RPG ~ Islands - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG ~ Islands

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Justin

Ik werd naar een of andere gast gebracht. Hij noemde zichzelf de Generaal. Je zag aan alles dat hij de hoofd demon was. Hij begon een heel verhaal te vertellen. Over de titanen enzo. Toen vroeg hij weet je waarom je hier bent. Nee natuurlijk weet ik dat niet. De Generaal zij dat hij ons hier hield om de titanen te kunnen bevrijden en de macht te kunnen grijpen. Ik zij dat hij dat niet kon doen. Al onze mensen zullen 1000 jaren in honger en armoede lijden. Daarom juist zij hij. Wat hebben die achterlijk mensen voor ons gedaan. NIKS nooit heeft iemand me geholpen. Die mensen zijn egoïstische en inhalig ze zullen nooit iets voor ons doen .Ik zij dat de goden zichzelf zouden bevrijden. Als we met z'n alle samen werkte. Waarom denk je dat ik je hier heb gehaald zij de generaal opeens drong het tot me door, hij had mij expres hier gehouden zodat de andere goden ruzie zouden krijgen en elkaar NIET helpen. Hij zij tegen de andere demonen dat ze mij moesten weg brengen.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna auw mn hoofd neeee riep ik

Laryanue
Karaoke-ster

Laryanue schreef:
In de duisternis kon hij zich niet oriënteren, voelde hij zich alsof hij verblind was, alsof er een blinddoek voor zijn ogen werd geknoopt, maar hij deze niet kon voelen. Toch kwam het niet in hem op om de vlammen weer terug te laten kleren, alsof zijn gedachten en instincten waren verdwenen. Het enige wat hij kon doen was luisteren naar de naderende geluiden. Er was een doodse stilte gevallen nadat Justin door de cel had geroepen dat ze hun koppen dicht moesten houden. Eerst had hij nog de neiging gehad om hem tegen te spreken, hem duidelijk te maken dat hij niet bereid was te gaan luisteren naar de god, maar toen hij de geluiden voor zichzelf hoorde was hij stilgevallen voor hij nog maar een letter kon uitspreken. Voor hij het wist schoot er iets open, waarschijnlijk de deur en kon hij horen met wat voor geweld een van hen uit de cel werd verwijderd. Tegen de tijd dat hij het voor elkaar had gekregen om weer een vlam te laten verschijnen was het al te laat, met een luide klap was de deur dichtgeslagen. Hij draaide zich om zodat hij de rest van de ruimte weer in beeld kreeg, Justin was verdwenen.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna wat gebeurd er ik klonk bag

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Het plotselinge licht verblindde hem niet alleen, het bracht zijn duizeligheid ook terug. Opnieuw begon zijn hoofd te bonken, opnieuw begon de pijn hem weer te treiteren. Na een paar minuten, toen hij eindelijk weer iets kon zien, stond hij op van de plaats waar hij eerde gevallen was. Vreemde vragen begonnen in zijn hoofd rond te spoken. Vragen waar hij zo snel mogelijk antwoord op wilde. Langzaam liep hij naar de wand, of eigenlijk, naar het krachtveld, benieuwd naar hoe veel het eigenlijk deed. Een schok van helse pijn schoot door hem heen, maar was niet genoeg om hem zijn hand terug te doen trekken. Sterker nog, ook zijn linkerhand bewoon zich naar de muur, dit keer sneller. Hierna liet hij ook zijn voorhoofd tegen het krachtveld aan rusten. Zijn mondhoeken krulden omhoog; waar de andere goden terugdeinsde, wilde hij meer. Hij wilde niet dat de vreselijke pijn stopte, maar uiteindelijk begon zijn lichaam toch te protesteren. Saunting gleed soepel langs de muur naar beneden, tot hij verdwaast op de grond zat. Nog steeds zwaar ademend en nog steeds glimlachend. Hij keek nog steeds naar de muur, toen hij riep: 'Noemen jullie dit nou pijn?!' Hij barstte in maniakaal gelach uit, en stond moeizaam op.
'Dit is nog niets vergeleken met wat ik kan aanrichten,' gromde hij. Hij liet zijn blik over de andere goden glijden, zijn blik bleef hangen bij Kumeza.
'Ik ben benieuwd,' begon hij, en hij zette een stap naar haar toe, 'Of mijn krachten hier ook werken...' Met een krankzinnige grijns op zijn gezicht wankelde hij naar Kumeza toe. Zijn stappen werden steeds zekerder, naarmate hij de vrouw naderde.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Justin riep luid, schreeuwde zelfs bijna, en dat had Kumeza nooit van een iemand zoals hem verwacht. Ze vond hem eerder een watje, altijd met kunst bezig, als er iets was wat ze onnuttig vond was het dat. Vandaar waarschijnlijk dat ze zweeg omdat het feit dat hij tegen hen allen durfde te schreeuwen toch op de een of andere manier van een zekere moed getuigde, al hoorde ze nu hun gekibbel gestopt was de voetstappen van naderend onheil. De cel werd maar kort geopend en door het plotselinge felle licht zag Kumeza alleen maar dat Justin naar buiten werd gesleurd, maar door wie, daar had ze het raden naar. Ze deed weer een paar passen achteruit omdat ze niet echt van licht hield, zeker niet als het zo fel en opeens verscheen. Tot haar verbazing begonnen plots nog meer goden het krachtveld te testen alsof haar pijn geen bewijs was geweest van de kracht van het vreemde ding dat hen hier binnen hield. Vooral Saunting leek er geen genoeg van te kunnen krijgen, maar ja ze had ondertussen wel ondervonden dat hij krankzinnig was en liet hem begaan, maar toen hij plots met die vreemde grijns en die monsterlijke blik in haar ogen naar haar toestapte veranderde de zaak. Kumeza wist wel ongeveer welke trucjes hij achter de hand had en keek hem vuil aan. "Saunting nog een stap dichter en ik veeg die grijns van je gezicht" zei ze doodserieus, met haar speelde je geen spelletjes.

Laryanue
Karaoke-ster

Laryanue schreef:
Zijn ogen volgden het schouwspel voor hem, keken toe hoe Saunting zijn vingers op het onzichtbare krachtveld liet rusten, maar niet terugdeinsde zoals ieder ander had gedaan. Zo krankzinnig als hij was kon hij er niet genoeg van krijgen. Het enige wat Darren kon doen was toekijken en een wenkbrauw optrekken op de momenten dat hij dacht dat Saunting zou gaan doorslaan. Alsof het krachtveld zijn gezond verstand had weggezogen en hem nog krankzinniger had gemaakt dan hij naar Darren's mening al was, wankelde Saunting naar Kumeza. De woorden zouden als een dreiging moeten klinken, alsof hij ze allemaal zou gaan martelen. Maar om een of andere reden kon Darren zijn lachen met moeite inhouden. Ze zaten nog geen dag opgesloten, en ze gooiden nu al met bedreigingen en boze blikken. Hij kreeg een nostalgisch gevoel als hij er zo over nadacht, vroeger was het nooit anders geweest. Met een grijns op zijn gezicht keek hij toe naar Kumeza's reactie, die terecht was, hij had het niet anders gedaan. Dreiging tegen dreiging, moge de sterkste winnen.

Anoniem
Straatmuzikant

DemonicBeauty schreef:
Justin

Hij schreeuwde harder dan hij ooit gedaan had. Hij vloekte en tierde en probeerde de cel open te krijgen. Niemand die hem hoorde of aandacht eraan besteedde. En de cel was zo gebouwd dat hij zelfs geen visueel contact met een van de andere goden kon maken. Niets of niemand kon hem hieruit helpen. Hij kon alleen zitten en wachten...

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna wat moeten we nu aaa laat me los riep ik

Mew
Straatmuzikant

Mew schreef:
Lysandra was weggelopen van de rest van de goden, zo ver als de ruimte het toeliet. Ze genoot van het geruzie, de uitroepen van pijn en het geschreeuw. Ze snapte niet waarom het bij iedereen leek alsof ze zichzelf wilden bewijzen, bewijs leveren dat ze beter waren dan de andere goden. Het geschreeuw van Justin ging door merg en been, en ze vroeg zich af wat ze in vredesnaam met hem aan het doen waren. Zo erg kon het toch niet zijn?
Ze mocht Saunting wel. Hij was niet bepaald aardig, maar zijn krankzinnigheid maakte haar aan het lachen en ze kon zich meestal inleven in zijn humor.
Weer weerklonk het gekrijs van Justin. Waarom zouden ze juist hem apart hebben gehouden? Zouden ze hem iets verteld hebben? Ze balde haar vuisten. Ze vond het absoluut niet leuk dat ze hier opgesloten zat, en het irriteerde haar dat Justin nu misschien iets wist dat zij niet wist. Opeens hoorde ze een laag, licht zoemend geluid. Met een ruk draaide ze zich om, en ze zag een klein plantje, net achter het krachtveld groeien. De kleine blaadjes groeiden als een razende en boorden zich toen in het krachtveld. Haar ogen werden groot en ze keek hoopvol toe, maar het plantje verkoolde direct bij aanraking. Het was weinig, maar ze moest dit aan de andere goden laten zien.
'Hallo?' Ze twijfelde over hoe ze de rest zou aanspreken. 'Jongens? Kom eens?' Haar stem weergalmde door de ruimte en een paar goden keken om.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna wat is er lysandra vroeg ik

Azelf
Straatmuzikant

Azelf schreef:
Het geroep van de andere godin negerend, hield Saunting toch even halt bij de woorden van Kumeza. De glimlach bleef op zijn gezicht, terwijl hij haar onderzoekend aankeek. 'En hoe wilde je dat geen doen?' vroeg hij treiterig. Hij schuifelde nog een stukje naar voren. Zijn onderzoekende blik veranderde naar een uitdagende. Voor Kumeza antwoord kon geven, ging Saunting door: 'Wat zou zo'n klein, bijna schattig meisje nou uit kunnen halen tegen de god van de dood?' De glimlach ging weer terug naar maniakale grijns, en hij wachtte op Kumeza's antwoord.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna lysandra vroeg ik

Mew
Straatmuzikant

Mew schreef:
'Het lijkt net alsof mijn krachten werken.' Lysandra zuchtte. 'Buiten het krachtveld dan, jammer genoeg. Moet je kijken...' Ze balde haar vuisten weer, en weer rees een klein plantje op uit de grond, dat weer verkoolde. Eigenlijk had ze dat wel verwacht, maar ze moest het de andere goden laten zien.
'Denk je dat dit ons misschien kan helpen eruit te komen?'

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Anna isscie zei ik zachtjes

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld