Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Jdbo met first

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
yasmine:

ik geef mijn patiënten graag het voordeel van de twijfel en laat Justin zijn pols langzaam los. "Ik zou zeggen eet smakelijk." lach ik naar hem. "Heb je ondertussen nog vragen gekregen die je me wilt stellen?" Vraag ik aan hem. Het is beter dat ze praten met de mensen die ze in de beperkte zien. Ze zitten al het groostet deel van de dag op hun kamer en dan is wat sociaal contact niet slecht. "Jij lijkt wel wat afwezig en ik denk dat het niet alleen een afkickverschijnsel is. Denk je aan iets? Of zit je met iets?"

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Een beetje onverschillig haal ik mijn schouders op. Zo goed als mijn humeur daar straks was, zo slecht is het nu. 'Ik weet niet.' Zeg ik droog. Ik mis mijn ouders, en dan vooral mijn moeder. Ik mis mijn vriend Tyler en mijn hondje Spyke. Ik mis zelfs Robby mijn chauffeur en een van mijn bodyguards. Met hem heb ik een hele goede band, wat heel fijn is, aangezien ik hem het vaakst zie van zegmaar iedereen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Bemoedigend leg ik mijn hand op zijn schouder. "Justin, als er iets is, kan je me dat vertellen. Ik ben je begeleider, maar ook gebonden aan beroepsgeheim voor een deel. Bepaalde informatie die jij niet wilt dat gedeeld word vertel ik niet door. Het is begrijpelijk dzt er veel door je hoofd spookt nu je hier bent. Je hebt niet meer de totale vrijheid die je hier voor had en ook niet de middelen om van bepaalde stress of dingen af te raken. Deze omgeving is nieuw en je bent hier ook maar gewoon in wakker geworden zonder enige besef dat je hier eerst was. Dus beschouw me niet alleen als een begeleider of een werknemer hier, maar ook als een vriendin waar je met je problemen heen kunt." Ik kijk hem aan en haal dan langzaam mijn hand van zijn schouder. "Ik ben trouwens zeker dat jij kan afkicken. Ik heb niet snel zoveel vertrouwen in patiënten, maar jou zie ik hier nog wel eens over 10 weken buiten wandelen."

First
Internationale ster

First schreef:
Justin:

Even lijkt het me allemaal te veel worden. Ze klinkt als mijn moeder. Zij had hetzelfde kunnen zeggen. Oh wat mis ik haar. Ik wil haar vertellen dat het me spijt en dat ik naar haar had moeten luisteren. Maar ik moest weer eens aan mezelf denken. Ik draai mijn gezicht richting Yasmine en laat mijn hoofd op haar schouder vallen. Nog steeds heb ik niets gezegd. Als ik twee armen om me heen voel, kan ik me niet meer inhouden. Ik voel me een idioot, maar ik kan het niet stoppen. De controle die ik vroeger had over mijn emoties ben ik verloren, schiet het door mijn hoofd. Die rotdrugs.. Als ik hier uitgeraak koop ik meteen een nieuwe auto voor mijn moeder. Deze gedachte troost mijn verdriet een beetje. Ik ga een lied voor haar schrijven en ik zal meer dagen met haar plannen.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Er komen geen woorden uit Justin zijn mond, maar in plaats daarvan krijg ik een betekenisvol gebaar. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Ik sla mijn armen om hem heen. Aan zijn blik te zien denkt hij aan dingen die hem duidelijk niet vrolijk maken. Misschien ziet hij nu in wat hij dor de drugs is verloren, wie hij gekwetst heeft, wat hij allemaal gedaan en verpest heeft. Het is niet mijn taak het er in te wrijven en dat ga ik niet doen. Hij maakt heel erg veel vooruit gang en dat zelfs op zijn eerste dag. Ik zag bij oudere patiënten dit resultaat pas na één of twee weken. Justin laat me echt versteld staan. "Ben je liever een beetje alleen of mag ik bij je blijven?" vraag ik fluisterend aan hem.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Ik wil dat je blijft.' Fluister ik terug. Dan herpak ik me. Ik veeg met een mouw van mijn trui mijn ogen droog en sta op. 'Zullen we nog verder lopen?' Ik haal mijn neus op. We lopen wat verder en komen bij een fonteintje. Hier ziet de tuin er al een stuk mooier uit. 'Vertel eens wat over jezelf?' Hoor ik mezelf vragen. Het is ietwat direct, maar ik vind dat ik het recht heb wat te weten over haar. Bovendien, zal ik haar daardoor meer kunnen vertrouwen

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Het doet me deugd dat Justin wilt dat ik blijf. Hij herpakt zich wel snel. Justin droogt zijn tranen nog voor ik hem een zakdoek kan geven. "Is goed. Als je dat graag wilt." ik sta op van het bankje en stap met hem dieper de tuin in. De tuin stelt niet veel voor in het begin, maar hoe dieper je eri. Gaat hoe mooier die word. We komen bij de fontein. Het hartje van de tuin. Dit is echt een prachtige plek met veel bloemen en groen. De banken staan rond om de fontein tussen de bomen in de schaduw. Opeens vraagt Justin om wat over mezelf te vertellen. "Mmm, ik ben Yasmine riverwood, ik ben 18 en werk hier nu een jaar. Ik woon op mijn eigen, want mijn ouders zijn op mijn 15 omgekomen bij een verkeersongeval. De reden dat ik mensen wil helpen met hun drugsproblemen is omdat het de schuld is van de drugs dat het ongeval gebeurt is. De bestuurder van die andere auto was onder invloed. Als die dat niet was waren mijn ouders er nog." zeg ik tegen hem. Hij mag het best weten, misschien dat het zijn ogen opent.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Wauw, wat heftig.' Ik schrik van het verhaal dat Yasmine me verteld. 'Ik vind het echt heel vervelend voor je.' Ik vind het moeilijk het gevoel wat Yasmine erbij krijgt te peilen, omdat ik haar gezichtsuitdrukking niet kan zien. Ook is er niets van verdriet in haar stem te horen, hoewel ze natuurlijk ook niet opgewekt klinkt. Ik moet er zelf niet aan denken, al zou ik mijn moeder nooit meer zien. Ze betekent de hele wereld voor me en niemand is belangrijker dan haar. Weer denk ik terug aan de middag dat het misging en ik het huis overhoop hielp. Misschien was ze zelfs wel bang van me op dat moment.. Ik had ook zo'n woede-uitbarsting. Wat ben ik blij dat ik haar verder niets heb aangedaan..

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Mmm, ik hoop gewoon dat de mensen die hier zitten zo iets nooit zullen doen. Dus jij ook Justin. Wees wijs en eenmaal dat je hier uitkomt wil ik je hier nooit meer terug zien." Ik slik even om mn verdriet te onderdrukken. Het is niet minn taak om door de patiënten getroost te worden. Ik moet hun helpen. Enkel de laatste weken mogen de rollen worden omgedraaid. Of toch op zijn minst gelijk komen. Ik merk dat Justin aan iets denkt. "Hey, waar denk je aan?" Vraag ik lief. Ik ga op een bank zitten en nodig hem met een handgebaar uit om ook te komen zitten.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

Ik ga naast Yasmine op het bankje zitten. 'Als ik hieruit kom, en dat komt mede door jouw hulp, zou ik je zeker nog eens terug willen zien.' Zeg ik met een schamper lachje tegen haar. Als ik haar aankijk zie ik dat ze het moeilijk heeft. 'Heb je er verder ooit hulp mee gehad?' Vraag ik heel voorzichtig. 'Het verliezen van je ouders is niet zomaar wat hè.. Praat je er ooit met mensen over? Je vriendje of een goede vriend of vriendin, als je die geen hebt.' Ik wist dat het heel belangrijk was. Zelf heb ik eerder in mijn leven ook dingen meegemaakt die je geen enkel mens toewenst. Het praten heeft me veel geholpen, nadat ik de eerste sessies niet meer kon dan alleen maar vloeken en tieren. Uiteindelijk na een jaar of twee heb ik haar bedankt met een nieuwe auto. Ze was zo blij dat ze me vertelde dat ik altijd nog eens langs kon komen, wanneer ik haar nodig had. En zodoende ga ik maandelijks nog bij haar langs om mijn verhaal te doen over dingen die ik meemaak en die ik geen plaats heb kunnen geven.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

Het is lief dat justin me nog eens zou willen zien als hij hier uit is, maar alleen zou mijn huidige vriend dat niet toelaten. Hij is snel jaloers, gemeen, egoïstisch. Niet de leukste man die je bij je wilt hebben. Het jammere is, is dat ik het et uit kan maken met hem of de dood staat voor mij ook geschreven. "Ik ben 2 jaar na psycholoog geweest. Mijn oma en opa hebben me verder opgevoed, maar ze werden te oud dus was het beter dat ik zo snel mogelijk op mezelf ging wonen. Nu zitten zij in een rusthuis en ga ik elke zondag langs. " zeg ik tegen hem. Het is de eerste keer dat ik zoveel vertel. Normaal stopt het bij de dood van mijn ouders, maar Justin geeft me ondanks zijn verslaving een goed gevoel. Het gevoel van vertrouwen. Ik voel me nu al beter bij Justin dan dat ik me dit hele jaar al bij Jason voel. Wat bezielde me toch toen? Waarom zag ik niet dat die zo een klootzak was.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Goed van je.' Ik leg voorzichtig mijn hand op haar been, wachtend tot ze hem eraf duwt. Als ik merk dat ze dit niet doet krijg ik vertrouwen. Ik vind haar tot nu toe een geweldige meid. Ze is zeker in wat ze doet en ook heel lief. Ze ziet er ook nog eens heel leuk uit. 'Ik zou je opa en oma dolgraag eens ontmoeten, het zullen geweldige mensen zijn.' Ik wist dat het niet kon, maar ik wilde Yasmine het gevoel geven dat ze er niet alleen voor stond. Als ik hier ooit weg mocht, zou ik haar zeker opzoeken, al was het maar om te kijken hoe het met haar ging. Een meisje dat dit had meegemaakt, kon je niet aan haar lot overlaten. Al was Yasmine een erg sterke meid. Op dat moment hoorde ik een zoemer gaan. 'Het is tijd, is het niet?' Vroeg ik Yasmine.

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

justin legt zijn hand op mijn been. Normaal zou mijn reflex zijn die er af doen, maar dat doe ik niet. Het voelt goed. Als hij nuchter is is het echt een leuke jongen. Ik heb wel al wat andere dingen over hem gelezen in de bladen, maar als hij hier zo bij mij zit lijkt dat allemaal onzin. "Misschien ooit eens. Dan zal je wel heel braaf moeten zijn en niet zomaar de sessie uitlopen." Nou ja, ik kon het op zijn minst nog eens zeggen dat hij zo iets niet mag doen. Ik ben niet vanplan het altijd bevelend te zeggen van: je mag dit en dat en si en la niet doen. Neen, 1 keer of 2 keer doe ik dat, maar ik ga niet zo beginnen. Ik probeer het liever later nog eens te zeggen dat zo iets niet door de beugel kan dan het op het moment zelf nog stressvoller te maken. Zelf luisterde ik ook niet graag naar de bevelen van mensen dus waarom zouden die mensen het wel doen? de meeste zijn veel erg dan ik. Veel opstanodiger en dagen je gewoon uit. Opeens gaat de zoemer van mijn timer af. Ik zet hem af en knik met een wat zielig gezicht. "Helaas wel. Moet je nog eens naar het toilet voor je terug naar je kamer moet?" Vraag ik dan maar.

First
Internationale ster

First schreef:
Justin;

'Uhh, ik ga wel even ja.' Ik hoefde niet per se naar het toilet, maar stelde graag de tijd nog wat uit voor ik terug moest naar mijn gevangeniskamertje. Met grote passen liep ik richting de toiletten, gevolgd door Yasmine. Het liefst was ik nog uren blijven zitten om naar haar verhalen te luisteren. Ik vond haar interessant en dat was niet iets dat iedereen was voor mij. Ik was geboeid door de dingen die ze vertelde, maar ook de nuchterheid waarmee. Van haar kon ik nog wat leren. Enkele minuten later stond ik weer langs Yasmine. Na een korte zwijgzame wandeling terug, zat ik weer alleen in mijn kamertje. Hoe lang zou ik het nog volhouden?

Roxy130
Landelijke ster

roxy130 schreef:
Yasmine:

"Dan lopen we in het terugkeren daarlangs en houden daar een korte stop." Ik sta op van de bank. Justin is eerder bij de wc dan ik wat ook inhoud dat ik hem niet vast kon pakken. Het duurt maar even voor hij terug bij me is. Bij Justin zijn is best gezellig. Hij toont echt interesse in me. De meeste doen nep om vroeger Buiten te raken. Helaas voor hun. Het lukt ze niet. Zo dom ben ik nu ook weer niet. Samen met Justin ga ik naar zijn kamer. De weg er naar toe hebben we geen woord meer gezegd. Ik maak dan ook zijn deur vast nadat ik hem nog een klein lachje heb gegeven. Kon Jason niet zowat meer lijken op Justin?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld