Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Anoniem
AWAEAEA3AEA3A3A3AEAEAWAWAEAW
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste
Orpg met Wishbone
Anoniem
Wereldberoemd



Ik fronste even. 'Niet goed geslapen?' vroeg ik. Hij zag er een beetje moe uit. Meestal was Luca wel energiek, toch? 'Als je wilt, kan het wachten...?'
Wishbone
Wereldberoemd



Dit was de perfecte smoes om eronder uit te komen en het uit te stellen. "Niet heel erg, maar het kan wel." Ik kon mezelf wel slaan. Ik liep naar buiten en sloot de deur achter mij. "Laten we een leeg lokaal opzoeken."
Anoniem
Wereldberoemd



Ik knikte. 'Okay, ik volg je wel,' zei ik. 'Dus... wat is het eerste dat ik moet weten?' vroeg ik alvast. Theoretische dingen konden we alvast bespreken onderweg naar het lokaal. 
Wishbone
Wereldberoemd



Ik knik. "Eigenlijk is het al niet zo moeilijk, zoals ik eerder zei." Ik haalde een hand door mijn haren. "Jij bent gewoon degene die steun biedt aan de ander. Je moet mensen op hun gemak stellen. Angst is de grootste vijand, dus als ze bang zijn of ongemakkelijk dan lukt niets. Ze moeten grenzen verleggen." Ik liep rustig verder. "Mentale gaves kunnen soms heel eng zijn, omdat je niet precies weet wat er gebeurt, wat je ermee kan, hoe ver het gaat. Het lijkt alsof je het nooit zelf kan beheersen in sommige gevallen. Fysiek lijkt me daar makkelijker in. Als je weet dat je snel bent, dan ben je snel. Of misschien is dat mijn visie vanaf de mentale kant."
Anoniem
Wereldberoemd



Ik luisterde naar het verhaal. 'Dus... hoe steun ik iemand? Ik weet zelf niet eens hoe het is om een gave te hebben, laat staan dat ik iemand kan ondersteunen ermee...' zei ik zacht. 
Wishbone
Wereldberoemd



"De persoon moet jou kunnen vertrouwen en jij die persoon. En verder moedig je hem of haar dan aan om door te zetten of niet bang zijn. Vertrouwen is echt heel belangrijk." Ik keek haar aan.
Anoniem
Wereldberoemd



Ik knikte. 'Dat begrijp ik,' zei ik. 'Dus... dat is dus waarom jij zo deed? Telkens die vragen en zo... om vertrouwen te krijgen?' vroeg ik. 
Wishbone
Wereldberoemd



Ik keek haar aan. "Ik denk het..." Dat vertrouwen was nu wel groot en deels weg. "Als ik mensen niet vertrouw, dan kan ik nooit mijn gave goed onder controle krijgen. En dat geldt voor meerdere mensen." Ik beet op mijn lip.
Anoniem
Wereldberoemd



Ik lachte even. 'Dan hoop ik dat de persoon die ik ga begeleiden niet hoort dat ik heel misschien nogal gewelddadig ben... of was... ben?' Ik fronste even en schudde mijn hoofd. 'Ik denk niet dat het veel vertrouwen zou opwekken.'
Wishbone
Wereldberoemd



"Dingen vergeten ook niet", mompelde ik. Ik opende de deur van een leeg lokaal. "Ik bedoel, als iemand je iets toevertrouwt is het belangrijk dat te onthouden natuurlijk. Anders lijkt het net alsof je niet luisterde." 
Anoniem
Wereldberoemd



Ik keek hem even aan. 'Hmmm. Dan is het maar goed dat ik een best wel sterk geheugen heb,' zei ik. 'Anders zou het al helemaal niets worden.'
Wishbone
Wereldberoemd



"Ja, een sterk geheugen... Heel goed", zei ik kort en rolde met mijn ogen achter haar rug om. Ik ging zitten op een tafel en beet op mijn lip. "Ja, nou dat zijn eigenlijk de belangrijkste zaken. Ik kan je nu een lijst van leerlingen geven en hun gaven. Met de een kan je meer een band voelen dan met de ander."
Anoniem
Wereldberoemd



Ik fronste. Was Luca nu chagrijnig of lag het aan mij? Ik pakte hem bij zijn arm en forceerde hem om zich naar me om te draaien. Mooi niet dat ik dit zou pikken, ik ben juist bezig te veranderen en het was nog niet goed. 'Heb ik je iets misdaan of zo?' vroeg ik. 'Want dit komt nu niet echt over als de Luca van eerder.'
Wishbone
Wereldberoemd



Ik keek haar aan en beet op mijn lip. Ik probeerde de andere kant op ze kijken, maar ze forceerde me zodat ik niet anders kon dan in haar ogen staren. "Misschien wel, misschien niet", zei ik vaag. "Laat me los, oke?" Ik trok mezelf los en schoof een stukje van haar af.
Anoniem
Wereldberoemd



Ik keek hem verontwaardigd aan. 'Gaan we serieus zo beginnen? Jezus Luca, als je mij niet eens kan vertellen wat je dwarszit dan-' Ik beet hard op mijn lip. 'Laat maar. Ik ga naar mijn kamer.' deelde ik geïrriteerd mee, waarna ik me omdraaide en weg liep. Wie dacht hij wel niet dat hij was? Eerst zeggen dat hij me niet weg wilde hebben en nu ineens kortaf gaan doen? Misschien moest ik wel weg. Wat maakte het uit dat ik nergens thuis hoorde, ik zocht wel een thuis. Er viel vast wel wat te regelen. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: | Volgende | Laatste