Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG) Sillage (Schrijftopic)

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Toen de kar eindelijk stil stond, begon Drew meer kracht en energie te krijgen. Hij voelde kettingen om zijn polsen, maar had geen idee waarom. Het maakte ook niet echt uit. Drew zou het vanzelf wel merken. Langzaam opende Drew zijn ogen al kneep ze meteen weer dicht door de felle zon. Hij voelde hoe hij werd opgepakt en stond nog een beetje wankel op zijn benen, hoewel hij het niet probeerde te laten merken. Even keek Drew om zich heen. De wind speelde met zijn haren al voelde hij de kracht ervan niet. Meestal voelde hij het wel, maar hij merkte al dat de rest hun krachten ook niet kon gebruiken. Anders zou Jin waarschijnlijk allang los zijn. Zou dat door die boeien komen? Volgens hem had hij er net wel wat over gehoord, maar de exacte woorden kon hij zich niet meer voor de geest halen.
Rustig keek Drew een beetje om zich heen, toen ze het feest ingingen. Meteen veranderde het feest in doodse stilte. Iets zei hem dat ze blij mochten wezen dat blikken niet konden doden. Blijkbaar waren ze niet zo dol op Finn, aangezien ze hier door hem waren. Even probeerde Drew de wind door zijn boeien te halen, maar die gehoorzaamde hem niet.
Drew moest toegeven dat Finn dapper was. Hoe hij zomaar de zogenaamde gevolgen op zich nam, die de anderen van hem eisten. Volgens Drew herinnerde Finn zich niet veel van zijn verleden. Hoe kon hij dan weten dat die mensen, waar ze het over hadden, zijn ouders waren? Drew zou niet zomaar de gevolgen accepteren van iemand die hij niet kende.
Stil keek hij toe, hoe Finn een zwaard in zijn handen kreeg en begon te vechten tegen een hamer. Drew had Finn wel eens gezien met een stok, maar een zwaard was blijkbaar iets heel anders. Finn was echt een zwakkeling op dat moment. Hoewel dat wel in hun voordeel werkte, aangezien ze bevrijd werden.
Even haalde Drew zijn handen over zijn polsen heen en ging vervolgens bij Jinn zitten. Hij had helemaal geen trek, maar de kracht van de wind voelde hij weer door zich heen stromen. Meteen voelde hij zich ook veel sterker. Drew had geen idee dat hij zoveel op de wind vertrouwde. Er zo afhankelijk van was geworden. Het was fijn om de wind weer door zich heen te voelen stromen, hoewel hij merkte dat Jin zich vreemd gedroeg. Al hoewel, wat is nu vreemd bij hem?
"Gaat het wel?" vroeg Drew zacht aan Jin, terwijl om hun heen het feest begon. Op dat moment begon Jin echter te spelen op zijn viool. Hij moest toegeven dat Jin goed was. Zowel zacht als warm spelen, met erdoor heen zo duister? Dat zou Drew niet zomaar kunnen. Het zou in elk geval niet zo goed klinken, ging Drew vanuit. Maar hij kon helemaal geen muziek spelen. Hij luisterde ook liever.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Er bestond een grens tussen dapperheid en domheid. Als mensen zeiden dat hij misschien NIET hoefde te boeten voor whatever zijn ouders ook gedaan hadden, hoefde hij dat dus ook NIET TE DOEN!?! Het was dus behoorlijk dom in de ogen van Yona. Ze was weer bijgekomen en had gezien hoe hij helemaal werd ingemaakt. De idioot. De dappere idioot. Nou ja, ze werden wel bevrijd doordat hij helemaal werd ingemaakt. Het was een beetje een vage situatie. Yona kon zich niet echt goed concentreren en bevatte niet helemaal wat er gebeurde. Ze had eerder in haar hoofd gehad dat ze weg zouden lopen en vechten om het land te verdedigen. Niet om gevangen genomen te worden voordat ze überhaupt het weeshuis zouden verlaten. Het voelde a) vaag en b) erg beschamend. En ze wist niet waar ze naartoe gingen. Wat moest ze doen? Vluchten zou geen optie zijn, want ze had net al gezien dat Finn helemaal ingemaakt werd, terwijl zij juist Finn bijna nooit verslagen had. Zij had dus nog minder kans op slagen dan Finn. Toen het feest begon ging ze een beetje aan de rand zitten. Ze had wel honger, maar ze had nu geen zin om eten te halen. Ze wist niet wat die mensen van haar dachten, dus ze wilde op safe spelen zodat ze niet de mensen boos zou maken waardoor die ene "Teddy" (die er minder knuffelig uitzag dan haar eigen teddy, haar knuffel) haar tot Yona-soep ging verpulveren.

Vivid
Landelijke ster

Vivid schreef:
Jin keek op zonder dat hij stopte met spelen, zijn ogen vonden die van Drew. Jin had altijd al de perfecte controle over zijn viool gehad, eentje die hij had zo lang als hij zich kon herinneren. Soms leek hij hele gesprekken te hebben met zijn viool, die altijd bij zijn zijde was. Hij was eigenlijk best wel blij dat hij de viool mee had kunnen nemen.
Hij had eerst toegekeken hoe de idioot van een Finn werd ingemaakt, iets wat Jin een beetje verbaasde. Aan de andere kant had hij het ook wel verwacht, aangezien zijn tegenstander een gigantische beer was geweest en Finn nooit echt met echte zwaarden had kunnen oefenen. Toch voelde hij zich ergens een beetje teleurgesteld; hij had Finn graag willen aanmoedigen, misschien wel aan zijn zijde staan tijdens een gevecht en-
Jin betrapte zichzelf op deze gedachten en schudde zijn hoofd, een diepe hap adem nemend. Samen met de anderen vechten? Dat was hij nooit van plan geweest. Hij vond ontsnappen prima, maar daarna zouden hun wegen toch scheiden. Ook nu wist hij dat hij er niet lang meer zou zijn. Hij zou waarschijnlijk in de nacht verdwijnen, als een schaduw. De anderen wisten dit waarschijnlijk ook wel. Jin was niet van plan om zich mee te laten nemen naar wie weet waar. Hij stopte met spelen, de laatste noot weerklonk in de ruimte terwijl hij naar Drew keek.
'Het gaat prima met mij. Alles is perfect.' Zei Jin droogjes, maar toen opeens kreeg zijn zichtbare oog een gevaarlijke glinster. 'Wacht, dit is echt perfect... vanuit deze situatie...' Zijn ogen vernauwden zich terwijl hij om zich heen keek.
Je moet naar Wyster.
'Ik moet naar Wyster.' Zei Jin opeens luidop, tot zijn eigen verbazing. Wat zou hij moeten in het land van schaduw en corruptie? Één van de gevallen landen? Maar toch... het klonk niet als een gek idee. Wyster, heh? Dat kon wel interessant zijn.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De meeste Birhmanen waren niet zo ontvankelijk als Tedwin. Deze mensen kenden duidelijk zijn ouders, maar het leek Finn niet het juiste moment naar hen te vragen. Niet nu ze niet alleen hem, maar ook zijn vrienden konden pijn doen. Gelukkig bracht Jins muziek terug wat sfeer. De meeste hadden niet eens door hoe de schaduwen op de muren tot leven leken te komen en hun eigen macabere dans, dansten. Toen hij stopte met spelen begonnen al snel enkele andere mensen met een nieuw lied. Het was veel ruiger en zwaarder dan Jins muziek. Finn zei het niet hardop, maar stiekem prefereerde hij Jins vioolspel.
"Wyster?" Herhaalde Finn verbaasd. Hij had wel eens geruchten gehoord over dat land. Het was geen plaats waar je graag wilde zijn, doordrongen van corruptie en manipulatie. Een Wysteriaan was niet te vertrouwen, niet dat Finn er ooit één had onmoet. "Waarom moet je naar Wyster?"
"Hey welp waarom zing jij niet eens een liedje." Voor Jin kon antwoorden sprak Eira hem aan.
"Ik kan niet zingen." Gaf Finn aarzelend toe.
"Niet vechten, niet zingen is er iets wat je wel kunt? Er moet toch wel één liedje zijn dat je kent? Wie die Eira ook was, ze mocht Finn duidelijk niet. De andere Birhmanen kozen haar kant en al snel werd de groepsdruk hem te veel.
"Er is wel één liedje." Al snel werd hij door een paar andere mensen op een tafel geduwd. Blozend zong Finn het liedje in die vreemde taal. Opnieuw sloeg de sfeer om. Zong hij dan zo slecht?
"Zie je wel Ted. Deze jongen is een gevaar voor ons. Zijn moeder heeft hem teveel beïnvloedt." Riep Eira. Teds uitdrukking was onrustwekkend. "Het was absoluut niet mijn bedoeling om jullie te kwetsen. Ik weet niet eens waar het lied over gaat."
"Leugens, allemaal leugens!"
"Eira zo is het wel genoeg. Morgen reizen we naar Birhma, met hem, levend. Jongelingen het is beter als jullie gaan slapen. Enkel Finn wordt verplicht mee te reizen, de anderen mogen kiezen waar hun pad heen leidt. Goedenacht en moge de moeder beer over jullie waken." Finn wist nu al dat hij niet veel zou slapen. Blijkbaar wilde de meerderheid hem hier dood hebben. Waarom wist hij niet. Enkel Tedwin leek aan zijn kant te staan dus hij kon beter doen wat de beer hem opdroeg voor ook hij zich tegen hem keerde.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew kreeg een beetje de kriebels van hoe Jin deed. Zijn ene oog was zo vreemd, net als zijn gedrag. Wat was er de laatste tijd toch aan de hand? Drew vond dit niet echt wat je noemde fijn. Ontvoering, gedragsverandering, doodstraffen. Goed, Drew wilde wel eens weten wat er in de wereld aan de hand was. Hij wilde weg uit het weeshuis, maar iets in hem wilde nu meteen weer terug. In het weeshuis wist Drew tenminste waar hij aan toe was. Was er niemand die hem of zijn vrienden wilde vermoorden en was het gewoon heerlijk rustig. Ja af en toe waren er wat drama's. Dan was iemand zijn tandenborstel kwijt, dan werd er even gepest of stiekem gevochten zonder dat de mama's het wisten, maar hij wist wat er gebeurde. Hij wist waar hij heen kon om eraan te ontsnappen. Nu wist hij niets.
Drew keek op toen Finn opeens in een vreemde taal begon te zingen en niet eens wist wat hij zong. In deze omstandigheden moest je nooit iets doen wat je niet wist wat je deed. Ze wilden Finn dood hebben en hij ging in een taal zingen terwijl hij niet eens wist wat hij zong? Stel dat hij hen had beledigd? De anderen leken er niet zo dol op te zijn. Alleen de reuze teddybeer, die niet zo teddyachtig was, leek nog aan hun kant te staan. Geweldig. "Finn, zing de volgende keer iets waarvan je weet wat je zingt of verzin iets" fluisterde Drew zacht tegen Finn, maar toen veranderde de wind opeens om hem heen en knalde hij hard van zijn stoel af, met zijn hoofd tegen de tafel achter hem.
"Auw" kreunde Drew mopperend en ging met zijn hand over zijn hoofd heen. Het voelde een beetje vochtig aan, maar hij zag geen bloed aan zijn hand. Dat was in elk geval iets. "Oké, wie is er zo grappig?" vroeg Drew vervolgens en keek om zich heen. Misschien geen goed idee om iemand de schuld te geven, maar dit deed Drew zelf niet en hij wilde graag weten wie zijn kracht tegen hem gebruikte. Hij hield van de wind, maar niet zo.

Vivid
Landelijke ster

Vivid schreef:
Je moet naar Wyster, Hythen. We hebben je nodig. We hebben een leider nodig. Wyster is van jou.
'Wyster is van mij?' Jin begon zachtjes tegen zichzelf te praten, hoewel het niet veel mensen leek op te vallen. De stem begon nu toch wel wat interessante dingen te zeggen.
Hythen, je moet naar Wyster. Alleen een Selenion kan de troon-
'De troon? Whoa, even een stapje terug...' Mompelde Jin, zijn stem iets zachter. 'Wat is dit over de troon? Wie ben jij en waarom noem je mij Hythen? Wat is een Selenion?'
Verdorie, hoe dom kun je zijn? Jij bent Hythen, Hythen Ryhael Selenion. Wyster is van jou, je hoort daar thuis. Ik ben... het is een lang verhaal.
'Kunnen anderen jou horen?'
Hadden mensen je zo raar aangestaard alsof je tegen jezelf fluistert als ze mij zouden kunnen horen? Natuurlijk niet! Ik praat rechtstreeks tegen jou.
Het was de eerste keer dat Jin een geslacht aan de stem kon linken en het was overduidelijk een meisje, hoewel, een jonge vrouw. Ze klonk een beetje pissig, alsof haar geduld op was.
'Wat is je naam?' Fluisterde Jin nieuwsgierig.
Mijn naam... jeetje, je bent echt alles vergeten, of niet? Mijn naam is Astrael. Probeer het dit keer te onthouden, wil je? Luister, Hythen, je moet naar Wyster. Dat is het enigste wat telt momenteel! Je weet dat je-
Jin schoot op toen Drew naar achteren viel en de stem, Astrael, verdween uit zijn hoofd. Een paar mensen die eerst naar hem hadden gekeken, keken nu verbaast naar Drew.
Jin stond op.
'Nou, het was leuk om iedereen te ontmoeten, bedankt voor de gratis lift en het vermaak. Finn, ik vind je stem wel mooi, maar ik ben het met Drew eens; misschien moet je voortaan eest even nadenken. In ieder geval, ik moet er weer eens vandoor. Ik moet naar Wyster. Als iemand zou vriendelijk wil zijn om mij de weg aan te wijzen. Oh, en weet iemand iets over een dergelijke Selenion? Alle informatie zou fijn zijn.' Zei hij redelijk luid en nonchalant. Natuurlijk wist de jongen niet dat Selenion de nobele naam was van de oude heersers in Wyster, die bekend stonden om duisternis, martelingen, corruptie en eigenlijk alles wat niet kon of vreselijk was. Het land was altijd al gehaat door alle andere landen, was de grote reden van veel oorlogen en de Selenion naam was eentje die mensen liever niet hoorden. Het hielp ook niet echt dat zijn eerdere gesprek door sommigen was gehoord, hoewel enkel zijn kant. Al met al was hij momenteel een beetje de gek die eerst tegen zichzelf aan het praten was en daarna doodleuk de weg naar Wyster vroeg.
'En is er nou eindelijk iemand die mij een appel kan geven?' Voegde Jin even snel toe; hij had aardig honger gekregen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld