Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De blos op haar wangen vond hij beide schattig als te bescheiden voor iemands doen. Hoewel het haar huidskleur net wat gezonder uit liet komen tegenover haar lusteloze postuur, gaf het voor hem aan dat ze zijn compliment kon waarderen, maar niet zonder haar stem met onzekere klanken naar voren te brengen. Glimlachen deed Raiden daarentegen nog steeds. Waarom ze precies zo reageerde was dan wel onhelder, het was en bleef uit goede bedoelingen.
"Then that dress is exactly what we're gonna buy." Te bekennen viel het al wel dat hij geen 'nee' voor een antwoord nam, tevergeefs of Mia dacht dat ze een keuze had om over te spreken nu het om het geld ging dat geen van hen twee dan echt bezat. Hij was er te koppig voor, zeker nu ze hem had verteld dat het eenvoudigweg de jurk van haar dromen was. Of het voor hem gold als het ging om het pak vond hij echter compleet anders. Zijn afgunst van al die jaren had nog geen uitweg gevonden uit zijn met duister gevulde hart. Al zodra ze erover begon, kon ze zijn tegenzin weervinden in zijn gezichtsuitdrukking. Wat in zichzelf gekeerd schudde hij zijn hoofd. "Don't get too hyped-up, little one," verliet zijn lippen toen hij de rits van haar jurk weer naar beneden haalde. "Suits aren't my thing."
Onwillige grepen zorgden ervoor dat de vlinderstrik als laatste deel van het geheel perfect kwam te zitten. Instructies had hij niet nodig gehad over hoe het met dit soort gelegenheden van hem verwacht werd, precies zoals Raiden het pashokje al snel na Mia's pasroutine gevonden had. Ervaringen had hij genoeg in bezit om een vooruitziende blik te hebben als het hierop aankwam. Toen hij zichzelf in het spiegelbeeld bestudeerde voelde hij zich ergens zelfs wat grimmig worden. De haat voor de rijkeluis mensen reflecteerde zich moeiteloos, zowel in zijn uitstraling als in zijn denkbeelden. Enkel voor Mia had hij de overtuiging om de moeite te nemen het te verbergen. Onder de mum van een kleine grijns liet hij zijn vingertoppen verdwijnen van de strik, waarop hij het gordijn opende en zich voor haar vertoonde. "Here you go."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Geduldig zat Mia te wachten. Ze keek een beetje rond en keek af en toe naar wat vrouwen die de paskamers in en uit liepen met kleding en steeds zeurde dat het te klein was. In die paar minuten dat ze daar zat heeft ze de woorden, dik en te klein erg vaak langs horen komen. Het leek net alsof iedere vrouw hier aan een ideaalbeeld wilde zitten en in maatje 32/34 wilde passen. Ze vond het maar een beetje raar. De vrouwen die voorbij kwamen hadden allemaal een erg mooi figuur en Mia had maar al te graag zo'n lichaam gehad. Wat vet op de botten was zeker niet erg. Ze vond het vervelend worden en wilde net wat gaan zeggen toen Raiden zijn gordijn open schoof om zijn pak te laten zien.
Bij het zien van zijn pak rolde haar ogen zowat uit haar kassen. Correctie.. Bij het zien van Raiden in een pak vielen haar ogen zowat uit haar kassen. Hij zag er erg aantrekkelijk uit en een pak stond hem echt heel erg goed. Ze kon aan zijn gezicht aflezen dat hij het maar niks vond en het liefst het pakt van zich af scheurde. Ze stond op en liep langzaam naar hem toe waarna ze voorzichtig zijn kraagje wat beter deed en op haar lip bijt "What a handsome man.." Ze kijkt op en haar blik kruist de zijne waarna wederom blosjes op haar wangen ontstaan. "You look really good in the suit even though you look like you just bit into a lemon, a smile would look so much better." Ze lacht zacht en liet kort haar vingers over zijn jasje glijden "I like it on you.. you have to get this one" Ze gaf hem een knikje waarna ze van hem weg stapte zodat hij weer kon omkleden.
Ze liep richting de tasjes om daar nog even rond te kijken. Zou ze die ook nog kunnen uitkiezen of niet? Ze besloot er gewoon één te pakken om het zo aan Raiden te vragen. Ze twijfelde tussen 2 tasjes waarna haar oog viel op een clutch. Een mooie lak zwarte clutch. Ze pakte de clutch van de witte plank en gaf een goedkeurend knikje waarna ze terug liep naar de paskamers en voor Raiden's gordijn ging staan.

"So I found this clutch aswell and I think it looks perfect together with the dress."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Van het beeld van zichzelf in een pak kon niet meer dan gezucht voortkomen. Tegendraads en koppig, zoals hij überhaupt in elkaar zat naar wat anderen over hem te zeggen hadden. Zelfs de complimenten van Mia - wie hij aan begon te zien als een van zijn lotgenoten en tevens zijn ogen vaak genoeg verleidde om haar kant op te kijken - kon hier geen andere uitkomst aan geven. Wat ongemakkelijk glimlachte hij terug, wederom nog een keer naar beneden gekeken om zich weer te zien in de kleding van een rijke. Nooit kon hij eraan wennen om een vertoning als deze te vormen in een mensenmassa van welgestelde families en egoïstische mensen, al dan de meesten er een moord voor zouden doen. Het herinnerde hem simpel gezegd gewoon aan een tijdperk die hij liever vergeten was.
"Thanks." Haar handen reikten naar hem toe waarop ze wat met de kraag van zijn blouse prutste, hetgeen wat hem in tegenstelling tot al het andere wél aan het lachen kon maken. Raiden voelde zich weer als een klein kind, een hulpeloos jongetje. Door zijn eigen onhandigheid had hij het helemaal verkeerd laten zitten, een detail wat enkel Mia opgevallen kon zijn. "I messed up, didn't I?" Opgewekt vergeleken met eerder keek hij op haar neer. De blos op haar wangen keerde intussen terug, een effect waar hij ook niet anders bij kon dan ernaar te kijken. Evenwel als zij hem weer liet lachen ondanks zijn haatgevoelens, liet hij haar vaker blozen dan ze mogelijk gewend was. Hoofdschuddend wendde hij zich van haar af. "It just ain't me. It's more like a family thing, really."

Waarbij bleek dat het meisje na zijn omkleden nog geen einde aan het shoppen had gemaakt, had Raiden geen verbazing hoeven voelen. Geen overvallen gedachten nu ze met nog een accessoire aan kwam zetten met een prijs zo hoog dat er tien zwervers bij elkaar nog een week van konden leven. Alleen gaf het hem geen reden om haar erover te oordelen, sinds ze een vrouw bleef en zij nou eenmaal de beste waren in het spenderen van geld, hoe onnodig het ook mocht zijn. Hijzelf greep immers ook nog een paar lakschoenen van de planken weg, was het niet?
Protestloos ging Raiden er dan ook in mee. Hij gebaarde naar de kassamedewerkster dat ze klaar waren en wilden betalen, slingerde zijn rugzak weer achteloos over zijn schouders en nam met het pak hangende over zijn arm, de route naar de balie; bezet door een jongere blondine dan de eigenaresse. Op een treuzelachtig tempo haalde ze de kledingstukken over het houten oppervlak.

"That'll be $5275, please."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Na enkele minuten gewacht te hebben kwam Raiden al met zijn spullen het pashokje uitlopen. Ze gaf hem een kleine glimlach en liep achter hem aan naar de kassa terwijl ze wederom de winkel nog eens rondkeek. Al die prachtige jurken, ze zou ze allemaal wel willen dragen. Ze had de laatste jaren nooit jurken aan. Ze vond zichzelf er niet mooi genoeg voor en ze wilde haar lichaam altijd verbergen onder grote truien en lange broeken. Ze had zelfs haar gala overgeslagen omdat ze niet in een jurk wilde lopen. Ze had ook geen idee wat haar ertoe gebracht heeft dat ze nu met een jurk op haar armen richting de kassa liep maar ze voelde zich zeker toch wel mooi in de jurk. Dit kwam deels door Raiden en deels omdat ze al dagen hetzelfde aanhad en blij was om iets nieuws aan te hebben, al was het dan een jurk.
Ze legde haar kleding op de toonbank en keek met grote ogen naar het oplopende bedrag waarna ze met grote ogen naar Raiden keek. $5275 dollar. Ze had nog nooit zoveel geld gezien laat staan betaalt. Ze wist ook echt niet wat Raiden van plan was maar hij stond er erg zelfverzekerd bij alsof hij alles onder controle had. Ze werd er spontaan zenuwachtig van en keek even om zich heen. Ze bekeek een aantal vrouwen waarna ze zag hoe een vrouw met een open tas de winkel door liep. Ze zag de portemonnee van de vrouw zo zitten en aan de kleding van de vrouw te zien, zat er vast wel wat in haar portemonnee. Zou ze had zonder Raiden kunnen? Stelen?. Ze wilde het proberen maar ze durfde niet, ook wilde ze niet haar kansen verpesten op Raiden's plan dus goed na te denken om dit aan te pakken.
Haar ogen vielen op een tas bij de paskamers. Op de rode bank waar zij zojuist nog had gezeten lag een lak rode tas van Chanel. Ze beet zacht op haar lip en excuseerde zichzelf even waarna ze richting de pashokken liep om zogenaamd even rond te kijken. Ze keek even rond en met haar hand ging ze langzaam richting de tas. Ze viste er meteen een portemonnee uit die enorm dik aanvoelde. Ze trilde enorm maar de adrenaline schoot door haar lichaam. Ze schoof de portemonnee in haar zak en keek op. Niemand keek haar kant op en ook was er geen camera te vinden. Bij de paskamers hebben mensen nu eenmaal recht op privacy en dat was een enorm voordeel nu. Ze liep nerveus terug naar terug Raiden die inmiddels klaar was. Ze pakte haar tasje van de toonbank "Have a nice day" sprak ze tegen de blondine waarna ze naar buiten liep en eenmaal buiten Raiden mee trok naar en stuk verderop. Ze was enorm bang dat er elk moment iemand achter hen aanrende maar ze moest en zou nu weg gaan. Ze hield een taxi aan en duwde Raiden zowat in de taxi waarna ze de deur sloot. Ze keek naar Raiden waarna ze naar de chauffeur keek "The Golden Gate Hotel, please sir" Ze voelde hoe de taxi begon te rijden en een opgeluchte zucht verliet haar lippen waarna ze de portemonnee uit haar trui trok en aan Raiden liet zien.

"I kinda stole a wallet with lots of money and we are going to find ourself a hotel for tonight and some bomb ass roomservice."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn oplettendheid had zo zijn grenzen gehad. Op elk moment dat het van Raiden verwacht werd om zich op iets te richten, al was het meestal hemzelf die zich zo verplichtte, deed hij het feilloos. Geen ander persoon of item in zijn omgeving deed er sindsdien nog aan toe. Alles wat er voor hem bestond in die ene paar minuten, vormden de cassiére en de beveiliging, maar daarnaast was het ook de eigenaresse die zijn belangstelling vergde door de lege plaats naast de blondine in te nemen. Meer dan zijn gelaat in de plooi houden kon hij niet; dus dat was wat Raiden deed.
"Put it on our family's bankaccount." Straalrecht keek hij naar de twee vrouwen voor hen, een enigszins arrogante blik opgezet voor zijn doel. Een nonchalante houding nam zijn lijf per direct over. Doende alsof hij hier stond gezamenlijk met zijn tweelingbroer en vader, gingen zijn kille ogen naar de gedaantes. Afwachtend en geïrriteerd met geen kennen van respect als het aankwam op 'onderdanen'. Beide staarden hem aan met onbegrip. "And who may own that account, mr?" bracht er een naar voren, geprobeerd hem te ondermijnen ondanks het geen waarde had. Vastbesloten zich te houden aan zijn rol van vroeger sprak hij zijn achternaam luid en duidelijk uit, waaronder geen tegenspraak meer werd bedacht om hem tot stoppen te dwingen. Angst voor de familie van zijn afkomst werd als iets onsterfelijks gezien, was het niet?
De kwestie werd snel afgehandeld en tegen de tijd dat hij de kans had om zich dan eindelijk tot zinnen te brengen met het besef dat Mia wel erg stil was geweest, hoorde hij haar al voorbij lopen. Als een zwijgzame volger nam Raiden haar voorbeeld aan. De tas met de kleding werd van de toonbank gegrepen vooraleer ze met zijn tweeën de winkel verlieten, de een in een sneller tempo dan de ander. Met het stappen op de stoep buiten de winkel, voelde hij Mia's hand de zijne weggrijpen. Beduusd liet de jongeman zich met haar meetrekken in een van de taxi's.
"Th- The Golden Gate Hotel?" Niet wetende waar ineens al haar energie vandaan kwam, nam zijn verwarring hem onverbiddelijk over. Ze werd als een complete gek gezien. Waar zou ze al het geld vandaan toveren om zoiets te betalen? Hoe kon ze het maken om, zonder overleg nota bene, hem te leiden in een taxi die ze zich niet konden veroorloven? Raadselachtig zocht hij haar op in het voertuig. "What do you think you're doing?" De tas met kleding legde hij naast zich neer, het de viezige stof van de auto laten bedekken zonder het door te hebben. Elk beetje van zijn blikveld lag bij het meisje. Als wonderbaarlijk zag hij het echter wel toen haar echte bedoelingen aan het licht kwamen en, hoezeer hij het niet op had gemerkt tijdens zijn verblijf bij de kassa, een portemonnee tevoorschijn haalde. Sindsdien vormde zich een grote grijns rond zijn lippen.

"You-..," wees hij zuchtend uit. "Bloody hell.. You're damn near crazy, little one."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een grijns sierde haar lippen terwijl ze even naar hem bleef kijken "The Golden Gate Hotel, you heard that correctly" Ze gaf hem een knipoog en keek kort naar de portemonnee. "I can be a little crazy sometimes yes but you're just as happy as me that I got us some money.." Ze opende de portemonnee en zag als eerste wat pasjes. Ze trok de pasjes eruit en bekeek ze allemaal. "A creditcard, maybe we can get more money out of it." Ze legde het pasje op haar schoot en zag verder nog wat pasjes van bepaalde winkels en een identiteitskaart. Ze pakte die uit de portemonnee en bekeek hem even. Ze rolde haar ogen om de foto van de vrouw waarna het zijvak opentrok en met grote ogen keek naar de inhoud. Ze greep met haar hand een volle stapel geld eruit. Het waren allemaal 100 dollar biljetten en grofweg was het een duizendje of 7 / 8. Ze keek naar Raiden en greens waarna ze het geld in de portemonnee stopte en 1 briefje vasthield voor de taxi chauffeur.
Het hotel kwam in zicht en de auto stopte recht voor de gouden deuren. Ze stapte uit de taxi met haar kleding en liep naar Raiden's kant waar ze wachtte tot hij ook was uitgestapt. Ze beet zacht op haar lip waarna ze voor hem uit het hotel in liep via de glazen draaideuren. Ze keek met grote ogen rond in de mooie lobby en naar alle gasten die rondliepen. Ze liep naar de balie en wachtte tot de vrouw klaar was met bellen. "I'd like to book a room for tonight.. the best one you have." Een onschuldig lachje sierde haar lippen terwijl ze geduldig wachtte tot de vrouw in haar computer had gekeken. "We have a penthouse free for tonight, it's on the top floor and it costs you 1000 dollar for a night." Ze knikte en pakte geld uit de portemonnee waarna ze het aan de vrouw gaf. "Can we also order roomservice and stuff" de vrouw achter de balie knikte en grijnzend pakte ze de kamer sleutel en het pasje aan.
Het was zeker duur voor een avond maar ze hadden het wel verdient. Ze wilde graag terug geven aan Raiden voor wat hij tot nu toe allemaal voor haar had gedaan. En een lekker bed en goed eten zouden vast prima zijn. Ze had enorme trek en kon niet wachten om eten te bestellen. Ze pakte Raiden's arm vast en nam hem mee naar een van de liften waarna ze instapt en op het knopje met het getal 20 drukte. Ze keek even naar Raiden en glimlachte.

"Thank you for everything, enjoy this day and night.. promise me"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze was een goede leerling, was ze niet? Nog zonder van haar eerdere voorstel gebruik te maken, had ze zich al gericht op het stelen van de bezittingen van iemand anders. Geen advies of instructie had zijn lippen tenslotte verlaten sinds het verlaten van het oudere industriepand. Wat ze hem eerder verteld had nam Raiden mede daardoor aan als een leugen; wist ze zeker dat ze nog nooit eerder iets gestolen had? Hoofdschuddend ontsnapte er een lach tussendoor. "You do know how to make me lose my mind. I might've pulled you out of the car if it wasn't for the money in your hands." Plezierig keek hij naar Mia, een paar seconden roerloos gebleven op zijn plaats voor hij dan uiteindelijk zijn gezicht naar het raam wendde. De gehele rit werd het uitzicht op de stad in stilte bewonderd alsof Raiden het nog nooit vanachter glas had kunnen waarnemen.

Misschien was het de uitgelaten sfeer in de met goud en rood bekleedde hal, wat hem de rillingen over zijn rug bezorgde. De omgeving die gevuld was met zowel luxieuze meubels als het volk waar zij doorgaans niet mee in aanraking moesten komen. Mogelijkerwijs had Raiden een ongemakkelijkheid overgehouden aan zijn beleving dat ze hier niet thuishoorden, maar in een steeg in de binnenstad net als elkander dat van hun, afgestoten mensen, moest. Hoe dan ook gaf zich geen spoor van opluchting bij hem weer tot de lobby volledig uit hun bereik verdween. In de lift keerde het pas weer, een comfertabele vloed in zijn lichaam dat talmend traag wist te ontspannen.
De hand van Mia langs zijn arm begon hem op de een of andere manier gewoon te worden. Geen pas werd door Raiden verzet om haar hand weg te krijgen en een afstand te creëren, integendeel. Tijdelijk verstrengelde hij zijn vingers met die van haar. Een impulsieve actie maar zeker gemeend, gelijk met zijn glimlach die hij aan haar toonde. "I promise." Vervolgens werd hij degene wie haar met zich meetrok. Zachtjes leidde hij haar door de gang naar de deur van het aangwezen penthouse, mompelend zijn stem hoorbaar gemaakt over het deuntje van de muziek, heersend door het pad tussen de deuren. "And you might want to thank yourself for stealin' that wallet, otherwise we would've slept on the streets." Haar vingertoppen liet Raiden voorzichtig los, zijn mondhoeken geleidelijk aan omhoog getrokken tot een voldane grijns. "You may have the honor to open up our new rich kid home for tonight."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het voelde goed om hier met Raiden te zijn. Inmiddels waren ze gewend aan elkaars aanwezigheid en ze vond het fijn om hem aan haar zijde te hebben. "I'm so glad we can sleep on a good and soft bed.. oh and I can't wait to shower" Ze keek hem aan en een diepe zucht van opluchting verliet haar lippen. Ze wilde zodra ze in de kamer waren een heerlijk lange douche nemen en lekker roomservice bestellen. "But one more question before I open up.. Why did we have to get those expensive clothing?" Ze draait met de sleutel het slot open van de deur waarna ze het pasje over de daarvoor bestemde plaat liet glijden. Het lichtje werd groen en met een beweging opende ze de deur van de kamer.
Enkele stappen later stond ze midden in de woonkamer van het penthouse. Haar kaak viel wederom zowat tegen de grond aan. Het was enorm groot en er stonden dure meubels. Een witte bank, een vloerkleed, een wijnkast vol met wijn en ga zo maar door. Ze liep verder de kamer in en liep naar de linkerkant van de kamer. Ze opende de 2 grote zwarte deuren en keek zo de slaapkamer in. Er stond een mega kingsize bed en er hing een grote tv aan de kast. Ze greens en liep verder de kamer in naar de badkamer en zag een enorme douche en een groot ligbad. Ze keek zo heel het penthouse rond en wist zeker dat ze zich goed zou kunnen vermaken hier.
Ze liep terug naar Raiden en keek hem aan “This is amazing” Ze pakte zijn beide handen vast en nam hem mee naar de bank waarna ze ging zitten met hem. Ze bleef zijn handen vast houden en glimlachte “Let’s forget all of our worries for now. Let’s just enjoy our time tonight here and get all the rest and food that we deserve.” Ze keek hem aan waarna ze zijn handen losliet “For now, i’ll go and grab a shower.. after that we can get ourself some food” Ze glimlachte en stond op waarna ze de slaapkamer in verdween om zo naar de badkamer te lopen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hoe lange tijd wel niet was gepasseerd sinds hij normaal had kunnen leven. Een douche had kunnen nemen zonder te moeten inbreken in een zwembad, vol met mensen die geïrriteerd op hun beurt zaten te wachten onderwijl hij genoodzaakt was om dezelfde, viezige kleren weer aan te moeten doen. Hoeveel maanden wel niet voorbij waren gegaan sinds hij voor de laatste keer in een echt bed had kunnen slapen, met echte, warme lakens en een matras die hem geen pijnsteken of een ergerlijk gevoel in zijn rug opleverde zodra hij weer ontwaakte. Ze had hem niet blijer kunnen maken dan nu het geval was. Hij kon zijn glimlach amper meer inhouden, de vrolijke fonkelingen in zijn ogen weergegeven die bij de hare bleven. "Me too.. It has been too long." Verwachtingsvol wachtte Raiden tot de deur voor hem werd geopend waarna hij Mia volgde, de leefkamer in.
Zijn blikveld werd in de fractie van een seconde gevuld met luxe, met meubels waar hij nog geen jaar mee te maken had gehad. Sofa's waarbij hij zich amper meer kon voorstellen hoe het precies zat, hoe het precies voelde om zorgeloos ergens te kunnen zitten zonder de vijandigheid in zich te voelen en de paranoia om zijn spullen. Wanneer Mia een tour rond het penthouse opzocht door van de deur weg te lopen, bleef hij er als verstijfd staan, te overvallen door de plotselinge verandering om het zo snel op te kunnen pakken. Met de terugkomst van het meisje kwam het pas weer in hem op zijn mond te openen. Aan zijn twee handen liet Raiden zich meetrekken naar de bank, nog altijd starend naar de ruimte waar zij in terecht waren gekomen alsof het geen moeite had gekost. "This feels.. weird." Lichtjes kneep hij in haar handpalm, zich weer naar haar gedraaid zodat hij haar geglimlach aan kon zien. "I can get used to this though. It's about time we order roomservice, don't you think?" Op haar plan om te douchen verdween de greep op zijn vingers. Hij keek toe hoe ze verdween achter de muren van de badkamer, haar stap voor stap gevolgd tot ze compleet weg was geweest. Een instrument in het midden van de kamer nam echter zijn gedachten over het huis al snel over, zijn ogen beetje bij beetje vergroot. Zou hij..?

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het warme water gleed over haar lichaam naar beneden. Het voelde enorm fijn om weer te kunnen douchen. Alle viezigheid en opgedroogd bloed van haar gevecht spoelde allemaal weg via het putje. Op de een of andere manier leek het net alsof haar zorgen even mee wegspoelde. Ze sloot haar ogen en ademde rustig in en uit, ze voelde zich enorm op haar gemak en ze kon niet wachten tot Raiden dit ook kon ervaren. Ze had haar haar en lichaam al gewassen en de hele badkamer rook heerlijk. Ze zette na een toch lange douche de kraan uit waarna ze een handdoek om haar lichaam sloeg en de douche uitstapte. Ze wikkelde haar haar even in een handdoek waarna ze haar lichaam afdroog.
Met de handdoek om haar lichaam liep ze naar de kast en trok deze open. Tot grote verbazing lag er kleding in, het was niet veel maar het was kleding van het hotel zelf. Er lag ondergoed, sokken en bh’s nieuw verpakt in de lades. Ook lag er een stapel joggings broeken en sweaters met het logo van het hotel erop. Misschien kwamen mensen hier voor een one night stand en hadden ze daarna kleding nodig, ze kon zich zo snel niet bedenken waarvoor er kleding zou liggen maar het maakte haar niet uit, ze vond het prima.
De handdoek lag enkele tellen later op de grond waarna ze een onderbroek pakte in de hoop dat deze haar zou passen. Ze trok hem uit de verpakking en trok hem aan waarna ze ook een bh aan trok. Ze knikte goedkeurend en pakte een joggingsbroek en een trui. Ze kon meteen al zien dat beide te groot waren maar ze was al blij dat ze even schone kleding had. Misschien zouden ze hun eigen kleding kunnen laten wassen ergens. Ze trok de trui en de broek aan waarna ze haar handdoek nog snel in de wasmand gooide. Ze deed hetzelfde met de handdoek die om haar haar zat waarna ze haar losse haren liet hangen om zo te laten drogen.
Enkele minuten later liep ze richting de woonkamer en stond stil toen ze Raiden zag met een instrument. De klanken vulde de ruimte en even was zij in een soort trans, het klonk prachtig. Genietend ging ze op de bank zitten en ging een beetje liggen. Ze was toch best moe geworden van deze dag en ze voelde zich erg fijn in haar lekker warme trainingspak. Toen de klanken stopte klapte ze zacht “That was beautiful… where did you learn how to play?” Ze beet zacht op haar lip “Oh and the shower is amazing and so are these clothes, they will probably fit you better than they fit me” Ze lachte zacht en ging weer wat rechtop zitten om de menu kaart te bekijken.

“Go shower handsome because I can’t wait to have some food”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een zwarte piano maakte zijn zicht op al het andere tot niets. De glanzende laag op het instrument nog onaangetast getoond in het licht trok hem weg uit zijn kijken naar de rest van de meubels. Geen kras was er zichtbaar op het ene instrument dat hem beide herinneringen als dromen opleverde; zonder zijn oogleden te laten zakken werd alles in een snelvaart in zijn hoofd afgespeeld. De vele uren achter de vleugel met niet meer dan een verkreukeld blad vol muzieknoten voor zich. Noten en tonen aangeslagen waarvan hij nu nog altijd wist hoe het zat, maar hier niet op was gekomen omdat het hem simpel gezegd terugtrok in een tijd die nu geen belang meer had. Stof te verzamelen, zat het. Weg te rotten in een rijkeluiskamer in het hotel indien hij noodgedwongen toe moest kijken hoe het er onverplaatst, onbespeeld, stond. Met de neiging om voor een laatste keer sinds jaren weer in aanraking te komen met enkele pianotoetsen vergrootte zich inmiddels kosteloos. Nog voor hij het door had gehad, was hij al opgestaan en leidden zijn voetstappen hem naar de piano in het midden van de ruimte. Zijn blikken gleden hieronder wat schichtig door de kamer. Het was de vertwijfeling in hem die het veroorzaakte, al was het een aantal keer verduidelijkt dat alleen hij en Mia in het appartement te vinden waren. Hij wilde gewoon naar de zekerheid zoeken dat er niemand bij was om het waar te nemen.
Voor verscheidene secondes bleef hij er doodstil zitten. Zijn handen bewogen niet, als bevroren boven de toetsen gehangen, vooraleer Raiden zich impulsief aan zijn instinct overliet. Akkoorden van een oud liedje werden sindsdien voortgebracht en veroorzaakten een lichte echo in de woonkamer. De paar noten die eraan voorafgingen had hij even langzaam gespeeld, maar het bleek al gauw dat hij zich in zijn eigen bezigheden verloor. De snelheid werd iets opgeschroefd, zijn stemgeluid erbij laten horen als hij zich de tekst voor de geest probeerde te halen. Woorden rolden zachtjes en vloeiend over zijn lippen, het bedenken weggelaten dat hij zich heel ergens anders dan zijn thuis bevond. Hij speelde door, liet zijn ogen traagzaam sluiten en met het beeld van zijn grootvader's oude huiskamer, sloot Raiden zichzelf op in zijn gedachten.

Tijden gingen aan hem voorbij tot aan de laatste seconde, waarin de noten van het lied traag maar zeker af wisten te lopen. Rust heerste in zijn bloed, vloeiend door zijn aderen alsof er geen probleem was waar hij zich druk om moest maken, maar hierin tegen bleek er meer dan iets zijn zorgen aan te wakkeren. De komst van zijn zogenoemde huisgenote vormde niet bepaald de gebeurtenis waar hij op had zitten wachten. Het waren privé-zaken waar hij zich in gemengd had, waarin hij geen controle had gehad juist nu Mia aan kwam zetten. Het bracht enkel schaamte in hem op dat hij de kracht had gemist om zich zittende op de bank te houden in plaats van te spelen alsof geen tijdperk verstreken was.
"I ehh.." Niet wetend hoe snel hij van het muziekinstrument vandaan moest komen, stond hij op. Per direct werd de kruk teruggeschoven naar waar het stuk eerder geplaatst was. De houten, zwartgekleurde klep belandde met een geschokte klap op de toetsen. Een gedempt geluid met geen opgeleverde schade voor de piano zelf, maar het weerspiegelde wel degelijk zijn schuchtere bui. Het was niet voor niets dat hij zijn gelaat rood voelde worden. "Just something I've learned back home," stamelde hij overvallen naar haar, zijn hoofd opgeheven om haar aan te kijken. "Nothin' interesting, really." Zijn rug keerde hij koelbloedig toe naar beide, de piano als Mia zelf. Waarom hij plotseling overgenomen werd door verlegenheid bleef onzeker. Wel wist Raiden dat hij zich nooit op zijn gemak had gevoeld zodra iemand toe zat te kijken zonder dat hij het door had, want wat als ze hem voor gek zou verklaren net als zijn vader en Elias dat deden? Hij zuchtte. "I'm gonna go grab a shower." Getemperd klonken zijn passen over de vloeren, van haar weggelopen met hetzelfde, blijvende gevoel van schuld. Hij bedacht zich dat het zou helpen om zich voor even af te sluiten van alles en iedereen. Althans, daar hoopte hij dan op.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Het geluid van de klep die hard op de piano terecht kwam liet haar opkijken. Zijn woorden en de manier hoe hij keek lieten al wel merken dat hij het totaal niet fijn vond dat zij hem zo had gezien. Ze voelde zich dan ook erg schuldig voor het feit dat ze zomaar binnen liep en zijn privacy doorbrak. Misschien had hij daar nu wel behoefte aan. Ze waren immers al bijna 2 dagen samen en ze zaten constant op elkaars lip. Ze wilde Raiden wel duizend keer vertellen hoe prachtig hij kon spelen. De manier waarop zijn vingers over de toetsen gleden, zo simpel maar toch met zoveel gevoel. Het was een genot om naar te kijken en te luisteren. Ze wist niet of ze hem nu daadwerkelijk gekwetst had maar er hing een aparte sfeer toen hij de kamer verliet om te douchen. Hij leek haast de kamer uit te vluchten en een slecht gevoel rommelde in haar onderbuik.
Bij het horen van de douche zuchtte ze diep waarna ze de afstandsbediening pakte en de grote tv aanzette. Ze ging weer op de heerlijke grote en zachte bank liggen waarna ze de menukaart pakte en alvast het eten begon te bekijken. Ze wilde alvast bestellen zodat hij meteen aan kon schuiven. Ze besloot van enkele dingen wat te nemen. De dure dingen zoals kaviaar en gerechten waar ze de naam niet van uit kon spreken liet ze achterwege aangezien dat meestal dingen waren die ze toch niet luste. Ze bestelde onder andere een fles rode wijn, 2 biertjes voor Raiden ook al wist ze niet of hij ervan hield. Ze bestelde ook 2 verschillende pasta’s, een frisse salade, frietjes, rijst met kip en wokgroenten en wat verschillende vleessoorten. Keuze genoeg dus.. en niet alleen vet eten aangezien haar maag daar de vorige keer toch echt op tegen sprak. Ze had zelf erge honger en Raiden vast ook aangezien hij zowat 2 koppen groter was en vast een goede eter kon zijn. Ze belde de receptie op en gaf de bestelling door waarna ze weer ging liggen op de bank en haar ogen sloot. Ze genoot zo ontzettend van de rust en de bank alleen al lag heerlijk, laat staan het bed. Ze vocht om wakker te blijven maar dat gevecht moest ze al snel opgeven. Ze lag binnen enkele minuten al heerlijk te dutten op de bank.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Druppels water bleven haken in zijn haar. Uitgewassen en wel, de lokken slap gehangen over zijn voorhoofd om een deel van zijn ogen eronder te verhullen. Het donkerte dat de kleur vormde in zijn haar werd enkel donkerder. Een haast zwarte gloed hing eroverheen, al dan hij zichzelf niet zozeer meer herkende toen hij een laatste blik in de spiegel wierp, vooraleer hij de deur weer opende om te huiskamer van het penthouse weer te betreden. Hij had de gewenning om schone kleding te dragen zoals de gevonden joggingbroek en het witte t-shirt al lang geleden verloren.
Schel klonk het geklop op de deur, een vuist galmend tegen het hout geslagen op een laag volume, dat een aandachttrekkend geluid veroorzaakte. Aangenomen dat hij degene was van wie het verwacht werd om te openen, ontdeed hij het van het slot. Oog in oog staande met een medewerker van het hotel bleef hij stilstaan. Een ongemakkelijke glimlach kwam tevoorschijn, opzij gestapt om diegene binnen te laten zonder een woord te verwisselen. Tot zijn geluk had de jongeman van het hotel hier ook geen behoefte aan; zwijgzaam verliet hij de kamer weer, het stilletjes achtergelaten zoals ervoor.
Het meisje, slapende op de sofa in de leefruimte, bracht echter het ongemak weer weg in de plaats van rust. Ze straalde iets liefs uit zodra ze toegaf aan haar behoefte aan slaap. Iets ontastbaars, alsof ze nooit een glimp van de pijn had gevoeld die het leven met zich meebracht. Zijn glimlach verbreedde zich zwakjes. Zijn vingers legde hij zachtjes op haar schouders, waarop hij haar licht schudde, in de hoop haar niet af te schrikken in haar slaap. "Wake up, little one..," murmelde hij haar toe. "The food stash arrived."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar droom werd onderbroken door het zacht schudden van haar lichaam. Ze fronst wat in haar slaap en wilde net omdraaien maar het geschud stopte niet. Langzaam opende ze haar ogen en keek ze recht in die van Raiden. Ze ging snel rechtop zitten en wreef door haar ogen waarna ze met de koortjes van haar trui speelde. “I’m sorry I was tired.” Fluisterde ze voordat ze opkeek van een heerlijke geur die de kamer vulde. Ze draaide haar hoofd en zag op de eettafel het eten staan. “Shit, I also didn’t hear the knocks on the door” Ze trok een pruillip en stond op waarna ze richting de tafel liep en op een van de zachte stoelen ging zitten.
“How was your shower?” vroeg ze terwijl ze haar glas vol schonk met wijn “You want some? or do you want a beer?” Ze zette de fles wijn neer en nam een slok van haar wijn die overigens erg lekker smaakte. Ze ging in de kleermakerszit zitten in de stoel aangezien zij maar klein was en de stoel erg groot kon dit makkelijk. Ook vond ze dit fijn zitten. Ze pakt de schaal met salade en schept wat op haar bord waarna ze er ook nog een lekkere pasta bij schept. Ze wacht natuurlijk tot Raiden zit waarna ze haar bestek vast pakt. “Bon appétit” ze begon meteen te eten en het was echt goddelijk. Ze was erg blij met het eten en wist ook zeker dat ze flink zou eten.
Tijdens het eten vroeg ze zich toch opnieuw af waarom ze die kleding hadden gekocht. Zouden ze naar een feest gaan? of naar een tentoonstelling of een voorstelling. Ze kon geen antwoord geven op de vraag maar ze vond wel dat Raiden er niet veel over losliet dus besloot ze nog wat dingen te vragen. “So Raiden, why do I have to wear that pretty dress.. Where are you taking me” Haar zachte stem vulde de ruimte waarna ze weer een hap pasta in haar mond stopte en erop begon te kauwen. “I’m curious and I want to see you in your suit” Ze giechelde zacht en keek hem aan “Oh and about the piano.. I’m really sorry for disturbing you. I shouldn’t have done that and I’m sorry.. I hope you won’t be mad at me because of that.”

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hoe snel ze wakker was, had hem nooit meer kunnen deren en zo ook nu had hij er geen twijfels over dat zijn bewegingen een einde hadden gemaakt aan haar slaap. Haar moeite om haar oogleden weer omhoog te bewegen sprak immers voor zich. Haar stilliggende lichaam kwam weer in beweging, opgerezen uit een dromerige dood met als enige teken van haar afwezigheid van de afgelopen minuten haar suffige, vermoeide gezicht. Hij glimlachte kleintjes. "It's okay. It's been one hell of a day, no need to explain why you were asleep." De sofa verliet hij voor de weg naar de kar, waarbij hij besloot de ruimte vrij te maken voor Mia om erbij te kunnen. Beide leken uit te zijn op de sterke drank op het glanzende metaal, de onaangeraakte, heldere flessen met alcohol waar zij normaliter geen recht op hadden in hun positie. Zodra hij toekeek en haar zag grijpen naar de dure wijn wist hij al waar hun avond toe uit zou draaien. Geen problemen had hij ermee gehad om het zo zijn loop te laten gaan, integendeel. Hijzelf wist al snel een bierflesje te bemachtigen dat tot die tijd nog doodstil op het oppervlak van de kar had gestaan.
"I'm gonna go with a beer for now." Het wegslaan van de kroonkurk van de fles ging als vanzelf. Geconcentreerd genoeg wist Raiden het open te gooien met slechts een enkele beweging, zoals hij geleerd had van een van de ouderen op de straten. Een grijns stond hierna bij hem weergegeven. Hij draaide zich bij, het aan zijn lippen gezet met een voldoening die hij van tijd tot tijd voorbij voelde komen. Hij leek zich evenveel te vermaken met de aanwinst als Mia dat deed.
"It was weird. You know, to feel warm water on your skin after all of this time," opperde hij. "But it was nice. Although I can't get used to this luxury yet, I'll have to for tonight." Overweldigd door het beeld van al het bestelde eten, verroerde Raiden zich met geen stap, stilstaand met het uitzicht dat hem beetje bij beetje versufte. Hij had zich amper tijden kunnen bedenken waarin hij veel keuze had gehad. Eerder waren er weinig opties, nu stond het compleet vol met vanalles dat een heerlijke damp achterliet in de leefkamer. Wat verstrooid pakte hij een bord met rijst weg. Het besluit om te gaan zitten was in een raas gemaakt, maar aan zijn looptempo viel af te leiden dat hij zijn plaats in het penthouse nog moest vinden. Het kostte hem even vooraleer hij naast Mia zat en begon met eten, hetzelfde voor het praten. Hij was nou eenmaal soms enigszins stil tegenover anderen.
"There's this dance tonight.. Like a big prom for business people in town. The rich'll be there along with their partners to leave a good impression of their power and lives." Langzaam werkte hij een lepel met rijst naar binnen, voor zich uit gekeken met een peinzende blik van concentratie. "The perfect location to learn you how to pick-pocket. Jewelry'll be all over the place." Of het zo lovend zou zijn als dat hij in gedachten had moest nog blijken. Het geluk had hem nooit bepaald bijgestaan, ook gesproken over zijn familie en hun onverwachte komsten op feesten als deze. Wat als hij zijn vader en tweelingbroer zou spotten op dezelfde locatie, zonder enige uitweg?
Zijn zorgen bande hij weg uit zijn hoofd. Liever dan zich hier nu druk over te maken, richtte hij zich op Mia en haar onnodige, schuldige gevoelens. Het aantrekken van zijn eigen problemen was wel het laatste wat ze moest doen. Het waren zaken waar alleen hij zijn hoofd over mocht laten malen, ze had geen reden om haarzelf de schuld in de schoenen te schuiven.

"It isn't your fault. I just.. I'm used to being alone. I've always been on my own."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld