ORPG - The rychess return of the daylar - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The rychess return of the daylar

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla keek even van de inkomende patiënten naar Faelar en vrij snel weer terug. 'Prima, doe dat,' zei ze. Maar had dat wel zin? Als ze nog leefden maar niet zelf konden lopen, dan waren de ze er érg slecht aan toe. Zouden zij dan niet de gevallen zijn waar Faelar voor moest schreeuwen, volgens haar eigen triage? 'Dan ga ik mee. Iedereen die nog niet gevonden is, zal er slecht aan toe zijn.'
Dayla gaf iedereen instructies. Ze was gelukkig niet de enige die met magie kon helen, maar ze vond het alsnog lastig om de ziekenboeg achter te laten. Kon ze maar op meerdere plekken tegelijkertijd zijn... Maar helaas.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
En terug naar speurhond-zijn ging Faelar. Gelijk had hij gehad; dit ging hem goed af. Al speelde hij misschien een beetje vals, maar in zo'n geval mocht dat. Nadat hij er vrijwel zeker van was dat de laatste gevonden had, stond hij op en keek hij om zich heen. Gewoon! Voor de zekerheid. Op het hele slachtveld was geen magie meer te bekennen - niet het soort dat hij nu zocht in elk geval. Net toen hij wilde melden dat dat de laatste was, viel hem wat op. 'Dayla!' riep hij, voor hij daar zonder afwachten wijzend aan toevoegde; 'Daar is er nog een!'

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had Faelar met verbazing gevolgd. Hoe kon hij zo snel de overlevenden zoeken? Ergens in haar hoofd kon ze wel dingen beredeneren, maar er was momenteel niet genoeg ruimte om dat uitgebreid te onderzoeken. Haar ogen volgde waar Faelar naar toe wees, maar de locatie gaf haar een naar gevoel. In een van de wachttorens? Het gaf haar een naar gevoel...
'Daar stond Ilvisar gestationeerd,' besefte ze zich. Dayla begon stappen te zetten die al snel in een sprint transformeerden. Ze had hem nog nergens gezien, niet in de ziekenboeg, niet tussen de lijken, nergens. Omdat hij niet op de grond was. 'Dat is Ilvisar!'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had even nodig gehad voor wat Dalya zei tot hem doordrong. Natuurlijk. Het kon ook haast niet anders. Hij had hem nog nergens anders gezien... Hij vloekte zacht en sprintte achter Dayla aan - ineens heel dankbaar voor alle rondes die ze hem had laten rennen de afgelopen weken. Hij was vandaag al even heel blij geweest dat hij gewonden zo makkelijk vinden kon, hij had niet door dat het zo goed uit zou komen. Misschien. Want als ze niet snel waren, zouden ze misschien te laat zijn ook...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
De gangen en trappen gingen als een waas voorbij, totdat Dayla eindelijk bij Ilvisar was. Wat ze daar zag, was niet bepaald positief. Er leek meer bloed naast zijn lichaam te liggen dan in zijn aderen te stromen. Ze knielde naast hem neer en zocht naar de wonden. Ze fronste toen ze zijn harnas zag. Er zaten gaten in. Kleine, ronde gaten waar het bloed vandaan leek te komen? Dayla kon niets anders dan alles zo goed mogelijk uit de weg krijgen. Harnas af, shirt scheuren...
'Wat in godsnaam...' Dayla keek haast in shock naar het bovenlichaam van Ilvisar. Ze snapte er niets van. Hoe konden er drie gaten in zijn lichaam zitten? Dit was geen normale wond. Ze schudde haar hoofd. 'Ik kan maar op een wond tegelijk focussen, jij moet druk uitoefenen op de andere twee,' zei ze tegen Faelar.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar volgde Dayla inderdaad maar op de voet. Meer dan dat hoefde hij op het moment ook niet meer te zien. Ze wisten waar ze heen gingen. Bij het zien van de elf was hij minstens net zo verbaasd al Dayla. Een pijl deed dit niet. Die bleven zitten. En als je er een uit trok, kreeg je een hele andere wond. Daarbij zou een simpele pijl geen metaal kunnen doorboren.
Dit was echter een mysterie voor een andere keer. Zodra Dayla duidelijk maakte wat ze van hem wilde, knikte de halfling en deed hij precies dat. Kom op Ilvisar... Je kon hier niet dood gaan man...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla haalde diep adem en haalde water uit de kruik die ze had meegenomen. Hiermee kon ze bij de vorige de meest belangrijke wonden op weg helpen met helen, waarna ze verder geholpen werden door anderen. Deze wond was alleen... anders.
'Ik... ik kan de wond niet helen,' zei ze. Tenminste, ze kon het wel doen, maar dat zou Ilvisar niet helpen. 'Er zit iets in zijn lichaam. Ik kan het niet helen voordat dat eruit is, dan heel ik om iets heen wat daar niet in thuishoort. Dat zorgt alleen maar voor meer problemen.' Fuck, kom op Dayla, snel denken.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar fronste licht. Iets in zijn lichaam? Dat klonk... Niet goed. Dat klonk zeker niet goed. Wat dit dan ook gedaan had, zat nog op een plek waar het zeker niet hoorde. 'W-wat nu...?' vroeg hij voorzichtig. Dayla was immers de expert. Hij wist zelf maar half hoe helende magie werkte, laat staan wat het met zoiets zou doen.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla drukte voor nu op de wond om te voorkomen dat Ilvisar nog meer bloed zou verliezen. 'Ehm, ik moet... het moet eruit. Ik moet het eruit halen.' Denk, Dayla, denk. 'Als ik het eruit haal, dan betekent dat de druk die het binnen zijn lichaam uitoefent, verdwijnt, dus dan gaat hij meer bloeden. Dus ik moet het eruit halen en dan gelijk gaan helen, maar wat als hij al te veel bloed heeft verloren? Hij moet aan een bloedtransfusie. Maar misschien hebben we wel geen tijd voor een transfusie, of kunnen we hem niet verplaatsen...' Dayla begon nu licht in paniek te raken. Er moest een oplossing zijn. Er moest iets zijn dat ze kon doen om hem te redden.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar keek haar al die tijd alleen stil aan. Oke, Dayla wist ook niet wat ze deed. Dat was... Geruststellend. 'Kunnen we hem nu verplaatsen? Voordat je... Wat het ook is eruit haalt?' opperde Faelar. Natuurlijk, handig was anders. Veilig was anders. Maar als ze niet snel iets deden zou de elf sowieso doodbloeden. En Faelar kon dat niet laten gebeuren. Niet zonder in ieder geval iets geprobeerd te hebben.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte. Dat moest wel, maar hoe deden ze dat zonder constant druk op de wonden te zetten? 'Wat als... ik de wonden tijdelijk dicht. Ik voorkom dan extra bloedingen, dan kunnen we hem hopelijk verplaatsen zonder verdere schade aan te richten. Eenmaal beneden moet hij gelijk door om te opereren.' Ze haalde diep adem. Het was een slecht plan, maar wel het enige plan. 'Het is alles of niets.'

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar fronste licht. Dat klonk inderdaad niet geweldig, maar een veel beter idee had hij eigenlijk ook niet. Hij had dan ook precies twee hele seconden om daarover na te denken, voor hij knikte. 'Doen we.' Ze moesten toch iets. 'Alles of niets,' herhaalde hij zacht. God laat het dan alsjeblieft alles zijn. Als hij Taegan straks moest vertellen dat Ilvisar er niet meer was... De halfling rilde kort. Echt niet. Absoluut niet. Let's go Dayla.

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla knikte, waarna ze de wonden begon te helen. Vervolgens wisten de twee, met pijn en moeite, Ilvisar beneden te krijgen. Het moest snel, maar ook voorzichtig, en dat was geen geweldige combinatie. Eenmaal beneden zocht Dayla gelijk naar extra hulp. Vrij snel kwam iemand met een brancard en kon hij verder gebracht worden. Dayla nam geen moment voor haar zelf, geen adempauze, niets. Ze moest bij Ilvisar blijven. Deze operatie zou op allerlei verschillende manieren spannend worden.

Duchess
Wereldberoemd

Duchess schreef:
Faelar had vanaf dat moment niet veel meer kunnen doen. Of voor wie dan ook, wat dat betrof. Hij deed zijn best om nog te helpen waar dat kon, maar veel was het niet. Dat vond de halfling ook niet per se erg. Nu het grootste deel wat meer de tijd had om te beseffen wat er gebeurd was, had Faelar zijn hoofd ook wel aardig vol zitten. Af en toe werd hij uit zijn gedachten gehaald door iemand die hem een zachte klap op zijn schouder gaf of iets in die richting. Hij geloofde het allemaal wel. Er was eigenlijk maar een ding belangrijk nu, en dat was dat Ilvisar het halen ging...

Anoniem
Wereldberoemd

Rye schreef:
Dayla had uren lang alleen maar bloed gezien en stress gevoeld. De operatie van Ilvisar was ongekend, dat ten eerste, maar daarna moest ze nog altijd door. Patiënten helen, helpen met het verzorgen van wonden, sterfgevallen verplaatsen. Het ging aan een stuk door en hield niet op.
Nu had ze eindelijk een adempauze. Een paar van de rekruten uit haar bataljon hadden erop gestaan dat ze haar rust pakte, ook al had Dayla misschien liever door willen gaan. Desondanks deed de frisse buitenlucht haar goed. Ze ademde diep in alsof ze al die tijd te weinig zuurstof had gehad en de voorraad weer moest aanvullen. Het nadeel van een pauze, was dat ze tijd had om na te denken. Haar vrouwenbataljon was gedecimeerd. Natuurlijk, er waren ontzettend veel gewonden, maar ondanks dat er veel meer mannen waren, waren er procentueel gezien veel meer van hen overgebleven. Het voelde persoonlijk. Het gaf Dayla het gevoel dat deze aanval rechtstreeks van Andor kwam, en hij haar wilde raken waar hij wist dat het meest pijn zou doen.
Met een zwaar gevoel in haar maag en een licht gevoel in haar hoofd, stapte ze het hoofdgebouw in. Ze was er vrijwel automatisch naartoe gelopen. De hal lag vol met minder ernstige patiënten, de meesten konden al praten of zelfs rechtop zitten, maar ook daar hing er een spanning in de lucht. Een die leek te vermenigvuldigen toen zij binnenkwam.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld