Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TMRORPG// Are you going to be mad for ever?

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik kan mijn hand waar Brenda op had gestapt niet meer bewegen en ik voelde mijn vingers niet meer. Die hand gleed dus van de tak af. Ik zag hoe Newt Brenda haar gezicht vastpakte. Brenda heeft mij zojuist van een berg afgeduwd en hij kan nog steeds zo lief tegen haar doen. Ze is kwaadaardig. Ik heb zoveel voor hem gedaan, ik heb hem beschermd, zijn leven meerdere keren gered en alsnog vertrouwd hij haar meer en vindt hij haar leuk? Hoe doet ze dat toch? Na alles wat ik voor hem heb gedaan lijkt het alsof ze nog niet eens vrienden konden zijn. Ik heb me wel erg gedragen op de glade, maar dat was ik niet. Daarnaast heb ik niemand proberen te vermoorden, 3x nog wel. Ze vroeg zich af of het eigenlijk nog wel waard was om te vechten. Te vechten voor haar leven, een gelukkig leven. Deze strijd lijkt wel zinloos te zijn. Wat ze zeiden kon ze niet horen, maar hij leek niet boos te zijn. Ik dacht eraan om de tak gewoon los te laten want dit was toch zinloos. Dat zou ook betekenen dat Brenda gewonnen zou hebben en dat kon ze niet laten gebeuren. Een psychopaat die thuis hoorde in het gekkenhuis. Ik voelde dat Newt mijn pols vastpakte en me vroeg op het zelfde bij hem te doen. Ik deed het toen maar en liet me omhoog trekken. Newt keek haar aan alsof er niks gebeurd was. Mijn lip begon te trillen, net als dat ze zelf al deed. De eerste traan liep langs haar wang. "You still don't see it, huh? When are you going to figure this whole situation out?" zei ze met een huilende stem en liep toen weg. Ze vroeg hem niet om voor haar te kiezen, of met haar samen te gaan maar ze wilde gewoon dat hij zag hoe de realiteit in elkaar zat. Ik ben blijkbaar dus echt voor hem gevallen. Er is gewoon iets speciaals aan hem. Al lijkt het wel alsof hij zijn kop in het zand heeft gestopt en alleen ziet wat hij wil zien. Mij als een monster en Brenda als een engel. Zijn engel.

Account verwijderd

schreef:
Als automatisch zou ik de traan van haar gezicht willen vegen, mijn armen om haar heen willen sluiten en haar troosten. Dat zal wel in mijn kern zitten, een ander willen helpen terwijl ik zelf kerm van de pijn. Met moeite kan ik blijven staan en ik wil haar ook helpen met opstaan, maar blijkbaar gaat dat haar zelf prima af. Boos. Ja een bepaalde woede kan ik van haar aflezen. Maar waarom? Wat heb ik haar misdaan? Ik heb haar geholpen, haar leven gered! Ik begrijp niets van de situatie. Haar stem klinkt fel, schel en hard. Iets wat ik al helemaal niet van haar had verwacht. Niet wat een dame die er zo prachtig uit ziet. Haar haren worden door de wind meegenomen. De slierten dansen op de wind en krijgen een schittering door de zon die er op schijnt. Haar contouren die getekend worden in dit landschap, het maakt het volledige plaatje af. Haar ogen die mij priemend aankijken raken mij tot diep in mijn hart. Wonderschoon. Ja wonderschoon.
"Wait!" roep ik terwijl ik op de grond in elkaar zak van de pijn. "Wait! What is that? What is WICKED?" Ik probeer mijzelf overeind te hijsen, maar de kracht heb ik er niet meer voor. Met moeite kan ik nog op één arm blijven leunen. "She warnt them! They are coming. But who are they?" Vraag ik met het laatste beetje energie dat ik nog bezit. Dan laat ik mij geheel op de grond vallen en tril van de pijn. De vragen blijven door mij heen stromen. WICKED? Newt? Kamp? Waar zijn wij? Wat is er gaande? Brenda.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik liep verder naar het kamp waar ik hulp haalde voor Newt, zelf heb ik hem niet meer op kunnen tillen met mijn hand die ik niet tot nauwelijks kan bewegen. Eigenlijk wilde ze aan de ene kan Newt niet meer zien tot hij uit heeft gevonden wie te vertrouwen is en wie niet. De woorden die hij had geroepen hebben niet tot haar door gedrongen. Haar tante helpt haar, haar hand was gebroken vandaar dat haar vingers lastig te bewegen waren. Ze nam me mee naar de ziekenboeg waar ze mijn hand in het gips deed. Fijn dit. Brenda wordt bedankt. Ik legde mijn tante uit wat er gebeurd is, ze vroeg of ze Brenda hier weg moest sturen en haar uit het kamp moest sturen. Ze heeft immers voor de 3e keer een moordpoging gedaan op het nichtje van de leider. Ik weigerde dat aanbod, dat zou ze willen. Dan zou ze te makkelijk uit deze situatie gekomen zijn. Eerst was Malia blij geweest dat Newt het eindelijk had zien gebeuren en dat Brenda haar niet weer kon framen door het te laten lijken alsof zij de gene was die het fout had gedaan. Alsnog vindt hij haar helemaal geweldig. Toen ze uit de tent kwam kon ze nog niks doen of ze voelde een pistool op haar rug. Het hele kamp was in rep en roer en ze hadden binnen in de tent niks door gehad. "Handen op je rug! Nu!" riep de stem. Ik deed wat hij zei en mijn handen werden vast gemaakt. Ik werd in de groep met tieners gezet van WCKD. Malia zat tussen Newt en Mihno in. Er stond een groot vliegtuig klaar. Het was vast de bedoeling dat we allemaal weer terug mee genomen werden. Dat liet Malia echt niet gebeuren. Ze zag 3 mensen in het vliegtuig staan, toen werd ze nog bozer. Brenda, haar moeder en die ene vent die de andere ratman noemde. Ze hadden haar gefouileerd maar het mes in haar laars waren ze vergeten. Ongemerkt pakt ze die en begint haar touw los te snijden. Daarna keek ze naar Mihno en gaf hem ongemerkt het mes door. Hij was wijs genoeg, om niks stoms te doen. Niks persoonlijks naar Newt bedoeld. Mihno zou Newt wel helpen. Malia zag haar boog liggen voor hen, wat een sukkels. Ze snelde er naartoe en spande meteen een pijl. De beveiliging durft niet te schieten, omdat Ava hun dan persoonlijk zou laten doden. Wel misschien niet na dit. "GET BACK!" riep ze tegen de bewakers. Ze schoot er een neer. "I said get back!" riep ik nogmaals. Ik geef echt niks om mijn moeder, in mijn ogen is ze allang dood.

Account verwijderd

schreef:
Een aantal mannen komen met een brancard op mij af en leggen mij daar in een snelle beweging op. Ik kreun van de pijn en probeer weer grip op de situatie te krijgen, maar er zijn alleen maar losse eindjes waarvan ik niks begrijp. "WICKED, they are coming." fluister ik, maar de mannen zijn niet bezig met mijn woorden, maar met mijn hartslag, ademhaling en andere handelingen. Ik probeer hun aandacht te trekken, maar een man duwt mij met een klap terug op de brancard en blijft stug doorlopen. In de verte zie ik iets in de lucht. Het wordt al groter, dat zullen ze wel zijn. Ze brengen mij een tent binnen en verschillende medici beginnen aan mij te frunniken. Daarna gaat alles ontzettend snel. Buiten hoor ik mensen schreeuwen en ik hoor een toestel landen. Zodra de laadklep open is verspreiden verschillende mensen zich. Ik kan alles zien door een gleuf. De medici raken in paniek en worden naar buiten begeleid. Ook ik word verplicht door een man in een zwart pak met een helm en een groot geweer om naar buiten te gaan. WICKED staat er in het klein op zijn arm. Fronsend loop ik naar buiten toe en kniel naast een jongen van Chinese afkomst neer terwijl mijn handen vastgebonden worden. De man wil mij fouilleren, maar wordt geroepen om de volgende al aan te nemen. De jongen kijkt mij indringend aan. "Newt, we need to do something! We can't go back to WICKED!" roept hij. Eerst begreep ik niet dat hij het tegen mij had, pas na een paar seconden zie ik zijn gezicht vertrekken en kijkt hij mij vragend aan. "Who is WICKED? Who is Newt? Who are you?" vraag ik verward en kijk naar het toestel een eind verderop. Brenda. Mijn hart klopt een paar keer harder. Ik begrijp niet goed waarom, misschien omdat zij de enige is die ik herken. Onze blik kruist elkaar even, maar zij kijkt al gauw weg. Beschaamd. Dat begrijp ik wel, ik heb haar zojuist iemand zien proberen te vermoorden. En vervolgens heeft ze deze groep verraden. Ook mij? Ben ik onderdeel van deze groep? Al deze jongeren? Verward schud ik mijn hoofd. Deze hele situatie laat mij duizelen.
De jongen naast mij maakt mij los terwijl hij zegt dat hij niet bergijpt waarom ik hem deze vragen stel. "Shank! We hebben geen tijd voor onzin! Actie actie actie!" Het voelt alsof ik dom ben, een buitenlander die deze taal niet spreekt en nu ontzettend dom lijkt. Ik zie dat het meisje, die ik zojuist heb gered, een pijl en boog opraapt en klaar staat om iemand neer te schieten. Die vrouw daar, die vrouw naast Brenda herken ik.
Een flits schiet door mijn hoofd heen. Zij knielt bij mij neer en streelt mijn gezicht met zachte tedere handen. "Het is goed Newt. Het is goed. Je bent sterk en dapper, jij zal dit halen. Jij zal bijdragen aan deze experimenten en de juiste keuzes maken. Wees niet bang. Ik zal er altijd zijn. Wij zullen jou altijd beschermen." Dan sluit zij haar armen om mij heen.
Het beeld vervaagt weerd. "Ava." fluister ik. Een warm gevoel bekruipt mijn lichaam. Ava. Dan zie ik op wie het meisje de pijl gericht heeft. Op Ava Paidge. "Don't do it!" roep ik en stap voor de boog. "You can't do it." fluister ik en kijk in haar ogen. Ze twinkelen een beetje, alsof ze elk moment in huilen uit zou kunnen barsten. Daar voel ik mij ongemakkelijk bij, maar probeer dit niet te laten blijken. Als ik mij even verplaats voel ik een ijzeren ding tegen mijn been slaan. Wanneer ik mijn hand daar heen breng voel ik een handvat. Het is een pistool. Dat herinner ik mij weer. Dat ik een pistool pakte. Meer ook niet.
Direct grijp ik het wapen vast en kijk vluchtig om mij heen naar de andere jongens die wel bij ons zouden horen. "We need to save them!" roep ik en richt mij nu op de tegenstander.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Mihno was iedereen aan het losmaken, dat hij ook echt met mijn plan mee deed. Hij vertrouwd me niet eens. Mijn moeder zag ik verschrikt kijken. "Malia look at yourself. Do you see what she's doing with you? Your aunt is making you into a emotionless monster. You are not really going to kill your mother are you?" riep Ava. "Shut up! You're the one who did this to me! You are the one who made me into this person. And you thought wrong, I don't even see you as my mother. You're the emotionless bitch here. You mean nothing to me anymore" Schreeuwde Malia.
Toen begon de strijd, van alle kanten barste het vuur los. Ik trok Newt mee achter een auto "Watch out!" riep ik. Het is nu een groot vuurfestijn. Overal vandaan werd er hevig geschoten, heen en weer. Ik keek naar Newt, hij leek echt niks meer te weten na die val. "Okay listen. I know you don't remember anything so I'm gonna tell you some quick thing you need to know for this fight. Your name is Newt. You we're part of WCKD, just a expiriment. We escaped from them, they want us, we have something in our blood, a cure for the flare. A deathly virus that has ruiend the world. There are not much people left on this planet." Begon Malia snel. Ze liet de tattoeage in haar nek zien. "You have the same one, it's your mark. Your WCKD name, for them you're nothing more than a few numbers in their system. Stay with either me or Mihno, the chineese boy you just saw. We'll help you" zei Malia toen en pakte nog een pijl en schoot toen op een van de bewakers van WCKD. Toen zag ze iets wat deze hele strijd veranderde. Haar moeder had een pistool in haar handen en schoot haar tante neer. Iedereen stopte even met schieten en was geschrokken. Ik rende meteen erop af en knielde bij haar neer. "No! C'mom breath, please you can't give up! I need you." zei ik. "Malia take care of everyone. Take my place, be their leader. Go to Jake, he knows about you and he'll help you with the leader ship. I have faith in you. I know you can lead this army. Stop WCKD for good, for me." was het laatste wat haar tante nog eruit kreeg. Malia is 16 ze kan toch niet dit hele kamp leiden, ze is zelf nog maar een kind. Haar tante was de enige waar ik echt bij terecht kon en zij was de enige die me begreep. Malia voelde geen hartslag en de tranen liepen lang haar wangen en ze rilde heel erg. Ze was de enige die van het medicijn is, nu gaat ze Newt ook nog eens verliezen. Newt weet niet eens meer wie ze is, wat haar eigenlijk nog meer pijn deed dan het feit dat hij haar niet vertrouwde. Malia de bom die haar tante in haar hande had, samen met de afstandbediening om hem af te laten gaan. Malia stond op en ging voor het vliegtuig staan. Een aantal tieners waren al ingeladen. Ze hield de bom in haar ene hand en de afstandbediening in de andere. "Shoot one more person and i'm going to blow myself up, Together with all of your securityguards." riep Malia. Iedereen keek haar geschrokken aan. Als ze hiermee iedereen kon redden deed ze dat graag. Ze keek even naar Newt die nog achter de auto zat. "I'm sorry" beweegde ze met haar lippen naar zijn kant zodat hij lip kon lezen. Opeens voelde ze een hand op haar schouder "And i'll go with her" hoorde ze een stem zeggen. Mihno? Wat deed hij nou weer. Hij vertrouwde me niet eens. "And i do to" hoorde ze een paar keer terwijl de andere jongens van hun groep uit de Glade achter haar kwamen staan. Hebben ze dan nu eindelijk ingezien dat ik te vertrouwen ben en dat ik alles zou doen om WCKD te verslaan? Ze moest moeite doen om niet weer te gaan huilen. Ze was alleen blij om het feit dat ze eindelijk haar doorbraak heeft gemaakt. "I don't need you guys, look around you! the're are much more of you" zei ratman. Er kwamen steeds meer mensen achter haar staan, bijna iedereen. "And now?" zei Malia koel. Ze moest moeite doen om niet te gaan huilen, want ze moest er zelfverzekerd en koel uit zien tegenover haar moeder, ratman en Brenda. Ze deed alsof ze op het knopje ging drukken en gooide de bom toen op het laatste moment naar het vliegtuig. De bom explodeerde, maar het vliegtuig was net optijd weg. Alleen een groep beveiligers van WCKD is nu uitgeschakeld. Malia viel daarna op haar knieën en begon te huilen. Haar tante was er niet meer. Newt weet van niks, en Brenda heeft bijna gewonnen.

Account verwijderd

schreef:
De vage antwoorden die zij mij heeft gegeven duizelen rond in mijn hoofd en wekken slechts meer vragen op. Ik probeer de zinnen die zij zojuist heeft verteld te herhalen, maar het meeste valt al gauw weg. Een aantal keer noemt ze WICKED, de organisatie die hier rond huppelt alsof zij alles zijn. En toch blijft er steeds één zin omhoog komen. "WICKED is good." zeg ik zachtjes. Op dat moment valt er een stilte. Het meisje rende naar een vrouw toe die gewond op de grond lag. Mijn ogen bleven strak op hen gericht. De angst en het verdriet is van haar af te lezen, haar hele lichaam trilt en ze heeft moeite om haar tranen in te kunnen houden. Ik zou willen dat ik wat voor haar kon doen, maar ik ben machteloos. Ik heb van een ander te horen gekregen dat ík Newt ben en dat we bij een experiment horen. Wat zei ze nou? De Flare? Het zegt mij niets, het klinkt nogal onaangenaam. Ik sla mijn ogen neer en houd het wapen tegen mijn borst gedrukt terwijl ik achter de auto blijf schuilen. Het vuur is weer geopend en de mensen rennen door elkaar heen. In de verte zie ik verschillende automaten die maar blijven vuren. Mijn hart gaat tekeer. Doden. Overal zijn doden en gewonden. Het geluid is scherp. Ik probeer mijzelf af te sluiten en duik ineen. De geluiden worden dof en langzamerhand naar de achtergrond gedreven. Ik weet niet wat dit allemaal is, maar het is vreselijk. Mijn lichaam kan hier niet tegen, tegen al deze geluiden, al deze acties. Hoe is het mogelijk dat het zo ver is gekomen dat men elkaar om het leven probeert te brengen? Tussen mijn handen door bekijk ik vluchtig de situatie, tot mijn blik kruist met die van Brenda. Ze kijkt bezorgd en probeert met haar lippen woorden te vormen, maar ik kan er niet uithalen wat ze eigenlijk bedoelt. Langzaam doe ik een stapje naar voren om het beter te kunnen zien, maar dan wijst ze waarschuwend en druk naar links, voor mij rechts. Direct volg ik haar blik en zie ik een man in een zwart pak met een groot geweer mijn kant op komen. Even hap ik naar adem, verward door wat hier gaande is. Hij ziet er gevaarlijk uit, als ik geen actie onderneem zal hij míj wat aandoen. Zonder er bij na te denken, zonder er bij stil te staan haal ik de trekker over. Een, twee en zelfs drie keer. De man valt op de grond en na een aantal shock bewegingen ligt zijn lichaam stil. Wanneer ik weer naar Brenda wil kijken, zie ik dat er ook dáár een geheel andere situatie gevormd is. Het meisje heeft nu een bom in haar hand terwijl zij roept dat zij zichzelf op zal blazen. "I'm sorry." vormen haar lippen. Een koude rilling glijd over mijn rug heen. Ze moet wel een speciaal iemand voor mij zijn geweest, ik moet wel een speciaal iemand voor haar zijn, als zij mij deze woorden toestopt terwijl zij zichzelf voor mijn ogen wil opblazen. En toch, hoe hard ik mijn best ook doe, er komt niets op wat ik aan haar zou kunnen linken. De jongen van zojuist, hoe had zij hem ook al weer genoemd? Minho? Hij sluit zich bij haar aan en al gauw volgt er een hele groep van jongens. Ik houd mijn adem in en kijk angstig naar wat er gebeuren gaat. De jongens pakken elkaars handen vast, om te laten zien dat zij samen zijn, dat zij krachtig zijn en dat zij liever gezamenlijk willen sterven, zij aan zij, dan met hun mee te willen gaan. Ik veeg de plukken haar uit mijn gezicht en laat mijn blik even naar rechts glijden. Een naar gevoel bekruipt mijn lichaam wanneer ik het dode lichaam zie liggen. Dat heb ik gedaan. Het is mijn schuld. Zojuist vroeg ik mij nog af waarom mensen een ander leven af nemen, en toch heb ik het zojuist zelf gedaan. Zijn mensen echt zo naïef als dat ik ben geweest? De tranen prikken in mijn ogen en haastig richt ik mij weer op de groep verderop. Dan zie ik iets wat ik niet zag aankomen. Het meisje werpt de bom naar het vliegtuig en laat hem exploderen. Hoewel het vliegtuig al opgestegen was, staat de laadklep nog open. Door de stofwolken en vervuilde lucht heen, zie ik dat er mensen geraakt zijn. Gewonden, licht gewonden zo te zien. Ik laat mij machteloos op de grond zakken en staar naar de lucht. Naar de onschuld.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik heb zojuist al die mensen gedood, al die bewakers van WCKD. Hoeveel levens zou ik genomen hebben? 15? 30? Veel in ieder geval. Ze hoorde bij WCKD dus ze betekende eigenlijk niks voor me, hoewel ik me er slecht bij voel. Die mensen hebben misschien nog wel kinderen, een man of een vrouw. Aan de andere kant heeft hun leider, mijn tante gedood. Jake, ze moest op zoek naar Jake. Dat zou wel iedereen in dit kamp kunnen zijn, misschien is die Jake ook wel dood. Ik was dus nu de leider, de leider van de vijandelijke groep tegenover WCKD. Deze strijd was dus eigenlijk nu tussen mij en mijn moeder. Ik voel een hand op mijn schouder, het was Mihno. "Thank you, thank you for getting to trust me, for everything you've just done" snikte Malia. "Get Newt, we have to find a way we can get his memory back. He doesn't know a thing" zei Malia toen. Ze zag een man aan komen lopen. "Malia?" vroeg hij. Ik knikte, en probeerde om mijn tranen te laten stoppen en weer rustig te worden. Dit was weer een gebeurtenis die haar nog meer heeft gebroken, ze kan niet veel meer verdragen voordat ze knapt. "Your aunt has told me that if she died, you'ld be here replacement. Scream if you are ready, then i'll tell you everything you need to know. For now i'll take the lead. I'll be second in command. " zei de man die dus Jake was. Ik knikte, er kwam een auto het terrein op rijden. Een man stapte uit de eerst heel verbaasd naar mij keek. "Malia?" vroeg hij ongelovig. Ik keek nog eens goed. "Dad?" vroeg ik ongelovig toen ik het gezicht herkende. Ik stond op en rende in de armen van mijn vader. Hij is dus weggegaan bij mijn moeder en is onderdeel geworden van the right arm. Ik hield hem stevig vast. Nu had ze toch nog iemand die ze al heel lang kende. Iemand die van haar hield.

Account verwijderd

schreef:
Langzaam sta ik op en probeer mijn ogen niet meer op het lichaam te vestigen. Het wapen stop ik in de band van mijn broek en loop naar de groep toe die nog als een kluutje bij elkaar staat. De Chinese jongen trekt mij naar zich toe en kijkt mij nogal indringend aan. "What is it that you can remember?" vraagt hij en kijkt daarbij nogal bezorgd. Ik kijk naar mijn handen, die lang en slank zijn, en kijk hem daarna weer aan. "Brenda. I can remember her. And some small moments. Nothing much." zeg ik. Iedereen kijkt nogal teleurgesteld. Hij legt zijn hand op mijn schouder en zegt dat ik naar de ziekenboeg moet omdat ik waarschijnlijk een hersenschudding heb en er echt iets aan moet worden gedaan. Daarop antwoord ik dat het wel goed komt en hij zich niet druk hoeft te maken. Het voelt vreemd als onbekende zich zorgen om je maken.
Wanneer ik mij omdraai zie ik het meisje op een andere man afrennen en sluiten ze elkaar in de armen. Fronsend kijk ik naar het tafereel en haal er uit dat hij haar vader is en ze elkaar al een lange tijd niet hebben gezien. Ik begin me er nogal ongemakkelijk bij te voelen. Ik heb geen idee of ik nog familie heb en zij had het over een ernstige ziekte en dat er nog maar weinig mensen over zijn. Wie weet wat ze nog meer te vertellen heeft. Of wat mijn geheugen mij weer kan brengen. Ik zwankel wat naar een van de tenten en ga op een krukje zitten. Na een tijd komt er een vrouw binnen die mij uitlegt dat zij een aantal testen met mij gaan doen om te kijken in hoeverre ik geheugenverlies heb en wat hier zo snel mogelijk aan kunnen doen. Zij zetten verschillende draden aan mij, waardoor er apparaten beginnen te piepen en alles in zich op nemen. De informatie over mijn lichaam is op allerlei schermen te lezen. Het geeft mij een nietig gevoel. Ze begint de test met een paar "simpele" vragen zoals mijn naam, leeftijd en geboorteplaats. Ik weet ondertussen dat ik Newt heet, maar slechts omdat het mij is verteld. De rest weet ik niet. Ze verteld dat ik dat ook niet had kunnen weten door WICKED, waar ik nog minder van begrijp.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik keek nog steeds ongelovigen naar hem "Why have you never told me you we're here? All the times I came her before the glade I never saw you here." Zei ze toen. "Why didn't you take me with you here? You thought it was saver at WCKD didn't you, that she wouldn't use me as a experiment for the cure. Well you were wrong, she even did a new expiriment on me while she has sent me to the glade. It's a long story but no one trused me because of that. Fortunately they are starting to trust me now." Zei ik en keek naar hem. "I'm so glad to see you here. Ava shot her, the woman who was like a mother to me. I feel even discusted when i call Ava my mom. So i prefer bitch as here name" zei Malia toen uitleggend. "She gave the leadership to me, those were the last things she said before she died" zei ik moeilijk en moest mijn tranen bedwingen die weer wilde stromen. "I have to check hoe Newt is doing, a friend of mine who I met at the glade. He fell and lost his memory. Afther that I will go to Jake who will tell me everything I need to know." Zei Malia toen. "I'll see you tomorrow, sleep well" zei ik tegen mijn vader en liep toen naar de ziekenboeg. "How is he doing? " vroeg ze aan Mihno. Ze hurkte voor hem neer en keek hem aan. "You really don't remember anything, do you?" Vroeg ze en slikte even. Het was zo raar om hem zo te zien gedragen. Dit is Newt niet.

Account verwijderd

schreef:
De Chinese jongen is er bij geroepen om hen te begeleiden omdat hij extreem veel over mij zou weten. Hij kent mij al vier jaar, zeggen ze. Zelf weet ik daar niets van. Als ik mij al echt grote delen kan herinneren zijn het vage experimenten die ik moest uitvoeren en vlagen waarin ik mijn ouders, althans dat denk ik, zag staan en hij riep dat ik een monster was en ik meegenomen werd. En verder nog uitstapjes met mijn moeder die mij duizend keer op mijn hart drukte dat ze van me hield. De jongen verteld dat ik deze herinneringen in de Glade ben opgelopen en deze langzaam omhoog zijn gekomen en dat ik mij dus in principe echt niets verder kan herinneren. Niets nieuws, iets over een blokkade die in ons hoofd is geplaatst waardoor we niets zouden weten wat er voor de Glade is gebeurd. Ik heb geen idee wat die Glade is en op het moment dat ik wil vragen wat dat is komt het meisje binnen. De vraag klinkt nogal gek in mijn oren, nee alsof ik hier een potje zou zitten liegen en doen alsof ik niets kan herinneren want ja dat is zo leuk! Ze is vast de slimste niet. Toch charmeert ze mij op de een of andere manier en ik doe mijn best om niets te laten blijken, hoewel ik mij wel rood voel worden.
"And you said something about that other girl? Brenda was it right?" vraagt de verpleegster. Op dat moment ga ik mij even verzetten en recht mijn rug.
"Yes, I can remember her. She was always friendly and helped me out. I was in a room and needed to do a test. It was to hard for me, the test, and I had heard that if you fail they would kill you. She saw that it was to hard for me and she helped me out. She came in the room, without any permission. She didn't exactly gave me the answers but made the questions more easy and let me think more logcal. I passed. I passed because of her. She saved my life. It happend more often. She came visiting me a lot of times in that small room. It was like a prison while all the other boys where together. They had fun. I was seperated from them, checking me out. Look after me all the time. Like there was something wrong with me. I don't really know, it's a vage memmory."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Ik luisterde terwijl ik mijn armem over elkaar heb geslagen. Ik werd boos toen hij die dingen zei, het leek wel alsof hij sommige dingen die ik voor hem heb gedaan herkent. Malia koj Brenda nu wel schieten. Wat heeft ze met hem bij WCKD gedaan? Hoe heeft ze er voor gezorgd dat op een of andere magische reden, hij alleen nog maar weet over haar? "Yeah, but you don't remember that she's totally out of her mind right!" Mihno keek me aan en hield me tegen met zijn arm. "C'mon Mihno he has to know" zei ik toen en richtte me op Newt. "She worked for WCKD, they fired here because she was going to far. She is the reasons you're friend died in the Glade. Remember Alby? Gali? Chuck? Al dead because of WCKD. She tried to kill me too, 3 times. She is the reson why half of the teens are taken back to WCKD. Inocent teens who thought they were save here, that they were done with WCKD. They probably will end up dead. She is the reason why half of the people here are dead. Including my aunt" zei ik vervolgens. "Do everything you can to get his memory back" zei ze tegen de verpleegster en liep toen boos weg. Brenda. Brenda is het enige wat hij onthouden heeft na alles wat ik voor hem gedaan heeft? Ze liep naar Jake. Ze moest een goede leider zijn voor deze mensen.

Account verwijderd

schreef:
Ik schrik van haar felle reactie op mij en kijk Minho, ja dat was zijn naam. Verslagen blijf ik op het bed zitten en sla mijn ogen neer. Hij legt zijn hand op mijn schouder en uiteindelijk trekt hij zich tegen mij aan. "I really do hope that you will get your memories back. This isn't you Newt, this isn't you at all. You are a shank which I truly love." zegt hij en grijnst dan breed. Ik glimlach zwak terug, al begrijp ik niet alles wat hij zegt. Blijkbaar zijn wij echt goede vrienden geweest en kan ik hem vetrouwen. Hij wil de tent uit gaan, maar ik houd hem nog even tegen.
"Is it true? Is Brenda really that bad?" Het doet eigenlijk wel pijn om dat alles te horen. Ik dacht iemand te kennen, door de kleine beetjes herinneringen die ik nog had dacht ik mij vast te kunnen klampen aan het idee iemand te kennen, iemand echt te kennen. Maar blijkbaar liegen mijn eigen herinneringen tegen mij en is alles geheel anders verlopen dan dat ik mij kan bedenken. Waarom zou Brenda zo slecht zijn, als zij mij uit alle problemen heeft geholpen? Ik begrijp er niets van. Minho blijft zwijgend staan en haalt zijn schouders op.
"I can't make memories for you, Newt. I'm not the person who should tell you who people really are. The only person who can, is you." Daarna loopt hij de tent uit.
De verpleegsters beginnen direct weer verschillende draden te spannen en alles te controleren. Dan beginnen zij mij medicijnen te geven en leggen uit wat het precies allemaal is, maar onthouden doe ik het niet. Het zijn zoveel verschillende dingen die ik niet kan onthouden dus sluit ik mijn ogen en laat alles over mij heen komen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Dit was echt crazy allemaal. Ik ben pas 16, waarom zou mijn tante een organisatie aan mij overlaten? Ik luister naar Jake zijn uitleg, gelukkig kan hij me nog helpen. De meesten waren nu aan het slapen. Morgen hebben ze een plan nodig, ze moeten ergens anders naartoe. WCKD kan ze hier zo vinden, het is hier niet veilig meer. In haar gedachten zat ze nog met Newt, hij moet echt zijn geheugen terug krijgen. Hij is zichzelf niet en hij doet dus zo raar nu. Er moet toch een sleutel zijn tot zijn gedachten? Iets waardoor hij alles terug zal krijgen? Een naam? Een actie? Iets. Iets waardoor hij de dingen van eerst herinnert

Account verwijderd

schreef:
Ik word gewekt door een heleboel geschommel. De draden die aan mijn lichaam zaten verbonden zijn er uitgehaald en het gehele kamp is plotseling weg. Geschrokken kijk ik op en ik schiet overeind, waardoor een fikse hoofdpijn opkomt. Een verpleegster duwt mij direct weer naar achteren en zegt dat ik moet blijven liggen. Daarop vraag ik wat er aan de hand is en wat we aan het doen zijn, waar het kamp is.
"We need to move, we are going in different parts and different ways so WICKED can't track us all. The journey will take a few days. Unfortunatly we had to stop with your recovery for now. The best thing you can do is lay down and take your rest."
"I can walk on my own, they don't have to cary me!"
"Yes they do. Your head need some rest. You can't walk, that will make ererything even worse."
"I want to speak to her."
Ik weet niet waarom ik dat plots zeg, of waarom ik dat eigenlijk wil, maar het was mijn mond al uit voordat ik mij kon beseffen wat ik eigenlijk zei.
"Who?"
"The girl. The leader."

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
De volgende dag begon iedereen met inpakken en gingen we op pad naar een heel stuk verder op. Er was daar een groot bos waar de ideale schuilplek is. De reis duurt een paar dagen, maar we hebben auto's. Gelukkig. Iedereen was bezig met de spullen inpakken op de auto's . De vrouw van de ziekenboeg, Maya kwam op me af. "He wants to talk to you" zei ze. Malia knikte "he's in the same car with me, so he can talk to me in about an hour. We have to pack" zei ik en ruimde de laatste spulletjes in. Ik heb ervoor gezorgd dat de chauffeur mijm vader was, en dat ik Mihno en Newt in de auto zouden zitten. Gewoon met mensen die ik vertrouw.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld