Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik knikte klein als hij dat zegt. "Dat is oké, zal ik anders wat thee zetten? Dat helpt ook tegen hoofd pijn en dan hoef je geen pillen te slikken." Zei ik met een zwakke glimlach. Ik kende wel meer mensen die verslaafd waren geweest en wist dan ook dat ik er niet door over moest vragen of het op moest brengen. Hij had het namelijk duidelijk gezegd zonder het echt te beseffen. En als ik er dan ook nog eens naar vroeg zou dat misschien wel iets in gang zetten. Dat wilde ik sterk voorkomen dus ik hield mijn mond er verder maar over. Snel nam ik snel twee paracetamol met een slokje water en ik legde het doosje terug in mijn nacht kastje.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
In stilte bedank ik hem omdat hij er niet over door vroeg, de meeste mensen zouden er alles over willen weten, maar hij was anders. "Thee is goed." Antwoordde ik dankbaar. Normaal dronk ik geen thee, maar omdat ik wist dat het tegen mijn kater zou helpen -en dat had ik nodig- accepteerde ik het. Mijn hoofd deed ontzettend veel pijn, waarschijnlijk had ik meer gedronken dan ik had gedacht. Vlug stapte ik uit bed en was dankbaar dat ik toch nog iets van kleren aanhad. "Als je zegt waar het staat, doe ik het wel." Zei ik doelend op de thee, terwijl ik van het bed weg stapte.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik knikte wederom en glimlachte zwakjes. Toen hij dat zei keek ik op. "Oh nee je bent mijn gas, laat mij het maar doen." Zei ik met een kleine glimlach en ik loop het kleine keukentje in. Ik begin rustig thee voor hem te zetten. "Wil je ook ontbijten? Of doe je daar niet aan ofzo?" Vroeg ik toen aan hem. Ik kende meerdere mensen die nooit ontbeten, ik vond het niet goed van ze, maar het was hun keuze.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Nog voor ik hem kon tegenspreken, was hij al verdwenen in het kleine keukentje van de kamer. Ik zette me neer aan een tafel die in de kamer stond en dacht even na over Harry's vraag. Meestal artikel ik geen ontbijt omdat ik 's ochtends nooit honger had, maar ik wist ook dat het slecht was om niet te ontbijten en zeker als je een kater had. "Ik eet wel ontbijt, maar niet te veel." Riep ik net luid genoeg zodat hij me kon horen. Ik keek even op de klok die in de kamer ging en zag dat het al bijna twaalf uur was. Eigenlijk moest ik naar het appartement gaan, want waarschijnlijk zullen de anderen zich zorgen maken, als ze er al zijn tenminste. Ik ging immers nooit ergens anders slapen en dat waren ze ook gewoon van me. Ze vonden het al een wonder dat ze me hadden overtuigd om samen met hun te vieren, niet dat ik echt een keus had. "Moet ik helpen?" Vroeg ik hem dan, ik was dan wel de gast, maar ik wou hem niet alles alleen laten doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik ging kort met een hand door mijn haar en pakte toen een van de hotel kopjes uit het kastje. Ik zette het kopje op het aanrecht neer en deed er een thee zakje in. Vervolgens voegde ik het warme water er bij en deed ik er een lepeltje bij. Ik liep rustig terug naar Lewis en gaf hem het kopje. "Wat wil je eten?" Vroeg ik toen en ik keek kort naar hem. Ik haalde toen het elastiekje van mijn pols af en maakte even snel een manbun in mijn haar sinds het erg wild was in de ochtend. Ik hield er sowieso meer van om mijn haar vast te hebben, dan zat het niet voor mijn ogen ofzo. Bij zijn vraag schudde ik mijn hoofd. "Nee hoeft niet." Zei ik met een zwakke glimlach en ik liep terug het keukentje in. Voor mijzelf zette ik toen ook een kopje thee, wetend dat als ik dat niet deed ik de rest vand e dag nog last zou krijgen van hoofdpijn.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Aan de ene kant vond ik het erg dat hij mijn hulp afwees, maar anderzijds moest ik dan ook niets doen, waardoor ik dus niet tegen hem in ging. Ik bedankte hem toen hij het kopje voor mijn neus neerzette en en nam er een slok van. De thee was erg heet waardoor ik me bijna verslikte. "Maakt me niet zoveel uit, wat jij eet." Zei ik terwijl ik op de thee was aan het blazen. Ik wist wel dat het niet veel zou helpen, maar zo koelde het toch al een beetje af. Uiteindelijk gaf ik het op en zette het kopje weer op tafel, waar het ook wel zou afkoelen. Ik vroeg me eigenlijk af of hij zelf iets zou klaarmaken. We waren hier immers op een hotelkamer en hij kon makkelijk roomservice laten komen.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Klein knikte ik en ik pakte een pan uit het keuken kastje. Ik pakte ook wat ingrediënten uit de koelkast en maakte even een ontbijtje, nadat ik mijn handen gewassen had natuurlijk. Toen het eitje wat ik maakte bijna klaar was pakte ik twee borden en legde ik daar broodjes op. Ik deed ei in de broodjes en zette het gas toen uit. Vervolgens pakte ik de borden op en ook nog mijn kopje thee. Vervolgens liep ik terug naar Lewis. Ik zette een bord voor hem neet. Het was niet veel eten want daar had hij om gevraagd, zelf had ik ook niet veel eten, want ik wist dat ik zodra ik in de studio weer moest zijn daar van de jongens waarschijnlijk erg veel moest eten. 'Eten helpt tegen een kater' zou Liam altijd zeggen, maar dat was niet zo. Eten hielp er niet tegen want na een uurtje zou je dat toch gewoon weer uitkotsen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Na enkele minuten kwam Harry uit de keuken met twee borden en een tas thee dat waarschijnlijk de zijne was. Ik kijk even op de borden en zie dat er gelukkig niet te veel op ligt. Ik had immers echt geen honger en het zou mijn ondertussen wat verminderde kater er ook niet beter op maken. Ik glimlach naar hem wanneer hij het bord op tafel zet en neem het kopje thee in mijn hand. Dat was intussen al afgekoeld en ik kon er dus al makkelijk van drinken. "Waar heb jij zo leren koken?" Vraag ik omdat het er best wel lekker uit ziet.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik ging rustig tegen over hem zitten en zette mijn kopje thee toen ook neer. Ik keek toen op toen hij dat vroeg en glimlachte zwakjes. "Ik kookte vroeger altijd voor mijn ouders." Zei ik met een zwakke glimlach. Ik kon me dat allemaal nog goed herinneren. Hoe ik in de ochtend altijd al vroeg op zou zijn en dan ontbijt zou maken. Hoe ik altijd eerder thuis kwam van school en dan begon met koken omdat mijn ouders altijd laat thuis kwamen en mijn zus altijd druk was met school en vrienden. Dat gebeurde steeds minder, dat ik echt kookte voor iemand. Maar altijd wanneer het wel gebeurde was het erg leuk om te doen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Ik kreeg een kleine steek van jaloezie wanneer hij dat zei. Ik had nooit mogen koken van mijn ouders. Als er iets zou mislukken, was dat weggegooid geld en we hadden vroeger vaak al te kort. Nu zitten we nog steeds krap, maar omdat mijn moeder niet meer werkloos was, ging het al een stuk beter. Ik zet mijn halflege kopje terug op tafel en begin te eten. Het broodje met het ei was lekker, maar toch at ik niet alles op. Ook al was het eigenlijk al bijna middag, ik had toch nog steeds geen honger.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik begon rustig te eten, maar kreeg niet alles op. Wetende dat ik bij nog een extra hap waarschijnlijk zou overgeven stopte ik met het broodje en legde ik die neer. Ik nam toen een klein slokje van mijn thee en beet zachtjes op mijn lip. "Weet je nu je adres wel weer trouwens?" Vroeg ik toen met een zwakke frons. Zelfs al was het nu niet meer donker, en was hij al lang niet meer dronken, ik wilde hem niet alleen naar huis laten gaan. Daar zou ik me schuldig door voelen. Daarnaast wist ik niet eens of hij wel wist hoe hij van uit hier naar huis moest komen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
"Het is hier maar een paar straten vandaan, ik kan wel te voet gaan." Zeg ik terwijl ik naar buiten kijk zodat ik zeker weet waar ik me nu eigenlijk bevind. Wanneer ik zie dat ook hij genoeg heeft, neem ik zijn bord samen met het mijne in de hand en voor hij me kan tegenspreken, ben ik al verdwenen in de kleine keuken die zich in de kamer bevind. daar doe ik de restjes vlug in de vuilbak en spoel de borden af.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik knikte klein en keek even naar hem. "Zeker weten?" Vroeg ik toen nog. Toen hij de borden op pakte wilde ik hem tegen houden, sinds hij mijn gast is en hij zou echt niet hoeven op te ruimen. Maar hij was al verdwenen in de keuken. Ik stond toen ook op en dronk het laatste beetje van mijn thee. Toen ik op de klok keek zag ik dat het inmiddels al bijna weer een uur was.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Niet veel later was ik al klaar en het was een kleine moeite geweest. Ik liep de kamer weer in en zag dat het al vrij laat was. Ik moest echt eens vertrekken eigenlijk. "Misschien kan ik beter eens vertrekken." Zei ik terwijl ik naar de klok keek en richting het bed liep waar mijn kleren naast lagen. Ik nam mijn shirt van de grond en trok het over mijn hoofd. Dan deed ik mijn broek aan en ook mijn schoenen. Die begon ik meteen te knopen. Ik had een bericht naar Jake of iemand anders moeten sturen, maar ik had mijn gsm niet bij en dat kon ik dus niet doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Ik was bezig met de tafel schoon maken met een doekje toen Lewis weer binnen kwam. Klein knikte ik op zijn mededeling. Het was ook wel het handigste, ik moest zo toch al weer in de studio zijn. Daarnaast had ik vanavond een belangrijk interview met de andere jongens. Daar moest ik fit voor zijn, en natuurlijk moest mijn kater dan al weg zijn. Maar dat was niet zo heel moeilijk. "Weet je zeker dat je zelf thuis kan komen?" Vroeg ik toen maar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld