School of Magic Inschrijven Gestopt - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

School of Magic Inschrijven Gestopt

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Opgelucht haalde ik adem, Gabriël leefde nog. 'Ik schrok me rot Gabriël, voortaan een andere manier zoeken om te testen of ik het wel ben, dit had heel erg slecht kunnen aflopen.' ik dacht even na en keek even naar Karma. 'Jammer dat Karma je niet kan genezen, ze-' ik bedacht me opeens dat ik Karma nog helemaal niet had voorgesteld aan Gabriël, en dat ze dus in zijn ogen nog steeds een bedreiging kon zijn. 'Oké, Gabriël, ga even goed zitten wat ik ga je een lang verhaal vertellen.' ik vertelde hem over hoe ik Karma tegenkwam, nou ja, zij mij. Over ons nutteloze gevecht en uiteindelijk over de manier waarop ik mezelf had neergestoken. Daarna vertelde ik hem over de gave van Karma om anderen te genezen. De omhelzing liet ik maar even achterwege. 'Karma kan geen mensen aanraken met krachten, wegens haar schild, en dus had ze nooit verwacht dat ze mij aan kon raken.' ik slikte even, had ik de waarheid ooit wel eens tegen Gabriël verteld? 'Ik ben namelijk geboren als normaal mens en later hebben ze mij die krachten gegeven. Ik ben dus eigenlijk niet een mutant zoals jullie, maar een mislukt laboratorium experiment.'

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
De jongen stak zijn hand op en de pijl veranderde in een hoopje as. Ik schoot er nog twee tegelijk af en toen wist ik pas dat het tevergeefs was. "Oké jij bent zo stoer bewijs jezelf dan maar" zei ik in mezelf. Ik pakte mijn mes en liep inschattend in een rondje om hem heen. Hij deed hetzelfde en ik voelde me heel onbehagelijk. Hij keek me aan met een blik van kom maar op wat je ook doet ik kan je toch wel aan. Hij rende op me af en ik dook snel weg. Hij liep op me af terwijl hij iets deed met z'n handen. Ik keek ernaar en zag dat hij langzamerhand een vuurbal maakte. Hij gooide het ding naar mij en het schraapte langs mijn schouder. Ik gilde het uit, mijn hele arm stond in de fik. "Waarom doe je dit, ik heb je toch niets aangedaan?" zei ik terwijl ik probeerde de tranen uit mijn ogen te halen."Nee het is niet dat jij me iets hebt aangedaan. Het is gewoon het feit dat je bestaat." Zei hij met een kille stem. Ik wist dat als ik nu niet iets deed hij me gewoon zou vermoorden. Ik had het nog niet vaak gedaan maar het oerwoud was vochtig genoeg. Mijn handen bewogen uit zichzelf en ik verzamelde water uit de vochtige lucht. Het water werd een grote slang die zich langzaam achter de jongen verzamelde. Op het verscheidene moment was hij groot genoeg. Ik concentreerde me, dit was meestal het stuk waar het fout ging. Terwijl de jongen bezig was met z'n volgende vuurbal sloeg ik hem keihard op z'n rug. Hij viel op de grond en hapte naar adem. Ik rende zo snel mogelijk weg terwijl hij opkrabbelde en achter me aan kwam. Ik was alleen doodop en ik kon niet meer. Hij haalde terrein en het enige wat ik kon doen was een boom inklimmen. Ik klom zo snel als ik kon maar hij kwam achter me aan. Niemand was in de buurt om me te helpen en ik sprong van de ene tak naar de andere. Op een punt gleed ik uit en verloor ik mijn evenwicht. Ik kon niet meer en besloot tegen de stam van de boom te gaan zitten. Ik sloot mijn ogen en even later stond de jongen voor mij. "Jij hebt geen idee wat ik met jou ga doen" Zei hij terwijl hij lachtte als een maniak.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik blijf nog wel even liggen" zei Gabriël toen Daniel hem vroeg om te gaan zetten en hem alles vertelde. "Wow eehm ja wat moet ik hier op zeggen, ik had het zeker niet verwacht dit te horen, alhoewel een gevecht tussen ons en de normale mensen had ik wel verwacht, sommige mensen kicken nu eenmaal op oorlog en anderen zijn dan weer zo bang voor ons dat ze ons liever uitgeroeid zien, maar Daniel ga je dan mee naar die andere school, want ik neem aan dat je alleen voor hem komt" zei hij en keek even naar Karma. Waarschijnlijk had ze wel door dat hij nogal ver ging als het om het vertrouwen van iemand ging en besefte ze dat hij haar nog helemaal niet vertrouwde, wat Daniel ook zei. Hij had nu al terug genoeg kracht om recht te staan en checkte zijn omgeving zoals hij altijd deed. We kunnen misschien beter de grot in gaan of ons ergens verbergen, want zo in het open zich zijn we niet echt veilig.

Anoniem
Internationale ster

HowlingMagic schreef:
Rosalia

Ik vermoorde de slechte dubbelganger van Elizabeth. ''2 uit nog 3 te gaan'',dacht ik even rustig na. Niet even later trok ik ook nog andere wezens aan. Meteen vloekte ik in mezelf hard. Ik veranderde zo snel mogelijk mijn uitrusting en vocht me een weg uit. Er waren er zoveel bij elkaar gekomen. Ik twijfelde zelf ik het wel zou halen. Langzaam koste het me meer energie en werd ik uitgeput. ''Ik houd dit niet lang vol.'',hijgde ik.
Ik wist zelf dat niemand me kon redden dus ik kon moeilijk een kreet gillen om iemands hulp. Dit moest ik zelf doen. Met deze gedachtes bleef ik doorvechten en probeerde ik te vluchten in de hoop dat ik iemand tegen kwam die me kon redden. Met mijn kurisagami gooide ik het naar een hoge tak en trok ik mezelf omhoog met de ketting.
''Nu ben ik gelukkig nog veilig hoop ik.'' Ik keek naar beneden waarbij de wezens voorbij renden maar ik vergiste me. Je kon duidelijk een gesis horen, achter me. Langzaam draaide ik me voorzichtig om. ''Ow holy sh*t'' Het was een grote gemuteerde slang te zijn. De slang viel me aan en beet me in mijn been voordat ik er vanaf sprong. Ik viel hard neer op de grond en de slang verdween. ''Heb ik dit nog.''. Ik wist zelf niet wat voor slang het was en kon het gif niet neutraliseren. ''Wat is dit voor gif?'', riep ik perongeluk hardop. Het gif was anders en het was immuun voor mijn krachten. Ik keek snel om me heen voor kruiden maar ik vond nergens de juiste. Ik probeerde zelf verder te gaan maar het lukte me moeilijk.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Elizabeth
De jongen liet me naar beneden klimmen en liet me voorgaan. "Als je ook maar één onverwachte beweging maakt zorg ik ervoor dat je binnen nog geen minuut geroosterd bent." Ik was helemaal gesloopt en liet het maar komen, wat kon mij het toch ook schelen. Ik was al drie keer ontsnapt. Er was geen mogelijkheid dat de leraren me eruit zouden laten gaan. Zeker nu niet met al die extra monster en oudere leerlingen. Ik liep door toen ik opeens iets zag wat me weer een beetje hoop gaf. Het was een klein lavendel plantje en het deed me denken aan de tuin van mijn ouders toen ze nou ja nog niet vermoord waren. Er bloeide altijd en overal lavendel in de tuin. Ik concentreerde mezelf en dacht na over hoe ik het best uit deze situatie kon komen. Allerlei ideeën kwamen in mijn gedachtes op maar ik kon maar in echt goed plaatsen. Dat was een nogal ruwe stijl en ik had het lang niet meer gedaan en ik kon alleen maar hopen dat ik het niet verleerd was. Ik draaide me om en raakte hem vol in zijn gezicht met mijn vuist. Hij wankelde naar achter en leek verbijsterd. Ik maakte van het moment gebruik om keihard weg te rennen terwijl hij al snel achter me aan kwam.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld