Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Bluesweater
Bijna kerst!!!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Eerste | Vorige | Pagina:
Disney next generation speeltopic
Anoniem
Internationale ster



En daar had de volgende alweer het lef om een brutale opmerking te maken, tegen hemzelf nog wel.  Het was overduidelijk dat ze niet wist wie ze tegenover zich had, want anders had de dame wel twee keer nagedacht voor ze een poging zou hebben gedaan om hem de les te lezen.

"En wie mag jij wel niet wezen? De dochter van Mister Know It All? Want in dat geval heb ik je zus al ontmoet. Ze staat daar en is al net zo irritant als jij," mopperde hij op een sarcastisch toontje en duidde opnieuw de grotere nieuweling aan met een kort, geïrriteerd knikje. "Dus voeg je maar bij het theekransje en ga daar de betweter uithangen. Zal vast heel gezellig zijn."

Seth was nog maar net klaar met onbekende dame nummer drie, toen hem iets wel heel erg vervelends ter ore schoot. Kamer 327. Zijn kamer. Dit betekende dat zij zijn kamergenoot was, maar dat kon gewoon niet. Dat kind was hier nog geen vijf minuten en had het al bijna op een janken gezet, dus hoe dachten ze dat ze hier levend uit zou komen met hem als kamergenoot?

Met een blik die overduidelijk liet zien dat hij het helemaal had gehad met alles, draaide hij zich om naar de kleine dame. "Zeg alsjeblieft dat je een grapje maakt? Ik heb echt al van alles als kamergenoot gehad, maar geen denken aan dat er één of ander heldenkind mijn kamer binnen komt!"

Voorgaande jaren hadden ze tenminste nog het fatsoen gehad om de helden van de slechterikken te scheiden en het kon absoluut niet zo zijn dat die kleuter een kind was van een slechterik, dus echt niet dat hij een kamer zou delen met haar. Zijn volledige aandacht was nu dan ook gericht op de kleine dame, die blijkbaar zijn kamergenoot was en de woorden van Lana en Sienna gingen dan ook zo goed als volledig langs hem heen.

"Ja, lekker boeiend," mompelde hij geïrriteerd tegen de eerste en negeerde de tweede, die er sowieso al gauw vandoor ging net als Lana. Opnieuw richtte hij zijn blik tot de kleine dame, ongeduldig op zijn antwoord wachtend.

Ladybambi
Internationale ster



Rustig keek Melanie op toen een jongen tegen haar begon te praten. "Ik dreig niet. Dreigen is iets wat je 9 van de 10 keer niet doet. Ik waarschuw en volg mijn woorden nauwlettend op. Daarom is die knul ook uitgegleden. Hoe gaat het spreekwoord ook alweer? Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in toch? Tsja hij groef een kuil voor dit meisje door haar uit te lachen. Daarom heb ik hem laten uitglijden. Ik hou niet van gepest of wat dan ook. Uitlachen hoort daar ook bij. Daarbij ben ik niet bang voor problemen. Ik heb thuis al genoeg gehad. Ben niet bang voor de boze wolf." zei ze en haalde een hand door haar lange blonde haren heen. Ze hield er niet van om betweter genoemd te worden, maar zou niet zakken tot het niveau van die kleine kindjes van de slechteriken. Dan was ze net als Hans, die bijna haar moeder en tante had vermoord! Alleen al het idee zorgde voor kippenvel op Melanie haar zachte, koude huidje. Ze glimlachte zwak toen het katje op haar schouder klom en hield haar goed vast. "Heb je het niet koud kleintje?" vroeg ze toch even ongerust. Ze was altijd iets kouder geweest dan de andere mensen. Logisch aangezien ze de prinses van het ijs was, maar het katje leek er geen last van te hebben aangezien ze van plan was om op haar schouder te blijven liggen. Misschien kon ze hem houden! Ze had nooit andere huisdieren gehad dan de sneeuwdiertjes die mam voor haar maakte. Gewoon omdat haar moeder het te gevaarlijk vond om haar een echt huisdier te geven. Even bleef ze in die gedachten, tot een meisje tegen haar uit begon te vallen en stond voorzichtig op, om het katje niet van haar schouder te laten vallen. "Ten eerste is dit ijspaleis niet mijn schuld. Het is waar dat ik mijn krachten niet beheers, maar dankzij mijn ketting zijn mijn krachten flink afgezwakt. Het koste me al heel veel moeite om die knul te laten uitglijden, laat staan dat ik deze hele school in een ijspaleis kon veranderen. Daarbij was er al overal ijs voor ik aankwam op school, dus kan ik onmogelijk de oorzaak zijn. Ik hou er niet van om zomaar de schuld te krijgen, terwijl ik niets gedaan heb. Blijkbaar zijn er meer mensen met de zelfde krachten als ik. Dat moet je eerst uitzoeken voor je iemand als schuldige aanwijst." Ze had moeite om haar kalmte te bewaren, toch klonk haar stem rustig. Haar woorden waren hard, maar haar stem was rustig en daar was ze blij om. Ze moest zich niet laten kisten door een schurk of door wie dan ook. Ze wist niet zeker of het meisje een schurk was, aangezien ze haar niet kende, maar aan haar reactie te zien waarschijnlijk wel. Een held zou toch eerst om verklaring vragen voor ze haar tot van alles uitmaakte? Of was zij de enige die om verklaringen vroeg? Blijkbaar wel.
Anoniem
Popster



De ruzie tussen iedereen was nog volop aan de gang, alhoewel het eigenlijk meer een ruzie leek te zijn tussen die nogal nare jongen en alle anderen. Zijn reputatie was zeker niet al te best. Echter toen ik mijn kamernummer had gezegd, richtte de jongen zijn blik op mij. Er verscheen een akelig gevoel in mijn lichaam. "Zeg alsjeblieft dat je een grapje maakt? Ik heb echt al van alles als kamergenoot gehad, maar geen denken aan dat er één of ander heldenkind mijn kamer binnen komt!". Zijn woorden kwamen hard bij me aan. Hij was er dus niet al te blij mee dat ik zijn kamergenoot was, sterker nog, was hij mijn kamergenoot? Niemand hier leek hem aardig te vinden en hij zag er ook niet uit als de aardigste jongen die er was. Hij noemde me een heldenkind en dat klonk niet vrij positief, wat dus sowieso betekende dat hij zelf ouders had die niet al te vriendelijk waren. Twee andere meisjes zeiden nog wat dingen tegen hem, maar hij leek ze vrijwel te negeren. Opnieuw was zijn aandacht weer op mij gericht, van zijn gezicht af te lezen verwachtte hij een antwoordt van mij. ''M-mijn kamer is echt 327'' zei ik dit keer nog wat zachter, bang voor de reactie van de jongen. Eigenlijk wilde ik zijn reactie niet weten. Nog voordat hij antwoordt kon geven sprak zijn broertje weer tegen me. ''Als ik jou was zou ik de deur maar op slot doen zodra je gaat douchen.'' Ik was niet de slimste, maar ik wist wel wat hij hiermee bedoelde. Het jongetje rende van de groep weg en zelf had ik er ook niet meer zoveel zin in. Ik liet mijn koffer staan en rende gewoon een van de richtingen op met gesloten ogen. Het duurde niet lang voordat ik tegen iemand aanbotste. Ik viel om maar kon mijn armen nog net om zijn middel plaatsen zodat ik niet op de grond zou vallen. Mijn armen zaten stevig om hem heen en mijn hoofd zat wat lager dan zijn middel. Het was een ongemakkelijke positie. Het gene wat me het eerst opviel, was de indrukwekkend koude temperatuur van zijn lichaam. Het was alsof ik versteende en mezelf niet kon bewegen en ik wist niet waarom dit zo was.

Anoniem
Landelijke ster



Lana zuchtte en stond recht voor haar deur, klaar om te betreden en gezien de lichten dat zich een weg baanden door de spleten was haar kamergenoot er ook al. Kon haar leven nog erger? Met een geïrriteerde gezicht opende ze de deur en liep ze de kamer in dat er afschuwelijk uitzag. "Wat?" Was het enige wat ze uit kon brengen. Met open mond keek ze om haar heen en zag ze alle donkere tinten. Langzaam voegden er ook maskers aan de donkere paarse muren die haar maar aanstaarden. Langzaam gaf deze uitstraling haar de trillingen en voelde ze een ijzige kilte.
''Hoe zit het met mijn zijde?!'' Ze keek naar de maskers en je kon makkelijk uit haar stem halen dat het haar niet beviel, maar wanneer ze een knuffel zag viel het wat tegen. ''Voodoo gedoe?'' Zei ze nog en pakte de knuffel op. ''Is dit wie ik denk dat het is?'' en ze legde de knuffel dat zoveel op Seth leek weer neer. Met een vraagteken keek ze naar haar kamergenoot. ''Jij bent vast Sienna. Ik ben Lana, dochter van Zeus die blijkbaar hier niet de enige is met een haat aan Seth.'' Diep in haar lachte ze er wel om en misschien dat het wel leuk kon worden. 
''Als dit Seth is, dan is alles wel weer goed.'' 
Anoniem
YouTube-ster



Rin voelde twee slanke armen zijn middel vastpakken. De twee armen voelden warm aan tegen zijn koude lichaam. 'E-eh sorry' Rin keek naar beneden en zag een meisje in een ongemakkelijke positie tegen hem aan leunen. 'Gaat het?' Rin keek bezorgd naar beneden, maar hij besefte dat het meisje het heel koud moest hebben, immers niet veel mensen hielden het lang vol om Rin aan te raken. Het meisje tilde haar hoofd voorzichtig omhoog terwijl haar handen nog steeds rondom zijn middel zaten vastgeklemd. ''mhm'' zei ze terwijl ze met haar hoofd knikte. Het duurde even voordat haar armen van hem loslieten. Opgelucht zuchtte Rin. Vervolgends klonk de stem van de dokter opnieuw in zijn hoofd. 'Ik had haar wel kunnen bevriezen...' Rin schrok van zijn eigen gedachten. Hij draaide zich om en rende weg. In een opwelling had hij zijn staf tijdens de botsing laten vallen. Hij wilde zijn staf oppakken maar hij gleed uit over zijn eigen ijs. 'Ouch' Moeizaam stond hij op. Uiteindelijk besloot hij zich toch maar voor te stellen aan het meisje. 'Hoi ik ben Rin Frost' Terwijl hij het zei meed hij oogcontact, maar hij stak toch zijn hand uit. 'Ze zal me wel een sukkel vinden,' vanbinnen grijnsde Rin dat hij dit deed.

Het deed Rin denken aan de eerste keer dat hij een meisje zag.  Zijn moeder, de tandenfee kon je nu niet bepaald een meisje noemen. Ze heeft geen lang haar zoals de meeste meisjes en ze is, volgens Rin, ook absoluut niet cute. Hoe zijn vader precies verlieft geworden is op haar, is Rin een raadsel. Toen Rin met zijn vader voor het eerst, en voor het laatst, in een dorp was, botste Rin ook tegen een meisje aan. Hij was zo verbaasd over alle andere wezens. Zelf kende hij immers alleen maar de paashaas, de zandman en de kerstman. Het meisje vroeg of Rin oké was, alleen Rin was zo verbaasd over dit onbekende wezen, dat hij haar wilde voelen. Hij raakte het meisje aan, alleen zijn ijs was zich al aan het verspreiden. Het was dat zijn vader erbij was, anders had het uit de hand kunnen lopen. Toen Rin wilde vragen of het meisje oké was, rende ze huilend weg. De afkeurende blikken van de omstanders priemden nog in zijn rug. Sindsdien wist Rin niet hoe je met meisjes om moest gaan, en hij was bang voor afwijzing.

Dauntless
Wereldberoemd



"Ik heb vorig jaar ook al gevraagd naar een apparte kamer. Maar blijkbaar wilt men niet inzien dat ik mijn spullen onmogelijk in zo'n klein oppervlak kan krijgen. Zelfs in een hele kamer is het al vrij krap." Sienna had de boze toon in haar stem wel gehoord maar schonk er niet bepaald aandacht aan. Ze wierp een vluchtige blik op haar kamergenote die net het kleine popje van de vloer raapte. Ze had haar al eerder ontmoet zojuist in de gang. Als dochter van Zeus behoorde ze tot de kant van de goeden al leek ze niet bepaald het meest doorsnee type goeierik. Daarbij had ze net zoals zij een hekel aan Seth. Een gemeenschappelijke vijand was altijd een goede fundering voor een vriendschap. Ook zou haar goddelijke vader haar erg van pas komen en bood een vriendschap tussen Sienna en Lana vele mogelijkheden voor haar. "Dat is inderdaad Seth. Jammergenoeg is het nog niet af. Jullie halfgoden zijn net dat ietsje moeilijker te bezweren dan gewone doorsnee mensen. Maar met jou hulp moet het wel lukken denk ik. Ik ben inderdaad Sienna Facilier, dochter van Dr Facilier, aangename kennismaking" zei ze en draaide zich met een uitgestrekte hand om naar haar kamergenote. "Al moet ik er wel nog even bij zeggen dat ondanks we een gemeenschappelijke vijand hebben ik je nog altijd niet meteen aardig vindt. Het is gewoon de hele goed, slecht kwestie en na wat er met mijn vader is gebeurt heb ik zo'n beetje een hekel aan alles wat tot het goede behoort. Maar een samenwerking tussen ons beide zie ik zeker zitten."
Account verwijderd




'ik ben de dochter van hercules, en ik heb geen zus dus die heb je niet ontmoet' zei Lydia boos tegen de grote jongen 'als je me nu zou willen excuseren ik ga haar helpen met haar koffer' ze pakte de koffer van het meisje met gemak op. 'kom je?' ze deed een paar stappen richting de trap


sorry heel kort :$
Dauntless
Wereldberoemd



Olivers kamergenoot liet op zich wachten en Oliver zelf was niet bepaald geduldig, al kon hij ook niet wachten om hem te ontmoeten. Buiten hoorde hij mensen met elkaar praten en zijn nieuwsgierigheid naar hun gesprek maakte het er niet echt beter op. Uiteindelijk stak hij zijn hoofd uit de deuropening in de hoop dat net op dat moment zijn kamergenoot aangewandeld zou komen. Tevergeefs, dan kon hij net zo goed zich in het gesprek gaan mengen. Hij stond immers te popelen nieuwe mensen te ontmoeten, die net zoals hem waren. Met handen in zijn zakken wandelden hij op het groepje af. Nu hij hen van dichterbij kon bekijken leek het hem misschien toch niet het beste moment om zich te introduceren, maar hij was hier nu toch al.
Hij nam zijn pet even van zijn hoofd: "Goeiemorgen, ik ben Oliver, Oliver Poppins. Het leek me wel aangenaam om de school niet op mijn eentje te hoeven verkennen, dus vroeg ik me af of iemand van jullie misschien geïnteresseerd is om mee te gaan?"

__________
Sorry voor de kortheid.
Anoniem
Landelijke ster



Lana keek op naar haar hand, maar nam het toch aan. ''Je roep me maar wanneer je hulp nodig hebt.'', zei ze tegen Sienna. 
''Als er mensen over vragen, dan heb ik er niets mee te maken.''. Lana liep naar haar eigen bed toe en kreeg bijna de kriebels van de voodoo maskers aan de muur, maar liet het niet weten. Op haar gemak pakte ze haar schooluniform uit waar een berg was afgebeeld met een groot gebouw dat boven de rest uitstak en een bliksemschicht op de achtergrond. Waarschijnlijk moest het Olympus voorstellen. Ze zuchtte en gooide het aan de einde van het bed neer. Ze had helemaal geen zin in het begin van school en zou er helemaal niet vandaag mee beginnen.
Ze besloot om het gebouw te verkennen en sloot haar koffer. Het was best een indrukwekkend gebouw als het aan Lana lag. Er waren meer kleinere gangen dan wat er in Olympus was. Als ze de kamer uitliep keek ze naar de plek waar nog steeds veel mensen stonden. Kon het nog erger dacht ze? Meteen liep ze door het groepje heen zonder iets te zeggen. 
ze wou nog antwoorden of de jongen mee wou gaan, maar wie wilt Lana nou als gezelschap? 
Vanaf kleins af aan had ze nooit kunnen opschieten met andere kinderen. Iedereen was bang voor haar doordat ze de kind is van een oppergod en dat was het. Als ze ooit maar iets probeerden te zeggen teisterden ze al achteruit. In de loop van de jaren gaf ze het maar gewoon op om met anderen te spreken en richtte ze meer op haar studie en krachten.
Wanneer ze door de gangen liep liet ze iets vallen dat ze niet in de gaten het. Het was een hangertje dat ze meestal als armband droeg en wat ze van haar moeder had gekregen. Het was haar enige troost in haar jeugd.
Account verwijderd




'aangenaam kennis te maken Oliver, mijn naam is Lydia. Ik breng eerst de koffer van haar' Lydia wees naar het kleine meisje 'en mijn eigen koffer naar boven, daarna wil ik best samen met jou de school verkennen' ze draaide zich om en begon naar boven te lopen
Anoniem
Popster



RIP
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Eerste | Vorige | Pagina: