Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Lily liep in haar sweatpants en sportbeha rond in huis terwijl ze wat las in één van haar tijdschriften. Ze was net gaan fitnessen en had nood aan wat rust. Maar de adrenaline raasde nog dor haar lichaam. Dat was wat ze de afgelopen tijd bleef doen. Ze moest haar gedachten verzetten. Eerst wat ze verrast geweest, dan triest en nu was ze kwaad. Ze snapte niet wat ze verkeerd had gedaan en dat maakte haar gefrustreerd. Ze dacht dat alles goed liep, totdat hij natuurlijk weg was gelopen en ze hem sinsdien niet meer had gezien. Ze fronste kort en schudde haar hoofd. Lily had de hoop al opgegeven dat ze hem nog zou zien. Had hij nog reden om terug te komen dan? Lily fronste op dat moment bij het horen van Mikey. "What's wrong buddy?" mompelde ze kort terwijl ze naar de kast liep om wat kattenkorrels te nemen. Waarschijnlijk waren zijn brokken weer eens op. Ze hield echter haar hoofd schuin toen ze wat hoorde op het raam kloppen. Verward deed ze de kast weer dicht en trippelde voorzichtjes richting de woonkamer. Ze fronste opnieuw toen ze het geklop opnieuw hoorde en gluurde heel voorzichtjes om de hoek van de deur. Haar mond viel open toen ze zag wie er stond. "Are you kiddin' me?" gromde ze kort terwijl ze naar het raam liep en zijn ogen ontmoette. Ze schudde haar hoofd even verontwaardigd. Ze zou hem buiten laten zitten, als het niet zo regende en hij haar niet aanstaarde met die diepe ogen van hem. Ze haalde het slot van het raam en nam Mikey in haar armen terwijl ze het raam openschoof. "Wat doe jij nu hier?" Ze kon er niet aan doen dat haar stem kortaf klonk. Liever kwaad dan triest, dat was haar motto. Tuurlijk was ze gekwetst. Hij had haar laten voelen alsof ze vuilinis was. Ze keek met een frons naar Aaron en gebaarde naar binnen. "Kom binnen" zuchtte ze zachtjes. "Ik denk dat ik nog wel wat mannenkleren heb liggen van Jamie die onlangs is komen logeren" Haar neef was even bij haar gebleven aangezien hij op doortocht was voor één van zijn bedrijven. Ze liep zonder een woord te zeggen naar de badkamer en rommelde in de kast tot ze een joggingbroek vond en shirt. "Hier"

Account verwijderd

schreef:
Had hij maar doordacht wat hij zou komen zeggen. Nu stond hij voor haar raam, zonder idee van wat hij eigenlijk moest doen als ze wel thuis was. Hij was niet goed voor haar, maar hij wist zeker dat ze hem direct de mond zou snoeren als hij daarmee aankwam. De enige keer dat ze het gehad hadden over of hij goed was of niet, had ze koppig volgehouden dat hij een goed mens was.
Zijn blik gleed even naar de kat, maar werd al snel getrokken door een hoofd dat tevoorschijn kwam. Hij keek naar Lily. In eerste instantie dacht hij dat ze het raam niet zou openen, maar uiteindelijk liep ze dan toch naar het raam. Hij haalde wat ongemakkelijk een hand door zijn haren en knikte toen ze hem vroeg wat hij kwam doen. Natuurlijk was ze boos, dat zou hij ook zijn. Nou ja, niet dat hij ooit in haar situatie zou staan. Hij gaf echter geen antwoord, hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen. Hij kuchte en stapte naar binnen, waarna hij Lily nakeek. Ze was niet blij met zijn bezoek, dat was wel duidelijk. Hij nam de kleren van haar aan, maar deed er verder niets mee. Het ging prima, zo koud was het helemaal niet. Zijn blik gleed even door het appartement en een zucht gleed over zijn lippen. Het was een domme keuze geweest om hier naartoe te komen.
'Het was niet mijn bedoeling om je boos te maken.' Hij had haar helemaal niet boos willen maken. Hij wilde haar beschermen voor hem, maar het was niet alsof zij dat ooit in zou zien. Zij zag het beste in hem.
'Ik kan nooit meer voor je zijn dan slechts een pleziertje, Lily.' Het was heus niet alsof hij van haar weg was gegaan omdat hij niet meer wilde, maar hij was bang dat zij misschien te veel wilde. Een relatie, gelukkig zijn, met hem zou dat er nooit in zitten. Hij begreep niet dat ze dat niet in zag. Vrouwen waren niet zoals mannen. Lily zou hem nooit zoenen als ze niet dacht dat er meer in zat dan een eenmalig ding. Hij kende Lily al maanden en hij wist nog lang niet alles van haar, maar hij geloofde niet dat Lily de vrouw was om maar met elke man te gaan die ze aantrekkelijk vond. Ze wilde er iets uithalen. Hij kon haar dat niet bieden.
Hij ontweek haar blik en keek naar de kat. De vorige keer dat hij hier geweest was, was die kat er niet geweest. Had ze in die twee weken een kat aangeschaft of had hij het beestje de vorige keer gewoon niet gezien? Hij gokte op dat tweede, nog steeds had hij de constante neiging om naar Lily te kijken,

Account verwijderd

schreef:
Lily keek naar hoe Aaron ongemakkelijk een hand door zijn haren haalde. Ha, hij mocht van haar zich nog ongemakkelijker voelen. Hij had haar nog nooit zo ongemakkelijk achtergelaten, alleen bij de toiletten. En het ergste was dat ze nog twee uur had zitten piekeren in het gebouw, aangezien ze had beloofd dat ze ging helpen met de cake en drank. Het was geen fijne dag geweest, verre van. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek toe hoe hij naar binnen stapte, waarna ze het raam sloot zodat het niet binnen regende. Ze fronste toen hij niets met de kleren deed. Tuff boy? Hij kon zich maar beter omkleden voordat hij ziek werd. Niet dat het haar wat kon schelen. Okey, zo erg was ze nu ook weer niet. Het kon haar wel schelen. Ze keek hem ongeduldig aan toen zijn blik rustig gleed door het appartement en ze aaide Mikey kort. De kat miauwde kort en ze drukte een kusje op zijn kopje. Ze schudde haar hoofd toen hij zei dat het niet zijn bedoeling was om haar boos te maken. "Wel, die bedoeling is dus mislukt" zei ze droogjes. Ze was wel flink pissed off, en gekwetst. Ze beet kort op haar onderlip bij zijn woorden. "En waarom kan je nooit meer zijn dan, een pleziertje?" Ze keek hem met een frons aan en schudde haar hoofd. "Waarom die bullshit Aaron, als het je een reet kon schelen had je me in de afgelopen twee weken toch iets laten weten?" gromde ze. "Je hebt me gewoon laten zitten, punt" Ze keek weg van hem en schudde haar hoofd. "Als je je te goed voor me voelt kan je mooi oprotten Aaron" voegde ze er kwaad aan toe terwijl ze naar de koelkast liep en twee biertjes nam. "Vang" gromde ze terwijl ze het biertje over de tafel naar hem toe schoof. Ze reageerde niet toen hij het drankje bijna liet vallen en zette Mikey op de grond. "En waarom naar mijn huis komen?" vroeg ze terwijl ze een slok nam en ging zitten op een barkruk. Ze schudde haar hoofd toen hij haar blik ontweek. "Ik dacht dat het fijn was" mompelde ze kort. Ze schudde haar hoofd en staarde kort naar de grond.

Account verwijderd

schreef:
De kleren legde hij op de rand van de bank. Misschien dat hij de kleren aan zou trekken als hij het koud kreeg, maar eigenlijk wilde hij liever haar spullen niet gebruiken. Uiteindelijk zou het bij iemand blijven liggen en zou ze het nooit meer terugkrijgen. Zo ging het nu eenmaal met zijn spullen.
Toen ze zei dat zijn bedoeling mislukt was, knikte hij slechts. Hij wist wel dat die bedoeling mislukt was. Ze was kwaad op hem en hij nam het haar niet kwalijk. Het was heus niet de eerste keer dat hij iets stoms uitgehaald had en dat iemand kwaad op hem was. Inmiddels wist hij hoe dat eruit moest zijn. De stortvloed aan woorden kwam het vaakst voor. Lily deed daar ook aan. Hij kreeg niet de kans om echt antwoord te geven op haar vragen, tot ze het er uiteindelijk allemaal uitgegooid had. Dit was waarschijnlijk waarom hij altijd zijn afstand bewaarde, want nu werd hij gedwongen dingen te zeggen die hij helemaal niet wilde zeggen.
'Je denkt dat ik me te goed voor jou voel?' vroeg hij. Het was bijna ironisch. Hij te goed voor haar?
'Jezus Lily, begrijp je niet dat jij degene bent die te goed is voor mij? Wat denk je dat ik je kan bieden? Ik drink te veel, ik ben op geen enkel vlak stabiel en ik ben zo destructief als de neten. Denk je nu echt dat ik te goed voor jou ben?' Hij schudde zijn hoofd. Het was ironisch hoe vaak hij te horen kreeg dat hij zich te goed voor iemand voelde. Dat was nog nooit gebeurd. Hij voelde zich altijd te slecht. Hij was het niet waard, zij was degene die zoveel beter verdiende. Hij raakte er gefrustreerd van dat hij zo in elkaar stak.
Het biertje dat ze over de tafel schoof, kon hij nog maar net opvangen. Hij was zo bezig met zijn gedachten, dat hij het biertje niet aan had zien komen. Hij hief zijn schouders op toen ze hem vroeg waarom hij naar haar huis kwam. Dat wist hij niet. Hij begreep zelf ook niet waarom hij naar haar huis kwam. Toen ze zei dat ze dacht dat het fijn was, keek hij echter op.
'Je denkt dat ik het niet fijn vond.' Het was geen vraag, meer een conclusie. Ze dacht dat hij het niet fijn vond. Dat hij weggegaan was omdat ze niet goed genoeg was. Hij schudde zijn hoofd, dat was helemaal niet het geval.
'Ik heb in mijn leven nog nooit zo graag iemand gewild.' Dat was ook waarom hij weg had gemoeten. Hij zou het allemaal voor haar verpesten als hij bleef.

Account verwijderd

schreef:
Ze volgde met haar ogen hoe hij de kleren weglegde op de leuning van de zetel en keek hem kort aan. Ze beet op haar onderlip toen hij knikte en haalde een hand door haar haren. Ze wist dat hij er geen woord kon tussen krijgen, maar ze kon zich niet meer inhouden. Ze had twee weken gepiekerd, nagedacht over wat ze verkeerd had gedaan, en ze wist geen antwoord op die vragen. Ze was gefrustreerd. En ze verdiende wel een antwoord. Ze keek hem aan terwijl ze haar armen weer normaal hield. Ze knikte toen hij haar woorden herhaalde. "Dat denk ik inderdaad ja" beaamde ze. De manier waarop hij was weggelopen had dat alleen maar bevestigd. Ze dacht inderdaad dat hij dacht dat hij beter was dan haar. En nu waren ze beiden gefrustreerd. Ze kreunde bij zijn woorden. "Denk je nu echt dat het me wat kan schelen Aaron? Ik ben dol op je, dat is geen geheim, en de tijd dat we omgingen heb ik niets gemerkt van die dingen" zuchtte ze. Ze wiqt dat hij problemen had, ze was jiet blind. En ze had ook nog haar gave, ook al wist Aaron dat nog niet. Ze had zich nooit slecht gevoeld in zijn buurt. Maar dan ook echt nooit. Ze keek hem aan met een boos gezicht. "En jij kan me alles bieden'" gromde ze. "Je bent letterlijk één van de enige vrienden die ik heb...had" gromde ze. "Ik voel me bij niemand zo op mijn gemak als bij jou Aaron, hoezo zou je slecht voor me zijn?" Gromde ze. Ze slikte en schudde haar hoofd kort. Ze rolde met haar ogen toen hij zijn schouders ophaalde. Tuurlijk wist hij het niet. Ze knikte bij zijn woorden en fronste opnieuw om wat hij zei. "Wel...wat wil je nu doen?" Ze trommelde met haar vingers op het blad van de keuken en qchudde haar hoofd. "Dat is toch waarvoor je hier kwam he? Zodat je kon zeggen wat er op je hart lag en je rustig kon vertrekken?" Ze trok een wenkbrauw op. "Verder te gaan met je leven?" Ze haalde haar schouders op. "Want ik weer niet of ik dat kan"

Account verwijderd

schreef:
Twee weken lang hadden ze elkaar niet gezien en nu ze elkaar wel zagen, waren ze beiden enorm gefrustreerd. Ze begreep hem niet, ze begreep niet dat het allemaal niet zo simpel voor hem was. Hij had zich nog nooit aan iemand gebonden. Hij was met een hoop vrouwen geweest, maar hij kon niet zeggen dat hij een ex had. Hij liet het nooit zo ver komen. Hij haalde een hand door zijn haren en schudde zijn hoofd toen ze zei dat ze dat inderdaad dacht. Hij was niet te goed voor haar, dat zou hij nooit zijn.
Hij staarde naar haar toen ze hem vertelde dat ze dol op hem was, dat het haar helemaal niets kon schelen dat hij problemen had. Hij begreep het niet. Hij begreep niet hoe iemand zoals zij in hemelsnaam om zou willen gaan met iemand zoals hij. Zij had alles en hij had niets. Geen familie, geen stabiel leven, geen geluk. Hoe kon ze nu in hemelsnaam dol op hem zijn?
'Je snapt het niet,' gromde hij. Hoe kon hij ook van haar verwachten dat ze het snapte? Ze wist niets van zijn leven. Ze kende hem van het preventieproject en buiten het preventieproject zagen ze elkaar vrijwel nooit. Ze wist niet hoe hij daarbuiten was. Wie hij daarbuiten was. Hij schudde zijn hoofd toen ze zei dat hij haar alles kon bieden.
'Wat als ik je gave van je afneem als ik heel even niet oplet? Of wat als de zogenaamde vrienden van mijn moeder erachter komen dat ik hier ben? Als jou iets overkomt, dan is dat mijn schuld. Jij had een prima leventje voor ik kwam, geen gevaar, geen gezeik.' Hij was de veroorzaker van alle emoties die hij momenteel zag. Hij had haar iets aangedaan en niemand anders. Hij hief zijn schouders op toen ze hem vroeg wat hij nu wilde doen. Hij wist het niet. Hij wist niet waarvoor hij kwam. Hij had zijn actie niet doordacht.
'Ik weet het gewoon niet, Lily. Ik weet niet waarom ik naar hier gekomen ben en ik weet niet wat ik wil.' Hij keek even naar de grond en zuchtte toen. Alsof zijn leven nog geen zooitje geweest was. Hij wilde zo graag bij Lily zijn, maar op hetzelfde moment wist hij ook dat hij haar niet gelukkig zou maken. Hij bracht te veel problemen met zich mee.
'Mijn leven is een zooitje en daar wil ik je niet in meetrekken. Als het niet zo'n zooitje geweest was, was ik niet weggegaan. Het heeft ook helemaal niets met jou te maken.' Hij keek op naar haar en knikte toen, zo was het. Hij wilde haar, nog steeds. Hij was die dag niet van haar weggelopen als hij niet zo veel problemen had gehad. Hij had graag willen blijven, haar graag gekust tot hij duizelig werd en ze verplicht moesten stoppen om op adem te komen.

Account verwijderd

schreef:
Ze wou hem wel begrijpen, maar dat kon ze niet. En ze voelde zich er slecht door. Ze wou hem zo graag begrijpen maar ze zag het probleem niet. Ze wiebelde op haar voeten toen hij een hand door zijn haren haalde en zijn hoofd schudde. Het ergerde haar dat ze constant verkeerd zat. Ze snapte niet meer wat ze moest doen. Wat kon ze nog doen als hij het niet wou? Ze ontmoette zijn ogen en schudde haar hoofd. Hij geloofde haar niet. Lily zuchtte kort. Het was wel zo. Ze zag het ongeloof in zijn zogen om wat ze zei. Verdorie Aaron. Ze zette haar handen in haar heupen en maakte een geluidje om wat hij zei. "Tuurlijk snap ik het niet" gromde ze. Ze duwde haar vuist zacht in het hout van de tafel. "Ik snap hier niets van" zei ze zachtjes. Ze schudde haar hoofd opnieuw en keek hem aan. "Waarom leg je het me dan niet uit Aaron?" Vroeg ze lipbijtend. Ze keek hem aan en onderdrukte zichzelf om de natte haren niet uit zijn gezicht te strijken. Dat zou wel heel erg fout zijn op dat moment. Ze beet op haar onderlip. "Je zou me geen pijn doen Aaron...en ik heb geen idee wat je zegt momenteel, wat is er met je moeder? Is ze oké?" Verward keek Lily hem aan. Hij zei nooit iets over zijn moeder..en zogenaamde vrienden. Maar ze maakte zich zorgen. "Heb je hulp nodig?" Verward keek ze hem aan en schudde haar hoofd. "Verdomme Aaron, dan neem ik dat gezeik er maar bij, ik wil niet terug naar mijn onzichtbare leven" protesteerde ze. Ze schudde haar hoofd. Het was al te laat om haar tug te trekken. Ze verlangde enorm naar hem. En ze zou hem niet zomaar vergeten, ook al wou hij dat. Ze kreunde kort en keek weg van zijn gezicht. Hij keek haar bijna dwingend aan, alsof hij wou zeggen dat hij niet goed voor haar was. Dat zou ze niet aanvaarden. Ze prutste aan een bandje om haar pols bij zijn woorden. "Je bent hier gekomen om te zeggen dat je het niet fijn vond Aaron, niets anders klinkt logisch in mijn oren" zei ze zachtjes. Het was het enige wat ze nog kon begrijpen. Ze schudde haar hoofd. Ze wou niet... Ze schudde kort haar hoofd voor een tweede keer om wat hij zei. "Je was niet weggegaan als je het fijn had gevonden Aaron" zei ze zachtkes. Ze haalde kort haar schouders op. Ze wist niet wat ze verder moest zeggen.

Account verwijderd

schreef:
Waarom moest het toch altijd zo ingewikkeld zijn? Het maakte niet eens uit welke beslissing hij maakte, er was altijd wel iemand die eronder leed. Als hij weg zou gaan en niet meer terug zou komen, zou hij Lily pijn doen. Maar als hij bleef en ging voor wat ze ook maar wilde, zou hij haar in gevaar brengen. Het maakte niet uit welke keuze hij zou maken. Gefrustreerd sloeg hij zijn armen over elkaar. Hij wilde haar, maar hij wist dat dat niet zou mogen. Nu hij er eenmaal naar gehandeld had, kon hij niet meer terug.
Natuurlijk wilde ze dat hij het haar uitlegde. Ze kenden elkaar al maanden en het enige wat ze van hem wist, was dat hij de gave had om die van anderen af te nemen. Ze wist dat hij er een hekel aan had. Meer had hij haar nooit verteld, ze hadden het vaker over hem. Hij schudde zijn hoofd voor de zoveelste keer. Ze was niet oké. Hij was ook niet oké.
'Mijn moeder heeft schulden, oké? Ze kan niet leven zonder onder invloed te zijn van een of andere drug. En vraag me maar gewoon niet naar mijn vader, want ik weet niet wie dat is,' gromde hij. Zijn moeder kon niet leven zonder drugs. Ze was nooit helder, ze was de hele dag onder invloed. Hij dacht dat ze dood zou gaan als ze zou stoppen. Ze was al verslaafd geweest voor hij geboren was.
'Ik ben vanaf mijn geboorte al alleen. Voor jou is het misschien normaal dat mensen bij je willen zijn en ze zich aan je binden, maar niet voor mij.' Niemand had zich ooit aan hem gebonden. Zijn moeder was te verslaafd, een vader had hij sowieso niet en zijn vrienden waren geen haar beter dan hij was. Niet één keer in zijn leven had iemand bij hem willen zijn. Hij keek even naar Lily en zuchtte, Lily was nooit onzichtbaar geweest. Ze was anders, speciaal. Iedereen zag haar, maar blijkbaar ervoer zij dat anders. Zack was constant met haar bezig, dat zag ze toch hopelijk zelf ook wel?
'Verdomme Lily, houd op,' gromde hij toen ze opnieuw begon over het feit dat hij het niet fijn gevonden had. Dat hij was gebleven als hij het wel fijn gevonden had. Het was onzin, ze hoorde niet zo slecht te denken. Hij zou het haar wel bewijzen. Hij zette het bier weer onaangeraakt op tafel, liep om de tafel heen en zette zijn handen naast haar heupen op de barkruk. Hij had de fout nu toch al eens gemaakt, nu had hij toch niets meer te verliezen. Hij drukte zijn lippen tegen de hare. De opluchting gleed door zijn lichaam, alsof hij hier al tijden op had gewacht en nu eindelijk kreeg waar hij zo naar snakte. Ergens was het ook wel zo. Twee weken lang had hij eraan gedacht, twee weken lang had hij ernaar verlangd en nu kreeg hij opnieuw wat hij zo graag wilde. Wat hij niet hoorde te willen.

Account verwijderd

schreef:
Ze keek hem aan toen hij gefrustreerd zijn armen over elkaar heen sloeg. Het was zijn keuze. Wat hij besloot zou haar leven sowieso veranderen. Zij kon niets beslissen, want ze had al haar keuze gemaakt. Ze was gelukkig als ze bij hem was. Ze keek hem aan toen hij zijn hoofd schudde. Ze keek hem aarzelend aan en beet op haar onderlip. "Het spijt me...Aaron?" Ze raakte voorzichtjes zijn schouder aan en keek hem aan. Tuurlijk had ze medeleven met hem, maar dat liet ze niet goed merken aangezien Aaron nou niet de persoon was die medeleven wou van iemand. "Is er iets dat ik kan doen?" vroeg ze voorzichtjes. Ze vond het klote voor hem, hij was zonder ouders opgegroeid. Dat was dan ook de reden dat hij nooit sprak over zijn thuissituatie. Het moest wel vreselijk zijn voor hem om thuis te komen bij een moeder die aan de drugs zat en nooit helder was. Ze schudde kort haar hoofd om zijn woorden. "Je bent niet alleen Aaron, ik ben er hier voor je, en het spijt me voor je dat je al van je geboorte alleen bent, maar ik wil dat je het een kans geeft...geef me alsjeblieft een kans" vroeg ze zachtjes. Ze beet kort op haar onderlip. Ze voelde zich slecht dat ze hem dit had laten zeggen, maar ze wist ook wel dat ze het recht had om te weten wat er precies aan de hand was. Zij had hem bijna alles verteld, behalve haar gave. Daar voelde ze zich nog te ongemakkelijk voor. Iedereen vond het wat naar dat ze wist hoe mensen in elkaar zaten, gewoon bij een blik op die persoon, dus zei ze meestal niet wat haar gave was. Ze keek kort weg toen hij zuchtte en hield haar handen even in de lucht toen hij gromde dat ze moest ophouden. "Ik zeg alleen wat ik denk Aaron" zei ze kwaad terug. Ze zei nu gewoon wat er op haar gedachten lag. Ze volgde zijn bewegingen toen hij om de tafel heen liep. Verward keek ze hem aan toen hij zijn handen naast haar heupen op de barkruk zette en zijn lippen op de hare drukte. Voor een seconde wist Lily niet hoe ze moest reageren. Maar al snel wende ze weer aan zijn lippen. Dat had ze twee weken lang gemist. Ze duwde haar lippen terug tegen de zijne en sloeg een arm om zijn nek.

Account verwijderd

schreef:
Elke keer dat hij het iemand vertelde, keken ze op diezelfde manier naar hem. Ze keken naar hem met medelijden, medeleven. Lily was niet anders. Ze verhulde het, maar hij zag er doorheen. Ze had medelijden met hem en ze zou willen dat het anders was. Een zucht gleed over zijn lippen toen ze zei dat het haar speet. Natuurlijk speet het haar. Het speet iedereen, maar niemand kon er iets aan doen. Uiteindelijk zou niemand het voor hem op kunnen lossen.
'Nee,' antwoordde hij. Ze kon niets doen. Zijn moeder bleef verslaafd en zijn vader onbekend. Zijn jeugd was al lang voorbij, er viel niets meer te veranderen. Hij haalde een hand door zijn haren en hief zijn schouders op. Hij kon niet begrijpen dat Lily dat soort dingen zei. Dat ze er voor hem was en dat ze wilde dat hij haar een kans gaf. Hij wist niet of hij haar een kans kon geven. Waarschijnlijk zou hij het verpesten. Hij wilde graag bij haar zijn, maar een relatie zou er nooit in zitten. Niet met hem. Als hij het probeerde, zou hij haar waarschijnlijk nog meer teleurstellen dan hij al gedaan had. Als ze zich er nu al zo rot bij voelde, hoe zou ze zich dan voelen als ze het maanden geprobeerd hadden en het uiteindelijk niets was geworden.
In eerste instantie leek ze verbaasd, maar vervolgens gaf ze al snel toe. Lily wilde graag dat hij het probeerde, ze was graag bij hem. Hij wist het heus wel. Zelfs nadat hij van haar weggelopen was, wilde ze bij hem zijn. Hij begreep niet waarom. Lily kreeg vast meer dan genoeg aandacht. Ze was een mooie vrouw, een vriendelijke vrouw. Hij geloofde niet dat ze hem nodig had in haar leven.
Zijn handen gleden van de kruk naar haar heupen, waarna hij haar dichter naar zich toe trok. Het puntje van zijn tong gleed regelmatig over haar lip en hij kon het niet laten om zacht op haar onderlip te bijten. Hij zoende haar alsof hij dat nog nooit eerder gedaan had. Deze keer was anders dan de vorige keer. De vorige keer was hij alleen gedreven door zijn lichaam, maar deze keer speelden zijn hersens ook mee. Zijn vingers gleden over haar rug, naar haar haren. Haar haren zouden hem nooit vervelen. Normaal gesproken vond hij haar maar saai, maar niet bij haar. Zij had er iets leuks mee gedaan. Hij liet haar lippen los en drukte zijn lippen toen zacht tegen haar hals. Deze keer veroorzaakte hij geen plek. Hij drukte enkele kusjes tegen haar hals en keek toen naar haar. Deze keer zou hij niet weggaan. Niet totdat ze wilde dat hij wegging.

Account verwijderd

schreef:
Ze slikte opnieuw toen hij zuchtte, voor de zoveelste keer. Hij was gefrustreerd om haar, omdat ze het niet ssnapte. En ze kon er niets aan doen. Ze keek hem aan toen hij kortaf tegen haar zei dat ze niet kon helpen. Nee... Ze beet op haar onderlip en zuchtte kort. "Wel...als je me nodig hebt" Ze ontmoette zijn blik en zweeg. Ze was er voor hem, dat zou niets veranderen. Ze bewoog ongemakkelijk heen en weer en moest zich ervan weerhouden om niet te ijsberen in de kamer. Ze wou graag bij hem zijn, met of zonder relatie. Ze zou liever bij hem zijn zonder relatie dan dat hij weg ging. Lily aarzelde opnieuw en liet haar vingers glijden over zijn rug. Ze voelde zijn handen naar haar heupen glijden en liet zich naar hem toetrekken. Telke ns dat zijn tong over haar onderlip gleed, kreeg ze ofwel kippenvel ofwel huiverde ze kort. Ze gromde kort toen hij op haar onderlip beet en sloeg haar benen om zijn middel heen. Ze liet hem kort los om wat beter te zitten maar duwde al snel weer haar lippen op de zijne. Het was anders dan de eerste keer dat hij haar gezoend had, wat l een goed teken kon zijn, of een slecht. Lily zou er maar achter moeten komen. Ze zuchtte kort toen zijn lippen zacht naar haar hals gleden. Ze beet op haar onderlip toen hij haar aankeek en liet haar benen waar bengelen. Ze bestudeerde hem. "Je gaat niet weg..." Haar stem klonk een beetje vragend, ook al was het toch meer als een conclusie bedoeld. Ze verwachtte gewoon dat hij ervandoor zou gaan. Ze rilde kort toen ze de natte, koude stof van zijn shirt tegen haar buik aanvoelde. Tijdens het kussen had ze er niet eens op gelet, maar nu wel. Ze glimlachte lichtjes en keek hem aan. "Dus...geen ruzie meer?" Ze aarzelde kort.

Account verwijderd

schreef:
Even vroeg hij zich af of hij het haar zou zeggen als hij haar nodig had, maar hij kwam al snel tot de conclusie dat hij dat niet zou doen. Hij wilde niet afhankelijk zijn van anderen, hij wilde eigenlijk helemaal niemand nodig hebben. Zijn hele leven had hij alles al alleen gedaan, het wende. Nu kon hij zich niets anders voorstellen. Toch knikte hij maar, in de hoop dat ze daarmee akkoord zou gaan en ze er niet verder op door zou gaan. Ze wist het, maar dat betekende niet dat hij er opeens wel graag over praatte. Hij zou het nog steeds liever niet bespreken.
Een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij kippenvel voelde op haar armen en huiveringen door haar lichaam gleden. Het deed hem goed om te weten dat hij iets deed. Hij lachte zachtjes toen ze zachtjes gromde. Dat was sexy. Haar lippen drukte ze al snel weer tegen de zijne en heel even liet hij zijn hand naar haar wang glijden.
Toen ze hem bestudeerde, bestudeerde hij haar ook. De vorm van haar lippen, haar neus, haar ogen. Ze had een mooi gezicht. Haar stem klonk vragend, maar hij wist niet of het een vraag was. Hij besloot het zekere voor het onzekere te nemen en het toch maar als vraag te beantwoorden.
'Nee, ik ga nu niet weg.' Misschien later, als ze graag wilde slapen en wilde dat hij ging. Dan zou hij gaan. Hij prutste een beetje aan haar haar en een fronst verscheen op zijn gezicht toen een rilling door haar lichaam gleed. Hij keek even naar de ruimte tussen hen. Juist ja. Zijn kleren waren nat. Misschien moest hij toch maar haar kleren aantrekken, hij zou wel weer wisselen als hij ging.
'Als het aan mij ligt niet.' Uiteindelijk was zij degene die besloot of ze ruzie zouden hebben. Zij was kwaad geweest, niet hij. Met een zucht liep hij van haar weg, pakte hij de droge kleren en liep hij naar de enige andere deur in haar appartement. De ene deur ging naar de gang, dus de ander moest wel naar de badkamer gaan.
'Ik houd niet van kleine, gesloten ruimtes,' gaf hij toe, voor hij de badkamer in liep. Hij liet de deur op een kier staan. Het was niet alsof hij in paniek raakte als hij opgesloten zat, maar hij voelde zich er gewoon niet zo gemakkelijk bij. Misschien was hij wel claustrofobisch, hij wist het niet. Hij trok zijn shirt over zijn hoofd en trok zijn boek uit, waarna hij de kleren die ze hem gegeven had aantrok. Het paste prima. Het shirt zat misschien iets te strak bij zijn schouders, maar hem hoorde je niet klagen. Zijn haar was al aardig gedroogd. Zijn kleren hing hij over een wasrek, ervan uitgaand dat dat de bedoeling was.
'Had je die kat al?' vroeg hij, toen hij de kamer weer binnen kwam en hij naar de kat op de bank keek. Hij wist zeker dat hij er de vorige keer niet geweest was. Hij ging op de bank zitten en aaide de kat zachtjes, maar liet hem al gauw weer met rust.

Account verwijderd

schreef:
Ze voelde gewoon dat hij haar niet om hulp aou vragen als hij het nodig had, maar ze zei er niets op. Ze wou hem tot nietq dwingen. Als hij het wou, moest hij het zelf maar vragen. Nu wist hij tenminste dat hij op haar kon rekenen. Ze ging er gewoon verder niet op door, voordat ze opnieuw ruzie zouden krijgen. Ze voelde zijn mondhoeken omhoog kruipen toen ze waren aan het zoenen en glimlachte even opgelucht. Hmmm, hij maakte zich wat minder druk, dat maakte haar vrolijk. Ze gaf hem een lichte por toen hij lachte. Soms moest ze wel eens een geluidje maken, maar ze vond het fijn dat hij het fijn vond. Liky keek hem aan met een opgetrokken wenkbrauw. Ze glimlachte toen hij zei dat hij niet zou gaan. Dat verwarmde haar stiekem wel, ze vond het fijn als hij bij haar was. Ze lachte toen hij aan haar haar prutste en hij fronste. "Waarom ben je zekfs met de brandtrap gekomen?" Vroeg ze met een frons. Ze knikte toen hij zei dat ze geen ruzie meer hadden als het aan hem lag. "Ik wil geen ruzie met je" protesteerde ze. Het was niet alsof ze het zo fijn vond om ruzie te maken. Tuurlijk was ze kwaad geweest. Wat had hij verwacht? Dat ze uit vreugde wat rondjes had gedanst? Nope. Ze keek hem na en liep toen maar naar de zetel, waar ze op de rugleuning leunde. "Ohhh" verbaasd keek ze hem aan. Ze hield haar hoofd schuin. Dat had ze niet verwacht. Wel, maar goed dat ze het niet hadden gedaan in een toilet dan. De deur bleef op een kier staan, wat Lily toch nog wat zicht gaf. Ze piekte nieuwsgierig even om de deur, om het beeld te zien van Aaron in zijn boxer. Mhhh, niet slecht'. Ze wendde haar blik glimlachend weer af en wachtte tot hij weer naar buiten kwam. De kleren pasten wel. Lily keek raar naar hem toen hij vroeg of ze de kat al had gehad voordien. "Ja, Mikey" zei ze terwijl ze met haar ogen zijn bewegingen volgde. Ze lachte toen de kat zowat Aarons hand aanviel en beet op zijn duim. "Awh" mompelde ze met een glimlachje. Ze ging wat beter gaan zitten en aarzelde kort voordat ze haar lippen zacht tegen de zijne drukte.

Account verwijderd

schreef:
Morgen had hij weer tijd om zich zorgen te maken, maar nu had hij er geen zin meer in. Bij Lily zijn was goed, hij wilde het graag. Nou ja, een deel van hem wilde het, een ander deel vertelde hem dat hij weer eens achterlijk bezig was. Waarschijnlijk zou dat ook nooit helemaal weggaan. Als hij zich bedacht wat er allemaal kon gebeuren, had hij alweer de neiging om weg te rennen. Er kon zo veel gebeuren, er konden zo veel dingen fout gaan. Toch negeerde hij die gedachten, mocht hij niet één keer doen wat hij wilde?
'Het is druk beneden en ik dacht dat je de deur niet voor me open zou doen als ik beneden aanbelde. Ik dacht dat ik de grootste kans had als ik via het raam kwam,' gaf hij toe. Als hij bij haar aanbelde en ze hem zag staan, zou ze waarschijnlijk gewoon de deur niet opendoen. Nu stond hij voor het raam en was hij dichtbij, dat was een heel ander verhaal. Hij knikte toen ze protesteerde. Het was ook niet alsof hij nu graag ruzie maakte, hoewel hij er wel een talent voor had om dat uit te lokken.
'Het is niet zo heftig. Ik voel me er alleen wat ongemakkelijk bij. Als ik maar druk genoeg ben, denk ik er niet eens aan,' merkte hij met een grijns op. Hij had er geen last van gehad toen hij met Lily op de toiletten geweest was. Als hij zichzelf bezighield, was er niets aan de hand.
Hij knikte toen ze de kat Mikey noemde en keek even naar het beestje. Hij was niet echt een kattenmens, dat moest hij toegeven. Hij was sowieso niet echt een dierenmens. Hij had ze nooit gehad en hij had geen idee hoe hij ermee om moest gaan, waardoor hij zich meestal maar een beetje afzijdig hield. Hij schudde even zijn hoofd toen Mikey bovenop zijn hand sprong en zijn tanden in zijn duim zette. Oké, misschien vonden dieren hem ook niet zo aardig. Hij trok zijn hand voorzichtig terug en keek naar Lily. Hij glimlachte even toen ze anders ging zitten en dichterbij kwam, waarna ze even aarzelde en toen toch haar lippen tegen de zijne drukte. Hij beantwoordde haar kus.
'En ik maar denken dat jij altijd zo zeker van je zaak bent,' merkte hij met een grijns op. Ze kuste hem zacht, alsof ze verwachtte dat hij haar zou weigeren. Dat zou hij niet doen. Hij liet zijn blik even over haar heen glijden en liet zijn armen om haar heen glijden, waarna hij haar op zijn schoot trok en er nogmaals een grijns op zijn gezicht verscheen.
'Je ziet er sexy uit vandaag,' merkte hij op. Hij liet zijn vingers even over haar middel glijden en keek toen weer op naar haar, waarna hij even met puntje van zijn tong over zijn eigen lip gleed en vervolgens zijn lippen tegen de hare drukte.

Account verwijderd

schreef:
Lily gaf Aaron een stootje toen ze zag dat hij weer eens aan het piekeren was. "Stop" gromde ze. "Ik weiger je toe te laten om weer eens te piekeren hier" gromde ze.Ze waren net klaar met een ruzie, ze weigerde een nieuwe te starten. Nu niet. Ze keek hem aan en luisterde naar wat hij zei. "Hmmm, misschien kon ik ook wel het raam dicht laten" protesteerde ze. "Maar ik doe inderdaad nooit de deur open" gaf ze eerlijk toe. "Meestal zijn het mensen die reclame maken voor één of ander nieuw ding" gaf ze toe. "Zorg maar dat de verkopers je nieuw raamtruc niet doorhebben, anders moet ik altijd opendoen" grinnikte ze. Ze kon geen mensen weigeren als ze haar recht aankeken. Zeker niet als ze zielig keken naar haar in de regen en er ook nog eens goed uit zagen. Wel, blijkbaar had ze er een nieuwe zwakte bij. Ze lachte om wat hij zei. "En wat bedoel je met druk genoeg zijn?" grapte ze. Ze glimlachte en keek naar Mikey. "Ik heb hem gevonden precies waar jij daarjuist zat" Ze gebaarde naar de brandtrap. "Ik heb wel gezocht naar zijn baasje hoor, maar die kwam nooit opdagen" gaf ze toe. Lily lachte zachtjes toen Mikey op Aarons duim bleef kauwen en ze nam het katje van hem over waarna ze hem op de grond zette. Ze glimlachtte toen hij haar kus kort beantwoordde maar maakte een verontwaardigd geluidje om wat hij zei. "Asshole" gromde ze. "Ik ben gewoon voorzichtjes" klaagde ze. Ze was wat meer op haar hoede, dat ze niet geschokt was als hij weer wegliep, zoals de eerste keer. Ze duwde hem half van de bank en glimlachte toen hij haar op zijn schoot trok. Ze lachte om de grijns op zijn gezicht en trok een wenkbrauw op. "Ik heb gewoon mijn sportbeha en sweatpants aan hoor, ik kom van de fitness" protesteerde ze. Het was heus niet speciaals. Ze droeg gewoon waar ze zich lekker in voelde. Lily glimlachte toen zijn vingers over haar middel gleden. Ze wreef met haar duim over zijn onderlip toen hij met het puntje van zijn tong kort zijn lip bevochtigde. "Ik ben dol op die piercing van je, hij is sexy" gaf ze toe. Ze glimlachte toen hij haar lippen weer kuste en schudde haar hoofd. "Wel, niet alleen die piercing is sexy"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld