Paran0id schreef:
Niemand kon hem helpen, dat was het enige waar hij zeker over was. Hij zou deze hulp ook überhaupt niet accepteren als ze hem deze wel bieden kon. Ze kon de zwaarte van zijn lijf niet laten vergaan door bij hem te zijn, noch kon ze de verschijnselen verlichten die traagzaam op kwamen spelen nu ze hem de drugs had ontnomen. Het was een proces waarin ze hem dwong het voort te zetten, maar ook een ontwikkelingsgang die hij als eenzaam man moest doorstaan; niet alleen moest hij zichzelf voor haar opsluiten in de kamer mocht ze dit door willen zetten, het betekende ook dat hij al zijn huisgenoten ontlopen moest om het toegeven aan de drugs te voorkomen. Hij schudde zijn hoofd. "I didn't ask for this. I don't want the help." Het gemompel kwam voort uit een plaats die overvallen werd met de drang naar het middel dat hij meer dan een dag geleden voor het laatst in zijn bloedbaan terecht had laten komen. Ze had hem dan wel geconfronteerd met wat hij zichzelf aangedaan had toen ze hem zo voor het blok zette en hij in de ontwenningsfase terecht was gekomen, zijn lichaam aangetast gebleken in het spiegelbeeld van de stoffige spiegel, maar het kon zijn honger naar zijn gewenning van drugs niet weghalen. Verre van; zijn drang begon zich op te stapelen terwijl hij uit frustratie zijn ogen sloot, zijn handen in zijn haar laten verdwijnen om ze uiteindelijk voor even zijn gezicht te laten bedekken in de schaduwen van zijn handpalmen.
"Why are you doing this to me?" Geen woede wist zich te uiten omdat hij het gebrek aan kracht ervoor te verduren had, maar het werd duidelijk dat de ontwenning irritatie bij hem naar boven bracht. Hij wist niet hoe hij ermee om moest gaan dat zijn lichaam zodanig schreeuwde om een injectie, dat hij zijn gedachten er niet meer vanaf houden kon. Verstrooid stapte hij ietwat achteruit, de trillingen voelen opzetten die zijn handen wederom over begonnen te nemen. "Is this payback to you? You want to see me suffer because I was gone?"
Niemand kon hem helpen, dat was het enige waar hij zeker over was. Hij zou deze hulp ook überhaupt niet accepteren als ze hem deze wel bieden kon. Ze kon de zwaarte van zijn lijf niet laten vergaan door bij hem te zijn, noch kon ze de verschijnselen verlichten die traagzaam op kwamen spelen nu ze hem de drugs had ontnomen. Het was een proces waarin ze hem dwong het voort te zetten, maar ook een ontwikkelingsgang die hij als eenzaam man moest doorstaan; niet alleen moest hij zichzelf voor haar opsluiten in de kamer mocht ze dit door willen zetten, het betekende ook dat hij al zijn huisgenoten ontlopen moest om het toegeven aan de drugs te voorkomen. Hij schudde zijn hoofd. "I didn't ask for this. I don't want the help." Het gemompel kwam voort uit een plaats die overvallen werd met de drang naar het middel dat hij meer dan een dag geleden voor het laatst in zijn bloedbaan terecht had laten komen. Ze had hem dan wel geconfronteerd met wat hij zichzelf aangedaan had toen ze hem zo voor het blok zette en hij in de ontwenningsfase terecht was gekomen, zijn lichaam aangetast gebleken in het spiegelbeeld van de stoffige spiegel, maar het kon zijn honger naar zijn gewenning van drugs niet weghalen. Verre van; zijn drang begon zich op te stapelen terwijl hij uit frustratie zijn ogen sloot, zijn handen in zijn haar laten verdwijnen om ze uiteindelijk voor even zijn gezicht te laten bedekken in de schaduwen van zijn handpalmen.
"Why are you doing this to me?" Geen woede wist zich te uiten omdat hij het gebrek aan kracht ervoor te verduren had, maar het werd duidelijk dat de ontwenning irritatie bij hem naar boven bracht. Hij wist niet hoe hij ermee om moest gaan dat zijn lichaam zodanig schreeuwde om een injectie, dat hij zijn gedachten er niet meer vanaf houden kon. Verstrooid stapte hij ietwat achteruit, de trillingen voelen opzetten die zijn handen wederom over begonnen te nemen. "Is this payback to you? You want to see me suffer because I was gone?"



0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 


19





