Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

9 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg || U With Me?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De angstige blikken onderwijl hij zich aan het omkleden was had hij vanuit zijn ooghoeken een paar keer kunnen zien. Hij vond het vreemd, sinds hij eigenlijk weinig meer deed dan zich aankleden. Liam hield zich zelfs aan zijn belofte haar niet meer aan te raken ofwel op te moeten tillen, wat al verbazingwekkend van zichzelf was. Altijd al vond hij dat het erewoord er was om te breken. Nu echter had hij niets gedaan om het te schaden en al dan hij het met afkeer deed, behandelde hij haar tot nu toe nog behoorlijk goed.
Negerend naar haar nerveuze gelaat, trok hij zijn kleding recht. Plooien uit de stof streek hij kort samen tot het zoveel mogelijk weg was. Zijn vingers haakten voor even onderaan het t-shirt vast, het ietwat naar beneden getrokken voordat hij uiteindelijk zijn armen langs zijn lichaam liet rusten. "Ik snap echt niet waarom je het voor hem over zou hebben," mompelde hij ongeïnteresseerd terug. "Hij mag blij zijn als hij nog leeft." Hij keek haar strak aan. Het was als gewoonlijk een trekje geen emoties te tonen, maar nu gaf hij haar wel degelijk een teken van gevoel. Zichtbaar was het dat hij chagrijnig begon te worden. Toch hield Liam het kortaf, na een kleine stilte afstand van haar genomen om naar de spiegel toe te lopen. Het spiegelbeeld bekeek hij wat ijzig voor hem. Zijn blik vestigd zich stilletjes op zijn eigen gedaante in het weerkaatste beeld; een hand werd al snel door zijn haar gehaald, dat futloos over zijn hoofd viel. Plukken waren warrig achtergelaten die ochtend, slap gehangen met enkele voor zijn ogen. Geen gel kwam er deze middag aan te pas. Hij was er te lui voor, te veel afgeleid en boven alles te geïrriteerd voor de moeite te ondergaan het goed te laten zitten. Met een snelle beweging gingen zijn vingers enkele keren door zijn kapsel waarna hij het opgaf. Net als hemzelf was zijn haar te eigenwijs goed te kunnen zitten, dus vond hij het niet meer dan tijdverspilling. Hij slaakte een kleine zucht.
"Als hij bij vannacht nog ademt, zal ik erover nadenken. Nu blij?"

Account verwijderd

schreef:
'Heb je nooit voor iemand gevoelens gehad? Ah vergeten, natuurlijk heb je dat niet', zei Kenna. Ze kon het niet laten. Hoe Liam over Mason sprak liet haar boos worden. Haar gevoelens waren ziet meer zo sterk als vroeger, maar nog steeds voelde ze een band met hem. Toch voelde het alsof het meer een vriendschappelijke band was, maar ze wist niet of ze nog wel met hem bevriend wilde zijn. De dingen waar ze achterkwam waren geen kleine dingen en ze voelde zich daardoor dom, omdat ze het niet eerder bedacht had. Mason had vaker geen tijd voor haar en zo vaak hadden hun niet afgesproken met elkaar, toch hield ze van hem maar dat gevoel was veranderd naar een vriendschappelijke "houden van". Ze zag nu pas dat hij niet haar type was, aangezien haar vroegere relaties met hele andere jongens waren. Het was niet dat ze met veel jongen een relatie had. Ze had twee relatie voor Mason.
De eerste relatie kon Kenna niet echt een relatie noemen. Het was maar voor één weekje, want uiteindelijk werkte het toch niet en moest de jongen plotseling verhuizen. Ze had geen liefdesverdriet door de jongen, gelukkig. Ze was toen niet heel oud, maar in haar ogen was het "echte liefde". Achteraf vond ze het wel grappig, aangezien ze die term vroeger veel anders zag dan nu.
De tweede relatie liep niet goed af. De jongen ging uiteindelijk vreemd met één van Kenna's vriendinnen. De relatie duurde zes maanden, maar aangezien ze nog niet klaar was om verder te gaan op het intieme gebied, wilde hij niet wachten. Hij was met een vriendin gegaan en pas na 3 weken kwam Kenna erachter. Het was een flinke schok voor haar, aangezien ze dat nooit van hem zou verwachten. Zo te zien had ze niet van haar fouten geleerd en had ze vervolgens met een crimineel. Ze besefte zich nu pas dat het nog steeds "aan" was, maar dat Kenna en Mason allebei wist dat het toch over was. Ze wilde graag met Mason erover praten en over het gedoe met hem, ene Risotti en zijn "gang, maar dat zou alleen kunnen als Liam zijn bloed aan hem zou geven.
Voor even keek Kenna naar Liam en automatisch verspreide zich een kleine glimlach over haar gezicht. Dit was uiteindelijk het beste wat ze tot nu toe had gehoord. 'Als je het zou doen, zou ik je echt dankbaar zijn', zei ze, met de glimlach nog steeds op haar gezicht geplakt.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Ha-ha, wat zijn we toch weer grappig," verzuchtte hij nors. Hij zag de lol er niet van in en hij was niet van plan te doen alsof hij er wel om kon lachen, want zijn koppigheid zat ervoor in de weg. De chagrijnige uitdrukking op zijn gezicht zei genoeg over hoe Liam haar opmerking met afkeer aanhoorde. Kenna had volgens hem geen verstand van echte liefde ofwel iets dat daarop leek; ze was gewoon een idioot die in een dronken bui voor iemand als Mason was gevallen. Hijzelf had met zijn exen een heel ander verleden achter de rug. Enkelen waren uit verveling naar hem toegetrokken, anderen hadden dezelfde gevoelens voor hem gehad als het andersom het geval was geweest. De tientallen jaren tussen zijn 'oude' zelf waren als een kloof geworden voor zijn gevoelens. Alles had hij weggestopt, sinds het geen zin had om erover na te denken met het weten dat elk van zijn vriendinnen spoorloos van de aardbodem verdwenen waren. Het feit dat Liam nog gevoelens voor ze had gehad zelfs nadat ze allemaal van hem afgenomen waren, noemde hij échte liefde. Iets waar Kenna noch iemand anders in het huis ervaring mee leek te hebben. Het waren allemaal lachertjes op het gebied van relaties.
Hoofdschuddend greep hij een cap van de vensterbank weg. "Hoe het met mijn exen zit zijn jouw zaken ook niet." Hij zette het haastig op zijn hoofd, zijn slordige kapsel eronder verdoezeld. De in de weg hangende plukken waren sindsdien weggestopt geweest. Een snelle oplossing voor als hij geen zin had veel moeite te doen, en bovendien was het bij de klussen niet belangrijk hoe hij eruit zag. De klanten waren eerder gericht op wat ze te bieden hadden dan zijn uiterlijk zelf.
Een paar passen werden richting de deur gezet. Op haar dankbare reactie gaf hij weinig weer, de grote glimlach op haar gezicht links laten liggen uit zijn eigen irritaties. Hij stond zelfs op het punt er wat van te zeggen; het zag er creepy uit om haar zo blij te zien. Toch beet hij de woorden weg door zijn tanden kort in zijn lip te zetten. "You better be," mompelde hij haast onverstaanbaar terug. Zijn mobiel stopte hij weer weg in zijn broekzak, terwijl er een pakje sigaretten uit de andere werd gehaald. Nog een stuk of vijf waren erin overgebleven, waarop hij niet anders kon dan kort grijnzen naar het uitzicht. Al konden velen hem vertellen dat het een slechte gewoonte was, had niemand hem ooit kunnen overtuigen te stoppen. Het was de enige uitweg die Liam kon vinden om wakker te kunnen blijven. Om de lange dagen als deze te overleven en zijn hoofd van de drang naar bloed af te helpen, voor hoe kort het ook mocht zijn. Achteloos stak hij er eentje op en liet deze tussen zijn lippen hangen. "Ben je klaar? We moeten opschieten."

Account verwijderd

schreef:
De sarcastische opmerking van Liam liet zien dat hij het helemaal niet grappig vond, ook al bedoelde Kenna het niet als een grap. Ze dacht serieus dat hij geen gevoelens had of in ieder geval ze niet toonde. Tot nu toe was de enige gevoel die ze bij hem kende boosheid of irritatie. Het zou ook aan haarzelf kunnen liggen, aangezien ze niet bepaald een goed begin hadden. Het maakte haar eigenlijk niks uit. Ze wilde alleen zo snel mogelijk hieruit komen, ook al zou het waarschijnlijk wel even duren. Kenna was sowieso niet van plan om vrienden te worden met Liam. Hij was ten eerste haar kidnapper. Ook al had hij haar geholpen met haar wonden, hij was nog steeds een monster. Hij was irritant en hij wilde altijd het laatste woord hebben. Misschien kwam het daardoor dat ze hem irritant vond, ze wilde ook altijd het laatste woord hebben. Voor even keek ze naar beneden. Haar rode hakken zagen er niet uit bij de outfit die ze aanhad. Het zag er eerder grappig dan mooi uit, maar voor nu moest het wel zo. Dat was wel de laatste waar ze zich zorgen om ging maken.
Kenna draaide haar hoofd om naar Liam en ze rolde met haar ogen. 'Alsof het mij wat zou uitmaken, ik heb eigenlijk medelijden met ze', voor even was er een arrogante glimlach op haar gezicht te zien, maar die verdween snel. Al snel was hij klaar met aankleden en zijn benen maakten een weg naar de deur, terwijl hij iets in zichzelf mompelde. Kenna negeerde het en ze richtte haar blik weer op haar voeten. Een geluid van een aansteker was te horen door de kamer en algauw rook ze een sigarettengeur, het was te verwachten. Een korte knik liet zien dat ze klaar was, toen hij vroeg of ze klaar was. Liam nam het als genoegen en algauw liep hij uit de deur. Snel liep ze achter hem aan, ze had geen zin in zijn gezeur. Het koste haar veel moeite om hem bij te houden, wat kwam door haar hoge schoenen. Ze probeerde toch ongeveer dezelfde tempo als hij aan te houden, wat redelijk lukte. Ze liep de trap af en ze beet even op haar lip, toen ze de blikken van de mensen in de kamer in haar rug voelde blikken. De meiden leken het niet te accepteren dat er een nieuwe meisje was, maar de jongens leken het niet erg te vinden. Ze zou deze mensen toch niet vaak zien, dus ze maakte zich niet druk over de mensen.
Na een tijdje kwamen ze aan bij een garage. Verschillende auto's waren te zien. Ze leken allemaal duur en ze waren allemaal zwart met donkere ramen. Liam haalde een paar sleutels uit zijn zak en daarna klikte hij op een knop. Één auto maakte geluid, wat betekende dat ze vandaag in die auto zouden rijden. Liam achtervolgend, stapte ze in de comfortabele auto. Ze maakte gelijk haar gordel vast en ze draaide haar hoofd naar het raam.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een zwarte Jeep werd het voertuig waarmee ze naar weg moesten. Een van de eerste auto's die in zijn zicht kwamen, zodra hij al te koppig om op Kenna te wachten, door was gelopen naar de garage. Zijn auto was het tevens. Eigenlijk een van zijn enige bezittingen waar Liam werkelijk trots op was. Met de matzwarte kleur was het geen gewone auto zoals alle anderen en alhoewel hij niet zo erg gesteld was op de verduisterde ramen, kon hij wel toegeven dat het het beste was wat hij tot nu toe had gekocht. Het bespaarde hem het moeten reizen met elk voertuig dat anders nog over was en, dat het voornamelijk zwarte SUV's waren die er geparkeerd stonden, zeiden al genoeg over de reisopties. Alleen de Maserati en de donkerkleurige Ferrari kon hij echt als goed beschouwen; een vreemd iets was het dan ook niet te noemen dat hij al uit zijn hoofd kon zeggen dat deze auto's vaak op het begin van de dag al weggekaapt waren.
Met een druk op de knop ontgrendelde hij de auto stilletjes. Hij stapte in, zich niet druk gemaakt om Kenna die hem zoals verwacht vanzelf wel zou volgen, en de motor startte hij vrijwel meteen. In een kwestie van een paar minuten reden ze al over de wegen van Chicago. Hij sprak niet tegen haar evenals zij tegen hem, maar het was er allesbehalve stil. De muziek was hetgeen dat er zacht door de auto galmde toen zij beiden zwegen. Zo gingen minuten aan hen voorbij, waarop hij ook geen moeite deed wat uit te brengen. Pas toen hij een paar borden aan de kant van de weg opmerkte bedacht hij zich zijn eerdere opmerking weer. Hij had haar gezegd dat ze een wegrestaurant zouden halen als het kon, zodat Kenna niet zou verhongeren en hij tegen haar dode lijk aan hoefde te kijken. Met een kleine tegenzin draaide hij de volumeknop iets omlaag. "Waar wil je heen?" vroeg hij, haar vanuit zijn ooghoeken even aangekeken. "We hebben geen tijd om naar een echt restaurant te gaan, maar een drive-thru moet wel lukken."

Account verwijderd

schreef:
Na enkele minuten was de donkere Jeep gestart en reed die algauw uit de halfvolle garage. Kenna had geen zin om nog maar iets te zeggen tegen Liam. Ze was wel toe aan rust. De muziek op de achtergrond zorgde ervoor dat het niet volledig stil was. Zuchtend legde ze haar hoofd tegen het raam en ze sloot haar ogen even. Haar been sloeg ze over haar andere been heen. Ze wist dat ze elk moment in slaap kon vallen, als ze haar ogen gesloten zou houden, dus deed ze ze gauw weer open. Verschillende auto's reden langs de Jeep, nergens druk om makend. Ze zag verschillende mensen meezingen met de liedjes en het leek alsof niemand het uitmaakte. Een kleine gaap kwam uit Kenna's mond, waardoor ze haar hand voor haar mond sloeg.
Ze richtte haar blik op Liam die de radio zachter zette en daarna begon te praten. Ze haalde even een wenkbrauw op, toen hij vroeg waar ze heen wilde, maar toen die iets over een wegrestaurant begon te vertellen liet ze haar gezicht weer neutraal. Voor even ging ze rechtop zitten en ze keek even uit de voorruit. Verschillende borden met verschillende namen van restaurant waren te zien. Ze kende deze buurt niet, dus ze wist niet wat voor eten ze hier kon krijgen. 'Het maakt mij niks uit, kies maar iets', zei ze en ze keerde haar blik weer terug op de weg, maar dan besefte ze dat ze geen geld had. 'Ik heb, ehh.. geen geld', zei ze en ze keek Liam even aan. Eerlijk gezegd leek het haar geen goed idee als hij voor haar zou betalen. Ze wist niet wat hij daarvoor terug zou willen, aangezien ze op dit moment geen geld had. Ze had geld in haar telefoonhoesje, maar die had Liam waarschijnlijk. 'Als je mijn telefoon hebt, zit daar nog wel wat geld in het hoesje', zei ze. Uiteindelijk vestigde ze haar volledige aandacht op de weg, terwijl ze met haar hoofd tegen het raam aanleunde.
-
Oeh, de Jeep ziet er nice uit

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ergens had Liam verwacht dat hij eenvoudigweg genegeerd zou worden. Aan haar positie te zien had ze zo gewoon kunnen slapen tegen de zijkant aan, sinds het haar hoofd was die werd gedragen door het raam. Haar ogen had ze ook voor enkele momenten gesloten gehad. Hij hoorde Kenna's ademhaling rustig worden, zachter, waarop hij zich had bedacht dat ze toch niet meer bij de wereld was, maar hieraan kwam tegen zijn verwachtingen in een einde. Ze ging weer rechtop zitten zodra hij zijn vraag had gesteld en van de slaperigheid kon hij weinig meer weervinden. Haar stem volgde op de zijne na een kleine gevallen stilte tussendoor.
"Jij moet het eten, niet ik," mompelde hij gevoelloos voor zich uit. Een trek werd van zijn sigaret genomen, zijn linkerhand er voor even naar gereikt om het tussen zijn vingers te klemmen. Kleine beetjes rook ontsnapten al snel aan zijn lippen. Het ging elk teniet in de lucht om hen heen, al was de geur van de sigaret nog wel te ruiken geweest. Het was als een onvermijdelijk iets waar hijzelf van kon genieten. Hoe het met Kenna zat kon hij moeilijk bepalen, noch zeggen dat hij zich er druk om maakte wat ze ervan vond. Met dezelfde ongeïnteresseerde blik liet hij de sigaret weer teruggaan naar zijn mond. "We kunnen naar Taco Bell, Wendy's, McDonalds, KFC of Burger King." Voor even keek Liam naar de borden aan de zijkant van de weg, waar alles aangegeven stond. Zelf had hij geen voorkeur om te geven en hier ging hij ook geen poging toe doen, want wat moest hij immers zeggen? Het was niet dat hijzelf at sinds alles wat hij naar binnen kon werken eigenlijk bloed en alcohol was. Met een uitzondering at hij nog wel wel eens een pizza, maar hier hield het ook mee op. Ook hadden ze weinig keuze voor iets anders; hij bleek degene te zijn die ervoor moest betalen. Hij ging zijn geld niet uitgeven aan een of ander duur restaurant alleen maar omdat Kenna daar wilde eten.
"Je telefoon is nog in het huis. Ligt vast wel ergens op de kamer of anders in de rivier achter het pand, ik weet niet wat ze ermee hebben gedaan," zei hij droog. Rollend met zijn ogen keerde hij zich van haar af, zijn beide handen weer op het stuur gehouden. "Voor deze keer betaal ik wel."

-
Jaa gaaf he

die wil ik later ook^^

Account verwijderd

schreef:
'Dat weet ik, heb je geen honger?', Kenna wist dat hij ongeveer net zolang als zij niet had gegeten. Zoals altijd klonk zijn stem boos en somber, alsof hij geen andere gevoelens had. Ze verwachtte niet dat hij opeens zou lachen, maar dat had ze liever dan tegen zijn boze gezicht aankijken. Waarschijnlijk keek ze hem ook altijd zo aan, maar het leek hem niks uit te maken. Het irriteerde haar dat ze elkaar maar altijd tegenspraken, maar waarschijnlijk zou hij er hetzelfde over denken. Zo te zien had Liam helemaal geen honger, wat ze niet snapte. Ze merkte nu pas dat haar buik leeg aanvoelde en haar mond droog. Al die tijd leek ze het niet op te merken en dat kwam waarschijnlijk omdat ze aan andere dingen dacht in de tussentijd.
'Wendy's vind ik goed', zei Kenna, terwijl ze haar schouders ophaalde. Ze vond alles goed, als ze maar wat te eten kreeg. Ze zou Liam ooit wel eens terugbetalen, ook al wist ze niet of ze nog aan geld kon komen. Volgens Liam ligt haar telefoon in het huis of in ene rivier. Ze hoopt niet de tweede, want haar telefoon was veel waard. Het kostte haar veel moeite om hem zelf te kopen en ze had zelfs een vakantie bijbaan genomen. Ze was altijd wel zuinig met geld geweest en als ze ergens niet genoeg voor had, spaarde ze ervoor. Het kostte haar wel veel geduld, maar na even doorbijten had ze haar doel bereikt en kon ze kopen wat ze wilde. Voor even rolde ze met haar ogen en ze keek hem aan. 'Hmm, oké', zei ze zuchtend. De auto reed van de straat en werd algauw op het terrein van Wendy's gereden.
De auto reed richting de Drive-Thru. Een stem was door een speaker te horen. Kenna zei haar bestelling en nadat de vrouw had gezegd dat die klaargemaakt zou worden, reed de auto richting één van de raampjes. Al snel was alles betaald en had Kenna eindelijk haar eten. 'Dankjewel', zei ze en ze begon te eten. Na een paar frietjes die ze had opgegeten, richtte ze haar blik op Liam. 'Kun je me vertellen wat je nu gaat doen?', vroeg ze. Een volgende frietje belandde in haar mond.
-
Oh, ik vind Range Rovers echt mooi

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"Nee, ik hoef niets." Haar vertellen over hoe hij geen eten nodig had om te overleven, ging hem te ver. Hij kon haar moeilijk zomaar vertellen dat hij leefde op het bloed van andere mensen. Van bloedzakken, afkomstig uit dichtstbijzijnde ziekenhuizen in de stad. Nee, hij ging niet zomaar vanalles over zichzelf vertellen. Het ging Kenna niets aan of hij at, wat hij at en hoe het met zijn toestand zat. Bovendien, wat moest hij haar dan zeggen? Haar aanpraten over zijn drang naar alles dat door haar lichaam vloeide zou het enkel ongemakkelijk maken terwijl dat helemaal niet hoefde. Bovendien was het praten over zijn versterkte gehoor en het merken dat hij telkens, bij het gevoel van échte honger, alles door haar aderen kon horen vloeien niet meer dan de praat van een seriemoordenaar. Zijn vroegere zelf was hij tenslotte allang niet meer. Zelfs nu hij haar hartkloppingen in zijn oren voelde galmen, had hij geen poging gedaan zijn tanden in haar nek te zetten om een bloedbad aan te richten. Dat noemde Liam nou vooruitgang.
Bij haar reactie sloeg hij op het goede moment af naar het wegrestaurant. De drive-thru gingen ze snel langs, haar bestelling opgenomen om vervolgens na een paar minuten wachten het op te kunnen nemen. Het irriteerde Liam hoe lang het duurde voordat het eten aan hen door werd gegeven. De paar minuten wachten waren volgens hem te veel voor een wegrestaurant, maar het was de aanwenning zijn ongeduldigheid te uiten door met zijn vingers te tikken. Het stuur werd hiervoor gebruikt en een einde kwam er pas aan toen ze wederom op de snelweg te vinden waren, dit keer met de lucht van het fastfood door de auto gegaan. "Geen probleem," antwoordde hij terug. Haar nieuwsgierigheid liet hij voor wat het was. Voor even deed hij zelfs alsof hij het eigenlijk helemaal niet had meegekregen, al bedacht hij zich dat hij beter kon antwoorden. He kon hem een paniekerige reactie besparen onder de klus zelf. Hij keek haar aan, toch plezierig toegekeken om te zien hoe ze aan het eten was. Ergens vond hij het wel schattig. Tot zijn verbijstering kwam er een kleine glimlach op zijn gezicht, die even aanhield in de plaats van zijn boosheid die hij tot nu toe nog had gevoeld.
"Er is een drugsdeal waar we heen moeten. Die baas van dat vriendje van je zou er moeten zijn, dus we hebben wat in te halen."

Account verwijderd

schreef:
Kenna's handen grepen naar de burger die bij het menu hoorde. Haar tanden beten in de burger en meteen was ze haar honger vergeten. De burger was heerlijk, eigenlijk was alles lekker. Ze was blij dat Liam haar niet liet uithongeren, zo te zien had hij tóch een hart? Haar blik vestigde ze weer op hem en ze kauwde haar eten goed, zodat ze het makkelijker kon doorslikken. Ze pakte een servet en veegde even haar mond af. Een minimale glimlach was te zien op Liam's gezicht. Het was heel iets anders dan dat Kenna tot nu toe had gezien. Het maakte hem op één of andere manier jonger, maar helaas wist ze niet waarom hij plotseling een glimlach op zijn gezicht had getoverd. Het zag er veel beter uit dan zijn boze uitstraling en op één of andere manier vond ze hem er wel lief uitzien. Ze schudde even haar hoofd en zuchtte. Snel haalde ze haar ogen van zijn gezicht af en keek ze in de spiegel die altijd aan de bovenkant zat vastgemaakt. Ze schoof het klepje open en keek even naar d'r mond, om te kijken of die vies was. Hij leek schoon, dus dat zou waarschijnlijk niet de reden zijn waarom Liam plotseling glimlachte. Ze liet het maar voor wat het was, maakte het klepje dicht en begon weer te eten.
Ze at rustig, totdat de stem van Liam het verstoorde. Het frietje die ze net in haar mond wilde stoppen, liet ze in de kartonnen tas op haar schoot vallen. 'Drugsdeal...? Moet ik je daarbij helpen?', haar toon klonk ongelofelijk, waarschijnlijk omdat ze er geen ervaring mee had. Ze had nooit drugs genomen, maar af en toe dronk ze alcohol en nam ze wel een paar hijsen van een sigaret. Ze kon zich herinneren hoe boos ze altijd werd op Mason, toen hij weer eens één pilletje te veel had genomen. Het doet rare dingen met mensen en daardoor beloofde ze haarzelf dat ze er niks mee te maken wilde hebben. 'Wat ben je met hem van plan?', vroeg ze hem op een wat rustigere toon.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Jammer genoeg was zijn glimlach geenszins verborgen gebleven. Ook Kenna had het schijnbaar opgemerkt, sinds hij haar gelijk anders zag kijken. Haar handen grepen naar het klepje waaronder een kleine spiegel naar voren werd gehaald. Het spiegelbeeld werd uitgebreid bekeken alsof ze dacht dat hij haar uit aan het lachen was, hoewel hij wist dat dat nooit zou gebeuren. Als ze werkelijk iets op haar gezicht had zitten had hij überhaupt zijn stalen blikken behouden; haar ermee rond laten lopen was een leukere straf dan het haar vertellen, omdat het hem dan op zou vallen.
De kleine grijns bleef voor even staan, terwijl hij zijn hoofd iets schudde. "Nee. Jij moet mee omdat ik op je moet letten, niet om drugs te gaan gebruiken, idioot." Zijn blikken gingen uit naar de snelweg waarop ze nog altijd reden. Hij nam weinig moeite meer opzij te kijken, al kon hij het niet laten nog een laatste keer naar haar verbaasde gezicht te kijken. Haar reactie was er een die Liam niet had verwacht. Ze leek zichzelf er al van overgehaald te hebben dat hij van plan was haar vol te spuiten met heroïne, al zat het plan heel anders in elkaar. Het was zelfs de bedoeling Kenna van de crime scene weg te houden door haar op te sluiten in de auto. Het stuur pakte hij wat steviger vast, uitgeweken naar een andere rijbaan om een voorliggende auto in te kunnen halen. "Niemand zou ervoor vallen als het al zou het moeten. Je lijkt niet eens op een junkie," mompelde hij er achteraan. Het leek hem een grappig beeld om iemand als haar ooit stoned te zien. Hij kon het gewoon niet voor zich zien, omdat hij haar het type er niet voor vond. Bovendien hield hij zich met heel ergens anders bezig dan iemand aan drugs te helpen. Mocht ze er ooit aan willen beginnen, dan waren de vele anderen in het huis ofwel de straatdealers waar te terecht kon; niet hemzelf.
De lucht van het eten ging hij uit de weg. Zijn gelaat wendde hij meerdere keren naar het raam aan zijn zijde, gewoon om aan de geur te ontsnappen. Mogelijk ook om de licht vrolijke glundering in zijn ogen te verbergen bij zijn voorstelling van Kenna onder drugs, maar hier gaf hij voor geen goud aan toe. Tegen de tijd dat Liam zich weer naar voren draaide was er niets van overgebleven. "We moeten van hem af," zuchtte hij terug. "Laten we hem vermoorden, dan zal de bende vanzelf wel verdwijnen. Geen van hen zal nog de leiding over durven te nemen als het voorbij is."

Account verwijderd

schreef:
Het kartonnen bekertje met de cola erin werd vastgepakt door Kenna en naar haar mond gebracht. Ze nam enkele slokken en na dat, legde ze het pakje weer terug. De koude vloeistof verspreide zich door haar mond, waardoor het gevoel van dorst wegnam. Ze leunde in de stoel en ze richtte haar blik weer op Liam. Ze wilde haarzelf op haar hoofd slaan voor haar domme en zinloze reactie. 'Ja, wist ik veel. Met jou weet je het maar nooit', mompelde ze in zichzelf. Ze voelde een grote opluchting, waardoor ze weer normaal de laatste stukjes friet en hamburger kon eten. De honger nam snel weg en maakte plaats voor een volle gevoel, toen ze haar menu ophad. Ze deed alles in de kartonnen tas, nadat ze haar mond en handen had schoongeveegd en ze stopte de zak in het vakje in de deur. 'Ik gooi het straks weg', zei ze, voordat Liam zou zeuren. De auto zag er schoon uit en waarschijnlijk wilde hij dat ook houden. Ze wist ongeveer hoe manen met hun auto's waren, voor hun was het heilig. Ze snapte niet waarom de auto's van mannen schoon waren, maar hun kamers waren precies het tegenovergestelde. Waarschijnlijk zou ze het nooit snappen.
'Hm..', mompelde ze en ze richtte haar blik op de weg. Ze beschouwde het maar als compliment, aangezien hij vond dat ze niet op een junkie leek. Gelukkig. Ze zou ook nooit aan drugs willen beginnen en ze snapte de mensen niet die het wel deden.
Haar blik vestigde ze na een korte tijd weer op Liam, terwijl ze uit het wit en rood gestreepte rietje dronk. Haar drinken spuugde ze bijna uit, maar toen bedacht ze zich dat hij daar waarschijnlijk boos om zou worden. Snel slikte ze haar drinken door, maar die kwam in de verkeerde pijp, Ze begon even te hoestten, maar toen ze klaar was richtte ze haar blik op Liam. 'Wat?! Hoe kan je zomaar iemand vermoorden?', vroeg ze geschrokken. Ze had wel enig idee dat hij daar wel in staat voor was, maar om het zo uit zijn mond te horen zorgde ervoor dat ze weer angstig voor hem begon te worden. Snel draaide ze haar hoofd weg en keek ze uit het raam. 'Dat ga ik niet doen en ik ga je er niet bij helpen, echt niet', waarschijnlijk had hij dit vaker gedaan, maar Kenna had nog nooit zulke gedachtes over iemand. Ze zou hem er ook niet bij willen helpen. Het enige wat ze kon doen was hem tegenhouden, als dat zou kunnen lukken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De muziek bleef zachtjes door de auto heengaan. De beat vormde een doffe echo in het voertuig, met een laag volume waarvan anders weinig te horen was. Een bekende tekst wist hij op te vangen door het geluid van de draaide motor heen. In zijn hoofd ging de lyrics verder, elk woord binnensmonds herhaald om zichzelf af te leiden. Hij had genoeg van Kenna gehad. Hij vond haar irritant worden, vooral gesproken over haar nutteloze reacties en de chaos die ze liet ontstaan. Het grotendeels negeren deed hij dan ook met plezier. Haar zeggen over hoe ze het later weg zou gaan gooien nam hij voor wat het was, een kleine "Uh-uh" laten horen uit teken dat hij het wél gehoord had, ondanks dat zijn houding heel wat anders vertelde. Minutenlang had hij onoplettend voor zich uit gekeken in stilte.

I live the life I deserve, bless
Fuck a vacay I feel better at work
I mean whatever it's worth
I give whatever I'm worth
For my niggas who gonna go to Hell and back for me
I'mma give em Heaven on Earth for a hell of a check
Yeah whichever come first

Blessings on blessings on blessings
Look at my life man that's lessons on lessons on lessons
I treat the beat like it's a reverend
I tell the truth like father forgive me these are all my confessions
Man this wasn't luck it was destined
I done lost homies who been with me since Ed, Edd, and Eddy
Who flip like confetti and then when you back they back to call you dog
That shit get get petty, bitch don't give no dab to me nigga

Toch keerde hij op een gegeven moment weer terug uit zijn dagdromen. Het kon ook haast niet anders met haar naast zich; met haar verschrikte gedaante naast zich kon Liam zich moeilijk ergens anders op concentreren. Traag en zonder iets van de vrolijkheid van net, keek hij weer terug in haar donkere ogen. "Omdat het moet, oké? Het is niet dat hij het niet verdient." Het was geen geheim dat de man waar zij allen op uit waren, geen leven zonder misdaden leefde al die jaren. Meerdere bendes waren er door die enkele Italiaan onderdoor gegaan. Meer dan zeventig onopgeloste moorden en cold cases konden aan Rosetti gelinkt worden, nog tientallen slachtoffers meegerekend die zijn doelwitten vormden. Volgens sommigen behoorde de man in de hel en hier sloot Liam zich bij aan; niemand kon hem ervoor straffen een moordenaar van zijn leven te beroven, want was dat niet wat hem sowieso te wachten stond zodra de politie ooit bij hem zou komen? Hij verkortte enkel zijn leven door te doen waar geen ander het lef voor had. Death row of niet, er moest een keer een eind komen aan zijn rivaal en hij was de aangewezen persoon om het te doen. Kenna's geschokte blik of paniekerige woorden konden het niet van hem afnemen, of hem op andere gedachten brengen. "Je gaat me ook niet helpen. Jij blijft als het moet gewoon in de auto en waag het niet om ook maar iets te proberen, of ik zal ervoor zorgen dat niet alleen je vriendje maar ook jij de nacht niet overleeft." Hij nam een laatste hijs van zijn sigaret en liet deze vervolgens uit het raam vallen, het gemis van de rook direct al gevoeld. Het maakte het draagbaar om het bloed van hem weg te houden. Om om te kunnen gaan met het weigeren van zijn aangewende moorden om eraan te komen. Nu moést hij wel zijn focus op de weg houden om zich in te houden, het geluid van haar bonzende hart zo veel als mogelijk buitengesloten. Ietwat ongemakkelijk beet hij op zijn lip.
"En wat kan jou het uitmaken? Het is maar een maffiosi, het is nog geeneens familie van je."

Account verwijderd

schreef:
Voor even beet Kenna op haar lip en draaide ze hoofdschuddend haar hoofd weg. Haar gedachtes sloegen op hol, waardoor ze langzamerhand hoofdpijn begon te krijgen. Ze legde haar hoofd in haar hand en ze schudde haar hoofd nog een paar keer. 'Hoe heb ik me in zo'n situatie kunnen werken?', zei ze zacht tegen zichzelf, zodat Liam het niet zou kunnen verstaan. Een diepe zucht verliet haar mond, nadat ze die zin had uitgesproken. Het leek wel alsof het steeds erger werd. Eerst zag ze Mason, die voor haar komst gemarteld werd. Vervolgens werd ze zelf enkele keren gestoken met een mes en daarna veranderde Liam in een duivel om haar te genezen. Nu moest ze toekijken hoe hij met een drugsdeal bezig zou zijn en hoe hij iemand zou vermoorden. Waarschijnlijk was het geen man die geen doden op zijn geweten had, maar daarvoor kon hij ook naar de gevangenis. Iemand doden ging haar te ver, het was ook een mens ook al was diegene niet heilig.
Kenna's gedachten herinnerden zich hoe Liam naar iets veranderde. Ze wilde weten wat hij was, hoe hij het was geworden, wat hij nog meer kon doen. Eigenlijk wilde ze alles weten, maar ze was niet zeker of ze het moest vragen. Het was niet echt bepaald een beeld die ze graag wilde zien. Waarschijnlijk zou Liam er toch niks over willen vertellen en misschien zou hij d'r boos om kunnen worden. Ze besloot haar mond te houden, terwijl ze hoopte op een verklaring. Ooit.
Toen Kenna Liam's stem weer hoorde, keerde ze haar hoofd langzaam om. Haar blik ving die van hem en ze keek hem met wantrouwen aan. 'Hoe kom het dat je zo'n persoon bent geworden? Waarom wil je een crimineel zijn?', die vragen wilde ze al langer stellen. Ze wist niet of hij erom boos zou worden, of dat hij haar gewoonweg zou negeren. Misschien een mengsel van allebei? Ze hoopte in ieder geval op een normaal, maar de paar uur dat ze Liam leerde "kennen" wist ze dat ze die niet zal krijgen. Ze merkte dat ze in haar gedachten verzonken was en ze hem de hele tijd doelloos zat aan te staren. Haar hoofd draaide zich om naar het raam en haar ogen volgden de weg. De straten leken steeds donkerder te worden.
Haar hand kneep hard in de handvat van de deur van haar kant. Hard beet ze op haar lip, toen ze de woorden van Liam hoorde. Het enige wat ze deed was knikken, ook al wist ze niet of hij het zou zien. Ze besloot om haar mond te houden, want ze wist dat hij echt in staat zou zijn om haar en Mason te doden. Ze voelde haar hart sneller kloppen, waardoor ze een paar keren diep adem moest halen om rustiger te worden. 'Nee, inderdaad. Het maakt me niks uit', mompelde ze.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Funny thing about talkin' behind my back
Is that it just keep comin' back to me nigga
Was off for a sec now it's back to me nigga

You mad at me, this ain't what I want man this what it had to be
This is that late night workin' after three
Man this is why my old girl was mad at me
This why I'm your majesty
Man, the clique is the tightest, the pussy's the tightest
The drinks are the coldest, the future the brightest
The feat not divided, the love is divided
And I just gotta, thank God that we got it, blessed

I don't know what I would do without it
Crew look like we robbed a bank, but all we make is deposits
Your profit we profit, oh God

"Zo'n persoon geworden? Je kent me pas verdomme één dag, ga nou niet zeiken over hoe ik volgens jou veranderd ben." Zijn nijdige zelf keerde met haar opmerking als nooit tevoren weer terug. Hij voelde de irritatie groter worden, de boosheid van net verschenen in hem met het herhalen van haar vraag in zijn hoofd. Hoe ze het zich voor kon nemen hem zo aan te spreken was ook voor hem een raadsel geweest, want wie gaf haar het recht zo over hem te praten? Voor zover zij kon weten kende ze enkel zijn naam en hoogstens wat achtergrondinformatie die ze van hem had weten te afgedwongen, maar hierbij hield het ook op. Kenna had geen idee van zijn verleden noch zijn beslissingen, ofwel zijn kansen in zijn leven voordat hij tot een vampier werd gemaakt. Ze zei dingen over hem die het lieten lijken dat het compleet zijn eigen schuld was geweest dat hij in het bendehuis zat. Het laten klinken als een zoektocht naar lol, zijn manier om van zijn verveeldheid af te komen door de onderwereld te betreden. Alsof hij een of andere idioot was zonder besef van zijn acties, maar Liam wist het allemaal wel beter over de afgelopen jaren. Met alle plezier had hij zichzelf ergens anders gezien dan in zijn positie van nu. Hij bromde chagrijnig in zichzelf, haar dodelijk aangekeken met geen glimlach meer zichtbaar geworden in de tussentijd. Een verharde gezichtsuitdrukking was alles dat zich kenbaar maakte bij hem. "Niet iedereen heeft een perfect leven met keuzes om te maken, for fuck's sake. Ha- right, maar dat zie je natuurlijk niet, hm." Zijn ogen vernauwden zich iets, Kenna boos bekeken totdat hij zichzelf weer dwong terug naar de weg te kijken om zich een beetje rustig te houden. "Alsof ik ooit gedroomd had om zo te moeten leven," murmelde hij onhoorbaar tegen zichzelf. Een lichtelijk dreigende blik gaf hij weer, zich naar voren gericht op de snelweg die ze namen. Hij had genoeg opgelopen ergernissen gehad met haar in zijn buurt. Hij moest niets van haar hebben, dat was wel zeker geworden, maar het kon altijd nog erger. Bij het horen van haar opgevoerde hartslag kwam Liam daar achter. Keihard klopte het in haar borstkas, een luid kabaal achtergelaten in zijn gehoorgang, al zat hij op een meter afstand. Alles galmde door alsof het zijn eigen hart was die hij als een gek waar kon nemen. Zijn nagels in het stuur gezet van pijniging, klemde hij zijn kaken genadeloos op elkaar.
"Haal even adem ofzo, je hartkloppingen zijn echt kapot irritant om aan te moeten horen."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld