Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // What about us?

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

De bel ging. De les was weer voorbij. Ik pakte mijn spullen en voordat ik de deur uit liep, ging ik nog even langs meneer ONeil. ''Misschien is het handig als ik ook jouw nummer krijg voor te kunnen bellen. Want als jij meneer Sanders gaat overnemen, ja...'' zei ik ongemakkelijk. Een leerling dit vraagt om het telefoonnummer van haar docent. Ik sloot mijn ogen en ging met mijn hand naar mijn hoofd. Dit was echt het raarste wat ik ooit heb moeten doen. Precies op het moment dat ik vroeg om zijn nummer, liep Sandra. Shit! Heeft ze het gehoord? Een geniepige blik straalt van haar gezicht. Snel herpak ik mijn woorden. ''Of weet je wat, laat maar. We beginnen wel met gesprekjes eerst. Ik bedoel, ik ken u nog niet en u mij ook niet dus misschien eerst is beginnen met een op een?'' zei ik met wat meer vertrouwen. Gelukkig was Sandra het lokaal uit maar wat zou ze gehoord hebben? Anne stond bij de deur op me te wachten. Ik had tijdens het tekenen vertelt over de situatie. Dat ik van meneer Sanders moet gaan proberen te praten met meneer ONeil omdat hij het momenteel druk heeft met andere klassen. Na zijn bevestiging liep ik het lokaal uit. 'Tot morgen meneer ONeil!'' zeiden Anne en ik tegelijk. We begonnen er van te giechelen.

De schooldag vloog weer als een malle voorbij. Maar er stond mij een vervelende verrassing te wachten. Toen ik met Anne naar de fietsenkelder liep, zag ik Sandra met haar vriendinnen rondom mijn fiets staan. Ik zag dat mijn band lek was gestoken en dat Sandra met haar vurige ogen naar mij keek. ''Zo Ari, nummers van docenten proberen te regelen? Wat ben jij toch een vies meisje. Wat wil je dan met hem gaan doen?'' zei ze met een pesterige toon. Ik gaf geen antwoord. Ik voelde Anne achter mij bewegen, ze wilde naar hun toe lopen. Ik hield haar tegen en pakte haar bovenarm vast. 'I got this' fluisterde ik zachtjes. Ik keek arrogant naar Sandra. ''Oké, dus je gaat niks zeggen? Wat zou de school hier wel niet van moeten denken? Zal ik het anders in de groepsapp sturen? Misschien blijf je dan wel uit zijn buurt. Hij is van mij en hij wil jou toch niet. Jij bent zo'n kansloos, mislukt meisje. Niemand houdt van je, je bent een verschrikkelijk persoon en echt een fout van je ouders. En nu probeer je met je daddy issues een docent voor je te strikken. Laat me niet lachen meisje.'' zei Sandra verwaand. De woorden kwamen als messteken binnen in mijn borst. Dit soort woorden raken me enorm. Ik voelde mijn ogen met tranen vullen en ik rende terug naar de hal. ''Ari wacht!'' hoor ik Anne roepen. Ik reageerde er niet op en rende als een kip zonder een kop door de school. Niet wetende waar ik heen moest. Ik wilde niemand zien. De tranen vielen als regendruppels op de grond. Ik verstopte mezelf achter de kluisjes. Ik wilde dat Anne me niet zo zag. Ik zakt in elkaar met mijn hoofd tussen mijn benen en mijn handen in mijn haar. Ik snikte het uit. Niemand kon me zien, gelukkig. Ik wilde hier weg maar mijn fiets was stuk. Ik besloot mezelf te blijven verstoppen tot het 's avonds laat was. Dan kon ik rustig de school verlaten en weglopen met mijn fiets.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Gelukkig ging de rest van de les goed door tot de bel ging en iedereen had hun spullen opgeruimd. Zelf zat ik weer aan mijn tafel en zei de leerlingen gedag. Aristea kwam dan naar mij toe gelopen. "Waar kan ik je mee helpen?" vroeg ik. Al snel hoorde ik haar vraag en wilde mijn visitekaartje pakken, tot ze ineens van gedachten veranderde. Met het kaartje in mijn hand keek ik haar aan. "Geen probleem." zei ik en keek haar na nadat we tot ziens hadden gezegd. Als ze het lokaal uit was, zuchtte ik. Dit ging niet goed, Sandra zat achter haar aan, ik zag wel hoe ze keek naar haar.
Ik stond op, om achter hun aan te lopen maar werd tegen gehouden door een andere docent om het ergens over te hebben. Sprak wat met die gene tot ik ineens, een paar minuten later, een rennende Aristea zag. Dit was niet goed. "Ik spreek je later wel." zei ik nadat ik mijn hand even op zijn schouder had gelegd en achter haar aan ging. Ik zag waar zij heen ging, maar ik liep de andere kant op, door naar buiten, zoekend of de meiden er nog waren, die waren net van plan om weg te fietsen. Toen ze mij zagen, deden ze alsof er niets aan de hand was. "Jullie, nablijven alle 5." zei ik strek. "Maar we hebben niets gedaan." zei er één. "Nee, dat is waar, we deden helemaal niets." zei een ander.
Ik schudde mijn hoofd en bleef ze aan kijken, "Doe maar niet alsof ik niets door heb." zei ik met mijn armen over elkaar. "Nu, naar binnen." zei ik dan kwaad. Ze schrokken en zette hun fiets weg, liepen met tegen zin naar binnen. Als ze bij het nablijf lokaal waren, vertelde ik de docent dat ze voor een uur niet naar huis mochten. Liet ze daar achter en ging op zoek naar Aristea. Hopelijk was ze niet ergens heen gegaan waar ik haar niet kon vinden.
Als ik haar na een redelijk tijd, uiteindelijk gevonden had, hurkte ik bij haar neer en stak mijn hand naar haar uit. "Aristea, kom hier." zei ik zachtjes en wachtte tot ze antwoord gaf.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Tussen mijn gesnik door, hoorde ik voetstappen. Deze leken steeds dichterbij te komen maar ik wist zeker dat ik niet gevonden zou worden. Plots hoorde ik mijn naam. Ik keek op en keek recht in de ogen van meneer ONeil. Shit, dacht ik van binnen. Met rode ogen, uitgelopen mascara en natte wangen keek ik hem aan. Hij reek zijn hand uit naar me. Ik besloot hem aan te nemen en stak mijn hand uit naar hem. Het moment dat onze handen raakte, voelde ik een vonk door mijn lichaam vliegen. Wat was dat? Ik voelde de kracht die hij gebruikte om mij omhoog te trekken. Hij trok zelfs iets te hard waardoor ik tegen zijn borst aan kwam. Ik snakte even naar adem maar werd rustiger. Gelijk begon ik me te verontschuldigen. ''Sorry dat ik heel je week verpest en dat je niet kan genieten van het terug zijn op school. Ik ben normaal echt niet zo en als je liever hebt dat ik naar een andere klas ga, is dat ook goed. Ik wil je niet in de weg zitten maar ik word alweer gepest. Ik dacht dat ik het wel aankon maar ik ben minder sterk dan verwacht. Het is ook super stom van school dat ze mij weer in de klas hebben gezet met Sandra. Zij heeft al veel problemen veroorzaakt met mij. Ik had het vorig jaar met meneer Sanders over gehad en hij zou kijken of er wat gedaan kon worden. Maar goed, ik had minder geluk. Ik ben geen 14-jarig meisje meer maar een groeiende, volwassen vrouw. Ik had gehoopt dat zij dat ook zou zijn maar helaas is dat niet zo'', zei ik met een diepe zucht. Ik voelde een arm om me heen gelegd worden. 'Het komt goed', fluisterde meneer ONeil. Blijkbaar had hij maatregelen genomen. Toen ik richting de fietsenhok liep, zag ik de meiden in het nablijf lokaal zitten. Snel wierp ik mijn blik weer naar voren. Strak en koud liep ik voorbij. Later volgde meneer ONeil me nog achter aan. Hij vouwde een kaartje in mijn handen. ''Als je me nodig hebt, laat het me weten, oké?' , zei hij zachtjes. Hij liep weer weg, terug naar het lokaal. Ik keek naar het kaartje wat hij in mijn handen had gedrukt. Het was zijn visitekaartje met zijn telefoonnummer erop. Mijn hart begon sneller te kloppen. Zijn nummer? Ik schudde mijn hoofd en stopte het kaartje in mijn zak. Ik liep naar mijn fiets toe en zuchtte opnieuw. Oh ja, helemaal vergeten dat die band kapot was. Ik haalde het slot van mijn fiets en liep naar huis. Het ging zwaar. Gelukkig was ik al dichtbij en kon ik dan die rot fiets neerzetten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Nadat ik haar omhoog had geholpen, voelde ik dat ik iets te hard trok en haar tegen mij aan kreeg. Meteen verontschuldigde ze zich. Wat ik alleen deed was mijn hoofd schudde. Mijn arm sloeg ik om haar heen en wreef even over haar rug. "Het komt goed," zei ik zachtjes en glimlachte even. Samen liepen we richting het fietsen hok, of meer ik volgde haar.
Zo liepen we ook langs het lokaal waarde meiden zaten die, meteen op keken nadat wij langs liepen. Sandra trok een kwaad gezicht, waarbij ik alleen terug keek en ze dook meteen in elkaar. Morgen zal ik nog wel een woordje met haar spreken, en zo ook de andere meiden.
Voordat ze nog naar buiten stapte, gaf ik haar mijn kaartje met mijn nummer. ''Als je me nodig hebt, laat het me weten, oké? , zei ik zachtjes. Hij liep weer weg, terug naar het lokaal om mijn tas te pakken. Via het raam zag ik dat ze met haar fiets aan de hand het plein verliet.
Wat later liep ik richting het lokaal waar de meiden zaten, nu kon ik ze ook aanspreken. Bij het lokaal aan gekomen, stapte ik naar binnen en keek ze allemaal even aan. Mijn armen sloeg ik over elkaar. "Ik tolereer niet van wat jullie daarnet gedaan hebben." zei ik op een wat boze toon. "Sandra, ik had wel meer van jou verwacht." ging ik verder. Zo sprak ik nog een paar minuten tot ik het lokaal verliet en door naar huis ging.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Eenmaal thuis, plofte ik neer op de bank. Ik staarde 15 minuten naar me uit, nadenkend over wat er vandaag allemaal was gebeurd. Ik stond op en nam een warme douch. Ik maakte mijn gezicht schoon en genoot van de warmte om mij heen. Ik stapte uit de douche en droogde me af, deed mijn haar in een knot en pakte mijn telefoon erbij. Ik had wat gemiste oproepen van Anne. Ik stuurde haar een berichtje dat ik oké was en ze geen zorgen hoefde te maken om mij. Zal ik meneer ONeil een berichtje sturen of gewoon meneer Sanders bellen? Ik koos voor de veilige weg en belde met meneer Sanders. Ik was erg bang dat ik meneer ONeil had afgesproken. Ik wilde niet ook nog eens zijn avond verpesten. Ik vertelde openlijk over wat er gebeurd was. Hij luisterde goed naar me en zei dat hij wel met meneer ONeil zou overleggen wat ze voor me kunnen betekenen. Hij moedigde me aan om naar school te blijven komen. Ook al voelde het nu als een onveilige plek. Ik bedankte hem en hing op. Zou ik hem dan toch een bericht sturen, alleen maar om hem te bedanken?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Eenmaal thuis, ging ik maar wat thee zetten. Trok dan wat chill kleding aan en plofte op de bank nadat ik mijn thee later had gemaakt en neer had gezet. Wat een dag wat een dag. Nog even zat ik onderuit gezakt, tot ik mijn thee pakte om die te gaan drinken. Hopelijk ging het morgen wat beter. Ik hield er niet van als er zo'n erge spanning inde klas hing. Mijn hoofd schudde ik, dronk mijn thee op en zette maar even een film op tijdens het eten, ik wist even niet wat ik anders moest doen.
Toch ging mijn gedachten naar Aristea, ze heeft het gewoon zwaar gehad, en nog steeds. Ik wilde nog wat eten, maar voor ik het eigenlijk wist, was ik al in slaap gevallen op de bank.

De volgende morgen schrok ik wakker en keek verward om mij heen. Snel zag ik waar ik was en kwam overeind, rekte mij uit en nam snel maar een douche, , kleding aan, deed mijn haar, ontbeet en ging niet veel later richting school. Even gaapte ik toen ik de metro later in stapte. Even later was ik bij mijn halte en liep rustig richting de school, haalde even later thee, liep door naar het lokaal en ging daar zitten.
Als ik eenmaal zat, wreef ik over mijn gezicht en keek ik voor mij uit. Hopelijk hield Sandra en de meiden zich in.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Inmiddels was het donderdag,. Nog maar een dag doorstaan en het is eindelijk weekend. Uiteindelijk had ik besloten om niks meer te sturen naar meneer ONeil. Hoe ik gister in slaap was gevallen, wist ik niet meer. Het was zo'n zware, lange dag. Ik stapte mijn bed uit en keek op mijn bureau. Zo te zien ben ik gaan wezen knutselen. Ik had een bedankkaart gemaakt. Ik pakte het op en keek er naar. Ik had het symbool van dankbaarheid erop gemaakt. Met allerlei verschillende kleuren. Zo te zien was ik aan de slag gegaan met ecoline en waskrijt. Het was best mooi! Toen ik de kaart opende, zag ik dat het nog helemaal leeg was. Dat kan natuurlijk echt niet. Over mijn schouder keek ik op de klok; gelukkig had ik nog tijd voldoende om er iets op te schrijven.

Beste meneer ONeil,

Dit is mijn manier van iemand bedanken. Iemand die mij heeft geholpen tijdens een moeilijk moment. Ik ben u enorm dankbaar. Bij dezen een kaartje, het is klein, ik weet het. Maar u heeft het meer dan verdiend. Bedankt en ik waardeer u enorm. Ik kijk naar u op. Ga zo door, u doet het enorm goed. Meneer Sanders heeft er een echte concurrent bij.

Groetjes,
Aristea

Ik had geprobeerd om zo mooi mogelijk te schrijven. Zelf ben ik nogal perfectionistisch. Ik wil alleen het allerbeste geven aan iemand. Snel stopte ik de kaart in een envelop en stopte het in mijn tas. Het was inmiddels weer tijd om naar school te gaan. Ik sprong op mijn fiets en kwam aan op school. Mijn hartslag was toch wel weer gestegen. Gelukkig was Anne bij me, dus was niet helemaal alleen. Samen kwamen we het schoolplein op en zette we onze fietsen weg. Ik had gister nog naar mijn fiets gekeken, gelukkig was alleen het ventiel open gedraaid. Het was dus een kwestie van alleen maar oppompen. Samen liep ik met Anne naar het lokaal. Ik keek naar een leeg bureau, zou hij er nog niet zijn? Ik keek om me heen of Sandra niet al in het lokaal was, gelukkig niet. Snel legde ik de envelop op meneer ONeil zijn bureau en nam plaats in het lokaal. Met enige spanning keek ik naar de deur. Hoe zou deze dag er uit gaan zien?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Voordat de les zou beginnen, wilde ik nog wat gaan halen, het duurde alleen langer toen ik Sandra en de andere meiden tegen kwam. Ze wilde met mij spreken. Ik stemde er mee in en liep met hun naar een leeg lokaal waar we praten over wat er gisteren was gebeurd, ze beloofde dat ze het niet meer zouden doen en verontschuldigde ze zich aan mij. Dat moesten ze niet bij mij doen, maar bij Aristea. Hopelijk hielden ze zich aan hun eigen worden.
Het kon ook zijn dat hun ouders er wat van gezegd hadden. "Goed, laten we maar gaan, de bel is al geweest." zei ik en met zijn allen liepen we richting het les lokaal. Daar aan gekomen, knikte ik naar hun zodat ze zich moesten verontschuldigen aan Alistrea. Buiten op de gang liet ik ze wachten. "Aristea." riep ik dan als ik binnen kwam en wenkte dat ze moest komen. Ik zou er bij blijven voor het mis zou gaan.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Ik vond het raar dat meneer ONeil nog niet binnen was gekomen. De bel was inmiddels al gegaan. Normaal was hij altijd al in het lokaal. Plots hoorde ik mijn naam geroepen worden door de stem die ik herkende uit duizenden. Zonder wat te zeggen, stond ik op en liep ik naar meneer ONeil. Had ik iets fout gedaan? Ik liep met enige spanning naar hem toe. Ik zag het gezicht van Sandra en mijn hart begon gelijk als een gek te kloppen. Ik keek angstig naar meneer ONeil. Ik hield me stil en wachtte af wat er zou gebeuren. Ik zou in ieder geval niet beginnen met het gesprek.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Als zij er dan ook bij kwam staan, zag ik haar meteen induiken nadat ze Sandra zag. De deur sloot ik achter haar en keek even naar de meiden voor mij. "Meiden, wat wilde jullie Aristea vertellen?" vroeg ik dan en keek naar de meiden tegen over haar.
"H-het spijt me." zeiden ze in koor, maar heel zachtjes. "Ik hoor het niet." zei ik dan streng. Dit wilde ik liever niet doen, maar soms kon het niet anders. "Het spijt ons Aristea!" riepen ze zowat. "We zullen het niet meer doen." gingen ze verder.
Even keek ik naar Aristea, en stapte naar haar toe. Eerder had ik nog gezegd tegen de meiden dat zij mij niet had gestuurd, maar dat ik het was opgevallen.
"En nu naar binnen." zei ik nadat ze nog wat dingen hadden gezegd. Ze snelde naar binnen en ik bleef nog even alleen met haar. Mijn hand legde ik op haar schouder en glimlachte. "Als ze het weer doen, gewoon naar mij toe komen oke." zei ik nog voordat ik naar binnen ging. "Iedereen weer terug aan je werk." zei ik en liep naar mijn bureau.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Na het gesprek met de meiden en meneer ONeil, liepen ik het klaslokaal weer naar binnen. Ik vond het lief dat hij dit voor me had geregeld maar het voelde niet oprecht vanuit hun. Ik ben gewoon erg wantrouwend op dit gebied. Ik ging weer naast Anne zitten en ze keek me nieuwsgierig aan. Terwijl de les weer begon, fluisterde ik zachtjes tegen Anne wat er gebeurd was op de gang. ''Sandra en al die andere meiden hebben hun spijt betoogt naar mij.'', zei is zachtjes. Ik moest niet te hard praten want anders verstoorde ik de les. ''Alleen geloof ik er niet veel van.'' vervolgde ik. Anne draaide zich om naar Sandra. En inderdaad, haar ogen stonden gericht op ons. ''Het komt goed Ari. Maak je geen zorgen. Meneer ONeil heeft vast indruk op hun gemaakt'' lachte ze zachtjes. Ik grinnikte met haar mee.

Maar mijn gedachte gingen momenteel ergens anders heen. Ik ben benieuwd wat hij van mijn kaart zou vinden. Was het misschien teveel? Was het ongepast om een bedankkaartje te geven aan je docent? Elke keer als meneer ONeil in de buurt van zijn bureau kwam, keek ik gefocust wat hij deed.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

De leerlingen waren weer rustig, maar zag nog wel hoe Sandra richting Aristea keek. Even schudde ik mijn hoofd en keek naar mijn bureau. Even trok ik een vragend gezicht als ik een brief zag liggen. Rustig ging ik zitten en pakte deze op, opende hem rustig en moest glimlachen om wat er op stond als de voorkant. Het was prachtig gedaan, dat moest ik zeker zeggen.
Ik opende de brief en liet mijn ogen over de tekst gaan, nadat ik het gelezen had, keek ik richting Aristea en glimlachte, vouwde het weer dicht en stopte deze in mijn tas. Het was een lief gebaar, en ook wel grappig over dat meneer Sanders concurrentie had gekregen.
Na een tijdje stond ik weer op om rond te kijken naar hoe ver iedereen was, vandaag moesten ze het af hebben, als dat niet gelukt was, mochten ze het mee nemen naar huis om het af te maken om het vrijdag aan de begin van de les in te leveren.
Heleboel waren er al klaar en hadden het ingeleverd, daar was ik zeker blij mee. Enkele zaten ergens mee vast en ik hielp ze daar even mee, al snel gingen ze snel verder.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Ik zag hoe meneer ONeil keek naar zijn kaart. Voor ik het wist had ik oogcontact met hem. Het deed weer iets geks van binnen. Ik glimlachte terug en stortte mezelf weer op mijn kunstwerk. Ik vond de schoen wat saai dus was speciale veters aan het maken. Ik maakte regenboog veters en strooide er enorm veel glitters overheen. Toen deze aan het drogen waren, besloot ik de schoen ook nog wat op te pimpen. Het was een zwarte schoen maar het moest wat vrolijker. Wel sprayde ik de onderkant van de schoen zwart, zodat de 'stap' symbool stond voor het donkere, zwarte moment. De kleuren op de schoen en op de veters representeerde dan het goede wat erna zal volgen. Want na regen komt zonneschijn. Dat zei mijn oma altijd vroeger. Ik vond dat eerst altijd een nietszeggende opmerking maar nu snap ik het meer dan ooit. Terwijl ik lekker aan het verven was, liet ik de pot met glitters omvallen. Ik schrok en duwde mijn hoofd in mijn handen. Ik hoorde Anne hard lachen. Ik moest ook wel grinniken want het was echt een zooi. Ik keek haar aan en ze begon nog harder te lachen. ''Ga je je gezicht ook verven, joh?'' zei ze iets te hard. Heel de klas keek me aan en begon ook te lachen. Ik lachte mee want ja, kluns Ari is weer bezig. Ik wierp een blik naar Sandra die enorm arrogant keek. Alsof ze het mij niet gunde dat ik alle aandacht kreeg. Ik schudde mijn hoofd en begon met het opruimen van de glitters. Precies op dat moment ging de bel en ik bleef alleen met meneer ONeil over.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Gelukkig ging de rest van de les rustig door. De sfeer was al wat beter, maar toch ook weer niet. Ik liet het er hier nu maar bij tot ik ineens gelach hoorde. Ik keek op van mijn werk en zag dat Aristea en Anna lachen. Hoofd schuddend was ik op gestaan, maar ze hadden het zelf al onder controle om het schoon te gaan maken.
De rest van de les ging door tot de bel ging en iedereen leverde hun werk in, sommige zouden het morgen ochtend inleveren. Nadat iedereen weg was, was Aristea nog steeds aan het opruimen. "Lukte het een beetje?" vroeg ik en boog naar haar toe, ze zat nog steeds op de grond. Dan zag ik dat het glitter was en lachte even. "Het zit in je haar." zei ik dan en schudde mijn hoofd, ook had ze nog wat verf op haar gezicht zitten. "Wil je wat te drinken, je hebt nu tussen uur toch." vroeg ik rustig en hurkte bij haar.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Meneer ONeil kwam bij me en bood me aan om wat te drinken. ''Ja, is goed hoor. Ik lust wel een kopje thee! Ruim ik even deze zooi op en ga ik even naar de wc om alles van mijn gezicht te wassen. '' zei ik tegen meneer ONeil. Ik stond op en veegde de laatste restjes glitter bij elkaar en gooide het in de prullenbak. ''Totzo!'' zei ik met een blij gezicht. In de gang kwam ik Anne tegen. ''Ik ga even leren voor mijn toets, dus zie je de volgende les wel.'' zei Anne. Ik knikte en wenste haar succes. Ze liep naar de kantine. Zelf ging ik naar de wc en spoelde mijn handen schoon. Met een afdroogdoekje maakte ik mijn gezicht schoon. Ik werkte mijn make-up wat bij en was weer klaar om weg te gaan totdat Sandra bij de deuropening stond. Het was een ongemakkelijk moment. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik had het gevoel dat ze iets tegen me wilde zeggen maar dat had ik nu echt even geen zin in. Ik glimlachte en liep haar voorbij, terug naar meneer ONeil. Opnieuw voelde ik haar ogen branden in mijn rug maar ik gaf er niks om. Ik liep het lokaal binnen en zag de thee staan. ''Dankjewel!'' zei ik met een klein lachje.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld