schreef:
Hoe Aiden alles ontkende zorgde ervoor dat Victoria hem voor even geloofde. Toch wist ze ergens dat hij expres loog. Ze hield haar blik op de weg, nadenkend over wat het hele punt was van deze gebeurtenissen. Al bijna drie dagen was ze van huis en was er nog niks te horen over haar. Ze mistte niemand, het was niet zo dat ze een familie had om naar terug te komen. Haar oma was de enige die ze vertrouwde en waarvan ze wist dat ze met alles naar haar kon toekomen. Hoewel ze er niet meer was, voelde het anders in haar droom. Voor even hield ze de ketting vast in haar hoofd, nadenkend of het een soort teken was die ze van haar oma had gekregen. Nog nooit had ze haar ketting uitgedaan en toevallig wanneer Aiden hem van haar afpakte was haar oma opgedoken in haar dromen. Ze miste haar, maar het was nu niet iets waaraan ze moest denken. Ze moest zich zorgen maken met wat Aiden van plan was. De natuur veranderde. Een woestijngebied kwam in haar zicht, waarna ze verderop verschillende borden zag die vertelden hoeveel kilometer het nog was naar de grens. Hoewel ze er eerst niet zo over nadacht, was ze zenuwachtig. Ze was bang dat de mensen de drugs in zijn auto zouden vinden en ze daardoor in de problemen zou komen. Het was niet iets waarop ze zat te wachten.
De auto stopte ergens op de weg. Niet wetend wat hij van plan was, keek ze hem vreemd aan. 'Why are you stopping here?', vroeg ze hem. Toch stapte ze uit, waarna ze de zon op haar huid voelde branden. Om hen heen zat enkel een woestijn. Ze wist niet wat hij hier wilde doen. De gedachte dat hij haar hier zou vermoorden spookte door haar hoofd, maar de schoof ze opzij. Ze wist dat hij haar nodig had om hem te helpen en hij haar daarom in leven zou laten. Voorlopig.

@Loui
Hoe Aiden alles ontkende zorgde ervoor dat Victoria hem voor even geloofde. Toch wist ze ergens dat hij expres loog. Ze hield haar blik op de weg, nadenkend over wat het hele punt was van deze gebeurtenissen. Al bijna drie dagen was ze van huis en was er nog niks te horen over haar. Ze mistte niemand, het was niet zo dat ze een familie had om naar terug te komen. Haar oma was de enige die ze vertrouwde en waarvan ze wist dat ze met alles naar haar kon toekomen. Hoewel ze er niet meer was, voelde het anders in haar droom. Voor even hield ze de ketting vast in haar hoofd, nadenkend of het een soort teken was die ze van haar oma had gekregen. Nog nooit had ze haar ketting uitgedaan en toevallig wanneer Aiden hem van haar afpakte was haar oma opgedoken in haar dromen. Ze miste haar, maar het was nu niet iets waaraan ze moest denken. Ze moest zich zorgen maken met wat Aiden van plan was. De natuur veranderde. Een woestijngebied kwam in haar zicht, waarna ze verderop verschillende borden zag die vertelden hoeveel kilometer het nog was naar de grens. Hoewel ze er eerst niet zo over nadacht, was ze zenuwachtig. Ze was bang dat de mensen de drugs in zijn auto zouden vinden en ze daardoor in de problemen zou komen. Het was niet iets waarop ze zat te wachten.
De auto stopte ergens op de weg. Niet wetend wat hij van plan was, keek ze hem vreemd aan. 'Why are you stopping here?', vroeg ze hem. Toch stapte ze uit, waarna ze de zon op haar huid voelde branden. Om hen heen zat enkel een woestijn. Ze wist niet wat hij hier wilde doen. De gedachte dat hij haar hier zou vermoorden spookte door haar hoofd, maar de schoof ze opzij. Ze wist dat hij haar nodig had om hem te helpen en hij haar daarom in leven zou laten. Voorlopig.




0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 



10







