Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Auloire

Account verwijderd

schreef:
Ivy hoorde de badkamerdeur opengaan en gaapte even. Ivy voelde hem lichtjes leunen tegen haar en wiebelde even. "Ik ben geen slaapkop, ik ben gewoon vermoeid" klaagde ze. Ze piekte even vanonder het deken door en lachte zachtjes. "Hoe was je training?" vroeg ze nieuwsgierig. Ivy gaf hem een lichte por. Ze fronste even toen Oliver voorstelde om hun afspraak met zijn ouders uit te stellen. "Nee hoor, het is goed" zei ze met een glimlachje. Ze wou zijn ouders niet teleurstellen en ze wou ze wel eens zien. Ivy verplaatste haar een beetje en legde haar hoofd op zijn schoot. Ze glimlachte even en ging met haar vingers langs de natte puntjes van zijn haar. "Help je onthouden dat ik straks nog de was moet gaan halen?" vroeg ze met een glimlach. Ze maakte even een raar geluid toen Baylor ook op Olivers schoot sprong en haar wang begon te likken. "He, niet doen" lachte ze terwijl ze met haar ene hand Baylor een stootje gaf. Hij sprong op Oliver af en zette zijn pootjes op zijn borstkas. "Baylor af, dat is mijn eigendom" grapte ze. De pup keek haar even vreemd aan en likte Ollie's hand. Ivy gniffelde even en sloot haar ogen voor een paar seconden. Ze knipperde even toen haar deken van haar af werd getrokken door Baylor. Ze kreunde even met een pruillip. Argh, moest dat nu? Ivy trok haar deken terug en klemde haar hond zachtjes tussen haar armen. Meteen begon hij haar weer te likken. Ze lachte zachtjes en woelde door zijn vachtje. "He, later nemen we toch nog een twee pup he?" Ze trok een zielig gezichtje naar hem. Misschien konden ze ooit nog een tweede hond nemen als ze zelf een eigen plek hadden. "Twee pups zijn niet veel voegde ze eraan toe.

Account verwijderd

schreef:
'Niet zo vermoeiend als die van jou. Ik had een hoop pauze. Jason was druk met zich uitsloven en toen hij daarmee klaar was, had hij het maar al te graag over hoe blind ik wel niet ben.' vertelde hij. Hij vond het niet erg, ten slotte waren Jason en hij ontzettend verschillend en wilde Jason andere dingen in het leven dan hij. Dat was prima, Jason amuseerde hem wel met zijn eeuwige gekletst over vrouwen.
'Weet je het zeker? Mijn ouders komen wel over alsof ze mij graag willen zien, maar stiekem zijn ze hier alleen maar om met jou te kunnen praten. En om te kijken waar ik nu weer rond hang, denk ik.' zijn ouders wilde hem waarschijnlijk ook wel zien, maar hij wist zeker dat ze nog enthousiaster waren om haar weer te zien. Hij kon het hen niet kwalijk nemen, hij zou precies hetzelfde zijn als hij een ouder was. Ze kenden hun eigen zoon wel, maar niet de persoon met wie hij samen was. Ze mochten Ivy graag, maar dat nam niet weg dat ze alles over haar wilde weten wat er te weten viel.
'Oh, ik ben tegenwoordig een eigendom?' zei hij lachend, waarna hij de hond een aai gaf. Ivy amuseerde hem, zelfs als ze moe was, leek ze vrolijk. Dat kon je van hem niet zeggen. Hij was niet per se vervelend als hij moe was, maar hij was ook lang niet zo vrolijk als zij was. Verschil moest er wezen. Hij glimlachte even naar haar en liet zijn handen zacht door haar haren gaan.
'Dat zien we later wel.' hij glimlachte nogmaals. Hij zou nu nog niet beslissen of dat er nog een hond zou komen, al helemaal niet sinds hun toekomst er zo zeker niet uit zag. Ze konden niet voor eeuwig hier blijven, vroeg of laat zou er een einde aan komen en hij wist niet hoe alles zou lopen. Hij durfde niet meer van dingen uit te gaan, wetende dat het in enkele seconden kon veranderen. In dat opzicht was hij niet meer zo zeker, hij deed weinig beloftes en over de toekomst zei hij vrij weinig. Het betekende niet dat hij in de toekomst niet bij haar wilde zijn, maar hij wilde gewoon geen dingen zeggen die hij niet na kon komen.

Account verwijderd

schreef:
"He, je moet trainen, ik wil geen vriend met een bierbuikje" grapte ze even. "Ook al geloof ik stiekem niet dat je er zo verkeerd uit zou zien met een bierbuikje" lachte ze. Ze drukte een kus op zijn lippen en fronste even? "Waarom ben je blind?" vroeg ze verward. "Wat is er gebeurd?" vroeg ze nieuwsgierig. Ivy gaapte zachtjes en knikte. "Sure, de volgende dagen hebben we het nogal druk en ik zou ze graag nog eens zien" zei ze eerlijk. "En trouwens, het is fijn om eens mensen te zien die zo vriendelijk zijn" Ze glimlachte breed. "Trouwens, van wie heb jij dat slechte ochtendhumeur eigenlijk geerfd?" lachte ze. Zijn ouders zagen er altijd zo vrolijk uit, dus misschien had hij het wel van zijn grootouders? Had hij eigenlijk nog grootouders? Ze vroeg het zich wel af, maar ze vroeg het hem niet. Ivy glimlachte breed en grijnste breed. "Yep, meer bepaald MIJN eigendom" lachte ze even. Ze nam zachtjes zijn shirt vast en drukte een zachte, iets langere kus op zijn lippen. "En als je het waagt uit te maken, vermoord ik je" grapte ze. Ze dacht even na. "Nee, wacht, dat zou ik niet doen, ik denk dat ik gewoon enorm verward zou zijn en niet zou weten wat te denken" zei ze met een frons. Ze schudde haar hoofd even. "Okey, maar ander onderwerp" Ze wou er liever niet aan denken dat ze het uitmaakten, het liep net nog goed. Ze glimlachte breed toen hij zei dat ze misschien wel nog eens een pup namen. Ivy keek hem even aan. "Wanneer komen je ouders precies? Ik wil er niet zo saai uitzien als de eerste keer" pruillipte ze. Ze sprong van zijn schoot af en viel bijna over haar eigen dekens. Ivy kon zich nog net vastgrijpen aan de rand van het best en lachte even zachtjes, waarna ze haar deken weer op het bed smeet en naar haar kast liep. "Okey, okey, wat vind jij leuk?" Ze draaide haar hoofd naar Oliver.

Account verwijderd

schreef:
Ivy amuseerde hem, nu ook. Hij lachte om haar opmerkingen over bierbuiken, waarschijnlijk zou hij voorlopig niet met een bierbuik zitten, daar was hij nog wat te jong voor. Misschien over een jaar of vijftien, maar tegen die tijd zou geen van hen er meer zo goed uitzien als nu. Zelfs Ivy niet, hoewel hij er vrij zeker van was dat Ivy ook mooi oud zou zijn.
'Volgens Jason zie ik nooit een vrouw staan tot jij de kamer binnen loopt, of zo.' verklaarde hij. Er zat wel een kern van waarheid in, maar hij was niet helemaal blind. Hij zag heus wel dat er vrouwen waren, hij schonk alleen geen extra aandacht aan hen. Jason deed dat wel, maar Jason was ook gewoon een beetje een geval apart. Hij mocht de man graag, maar hij zag niet in hoe hij zo veel tijd wilde besteden aan vrouwen. Nou ja, tenzij het een relatie was, hij stak namelijk wel een hoop tijd in Ivy.
'Geen idee, mijn familie bestaat voornamelijk uit ochtendmensen.' zijn ouders waren ook ochtendmensen, hoewel zijn moeder dat toch net wat meer was dan zijn vader. Misschien was het gewoon pech hebben, verkeerde genen. Er zaten ook voordelen aan geen ochtendmens zijn, zoals het kunnen genieten van uitslapen.
'Jouw eigendom? Daar kan ik nog wel mee leven.' hij glimlachte even toen hij ze hem kuste. Meestal waren hun zoenen kort, in het voorbijgaan of tijdens een training waarbij ze eigenlijk iets anders moesten doen, in elk geval wanneer ze er niet echt tijd voor hadden. Hij vond het leuk om er langer mee bezig te zijn, om zijn tijd te nemen.
'Ik ben niet van plan het uit te maken, maar ik denk niet dat je het voor elkaar krijgt mij te vermoorden.' hij lachte even. Wat dat betreft was zijn gave erg handig, ze konden hem weinig aan doen. Het was niet onmogelijk, maar makkelijk was het ook niet.
'Over een half uur en ik denk niet dat het werkt om aan te trekken wat ik leuk vind.' merkte hij op. Hij vond alles wat ze aan had leuk en jurken zou ze nu zeker niet gaan dragen. Ze had die ene jurk van Jason nog, maar het leek hem geen goed idee om die nu aan te trekken. Zijn ouders zouden het niet erg vinden, zo waren ze niet, maar het was niet iets wat je droeg als de ouders van je vriend langs kwamen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy fronste weeral en glimlachte lichtjes. "Hmmm, Jason met zijn praatjes" Ze haalde een hand over haar voorhoofd. "Maar hij heeft wel gelijk tho, heb je al al die topmodellen hier gezien?" Ze trok haar webkbrauw op. Er waren hier vrouwen die er echt, maar dan ook echt uitzagen alsof ze net uit een vogue blad kwamen gewandeld. Prachtige cheekbones en verhoudingen, dat was wat je kon verwachten. Ivy glimlachte even. "Ben je zeker dat je dan niet geadopteerd bent?" Grapte ze even speels. Ze zocht verder in haar kast. "Hmmm" mompelde ze eveb terwijl ze op haar onderlip beet. Ivy legde een paar dingen aan de kant en keek hem aan. "Oh juist ja" lachte ze toen hij dat zei over het vermoorden. Ze glimlachte even met een onheilspellende blik. Ivy wiebelde met haar wenkbrauwen. "Wel, ik vind wel een manier, geen zorgen" lachte ze even. "Desnoods vermoord ik je in je slaap" Ze lachte om wat Oliver zei en trok een gezicht. "30 minuten al?" Klaagde ze, waardoor ze in superspeed al haar kleren bekeek. Binnen de vijf seconden had ze al wat gevonden. Ze hield een donkerblauw, casual kleedje met knoopjes vanvoren en lange mouwen voor haar en een zwarte panty. Ze vond het wel okey, het was niet te overdreven en best wel mooi. Ze trok een vragend gezicht naar Oliver. "Wat denk je?" Ze wist graag zijn mening.

Account verwijderd

schreef:
Heel even gaf hij geen antwoord op wat ze zei en keek hij gewoon toe naar haar manier van kleren zoeken, die overigens een stuk sneller was dan die van normale mensen. Die snelheid had zo zijn voordelen, dit was er vast wel een van. Hij vroeg zich nog altijd af hoe het leven voor haar was, of het te langzaam voor haar ging. Hij kon zich er weinig bij voorstellen, hij zou waarschijnlijk ontzettend ongeduldig zijn als hij haar geweest was. Misschien was het ook wel zo, ging haar leven eigenlijk veel te langzaam voor haar. Iedereen om haar heen was zo veel langzamer dan zij was, hij vond het knap dat ze er niet gefrustreerd van raakte.
Kort bekeek hij de kleren die ze voor hield, waarna hij even glimlachte. Het kon hem weinig schelen wat ze droeg, het zou haar allemaal goed staan. Of ze nu een broek of een rok aan had, een trui of een t-shirt, het stond haar allemaal prima. Hij had natuurlijk geen idee van de mode en al helemaal niet van vrouwenmode, waardoor hij het toch niet goed kon beoordelen.
'Nee. En ik wed dat jij één van hen bent, al denk jij van niet. Je bent misschien alleen iets te klein om een topmodel te zijn, maar verder zit alles mee.' zei hij, terwijl hij opstond en allebei zijn armen om Ivy heen sloeg. Ivy leek zich niet te realiseren dat ze erg mooi was, niemand zou dat ontkennen. Ze zou zo model kunnen zijn, als ze langer geweest was.
'En dertig minuten is nog even, al helemaal als je gewoon je gave gebruikt voor alles wat je nog wilt doen.' hij glimlachte even en duwde een kus tegen haar lippen.
'En over je kleren, het staat je vast mooi.' hij duwde nog een kus tegen haar lippen en glimlachte toen. Dertig minuten om om te kleden was meer dan genoeg, ze had nog meer dan genoeg tijd. Hij hoefde helemaal niets te doen, hij zou echt niks anders aantrekken omdat zijn ouders langs kwamen. En zij hoefde dat ook helemaal niet, zijn ouders gaven niet om haar kleding.

Account verwijderd

schreef:
Ivy bloosde lichtjes toen hij dat zei en glimlachte. "Wel, ik vraag me ook af waarom ik zit opgescheept met het klein zijn, het is een vloek" Ze sloeg haar armen om zijn nek en keek hem aan. "Jij integendeel kan best wel een model zijn voor Calvin Klein, en ik zou er geen probleem mee hebben" Ze glimlachte even. "Alhoewel, ik weet niet wat ik zou moeten doen met al die concurrentie" gaf ze toe. Toch zou ze gem steunen in alles wat hij deed in zijn verdere leven, want ze wist dat hij een goed man was die nooit iets opzettelijks verkeerd zou willen doen. Zo iemand was Oliver niet. Ze haalde een hand door zijn haren en beantwoordde zijn kus iets langer. "Waarom hebben we zo weinig tijd?" Zuchtte ze. Zij vond 30 minuten immers best wel kort. "En ik kan heus niet constant mijn gave gebruiken, dan val ik flauw" Ze trok een schaapachtig gezicht en nam het kleedje weer vast. Ze kon haar gave niet te lang of niet te heftig gebruiken, het kostte veel energie van haar. "Ben je zeker dat je ouders me de vorige keer mochten?" Ze liep de badkamer in en gebruikte haar speed weer om alles te fixen. Ze liep weer naar buiten en trok een vragend gezicht naar Oliver. Toen bedacht ze zich iets. "He, denk je dat ik een cake moet gaan maken voor bij de koffie? Ik kan het in een paar minuten en ik wil echt dat je ouders me mogen want als ze dat niet doen is dat nogal vervelend en dan mag jij me niet meer en dan is alles heel erg inge..." ratelde ze met een paniekerig gezicht door.

Account verwijderd

schreef:
Normaal gesproken zou hij waarschijnlijk zeggen dat het best schattig was, maar hij wist dat Ivy dat niet echt als een compliment zag. Het was wel een compliment, maar hij wist dat ze niet voor schattig ging in haar leven. Dus zei hij het niet en glimlachte hij slechts om haar opmerking.
'Zelfs als ik model zou worden, wat ik overigens niet wil worden, zou je geen concurrentie hebben. Ik ben blij met wat ik heb.' zei hij, waarna hij haar bekeek. Hij was blij met haar, met alles van haar. Als hij blij was met haar, had hij ook geen reden om met een ander bezig te zijn. Ivy was alles wat hij nodig had, er was niets wat hij miste in hun relatie of iets wat hij van een ander zou kunnen krijgen en niet van haar. Ze realiseerde het zich niet, maar hij zag de wereld niet zoals zij dat zag. Zij zag een bedreiging in mooie vrouwen en hij zag er niets in, het was één van de laatste dingen waar hij mee bezig was.
'Ik ben zeker dat mijn ouders je mochten.' beaamde hij. Je moest al heel ver gaan bij zijn ouders voor ze iemand niet mochten en Ivy kwam daar niet eens een beetje dichtbij, zijn ouders vonden haar leuk. Hij wist zeker dat ze in haar zagen wat hij ook in haar zag, de eeuwige energie en vrolijkheid. Het was leuk om bij haar te zijn, je verveelde je niet met haar erbij. Hij wist zeker dat zijn ouders dat ook zagen.
Hij fronste even toen ze begon te ratelen over zijn ouders, waarna een lichte glimlach op zijn gezicht verscheen. Het was lief dat ze zich zo'n zorgen maakte over zijn ouders, hoewel het totaal onnodig was.
'Ten eerste, mijn ouders mogen je al. En ten tweede, mijn ouders hebben echt geen invloed op onze relatie. Zelfs als ze je niet zouden mogen, zou dat niets veranderen. Maar ze mogen je wel, maak je geen zorgen.' hij raakte met zijn hand haar wang en glimlachte toen bemoedigend naar haar. Hij maakte zich niet druk over zijn ouders, ze mochten haar graag.

Account verwijderd

schreef:
"Je zou wel model moeten worden, I mean, look at my boyfriend here" Ze lachte even en maakte met haar handen een gebaar zoals sommige verkopers doen op tv. Ze bloosde even toen hij dat zei. Hij verdiende wel beter, dat wist ze ook wel, maar ze wist ook dat hij haar zou tegenspreken als ze dat luidop tegen hem zou zeggen, daarom zei ze niets. Ze wist zelfs niet eens hoe zijn vorige vriendinnen eruit zagen of wat hun namen waren, maar ze vroeg hem er niet achter. Het was zijn privacy, en ze wou die niet doorbreken. "Ohhh" mompelde ze even. Ivy glimlachte even toen hij zei dat zijn ouders haar wel mochten. "Gelukkig" lachte ze terwijl ze haar zwarte laarsjes aandeed en even prutste aan het armbandje aan haar pols. Ze stak hem even naar Oliver uit. "Ik vind hem nog steeds fantastisch" zei ze met een glimlach. Ze was er dol op. "En ik moet er maar eens voor zorgen dat ze me leuk blijven vinden" voegde Ivy eraan toe. Ze nam Baylor even vast toen hij op Olivers been begon te bijten. "Sttt, af" mompelde ze zachtjes. Ze bekeek Oliver even en een glimlach speelde om haar lippen. "Weet je, ik vind het oneerlijk dat het zo makkelijk iq voor jongens om er goed uit te zien, ze kunnen zich zo makkelijk kleden" klaagde ze. Ivy glimlachte even en hoorde haar gsm afgaan. "Ohhh" mompelde ze even terwijl ze naar haar kast liep en opnam. "Met Ivy Winters" zei ze met een glimlach. "Okey, we komen zo" Ivy draaide zich om naar Oliver. "Dat was Bryan, je ouders staan aan de deur, ze zijn dus wat vroeger" zei ze met een opgewekte blik. Ze was al wat minder moe, gelukkig" Ivy deed de deur open en zette Baylor op de grond, zodat hij kon meelopen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy leek altijd alleen maar het positieve te zien, ze had het nooit over dingen die niet perfect aan hem waren. Een lach gleed over zijn lippen toen ze het had over model zijn, in elk geval stond zijn uiterlijk haar wel aan. En misschien stond het meerdere mensen wel aan, maar hij zou geen model worden. Hij vond model zijn een beetje zinloos, je was slechts iets om anderen mee te vermaken. Je hielp er niemand mee, mensen kregen een minderwaardigheidscomplex van modellen en al helemaal als het gepaard ging met photoshop.
'Voor vrouwen is het net zo makkelijk om er goed uit te zien, maar jullie denken dat jullie iets speciaals aan moeten hebben om er goed uit te zien. Je ziet er ook goed uit in een spijkerbroek en trui, de enige die denkt van niet, ben jij zelf.' hij streelde even door haar haar en glimlachte toen. Hij had nooit helemaal begrepen waarom vrouwen altijd het gevoel hadden dat ze iets speciaals moesten doen om er goed uit te zien, het was nergens voor nodig. Mannen dachten helemaal niet zo over kleren na, het maakte hen weinig uit wat ze droegen. Natuurlijk ging er meer aandacht naar een vrouw die het kortste rokje en het kleinste shirtje aangetrokken had, maar dat was niet per se positief en al helemaal niet aantrekkelijk. Voor hem dan, in elk geval. Hij zag liever Ivy in gewone kleren dan een andere vrouw in de kleinste kleren die ze vinden kon.
'Geen zorgen, ze mogen je echt.' zei hij, voor hij hun vingers verstrengelde en de deur achter hen sloot. Ivy's kamer was in elk opzicht beter dan die van hem, zelfs de ingang was dichterbij. Al snel waren ze bij de ingang en kwamen zijn ouders hem tegemoet. Als je dacht dat ze hem het belangrijkst vonden, had je het mis. Zijn moeder knuffelde eerst Ivy voor ze ook maar een beetje aandacht aan hem schonk.
Een lach gleed over zijn lippen, het was typisch zijn moeder om eerst zijn vriendin te begroeten voor ze naar hem omkeek. Hij vond het niet erg, hij zou ook eerst naar Ivy gaan als hij in hun schoenen gestaan had. Ten slotte kenden ze hem zijn hele leven al.

Account verwijderd

schreef:
Ivy lachte even. "Maar als een vrouw zich normaal kleedt, krijgt ze vlugger commentaar dat ze te lui is om haar op te maken" protesteerde ze. Ze bloosde even en gaf hem een por. "Kom op slijmbal, me moeten eens gaan" grapte ze. Ze trok hem zachtjes mee. Ze drukte een kus op aijn lippen, nu het nog kon. Bij zijn ouders wou ze liever een beetje beleefd zijn, ze wilden vast niet Oliver en haar constant zien knuffelen, dus zou ze haar een beetje beheersen. Ze liet haar blik naar hem glijden. Dat aou nog moeilijk worden, ze was dol op knuffelen met hem. Ivy liep mee naar buiten en glimlachte even waarna ze knikte. "Okey" zei ze met een glimlach. Ze liepen zijn ouders tegemoet en weer werd ze overweldigd door een omhelzinf. Oh wow, het was dus nog steeds wennen. "He, fijn dat jullie konden komen" zei Ivy met een brede glimlach. Ze bloosde lichtjes en knikte naar Bryan dar het in orde was. Ze wilden het instituut veilig houden dus werden nieuwkomers en bezoekers nogal gekeurd door de reus. Ze liepen naar de eetzaal en gingen aan een tafeltje zitten, straks zouden ze ze wel rondleiden. "Koffie? Thee?" Vroeg Ivy terwijl ze om een kan ging. Ze nam ook meteen een schaal koffiekoekjes mee en ging naast Oliver zitten. "Het team is geweldig, ik ben zeker dat jullie ze mogen" zei Ivy met een glimlach. Ryan was ook wel nieuwsgierig naar Olivers ouders, dat had hij haar die morgen nog gezegd toen ze zei dat ze vanmiddag het wat druk had. Hij zou vast wel eens langskomen en anders gingen zij wel langs. "Dus onze zoon zorgt een beetje goed voor je?" Vroeg zijn moeder hem met een glimlach. Ivy lachte even en schonk wat koffie in. "Natuurlijk"

Account verwijderd

schreef:
'Ik zou nooit zeggen dat je te lui bent om je op te maken.' zei hij, waarna hij even glimlachte. Ivy was een hoop, maar ze was zeker niet lui. En bovendien maakte het hem niet uit of dat ze make-up op haar gezicht had of niet, zonder make-up zag ze er ook prima uit. Mannen maakten zich niet op en zij konden knap gevonden worden, waarom vrouwen dan niet? Ivy had zich meestal wel opgemaakt als hij haar zag en hij zou niet zeggen dat het niet mooi was, maar ze had het niet nodig.
'Je jaagt haar nog eens weg.' merkte zijn vader lachend op toen hij naar zijn vrouw en Ivy keek. Zijn moeder was nogal enthousiast over zijn liefdesleven, altijd al geweest ook. Het was een typische karaktereigenschap van zijn moeder die hij niet geërfd had. Helaas was zijn liefdesleven nooit erg bijzonder geweest, waardoor zijn moeder het had moeten doen met twee vriendinnen in zijn leven. Ivy was daar één van.
'Ze is een beetje zenuwachtig.' vertelde hij, toen Ivy koffie ging halen. Zijn moeder glimlachte even en zijn vader keek naar Ivy verderop, waarna ook hij glimlachte. Hij wist dat Ivy geen reden had om zenuwachtig te zijn, maar hij kon het haar ook niet kwalijk nemen. Ze zou er vanzelf achter komen dat het niet nodig was.
'Ik denk niet dat ze het zou accepteren als ik dat niet deed.' merkte hij met een grijns op. Ivy was niet de persoon die zich dingen liet aan doen, hoewel ze haarzelf wel iets aangedaan had door met Joel te gaan. Hij kon zich niet voorstellen dat de man toen wel aardig geweest was, maar nu was hij het in elk geval niet meer.
'Ik ben benieuwd naar je team, Oliver.' zei zijn vader, waarna hij even om zich heen keek. Hij was ook benieuwd hoe zijn team zijn ouders zouden vinden, veel van hen hadden geen ouders meer of zagen ze niet meer, waarschijnlijk was het raar om zijn ouders te ontmoeten. Waarschijnlijk zouden zijn ouders voor hen allemaal willen zorgen, hij zag nu al hoe zijn ouders naar Ivy keken. Ze wilden voor Ivy zorgen.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte breed toen zijn vader zei dat zijn moeder haar nog zou wegjagen. "Geen zorgen, ik ben al veel gewend met mijn teamleden, dus ik ben niet zo makkelijk weg te jagen" En met die teamleden bedoelde ze Jason en Suzan die constant in haar kamer inbraken. Of Derek en Ryan die haar laptop braken en dan toch wel een nieuwe kochten op haar verjaardag. Ze schonk koffie in voor zijn vader, hem en zichzelf en thee voor zijn moeder. "Koekje?" ze glimlachte even en beet op haar onderlip. Ze gaf Oliver een stoot en lachte even. "He, je hebt soort van gelijk, maar ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor" protesteerde ze. Ze was perfect in staat om het op haar eentje te overleven, iedereen hier eigenlijk. Anders zouden ze hier nooit geweest zijn. Het was belangrijk om in team te kunnen werken, maar ook om zelfstandig te kunnen zijn. Ivy luisterde naar hoe Oliver met zijn ouders praatte. Straks zou ze wel even alleen laten, I mean, het waren nog steeds ZIJN ouders en niet de hare. Hij wenste vast om wat te kunnen praten zonder haar als last erbij. Ivy glimlachte breed toen ze het team zag aanlopen, Suzan wild zwaaiend met haar armen terwijl ze een verhaal vertelde. Ze bleef even verward staan toen ze hen zag. "Oh, hi, jullie zijn vast Olivers ouders, ik ben Suzan, beter bekend als Suze" Ze stak enthousiast haar hand uit en al gauw volgde de rest. "Jules, ja, ehmm, ik hoor niet bij het team, maar fijn om jullie te leren kennen" zei Jules met een knikje. Elise glimlachte ook. "Dussss, ehmm, als jullie willen wisselen van zoon, jullie lijken me echt goede ouders" Jason zwaaide even met zijn handen. Jason en Suzan waren achtergelaten door hun ouders al bij hun geboorte, ze waren soort van opgevoed door zijn tante en nonkel. Jason en Suzan vonden het echter niet zo erg, ze waren blij dat het hun tante en nonkel waren die hen hadden opgevoed, het waren geweldige mensen. Ivy had ze al eens ontmoet, en het waren echte sweethearts.

Account verwijderd

schreef:
'Ik weet dat je voor jezelf kan zorgen.' Ivy was prima in staat om haarzelf te redden, hoewel zelfs zij niet alles alleen kon. Niet zo gek, niemand kon alles alleen aan. Zij was waarschijnlijk zelfstandig dan dat hij was, hij had een hekel aan alleen zijn. Of dat gekomen was na zijn verkeerde tijd of daarvoor, kon hij zich niet herinneren. Waarschijnlijk daarna, daarvoor was hij nooit echt alleen geweest. Misschien had hij meer tijd alleen moeten doorbrengen, maar nu kon hij geen drie jaar meer terug.
'Dus wie zitten er nu precies in je team?' vroeg zijn vader, iedereen bekijkend. Hij keek even om, iedereen was er. Suzan en Jason grepen al naar een stoel om te gaan zitten. Ryan en Derek deden in elk geval nog moeite om beleefd over te komen, tot zijn ouders hen vertelde dat ze wel mochten gaan zitten en ze dat deden.
'Alleen Elise en Jules niet. Elise is met Derek hier en Jules is met Suzan. Een soort van, denk ik.' Zijn blik gleed naar Suzan, die wat nerveus glimlachte. Het zag er niet naar uit dat Jules en Suzan er echt een naam voor hadden, misschien later. Misschien na dit gesprek wel, ze konden niet voor altijd volhouden dat ze niet samen waren, maar zich wel zo gedragen.
'We wisselen niet van zoon, maar jullie mogen er allemaal bij komen hoor. Jullie zouden eens mee moeten komen als hij ons weer komt bezoeken, ik kan voor jullie koken.' zei zijn moeder opgewekt. Hij lachte, zijn moeder zou zeker niet voor hen koken. En als hij haar er dan echt niet uit kon praten, moest hij maar aan Suzan en Ivy vragen of dat ze haar wilden helpen. Zijn moeder kon niet koken.
'En Ryan hier is overigens de leider.' merkte hij op, waarna hij even naar Ryan gebaarde en de man vriendelijk naar zijn ouders glimlachte. Ryan was het meest beleefd van hen allemaal, hij dacht na over zijn daden en leek nooit iets te doen dat eigenlijk niet mocht. Desondanks was hij niet saai, het was helemaal niet vervelend om een dag met hem op te trekken.
'Oh, wat leuk. Dus jij houdt ze allemaal in bedwang?' vroeg zijn moeder lachend. Ryan was er niet om op hen te letten, dat was maar goed ook. Maar hij zorgde er wel voor dat iedereen de juiste beslissingen maakte en dat iedereen zich goed voelde, dus knikte hij even met een grijns op zijn gezicht.

Account verwijderd

schreef:
Ivy glimlachte toen hij zei dat hij wist dat ze voor zichzelf kon zorgen. "Goed zo, dus zijn we akkoord dat ik voor mezelf betaal?" grapte ze terwijl ze een kus op zijn wang drukte. Ze glimlachte even. Ze luisterde naar hoe Oliver het team wat voorstelde en praatte ondertussen wat met Suzan. Blijkbaar had Suzan een ongelukje gehad in haar kamer met wat wijn en had ze nu nieuwe dekens nodig. Natuurlijk wou ze er weer van haar lenen. Ivy grinnikte even en knikte. Tuurlijk zou ze er mogen lenen, maar eerst moest ze haar eigen bed nog eens verversen, aangezien Oliver de dekens niet wist liggen die ochtend. Ivy lachte om zijn Lora, zijn moeder. "Sure, we gaan graag mee" zei Suzan enthousiast. Ivy zwaaide even met haar hand. "Ik meld me aan om te helpen met koken, ik ben dol op koken" zei Ivy met een brede glimlach. Het was geen leugen, ze had altijd al een zwak gehad voor eten te maken. "Oh, ik kan ook wel helpen hoor" zei Elise met een glimlachje. Ivy luisterde even en keek met een glimlach naar Ryan. "He, zoveel is er niet onder bedwang te houden hoor" protesteerde Jason even, waardoor hij een por kreeg van Ryan. "Maar, Lora, Ray, ik ben best wel benieuwd naar genante verhalen van Oliver, we hebben nog niet zoveel om hem mee te pesten" grijnste Jason even. Ivy gaf hem een stoot. "Gedraag je" lachte ze even. Gelukkig was de rest erbij, ze stelden haar wel gerust en ze was veel meer op haar gemak bij een grotere, hechte groep. "He, maar het team gaat straks zo naar de winkel, hebben jullie iets nodig Iv en Ollie?" vroeg Derek even. Ivy schudde haar hoofd even. "Wacht, kan je nog een grote fles water meedoen? Die kan ik in de minikoelkast steken in mijn kamer" zei ze met een knikje. Suzan knikte even. "Sure, doen we" Het team stond op. "Fijn om jullie te leren kennen" zei Suzan met een glimlach. Iedereen zei vaarwel en stond op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld