Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ What good is the warmth of summer*

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Samen met Bucky ging ze op de grond zitten en na even haalde ze haar hand van zijn schouder. Hij deed in ieder geval zijn best om haar advies op te volgen, of het ook daadwerkelijk hielp wist ze niet. "Je hoeft niet te praten als dat niet lukt." Zei ze zacht toen duidelijk werd hoe moeilijk dit voor hem was. "En excuses zijn echt niet nodig." Zijn antwoord maakte haar alleen maar meer bezorgd. Een week? Hoe hield hij dit in hemelsnaam een week vol? De korte tijd dat hij dit had gehad leek haar al bijna ondragelijk. Toch knikte ze even. "Dat geeft niet. Ik ga nergens heen." Antwoordde ze. Alyssa merkte dat ze het antwoord ook werkelijk meende, dat ze niet weg wilde gaan maar hiel bij hem wilde zijn. Of ze een hele week lang alleen maar stil hier zou kunnen zitten wist ze niet, maar als het hem zou helpen wilde ze het wel doen. Als ze goed oplette merkte ze ook een vreemd gevoel, een spanning diep van binnen, vanaf het moment dat hij in paniek was geraakt. Ze begreep niet goed waarom ze zo dacht of zich zo voelde bij iemand die ze totaal niet kende. Het feit dat hij aangaf dat het eerder een week had geduurd betekende ook dat dit hem vaker gebeurde. Alyssa vroeg zich af wat voor herinneringen of gebeurtenissen dit met hem hadden gedaan. Ze stond niet in haar recht om zoiets te vragen, maar toch vroeg ze het zichzelf af. Het moest vreselijk zijn geweest om dit met iemand te doen die normaal zo ijzig was. Of misschien was hij wel zo ijzig door wat er was gebeurd en was dat alles alleen een masker. Alyssa had geen idee hoe het allemaal zat en bewaarde de vragen en gedachtes voor later.

Iets wat ze bij haar broertje vaak deed was hem afleiden door dingen te maken met haar vuur. In dit geval kon ze de truc niet gebruiken aangezien ze moest overkomen alsof ze van winter was, maar afleiding was mogelijk een goed idee. Het was moeilijk om iets te verzinnen voor iemand die je niet kende en het enige wat in haar opkwam was om een verhaal te vertellen. "Vroeger was ik heel bang voor mijn vader." Begon ze langzaam. Het maakte niet uit wat ze hier vertelde, het was het verhaal van Hailey en niet dat van Alyssa voor zo ver hij wist. "Mijn vader is nogal veeleisend, door de jaren heen steeds bruter geworden tegenover iedereen." Het was geen vrolijk verhaal maar wel een waardoor ze zich enigszins kon inleven in angst. "Als ik mij niet gedroeg zoals hij wilde, niet goed genoeg was in wat hij wilde dan strafte hij mij. Hij was heel... heel creatief in straffen. Dat is hij nogsteeds." Ze haalde diep adem en keek hem aan. "Ik ben jaren lang bang geweest voor kleine ruimtes omdat hij mij opsloot in de kruipruimte van het huis voor dagen lang. Ik was bang van mijn vader omdat hij mij altijd pijn deed, iedere dag weer, jaar in jaar uit." Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht ondanks dat ze hier in winter nog nooit iemand had zien glimlachen. "Tot ik besloot dat ik nooit kon winnen van hem als ik vocht. Ik kon alleen winnen als ik hem gaf wat hij wilde wanneer hij keek, maar achter zijn rug om deed wat ik echt wilde en was wie ik wilde zijn. Hij beheerst mij niet ookal lijkt het soms wel zo en gebeurd het soms nog wel. Het is niet erg om zo'n terugval te krijgen zolang je maar niet opgeeft en het je over laat nemen." Alyssa keek Bucky aan en probeerde te peilen hoe hij zich voelde. "Dit wat je nu hebt is niet erg, het is iets wat je niet in de hand hebt. Wat je wel in de hand hebt is hoe de rest van je leven er uit ziet en hoeveel je dat laat beïnvloeden. Onthoud dat." Ze wilde hem opnieuw aanraken, maar had het idee dat dit niet de beste keuze zou zijn. Nu hij niet meer geheel van de wereld was kon hij haar aanraking verkeerd opvatten. Hoe langer het stil bleef, hoe meer Alyssa besefte dat haar verhaal in zijn oren kon klinken alsof ze zwak was en ze begon er spijt van te krijgen. De stilte was niet ongemakkelijk en waarschijnlijk was deze er alleen maar omdat hij zich niet goed genoeg voelde om te praten, maar haar gedachtes draaide op volle toeren.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Wederom gaf Hailey aan dat een excuses niet nodig was, al voelde Bucky zich nog steeds alsof dat wel zo was. Hij gedroeg zich onprofessioneel en zwak en dat was voor hem iets om zijn excuses voor aan te bieden. Hij hoorde namelijk gewoon professionerl te blijven. En sterk natuurlijk. Hoe kon iemand hem serieus nemen als commandant als hij zwak zou zijn. Nee. Dat zou nooit iets kunnen worden. Als hij zwakte lief zien zou niemand hem serieus nemen en zou hij waarschijnlijk enkel uitgelachen worden. Waar hij dus echt geen zin in had. Hij was ook niet zwak. Hij had enkel zwakke punten. Woorden die als truggers voor hem waren en hem veranderde in een heel anders persoon. Bucky had geen gevoelens, hij was koud en kil en zou een strak gezicht houden als hij zijn eigen hand er af hakte. Het persoon wat hij werd als hij getriggerd werd was heel anders. Hoewel het nog steeds Bucky was, voelde het absoluut niet als Bucky. Het was verwarrend.

Het verhaal van Hailey kwam erg plots maar hielp Bucky wel om een beter beeld van haar te schetsen. Hij had wel medelijden met haar. Hij wist als geen ander hoe het was om zo een verlepte jeugd te hebben. Het liet hem wel weten dat ze nog sterker was dan hij gedacht had. Dat ze zoiets overleefd had zei veel. Dat ze eerst bleef vechten ondanks de consequenties. Hij had wel respect voor haar, al zou hij dat niet zo snel toegeven. Hij vond het ook wel dapper dat ze dit met hem deelde. Hoewel hij het niet fijn vond, zorgde het wel voor een gevoel van vertrouwing. “Dank je, dat je mij dit zo durft te vertellen. Dat laat zien dat je dapper bent,” zei hij toen, nog steeds moeizaam maar minder dan eerst. Ergens had hij hed gevoel hierdoor dat hij zijn verhaal ook moest vertellen. Maar hij was niet zeker of hij dat kon. Toch besloot hij het maar te doen. Nadat zij zo iets prive’s deelde moest hij bijna wel hetzelfde doen. Hij zou echter wel wat dingen ervan weerhouden. Ze hoefte niet alles te weten. “Voor mijn moeder bevallen was van mij waren mijn ouders in de problemen gekomen met geld zaken. Als act van wanhoop had mijn vader blindelinks een deal gesloten met een man die hij niet eens kende,” begon Bucky. Alles ging nog wel moeizaam, sowieso het praten maar al zeker over dit onderwerp.

“Toen ik geboren was kwamen ze er pas achter wat deze deal precies in hield. De man met wie mijn vader de deal gemaakt had nam mij mee toen ik een half jaar was en had mij gelijk in trainingen gezet. Het was eerst niks speciaals, leren lopen leren praten. De basics. Maar op erg jonge leeftijd werden de trainingen intensiever. Samen met vier anderen werd ik elke dag getraind, we mochten elke dag een uur slapen en vijf minuten nemen om te eten. Voor de rest werden we alleen maar getraind. De eerste van ons vijven stierf al toen we pas vier waren.” Even nam Bucky diep adem om weer wat rustiger te worden. Aan de ene kant was het heftig om alles weer naar boven te brengen. Maar aan de andere kant hielp het gek genoeg wel.

“De eerste toen we al wat ouder waren, vijf jaar, begonnen simpel. We kregen shock therapie. We werden in stoelen vast gebonden en vragen gesteld. Bij het foute antwoord kregen we een shock. Een van ons was door een té heftige shock overleden. Die daarna waren iets heftiger. We werden tegen de grond gestompt en moesten opstaan waarna we weer neer gestompt werden. Elke keer op dezelfde plek en elke dag weer. Uren achter elkaar kei hard tegen die plek gestompt worden om weer overeind te kruipen zodat het weer kon gebeuren. En als je niet overeind kroop kreeg je natuurlijk weer een straf. We waren getraind om deze straffen te vrezen en dus door alle pijn door te gaan.” Het werd steeds moeilijker maar toch voelde de druk die hij op zijn schouders had steeds lichter.

“We werden getraind door blessures en verwondingen heen. Als je een opdracht niet kom uitvoeren werd je gestraft, sommige straffen waren mild, dan kreeg je twee dagen je vijf minuten om te eten niet meer of moest je een dag verder gaan zonder dat uurtje te slapen. We kregen de eerste jaren shots. Energie shots zodat we door konden blijven trainen. Op tien jarige leeftijd stopte ze hiermee sinds we er toen al wel aan gewend waren. Toen waren er nog maar drie van ons over. De straffen werden zwaarder naarmate de opdrachten zwaarder werden. We werden fysiek en psychologisch gemarteld om gevormd te worden in wat zij de perfecte mens vonden. Op mijn achttiende was ik als enige overgebleven, al mijn vrienden waren dood maar dat deed mij niks. Een week nadat de laatste overleden was was de dag dat de politie binnenbrak. Buren hadden na achttienjaar pas iets door en tips gegeven aan de autoriteiten. De mannen die ons trainde waren opgepakt en ik werd naar de koning gebracht sinds ze niet wisten wat ze met mij aanmoesten. Hij had mij onder zijn hoede genomen en mijn familie terug opgezocht. Mijn vader was toen nog commandant, en weg op missie waar hij toen overleed. Mijn moeder was op jongere leeftijd blijkbaar al overleden. Toen nam ik mijn vaders plek in als commandant. Enkele keren heb ik nog last van flashbacks naar die tijd waarbij ik gelijk ook alle gevoelens krijg van toen. Mijn excuses dat dit gebeurde rond jou, er zijn enkele woorden of dingen die mij.. triggeren, ik had hier wellicht eerder over moeten vertellen om situaties als deze te vermijden.” Dat was het dan. Bijna alles was er uit. En God wat was dat een opluchting voor Bucky. Hij had het zelf nooit zo erg in detail, al was dit niet eens in zo een heel erge detail, aan iemand hoeven vertellen. Hij kreeg wel gelijk het idee dat hij moest uitkijken voor Hailey. Ze wist nu te veel van hem. Dat zou gevaarlijk kunnen worden.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De afgelopen tijd was sneller gegaan dan verwacht. Alyssa was nu bijna drie weken in het kasteel van winter en had dus drie volle weken met Bucky getraind. Het probleem was dat ze zich steeds beter begon te voelen hier. Iedereen was zo vriendelijk als dat te verwachten was van de mensen hier en ze had het idee echt gewaardeerd te worden. Het was haar zelfs gelukt om Bucky wat meer aan het praten te krijgen. Emoties had ze niet meer bij hem gezien na de aanval van drie weken geleden. Soms maakte dit haar wel gek aangezien ze zelf te veel voelde. Ze leek zich te hechten aan Bucky, hem meer dan aardig te vinden, en hij leek dat absoluut niet te delen. Daarom had ze een week geleden besloten meer op te gaan trekken met andere mensen. Alyssa had sergeant Haling, nu beter bekend als Jackson, zo ver dat hij haar mocht en af en toe iets toevertrouwde. Een van de voormalige rekruten, Kenji, die veel tijd met Jack doorbracht leek ook aardig opgewarmd te zijn naar haar toe. Ieders maaltijd at ze met hen aan tafel en sprak ze met hen. Bucky zat zoals altijd tegen de muur op een bankje en wachtte tot ze klaar was. Alyssa vroeg zich af of ze hem jaloers kon maken, of ze er achter kon komen of hij ook iets voor haar voelde door met deze mannen op te trekken. In haar vrije tijd had ze zelfs een aantal keer met de twee getraind, een wandeling gemaakt of een kaartspel gespeeld. Iets waar ze overigens, tot grote ergernis van Kenji, erg goed in bleek te zijn. Vanmiddag was er weer een spelavond gepland ter ontspanning en Bucky was opnieuw uitgenodigd. Ze was benieuwd of hij zou komen opdagen en nog benieuwder of hij mee zou doen. Eigenlijk deed hij dit nooit en Alyssa begreep ook wel dst hij gewoon niet zo was. Het feit was alleen dat ze behoorlijk eenzaam zou zijn als ze op hem zou leunen. Buiten de trainingen om zag ze hem niet al te veel ook al leek hij wel steeds iets te ontdooien.

Naast al deze ontwikkelingen was ze ook veel beter geworden in vechten op zijn winters, zoals ze het zelf noemde. Ze was zelfs een keer zo ver geweest dat ze Bucky bijna had verslagen. Alyssa was benieuwd of haar ontwikkelingen haar misschien verder konden brengen, dichter bij de koning. Als hij hoorde hoe goed ze het deed wilde hij haar misschien bewaren in plaats van haar direct op het slachtveld te plaatsen. Alyssa wilde hier blijven, in het kasteel met de mensen die haar leken te mogen. Niet omdat ze aan de opdracht van haar vader wilde voldoen, maar omdat ze het zelf wilde. Ze begon meer en meer te twijfelen of ze dit nog wel wilde, de missie voortzetten. De laatste tijd had ze dan ook op safe gespeeld en weinig aan de missie gedaan.

Het was weer vroeg in de ochtend en zoals gewoonlijk was ze Bucky voor. Alyssa verzamelde een ontbijt bij het buffet en plofte naast Kenji neer. Ze wist niet goed wat ze moest doen om verder te komen met Bucky. De man was en bleef moeilijk om te peilen. Haling stak zijn hand op ter groet aangezien hij zijn mond vol had. "En, is er nog nieuws vandaag?" Vroeg ze Kenji en Haling. Het was zowel een vraag uit oprechtte interesse als een om aan belangrijke informatie te komen. "De koning zal ons vandaag weer oproepen om in bespreking te gaan." Antwoordde Haling. Hij leek zich niet heel comfortabel te voelen bij de vraag. "Ik kan er niet veel over kwijt." Voegde hij er aan toe. Het maakte wel dat Alyssa zich zorgen begon te maken. Had de koning door wat haar vader van plan was? Had hij door dat zij hier was? "Is alles wel veilig," vroeg ze hem terwijl ze een hap van haar ontbijt nam. Het was geen vreemde of verdachte vraag voor zo ver ze wist. "Dat weten we niet." Was zijn enige antwoord. Het viel stil aan tafel tot Kenji sprak. "Dus, mevrouw gaat vanavond weer winnen? Ik denk dat ik deze keer wel een weddenschap wil beginnen. Je kan toch niet oneindig blijven winnen." Ze schudde haar hoofd lachend en deed haar best om door te eten zodat ze snel konden gaan trainen. Kenji was de enige persoon hier die net zo uitbundig leek te zijn als dat Alyssa van zichzelf was. Ze voelde zich dan ook niet ongemakkelijk door in het openbaar te lachen. Zeker niet aangezien de eetzaal vrij leeg was "Wie weet." Antwoordde ze. Alyssa at de rest van het ontbijt op en dronk de beker thee leeg. "Tot later." Ze ruimde haar spullen op.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was drie weken sinds Bucky’s diepte punt en hij deed zijn best om er niet meer aan te denken. Meteen na die dag had hij de herinneringen die hij opgehaald had en de dag zelf weer weg gedrukt. De dagen daarna was hij ook niet bepaald spraakzaam geweest. Minder dan gewoonlijks zelf. In zijn vrije tijd trainde hij harder dan ooit en hij had zelfs enkele keren een sessie met een rekruit afgezegd om zelf te trainen. Ook had hij al dagen niks meer binnen gekregen qua eten maar gelukkig voor hem viel dit niemand op, hij at toch al weinig en vaak op andere momenten dan de rest. Het zou pas gaan opvallen als hij er echt zwakker door werd, maar zover liet hij het niet komen. Hij was getraind om op niks te overleven. Hij kon dit wel aan. Daarnaast had hij nu meer slaap dan hij daar had. En als hij daar zonder eten en met amper slaap al door de dag wist te komen lukte dat hem hier met meer slaap vast wel. Als de Hailey maar niks door kreeg. Er was iets raars met haar en Bucky kon het gewoon niet plaatsen. Een deel van hem vertrouwde haar en wilde niet dat ze zich zorgen maakte of wat dan ook maar een ander deel was lichtelijk bang voor haar. Ze had informatie over hem die maar een paar anderen hadden en dat betekende al dat ze een grote kracht over hem had. Al was hij wijs geweest. Hij had haar niet de specifieke dingen verteld die hem triggerde. Hij had enkel verteld dat hij triggers had. Dus zo bang hoefde hij ook weer niet te zijn.

Een verlangen brandde in hem om closer te worden met Hailey, dit was juist waarom hij steeds afstandelijker werd. Hij wilde niet toegeven aan de verlangens die hij had om bij haar te zijn en haar beter te leren kennen als mens in plaats van rekruut. Maar toch was er iets aan hem dat dit juist wilde proberen. Dit was ook waarom hij, voor het eerst sinds hij hier kwam, er echt over nadacht om naar de spelavond te gaan. Bucky was niet een gezeldschap persoon en hij had nog nooit in zijn hele leven een spel gespeeld. Hij zou de sfeer alleen maar verzieken en heel erg buiten de groep vallen. Toch was hij voor de zoveelste keer uitgenodigd en iets daarvan zorgde ervoor dat hij zich afvroeg of ze hem er dan werkelijk bij wilde hebben. Hij vroeg zich af of zij dan niet dachten dat hij de sfeer zou verpesten. Of zij niet dachten dat hij helemaal niet gezellig was of leuk zou zijn. Hij vroeg zich af of ze hem als vriend er bij wilde hebben..
Die gedachte maakte hem dan toch weer angstig. Door zijn hele leven had hij maar vier echte vrienden gehad en deze waren allemaal overleden. Natuurlijk waren generaal Icing en generaal Haling een soort vrienden van hem geweest, maar dat was meer collega’s dan echt vriendschap. Hij had ook niet zozeer het gevoel alsof die twee Bucky buiten werk om zien wilde. Hij kon het wel begrijpen, als het kon zag Bucky zichzelf ook niet, maar helaas.

Buiten het feit dat Bucky zich zorgen maakte om onbenullige dingetjes als het gaan naar een spelavond of niet maakte hij zich ook zorgen om belangerijkere dingen. De koning verwachtte dat er een aanval zou komen van de zomers. Maar geen aanval op het strijdingsveld, maar een aanval van binnen in. Hij verwachtte dat mensen van Zomer Winter binnen zouden dringen en ongezien het paleis in zouden komen om alle rekruten uit te schakelen. Het was een eng idee al was Bucky vrij zeker dat ze het wel zouden overleven. Bucky was er zeker ook niet bang voor. Maar dat kwam waarschijnlijk gewoon doordat hij absoluut geen angst voelde. Meestal dan. Hij was al ingelicht door de koning over een meeting deze namiddag die zou eindigen vlak voor de spelavond begon en was verteld dat hij er eerder moest zijn omdat de koning wat extra informatie met hem wikde bespreken. Informatie die alleen hem iets aan ging en niemand anders.

Hij werd uit zijn gedachte gehaald door plotse bewegingen van Hailey die op stond van haar tafel en haar spullen op ruimde. De laatste tijd ging ze steeds meer met generaal Haling en soldaat Harvey om wat Bucky een gek gevoel gaf. Iets aan hem wilde niet dat zij met hen om ging en wilde dat ze met hem om ging. Maar dan had hij het weer dat hij juist niet wilde dat ze met Bucky om ging. Het was allemaal gewoon verwarrend. Bucky wist niet wat hij er mee aan moest dus negeerde hij het meestal maar gewoon. Maar soms werd dat te moeilijk, dan zag hij Hailey bij hen aan tafel zitten en zag hij hen lachen. Dan vroeg hij zich af hoe het voelde om oprecht te lachen. Hoe het voelde om het leuk te hebben. Nooit eerder had hij zich af gevraagd hoe iets voelde. En eigenlijk maakte het hem best verdrietig om zich dit soort dingen af te vragen. Hij dacht er liever gewoon niet aan.

Bucky stond alvast op van zijn vaste bankje aan de muur en wachtte tot Hailey bij hem was gekomen waarna hij haast gelijk naar de trainings hal begon te lopen. Na drie weken van niet eten voelde Bucky zich wel een stuk zwakker. Het was dat hij nog genoeg water dronk anders was hij allang van zijn stokje gegaan. De wallen onder zijn ogen waren ook erger dan ooit tevoren maar hij hield zich sterk en deed zich goed voor zodat hopelijk niemand iets merkte aan hem. Gelukkig was hij aardig goed in het verbergen van dingen. “Er is vandaag een meeting met de koning gepland dus onze training zal van kortere duur zijn. Mijn excuses alvast. U kunt zelf nog trainen in de openbare zaal als u hier zin in heeft, verder zal ik u geen taken opgeven en heeft u vrij voor de uren dat ik weg zal zijn,” vertelde Bucky aan Hailey toen ze net bij de zaal aan kwamen en hij de deur voor haar open deed.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Hoe meer tijd er voorbij ging, hoe meer ze zich zorgen begon te maken over Bucky. Het was iets waarvan ze wist dat hij het niet wilde. De reden dat hij bij de aanval geprobeerd had om gewoon door te gaan en het te negeren. Toch zag ze af en toe vreemde trekjes in zijn gedrag. Het was niet zo zeer dat hij uitgeput leek, maar iets aan zijn energie en de manier waarop hij sprak en bewoog riep was alarmbellen op. Daarnaast was ze er vrij zeker van dat hij was afgevallen. Omdat hij nooit tegelijk met haar leek te eten had ze hier geen vraagtekens bij gezet, maar nu ze hem zo zag begonnen deze wel te vormen. Of dit te maken had met de aanval die hij had gekregen wist ze niet zeker aangezien ze de man daarvoor niet echt had gekend. Wel leek het alsof hij vanaf dat moment veel meer afwezig was.Een normaal persoon zou niet zo veel geven om iemand die hulp niet accepteert en iedereen op afstand houd, maar Alyssa kon Bucky niet vergeten. Zelfs al zou ze hem een week lang niet zien, hij speelde constant door haar gedachte. Die man die ze maar niet kon ontrafelen en die haar alleen maar meer aantrok door haar weg te duwen. Alyssa gaf om hem, meer dan ze aan wie dan ook toe zou geven. Ze gaf om een man die ze af en toe totaal niet begreep. Het was een vreemd concept en toch was het waar.

Alyssa volgde hem zoals altijd naar de trainingszaal waar ze iedere dag met hem trainde. "Is er iets aan de hand?" Vroeg ze hem. Ze had geen zin om er omheen te draaien en wist dat Bucky dit ook niet zou waarderen. "Als er een verhoogde kans op gevaar is dan zou ik hier graag op voorbereid zijn." Voegde ze er aan toe. Alyssa was nooit gewapend binnen het kasteel op haar vuur en lichaam na. Als ze er vrij zeker van was dat er wel degelijk een gevaar zou zijn zou ze niet ongewapend door het kasteel lopen. Het vreemde was dat Alyssa bijna vergat dat het haar eigen mensen waren die hier zouden aanvallen. De gedachte gaf haar geen volledig prettig gevoel. Zolang haar vader geen orders gaf om haar te sparen en voor haar uit te kijken was ze net zo goed in gevaar. "Prima." Vervolgde ze. Sinds Bucky haar ook niet meer gaf dan basis reacties deed ze haar best om hem de zelfde behandeling terug te geven. Het was moeilijk omdat dit totaal niet haar aard was, maar ze dacht zichzelf er mee te beschermen. Ondanks dit voornemen kon ze haar mond toch niet houden. "Je eet al dagen niet." Het was geen vraag maar een feit wat ze aankaartte. "Ik weet niet waarom en je bent niet verplicht om mij een uitleg te verschaffen, maar weet dat je jezelf ermee tekort doet. Dat je kan overleven op weinig betekend niet dat je ook echt leeft." Ze deed haar best om op haar woorden te letten, hem niet te beledigen, maar wel duidelijk te maken waar hij mee bezig was. "Het zou zonde zijn om een hele goede commandant deels te verliezen hierdoor. Ik heb eens het advies gehad dat een goede maaltijd het begin is van een training. Misschien moet je dat advies eens uitproberen." Ze schonk hem een scheve glimlach en begon haar opwarming. Sinds de vorige keer telde ze nooit meer hardop. Bucky had haar dan wel niet verteld wat zijn triggers waren, ze gokte dat een van de cijfers het probleem was geweest. "Als had ik eigenlijk niets moeten zeggen, meer kans voor mij om je eindelijk eens te verslaan."

Alyssa wist dat ze vrij brutaal was door hem zo aan te spreken. Vanaf het begin was ze al overgegaan van u op je, de formaliteit zorgde voor een grote afstand tussen haar en Bucky die ze wilde verkleinen. Of hij dit kon waarderen was maar net de vraag. Zelf sprak hij haar altijd aan alsof ze iemand was die hij enkel vluchtig in voorbijgang zag en verder niet kende of sprak. Alyssa zelf wisselde in haar hoofd enorm tussen wat ze van hem dacht en vond. Het ene moment was ze klaar met dit ijzige masker en de afstandelijkheid, gaf ze haar pogingen om tot hem door te dringen op en spiegelde ze zijn houding bijna. Het andere moment kon ze het gevoel van binnen niet loslaten, wilde ze hem niet opgeven en deed ze haar best om dieper te komen. Ook nu twijfelde ze of een verder gesprek zin had, of ze hem moest vragen naar de spelavond of naar iets anders. Ze hield nog even haar mond en maakte de warming up oefeningen af. "Wat wordt het vandaag voor oefening?" Vroeg ze hem.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Twijfelingen ontstonden bij Bucky. Natuurlijk was het belangrijk dat ze afwist van gevaar als hier spraken van was. Maar hij mocht niks vertellen sinds wellicht onnodige paniek versprijden absoluut geen slimme zet was. Hij wilde niet tegen haar liegen maar voor nu was het de beste keuze. En het was toch niet alsof ze zijn leugens door zou hebben. Als er iets was waar Bucky goed in was naast vechten was het wel liegen. “Ik ben bang dat het lang niet zo spannend zal zijn. De Zomers lijken zich kalm te houden dus we verwachten geen aanvallen. Maakt u zich geen zorgen,” stelde Bucky haar gerust. Het was geen volle leugen. De Zomers leken zich inderdaad kalm te houden. Maar dat was nou net wat hen zorgen baarde. Ze hadden al dagen misschien wel weken geen aanvallen gehad en de koning maakte zich zorgen. Hij was bang dat er wellicht iemand van Zomer binnen gedrongen was bij het kasteel maar Bucky had dat idee uit zijn hoofd weten te praten. Hints waren echter gedropt over een aanval. Het zou niks groots zijn, maar groot genoeg om een groot deel van het leger uit te schakelen. Hailey hier over vertellen leek hem niet slim dus hij had er wijs voor gekozen om maar gewoon zijn mond er over te houden. Een leugentje voor bestwil kon geen kwaad.

Toen ze binnen waren sloot hij de deur achter zich en ging hij maar vast op zijn plaats zitten, wetende dat Hailey wist hoe ze haar eigen warming up moest doen. Hij hoefde in die tijd niks te doen dus kon hij net zo goed gelijk gaan zitten. Tot zijn verbazing begon Hailey echter niet gelijk met haar warming up. De opmerking die ze hem bracht kwam zelfs behoorlijk plots en verraste Bucky wel. Hij begon zich af te vragen of het dan wel op viel hoe zijn uniform losser was gaan zitten. Hoe zelfs zijn skintight shirts niet meer skintight waren. Hij had gehoopt dat niemand er op lette en het totaal niet op viel voor mensen. Toch was dat helaas niet gebeurt en was het Hailey dus blijkbaar wel opgevallen. Hij wist niet goed hoe hij moest reageren op deze opmerkingen. Ze waren allen zo waar als maar kon. Hij at al dagen niet, weken eigenlijk maar dat zou hij haar maar nit zeggen. En hij wist ook wel dat hij niet echt keefde op de manier waarop hij het nu probeerde maar hij kon er ook niks aan doen. Het was niet alsof hij er voor koos niet te eten. Hij kreeg gewoon niks door zijn keel. “Ik ben je inderdaad geen uitleg verschuldigd,” begon hij rustig terwijk hij soepel weer op stond. “Maar ik geef je er toch een. Ik eet niet omdat ik het niet wil. Ik krijg gewoon niks door mijn keel. Mijn dagen zijn druk en ik neem geen tijd om voor mijzelf te zorgen op andere manieren behalve trainen,” gaf hij maar gewoon eerlijk toe. Hij wist niet waarom maar plots had hij toch weer dat gevoel dat hij Hailey gewoon kon vertrouwen en wat meer zichzelf kon zijn. Zacht moest hij lachen om haar volgende opmerking, een actie die zelfs hem verbaasde. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit in zijn leven eerder gelachen had. “Klinkt wel als goed advies,” zei hij hoofdschuddend, wetende dat het advies van hem kwam en dat hij best hypocriet was voor het niet opvolgen van zijn eigen advies. “Denk maar niet al te hoog van jezelf, mij verslaan is niemand ooit gelukt.” Misschien speelde er een kleine glimlach op zijn gezicht terwijl hij dit zei. Misschien voelde hij wel een licht gevoel van blijdschap. Niet dat hij dit ooit zou toegeven. Zelfs al zou ze hem er nu op betrappen. Hij zou het nooit toegeven.

Haar warming op rondde ze vrij snel af rn ze leek klaar te zijn voor het beginnen van de training. Bucky was intussen alweer op de grond gaan zitten en wikde eigenlijk nog niet terug opstaan. Toch moest het wel. “Ik wil voor vandaag iets nieuws proberen,” vertelde hij haar terwijl hij zich intussen soepeltjes terug op zijn voeten bracht. “Je bent goed in vechten, in snel zijn en in het gebruiken van brute kracht, maar er is een ding wat je nig mist. Daar gaan we vandaag aan werken,” meldde hij. Hij haalde zijn hand op en liet op dezelfde plek als altijd een ijs muur verschijnen zodat ze daarin weer hun eigen spiegelbeelden konden zien. “Je mist de buigzaamheid. Het elegante en soepele. Vandaag gaan we daar aan werken door middel van ballet. De basis technieken.” Het was niet iets wat he zo snel zou verwachten van een jongen als Bucky maar ballet was nou net een van de dingen die hij ook had moeten leren. Van alle trainingen waren de ballet trainingen misschien wel het moeilijkste en het meest slopende. Toch had het wel een hoop opgeleverd. Bucjy wist hoe hij zich zo licht moest maken als een veertje tijdens het belanden op de grond. Hij wist hoe hij zich soepel kon bewegen en was er ook erg lenig door geworden. Het was een van de dingen die er voor zorgde dat hij beter was geworden in het vechten. De meeste verwachtte namelijk strakke bewegingen. Maar zodra je zo soepel bewoon als een ballerina had je al een groot voordeel op je tegenstander.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De woorden van Bucky droegen opnieuw geen of hint die haar kon vertellen of hij de waarheid sprak of niet. Zijn verhaal klonk totaal niet karakteristiek voor haar vader, integendeel. Alyssa vermoedde dat hij tegen haar loog óf dat ze echt zo naïef waren om te geloven dat zomer ze met rust zou laten. Bucky was niet dom en koning Winter was dat ook niet, dus hij loog. "Oke, als jij dat zegt." Antwoordde ze daarom ook wat kortaf. Alyssa kon zijn leugens niet waarderen. Het was dom aangezien ze zelf ook tegen hem loog, maar ze kon het gewoon niet hebben als mensen die ze vertrouwde opzettelijk niet de waarheid spraken. Misschien was dat ook wel de reden waarom het uiteindelijk niet zou werken, waarom ze niet meer van Bucky moest denken dan haar trainer en haar commandant. Hij kende alleen Hailey en ondanks dat alle verhalen die ze hem vertelde ook de waarheid waren, nam ze wel een andere identiteit aan. Het was ondertussen vooral te zelfbescherming en niet om iedereen voor de gek te houden en zich aan de missie te houden. Alyssa wist dat ze hier niet veilig zou zijn als iemand doorkreeg dat ze niet van winter was. Waarschijnlijk zou Bucky haar direct vermoorden in plaats van een seconde naar haar woorden te luisteren.

Voor heel even leek ze een kleine flikker aan verbazing op het gezicht ven Bucky te zien. Het kon haar verbeelding zijn, maar toch zat het in haar hoofd dat hij als hij alleen met haar was hij zijn masker soms iets liet gaan. Ze hoopte dat dit ook echt zo was, dat hij bij haar het idee had zich niet anders voor te hoeven doen, maar ze was zich er ook heel bewust van dat hij opzettelijk afstand leek te houden waar mogelijk. Het leek soms wel een spel, alsof ze om elkaar heen liepen. Alyssa observeerde hoe hij opstond, nog steeds enorm soepel maar niet zo soepel als ze van hem gewend was. Als ze een tegenstander was geweest die hem niet kende dan had ze het nooit gezien, maar ze had de afgelopen weken zo veel tijd met hem gespendeerd en de kleine trekjes die hij heel soms liet zien opgeslagen in haar hoofd waardoor het haar wel opviel. Een lichte frons verscheen op haar gezicht en de bezorgdheid laaide weer op. Hij kon niet eten? Had het dan toch met de paniek te maken die hem drie weken geleden had gegrepen? "Wat als je probeert om niet alleen te eten maar met anderen. Ik weet zeker dat Kenji en Jack het geen probleem vinden als je bij ons komt zitten." Ze keek hem even aan. "Je kan niet alles alleen oplossen." Dat was iets wat ze hem al tijden probeerde duidelijk te maken. Bucky deed alles alleen, wilde geen hulp, geen gezelschap. Hij dacht alles wel in zijn eentje te kunnen doen en oplossen. Alyssa wist dat het niet goed was om altijd op anderen te leunen, maar soms was het nodig om iemand toe te laten. Nogal verbaasd staarde ze hem aan toen hij zacht en kort lachte, hij lachte. Het geluid was zo verrassend maar ook mooi en een glimlach verscheen automatisch op haar gezicht. "Dat zou je vaker moeten doen." Het was een impulsieve opmerking en een blos verscheen op haar wangen. "Excuses dat was een ongevraagde opmerking." mompelde ze er vlug achteraan. Ze meende het wel, dit was zo veel beter dan die eeuwige koele blik en emotieloze toon die hij normaal gesproken gebruikte. Ze schoot zelf ook in de lach toen hij zei dat het advies wel goed klonk. "Advies van een van de beste mensen die ik hier ken." Antwoordde ze met een lichte grijns. Dit hele gesprek was het meest uitgesproken gesprek dat ze ooit hadden gehad. Ze had nog nooit zo gereageerd op hem, op haar normale lichtelijk wijze, op de manier waarop ze zich binnen zomer gedroeg als ze zichzelf kon zijn.

Opnieuw keek ze toe hoe hij op stond en schudde ze even heel kort haar hoofd. Dit was echt niet goed en ze beloofde haarzelf om Bucky op te gaan halen elke keer als ze zelf ging eten. Er was een kans dat hij zou weigeren, maar ze zou in ieder geval een poging doen om hem over te halen. Nieuwsgierig luisterde ze naar zijn woorden. "Ballet?" Ze staarde hem aan alsof hij een andere taal tegen haar sprak. Ze had er wel eens van gehoord maar het was niet iets waar ze binnen zomer iets mee deden. Hij had wel degelijk gelijk en iets van interesse bloeide dan ook op. "Goed, ik laat me verassen." Antwoordde ze en ze bleef afwachtend staan, klaar voor zijn instructies.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hailey leek niet bepaald tevreden te zijn met het antwoord dat Bucky haar gegeven had, wat hij kon begrijpen. Het was ook een lullig verhaaltje en natuurlijk was Bucky niet zo dom dat hij er in trapte als het rustig was aan de andere kant dat er dan niks aan de hand was. Hij was zelfs slim genoeg om de volgende zet van Zomer in te schatten. “Ik kan er eigenlijk niks over kwijt, maar we hebben de situatie onder controle. Er is geen reden om angst te hebben, de koning, de generalen en ik zitten helemaal op de situatie,” zei hij toen maar. Zo liet hij haar weten dat er iets aan de hand was zonder dat hij dit echt aangaf. Daarnaast maakte hij zeker dat er geen paniek zou komen door meteen te zeggen hoe ze de situatie onder controle haddne. Meer hoefde ze ook niet te weten vond hij. Dit was al meer informatie dan ieder ander buiten hijzelf en de generalen zou krijgen of had. Het was dan ook genoeg en Bucky hoopte dat Hailey het er ervij zou laten zodat hij haar niet hteleur hoefde te stellen en niet weer hoefde te liegen. Hij vond liegen niet erg, maar tegen Hailey was het plots een heel ander verhaal.

Kort schudde hij zijn hoofd. Hailey kon best voorspelbaar zijn. Hij had zo haar antwoord zelf hard op kunnen zeggen sinds hij gewoon wist dat dat was wat ze zou zeggen. Maar hij had geen zin om zich te mengen bij andere mensen. Daarnaast zouden die mensen het vast ook niet leuk vinden. Bucky was geen gezeldschapspersoon. Hij praatte niet gezellig mee met mensen en was ook totaal niet sociaal. Laat staan dat hij zou eten rond andere mensen. Hij was er aan gewend om te eten als niemand anders er was, nu hij niet at ging hij er niet van uit dat hij plots wel zou kunnen eten rond andere mensen. “Voor als je het nog niet door had, ik ben niet zo een heel sociaal persoon. Ik betwijfel of het zal helpen als ik bij anderen zou zitten tijdens het eten. Het zou waarschijnlijk enkel meer attentie naar mij brengen.” Haar volgende woorden zorgde voor een frons op zijn gezicht. Hij kon niet alles alleen oplossen? Het was alsof ze een hele andere taal sprak. Natuurlijk kon hij dingen alleen oplossen. Hulp had hem nooit geholpen. Alleen had hij tot nu toe alles aangekund, waarom zou hij dit niet ook alleen kunnen? “Ik denk dat ik het alleen best zal redden, maar bedankt,” knikte hij kleintjes, nog steeds niet zeker waarom zij dacht dat hij dit niet alleen zou kunnen. Hij dacht altijd dat het wel duidelijk was dat hij alleen al zijn problemen wel redde. Hij had het altijd zo gedaan. En hij had veel grotere problemen gehad dan niet eten. Dus dit kon hij ook wel aan.

Een glimlach verscheen kort op zijn gezicht, deze zakte erg snel alweer weg. “Daar hoef je je excuses niet voor aan te bieden. Ongevraagde opmerkingen zijn vaak het beste advies dat je kan krijgen, beter dan als je er wel om vraagt,” vertelde Bucky haar. Hij was van gedachte dat als je iemand om advies vroeg het minder hard zou zijn dan als je het zomaar ontving. Als je ergens om vroeg liet je namelijk zien dat je het wilde en dat was toch een stukje menselijkheid wat er weer voor zorgde dat sommige mensen een minder harde versie van de waarheid zouden geven. Het zou minder hard zijn en dus minder helpen, voor zijn gevoel dan. “Een van? Ik vraag me af wie er nog meer zo goed is als iemand met zulk goed advies dan,” grijnste hij zwakjes. Hij merkte soms wel aan zichzelf dat hij wat losser werd rond Hailey en hoewel hij dat absoluut niet wilde, kon hij het soms gewoon niet tegenhouden. Het ging automatisch.

Wederom verliet een lach Bucky’s mond, dit keer niet door een opmerking maar puur door de blik die hij van Hailey ontving. “Ja, ballet. De dans stijl,” zei hij hoofdschuddend. Met een klein knikje liep hij even naar de achterkant van de zaal waar hij een barre tevoorschijnhaalde. Hij tilde de houten bar op en liep rustig naar de ijsspiegel toe waarna hij de bar ervoor plaatste. “Dit is de barre. We gaan de meeste van de oefeningen doen. Je hebt net al een warming up gedaan maar nu gaan we ook nog beginnen met stretchen. Zonder te stretchen kun je gemakkelijk een blessure op lopen als je begint met ballet. Ik ga je over de tijd leren hoe je blessures kan vermijden als je niet stretcht sinds je in een gevecht niet even pauze kan nemen om te gaan rekken en strekken.”

@Valian

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het viel haar mee dat Bucky nog verdere uitleg probeerde re geven. Ze had er werkelijk niets aan en het stelde haar ook niet gerust, maar toch knikte ze. "Goed, bedankt voor de uitleg." Ze glimlachre half naar hem om te laten zien dat ze het wel waardeerde. Het gevoel dat haar vader iets gevaarlijks van plan was liet haar nu niet meer los en ik haar hoofd probeerde Alyssa te bedenken wat ze er mee kon doen. Het was opvallend als ze gewapend rond zou lopen. De kleding die ze hier droegen was zo strak dat ze er ook niets onder kon verbergen. Voor nu moest ze het dus maar accepteren. Mocht het fout gaan en ze kon niet anders, dan zou ze toch haar vuur moeten gebruiken voor het haar dood zou worden. Hopelijk kwam het nooit zo ver en had Bucky wel gelijk.

Hoe meer hij nu vertelde hoe geïrriteerder ze werd. Alyssa deed zo veel pogingen om tot hem door te dringen of hem te helpen, maar hij wilde het gewoon niet. Ze begreep eerlijk gezegd niet waarom ze het bleef proberen. "Oh dat had ik wel door." Antwoordde ze. Alyssa was niet dom, maar op dit moment gaf Bucky haar het gevoel alsof dit wel zo was en dat kon ze niet waarderen. Natuurlijk begreep ze ook wel dat hij zich ongemakkelijk zou voelen in een groep mensen en ze wist ook wel dat het niet direct opgelost zou zijn. Wat ze wel wist was dat ze hem dan in de gaten kon houden en het makkelijker was als de focus niet op het eten lag maar op de gesprekken die er gevoerd werden. Ze lachte kort door zijn zeer ongemeende bedankje en reageerde er niet op. Als dat was hoe hij het wilde doen, prima. Alyssa had het idee dat ze hem veel te veel met zich liet spelen. Waarschijnlijk deed hij het niet eens bewust, maar ze begon zich nu te realiseren dat ze hier niet mee door wilde gaan. Het was niet zo dat ze mensen snel opgaf alleen moest ze haar eigen grenzen ook bewaken. De twijfel of ze hier op de juiste plek was speelde weer op, of ze toch wel met de missie door moest. Het was moeilijk en Alyssa stopte het dilemma weg voor later.

Haar stemming was ondertussen behoorlijk gedaald en ze kon zich dus ook niet erg vinden in de vreemde en plotselinge vrolijkheid. Op dit moment had ze ook weinig zin in de wijsheid die hij zoals altijd met haar wilde delen. Het was moeilijk om er achter te komen wat Bucky dacht of bedoelde met bepaalde dingen. Ze wist dat hij niet specifiek zijn best deed om haar te kwetsen of te beledigen, maar hij deed dit vaak genoeg wel. Maar wat graag wilde ze er achter komen wat er nog meer achter dat masker zat zodat ze hem wel kon begrijpen. Het was zo dubbel dat ze gek werd van zichzelf. Voor nu kon ze zich beter richten op de training en de ontspanning vanavond, Bucky zou ze nu toch niet opeens wel begrijpen en hij zou zeker niet opeens een liefdesverklaring geven of zijn ijzige act laten vallen. Alyssa vroeg zich af wat hij zou doen als ze hem precies zo behandelde als hij dat bij haar deed. En wat nu als ze echt haar zelf zou zijn bij hem? Ze moest duidelijkheid hebben over wat hij wilde en wat ze zelf wilde, want op dit moment was haar eigen gevoel zo wisselvallig dat ze niet meer wist wat ze er mee aan moest. Hij had veel invloed op haar, te veel invloed. Zijn lach en opmerking warmde haar weer iets meer op en ze haalde haar schouders op. "Voor mij een weet, voor jou een vraag." Antwoordde ze om hem ook eens in het onwetende te laten.

"De dansstijl." Herhaalde ze met nog steeds een vreemde blik op haar gezicht. "Je gaat mij leren dansen?" Het was zo irritant hoe hij haar liet lachen terwijl ze boos op hem was. Alyssa kon zich niet voorstellen hoe hij er uit zou zien als hij zou dansen. Voor zo ver ze wist was ballet ook iets wat voornamelijk vrouwen deden, waardoor ze nog meer vraagtekens plaatste bij hoe hij er uit zou zien in die dans. "Ik krijg wel een voorbeeld mag ik hopen." Ze trok een wenkbrauw naar hem op in uitdaging. "Het is fijn om een visualisatie te hebben."

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Haar reactie was best lachwekkend. Ze leek heel erg verbaasd te zijn over het feit dat Bucky haar echt wilde leren dansen wat hij toch best grappig vond. Hij had ook even het gevoel dat ze niet precies wist wat ballet was. Maar dat gevoel waaide snel weer over. “Ja, ik ga je leren dansen,” knikte hij. Hij was door zijn trainingen behoorlijk goed gewoorden in het uitvoeren van deze dansstijl. De lenigheid en souplesse die hij erdoor had gekregen waren erg behulpzaam geweest tijdens gevechten. Iedereen vechtte altijd met brute kracht, wat dus niet de juiste manier ass. Bucky had geleerd hoe hij zijn snelheid en lenigheid om kon zetten in kracht en was daarom nog steeds nooit verslagen. Zacht moest Bucky weer lachen. Hij haf niet eens door hoeveel hij nu eigenlijk lachte. “Natuurlijk krijg je een voorbeeld, ik zou niet verwachten dat je dit soort dingen zou leren zonder voorbeeld,” zei hij haar hij zelf had alles wel moeten leren zonder voorbeeld, het was vreselijk moeilijk geweest dus voor haar zou hij wel een voorbeeld geven. Dat was alleen maar het minste wat hij kon doen.

“Je bent de eerste an wie ik dit leer dus mijn excuses als het een beetje roestig verloopt,” zei hij nog. Niemand van zijn rekruten had hij zoveel vertrouwen in gehad dat hij er van uit ging dat hij hen dit kon leren. Enkel Hailey. Natuurlijk was hij wel van plan om nog meer rekruten dit aan te leren, het zou alleen maar meer helpen op het slagveld. Bucky liep naar een kast toe die in de trainingzaal was geplaatst en knielde ervoor neer. Hij trok de la er uit en plaatste even een blik op Hailey’s voeten. Maat negen en dertig gokte hij. Hij haalde een paar spitzen maat negen en dertig er uit en schoof deze naar Hailey toe. “Doe die maar aan,” zei hij. Hij nam zelf een paar maat twee en veertig en verwisselde zijn trainingsschoenen met de spitzen. Meestal leerde je de basics eerst op blote voeten, maar hij ging er vanuit dat zij het wel kon om gelijk op spitzen te gaan. Hij zou haar eerst wel leren er op te lopen.

Eenmaal hij de spitzen aan had schoof hij de la terug dicht en stond hij soepel op, nu op zijn tenen door de schoenen. Plots was hij weer een stuk langer dan eerst. Bucky liep op spitzen alsof hij nooit anders had gedaan. Hij was er zo erg aan gewend dat het gewoon een tweede natuur voor hem was. “Je krijgt wellicht wat blaren op je voeten maar dat komt omdat dit je eerste keer op spitzen zal zijn, als je er erge last van zal krijgen kun je altijd om pijnstillers vragen bij de ziekenboeg,” vertelde hij haar nog.

Val

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was moeilijk om boos te blijven terwijl hij voor de eerste keer dat ze hem zag zo veel blijheid liet zien. Zijn lach was ook enorm aanstekelijk. Hoe zeer ze ook wilde laten zien dat ze niet zo snel te beïnvloeden was, was het onmogelijk om vol te houden. Alyssa vroeg zich af of hij bewust het feit dat ze boos was negeerde of dat hij niet wist wat hij er mee aan moest. Ze gokte op het eerste, wat haar niet beviel, maar voor nu liet ze het los. "Dat is... interessant." Of ze nog zo benieuwd zou zijn aan het eind van de training wist ze niet. Voor haar was de dans geheel onbekend op wat vage informatie na. Er was niet gerekend op het feit dat ze dit soort dingen ook moest weten. Zo lang haar onwetendheid maar niet verkeerd overkwam was het gelukkig geen probleem."Als het maar nuttig en leerzaam is." Antwoordde ze. Het maakte haar niet heel veel uit dat de training anders zou zijn dan gewend. Alyssa gokte dat het veel beter zou gaan dan hij zelf inschatte. Bucky had gewoon veel kennis en talent.

Ze volgde al zijn bewegingen door de ruimte heen en pakte de schoenen van hem aan. "Goede gok." Mompelde ze op de maat die hij haar gaf. Fronsend bekeek ze de dingen. Een blok aan de voorkant, een lint om ze vast te maken. Alyssa kon niet inzien hoe dit prettig kon zitten en al helemaal niet hoe dit praktisch was. Vlug lette ze op hoe Bucky die van hem aandeed. Ze trok haar eigen schoenen uit en volgde zijn handelingen op. Eenmaal aan stond ze hier langzaam op, haar voeten nog plat op de grond aangezien ze niet wist wat ze anders met deze dingen aan moest. Bucky daarentegen stond op de harde punten van de schoenen. "Moet ik dat doen?" Ze voelde zich nogal dom op dit moment. Alles wat ze voorheen hadden gedaan was bekend terrein geweest, dit was iets wat ze echt nooit zou gaan doen. Dansen kon ze wel, maar op deze gevallen betwijfelde ze het. Alyssa hield zich vast aan de balk waar ze zojuist ook hadden gedaan en probeerde voorzichtig op de punt te gaan staan "Oke...". Het staan was nog niet al te moeilijk, behalve dat het pijnlijk was voor haar tenen. "En nu?" Ze keek op naar Bucky en kon het niet laten om te lachen. Vlug sloeg ze haar hand voor haar mond om hem niet te beledigen. Hij zag er zo gek uit met de schoenen aan. Wat ze wel kon waarderen was hoe zijn spieren opvielen door de kleding heen. Hij leek de kleding nu net iets beter op te vullen, al zag ze nog steeds dat hij dunner was en had zijn huid een wat wittere uitstraling dan die normaal al had.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hailey leek niet zo geïnteresseerd te zijn in het dansen als Bucky gehoopt had, maar hij begreep het. Voor zover hij wist had het meisje nul ervaring met dans in welke manier dan ook, en hij liet haar dan gelijk een van de moeilijkste soorten beoefenen. Hij snapte dat het niet heel erg enthousiast makend was, hij was ook alles behalve enthousiast tijdens zijn eerste les. “Nuttig en leerzaam zal het zeker zijn. Vroeger na de aller eerste oorlog tussen Zomer en Winter werd ballet gebruikt als strijdkunst. Het was toen der tijd nog normaal om ballet te leren aan rekruten en soldaten. Het was Winter’s geheim naar overwinning. Bij de komst van de nieuwe koning, de vader van onze koning nu, werd het echter afgeschaft. De man had geen talent voor ballet en wilde niet dat iedereen dingen aangeleerd werd die hij niet kon. Het werd verboden als trainings middel. Tegenwoordig is het niet meer verboden, maar geen trainers kunnen de dansstijl en weten hoe ze het toe moeten passen op een manier die je kan gebruiken tijdens het strijden,” vertelde Bucky. Hij was er niet bij toen ballet nog gewoon was om te kunnen. Dat was lang voor zijn tijd. Maar Bucky hield van geschiedenis en was er dol op om er over te lezen en te weten. Als hij dat niet had had hij dit alles niet geweten.

Bucky draaide zich naar Hailey toen zij haar vraag stelde. “Alleen als je je daar al comfortabel genoeg voor voelt,” zei hij. Het was niet handig om zomaar op de punt van je tenen te gaan lopen als je hier niet aan gewend was, al waren de schoenen wel een grote hulp voor het lopen. Het blok dat onder je tenen zat bracht grote steun en het was veel fijner om met de schoenen op je tenen te lopen dan zonder. Bucky hield zijn blik gericht op Hailey en rolde even met zijn ogen toen ze lachte. Zo alleen zag het er natuurlijk raar uit. Maar als hij danste was er niks meer van dat rare over. “Nu gaan we stretchen,” vertelde hij. Hij liep met gemak op zijn tenen naar de balk toe en ging tegenover Hailey staan. “Ik neem aal dat je weet hoe je moet rekken en strekken? Probeer het maar op de spitzen. Als het niet lukt dan help ik graag.”

Zelf begon Bcuky toen ook met het rekken en strekken. Hij boog voor over en hield zijn benen strak terwijl hij zijn tenen aanraakte. Hij deed rustig alle strek oefeningen. Normaal gesproken zou hij niet strekken of wat dan ook maar hij besloot het nu wel gewoon te doen zodat het al minder roetsig zou verlopen als hij verwachtte. na even waren ze dan beid eklaar met rekken en strekken. “We gaan beginnen met iets makkelijks. De eerste vijf posities,” zei Bucky. Hij deed deze vervolgens allemaal voor. Het waren niet hele moeilijke posities. De eerste tot en met vijfde posities waren allemaal de echte basics van ballet. Alles behalve moeilijk. “Nu gaan we vanaf vijfde positie naar een passé zijwaards door naar een devéloppé zijwaards,” legde hij uit. Hij ging naar vijfde positie en deed het zo goed mogelijk voor. Hij deed ook langzaam zodat ze het beter kon zien. Hij bracht zijn rechtervoet omhoog, naar binnen gebogen tot hij deze in zijn linker knieholte kon plaatsen. De passé. Vervolgens liet hij deze zakken en hield hij hem constant gestrekt terwijl hij hem in een 90 graden hoek zijwaards omhoog bracht. De développé.

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
De training was eerder afgelopen dan gehoopt. Alyssa had ballet gek genoeg best leuk gevonden om uit te proberen, al zag ze het nut er nog niet heel veel van in voor een gevecht. Daarnaast bracht ze graag tijd met Bucky door. De enige reden dat ze blij was om klaar te zijn was omdat ze de spitzen uit had mogen doen. Eenmaal klaar had ze in haar kamer een douche genomen en zich omgekleed naar iets comfortabelere kleding. De nieuwsgierigheid die ze altijd al bezat had er voor gezorgd dat ze de weg had gevonden naar de vertrekken van de koning. De vergaderruimte was snel gevonden door de gigantische deur die er naartoe leidde en het lawaai wat er onder vandaan kwam. Het klonk alsof er een discussie gevoerd werd. Jammer genoeg kon ze niet erg dichtbij komen. De deur werd beveiligd door maar liefst drie mannen en Alyssa deed haar best om het te laten lijken alsof ze enkel een rondje liep door het kasteel. Ze knikte naar de mannen en vervolgde haar weg terug. Om verveling te voorkomen nam ze een aantal gangen die haar nog niet bekend waren, totdat ze rennende voetstappen en geschreeuw hoorde verder bij haar vandaan.Een diepe frons verscheen op haar gezicht en Alyssa maakte zich een weg naar de gang van de eetzaal. Het was de plek waar je de meeste mensen hier kon vinden op de trainingsruimte na.

Voor ze de gang echter bereikte voelde ze de hitte die haar liet weten wat er aan de hand was. Vuur betekende zomer en in dit geval ook gevaar. Alyssa vloekte en zette het op een rennen. Ze had niets om zichzelf te verdedigen behalve het feit dat ze vuur tegen kon houden of zelfs kon doven met veel concentratie. Tegen een grote groep was ze echter niet genoeg in haar eentje. "Nee... nee nee nee." Vuur overal, ze voelde hoe dichtbij het was en hoe het door het kasteel raasde. Heerlijk warm maar ook waarschuwend. Zelfs mensen afkomstig van zomer konden verbrand raken. "STOP!" De schreeuw liet Alyssa met een ruk omdraaien naar drie mensen die op haar af kwamen rennen. Vuur in hun handen, vuur overal. Ze ontweek de eerste vuurbal en blokkeerde een stoot vuur die op haar werd afgestuurd. De kracht ervan was echter sterk genoeg om haar tegen de muur te werken. Ze vloekte en krabbelde overeind. Was het slim om nu vuur terug te gebruiken? Te laten zien wie ze was. Alyssa betwijfelde het en hield zich dan ook in. De eerste man haalde ze onderuit door in zijn knieholte te schoppen. De tweede greep haar echter bij haar arm, zijn hand nog steeds omringd met vuur. De eerste tien tellen deden niets voor haar, daarna begon het branden. De geur van verbrandde huid en haar raakte haar neus en Alyssa kon een diepe schreeuw van pijn niet inhouden. Met haar vrije arm beukte ze hem in zijn gezicht en tegen zijn slaap waardoor de man los liet en bewusteloos op de grond zakte, maar de eerste greep haar van achter vast. "Laat me gaan!" Siste ze. "Ardet ignis." De woorden, fire burns in Latijn. Het waren woorden die werden gebruikt om te laten blijken wie je was, dat je afkomstig was van Zomer. De man luisterde echter totaal niet en meer figuren gekleed in rood renden voorbij.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De training was vervroegd gestopt wegens de vergadering en Bucky had het jammerder gevonden dan verwacht. Dit vergat hij echter helemaal toen hij bij de vergadering aan kwam. Toen iedereen er was begon de koning met praten. Hij vertelde over de geplande aanval van Zomer. Hij vertelde over zijn plan om het te vechten. Meningen waren hier echter verschillend over. Bucky had zelf ook ideeën en hield zichzelf ook niet tegen om deze te laten horen. Sommige waren het met hem eens. Anderen weer totaal niet. Het duurde niet lang voor de eens zo beschaafde vergadering een kille discussie was geworden. Niemand was het met elkaar eens en iedereen was aan het schreeuwen. Het was echter toen het stille alarm af ging, een alarm dat alleen in deze zaal te horen was, dat iedereen stil viel. Bucky was gelijk opgestaan van zijn plek. De aanval was begonnen. Via zijn horloge riep hij al zijn mannen op om naar hun vaste positie te gaan. Het was hopen dat ze dit nog goed konden redden.

Bucky liep zonder nog iets tegen de anderen te zeggen eht kantoor uit en ging richting de eetzaal, wetende sat daar de meeste mensen zaten wegens de tijd en het was gewoon een erg openbare plek waar je veilig binnen zat tegen mensen van buiten. Een gil zorgde echter dat hij stil stond in zijn passen. Hij had haar nooit eerder horen gillen, maar Bucky herkende dat rauwe stem geluid uit duizenden. Meteen begon hij te rennen. Hailey was in gevaar. Hij maakte een hoek en daar trof hij het tafereel aan. Hij kon enkel de rug van een man zien en de haren van Hailey. Mannen gekleed in rood rende langs maar door simpel weg het pootje van de eerste te haken vielen al snel meerdere van hem op. Bucky blies op zijn speciale fluitje waardoor meteen veel van zijn mannen deze richting op kwamen.

Hij kon niet veel tijd meer verspillen. Snel maakte hij zijn weg naar Hailey en de man die haar vast hield. Hij trapte hard in de man zijn nek en trok ruw aan zijn schouders waardoor hij Hailey bijna gelijk los liet. Meteen duwde Bucky de man tegen de muur en door enkel naar hem toe te blazen liet hij hem volledig bevriezen. Door de kou werd hij natuurlijk meteen buitenbewustzijn dus kon hij zichzelf ook niet uit het ijs laten ontdooien. Bucky’s mannen waren inmiddels al met de anderen bezig. Bucky ontvirmde zich meteen tot Hailey en nam haar arm vast waar het verbrand was waarna hij hier koelte naar stuurde om een groot deel van de pijn alvast weg te halen. “Gaat het? Ben je nog ergens geraakt?” Vroeg hij, duidelijk bezorgt.

Val

Valiant
Wereldberoemd

Valiant schreef:
Het was geen angst of paniek die ze voelde. Als dit het moment was waarop haar laatste adem uit zou blazen dan accepteerde ze dat, maar ze liet zich niet zonder gevecht ten onder gaan. De man had zijn arm om haar nek geklemd en langzaamaan begon ze sterren te zien door het zuurstof tekort. Voor ze zichzelf in een goede positief had gewerkt om hem los te wringen viel het gewicht van haar af en wist ze weer adem te halen. Hoestend zoog ze nieuwe lucht binnen maar ze bleef alert op een nieuwe aanval. Een ijskoude hand rond haar arm liet haar echter wakker schrikken uit de waas van ademtekort. De pijn die ze eerder gevoeld had door haar verbrandde huid werd al iets minder en ze ving de blik van Bucky op. Hoe hij hier zo snel was gekomen wist ze niet, maar ze was er zo ontzettend blij mee.

"Een paar plekken maar het is niet erg." Mompelde ze. In haar nek voelde ze ook een verbrandde plek en ze was er vrij zeker van dat haar haren korter waren dan voorheen. Daarnaast voelde ze aardig wat pijn van de klap tegen de muur, maar Alyssa hield zich groot. Ze wilde niet overkomen als een slappeling. "Dankjewel." Zei ze zacht maar gemeend. Wat er om haar heen gebeurde had ze niet eens door, ze keek alleen naar Bucky. Alyssa vroeg zich af of ze het inbeeldde, maar hij leek zelfs bezorgd te zijn om haar. Iets impulsiefs borrelde in haar op en ze sloeg haar armen om hem heen, drukte zichzelf tegen hem aan. Het was niet zo zeer dat ze beschermd wilde worden. Alyssa kon aardig voor haarzelf zorgen, al had ze zijn hulp goed kunnen gebruiken. Het geen wat ze nu wilde was de stabiliteit en het vertrouwen dat hij haar bood.

Ze hield hem niet te lang zo vast in de angst dat ze hem af zou schrikken. Daarnaast was het gevecht nog steeds gaande en wilde ze, ondanks haar verwondingen, helpen. "Ga maar waar je heen moet, ik red het wel." Gebood ze hem dan ook. Ze wilde hem niet tegen zijn zin hier houden en wist dat hij als commandant wel betere zaken had dan voor zijn rekruut zorgen. In het grote beeld was ze niet belangrijk. Alyssa had niet door dat de ze gehele tijd het vuur dat nog richting haar of Bucky kwam had geblokkeerd. Het kostte energie en ze voelde langzaam wat vermoeidheid opkomen maar negeerde het. Als ze deze bescherming niet onbewust had ingezet waren ze mogelijk beide verbrand. Ze hoopte enkel dat niemand het was opgevallen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld