Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Keana

Account verwijderd

schreef:
'Ik denk dat je geluk hebt.' Het was anders, maar het was goed anders. De gesprekken die ze hadden deden hem goed, ze was aantrekkelijk en hij had het gevoel dat ze qua gedachtegang en opvatting ook redelijk op één lijn zaten. Hun achtergronden waren anders, hun culturen waren anders, maar dat leek niet in de weg te zitten. Voor nu leek het in elk geval geen probleem te vormen, alhoewel er wel vaak gewaarschuwd werd voor het cultuurverschil.
'Jawel, je bouwt gewoon een nest van dekens,' lachte hij. Het kon erg koud worden, maar daar waren ze op bedacht. Dekens en kussens waren er in overvloed. Bovendien zorgde de kou ervoor dat je sneller geneigd was naar elkaar toe te trekken, een feit waar hij nooit problemen mee gehad had.
'Jonger,' knikte hij. Hij was de oudste van het stel. De oudste en waarschijnlijk ook de wijste. Zijn zusjes en broertje waren nog niet zo volwassen. Geen van hen werkte, ze zaten allemaal nog in hun studententijd. Studeren had hij nooit gedaan. Je veranderde door werken.
Hij glimlachte toen ze zei dat ze wel naar hem op zouden kijken. In het begin hadden ze dat misschien gedaan, maar inmiddels had hij al redelijk wat landen bezocht en raakten ze eraan gewend. Over een paar maanden zou hij weer naar huis komen en na een maand of twee thuis, zou hij er weer vandoor gaan. Zo ging het elke keer.
'Nee, maar ik denk dat Rhea, een van mijn zusjes, stiekem verliefd op hem is. Niet dat ze dat ooit toe zou geven,' lachte hij. Nu hij er zo over nadacht, miste hij zijn familie wel. Voor hem had het nooit uitgemaakt dat ze bij bloed geen familie waren. Hij gebaarde even naar het dashboardkastje.
'Als het goed is, ligt daar een foto van ze.' Ze leken geen van alle op elkaar, maar uiteindelijk was het het gevoel dat telde voor hem. Zijn biologische ouders kon hij zich niet eens herinneren, maar tegenwoordig dacht hij daar ook zelden meer over na. Hij had het goed getroffen met zijn adoptieouders.
Toen ze het strand bereikten, parkeerde hij de auto. Het begon al te schemeren, de zon hing nog net boven de zee. Dit zag hij in Canada niet, dit waren momenten die hij zou moeten koesteren voor als hij niet meer in staat was zijn werk uit te voeren.

Account verwijderd

schreef:
Mariana wierp hem een steelse glimlach toe. "Hmmhmm en wat zorgt ervoor dat je dat denkt?" plaagde ze hem. Ze ontmoette zijn blik en lachte zachtjes. Ja, ze voelde zich enorm tot hem aangetrokken en ze had het al naar haar zin als ze alleen praatten, maar had hij dat ook? "Wel, ik denk dat jij geluk hebt," knikte ze.
Ze lachte bij zijn woorden en schudde haar hoofd. "Dat kan ook," gaf ze toe. "Moet wel gezellig zijn, zo bij een kacheltje lekker knus bij elkaar," droomde ze weg. "Hier is iedereen zweterig en lopen we halfnaakt rond," grapte ze. Mariana gaf hem een lichte por. "Misschien moet je dat halfnaakt rondlopen voorbeeld maar volgen," hintte ze al grappend. Ze keek hem geamuseerd aan.
Hij was de oudste in het gezin en zij de jongste. "Men zegt altijd over de jongsten dat die meer plezier maken, so let's see if you can keep up with me," grapte ze. Ze hield haar hoofd schuin en lachte bij wat hij zei. "Rhea heeft een goede smaak, die zanger heeft een goede stem," merkte ze protesterend op. "Wel eigenlijk heb ik nog maar één van zijn liedjes gehoord," gaf ze lachend toe. Eigenlijk kon ze er niet echt over oordelen.
Mariana knikte en deed zijn dashboardkastje open, waarna ze de foto al snel vond. Ze bestudeerde het plaatje even en fronste. "Jullie lijken allemaal niet op elkaar," gaf ze toe. "Maar ik moet toegeven, jullie zijn een schattige familie," gaf ze grijnzend toe. Iedereen stond er breed glimlachend op, met dikke jassen en mutsen. "Dus dat is Rhea?" Mariana wees naar de vrouw die er het jongste uitzag. "Dat ben jij natuurlijk." "Je ouders zien er ook vriendelijk uit," merkte ze op. "Jullie zien er allemaal zo hartstikke encantador uit," lachte ze. Mariana keek hem aan. "Schattig," vertaalde ze toen ze hem raar zag kijken nar haar. Mariana lachte om zijn uitdrukking.
Ze stopte de foto mooi terug toen ze aankwamen en sprong vrolijk uit de auto, waarna ze een rondje draaide. "Oh, ik houd van het strand," merkte ze op. Ze keek naar Kaelan en wiebelde met haar wenkbrauwen toen ze zag hoe hij was aan het kijken naar de zee. Je kon zien dat hij onder de indruk was. Mariana ging naast hem staan en glimlachte, waarna ze hem bestudeerde.

Account verwijderd

schreef:
Mariana wierp hem een steelse blik toe. Zij was duidelijk een stuk directer dan hij was. Daar zou hij wel aan kunnen wennen. Culturen verschilden, maar de mensen achter die culturen waren allemaal hetzelfde. Allemaal mens. Toch schudde hij grijnzend zijn hoofd, hij was niet van plan op zijn eerste date al in geuren en kleuren te vertellen wat hij allemaal dacht. Inmiddels had hij duidelijk genoeg gemaakt dat hij interesse had in haar. Zij maakte dat ook duidelijk.
'Ik denk dat dat het leukste is aan de kou,' gaf hij toe. Hij had drie relaties gehad in Canada. Het waren de koudste dagen en nachten geweest waar hij het meest van genoten had. Hier bestonden die koude dagen en nachten hier. Waarschijnlijk zou hij ze gaan missen.
'Probeer je me nu te vertellen dat je me halfnaakt wil zien, Mariana?' vroeg hij lachend. Hij trok een wenkbrauw op. Zeker een stuk directer dan de Canadezen.
Hij lachte om Mariana. Ze was niet zo serieus als de andere mensen die hij hier ontmoet had. Op zijn werk was geen greintje humor te vinden. Waarschijnlijk zouden ze iedereen die een grapje maakte overhoop knallen. Hoewel hij zijn werk momenteel niet leuk vond, wilde hij liever niet overhoop geknald worden.
'Klinkt logisch, iedereen is geadopteerd,' verhelderde hij. Ze kwamen allemaal uit Canada en de Verenigde Staten, maar ieder van hen zag er compleet anders uit. Het was dan ook niet zo gek dat de meesten hen vreemd aankeken als ze vertelden dat ze familie waren.
Hij voelde hoe Mariana's blik op hem rustte, maar het duurde even voor hij zijn blik kon afwenden van de zee en de zon. Normale mensen kwamen hiervoor naar Mexico. Hij nam geen tijd om te genieten van het land zelf. Dat deed hij in geen enkel land.
'Dat hebben we niet in Canada,' verduidelijkte hij, toen hij zijn blik losgemaakt had van de zee. Dit was iets wat niet te zien was in zijn land van herkomst. Hij keek even om zich heen en glimlachte toen hij de strandtent een stukje verderop zag. Ze moesten nog even lopen, maar vanaf deze afstand zag het er goed uit. Hij had er wel vertrouwen in dat het goed zou lopen.

Account verwijderd

schreef:
Ze lachte toen hij grijnzend zijn hoofd schudde en keek hem zielig aan. "Kom op, ik heb het recht om te weten waarom je dat denkt," lachte ze. "It's not fair," klaagde ze. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek hem toen weer aan. "Pretty please?" vroeg Mariana lief aan hem. Het was moeilijk om haar lieve ogen op te zetten aangezien hij gefocust was op het rijden. Maar goed ook. Ze wilde liever niet in een ongeluk terechtkomen.
Ze glimlachte en hield haar hoofd schuin. "Maar daar kun je niet zo veel uitgaan toch?" vroeg Mariana toch een beetje kritisch. Canada klonk geweldig, maar ze wilde ook weten wat goed was en slecht was. De maatschappij was er wel super. Dat wist ze wel.
Mariana kuchte bij zijn vraag en schudde haar hoofd. "Helemaal niet, volgens mij moet je toch nog wat oefenen op je Spaans Kaelan," antwoordde ze grijnzend. Ze keek hem lachend aan. He, een beetje dollen met hem, was toegestaan.
Mariana maakte een verrast geluidje. "Oh, dat verklaart veel," gaf ze toe. "Iedereen?" vroeg Mariana wat verbaasd. "Je ouders zien er lief uit," knikte ze. "Zijn de orfanatos daar ook zo erg als hier?" gromde ze. Mariana was heel erg tegen de weeshuizen in Mexico. Ze waren verschrikkelijk en de kinderen werden verwaarloosd. "Sorry als je er niet over wilt praten," zei ze vlug. Misschien moest ze meer letten op haar woorden.
Mariana glimlachte naar hem toen hij naar haar keek en knikte. "Het is prachtig he?" vroeg ze met een glimlachje. Zelfs zij genoot er na al die jaren nog steeds van. "La playa Mexico," knikte ze. Mariana volgde zijn blik. "Is dat het?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze tuurde in de verte. Ze kon nog niet veel onderscheiden, maar er waren veel lichtjes. "Canadees, bewijs je zelf en waag het niet op het asfalt te lopen in plaats van aan de rand van de zee," grapte ze terwijl ze hem meetrok naar het zand en haar schoenen uitdeed.

Account verwijderd

schreef:
'Canadezen zijn niet zo direct,' protesteerde hij lachend. Hij schudde zijn hoofd toen hij vanuit zijn ooghoeken zag dat ze een gezicht trok. Hij zou het haar nog vertellen, maar niet vandaag. Misschien als ze een paar dates verder waren. Er waren meer dan genoeg Canadezen die niet zo beleefd waren als hij, maar hij hield zich graag vast aan zijn eigen principes. Als ze te snel gingen, zou het ook niet werken.
'Uitgaan met min 30 is inderdaad een beetje ingewikkeld.' Het kon natuurlijk wel, maar erg prettig was het niet. Zodra je binnen stond, maakte het niet uit, maar het werd problematisch als je naar buiten moest. Hij was echter meer een huismus geweest. Het was niet alsof hij geen vrienden had gehad, maar hij hoefde niet elke avond iets te doen. Hij had het ook fijn gevonden om spelletjes te spelen met zijn familie.
'Iedereen,' knikte hij. Hij wierp een vlugge blik op de foto. Zijn ouders waren ook lief. Het waren lieve, zorgzame ouders. Ze hadden hem altijd gesteund in alle beslissingen die hij gemaakt had. Ondanks dat hij niet echt hun kind was, hadden ze wel voor hem gezorgd alsof hij hun eigen kind was.
'Nee, de meesten worden opgevangen in een tijdelijk gezin tot ze worden geadopteerd. Als van tevoren al duidelijk is dat je niet bij je biologische ouders kan blijven, is de adoptie al geregeld voor je überhaupt geboren bent.' Het was goed geregeld. De weeshuizen zoals ze hier waren, bestonden daar helemaal niet. Er was wel meer hier wat daar niet bestond.
Hij knikte toen Mariana hem vroeg of dat het was. Dat moest het zijn. Het werd verlicht door een heleboel kleine lichtjes en als je heel goed luisterde, hoorde je geroezemoes en muziek.
Hij lachte toen Mariana zijn hand vastnam en hem meetrok naar het strand. Misschien was zijn plan inderdaad geweest om over het asfalt te lopen, maar dat plan was nu gewijzigd. Ze trok hem mee tot ze net niet in het water stonden en toen ze verder liepen, liet hij haar hand in de zijne liggen. Hij bedoelde er niet zo veel mee, het voelde gewoon prettig om iemands hand in de zijne te voelen. Het was lang geleden. Het voelde normaal. Alles was hier zo abnormaal, maar dit voelde niet abnormaal.

Account verwijderd

schreef:
"Wel ik heb net besloten dat Canadezen zeer saai zijn," grapte ze. Ze keek hem grijnzend aan en wiebelde met haar wenkbrauwen toen hij zijn hoofd schudde. "Ik ben zeer teleurgesteld in je," merkte ze ongemeend op. Mariana hield haar hoofd schuin en trommelde met haar vingers op het dashboard op het ritme van de muziek die ze nog nooit had gehoord.
Ze keek hem zowat gechoqueerd aan bij zijn woorden en trok grote ogen. "Wacht wat?" vroeg ze verward. "Min dertig?" herhaalde ze ongelovig. "Okey, misschien wil ik niet meer naar Canada," grapte ze. Ze moest bijna bibberen als ze eraan dacht. Mariana keek hem gek aan en schudde haar hoofd. "Je hebt wat in te halen Kaelan," klaagde ze. Ze keek hem aan en knikte. "Al die jaren binnenblijven moet je nu hier inhalen," herhaalde ze overtuigd.
"Dat kan ik geloven ja," knikte ze toen hij zei dat iedereen lief was. Ze hoopte ze ooit te ontmoeten. Mariana wist dat het niet eens zeker was of het wat zou worden, maar toch zou ze het wel fijn vinden. Zijn familie zag er gewoon zo vriendelijk en sympathiek uit.
"Oh, dat is wel beter ja," bedacht ze zich. "Waarom hebben we dat systeem hier niet?" mopperde ze. "Juist ja, omdat ons systeem soms echt fucked up is," mompelde ze met een zucht. Ze schudde haar hoofd toen hij haar aankeek. "Sorry, ik word chagrijnig als ik er aan denk," gaf ze eerlijk toe. Het was gewoon oneerlijk.
Mariana liep op de rand van het water en het zand en keek af en toe naar de zee en de zon. Ze glimlachte toen hij zijn hand in de hare liet liggen en bewoog zachtjes met hun handen heen en weer. Ze grijnsde en schopte een klein beetje water naar zijn voeten.

Account verwijderd

schreef:
'Misschien is het saai, misschien houdt het ook wel even de spanning erin,' merkte hij op. Als Mariana niet meteen wist wat hij dacht, was het nog even gissen. Hoewel het leuk was om met iemand op date te gaan waarvan je wist dat diegene je ontzettend leuk vond, was het nog leuker om met iemand op date te gaan die je nog kon verrassen. Hij hoopte dat Mariana hem nog zou verrassen. Waarschijnlijk wel, hij wist nog niet zo veel van haar. Ze hadden nooit gepraat over persoonlijke zaken.
'In de hele strenge winters.' Het was koud, maar te doen als je je erop kleedde. Er was genoeg kleding te vinden om je warm te houden in Canada. Voor haar zou het even wennen zijn, maar Mexico was ook even wennen voor hem. Thuis was het niet zo warm.
'Ik vind het wel fijn om binnen te blijven soms,' gaf hij toe, waarna hij zijn schouders ophief. Er waren ook genoeg dagen waarop hij het land wilde verkennen en tripjes wilde maken, maar wat hem betreft hoefde hij niet elke dag iets te doen. Hij wilde zijn leven zien als iets wat in balans was tussen sociaal en actief zijn, en rust nemen. Momenteel kwam van die rust weinig terecht.
'Wij hebben ook niet zo veel weeskinderen als jullie.' Het had te maken met het systeem, maar ook zeker met de aantallen. In Canada waren maar weinig kinderen wees. Als ze wees werden, werden ze vaak opgevangen door andere familieleden. Ongewilde kinderen kwamen voor, maar lang niet zo veel als ze hier voorkwamen. Er waren simpelweg te veel kinderen voor te weinig adoptieouders. Het had niet alleen met het systeem te maken.
Hij lachte toen Mariana water naar zijn voeten schopte.
'Kijk maar uit, straks gooi ik je nog de zee in,' grapte hij. Het was niet te koud om te zwemmen, maar ze waren er nu niet op bedacht. Een volgende keer zouden ze naar de zee kunnen om een duik te nemen. Als Mariana tegen die tijd nog overtuigd was van hem.

Account verwijderd

schreef:
Ze keek hem aan en gaf toen toch toe. "Fineeee," knikte ze. "Misschien, heel misschien heb je inderdaad gelijk," gaf ze toe. Het was inderdaad spannender als ze nog niet altijd alles van elkaar wisten en elkaar zo konden verrassen. Het liefst fijne verrassingen. God, zolang hij geen moordende psychopaat was of een huurmoordenaar, was ze al lang blij.
Mariana kreunde bij zijn woorden en verborg haar gezicht in haar handen. "Hoe kan een mens daar overleven?" lachte ze. Ze schudde haar hoofd. "Hoe leef jij nog?" lachte ze. Ze glimlachte en prikte in zijn wang met haar vinger. "Van Canadese beer tot Mexicaanse axolotl," grapte ze. Ze was dol op de kleine Mexicaanse salamandertjes. Ze waren zo leuk om naar te kijken.
Mariana knikte bij zijn woorden en glimlachte. "Dat snap ik," gaf ze toe. Ze miste het ook wel om eens met heel haar familie thuis te zitten aan tafel. Meestal was zeker één van haar broers gaan werken. Mami zat bijna altijd thuis wat te werken aan haar kunstwerkjes. Haar moeder was een bekend schilder in Mexico en maakte geweldige kunstwerken en schilderijen. Haar huis was dan ook iets anders dan de normale huizen. De badkamer was vol geschilderd met bloemen, waardoor sommige mensen die er nog waren geweest duizelig werden of heel erg verbaasd reageerden. Mariana vond het geweldig. Het gaf haar een veilig gevoel, die bloemen zien waarin haar moeder zoveel energie had gestoken. Ze had ze geschilderd toen Mariana's vader nog leefde. Het leek nog niet zo lang geleden, maar het was toch al 7 jaar.
Canada klonk als een droomland. Alles liep er zo vlotjes en het was er zo gestructureerd. Ze kon zich niet inbeelden dat het zo was in Mexico. In Mexico was er altijd wel iets van drama en verschenen er zoveel misdaden in de kranten dat het wel een dagelijks iets leek. Mensen raakten het gewend, de misdaad. Men reageerde niet meer geschrokken op het nieuws dat een jongere was neergeschoten bij een gevecht met de politie of dat er een huis van een gepensioneerde man in brand werd gestoken.
Mariana schudde haar hoofd en lachte. "Oh, nee, dat doe je niet of anders ga ik nooit meer met je uit," dreigde ze lachend. Ze keek hem vrolijk aan en wierp hem een speelse blik toe. "Zou het gemeen zijn mocht ik nu eens springen in het water?"

Account verwijderd

schreef:
'Hoe kan een mens hier overleven?' lachte hij. Het was hier zo ontzettend warm dat hij het idee kreeg dat hij zich letterlijk dood zou zweten. Het liefst kwam hij dan ook helemaal niet naar buiten op het heetst van de dag. Meestal deed hij dat ook niet. Als hij de kans kreeg om een uurtje te slapen op de bank, koos hij daar zonder twijfel voor. Nu had dat natuurlijk ook alles te maken met het feit dat hij niet genoeg sliep, maar ook als hij wel genoeg zou slapen, kwam hij niet zo graag buiten als het zo warm was buiten.
'Dat is een goed dreigement,' gaf hij toe. Hij wilde graag nog eens met Mariana uit, alhoewel ze deze date nog niet eens gehad hadden en het zo maar kon zijn dat het uiteindelijk niks bleek. Hij had echter het gevoel dat het wel iets zou zijn, dat hij na deze date nog liever met haar uit zou gaan. Mariana was erg prettig in de omgang. Bovendien was ze ook erg prettig om naar te kijken. Als hij dit niet probeerde, zou hij er waarschijnlijk nog een hele poos spijt van hebben. Dat was dan ook zijn beweegreden geweest. Als hij terugging naar Canada, wilde hij geen spijt hebben van de dingen die hij gedaan had. Hij wilde alles uit zijn leven halen.
'Niet gemeen, maar de kans dat we doorweekt wat mogen drinken, is niet zo groot.' Hij knikte naar de strandtent, die inmiddels niet meer ver van hen verwijderd was. De strandtent hing vol met kleine lichtjes. Een bandje speelde achterin de hoek en de mensen die er zaten, praatten hartelijk met elkaar. Hij glimlachte, de strandtent zou hun date in elk geval niet verpesten. De muziek was goed, de mensen leken vrolijk en alle lichtjes gaven de strandtent een romantische sfeer.
'We kunnen eerst iets drinken en dan verder wandelen?' stelde hij voor. Dan had ze nog steeds de kans om het water in te springen. Hij liep met haar richting de strandtent en ging zitten op een hoekbankje. Hij op de ene hoek en Mariana op de andere hoek, waardoor ze redelijk dicht bij elkaar zaten, maar nog steeds de kans hadden om elkaar aan te kunnen kijken. Vrijwel direct kwam er een serveerster naar hen toe.
'Olá! Geef me maar een seintje als jullie een keuze hebben gemaakt,' vertelde ze, terwijl ze hen allebei een kaart gaf. Hij knikte en glimlachte even dankbaar, waarna hij de kaart openmaakte. Complete maaltijden, snacks, dranken, het was allemaal te vinden.
'Ga je me vandaag ook iets aanraden?' vroeg hij met een glimlach.

Account verwijderd

schreef:
Mariana keek hem dreigend aan. "Geen woord over mijn geboorteland," grapte ze al lachend. Ze schudde haar hoofd. "Airco," antwoordde ze grijnzend. "Dat is het enige wat helpt," voegde ze eraan toe. "Oh en lange, luchtige kleren zodat je huid bedekt is," knikte ze. Zo kon de zon veel minder snel je huid verbranden en kreeg je ook niet zo snel last van de warmte. Ze grijnsde naar hem. "Je zal het wel leren Kaelan," beloofde ze hem geamuseerd. "Ooit," voegde ze er plagerig aan toe. Het kon wel even duren.
Ze gniffelde bij wat hij zei en gaf hem een duwtje tegen zijn schouder. "You bet dat dat een goed dreigement is," lachte ze. Ze zou graag nog eens met hem uitgaan, zelfs al wierp hij haar in de zee. Ze had het gevoel dat het wel iets kon worden tussen hen, ook al was dit nog maar hun eerste date en kende ze hem nog niet zo enorm goed. Mariana bestudeerde hem en glimlachte.
"Wat nu als jij alleen doorweekt bent?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Dan koop ik drankjes voor ons, keer braaf terug en drinken we iets op het strand," bedacht ze zich vrolijk. Er was voor alles wel een oplossing. "Of we breken in in Pablo's restaurantje en plunderen de keuken," voegde ze er te enthousiast aan toe.
Mariana liep mee in het strandtentje en keek om zich heen met een glimlach. Het was er mooi. De sfeer was er perfect en iedereen zat vrolijk te kletsen. Het tentje was hartstikke gezellig.
Mariana knikte bij zijn voorstel en liep met hem mee naar het hoekbankje. "Hola," glimlachte Mariana vriendelijk terug. Ze keek de kaart in en lachte bij zijn vraag, waarna ze over haar kaart naar hem keek. "Je hebt nog geen nacho's gegeten," knikte ze. "Het is eigenlijk best wel een schande dat je dat nog niet hebt gegeten," voegde ze er grijnzend aan toe. "Nacho's met salsa," herhaalde ze overtuigd. Dat moest hij nemen. "Ennnn een alcoholvrije mojito met watermeloen omdat jij aan het stuur zit....of maak er maar twee van," knikte ze. Het was een lekker fris drankje en dat konden ze wel gebruiken op zo'n warme zomernacht.

Account verwijderd

schreef:
'Ik heb airconditioning in mijn appartement, maar het is niet te vergelijken met frisse buitenlucht,' protesteerde hij. Misschien lag dat ook wel aan hem. Zij was het warme weer en de airconditioning gewend. Ze kende de kou niet. Niet de kou die hij kende in elk geval. Het was gewenning en hij was dit klimaat niet gewend. Misschien dat hij er op een dag aan zou wennen, maar hij wist niet of dat zou gebeuren voor hij weer zou vertrekken.
Hij schudde grijnzend zijn hoofd. Het was een goed dreigement, maar hij wist vrij zeker dat ze het niet meende. Als zij de zee in zou gaan, zou hij waarschijnlijk ook gaan.
Terwijl Mariana met de kaart bezig was, bestudeerde hij haar. Hij bestudeerde de sproetjes op en rond haar neus, die hij aandoenlijk vond. Die sproetjes leken haar gezicht af te maken, zonder zou ze een totaal ander persoon lijken. Een glimlach speelde rond zijn lippen. Mariana was zonder twijfel een van de mooiste vrouwen die hij ontmoet had. Dat een van de mooiste vrouwen die hij ontmoet had ook nog met hem uit wilde, was verrassend. Daarmee wilde hij niet zeggen dat hij negatief over zichzelf dacht, maar vrouwen zoals zij waren vaak onbereikbaar.
Hij knikte toen ze hem aanraadde voor een alcoholvrije mojito met watermeloen te gaan. Hij koos altijd voor datgene wat ze hem aanraadde en vandaag zou dat niet anders zijn. Zij was de expert en hij had weinig verstand van de Mexicaanse keuken.
Hij gebaarde even naar de serveerster en vouwde de twee kaarten weer netjes dicht, waarna hij ze alvast op de rand van de tafel legde. Zijn ouders hadden hem geleerd altijd beleefd te zijn tegen serveersters, hun baan was een stuk zwaarder dan het leek. Hij glimlacht toen de jonge vrouw bij hun tafel stond.
'En, wat is het geworden?' vroeg de serveerster hen vriendelijk.
'Een schaal nacho's met salsa en twee alcoholvrije mojito's met watermeloen, alsjeblieft,' zei hij. De serveerster krabbelde wat op haar notitieblokje en vertelde hen dat ze het zo zou komen brengen, waarna ze de tafel verliet. Zijn blik gleed terug naar Mariana.
'Dit voelt een beetje onwerkelijk,' gaf hij toe. De dag dat hij voor het eerst naar het restaurantje gelopen was, had hij niet verwacht hierin verwikkeld te raken.

Account verwijderd

schreef:
"Ik weet niet eens echt meer wat frisse, zo van die koude buitenlucht voelt volgens mij," gaf ze toe. Ze hield haar hoofd schuin. "Naar welke landen ben je al geweest?" vroeg ze nieuwsgierig. Mariana wilde graag op reis naar een heleboel landen, maar ze had de kans nog niet gehad. Ze had het geld ervoor nog niet samengesprokkeld en ze wilde haar mami nog niet alleen laten als haar broers zo vaak gingen werken en zij alleen thuis zat. Mariana keek op en schudde haar hoofd toen ze hem zag kijken. Ze lachte. "Wat doe je?" vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. "Zit niet zo afwachtend te kijken tot ik een gerecht kies, laat me nadenken," lachte ze. Ze wist dat ze altijd gerechten voor hem uitkoos, maar hij zou haar toch wel wat tijd moeten geven om na te denken wat hij zou lusten en wat niet. Ze gniffelde zacht en keek verder naar de kaart.Ze bestudeerde hem terwijl hij de kaarten op de hoek legde als een echte gentleman. She liked that. Mariana keek hem glimlachend aan. Zo had hij misschien wel haar hart gewonnen. Mariana dacht na en hield haar hoofd schuin. "Als je hier vaak iets was gaan drinken, had je haar dan uitgevraagd?" Plaagde ze hem. Ze glimlachte en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Hoezo?" Vroeg ze ietswat verward aan Kaelan bij zijn woorden. Ze keek hem met een glimlachje aan. "Waarom zou het onwerkelijk zijn?" Vroeg ze met een glimlach. Ze bedankte de verpleegster toen die hun eten en drankjes kwam brengen en wees naar de nacho's. "Proef," glimlachte Mariana naar Kaelan. Ze verschoof kort op het bankje waardoor hun benen tegen elkaar zaten.

Account verwijderd

schreef:
Het was zelden koud in Mexico. Hij geloofde zo dat het lang geleden was dat ze de kou gevoeld had. Als ze op een dag op vakantie zou gaan in een kouder land, zou het een flinke verandering zijn. Misschien zou de verandering groter zijn dan zijn verandering naar hier geweest was.
'Amerika, Thailand, Polen, Frankrijk, Syrië en Libanon,' vertelde hij. Mexico kon hij nu aan dat lijstje toevoegen. Het zou waarschijnlijk ook niet het laatste land zijn dat hij aan het lijstje kon toevoegen. Vaak werkte hij in Canada of Amerika, maar om de zoveel tijd kreeg hij ook de kans naar het buitenland te gaan. Dit was zo'n kans. Toch was hij niet elke keer blij met de kansen die hij kreeg. Toen hij nog in het leger gezeten had, was hij naar Syrië en Libanon gegaan. Achteraf gezien had hij nergens meer spijt van.
'Ik kijk helemaal niet afwachtend,' lachte hij. Hij had Mariana bestudeerd, maar had niet de bedoeling gehad om haar op te jagen. In het restaurant kreeg hij niet de kans om haar van dichtbij te bestuderen. Ze stond meestal wel bij zijn tafeltje, maar ze moest ook op de overige klanten letten en ze was nog nooit bij hem komen zitten.
Geamuseerd keek hij Mariana aan, waarna hij zijn hoofd schudde. Van Mariana was hij meteen onder de indruk geweest, van deze serveerster niet. Voor haar zou hij niet terugkomen en dat betekende dat hij haar ook nooit mee uit zou vragen. Bij Mariana was dat wel het geval geweest.
'Geen idee, ik had dit niet bedacht toen ik naar hier vertrok,' gaf hij toe. Het laatste waar hij mee bezig was geweest, waren vrouwen en dates. Het was zo onwaarschijnlijk dat dit zou gebeuren, dat het onwerkelijk voelde nu het wel gebeurde.
Hij bedankte de serveerster voor de nacho's en de drankjes en lachte toen Mariana hem gebood te proeven. Hij pakte een nacho uit de schaal, duwde er wat salsa en gesmolten kaas op en stak de nacho toen in zijn mond. Een frons verscheen op zijn gezicht terwijl hij at. Het was inderdaad erg lekker.
'Dit eet je vast niet als lunch?' vroeg hij. Hij geloofde dat Pablo het wel op de menukaart had staan, maar niet onder de gerechten. Waar het dan wel stond, kon hij zich niet zo goed herinneren. Waarschijnlijk was er nog een aparte lijst met snacks.
'Nu jij,' zei hij, waarna hij naar de schaal gebaarde. Het was de bedoeling dat ze er samen van zouden eten, hij zou het niet allemaal alleen opeten.

Account verwijderd

schreef:
Mariana keek hem verrast aan bij zijn woorden. "Dat zijn veel landen," gaf ze verrast toe. "Syrië en Libanon?" herhaalde ze wat verbaasd. "Waarom?" Hij ging dus vaker naar riskantere landen. Het was nu niet meteen één van de top reisbestemmingen. "En is dat niet moeilijk met je werk?" vroeg ze een beetje verward. Ze dacht na en bedacht zich dat ze nooit eerder echt over zijn werk had gepraat. "Wat doe je eigenlijk van werk?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze ontmoette zijn blik en glimlachte. "Behalve dan vrouwenversierder in een restaurantje," plaagde ze hem.
"Je kijkt kinda afwachtend," protesteerde ze hem lachend. Ze glimlachte en keek hem geamuseerd aan. Ze prikte hem zacht in zijn zij en glimlachte.
Ze trok een wenkbrauw op bij zijn woorden. "Hmmhmm," antwoordde ze grijnzend. "Ik weet zeker dat ze vriendelijk is," protesteerde ze. "Als dit hier niets wordt, moet je haar mee uitnemen," besloot ze lachend. Ze glimlachte toen ze zijn blik zag en nam een slokje van haar drankje. Ze dronk graag cocktails in Mexico. Ze waren altijd zo fris en fruitig.
Mariana glimlachte en leunde op haar hand om hem aan te kijken. "Wat had je dan wel verwacht?" vroeg ze hem terwijl ze zijn gezicht bestudeerde. "Is het zo raar om uit te gaan?" voegde ze er vragend aan te.
Ze lachte toen ze de frons zag op zijn gezicht en keek hem aan. "En?" vroeg ze hem grijnzend. "Is dat een goede frons of een slechte frons?" klaagde ze. Ze schudde haar hoofd. "Het kan als allebei worden geserveerd," gaf ze eerlijk toe. "Als snack gewoon met salsa en gesmolten kaas of als hoofdgerecht met groentjes en saus en stukjes vlees," legde ze uit. "Ik weet niet of Pablo het als hoofdgerecht heeft."
Mariana lachte toen hij gebaarde naar de schaal en trok een wenkbrauw op. "Oh, je dacht toch niet dat ik er niet van zou eten he?" grapte ze terwijl ze een nacho nam van de schaal en die in haar mond stak. "Hier zit er ook gesmolten kaas op...poutine lijkt er niet toevallig op?" vroeg ze glimlachend.

Account verwijderd

schreef:
Voor vandaag hadden ze nog niet over hun persoonlijke omstandigheden gepraat. Hij had er niet aan gedacht dat alles wat hij haar vertelde nieuw voor haar was. Het leek allemaal zo vanzelf te gaan dat hij vergat dat Mariana eigenlijk nog niets over hem wist.
'Op dat moment was dat mijn werk. Ik heb een paar jaar in het leger gezeten,' gaf hij toe. Hij zou nooit naar die landen gereisd zijn als hij een keuze gehad had. Achteraf gezien had hij nooit de keuze moeten maken bij het leger te gaan. Hij was jong geweest en hij had goed willen doen. Veel goeds had hij niet gedaan. In je eentje kon je weinig betekenen.
'Toevallig kom ik alleen maar in het restaurantje van Pablo en ik denk dat Pablo je nooit met me uit had laten gaan als ik met andere vrouwen praatte tijdens jouw afwezigheid,' lachte hij. De enige vrouw die hij versierde, of daar in elk geval een poging toe had gedaan, was Mariana.
'Het feit dat je me nu al probeert te koppelen aan iemand anders, is echt een belachelijk slecht teken,' merkte hij geamuseerd op. Ze waren nog een uur weg of ze wilde al dat hij met iemand anders zou gaan. Misschien ging het toch niet zo goed als hij gehoopt had.
Hij hief zijn schouders op toen ze hem vroeg wat hij wel verwacht had. Hij wist niet zo goed wat hij wel verwacht had. Het enige wat hij verwacht had, was dat hij zijn werk zou doen en terug zou keren naar Canada. Hij zou geen vrienden maken en zou al helemaal niet gaan daten. Het was ook roekeloos om te daten terwijl je aan het werk was, maar hij vond Mariana heel erg leuk.
'Misschien moet je Pablo aanraden er een hoofdgerecht van te maken,' zei hij, waarna hij nog een nacho pakte en in zijn mond stak. Een grijns speelde rond zijn lippen. Mariana had hem weeral iets aangeraden waar hij dol op was. Ze had een goed gevoel voor eten.
'Het enige wat dit en Poutine met elkaar te maken hebben, is de gesmolten kaas,' lachte hij. Hij wipte even met zijn been op en neer en merkte toen dat haar been zachtjes tegen de zijn gelegen had. Het was hem nog niet opgevallen. Hij hield zijn been weer stil en keek even naar Mariana.
'Maar stel dat je hierna op nog een date wil, wil ik wel Poutine voor je maken?' stelde hij voor. Ze konden wel een avondje in zijn appartement doorbrengen als ze dat wilde.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld