over jongens had, dat was nog lang niet zo erg als dieren of gebouwen. Als hij dat soort gedachtes had zou hij oprecht niet met zichzelf kunnen leven. Gelukkig maakte Keda zijn zin snel af met iets waar Misha totaal niet aan had gedacht. Het was echter iets dat zó veel leuker klonk. "That would be amazing," zei hij met grote ogen en hij keek even recht naar Keda. "If we have time we could always do that," grijnsde hij. Misha had geen idee hoe lang ze aan het project zouden werken, en hoelang Keda wilde blijven. Het maakte hem ook niet super erg uit hoelang de jongen wilde blijven, hij mocht zo lang blijven als hij wilde. Misha had er absoluut geen probleem mee.
"Oh i don't mind heating up some water, what kind of tea do you want? We have plenty, but I'd recommend Lemon Cake, my sister brought it from Germany and it's delicious," glimlachte Misha breed en hij liep gelijk door naar het thee kastje. Hieruit haalde hij een soort koffertje die hij vervolgens open op het aanrecht zette. Alle thee zat er in, gesorteerd op kleur, regenboog volgorde natuurlijk. "Pick one you want and I'll boil some water," zei Misha hem waarna hij de waterkoker pakte en deze vulde met water. Hij zette deze vervolgens aan en pakte gelijk ook twee kopjes en lepeltjes.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Spelletjes als verstoppertje en tikkertje waren vaak waar Keda zijn tijd mee verdreef toen hij kleiner was. Hij wist nog goed hoe hij als klein kind met alle kinderen uit de buurt gehele middagen buiten kon spelen en de tijd gebruikte om elkaar te vinden door de buurt of om achter elkaar aan te rennen. Het waren fijne herinneringen die hij had aan de buurt waar hij woonde, herinneringen die Keda eigenlijk wel miste. Dat was het mooie aan klein kind zijn, gewoon een leven zonder zorgen en echt nergens stress om hebben. Kinderen waren ook minder snel om elkaar buiten te sluiten, het was pas op oudere leeftijd wanneer mensen ineens leken te geven om hun imago, de kleding die ze droegen, met wie ze omgingen want als ze met de minder populaire mensen omgingen dan zouden hun ook minder populair zijn en dat kon natuurlijk niet. Keda gaf gelukkig nooit zoveel om zijn populariteit, hij wist dat hij soms de grap van de school was, dan vooral voor de populaire kinderen. In Keda zijn gedachten moest hij gewoon high school doorkomen en dan was hij af van al het kinderachtige gedrag. “I would love that but if we played a game like hide and seek or tag you’re it and we wreck the entire house, for some reason I feel like that wouldn’t leave a good impression with your parents” Niet dat zijn ouders nu thuis waren, of wie wist wanneer ze thuis kwamen, misschien was Keda bij die tijd al wel weg. Toch, als er iets gebeurde dan moest Misha uitleggen wat er gebeurd was en wanneer zijn ouders zouden horen dat Keda, een nieuw persoon, de oorzaak ervan was dan zou dat niet bepaald een goed beeld van hem geven. “Or a good impression on your sister for that sister, who might be home.” Voegde Keda nog toe. Natuurlijk moest je niet geven om wat mensen van je dachten maar Keda was toch wel iemand die graag een goede indruk achter wou laten bij mensen. Dan de volgende keer als hij langskwam zou hij zich rot schamen.
Zodra het kleine kistje met thee op het aanrecht geplaatst was liep Keda er heen om te kijken naar wat ze allemaal hadden. Hij opende het kistje en zag alle zakjes gesorteerd op kleur. De kleuren waren ook nog eens op volgorde van de regenboog, of te wel de vlag van de lgbtq. Keda kon het niet laten om even in zichzelf te lachen maar besloot er maar niks over te zeggen. Om nou constant zijn seksualiteit op te brengen en er grappen over te maken zou misschien ook wel een keer irritant worden voor Misha. “Germany? That is cool.” Met zijn vingers keek Keda snel door alle smaken heen die er in het kistje zaten. Natuurlijk kon je nooit verkeerd gaan met gewone munt thee, dat was een klassieker en eigenlijk de smaak waar Keda altijd voor ging maar hoe vaak kon hij nou thee uit Duitsland proberen en daarnaast had hij nog nooit eerder van de smaak gehoord en was hij wel nieuwsgierig naar hoe deze zou smaken. Hij pakte de limoen cake en keek Misha aan. “You want one this one as well? Or you want another one?” Afwachtend hield hij zijn vingers bij een tweede theezakje voor het geval hij er ook één voor Misha moest pakken.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De gedachte aan tikkertje of verstoppertje spelen vond Misha wel leuk. Het was vaak genoeg dat hij nog dat soort spellen met zijn zussen speelde. En dat terwijl zijn oudste zus acht jaar ouder was dan hij. Toch waren alle vier nog super kinderachtig op sommige vlaktes. Bijvoorbeeld bij het spelen van spelletjes, ze waren stuk voor stuk zowel vreselijke verliezers als winnaars. Een familie spelletjes avond liep ook nooit goed af. Of hij, of een van zijn zussen, of een van zijn ouders zou uiteindelijk met een spelbord gooien. Het was grappig om op terug te kijken en ze bleven het ook maar gewoon doen sinds ze familie waren dus hoe vaak ze ook ruzie hadden ze maakte het altijd wel weer goed. "Oh no I think you'd leave the best impression on my family. They would only be upset that they weren't able to join in," grinnikte Misha zachtjes. Het was vaak genoeg gebeurt dat zijn gezin het hele huis overhoop had gehaald door een spel avond, het maakte niet uit wat voor spellen ze speelde, er zou altijd wel iets breken, iemand gewond raken en op het einde van de avond zou er iemand aan het huilen zijn terwijl de rest van het gezin dat persoon knuffelde omdat ze de spel avond leuk wilde afsluiten. "If we would happen to destroy the house my mom would just wonder why she ever left to work in the morning when she could've destroyed the house with her kid and his friend," grinnikte Misha vervolgens. Het viel hem niet eens op dat hij Keda zojuist een vriend had genoemd. Het kwam er ook zo natuurlijk uit dat hij er niet eens erg in had gehad. Hij zou het wel horen als Keda er een probleem mee had dat Misha hem zojuist een vriend noemde, al was dat ook wel onwaarschijnlijk, dat zou de situatie enkel ongemakkelijk maken. Misha had nooit gehad dat iemand hem zei dat ze niet zijn vriend waren als hij hen een vriend noemde, het klonk ook gewoon als een rare situatie. Zelf zou hij het ook nooit zeggen zelfs al was hij niet bevriend met het persoon, puur om een ongemakkelijke situatie ten alle kosten te vermijden.
"Yeah she went there for her study," vertelde Misha glimlachend. Ze moest daar een semester besteden om te werken bij een Duits advocaten bureau voor haar studie. Natuurlijk was het niet verplicht om in Duitsland te werken dat semester, maar ze kreeg de stage aangeboden en kreeg daarbij ook een plek om te verblijven en een stage vergoeding, het feit dat ze dan naar Duitsland mocht zorgde er wel voor dat ze het deed. Toen ze terug kwam had ze echt een hoop pakjes thee mee genomen, ze vertelde dat ze zelfs wat pakjes had moeten achter laten op het vliegveld sinds ze er te veel bij zich had. Nu had ze een vriend die ze in Duitsland had gemaakt maandelijks thee naar hen opsturen, in ruil daarvoor stuurde zij hem tijdschriften op, dat vond hij namelijk geweldig. Misha was groots fan van deze thee en dronk ook elke dag minstens een kopje, het was zijn favoriet. "Yeah I'd like that one as well please," glimlachte Misha naar hem waarna hij rustig naar de oven liep. Hij opende deze en haalde een schaal met de zelfgebakken koekjes er uit. Deze plaatste hij vervolgens op de keuken tafel. Toen ging het piepje van de waterkoker af. "Do you want full on hot water or half hot half cold?" vroeg hij vervolgens aan Keda. Misha zelf kon absoluut niet tegen warme drankjes, hij deed de helft van zijn glas vol met heet water en de andere helft met koud kraan water, en zelfs dan was het vaak nog te warm voor hem om gelijk te drinken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda was verbaasd in het horen van hoe vrij zijn ouders waren en al helemaal zijn moeder die dus mee zou willen doen met de kinderlijke spellen die hij voorgesteld had. Bij een huis als dit en als zoon van atleet kreeg Keda in zijn hoofd toch al snel het idee van twee strenge ouders, twee hele nette ouders. Het soort dat je in films zag, de vader die wou dat zijn atletische zoon het beste van het beste was en dus behoorlijk streng op hem was vanwege dat en eigenlijk een beetje de golddigger moeder ernaast. Natuurlijk was het oneerlijk van Keda om meteen dat oordeel over de ouders van Misha te hebben. Keda had eerder ook fout gezeten bij Misha wanneer hij dacht dat Misha je typische populaire atleet was en dat had eigenlijk ook niet geklopt, dus waarom Keda wel meteen weer het beeld geloofde wat hij gevormd had over Misha’s ouders wist hij ook niet zo goed. “Well, next time I’ll make sure I send an invitation to your mom.” Het was Keda niet ontglipt dat Misha het woord vriend gebruikt had om Keda in zijn scenario te beschrijven. Wat dat betekende wist Keda ook niet zo goed, misschien bedoelde Misha het gewoon om even snel Keda te omschrijven al had hij dan natuurlijk ook het woord klasgenoot kunnen gebruiken. Keda was niet iemand die belangrijk vond wat mensen op school van hem vonden, in tegenstelling zelfs, de mensen op zijn school konden hem niet veel interesseren. Toch kon hij het niet helpen om nu beginnen na te denken over wat het woord vriend betekende voor de twee, of dit nu betekende dat ze elkaar zouden begroeten in de schoolgangen of niet aangezien Keda zich niet kon voorstellen dan de vrienden van Misha daar erg positief op zouden reageren. Dit was weer duidelijk een situatie waar Keda te veel over alles aan het nadenken was maar dat ging gewoon automatisch.
Zodra Keda te horen kreeg van Misha dat ook hij die smaak wou pakte hij nog een theezakje en legde deze beide naast het kistje zodat hij daarna het kistje dicht kon doen en kon terugzetten op de plek waar Misha hem net vandaan gehaald had. Het leek hem wel zo netjes dat als Keda wist waar het kistje heen moest, hij hem net zo goed kon opruimen. De blik van Keda zocht meteen naar Misha zodra hij het geluid hoorde van een oven die open ging. Al snel vielen zijn ogen op de koekjes die Misha vast had. “I like it hot, so fill that cup all the way with hot water.” Thuis vulde hij het ook gewoon altijd compleet met het warme water. Dat betekende wel dat hij het niet meteen kon drinken maar het zou waarschijnlijk niet lang duren voor de thee wat afgekoeld was en Keda het wel prima kon drinken. Als hij de helft van de mok zou laten vullen met kouder water dan zou het alweer snel te koud worden voor zijn smaak. “So.. can I have one?” Keda keek naar de keukentafel waar het bord met koekjes stond. Waarschijnlijk had Misha in zijn hoofd dat hij de twee mokken daar neer zou zetten en dat ze dan samen koekjes konden eten en thee konden drinken maar eigenlijk wou Keda er nu al wel vast een van de schaal pakken.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Ohh I'm sure she'll be happy to skip a day of work just to break down the house," zei Misha breed glimlachend. Zijn moeder was niet zoals de meeste moeders van zijn vrienden. Dat waren op de een of andere manier bijna allemaal super jonge stiefmoeders die hun vaders alleen getrouwd hadden voor hun geld. Meestal waren deze moeders dan of heel erg chill met feestjes geven en drank gebruik, of ze moesten helemaal niks te maken hebben met de kinderen van de man met wie ze getrouwd waren. Zijn moeder was de eerste en enige vrouw van zijn vader geweest. Misha zijn droom was altijd al om zo een liefhebbende relatie als zijn ouders te krijgen wanneer hij oud was. Er was een tijd dat hij er van overtuigd was dat zijn moeder's naam 'Darling' was omdat zijn vader haar altijd zo noemde. Zijn vader deed dan niet altijd mee met de kinderachtige spelletjes die het gezin deed en zijn vader wilde hem dan ook graag op een sport hebben en als atleet zien, maar de man was er zeker niet zo streng over als andere atleten hun ouders. Als Misha ziek was vond zijn vader het geen probleem dat hij een training zou missen. Zijn vader had Misha ook al vaak genoeg verteld dat als sporten niet iets was dat hij wilde doen dat hij er gewoon mee mocht stoppen want zijn vader wilde hem niet pushen naar dingen die hij niet wilde doen. Misha had vaak genoeg van zijn moeder gehoord dat dit was doordat zijn vader zijn eigen vader haatte. Zijn vader's vader pushte hem namelijk wel altijd naar dingen die hij niet wilde doen zoals de rechten studie die hij moest doen, of het deelnemen in sport teams op school en buiten school. Misha wist dat zijn vader's grootste angst was om precies zoals zijn eigen vader te worden, wat was waarom hij niet zo was als veel vaders van zijn vrienden. Zijn familie was erg steunend naar elkaar met al hun school keuzes en beroeps keuzes. Zijn zus werkte zelfs een tijdje als werver en hoewel iedereen in het gezin wervers haatte steunde ze haar er wel in. Misha wist dan ook niet waarom hij bang was dat zijn familie het niet zou accepteren als hij op jongens zou vallen. Hij had gewoon zo sterk in zijn hoofd het idee dat ouders vonden dat het een fout iets was. Wellicht was het doordat zijn vrienden er zo tegen waren, of misschien door de verhalen die hij online las over ouders die het er helemaal niet mee eens waren. Er waren zelfs kinderen uit huis gegooid wegens hun seksualiteit en dat vond Misha absoluut niet oké, hij wilde ook niet dat dat bij hem gebeurde. Dat was wellicht wel zijn grootste angst. Dus hoewel zijn familie erg steunend was, was hij nog steeds doods bang. Hij maakte zich waarschijnlijk gewoon te veel zorgen, maar daar kon hij ook niks aan doen. Zo zat hij in elkaar met sommige dingen.
Misha grinnikte zachtjes door Keda zijn antwoord. Het was niet eens een grappig antwoord, het was gewoon meer de manier waarop hij het zei dat Misha grappig vond. "I don't understand how people can drink their drinks that hot. I almost burn my tongue when drinking milk that has been standing in the sun for ten minutes." Oké misschien was dat iets te overdreven, maar hij kon echt niet goed tegen warme drankjes, al hield hij er wel heel erg van. Hij was dol op thee en warme chocolademelk. Van koffie hield hij niet echt door de bittere smaak, maar warme melk kon hij ook wel van genieten. Enkel niet te warm. Hij vulde toen echter wel Keda zijn kopje helemaal met heet water. Zijn eigen vulde hij maar voor de helft met heet water waarna hij de rest van het kopje vulde met kraan water. Hij keek even over zijn schouder naar Keda toen hij zijn vraag stelde en glimlachte breed. "Of course, act like you're at home," glimlachte hij maar. Hij nam de twee thee zakjes en haalde deze uit hun verpakkingen waarna hij deze in de kopjes plaatste en de lepeltjes er ook bij deed. "Do you want some sugar or milk in your tea? Maybe some honey?" vroeg hij toen aan Keda. Plots was er zacht getrappel te horen waarna er een klein pluizig hondje je keuken binnen kwam waggelen. Misha kon het niet laten om even te glimlachen. "Oh and I hope you're not allergic to dogs, otherwise I'll put him in the other room," zei hij maar snel.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda liep alvast richting de tafel waar de schaal met koekjes stond. “Easy, just enjoy the pain while you also enjoy the taste of the tea.” Een grijns sierde het gezicht van Keda na het maken van de opmerking. Natuurlijk dronk Keda het niet wanneer de thee pijn zou doen, hij zou het wel even laten staan. Eigenlijk wist hij niet waarom hij thee zo warm kon drinken, zijn moeder had er ook last mee en deed ook vaak wat kraanwater bij haar thee in maar Keda had er nooit moeite mee gehad. Het had niet lang geduurd voordat Keda een koekje van de schaal gepakt had wanneer Misha hem toestemming gegeven had om er een te pakken. Keda bekeek het koekje in zijn hand goed, hij draaide het een beetje bij. Het zag er zeker anders uit dan wat allemaal geproduceerd werd in fabrieken maar dat betekende niet meteen dat dat het een slechter koekje maakte. “No thank you, just tea is fine.” Glimlachte Keda simpel. Zo af en toe deed hij er wel eens wat in maar nu had hij daar geen behoefte aan, plus dan zou hij Misha alleen maar meer moeite geven en dat wou hij eigenlijk niet. Opnieuw, ondanks de jongen het zelf aanbood. Keda kon wel leven met gewoon thee, het was helemaal prima zelfs en dus zou hij het maar gewoon zo laten.
Eerst was Keda nogal verward door een raar geluid wat de kamer leek binnen te komen, hij kon er niet van uit maken wat het was of waar het precies vandaan kwam maar het duurde niet lang voordat Keda erachter kwam dat dit geluid kwam van een kleine hond die de keuken ingelopen was. Keda was nogal blij verrast, hij had niet verwacht vandaag een hond te zien te krijgen bij Misha thuis. “No way, I love dogs.” Zonder enige seconde te twijfelen nam Keda plaats op de grond voor het kleine hondje wat zojuist naar binnen gelopen was. Zodat hij beide zijn handen vrij had om de hond te aaien stopte hij het koekje wat hij zojuist gepakt had voor de helft in zijn mond. “What is his name?” De woorden kwamen er nauwelijks verstaanbaar uit, dus om zichzelf beter verstaanbaar te maken haalde Keda één hand van de hond af om hiermee de overige helft van het koekje weer uit zijn mond te halen. “What I said was.. what is his name?” Herhaalde Keda zich na zijn bijt doorgeslikt te hebben zodat deze keer Misha hem zeker wel kon verstaan. Keda was gek op honden, vroeger hadden ze een husky gehad maar helaas kon Keda zich niks meer herinneren van deze hond aangezien ze overleden was wanneer Keda maar liefst een kleine jongen van 3 jaar was. Hij had alleen maar verhalen gehoord over hoe lief de hond wel niet geweest was. Ergens miste Keda het hebben van een hond wel maar met de kat die ze beneden rond hadden lopen was er simpelweg geen ruimte meer voor. Na de vraag gesteld te hebben gooide Keda de rest van het koekje naar achteren zodat hij opnieuw beide handen vrij had voor het kleine beestje.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zachtjes moest Misha toen toch weer lachen. "That sounds devilish, I like it. But I'd rather enjoy a little colder tea than have my tongue turn to ashes. What will I do without a tongue?" Het was wel een goede vraag. Wat moest je nou doen zonder tong? Zonder tong zou je niet meer kunnen praten, slikken of eten, er waren best wel een hoop dingen die je niet kon doen als je geen tong had. Daarna leek een mond zonder tong Misha niet erg aantrekkelijk. Hij kon zich niet voorstellen dat hij iemand kon daten die geen tong had. Hoe kon je dan een goed gesprek hebben? Of leuk uit eten gaan? Kon je überhaupt wel leven zonder tong? Daarnaast kon je ook niet zoenen maar dat was niet eens het belangrijkste. Misha zat oprecht in over het eten. Moest je dan constant aan het infuus liggen ofzo? Dat leek hem ook echt geen leven, eten was echt een té belangrijk ding voor hem, hij dronk zijn thee dan het liefste gewoon wat kouder, daar hield hij toch al heel erg van. Té hete drank kreeg hij toch nooit binnen.
"Just tea it is then," knikte hij en hij liep met de twee kopjes naar de tafel toe. Hij zette deze toen neer en keek op naar Keda die inmiddels op de grond zat met Misha's hondje. Het hondje was eigenlijk van het hele gezin maar Misha had hem geclaimd, hij had hem uitgezocht en hem genoemd, de hond hield ook wel het meeste van hem volgens Misha, maar dit zei hij maar niet tegen zijn zussen want die zouden het daar niet mee eens zijn. Zacht moest hij grinniken toen Keda hem een vraag stelde met een koekje nog half in zijn mond. Wat hij zei was absoluut niet te horen en het was best lachwekkend voor Misha. Het lonk gewoon grappig en het zag er ook best grappig uit. Al vond een deel van Misha het meer schattig dan grappig. Dat zou hij echter nooit toe geven. "His name's Pablo," grinnikte Misha en hij ging rustig bij hem op de grond zitten. Misha vond op de grond zitten vaak wat fijner dan op stoelen of banken zitten. Op de grond had hij alle ruimte om zijn benen in verschillende posities te zeggen. Hij kon ze strekken, in kleermakerszit zitten, desnoods hield hij ze constant omhoog. Het was niet comfortabel maar het was mogelijk en hij hield van allerlei mogelijkheden hebben. Hij voelde zich gewoon zo gevangen in een stoel. Het was niet comfortabel en hij kon niet vrij zijn in zijn bewegingen. Hij begreep wel dat ze straks toch op stoelen moesten gaan zitten, maar dat betekende niet dat hij nu zijn kans niet nam om op de grond te zitten.
Misha keek toe hoe Keda met Pablo aan het knuffelen was. Het was heel schattig en hij haatte zichzelf voor die gedachte. Plots waren er toen voetstappen te horen. Hakken op de gladde houten vloer van de gang. Een deur werd open geduwd en Misha zijn zus kwam binnen lopen. Ze keek verrast op toen ze de jongen zag die met Misha op de grond zat. Het was absoluut niet het soort jongen die Misha normaal mee zou nemen. Misha merkte haar al vrij snel op en zag gelijk ook de brede grijns op haar gezicht. Het gaf hem de kriebels. "Sorry if I'm interrupting something. You must be Mish his friend. I'm Cassie, his oldest sister," glimlachte ze toen naar Keda. "I won't stay long I'm just going to grab a bottle of water and leave to work. But have fun you two. Not too much fun though," zei ze met een brede grijns waarna ze een flesje water uit de koelkast haalde. Ze zei nog gedag waarna ze weer vertrok.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Op de vraag van wat je toch zonder tong moest kon Keda niks anders dan alleen maar lachen. Misha leek de hele dag al precies te weten hoe hij Keda aan het lachen moest krijgen. Dat was nieuw voor hem, zijn twee vrienden op school waren aardige jongens maar met hen ging het altijd over school, boeken, videospellen, films en al vond Keda deze gesprekken altijd erg gezellig het was niet zoals hij nu met Misha kon praten, dat was anders. Met Misha had hij het nergens over en toch lachte Keda zoveel meer dan dat hij met zijn vrienden deed. Daar had hij altijd gewoon leuke gesprekken mee maar dat waren niet bepaald de grappigste mensen die Keda kende. Bij Misha voelde Keda zich comfortabel op een hele andere manier als bij zijn vrienden. Bij Misha voelde alles anders, hij wou bij Misha zijn, Keda wou zijn tijd besteden met hem en met hem blijven praten in tegenstelling tot zijn vrienden waar hij bij zat in de pauze zodat hij niet alleen zat. Het voelde weer een beetje hetzelfde als wanneer Keda zijn eerste, en tot nu toe enige, vriendje had leren kennen. Niet dat het hetzelfde was als met Misha, het voelde gewoon alleen hetzelfde vanwege hoe gezellig het was en het plezier dat ze met elkaar hadden. Voor de rest waren de twee compleet verschillend maar dat was ook niet zo raar. Keda ging nooit met de atleten om, de populaire kinderen en dit was ook alleen maar voor hun schoolproject anders had Keda nooit omgekeken naar Misha. Toch was Keda blijer dan verwacht met het feit dat de leraar dit tweetal gevormd had.
Glimlachend keek Keda op naar Misha die ook plaats nam op de grond. “Pablo… I like it.” Zei Keda met een soort tevreden toon in zijn stem. De naam paste wel bij de hond. Al was Keda dan wel weer verbaasd over dat Misha een hond als dit had. De jongen leek wel vol verrassingen te zitten die maar bleven komen. Niet dat Keda zeurde, hij was blij dat er een huisdier aanwezig was, dat alleen was al meer dan genoeg voor Keda. Er was gewoon iets aan dieren wat Keda geweldig vond dus als mensen huisdieren hadden dan maakte dat het alleen maar beter. Zelf had Keda ook graag nog zoveel meer huisdieren willen hebben maar helaas zou hij zijn moeder nooit zo ver krijgen. Die vond dat ze al haar handen vol had aan hun kat en de ratten, al hoefde zij niet eens voor de ratten te zorgen, deze stonden op de kamer van Keda en zij zag ze nooit dus eigenlijk vond Keda dat geen goed excuus maar toch kreeg hij zijn moeder niet zo ver om er wat bij te nemen.
Een beetje geschrokken keek Misha op wanneer er een persoon de keuken binnenkwam. Er stond een vrouw, die zich al snel voorstelde als Cassie, de zus van Misha. Ze liet Keda een beetje verlegen en stotterend achter door haar laatste opmerking. “I’m Keda.” Het leek de jongen wel zo beleefd om zichzelf voor te stellen aan de zus. “And no worries, just here for a school project.” Keda merkte dat zijn wangen alweer wat rood begonnen te kleuren. De zus bedoelde er waarschijnlijk niks mee, hoe kon ze? Alsof zij wist dat Keda op jongens viel en daarnaast, Misha deed dat niet dus het leek haast onmogelijk dat ze iets in die richting bedoelde. Toch merkte Keda dat de opmerking wat met hem deed, de kleur van zijn wangen leek dan ook niet snel te zakken. Het was een probleem wat Keda vaak had, dat zijn wangen snel rood werden, als hij zich schaamde of erg ongemakkelijk werd dan was het al snel iets wat zijn wangen dat weg gaven door op te lichten als een stoplicht dat op rood springt. Wanneer Misha zijn zus de kamer verliet zei Keda nog vaarwel maar daarna wist hij niet zo goed wat hij moest zeggen, nu dat weer alleen gelaten was met Misha. Keda schraapte zijn keel om de stilte maar een beetje op te vullen. “She seems great.” Keda wou toch iets zeggen, al was het on Misha niet te laten merken dat hij zich ongemakkelijk voelde bij haar opmerking. Waarom wat ze zei zoveel met hem deed wist hij zelf ook niet zo goed. Het was een onschuldig iets wat ze zei maar in het hoofd van Keda ging het meteen weer verder dan iets onschuldigs. “So.. let’s see if I can drink that tea already.” Mompelend hielp Keda zichzelf overeind en nam plaats op een van de stoelen die aan de tafel stond.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Opmerkingen van zijn zus deden nooit veel met Misha. Complimenten vond hij lief en nam hij graag aan, beledigingen trok hij zich niks van aan sinds hij wist dat zijn zus het alleen uit woede zei. Maar de opmerking die ze net gaf had Misha absoluut niet verwacht. Zonder dat hij het wilde kleurde zijn wangen toen ook vel rood. Wat had zijn zus er mee bedoelt? Het klonk gewoon onschuldig maar Misha wist dat zijn zus alles behalve onschuldig was. Zijn zus zou dit soort dingen zeggen tegen hun andere zussen als ze jongens over de vloer hadden. Het waren opmerkingen die ze maakte als een van hun zussen een crush had die over de vloer kwam. Misha had nooit gedacht dat zijn zus de opmerking naar hem zou maken. Zeker niet als het over een jongen ging. Gelijk begon hij zich zorgen te maken. Zou ze het weten? Of een vermoede hebben? Zou ze denken dat Keda Misha's vriendje was? Of dat Misha hem leuk vond? Gaf hij de indruk af dat hij Keda leuk vond? Zou Keda die indruk dan ook krijgen? Vond hij Keda wellicht onbewust leuk? Hij was té erg aan het over denken en moest hier echt mee stoppen. Het was niet goed voor hem en zo begon hij zich alleen maar meer zorgen te maken. Hij kreeg de vragen echter niet uit zijn hoofd en hij begon zich af te vragen of hij wellicht echt een jongen leuk kon vinden op die manier. Misha had jongens vaak wel aantrekkelijk gevonden maar hij had nooit een jongen écht leuk gevonden. Hij was echter wel meer tot jongens aangetrokken dan meiden.
Ook had het wel iets gedaan dat Keda zei dat hij gewoon hier was voor een school project. Natuurlijk wist Misha dat hij hier daarom was, maar het kwam wel een beetje rottig bij hem binnen. Waarom wist hij ook niet, hij wilde eigenlijk dat Keda hier was voor andere redenen. Wellicht omdat ze vrienden waren of omdat ze gewoon rondhingen. Of misschien wel voor redenen meer dan vrienden. Misschien wilde hij wel dat Keda hier was met een rede waarom zijn zus haar opmerking gepast was geweest. Misschien wilde hij het wel té leuk hebben met Keda.
Hij keek op uit zijn gedachte bij het horen van Keda zijn stem. "Yeah she's awesome," knikte hij mompelend, niet zeker wat hij moest zeggen. Zijn hoofd hield hij gebogen sinds zijn wangen nog vel rood waren gekleurd. Hij leek wel op een rode marker en hij haatte het. Hij kon er echt niet tegen dat zijn hoofd gelijk zo ver ging door gewoon een opmerking van zijn zus.
Plots zei Keda weer iets en stond hij op. Misha kwam snel ook weer op zijn voeten te staan. "If you can drink it now I'm goig to be impressed and scared," grinnikte hij toch weer. Het kostte Misha niet veel moeite om zich weer snel op zijn gemak te voelen. Zijn wangen waren misschien nog steeds erg rood maar hier besloot hij zich toch maar niks van aan te trekken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een beetje een ongemakkelijke glimlach verscheen op het gezicht van Keda na wat Misha zei. “I’ll see what I can do for you.” Aangezien beide kopjes dezelfde inhoud hadden pakte Keda er maar gewoon éen van de twee en zette deze voor hem neer. Voor een paar seconde bleef hij stil en staarde hij het kopje in. In zijn achterhoofd had hoorde hij nog steeds de opmerking van Misha zijn zus, voor één of andere reden bleef het echt bij hem. Het liefst liep Keda haar nu nog achterna om haar te vragen wat ze er precies mee bedoelde. Misschien dat ze dacht dat er iets tussen de twee speelde en als dat zo was waarom ze dit dacht, ergens de hoop dat Misha interesse in Keda leek te tonen. Al was het een idee wat hij maar beter uit zijn hoofd kon zetten, het was niet alsof Misha op jongens viel en zelfs als dit het geval zou zijn dan zou hij niks zien in een nerd als Keda. Keda was niet bijzonder, hij was saai vergeleken met Misha. Hij ging niet naar feestjes, had niet veel vrienden en bracht zijn tijd eigenlijk alleen maar alleen thuis door. Iemand als Misha zou daar niks aan hebben en niks in zien. Toch kon Keda niet helpen om zichzelf te vermaken met het idee dat Misha wel homo was en niet alleen dat, dat hij voor één of andere reden iets in Keda leek te zien. Dat de twee elkaar beter zouden leren kennen en dat er iets zou bloeien tussen de twee. De gedachte dat zoiets ook maar de kleinste kans van gebeure had bracht Keda toch een blij gevoel van binnen, wat belachelijk was en dat wist de jongen zelf ergens ook wel. Keda leerde de jongen vandaag pas kennen maar ze hadden het zo leuk samen dat het voelde alsof ze al eeuwen vrienden waren, alsof ze al langer met elkaar omgingen. Zoiets had Keda eigenlijk nooit met iemand, dat hij het zo snel zo goed met iemand kon vinden.
“Here I go.” Langzaam bracht Keda het kopje aan zijn lippen. De thee was sowieso nog heet, er kwam nog lichtelijk stoom van af maar toch opende Keda zijn mond lichtjes en nam wat van de thee in. Meteen zette Keda het kopje weer neer. “Definitely still too hot for me to just drink it.” Lachte Keda, zijn hand hield hij voor zijn mond. Het was niet zo erg dat Keda het helemaal niet aan kon maar het was niet genoeg afgekoelt dat Keda het makkelijk kon drinken. “Guess I won’t be able to impress you today.” Voegde Keda nog lachend toe. “Or scare you.” Zijn blik was gefocust op Misha. Ergens was Keda bang over wat zijn vrienden van dit zouden vinden, een populaire jock met een nerd die het gezelliger hadden dan nodig was voor een schoolproject. De vraag was ook of Misha zich hier ook zorgen om maakte of dat het de jongen niets zou uitmaken en hij de aankomende dagen Keda gewoon zou begroeten in de gangen. Al wou Keda het wel vragen, hij deed het toch maar niet. Waarschijnlijk zou Misha het alleen maar raar vinden als Keda daar over begon, wat het ook was. Om zoiets zomaar op te brengen, misschien leek het dan net of deze vriendschap meer betekende voor Keda dan dat het wat betekende voor Misha. Voor nu liet hij het maar gewoon voor zich.
“So what do you want to do for the project today?” De reden dat Keda hier überhaupt was. Het leek Keda misschien wel een goed idee om dat op te brengen aangezien ze er uiteindelijk toch aan moesten gaan werken en ze eigenlijk niet echt een planning hadden van wat er moest gebeuren. Al had Keda het gezellig met Misha, hij wou alsnog dat ze een goed cijfer zouden halen voor het project. “And where of course, do you just want to stay here or.. maybe move to your room.. or the living room, I don’t know, you tell me.” Keda keek weer naar wat er in het kopje zat, niet dat de inhoud zo interessant was maar meer zodat hij Misha niet zolang bleef aanstaren.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha hield zijn blik strak op Keda gefocust, hij was benieuwd of de jongen de thee al echt naar binnen zou kunnen werken. Misha moest er niet eens aan denken hoe warm dat dan zou zijn. Je tong zou er ook wel warm van worden en plots begon hij zich af te vragen hoe het zou zijn om te tongen met iemand met een hele warme tong. Hij wist wel dat een tong automatisch warm was doordat hij in je mond zat en je mond is behoorlijk warm, maar hij was ook vrij zeker dat je tong door zulke heette thee nog warmer werd. Er was maar een manier waarop hij er achter kon komen hoe het was, maar die manier zou hij nu niet kunnen doen. Niet kunnen en niet durven. Daarnaast zou hij nooit iemand zoenen zonder toestemming dus dan zou hij het eerst moeten vragen en dat zou ongemakkelijk en raar worden. Nee, het was ongepast voor nu. Hij moest er niet eens aan denken. Het was een gekke gedachte voor hem, met een jongen zoiets doen. Hij had wel eens gedacht om het met een meisje te doen maar dat was er ook nooit van gekomen. Misha wilde gewoon niks met meisjes doen terwijl hij wist dat hij er niks van meende, want hij had gewoon niet dat soort gevoelens voor vrouwen, en het zou als liegen voelen als hij dan iets zou proberen. Zijn eerste kus had hij echter wel al gehad, dat was toen hij in groep zes was, dus of je het nou echt een kus kon noemen. Zijn eerste kus had hij echter wel gekregen van een jongen, het was tijdens een spel van flesje draaien. De fles was steeds op het andere geslacht gekomen behalve bij Misha, en toen werden ze er toe gepusht om toch te zoenen want het waren de regels. Of het echt zoenen was wist hij niet eens meer, wellicht was het gewoon een kusje op de lippen. Hij was echter wel vrij zeker dat het het meest verschrikkelijke moment van zijn leven was. Niet omdat hij met een jongen moest kussen, maar omdat iedereen het zag en op school hadden ze er nog maanden lang over gepraat. Gelukkig verhuisde hij toen naar de betere buurt en ging hij naar een betere school waar niemand van dit incident af wist.
Hij keek aandachtig naar Keda zijn lippen toen hij het kopje hete thee hier heen bracht. In spanning wachtte hij af op Keda zijn reactie. De thee bleek toch té warm te zijn. "Oh I think you've impressed me enough, I wouldn't even have the balls to try and drink it," grinnikte Misha hoofdschuddend. Misha was wel blij dat hij het zo goed met Keda kon vinden. Hij vermaakte zich immens met hem en was blij dat hij zijn sociale cirkel nog wat kon verbreden met een nieuwe vriendschap. Misschien zou het zelfs wel uitgroeien tot iets meer dan een vriendschap. Wellicht werden ze wel beste vrienden!
Een pruil verscheen op de jongen zijn gezicht toen Keda over het project begon. Natuurlijk moesten ze er aan werken, maar Misha had er alles behalve zin in. Hij wilde niet werken hij wilde het leuk hebben. En in zijn hoofd gingen die twee dingen gewoon niet samen. "Uuuhhhhmmm.... Maybe.. we could uhh... I don't know? We could make a planning or something? And maybe we can start something creative so we don't have to sit still all the time because I'll get annoying when that happens. i can't sit still too long or I'll start moving around everywhere and I'll end up trying to sit in your neck." Heel open was Misha rond Keda, hij had geen probleem met, bijna, zichzelf zijn en hij vond de waarheid vertellen over dit soort dingen ook geen probleem. Keda verdiende te weten met wat voor wrak hij te maken had.
"I think we could move to my bedroom? I have a desk there and a computer and stuff." Naar zijn kamer gaan met iemand had Misha nog nooit zo spannend gevonden. Niet dat er iets ging gebeuren, maar hij vond het gewoon enorm spannend om samen met Keda in zijn slaap kamer te zijn, op zijn bed te zitten en alles. Misschien was hij gewoon gek aan het worden.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het hete gevoel van de thee bleef nog wel even in de mond hangen van Keda. Dat was altijd het mindere, als je het verkeerd ingeschat had en had gedacht dat de thee meer afgekoeld was dan het daadwerkelijk was dan konden de nare gevolgen je nog wel even achtervolgen en ervoor zorgen dat je nog wel even het gevoel had alsof je mond verbrand was. Nu kon Keda wel redelijk tegen dit gevoel hoe naar het ook was. Van wat hij van Misha gehoord had leek hij meer moeite te hebben met het gevoel dan dat Keda dat ooit had. “Well then.. happy to hear that you are still impressed by me.” Ondertussen had Keda zijn ogen weer op Misha gericht. “I hope the same doesn’t apply for scaring you.” Keda ging er niet van uit dat dat het geval was en dat begreep Misha waarschijnlijk ook wel. De opmerking was ook meer om Misha weer een beetje te laten lachen, of op zijn minst ervoor te zorgen dat de jongen glimlachte. Keda vond het leuk om Misha te zien glimlachen of om hem te zien lachen, hij zag er alleen nog maar leuker uit als hij een van de twee deed.
Al was Misha niet het type waar Keda normaal voor zou gaan en dat was dan vooral vanwege het feit dat hij een atleet was, de vrienden waar hij mee omging dat waren normaal niet de jongens waar Keda voor ging. Toch was Misha anders, Keda zag hem wel achter Misha aan gaan, dat was natuurlijk als de jongen niet elk weekend een ander meisje had. Of Misha daadwerkelijk echt elk weekend een ander meisje had wist hij niet maar daar ging Keda eigenlijk wel van uit. Hij was nog nooit op zo’n feest geweest, ze vonden bijna elk weekend plaats en Keda zag het eigenlijk voor zich als een heleboel tieners die op een of andere manier aan alcohol gekomen waren en zichzelf helemaal dronken zuipte en met elkaar aan het bekken waren. De verhalen op snapchat en instagram had Keda wel vaak genoeg gezien en hij kon niet zeggen dat hij nou bepaald jaloers of verdrietig was over het feit dat hij niet uitgenodigd was. Al was het te begrijpen dat mensen het er naar hun zin konden hebben als ze daar waren, het was simpelweg niet voor Keda en hij zou zichzelf ook nooit op zo’n feest zien.
“Oh c’mon on, don’t give me that face.” Zei Keda wanneer Misha hem met een pruillip aankeek wanneer hij het project opbracht. “Yes, I think making a plan of how we want to do things and what we want to do is a great beginning.” Eigenlijk hadden ze daar al tijd voor gehad in de les en normaal gesproken had Keda niet tijd ook gebruikt en had die nu al prima een planning gemaakt kunnen hebben maar vandaag tijdens de les was hij toch een beetje te druk geweest met Misha en daar had hij zeker geen spijt van. Ze konden prima bezig met de planning vandaag. “And you are the athletic one so I probably won’t be able to carry you on my neck, so something creative sounds good.” Zo was Keda helemaal niet, hij kon prima urenlang zitten en niks doen behalve bezig zijn met school of lezen. Keda had eigenlijk helemaal geen pauze nodig tussendoor, alleen soms met leren maar dat had iedereen. Keda vond het wel schattig dat Misha niet al te lang stil kon zitten, alsof de jongen een soort puppy was waar je vaak genoeg mee moest spelen anders werd die irritant, al zou Misha waarschijnlijk niet echt dat irritant worden voor Keda. “We could go to your room now if you want? I’ll bring the plate and my cup upstairs, and then you can bring your cup.” Het zou vast niet zo moeilijk zijn om dat allemaal naar boven mee te nemen, dan konden ze hun thee drinken en bezig met het project tegelijkertijd. “If you want to of course.”

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha moest zachtjes lachen en hij schudde zijn hoofd even. "Unless you're about to spit fire out of that hot mouth I won't be scared," knipoogde Misha toen grinnikend, er totaal niet bij stil staande dat hij zijn mond net hot had genoemd en dat makkelijk op een verkeerde manier opgenomen kon worden. Misha verwachtte echter niet dat Keda een persoon was die daar snel aan zou denken. Hij kwam onschuldig over. Het zou Misha niks verbazen als hij net zo, of zelfs minder ervaren was als Misha zelf. Dat zou dus enkel kussen betekenen. Hij kon het zich niet voorstellen dat Keda al meer dan dat had gedaan. Niet omdat Keda niet knap was, maar gewoon omdat Misha hem zag als een onschuldige jongen. Hij kon zich ook niet voorstellen dat Keda ooit een vieze grap zou maken of om een zou kunnen lachen. Misschien een onschuldige vieze grap, maar hij zag het niet voor zich dat Keda zou lachen om een 'that's what she said' grap. En Misha lachte daar zelf eigenlijk ook niet om, die grappen waren grappig op de basisschool, niet in hun laatste jaar van high school. Zijn vrienden konden er echter wel om lachen en ze maakte de grappen ook behoorlijk vaak, Misha lachte dan meestal maar mee met hen. Zijn vrienden wisten ook niet af van Misha's gebrek aan eerste keren. Het hun vertellen was ook iets wat hij nooit zou doen, dat zou een sociale ondergang worden. Meestal als ze hem vroegen wie zijn eerste keer was zou hij zijn schouders ophalen en hen zeggen dat hij het niet meer wist. Zijn vrienden vonden dit natuurlijk geweldig want hierdoor gingen ze er van uit dat Misha het al zo vaak gedaan had dat hij zijn eerste was vergeten. Hij zou nooit kunnen vertellen dat hij het nog nooit gedaan had. Dan zouden zijn vrienden gelijk met de vragen over zijn seksualiteit komen. Want welke 17 jarige heteroseksuele jongen die ook nog eens een atleet was had het nou nog niet gedaan? Geen enkele.
Het was ook niet dat Misha het niet wilde doen. Hij wilde het gewoon niet met een vrouw, en hij durfde niks met een man dus dat was gewoon een probleem. Als hij iets wilde doen wist hij ook echt niet met wie hij iets zou moeten doen, een vrouw ook al zou dat verkeerd voelen of een man ook al zou hij dat niet durven en zou de kans dat zijn geheim uit komt dan groot zijn? Misha was over niks zeker meer. Hij haatte het om zich onzeker te voelen maar hij kon er niks aan doen, zo voelde hij zich nu eenmaal.
De pruil op zijn gezicht werd iets groter en hij zette er ook nog eens zijn puppy oogjes bij op toen Keda hem zei hem niet dat gezicht te geven want natuurlijk ging Misha daar niet naar luisteren. Wie wel? "Yeah, like how we're going to work things out and stuff. I don't want this to be like 'you do that and I do that' because I really want to do this together? I hope you understand, I don't know how you normally work in group projects, I never work in group projects, but I really do want to try and maybe you can boost up my brain a bit," glimlachte Misha naar hem. Hij wilde het liefste alles samen doen. En dat was niet om extra tijd met Keda door te brengen... Nee hoor..
"You've got a point there, creativity it is then," glimlacht hij breed. Misha kon echt onuitstaanbaar worden als hij te lang met iets bezig was. Hij zou dan heel bouncy worden en niet meer stil kunnen zitten. Ook zou hij heel touchy worden, zodra hij zich verveelde of hij te lang stil zat was persoonlijke ruimte geen optie meer voor Misha. Hij zou je zomaar prikken en omhelzen en op je springen. Hij had dan gewoon aandacht nodig en dat was zijn manier om die aandacht te krijgen. "Yeah let's go to my room. I haven't had the chance to clean up though so don't be afraid for some clothes just laying on the floor." Dat was een leugen. Misha was altijd best wel netjes en ze hadden een schoonmaakster dus alles was sowieso al opgeruimd. "Let's go," glimlachte hij en hij nam zijn kopje waarna hij samen met Keda naar zijn kamer keerde.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een beetje ongemakkelijk grinnikte Keda om Misha. Als hij niet beter wist zou hij denken dat Misha met hem aan het flirten was, toch wist Keda dat dit verre van de waarheid was. “No fire, I promise.” Alsof het een belofte was die hij echt moest maken legde Keda zijn hand op zijn borstkas aan de kant van zijn hart en zijn andere hand hield hij omhoog. Het was natuurlijk geen belofte die Keda echt maakte aangezien het onmogelijk zou zijn voor de jongen om dit te doen. Voor de rest besloot hij de opmerking over zijn mond maar te laten gaan al was het ergens wel moeilijk voor hem om toch niet proberen terug te flirten. Ergens wou Keda het wel maar hij kon zoiets niet wagen. De enige persoon van het football team die hem niet moest hebben als hij door de gangen liep, dan kon hij moeilijk Misha van hem wegjagen door interesse in hem te tonen en flirterige grappen terug te maken.
Al was Keda niet de meest sociale persoon, als hij iemand leuk vond had hij niet echt moeite met flirten. Dat was zeker iets wat zijn ex hem wel geleerd had, flirten en gewoon sociaal doen met iemand die je wel zag zitten. Keda had veel van zijn ex geleerd als het ging over relaties en daar was hij hem wel dankbaar voor op een of andere reden. De relatie was niet al te lang, 6 maanden, dus ze hadden nog niet eens een heel jaar gehaald. Ondanks dat was Keda toch achter veel gekomen over hemzelf maar ook over dingen in de liefde. Niet dat hij zijn ex miste, ze waren vredig uit elkaar gegaan en Keda wist dat het voorbij was. Het was nu al een tijdje uit en langzamerhand was Keda ook wel klaar om weer een nieuw iemand aan zijn zijde te hebben.
Keda was blij verrast om te horen dat Misha graag helemaal wou samen werken aan het project. “Normally I do all the work, you know.. since I am seen as a nerd.” Als Keda heel eerlijk was met hemzelf wist hij ook wel dat hij niet alleen gezien werd als een nerd maar dat dit eigenlijk daadwerkelijk wel waar was. Dit gebruikte mensen vaak met projecten, dan kon Keda het meeste doen, als niet alles. Niet dat de jongen het heel erg vond, sommige kinderen hadden een compleet hekel aan school maar voor Keda was dit helemaal niet zo, nooit geweest eigenlijk. “But I’ll see what I can do for your brain.” Eigenlijk was Keda blij dat in plaats van het werk te verdelen Misha voorstelde alles samen te doen. Dan zou het misschien wel wat langer duren maar dat betekende wel dat hij Misha weer beter kon leren kennen.
Zodra Misha met Keda instemde stond Keda op van zijn stoel en pakte zijn kopje en natuurlijk ook de schaal met de koekjes er op. “Don’t worry, if you were to ever visit my house you would see in what kind of mess I live, so I guess what I am trying to say is that I am used to a bit of a clutter around the house.” Beide Keda en zijn moeder waren niet altijd de beste met troep opruimen, dit zorgde vaak voor een wasbak die nog volstond met vieze borden en lege glazen, kleren rond het huis verspreid en over het algemeen gewoon aardig wat troep. Na de twee alles van tafel hadden achtervolgde Keda Misha naar zijn kamer. Het duurde niet lang voor ze bij zijn kamer aankwamen. Al leek er geen troep te zijn waar Misha voor gewaarschuwd had. “I’m sorry, I thought you said you didn’t clean your room?” Zo zou Keda’s kamer er nooit uitzien als hij geen tijd gehad had om het op te ruimen, dan zou het er toch wel een stuk viezer zijn.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Good, and if you do feel like fire, tell me and we'll go into the garden." Hij begon zich af te vragen of het mogelijk was om vuur te spugen. Dat de vlammen echt uit je mond kwamen en niet dat je benzine naar een vlam spuugde. Hij vroeg zich af of er ooit iemand was geweest die vlammen kon spugen en of er ooit draken hadden bestaan. Wellicht kwam het concept van een draak wel van een dinosaurus die vuur kon spugen. Misha wist best veel van dino's, het was een onderwerp dat hij super interessant vond en hij vond het leuk om over te lezen. Hij had echter nooit gehoord van een vuur spugende dinosaurus. Misschien kwam dat wel omdat die dino's draken genoemd werden. Misha voelde zich plots best trots, alsof hij het grootste geheim van het universum had ontrafelt, al was dat natuurlijk niet zo. Zijn fantasie ging zoals gewoonlijk weer veel te ver waardoor hij dacht dat hij iets had uitgevonden wat natuurlijk nergens op sloeg. Het leek hem echter wel cool als mensen vuur konden spugen, maar hij zou dat eigenlijk niet willen. Als hij al niet tegen hete thee kon, hoe moest hij dan tegen echte vlammen kunnen?
"Yeah but you're like.. The Peter Parker kind of nerd, the really smart nerd who's very attractive you know? The kind of nerd that girls in movies are into." Wat voor effect zijn woorden konden hebben dacht Misha niet echt over na. Hij was nu al gewoon gewend om zijn gedachtes te spreken rond Keda en hij weerhield zichzelf er dan ook niet van om hem de waarheid te vertellen. Keda deed hem oprecht denken aan de nerds uit films. De jongens die dan de niet knappe en super slimme personage's moeten spelen terwijl ze echt super knap zijn. Peter Parker was daar een geweldig voorbeeld van. Misha had Spiderman altijd al knap gevonden, en je verwachtte het waarschijnlijk niet van hem maar hij was een reuze fan van de Marvel films en stripboeken. Dit wist niemand eigenlijk van hem behalve zijn familie. Zijn zussen waren grotendeels de reden van zijn obsessie, zij waren er namelijk ook helemaal mee geobsedeerd. "I think you can do quite a lot for my brain," glimlachte Misha naar hem. Misha was er van overtuigd dat het omgaan met slimme mensen ook een soort invloed op hem kon brengen, hij wist dat hij erdoor niet ineens allemaal tienen ging halen, maar hij hoopte dat hij er wel slimmer van werd, al was het maar een klein beetje.
"I love messy places, always gives me a kind of cosy feeling you know? Feels like home." Het was iets raars dat Misha had, hij kon zich niet echt ergens thuis voelen als alles super netjes en altijd opgeruimd was. Bij hem thuis was het vaak wel netjes maar echt niet zo heel erg. Bij zijn vrienden thuis was het vaak zo netjes dat hij zich gewoon voelde alsof hij in een museum was en dan durfde hij amper op de bank te zitten omdat hij bang was dat hij het kunststuk kapot maakte ofzo. Hij hield er gewoon van als een huis behandeld werd als een huis, niet een museum. Niet veel later kwamen ze aan in Misha zijn kamer en zoals hij al had verwacht was het een beetje opgeruimd door de schoonmaakster. Zijn bureau lag nog steeds vol met schetsboeken en klei poppetjes en op zijn stoel hingen nog wat kleren net zoals er een paar kleding stukken op zijn poef lagen, maar het was niet veel. Het viel ook amper op. "Alright maybe my mom cleaned up a bit," zei hij toen, niet zeker of hij wilde zeggen dat ze een schoonmaakster hadden, hij voelde zich altijd raar als hij zoiets zei. Dan leek het alsof hij probeerde op te scheppen over zijn rijkdom terwijl dat absoluut niet was wat hij wilde. Misha liep rustig naar zijn bureau waar hij wat schetsboeken opstapelde en wat klei figuurtjes aan de kant schoof zodat de kopjes en de koekjes op het bureau konden staan.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld