Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een diepe zucht verliet haar lippen bij het horen van zijn zwakke stem. "Don't push me away, let me do this for you." Ze stond op met haar shirt en liep terug naar de wasbak. Ze zette de kraan weer aan en maakte het shirt opnieuw nat, zodat deze weer koud zou worden. Ze draaide de kraan dicht en liep terug naar het bed waarna ze neer knielde. Ze zag hoe hij dit keer zijn hoofd gedraaid had en ze keek even naar hem. Ze legde het natte shirt voorzichtig tegen zijn nek aan waarna ze weer met haar vingers door zijn haar ging. Ze keek naar zijn rug die ook helemaal onder het zweet stond en beet zacht op haar lip.
Ze vond het zeker niet fijn om hem zo te zien en ze hoopte ook dat het niet te lang zou duren echter had ze het gevoel dat dit wel zo was. Ze wist niet goed hoe ze hem kon helpen. Wilde hij eten? drinken? slapen?. Dit alles was zo onbekend terrein voor haar en het maakte haar ergens ook wel bang. Bang wat het uiteindelijk met hem zou doen. Ze draaide voorzichtig zijn hoofd terug waarna ze het shirt tegen zijn voorhoofd hield. "Your burning, just let me do this okay." Ze keek naar hem en gaf hem een sombere glimlach terwijl ze het glas weer oppakte van de grond. Ze hief zijn hoofd weer voorzichtig op en zette het glas aan zijn lippen. "Please drink something, even if it's just a sip." Ze keek hem hoopvol aan terwijl ze zichzelf wat dichter naar het bed toe verplaatste zodat ze beter bij hem kon.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Naar haar uitspraken hield hij zich afzijdig. Duwde hij haar van zich weg, onderwijl ze de moeite bleef doen zich weer terug te dringen in haar vergane plaats. Haar ogen hadden geen leugens hierover waargenomen. Hij hield haar bij zichzelf vandaan, bleef terughoudend en sloot haar buiten alles dat in hem omging. Ze mocht ook niet anders verwachten. Hij was nooit een open boek geweest, een persoon die alles met iedereen deelde en elk ander in zijn leven liet alsof het hem niks uitmaakte. Hij had niemand om op te bouwen en had het gemis van vertrouwen vanuit zijn jeugd meegekregen. Hoe het was geweest voor ze op waren gesplitst was een vergaan tijdperk, eentje die van de aardbodem. verdwenen was en geen kans op terug keren meer had. Zijn vertrouwen in haar was al eenmaal misplaatst geweest. Hij had het vermogen niet meer zich wederom bloot te stellen aan haar, omdat hij geen zekerheid had dat ze nu wel de waarheid sprak en de oprechte intenties had. Hij kon niet pretenderen op haar te steunen na alles wat er gebeurd was.
Haar voetstappen klonken kortstondig van hem vandaan, een paar minuten verder weg gevaagd tot ze weer voor hem terecht was gekomen. De sombere glimlach die ze hem schonk bleef onbeantwoord. Terwijl ze toegaf aan zorgen die voor hem niet anders dan leugens waren, keek hij in een rechte lijn voor zich uit. Het shirt permitteerde hij verbitterd. Daar tegenover staande ontdeed hij het glas uit haar handen, zich geheel op eigen kracht omhoog gedrukt om de druk van haar handpalm op zijn achterhoofd te verwijderen. Hij zou zich niet door haar laten voeden enkel omdat ze het van hem eiste.
“No.” Hij zette het weerbarstig neer op de grond, zijn zij vervolgens de matras gevonden waar hij weer ging liggen. Het natte kledingstuk wreef hij haastig en met weerzin over zijn gezicht. De meegedragen kou voelde prettig tegenover het zweet, maar toegeven dat hij het waarderen kon kwam voor geen seconde in hem op. Na even loosde hij het shirt alweer naast zich. Ze liet hem verstikt voelen doordat ze hem ertoe dwong haar wil te volgen, dat wat hij weigerde aan te moedigen. Eveneens het water liet hij onaangeroerd achter in het glaswerk op de vloer; ze zou niet voor elkaar krijgen wat ze wilde, zelfs al betekende dat dat hij zijn keel droog moest houden wanneer hij snakte naar drinken. Haar vermijdend draaide hij zich op zijn rug. “Don’t.”

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Voor nu besloot ze het op te geven. Ze liet het glas en het natte shirt op de grond achter waarna ze opstond en richting de deur liep. Ze had honger gekregen aangezien ze de hele dag nog niets gegeten had. Ze pakte de sleutel uit haar bh en stak hem in het slot. Ze wist dat hij in deze staat de kamer toch niet zou verlaten en ze zou het ook merken mocht hij weg proberen te gaan. Ze opende de deur en stapte de gang op waarna ze de deur achter zich sloot en richting de keuken liep. Ze had gister nog wat eten wat over was in de koelkast gezet en ze besloot dat ze het maar zou opwarmen als maaltijd. Ze verwachtte niet echt dat Raiden zou lusten maar ze zou voor de zekerheid wel wat voor hem meenemen.
Het opwarmen van de maaltijd duurde enkele minuten en deze spendeerde ze door tegen de deurpost te leunen en de woonkamer in te kijken. Er was een verhit kaartspel bezig en kaarten vlogen in het rond. Ze snapte nog steeds niet waarom Raiden in zo'n druk hok kon leven met zoveel mensen die constant op je lip zitten. Ze draaide zich niet veel later om en liep naar de magnetron om haar eten te pakken. Ze nam een extra bord en vork mee waarna ze de trap weer op liep naar de kamer. Daar aangekomen opende ze de deur en stapte naar binnen. Ze sloot de deur met haar voet en liep met het eten naar de tafel en de stoel. Ze zette de borden neer op het tafeltje en nam plek op de stoel. Ze pakte haar vork op en draaide er wat spaghetti om waarna ze in stilte begon te eten.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar opgeven kenmerkte zich doordat ze besloot uit het niets de kamer te verlaten; haar aanwezigheid verging voor leegte, haar verschijning verdwenen achter de deur die ze opende met geen enkel beetje moeite deze van het slot te halen. Het weerlegde zijn verwachtingen; afgelopen uren had ze hem bewezen er alles aan te doen om hem ervan te weerhouden weg te gaan, en doch liet ze de deur achter zich niet langer meer in het slot vallen. Deze bleef open, op een kier gebleven die de enige afstand vormde tussen hem en zijn vrijheid. Doch realiseerde hij zich meer dan genoeg dat het zomaar een val kon zijn. Dat ze elk moment weer aan kon komen lopen, was wel gebleken toen ze hem niet gelijk achter zich wederom opgesloten had, dus mocht hij nu de uitweg zoeken en van deze kans gebruik maken, kon hij al aan zien komen dat ze hem betrappen zou. Hij bevatte hiervoor een te groot gevoel voor respect tegenover zichzelf. Hij zou haar geen gelijk geven en zichzelf neerzetten als een verslaafde, maar zou haar het tegendeel bewijzen.
Het glas dat zich bevond op de vloer bracht hij traagzaam naar zijn lippen, een beetje van de vloeistof gedronken vooraleer hij deze weer terugzette waar hij het eerder neergezet had. Misselijkheid was tot zijn grote ergernis toegenomen, maar buiten dat hij het vertikte hiervan iets te laten zien wilde hij haar ook het meekrijgen van zijn drinken afnemen. De lol gunde hij haar niet hem te zien toegeven aan zoiets nietigs. Tegen de tijd dat haar voetstappen weer luidden, had hij zijn plaats teruggevonden op het matras met eenzelfde houding als voor haar vertrek. Lusteloos vermeden zijn ogen haar gedaante. De borden eten gaf hij geen blik, desalniettemin de sterke geur bij hem binnen was gedrongen als de lucht van sigaretten; de misselijkheid vergrootte zich ogenblikkelijk bij het waarnemen van het meegebrachte voedsel, makende dat hij direct overeind kwam van het bed, niet wetend hoe snel hij de weg naar het toilet vinden moest.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Enkele happen verdwenen moeiteloos in haar maag tot ze gerommel bij het bed hoorde. Ze zag hoe Raiden snel omhoog kwam en richting de wc liep. Ze legde haar vork naar en fronste kort maar al gauw werd duidelijk waarom hij zo snel naar de wc liep. Hij gooide namelijk alles eruit. Niet dat er veel in zijn maag zat maar het klonk niet prettig. Een rilling gleed over haar lichaam terwijl ze haar bord aan de kant duwde en langzaam omhoog kwam. Het duurde niet lang voor de zure geur zich door de kamer verspreidde en het eten wat zojuist in haar buik verdwenen was begon alle kanten op de schuiven. Ze werd zelf misselijk bij het ruiken en horen van iemand die overgaf maar ze moest nu even sterker blijven.
Langzaam liep ze naar hem toe waarna ze haar shirt over zijn neus trok. Ze knielde naast hem neer en slaakte een diepe zucht waarna ze haar hand voorzichtig op zijn rug legde en erover wreef. Ze keek naar de grond aangezien ze niet goed tegen overgeefsel kon. Ze vond het gewoon smerig, zelfs als zij ziek was. Ze keek bezorgd naar zijn lichaam die er slapjes bij zat. Ze kon het zweet nog door zijn shirt voelen en het feit dat hij nu ook nog ziek geworden was betekende dat hij zich misschien even moest opfrissen. Ze bleef over zijn rug wrijven totdat hij zou stoppen met braken. Ze hoopte ook dat dit de enige keer was en dat het niet de gehele nacht door zou gaan. Zeker ook niet voor hem aangezien hij nu al zijn gal uitspuugde, het zou alleen maar erger en pijnlijker worden.

`When you think you´re done, we´re going to get you cleaned up okay.`

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hitte overspoelde hem. Een gevoel van walging trok door hem heen, het toilet met een sprint bereikt waar hij zich gehaast overheen boog. Niks kon sindsdien zijn maag ervan weerhouden alles eruit te gooien. Hij had weinig gegeten de laatste dagen en toch kon hij niet anders dan het voedsel uit te spugen, op zijn knieën gezakt die enigszins hard op de stenen vloer terechtkwamen.
Zacht voelde hij hoe een handpalm zijn rug streelde, een gedaante in zijn ooghoek naast zich zien verschijnen, al bestond het beeld uit niet veel meer dan wat onduidelijke schaduwen. Hoe snel ze hem precies gevolgd was, was schimmig, maar bij het horen van haar zucht nadat nog geen minuut verstreken was had ze hem al verduidelijkt dat ze aanwezig was. En hoewel het een moment vormde die hij liever alleen door had gebracht, kon hij zich er niet toe brengen haar te vertellen weg te gaan, simpelweg omdat het zijn toestand verlichtte - hoe het ook maar een onbeduidend klein beetje was.
Nadat een leegte hem verstreek en er niks meer over was voor zijn lichaam om af te stoten, zakte hij uitgeput op de grond. De enkele keren dat hij hoesten moest was het enige wat hij uit had gebracht. Hij bevatte niet genoeg energie haar voorstel tegen te vechten en nogmaals te laten blijken dat hij geen hulp wilde hebben. De kracht om hier tegenin te gaan had hem inmiddels verlaten, geen andere keuze overgelaten dan zijn weerwoord in te slikken en met geen bezwaar een antwoord te vormen waar ze naar zocht. Loom greep hij nog naar een rondzwervende handdoek om zijn mondhoeken van de sporen te ontdoen, voordat hij zich met een zucht overeind duwde. "Fine."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Bij het horen van zijn antwoord gaf ze hem een kleine glimlach. Ze was blij dat hij haar dit keer niet tegensprak en ze hem nu kon helpen. Ze spoelde de wc door waarna ze omhoog kwam en richting zijn kleding kast liep. Ze opende de la en trok er een boxer uit en een voetbalbroekje. Aangezien hij telkens zo zweette was een shirt niet echt nodig. Ze schoof de la weer dicht en liep terug naar hem om een arm om zijn middel te slaan. Ze legde zijn linkerarm om haar schouders zodat hij op haar kon leunen mocht het nodig zijn. Ze liep samen met hem naar de deur en opende deze waarna ze even naar hem keek om te zien of het nog goed met hem ging. Ze beet op haar lip en stapte de gang op waarna ze de deur van zijn kamer achter zich sloot. Ze wilde namelijk niet dat er in de tussentijd iemand in de kamer zou rondneuzen.
Enkele meters verder waren ze aangekomen bij de badkamer. Ze opende de badkamerdeur en stapte naar binnen. Ze legde zijn schone kleding op de rand van de wasbak waarna ze hem losliet om naar de douche te lopen. Ze draaide de kranen aan en bleef voelen voor de juiste temperatuur terwijl ze weer naar Raiden keek. Ze liep voorzichtig naar hem toe en pakte de onderkant van zijn shirt vast waarna ze deze langzaam omhoog begon te trekken. Het klamme shirt ging met moeite uit maar toen ze het eenmaal uit had legde ze het vrijwel meteen in de wasbak. Ze keek even naar hem waarna ze haar vingers in zijn broek en boxers haakte en deze beide in een keer naar beneden trok. Ze pakte zijn twee handen vast en begeleidde hem voorzichtig naar de douche. "If you need my help, just ask okay.. I can uh wait outside if you want?" Ze haalde haar hand onder de straal weg toen deze goed leek te zijn waarna ze richting de deur van de badkamer liep. Ze stapte de badkamer uit en leunde met haar rug en haar hoofd tegen de koude muur aan. Ze beet op haar lip en luisterde naar het geluid van de douche. Ze had flink wat dingen goed te maken.... en dat zou ze zeker gaan doen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het ging allemaal aan hem voorbij wat er vervolgens plaatsvond. Vaag kreeg hij mee dat ze nog wat spullen bij elkaar raapte in de slaapkamer en hoe ze haar arm om zijn middel sloeg, hem gedwongen zijn eigen arm rondom haar nek te laten rusten. Het pad naar de badkamer had hij zich niet eens beseft. Hij was die paar minuten onderweg te veel aan het peinzen geweest over zijn opstapelende, nare gevoelens en frustraties dat hij het niet in zich op had gebracht om zich heen te kijken en met concentratie op te letten wat er allemaal gebeurde. Voor hij het wist stond hij oog in oog met de douche, stilzwijgend toegekeken hoe Mia in alle haast de kamer klaarmaakte voor hem om te douchen.
Ze had weten van zijn hekel aan het geholpen worden met gewone taferelen, nog vast en zeker de nacht in het motel onthouden toen ze hem voor het laatst dacht te moeten ontdoen van zijn kleding omdat ze wilde dat hij een douche nam. Ze wist maar al te goed hoe onmenselijk het hem liet voelen zodra ze hem zo van taken afhielp die hij altijd zelf verrichte. Zelf had ze het immers moeten verduren hoe hij zijn kalmte verloren had, zijn vuist tegen het spiegelbeeld aangegooid om het in scherven op te laten breken. Datgeen leek echter aan haar geheugen ontsnapt te zijn toen ze weer bij hem terugkeerde. Traag kleedde zij hem uit met een uitdrukking van beide nonchalance als enige bezorgdheid. Hij had er geen aandeel meer in hoe hij douchen wilde, zich zoals altijd als een onhandelbaar kind gevoeld zodra ze dit onbeschaamd voortzette, maar net als eerder werd het niet bestreden hoe ze met hem omging. Stilzwijgend liet hij zich door haar uitkleden en vervolgens naar de douche toe trekken, de geregelde straal van water over zich heen voelen spoelen nadat haar grip hem verlaten had. Op haar opmerking knikte hij zwak. Hij was er niet bij met zijn gedachten, makende dat hij de inhoud van haar woorden niet goed bevatten kon, maar ging er daarbij ook vanuit dat ze haar eigen keuze maken zou. Hij kon niet voor haar beslissen waar ze blijven wilde.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het wachten duurde een eeuwigheid ook al stond hij pas net onder de douche. Ze wilde telkens te deur openen om te kijken of alles goed met hem ging maar dat zou ook raar zijn. Ze wilde hem gewoon liever niet uit het oog verliezen nu hij niet echt zichzelf leek te zijn. Ze wilde bij hem zijn en hem helpen maar ze wist niet goed hoe. Ze beet op haar lip en liet haar vingers door haar haar glijden. Ze hoorde het water vallen op de grond en ergens maakte het geluid haar rustig. De regen had haar vroeger als kind altijd al rustig weten te maken. Als ze in bed lag met ouders beneden die ruzie maakte. Ze concentreerde zich dan op de regendruppels en viel zo gemakkelijk in slaap.
Haar hand bewoog ze voorzichtig naar de badkamer deur waarna ze deze open trok en naar binnen stapte. Ze keek kort naar hem waarna ze richting de douche stapte. Dat ze nog een shirt aan had kon haar op dit moment niet veel schelen. Ze wilde bij hem zijn, hem aanraken en hem niet meer loslaten. Ze stapte dichterbij, haar voeten in het warme water omhult terwijl ze naar zijn rug keek. Ze twijfelde even of hij dit wel zou accepteren, maar voor haar voelde het goed. Ze stapte nog wat verder naar voren, haar lichaam millimeters verwijderd van de zijne. Ze sloeg haar armen om hem heen en drukte haar lichaam tegen de zijne aan. Haar wang legde ze voorzichtig tegen zijn rug terwijl ze hem vasthield. Ze voelde hoe het shirt langzaam aan doorweekte, haar haren nat werden en hoe ze ook opging in het warme water. Ze sloot kort haar ogen en bleef tegen hem aan staan. Ze voelde zich rustig nu ze weer dicht bij hem was. Ze voelde zich veiliger dan ooit. Ze zei minutenlang helemaal niets, ze genoot van de rust en het gevoel dat dit gebeuren met zich mee bracht.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De waterstroom liet hij onmeedogend op zich neer vallen, het langs zijn koude huid voelen sijpelen die de temperatuur van de vloeistof langzaam maar zeker overnam. De warmte van het zweet dat eerder nog op hem stond voelde hij intussen zijn lichaam verlaten. Het gevoel van hitte trok niet weg, zijn toestand hetzelfde gelaten als voorheen, maar daartegenover stond wel dat zijn zweetuitbraken voor even tot stop werden gezet. Zijn energiepijl bleef echter op hetzelfde niveau steken. Het vergde enorm veel van hem zich staande te houden nu zijn lichaam zo zwaar voelde en dat resulteerde erin dat hij weinig tot niks meer overhad om zichzelf per direct te wassen; minutenlang stond hij roerloos onder de douchekop, geen beweging uitgebracht om ook maar enige zeep te gebruiken.
Twee armen werden rondom zijn bovenlijf geslagen. Haar lichaam voelde hij tegen de zijne aan drukken, meer warmte ontstaan die zachtaardig door hem verspreid werd intussen het water hen beide verstreek in de weg naar beneden. Het was haar gezicht die hij tenslotte tegen zijn rug waarnam, haar haarlokken tegen hem aan voelen plakken die door de vloeistof steeds meer gewicht hadden gekregen. Hij kon het niet in zich opbrengen het af te wijzen of erop te reageren. De stilte bleef, zowel in zijn spreken als in zijn motoriek, en voor een tijdje waren hun posities onveranderlijk. Hij zou haar niet zomaar kunnen vergeven voor alles wat er gebeurd was en kunnen doen alsof er niks plaats had gevonden. Het ging hem moeilijk af zich er momenteel overheen te zetten dat het zo gelopen was en dat ze een tweede kans eiste, maar ontkennen dat het fijn voelde toen ze zich zo aanhankelijk tegen hem aan geklemd had, zou de grootste leugen zijn geweest. De waarheid was dat het fijn voelde haar bij zich te hebben, al zou hij het tegenover haar verzwijgen.
Stapsgewijs draaide hij zich om, zichzelf bij elkaar geraapt om voor het eerst in al die minuten weer in beweging te komen. Zijn doorweekte shirt tilde hij traag maar zeker over haar hoofd. De natte stof werd verwaarloosd op de vloer gelaten, deze tussen zijn vingers weg laten glippen zodra ze hiervan ontdaan was. Geen andere bevestiging was nodig geweest. In enkel haar ondergoed gekleed stond ze nog voor hem, toen hij haar wat dichter naar zich toetrok tot ze beide compleet door het water werden omhuld.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het duurde even voor er beweging in kwam bij Raiden. Ze voelde hoe hij zich langzaam omdraaide in haar armen en hoe zijn ogen de hare zochten. Ze hief haar armen zodat hij de natte stof van haar lichaam kon verwijderen. Ze liet haar ondergoed aan omdat dit voor haar fijner voelde. Ze keek even naar hem waarna ze voelde hoe hij haar dichter naar zich toe trok en hoe het water hen beide verwelkomde. Ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan en sloeg haar armen om hem heen waarna een tevreden zucht haar lippen verliet. "This reminds me of our shower back at the camping." fluisterde ze zacht terwijl ze naar de muur bleef kijken. "Remember that little boy and his mom who thought we had a waterfight?" Ze glimlachte en streelde met haar vingers over zijn rug heen.
Voor haar voelde het erg fijn dat hij haar een soort van toe liet. Ze wist nu dat ondanks zijn gedrag hij haar toch niet weg wilde hebben maar ook hij behoefte had om haar dichterbij te hebben. Ze tilde haar hoofd van zijn borst waarna ze hem aan keek. "I'm sorry, I truely am... I just wanted you to know that and I understand that you are angry at me and that's fine, but let's enjoy this moment for now okay." Ze pakte de shampoo fles van het muurtje af door op haar tenen te staan waarna ze wat shampoo in haar handen spoot. Ze bleef op haar tenen staan aangezien hij veel langer was. "May I?" Ze keek even naar hem en begon de shampoo voorzichtig door zijn haar te masseren. "Relax and enjoy." Het schuim begon al snel te ontstaan op zijn hoofd en met een glimlach op haar gezicht waste ze zijn haren. Ze hoopte dat het hem enigszins zou kalmeren en hij het niet vervelend vond dat ze met zijn haar bezig was.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij voelde zich verdoofd, daar stilstaand onder het water met geen energielevel zoals hij deze gewend was. Er kwam ongemakkelijkheid bij kijken aan zijn kant nu ze hem zo zien moest. Niet eerder had hij schaamte gevoeld voor hoe hij eraan toe was en voornamelijk voor hoe hij eruit zag. Hij was de blauwe plekken en littekens al die tijd uit de weg gegaan, deze uit zijn zicht weggehaald door ze te bedekken of gewoonweg de andere kant op te kijken. Hij wilde er niet mee geconfronteerd worden wat hij zichzelf aangedaan had, wat er van hem over was gebleven na zes maand op eigen houtje verder te hebben gemoeten. Spiermassa had zich verder afgebouwd, zijn ogen werden omringd door wallen en met zijn blik vallend op de spiegel achterin de kamer, kon hij zichzelf niet langer anders verwoorden dan uitgemergeld. Onderwijl ze haar hoofd op zijn borst steunde en hem met haar armen omsloot, was hij verloren in het teruggegeven spiegelbeeld dat hem nergens meer aan zichzelf herinnerde.
Hij kon het niet opbrengen haar terug te omhelzen, zijn gezicht van de reflectie afgedraaid met zijn gedachten liggende bij de toestand van zijn lichaam. "Yeah, I remember." Dat ze hun trip naar de camping opbracht maakte hier geen verschil in. Ze bracht tijden op waarin hij nog enigszins zichzelf was geweest, gekende momenten die hem des te meer tegenover het nu stelde. Het was inmiddels gebleken dat hij er erger aan toe was dan dat hij zelf had willen toegeven, maar dat hij zichzelf niet aankijken kon door zijn veranderde, schriele uiterlijk trof hem hard. Toen ze tenslotte van hem weg stapte en haar excuses aanbood, kon hij niet anders dan beseffen dat zijn woede niet langer alleen gericht was op haar impulsieve actie om zijn drugs weg te nemen, maar ook richting hemzelf.
Met somberheid op zich geschreven liet hij zijn hoofd wat zakken, het lengteverschil verkleind zodat ze redelijk naar zijn haar reiken kon. "Don't flatter yourself now." Hij deed een poging naar haar terug te glimlachen, maar deze kwam zwak en kort naar voren tot het weer verging. "Next time I won't let you help me shower again."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Zijn haren voelde zacht aan terwijl ze er met haar vingers doorheen streelde. Ze vertelde zojuist nog tegen hem om te relaxen maar ergens maakte die haar ook rustig. Ze keek geconcentreerd naar zijn haar en zorgde ervoor dat elk plukje gewassen was waarna ze hem wat onder de douchekop trok met zijn hoofd zodat ze alles eruit kon spoelen. Ze zag aan hem dat het nog niet goed met hem ging en ze vond het moeilijk om hem aan de praat te krijgen. Ze snapte best dat hij liever zijn lippen op elkaar hield dan tegen haar zou praten maar zou hij het maar wel gewoon doen en vertellen wat er nu door zijn hoofd gaat. Ze wilde hem begrijpen in deze situatie en zorgen dat ze er op elke manier voor hem kon zijn maar dat kon ze niet voor de volle honderd procent als ze niet wist wat er nu allemaal gebeurde met hem van binnen. Hij hield zich altijd groot en nu was geen andere dag. Ja, hij was ziek geworden en je kon zien dat hij zwak was maar er speelde vast nog veel meer en ze wilde er graag achter komen.
De somberheid in zijn gezicht zorgde ook voor een sombere glimlach op de zijne. Ze haatte het om hem zo te zien, ze wilde zijn mooie lach zien en horen. Ze legde haar handen op zijn wangen en hief zijn hoofd zodat ze naar hem zou kijken. "Next time we shower I hope you're feeling like yourself again.. I hate seeing you like this, it breaks me as well. You're so strong and to see you this weak right now, it worries me. I care about you and I want nothing but the best for you... eventhough that's hard for you to see." Ze likte haar lippen en boog zich voorover om een lief kusje op zijn voorhoofd te drukken. "Just know that I will never leave you, i'm not leaving your side ever again. Every battle you face, we face together."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar handen brandden op zijn wangen. Zijn hoofd tilde ze voorzichtig op totdat hij haar aankijken kon, het oogcontact gemaakt dat hij niet uit de weg kon gaan. Dat ze hem probeerde te bemoedigen werd duidelijk, haar lippen lieflijk op zijn voorhoofd gedrukt om er een kus achter te laten na haar zorgen uitgesproken te hebben, maar het zorgde voor het tegenovergestelde. Hij wist niet of hij nog veranderen zou of kon. Hij was veranderd in de tijd die ze weg was en of deze veranderingen slecht waren, maakte nog geen verschil in of hij ze verhelpen kon. Een zucht ontsnapte aan zijn mond. "I can't be myself again." Daar staande tegenover haar met geen kledingstuk om zijn lichaam van haar te verhullen, was het helder dat het haast onmogelijk was om zoiets als doel voor ogen te zien. Ze zag hoe hij eraan toe was en zijn lijf eronder geleden had, en dat ze alsnog uit durfde te spreken dat ze hoopte dat het anders werd en het tevens moeilijk vond hem zo te zien, zorgde slechts voor ongeloof in haar waanbeelden. "Look at me. I don't even recognize myself anymore when I look in the mirror."
Hij kon het waarderen dat ze probeerde te verduidelijken dat ze er voor hem was. De oprechtheid die ze uitstraalde bevestigde enkel en alleen dat ze meende wat ze hem vertelde, maar het was zijn vertrouwen dat ontbrak. Hij kon iemand moeilijk geloven op zijn woord en dat had hij nooit goed gekund. Zijn hart vertelde hem wat anders dan zijn hoofd deed. Het was een wijze die hem merendeel verwarde omdat hij niet wist wat hij geloven moest en waarnaar hij moest luisteren, maar dat was een strijd die geheel binnenin gebeurde; haar laten blijken dat hij niet rekende op het waarmaken van die belofte deed hij niet. Hij zweeg, zijn blik af laten drijven naar de muur achter haar gedaante.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een zucht verliet dit keer ook haar lippen bij het horen van zijn stem. ´I just wished that I could help Raiden..` Ze voelde zich nog steeds enorm schuldig en dit gevoel zou haar voorlopig nog wel achtervolgen. Ze snapte gewoon niet hoe ze het überhaupt in haar hoofd gehaald had om deze impulsieve actie te ondernemen. Was ze nog onder invloed van de drank toen ze wakker werd? Of dacht ze simpelweg niet na over de gevolgen?. Ze keek op naar hem en streelde met haar duim over zijn wang. 'Yes, I know you don't recognize yourself right now. You are already different than yesterday but that doesn't have to be a bad thing. You're going through some hard times right now and I just want to support you through the process."
Wederom stond ze op haar tenen om de shampoo fles te pakken. Dit keer voor haar eigen haar. Ze spoot wat shampoo op haar handen en begon in stilte haar haren te wassen. Ook voor haar was een douche wel fijn. Het liet haar ook even de situatie waarin zei zat doen vergeten. Ze wist dat ook haar lichaam onder de blauwe plekken en littekens zat maar die schaamte verdween gek genoeg. Ze vond het niet erg om zo bij hem te staan onder de douche, ze vertrouwde hem. Ze spoelde haar haren uit en pakte daarna een washand en wat douchegel waarna ze haar eigen lichaam begon te wassen. Met enige voorzichtigheid liet ze het washandje over haar lichaam glijden terwijl ze haar ogen sloot. Het warm water voelde heerlijk, alsof ze zich in een lange tijd weer even kon ontspannen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld