Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Should be foes but we both know the

Account verwijderd

schreef:
Zijn woorden waren net wat zij dacht en ze kon dan ook niet anders dan gewoon knikken omdat ze er precies hetzelfde over dacht. 'It's so weird that we never spoke before and still it feels like I know you for so long. You literally think the exact same way as me, you're the first person that really seems to understand me. I don't even understand myself sometimes', zei ze toch wel blij. Zodra hij voorstelde om zijn jas aan haar te geven schudde ze haar hoofd lichtjes. 'No no I'm fine. It's cold for you too, I won't freeze. But thank you again, that's really sweet', zei ze lief terug. 'I agree. I don't see you as my enemy. You're so nice to me, like really nice. Maybe you're that nice so you can get me with you and then kill me? Hmm that sounds like a good plan actually. Hope you didn't plan that already', zei ze zachtjes lachend. Het was ook gewoon raar dat ze nu al zo een vertrouwen had in iemand waar haar ouders haar zo lang voor gewaarschuwd hadden. Rosalia was wel altijd een beetje rebels en tegen iedereen ingaan maar toch. 'Well you don't need to thank me. Your name is really beautiful, so is your last name even though I'm not supposed to say that out loud. So don't thank me, it's just the truth. Thank me for saving you from a boring life with only working, without relaxing and enjoying a little bit because I'm gonna save you from that', zei ze met een knipoogje waarna ze rechtstond van de grond.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex knikte zelf ook. Hij was het helemaal eens met haar. ‘I think the same thing but I like it. I like it that we both think the same way. It feels like we have some kind of bond’, antwoorddehij. Hij vond het fijn dat ze goed met elkaar over weg konden. Hij knikte daarna nogmaals. ‘It can be hard to understand yourself sometimes, I agree. But take your time, usually things will work out when you take time and rest’, zei hij daarna. Hij glimlachte even. ‘I am glad to hear that’, zei hij toen. ‘But if you are cold, just tell me’, zei hij daarna. Hij wilde liever niet dat ze koud was. Hij lachte daarna weer. ‘Secretely, I have a gun ready’, zei hij met een grijns maar schudde toen lachend zijn hoofd. ‘Nah, I am not going to do anything to you and I also don't have bad intentions, don’t worry. I believe you are a nice person and that is why I am a nice to you. I did not want to be hostile towards you while I have never talked to you. That just is not me, even though I can come across as that. And you are nice to me to, which I find very nice of you. I mean, you could have kicked me in the face the second you saw me’, zei hij en grinnikte even door zijn laatste zin. Hij moest weer glimlachen door haar woorden. ‘Well, I believe your name and last name are really beautiful, so shall we just say both our names and last names are beautiful?’, stelde hij toen opgewekt voor. Hij knikte daarna weer bij haar woorden en grinnikte zacht. ‘Thank you, Rosie. I am very thankful for that’, antwoordde hij.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'I will, don't worry. I won't freeze', zei ze toch nog bevestigend waarna ze haar jas wat beter dichtknoopte om er zeker van te zijn dat ze het niet koud zo krijgen als ze zo wat rond gingen wandelen. Ze moest lachen door alles wat hij zei, het geweer, het trappen. 'I wouldn't do that to you, I'm only aggresive to people who deserve it. People who are nice to me have nothing to worry about. I'm a nice girl', zei ze zachtjes lachend. Ze keek even rond en liet haar blik rusten op de afgebroken omheining, er was inderdaad best wel wat werk aan en het zou een tijdje duren voor het allemaal hersteld zou zijn, niet dat ze dat erg vond. 'That's a great idea, otherwise we will be talking about eachothers name everytime', zei ze lachend waarna ze haar blik weer op hem richtte en knikte, als teken dat het oké was, dat hij haar echt niet hoefde te bedanken. Hij deed immers hetzelfde voor haar, hij had haar leven terug wat zin gegeven en wat spanning en avontuur gebracht, iets wat ze erg miste. 'Well let's go for a walk then, see how much work we have to do and enjoy the view a little bit?', zei ze enthousiast waarna ze al langzaam begon te stappen. Vandaag was een speciale dag, zo kon ze het zeker noemen. Na dat gesprek voor de middag had ze nooit verwacht dat ze hier nu met hem zou staan, lachend en drukpratend. Dat ze elkaar zouden gaan helpen en elkaar zelfs wouden terugzien. Niet dat ze het erg vond, ze genoot van zijn aanwezigheid en wou hem beslist vaker bij haar hebben.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Hij knikte door haar woorden, als teken dat hij het begreep. Hij zou natuurlijk wel een oogje op haar houden om zeker te zijn dat ze het niet koud kreeg maar hij liet het nu voor wat het was. Hij wilde ook niet opdringerig overkomen. Hij moest glimlachen door haar woorden en knikte nogmaals. ‘I like your thinking, we have that mindset in common’, zei hij. ’Just be careful, alright? You never know which bastard will take advantage of that niceness of yours’, zei hij daarna serieus. Hij wist eigenlijk niet waarom hij dat nou zei maar iets in hem wilde niet dat ze gevaar zou lopen omdat iemand gebruik van haar zou maken. Hij zweeg even en stopte zijn handen diep in de zakken van zijn jas, waarna hij ook moest lachen. ‘I personally don’t mind, though. I think it would be rather funny’, lachte hij. Ze had hem in een goede bui gekregen en daar was hij haar dankbaar voor, ze had zijn dag leuk gemaakt. Hij glimlachte daarna even. ‘I completely agree with that’, zei hij en liep met haar mee. Hij had niet verwacht dat ze zo aardig zou zijn. Zijn vader had verteld over haar familie en had gezegd dat het gevaarlijke mensen waren maar Alex wist wel anders, in ieder geval over het meisje. Ze was lief en hij wilde graag meer tijd met haar doorbrengen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'Well thank you mister nice guy, I like your kindness. It's a great thing but you shouldn't worry about me, nobody does', zei ze zachtjes. Als enige meisje viel ze een beetje uit de boot thuis en de omstandigheden in haar familie hadden ervoor gezorgd dat ze perfect op zichzelf kon letten. In de meeste gevallen dan toch. Rustig stapte ze langs hem en ze vervolgden hun weg door het bos. Het werd al laat en hoe graag ze hier ook de hele nacht nog met hem zou doorbrengen, ze wist dat ze zo naar huis zou moeten. 'I'm really sorry, but I think I should go home. Parents..', zei ze zachtjes lachend waarna ze naar hem keek. 'I really enjoy your company, I'm here tomorrow at 1 in the afternoon. I hope I see you at the tree', zei ze met een glimlach waarna ze een kusje op zijn wang drukte. 'See you later mister Alex, don't freeze', zei ze met een knipoogje waarna ze haar weg richting huis vervolgde.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex haalde zijn schouders op. ‘Sometimes I worry about people’, antwoordde hij. Hij had medelijden met haar. Hun vaders mochten dan wel in een conflict met elkaar zitten, toch wilde hij haarhelpen. Hij glimlachte even. ‘But thank you, I appreciate it that you think that about me’, zei hij. Hij zweeg even terwijl hij met haar meeliep. Hij hield van de rust van het bos. Hij kwam er niet vaak maar soms kwam hij er om zijn hoofd leeg te maken, om even niet aan de zaken te denken. Hij keek op uit zijn gedachten toen hij haar stem hoorde en knikte. ‘It’s alright, I understand’, antwoordde hij. Hij vond het jammer dat ze ging maar hij begreep het wel. Hij wilde haar niet in de problemen brengen. Hij glimlachte daarna weer even. Hij was blij dat ze terug zou komen en dat ze van zijn gezelschap genoot. Hij knikte. ‘I enjoy your company as well. I will see you at the tree’, zei hij. Hij voelde het kusje op zijn wang en voelde een warmte langs zijn kaken naar zijn wangen spreiden. Hij grijnsde even. ‘Just make sure you won’t freeze as well’, zei hij terug en keek haar even na, waarna hij ook terug liep naar huis.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Erg lang duurde het niet voor ze in de verte haar huis al kon zien. Ze hoopte dat haar gezin haar afwezigheid niet had opgemerkt maar tevergeefs. Wanneer ze binnenkomt en eenmaal in de woonkamer is komt haar moeder vrijwel onmiddellijk naar haar toe. 'Rosie, your father needs to talk to you. He's waiting for you in the office', zei haar moeder waarop Rosalia zuchtte. 'He's your father, you should listen to him. He knows what's best for us. Now go'. Met tegenzin besloot Rosalia dan toch maar naar het kantoor van haar vader te gaan. Even wachtte ze waarna ze zachtjes op de deur klopte en vrijwel meteen naar binnen stapte. 'I'm here, what do you need to talk about?', zei ze waarna ze plaatsnam op een van de lederen zetels. 'You really shouldn't go out that much. It's dangerous as a young woman, especially after today. You know it and still you're sneaking out. I want you to stay inside, you understand? No hanging around', hoorde ze haar vader kordaat zeggen. Een diepe zucht verliet haar lippen. 'I'm not staying inside dad. It's boring. I can't go out but you don't let me discuss with you and the boys. It's so unfair, so I'm going outside. Besides, it's a good thing. I can look around in the area and inform you.', zei ze en ze hoopte haar vader ermee te overtuigen. 'Hmm.. just be careful ok? I want you to tell me everything that you see, even the smallest things can matter'. Rosalia knikte gehoorzaam en met een glimlach om haar lippen liep ze de kamer weer uit. Wanneer haar moeder roept dat het avondeten klaar is zet ze zich naast haar oudste broer aan tafel. Een kleine schep doet ze op haar bord en vervolgens begint ze rustig te eten. Het was altijd zo stil aan tafel, niemand praatte echt. Zo ging dat nu eenmaal in clans als die van ons. Er werd niet gesproken, belangrijke dingen zouden de mannen wel bespreken. Rosalia vond het erg voor haar moeder en ze wist dat ze op een dag ook in die positie zou komen moest ze in de bende blijven. Dat was niet de toekomst die ze wou.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex liep langzaam terug haar huis, ondertussen zijn aantekeningen checkend. Hij was langer weggebleven dan hij had verwacht en hij wilde aan zijn vader laten zien dat hij had gedaan wat hem was opgedragen.Toen hij eenmaal binnen was hing hij zijn jas op aan de kapstok en stapte de keuken binnen, waar zijn broers en vader aan de tafel zaten. ‘I did not think it would take you this long’, zei zijn vader. It was more than expected’, antwoordde Alex. Hij loog ook niet. Hij had niet verwacht dat de omheining in zo’n slechte staat was. Hij legde het boekje voor zijn vader neer, waarna hij aan tafel ging zitten. Zijn vader bekeek zijn aantekeningen en knikte. ‘I will show this to Lee. He will make sure we get enough supplies’, zei hij. Lee was een vriend van de familie die hen vaak hielp met het leveren van producten. Ze gingen daarna eten. Alex merkte nu pas dat hij trek had gekregen van de buitenlucht. Hij vroeg zich tijdens het eten af hoe het met Rosalia ging. Hij moest denken aan de woorden die ze hem had verteld en ergens maakte hij zich daar een beetje zorgen over. Hij zou haar meer over kunnen vragen, als ze dat toeliet.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Veel werd er niet gezegd aan tafel. Het was dan ook niet zomaar een dag geweest en Rosalia wist dat ze dus beter niets kon zeggen. Spanning hing er namelijk al genoeg in huis. Toch was ze ergens wel blij mee. Het feit dat ze gewoon naar buiten mocht van haar vader en hij er nu niets meer achter zou zoeken. Het was niet goed tegenover haar familie wat ze aan het doen was, dat besefte ze goed maar sinds ze Alex had leren kennen vandaag had ze eindelijk het gevoel dat haar leven terug wat spanning en nut zou krijgen. Niet meer hele dagen geïsoleerd zijn met haar gezin binnen, enkel in functie leven van wat er van haar verwacht wordt. Er lag nu eenmaal een grote druk op haar schouders en ze wist niet of ze dat voor altijd wel zou willen, want dat was nu eenmaal de toekomst die haar te wachten stond. Plaats voor vrienden was er niet, je kon nu eenmaal niemand vertrouwen. Ook ongestoord buiten komen en leuke dingen gaan doen zijn onmogelijk, je moet altijd achterkom kijken. En liefde, daar is helemaal geen plaats voor. Het maakt je zwak, zo had haar vader gezegd, en met wie ze zou trouwen en de clan verderzetten lag dan ook al lang vast, al wist ze zelf nog niet wie haar vader had uitgekozen. Hoogstwaarschijnlijk was het de zoon van een andere invloedrijke clan die verwant is aan die van hun. Om al deze redenen had ze wel vaker overwogen om gewoon weg te lopen. Maar waar naartoe? Ze kon nu eenmaal nergens heen. Het zou rondzwerven worden en dan nog. Haar familie zou haar komen zoeken en dan zou ze er aan zijn. Nooit meer buiten, opgelosten in haar kamer en een pak slaag kreeg ze er vast ook nog bij. Het was geen optie. Wanneer iedereen van tafel gaat is de avond al aangebroken. Rosalia helpt haar moeder in de keuken en wanneer dat gebeurd is gaat ze naar haar kamer toe waar ze zich klaar maakt voor de nacht en vervolgens haar bed in kruipt. Niet veel later valt ze al in slaap.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Er werd druk gepraat tijdens het eten. Over het gesprek dat er vandaag was gevoerd met de andere clan, over wat ze zouden gaan doen maar ook over andere dingen zoals de paardenraces. Alex’ familie was geïnvesteerd in de paardensport en vaak deed er dan ook iemand van hen mee. Zelf had Alex nog nooit meegedaan maar hij had er wel eens over nagedacht. Het zou veel training kosten, iets waar hij niet altijd de tijd voor had aangezien hij zijn vader en zijn broers hielp. Toch ging hij eens in de zoveel tijd uit rijden met zijn paard om even weg te zijn van huis en de vrije natuur op te zoeken. Terwijl hij at gingen zijn gedachten steeds weer even naar Rosalia. Als ze wilde kon hij haar wel eens meenemen als hij uit rijden ging. Haar verhaal had hem geraakt en hij wilde haar graag helpen. Na het eten gingen ze allemaal hun eigen weg. De één ging naar een bar om nog een drankje te doen, de ander ging direct naar bed en Alex en zijn vader gingen de keuken in om af te wassen. Zijn vader waste de borden en het bestek, waarna Alex het afdroogde en het opruimde. Ze hadden al vaker gezegd dat ze allemaal een keer moesten afwassen maar vaak ging de rest er vandoor, waardoor de laatste die overbleef zijn vader moest helpen met de afwas. Alex merkte dat hij moe werd en ging na de afwas naar boven toe. Hij zou de volgende dag weer druk zijn dus hij besloot om te gaan slapen, wat hij ook al snel deed.
De volgende dag werd hij al vroeg wakker door het gekraai van de haan die buiten liep. Hij zuchtte en stapte zijn bed uit, waarna hij zich langzaam aankleedde. Hij liep de trap af en zag zijn vader al bij de tafel zitten. Hij vertelde Alex dat het hout voor de hekken waren geleverd en vroeg hem of hij het zo snel mogelijk kon maken. Alex knikte en maakte een boterham. Hij zou er zo snel mogelijk mee beginnen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Rosalia was de volgende ochtend al vroeg wakker. Dat kon ook niet anders. Er was altijd veel leven in huis met haar broers die niet echt goed waren in rustig doen. Nadat ze zich had aangekleed en klaargemaakt liep ze naar de keuken toe. Iedereen had al ontbeten, dat zag ze aan de stapel afwas die er nog stond en dus nam ze alleen ontbijt. Niet dat ze veel at in de ochtend, dat kon ze niet. Ze ging er wel altijd bij zitten aan tafel omdat ze wist dat haar moeder dat fijn vond. Het waren de weinige momenten dat het hele gezin samen was want de rest van de dag waren haar broers aan het werk bij het bedrijf van hun familie niet ver van waar ze wonen, haar vader was altijd in zijn kantoor en niemand wist echt wat hij daar hele dagen deed. Zelfs haar moeder was daar niet van op de hoogte, daar was Rosalia zeker van. Haar moeder verliet het huis niet echt veel. Enkel voor de boodschappen die echt gedaan moesten worden of wanneer ze op bezoek ging bij de familie. Het was een streng leven in de clan. Rosalia en haar broers waren nooit naar school kunnen gaan. Ze hadden thuis wel les gekregen van mensen die nauw verwant waren aan haar familie en haar moeder had ook nooit gewerkt. Ze werden door haar vader allemaal afgeschermd van de buitenwereld en vrienden of liefde had Rosalia dan ook nooit gevonden. De enige mensen die ze ontmoette waren familieleden of mensen uit een andere clan en veel opties had ze dus niet. Ze voelde zich hierdoor ook vaak alleen en echt persoonlijke dingen kon ze met niemand delen. Want hoewel familie elkaar moet vertrouwen op elk vlak, deelde Rosalia die mening niet. Alleen zichzelf kon ze vertrouwen en aan al de rest viel te twijfelen. Voor ze het wist stond ze al buiten. Via de achterdeur was ze in de tuin gekomen en eenmaal onder het hek door stond ze in het bos. Het was nog te vroeg voor haar afspraak met Alex maar toch besloot ze al naar hun plekje van gisteren te gaan.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex stapte niet veel later het huis uit. Tegen de muur stonden rijen met planken en hij keek er naar met een bedenkelijk gezicht. Het leek erop dat hij ze niet allemaal in één keer mee kon nemen. Hij haalde zijn schouders op. Het zou geen probleem zijn, hij had het idee dat het maken van de hekken toch langer dan een dag zou duren. Hij haalde een kruiwagen uit de schuur en legde daar een deel van de planken op, voordat hij op weg ging. Hij deed wel vaker dat soort klusjes rond het huis. Hekken repareren, dingen verven en andere dingen. Hij deed het graag. Hij vond het fijn om in de buitenlucht te zijn. Hij floot zacht en duwde de kruiwagen voor zich uit. Hij stopte bij het eerste kapotte hek en haalde de stukken hout die aan vernieuwing toe waren weg. Hij spijkerde het nieuwe hout tegen het hek en testte het om te zien of het stevig genoeg was. Hij knikte bij zichzelf toen het hout stevig genoeg was en ging zo naar de volgende. Na een tijdje rolde hij zijn mouwen op. Hij merkte dat hij behoefte had aan een pauze. Hij liep daarom naar de plek bij de boom, hopend dat daar Rosalia zou zijn.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld