Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG // Gone but not lost

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Het eten verschijnt en ik schep snel wat op. Na gisteren heb ik enorm veel trek. "Hopelijk.." zeg ik grijnzend. Ik neem een hap van het eten en een onbehaaglijk gevoel overvalt me. De sfeer in de grote zaal is gespannen en voelt vreemd aan. "Voel jij ook iets vreemds, Cerise?" vraag ik en ik kijk om me heen, "Ik heb hetzelfde gevoel als gisteren". Schichtig kijk ik om me heen, maar ik zie niks geks. Zelfs de docenten lijken rustig door te eten. Of tenminste, iedereen behalve Dumbledore. Hij heeft dezelfde schichtige blik op zijn gezicht als Cerise. En dan zie ik het, een wit poeder komt van het plafond af naar beneden. Eerst ben ik verbaasd, maar dan zie ik wat het is. "Een slaapspreuk!" roep ik hard zodat iedereen in de zaal me kan horen. Ik spring op en roep; "Verberg je mond en neus met je kleding!"

Rose
"Het is al oké, Draco" zeg ik lieflijk tegen hem, "Dit soort dingen kan ik niet geheim houden, vooral niet voor jou". Ik zie dat Draco om me geeft en het doet me veel. Ik weet dat als de mannen terugkomen, nadruk op als ze terugkomen, Draco nooit zal stoppen met naar me zoeken tot hij me gevonden geeft. Ik pers een klein glimlachje tevoorschijn. En dan zie ik het witte poeder op het plafond en hoor ik Daniel schreeuwen vanaf de Gryffindortafel. Gelijk gaat er een gedachte door mijn hoofd heen; Ze zijn voor me teruggekomen. "Sorry Draco" zeg ik zacht tegen hem en voel dat mijn ogen betraand worden. "Ga naar de uitgangen!" zegt Dumbledore hard terwijl hij zijn staf trekt. Precies als hij dat doet slaan de deuren dicht en zitten we hier vast binnen. Snel trek ik mijn jas uit en houd ik hem voor mijn mond. Nu rollen de tranen echt over mijn wangen. Ik raak Draco's hand zachtjes aan, ik wil hem niet verliezen.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
"Ja ik voel het ook Dan..." Ik kijk nog een keer om me heen. Tot Daniel schreeuwt dat er een slaap spreuk is uitgesproken. Ik maak gelijk een magisch schild om mij en Dan. Maar ik kan me niet concentreren. "Ik moet dit doen!" Ik houd mijn mouw tegen mijn neus en mond. Ik voel mezelf een beetje in elkaar zakken maar ik blijf gelukkig staan. Ik probeer de spreuk te stoppen maar het lukt niet. Mijn krachten zijn te zwak. Een steek gaat door me heen. Kreunend val ik op de grond. Wat is er mis met me?

Draco
Ik pak Rose vast. "Rose blijf bij me!" Ik druk haar tegen me aan en doen mijn armen om haar heen. Ik hoor wat tafels verderop iemand kreunen. Ik hoor Daniel Cerise haar naam roepen. Geschrokken kijk ik naar de Gryffindor tafel. Cerise ligt ernaast met Daniel die haar verzorgt. Ik wil opstaan en naar haar toerennen maar ik moet bij Rose blijven.

OEPS IK WERD NET KAPOT DEPRI MAAR EEN VRIEND HEEFT GEHOLPEN DAARVOOR DUURDE HET ZO FCKN LANG SORRY <3

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
"Cerise!" schreeuw ik zo hard als ik kan zodra ze kreunend op de grond valt. Ik neem haar vast in mijn armen en trek mijn eigen jas uit en stop hem voor haar mond. "Cerise" zeg ik streng, "Bescherm jezelf. Maak je geen zorgen over mij, ik red me wel". Even kijk ik omhoog. De slaapspreuk is inmiddels op gezichtsniveau. Links en rechts zie ik mensen neervallen die zichzelf niet beschermd hebben. Ik kan zelfs wat docenten zien die op de grond vallen en slapen. Ik zie Dumbledore ook. Hij kijkt kort naar me en knikt. Hij probeert de spreuk tegen te houden maar het lukt niet. Ik kijk weer naar Cerise. Zijn hoofd begint licht te voelen, de slaapspreuk is hem aan het aantasten. Binnen een paar minuten zal ook ik slapend op de grond liggen. "Ga" zeg ik tegen Cerise, "Ga naar Draco en Rose. Bescherm ze. Met mij komt het wel goed". Ik voel een traan opwellen maar onderdruk hem. Wie weet hoe sterk deze vloek is, hij kan ervoor zorgen dat iedereen maar voor een halfuurtje out is, maar ook voor een paar dagen of zelfs wekenlang.

Rose
Bevend zit ik in Draco's armen. Ik ben bang, hetzelfde gevoel als gisteren. Als de slaapspreuk sterk is dan zal iedereen out zijn in een paar minuten. En dat allemaal voor mij. Ik ben boos, boos op mezelf. Als de mannen me gister gewoon hadden meegenomen dan was dit niet gebeurd. Met mijn losse hand die niet om Draco gewikkeld zit houd ik mijn jas voor mijn mond. Ik kijk Draco aan, tranen stromen over mijn gezicht en lossen op in mijn jas. Pas nu, op het moment waarop de hele school uitgeschakeld wordt, weet ik pas hoe veel hij voor me betekend. Hij is mijn rots in de branding, en ik sta op het moment om hem te verliezen. Ik schrik op uit mijn gedachten door een felle flits en een steek in mijn rug. De pijn verspreid zich door mijn hele lichaam heen en kermend kom ik op de grond neer. Ik slaak een kreet van pijn en probeer tegen de brandende pijn te vechten. Het voelde alsof duizend messen in mij huid gestoken werden op hetzelfde moment. Crucio is het eerste wat ik denk.

IS GEEN PROBLEEM! HOPELIJK VOEL JE JE BETER ;D

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
"DAN NEE!!!" Ik begin te huilen en sla mijn armen hulpeloos om hem heen. "Dan doe me dit niet aan en ga met me mee alsjeblieft!!" Ik probeer op te staan en hem mee te trekken. Hij beweegt niet. "KOM OP DANIEL PLEASE LOOP MEE!!" Ik trek nog harder aan zijn arm. Ik voel me steeds duizeliger worden maar ik blijf door gaan. "Ik geef niet op tot je mee gaat Dan." "Blijf bij me alsjeblieft." Zeg ik hulpeloos. De tranen stromen over mijn wangen. Alles doet pijn. Maar wat het meeste pijn doet is de gedachte dat ik straks zonder Daniel ben. "STOP MET ZO DOM TE DOEN EN LOOP ALSJEBLIEFT!!" Ik sla tegen zijn borstkast aan. "Dan alsjeblieft..."

Draco
"ROSE!!!" Ik ren naar haar toe. Maar het is te laat ze word meegenomen. Ik sprint achter haar aan. Nee niet nog eens Rose hou vol alsjeblieft! Ik vergeet mijn jas voor mijn mond te houden en word opeens duizelig. "Shit..." Ik kan mijn evenwicht niet meer behouden. Ik val op de grond. Nee.. Wat heb ik gedaan!?!?! Door mijn zwakheid is Rose nu weg. Ik hoor geschreeuw aan de andere kant van de grote zaal. Ik kijk en zie Cerise daar sleuren aan Daniel zijn arm die geen spier beweegt. "Cerise!!" "We moeten hier weg!!"

JAAAA IK HAD T FF NODIG OM MET HEM TE PRATEN!!

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Mijn hoofd voelt licht aan en ik voel me niet lekker. Ik hoor dat Cerise tegen me praat en is duidelijk verdrietig om mij. Mijn ademhaling blijft rustig als ze aan me trekt. Langzaam maar zeker raak ik de grond en voor ik het weet heb ik de kracht over mijn lichaam verloren. Ik sluit mijn ogen en ben alleen met het zwart. Ik kan alles nog horen en voelen, maar ik kan niks zeggen of mijn ogen openen. Ik besluit om mezelf af te sluiten van de wereld. Het enige wat ik hoop is dat de spreuk niet sterk is en ik in een halfuurtje weer wakker ben. Ik hoop dat Cerise dit begrijpt. Ik weet dat zij belangrijker is voor Rose en Draco dan ik ben. Het enige wat ik kan hopen is dat ze goed voor elkaar zorgen tot ik wakker wordt.

Rose
De pijn houd niet op en het zorgt ervoor dat ik gekke bewegingen maak op de grond. Ik probeer me te verzetten tegen de Crucio vloek, maar het is te sterk. De pijn is te sterk. Ik gil terwijl ik onder de spreuk uit probeer te komen. En dan zie ik een gezicht boven me. Een bekend gezicht. De man met het zwarte masker. Hij pakt mijn schokkende lichaam makkelijk op en gaat op zijn bezem zitten. Nog kermend van de pijn zie ik de wereld onder me kleiner worden. Dan zie ik Draco, Rose en een niet bewegende Daniel. "DRACO" schreeuw ik zo hard als ik kan met alle kracht die ik in me heb. "HET SPIJT ME VOOR ALLES". De pijn verdwijnt zodra ik dat zeg en het enige wat ik kan doen is stil hangen. Ik kijk machteloos naar hoe de wereld onder me kleiner wordt en ik Draco en de anderen niet meer kan zien.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
"NEE!!" Mijn tranen vallen op Daniel zijn shirt. "Cerise!!" "Kom straks val jij ook in slaap!!!" Ik merk dat Draco op me af begint te rennen. Ik grijp me vast aan Daniel en laat hem niet los. "Daniel waarom???" Ik voel twee armen me vanachteren pakken en ik deins vooruit. Ik draai me om en zie Draco daar staan. "Cerise kom alsjeblieft.." Ik zie dat hij ook tranen in zijn ogen heeft prikken. "Nee alsjeblieft.." "Sorry Cerise.." Mompelt hij. Hij pakt me op en neemt me mee de grote zaal uit. Ik huil uit in Draco zijn gewaad. Dan geef ik opeens een keiharde gil. De pijn is weer terug. Draco laat me van schrik bijna vallen maar weet me in zijn armen te houden. Hij legt me neer. "Shttt Cerise vecht ertegen ik weet dat je het kan.."

Draco
"ROSE NEE!!" Ik wil achter haar aan komen maar het heeft geen nut meer. Ze is weg en ik kon er niets tegen doen.. Ik kijk nog eens naar Cerise. Die zit bij een niet bewegende Daniel te huilen. "Shit ik moet haar helpen." "Cerise!!!" Ik ren op haar af. Ze merkt het niet. Ze is bezig met Daniel. Wanneer ik haar vast pak schrikt ze ook. Ik moet haar hier wegkrijgen. Maar ze stribbelt tegen. Ik til haar op. Eenmaal we uit de grote zaal zijn begint ze te gillen. Met alle macht probeer ik haar in mijn armen te houden. Gelukt! Ik leg haar voorzichtig neer. Ik voel dat haar bewustzijn wegzakt. Ik moet haar naar een bed brengen. Ik ren de gangen op naar de slytherin kamers. Eenmaal aangekomen ren ik naar de jongens kant en leg haar op bed. Ze is aan het trillen. Ik wil niet weten waar ze nu wel niet doorheen gaat. Ik leg mijn dekens over haar heen. Het trillen is minder maar ze heeft nog steeds die pijnlijke blik. Ik ga naast haar liggen. Ze kalmeert een beetje. Ik spreek een spreuk over haar uit zodat ze minder pijn heeft. Daarna valt ze vredig in slaap. Ik zucht. Alles is me nu echt te veel geworden.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Inmiddels is alles om me heen stil geworden. Ik hoor geen Cerise of Draco meer. Mijn ademhaling is rustig en ik voel me fijn. Echter weet ik dat ik omhoog moet komen. Ik moet wakker worden. Ik begin te vechten. Te vechten tegen de spreuk die me vasthoud. Waar iedereen is maakt me niks uit. De docenten zijn waarschijnlijk al lang weggevlucht, en ik weet dat ik voor velen misschien de laatste kans hier ben. Vechten tegen de spreuk doet enorm veel pijn en laat mijn al mijn spieren zich samentrekken. Maar ik weet waar ik het voor de. Voor Rose. Voor Draco. En vooral voor Cerise. Met een laatste pijnlijke kracht open ik mijn ogen. Ik begin opgelucht te ademen en kom overeind. Ik heb gewonnen. Ik ben wakker. Ik zucht diep en zie dat de vloek uit de lucht is verdwenen. En dan zie ik de verschrikking om me heen. Overal liggen studenten en leraren op de grond. Ik moet iets voor ze doen.

Rose
Met een harde klap wordt ik op de grond gegooid. Waar ik ben weet ik niet. Bovendien heb ik de kracht niet om overeind te komen. Fysiek niet door de Cruciatus vloek en mentaal niet omdat ik net afscheid moest nemen van iedereen die ik liefheb. Ik ben alleen. Het dringt nog tot me door. Ik heb helemaal niemand. Ik zit in mijn eentje vast en het lijkt niet alsof ik binnenkort gered zal worden. Niemand weet waar ik uithang. En wat gaat er nu met me gebeuren? Ik schiet gelijk overeind. Een zwarte kamer. Er zijn geen deuren, alleen een verdonkerd raam aan een kant van de muur. Ik pak mijn toverstok uit mijn zak en zeg; "Lumos". Echter gebeurt er niks. Ik probeer het opnieuw en opnieuw maar dan heb ik het door. Het is een magieloze kamer. Het is de perfecte gevangenis voor een tovenaar of heks. Ik probeer om hulp te gillen maar er is niemand om me te helpen. De tranen stromen weer over mijn wangen. Waarom ik?

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Als ik wakker word merk ik dat ik naast Draco lig. Ik schrik op. Hij slaapt nog. Ik sta zachtjes op en loop stilletjes weg. Ik moet kijk hoe het gaat met Daniel. Ookal heb ik me nog nooit slechter gevoeld moet ik hem opzoeken. Ik heb het koud en voel me uitgeput. Maar ik ben er bijna. Ik open de deuren van de grote zaal en zie Daniel. Met zijn rug naar mij toe staan. Tranen stromen gelijk over mijn wangen. "DAN DAN!!" "JE BENT WAKKER!!" Ik spring in zijn armen. "Ik was zo bezorgd dat ik je kwijt was!!" "Hoe is het je gelukt?!" Dan doe ik iets totaal onverwachts. Ik druk mijn lippen op die van Daniel.

Draco
Als ik wakker word merk ik dat Cerise naast me weg is. Ik schrik op. Nee nee nee nee. Niet ook Cerise ik begin haar naam te roepen en sta gelijk op. Ik begin te rennen. De grote zaal daar is ze vast! Ze is er vast om te kijken hoe het met Daniel gaat. Als ik bij de grote zaal ben zie ik iets totaal onverwachts. Daniel en Cerise zoenen.. Ik ren op Daniel af en ruk hem los van Cerise. "WAT BEZIELT JE?!" Schreeuw ik vol woede naar Daniel.

KT ZOOI IK KON T ECHT NIET LATEN OEPSSSS

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Ondertussen ben ik bezig om de leerlingen op de tafels te leggen. Zo liggen ze tenminste veilig als ze wakker worden. Ik ben wakker geworden, dus dan kan de rest het ook. Ik ben net klaar als de deuren van de grote zaal open gaan en Cerise binnen komt stormen. De tranen stromen over haar wangen en als ze in mijn armen springt vang ik haar op. "Ik weet niet precies hoe het gelukt is.." zeg ik zacht. Het is voor mij nog steeds een raadsel, "Maar ik kon ertegen vechten". En dan doet ze iets wat ik nooit verwacht heb. Ze drukt een kus op mijn lippen. Ik sta verbaasd stil terwijl de momenten voorbij gaan waarop ze me zoent. Ik doe eigenlijk niks, want mijn hersenen werken te sloom om alles in me op te nemen. Voordat ik echt kan bedenken wat er gebeurd is zie ik Draco aankomen. Hij rukt Cerise van me af en begint tegen me te schreeuwen. Hij vraagt wat me bezielt. "ER BEZIELT ME NIKS" schreeuw ik terug. Ik probeer niet boos te zijn en zeg zo kalm mogelijk; "Ik ben nog maar net wakker geworden. Ik probeer de leerlingen hier te helpen. Als ik wakker kan worden, kan de rest het ook".

Rose
Ik laat mezelf langs de muur naar beneden glijden. Hoe zou het nu gaan met Cerise? Draco? Daniel... Het laaste wat ik van hem zag was dat hij levenloos op de grond lag. Zou hij oké zijn? Zou hij nog leven? De gedachte maakt me misselijk dus onderdruk ik hem snel. De tranen stromen nog steeds over mijn wangen en ik probeer ze tevergeefs te drogen. Hier was ik bang voor sinds het incident van gisteren. En ik heb Draco beloofd om dit jaar een leuk jaar te maken. Maar dat is nu niet meer mogelijk. Niet nu ik hier vast zit en geen idee heb hoe het daar gaat. Ik laat mijn hoofd op mijn knieën zakken en ik geef op.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Ik begin te trillen. "Sorry.." "Het spijt me zo.." Ik zet hem op het rennen. Ik ren naar mijn geheime plek. Niemand weet ervan. Het is wel midden in de nacht. Dus ik zie niets. Ik moet uitkijken dat ik niet val Ik loop naar het zwerkbalveld en ga dan in een toren zitten. Wat heb ik nou net gedaan?! Het was zo stom. Tranen vloeien over mijn wangen. Ik veeg ze ruw weg maar het helpt niets. Ik laat mijn hoofd op mijn knieën rusten. Ik bibber van de kou. Maar ik wil niet terug. Ik kan mezelf nu echt niet meer vertonen...

Draco
"Nee Cerise!!" "Wacht.. Stop!!!" "Kijk nou wat je gedaan hebt!!" Zeg ik met een ijskoude blik naar Daniel. Als mijn blik kon doden was Daniel nu al morsdood. Woede borrelt op in mij. Ik duw Daniel aan de kant en ga opzoek naar Cerise. Ik check de Slytherin kamers en de Gryffindor kamers maar er is niemand. Ik zucht waar kan ze zitten?? Is ze buiten misschien?? Nee daar is het veel te koud. Ik moet verder zoeken. De bibliotheek misschien?

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Machteloos kijk ik hoe Cerise en Draco wegstormen. Ik blijf alleen achter. Ik vraag me af wat ik verkeerd gedaan heb. Ik dacht dat ze blij zouden zijn om me te zien. Ik zit nu redelijk in de put met mijn gevoelens. Ik had geen idee dat Cerise misschien iets voor me voelde. Maar ik weet ook heel zeker dat ze van Draco houd, al voor zolang als ik kan herinneren. Stiekem geef ik toe dat ik misschien van haar houd. Ze betekend heel veel voor me. Maar of het liefde is weet ik niet zeker. Ik zie het punt niet om achter ze aan te gaan en besluit dat het belangrijker is dat de leerlingen en studenten veilig wakker worden.

Rose
Voor een tijdje komt er helemaal niemand en zit ik alleen met mijn ellende. Maar dan verschijnt er een donker figuur in de kamer. Het is dezelfde persoon die me heeft meegenomen naar deze plek. "Waar ben ik?!" schreeuw ik naar hem, "Waarom heb je me meegenomen". In een impuls zet ik een stap dichterbij de man en trek ik zijn masker af. Tot mijn verbazing werkt de man mee en wat ik zie choqueert me. Ik herken de persoon onder het masker. Het is geen man, het is een jongen. Het is een van de ontvoerde jongens. Zijn gezichtsuitdrukking staat boos en zijn ogen kijken hol in de mijne. "Imperio" fluister ik, "je staat onder de Imperio vloek".

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Ik ril. Het is kouder dan ik had verwacht buiten. "Lumos." Fluister ik zachtjes. Geluidloos loop ik weer de school binnen. Ik loop richting de grote zaal maar blijf voor de deuren stil staan. Ik sta in de positie om aan te kloppen maar mijn pols beweegt niet. Ik wil niet aankloppen.. Wacht ik ga gewoon stilletjes naar binnen zonder dat iemand het merkt. Ik doe de deur stilletjes open en loop doodstil naar de gryffindor tafel. Ik zie wat vrienden van mij slapend op tafel liggen. Ik zucht zachtjes. Hoelang zullen ze nog slapen? Ik hoop dat ze snel zullen ontwaken.

Draco
Ik heb het hele kasteel doorgezocht en geen spoor van Cerise. Ik zucht diep en loop in een snelle pas naar de grote zaal. "Daniel heb jij Cerise ergens gezien..?" "Ik kan haar niet vinden." Zeg ik terwijl ik afkeurend naar Daniel kijk. Ik ben nog steeds boos maar Cerise vinden is nu belangrijker. (Ff ter info Cerise zit al in de grote zaal als Draco binnen komt.)

Sorry kort stukje ik kan me ff niet meer concentreren ik mail je wel

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Ik loop langs alle tafels heen en kijk of ik iedereen in veiligheid heb gebracht. Voor de docenten doe ik niks, die hadden beter kunnen handelen. Ze zijn allemaal sterk genoeg om deze vloek tegen te houden maar dat hebben ze niet gedaan. Ik bekijk even de staat van sommige leerlingen en kan nu wel zien dat de spreuk tijdelijk is. Binnen tien minuten moet iedereen weer wakker zijn. Als ik iedereen gecheckt heb zie ik Draco binnenstromen. Hij komt naar me toe en kijkt me afkeurend aan. Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik gedaan heb, ik dacht dat zowel Draco als Cerise blij zou zijn om mij weet te zien. Maar blijkbaar niet. "Ik heb haar niet gezien, sorry" zeg ik. Ik kijk hem niet aan, als hij mij niet apprecieert dan vind ik dat niet nodig. "Maar nu heb ik een vraag voor jou. Meerdere zelfs. Waarom ben je zo boos op me, wat heb ik misdaan? En waar is Rose?" vraag ik streng.

Rose
Ik kijk in de holle ogen van de jongen. "Je kan hiertegen vechten". Lichtelijk plaats ik mijn handen op zijn schouders. "Ik weet dat je het kan". Met de seconde die voorbij gaat wordt ik banger. Ik heb door wat ze met me willen doen. Ze willen me veranderen in één van hun slaafjes, en om zelf onaangetast te blijven zorgen ze dat de ontvoerde studenten voor chaos zorgen en Onvergeeflijke Vloeken uit te spreken. Ik zucht diep als de jongen niks zegt, maar reageert door zijn toverstok op me te richten. Gelijk loop ik langzaam naar achter, de hoek van de kamer in. "Je hoeft dit niet te doen" zeg ik zachtjes en ik voel wat tranen over mijn wangen rollen. Ik weet precies wat ik moet doen als ik een slaaf wordt. Ik moet mijn vrienden pijn aanjagen. En niet perse fysieke pijn, maar emotionele pijn. Als Daniel, Draco of Cerise me ziet terwijl ik slechte dingen doe zal hun hart breken. En bovenal, ik zou het mezelf nooit vergeven. Zo willen de mensen die hierachter zitten ervoor zorgen dat Hogwarts zichzelf van binnenuit kapotmaakt. Ik sluit mijn ogen en bereid me voor op wat er komen gaat.

Anoniem
Internationale ster

Layla schreef:
Cerise
Ik sta op en ga tussen Draco en Daniel staan. "Jongens stoppen nu!!" "Ruzie heeft echt geen nut en vooral nu." "We moeten Rose vinden." "Ze is ontvoerd Dan.." "Ik heb geen idee wat er verder is gebeurd maar ik zag dat ze meegenomen werd door zo een man in een zwart gewaad met een masker op. Ik zucht diep en bijt losjes op mijn lip. "Oke we moeten echt bij elkaar blijven zodat we sterker zijn." "Wij zijn de enigen die nog wakker zijn.." Ik kijk even naar mijn vrienden en daarna een voor een naar Draco en Daniel. "Jongens alsjeblieft steun elkaar in deze zware tijd.."

Draco
"Je kuste Cerise wat denk je dan?!" In mijn hoofd spoken allemaal scheldwoorden rond maar ik hou mijn mond. Als Cerise op ons komt aflopen en zegt dat we moeten stoppen schrik ik. Ik wil mijn armen om haar heen slaan maar beheers mezelf. Ik bied mijn hand aan aan Daniel. Ik hoop dat hij het accepteert. Cerise heeft gelijk, als we dit willen overleven zullen we wel moeten samenwerken. We kunnen geen moment elkaar alleen laten. Wat nou als er nog zo een griezel komt? Ik ril even bij de gedachte maar kijk dan Daniel weer aan."Het spijt me Daniel wil je vanaf nu samen werken?

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Daniel
Ik zet langzaam een stap naar achter en ik neem de situatie in me op. Recht voor me staat Draco die hard probeert niet boos te zijn, maar als ik in zijn ogen kijk zie ik ziedende haat die in hem schuilt. Naast me staat Cerise, die net achter een van de tafels vandaan is gekomen en heeft geprobeerd om het conflict tussen mij en Draco to bemiddelen. En dan hoor ik dat Rose ontvoerd is. Het voelt als een enorme klap en mijn ogen worden groot. Hoe kon dit gebeuren?? We hadden haar allemaal hoop gegeven, gezegd dat we haar zouden beschermen. En nu is ze weg, we weten niet waar ze is en wat er met haar gebeurd. Is ze oké? Wordt ze gemarteld? Leeft ze nog..? Ik ril en ik schud de gedachte van me af. Er is blijkbaar heel veel gebeurd in de tijd dat ik niet bij bewustzijn was. En als ik dacht dat de verassingen vandaag nog niet klaar waren steekt Draco zijn hand naar me uit. Lichtelijk twijfelend pak ik hem aan, maar zodra ik hem vast heb voel ik me beter. "We mogen geen ruzie hebben" zeg ik zacht, "Niet nu Rose weg is. Ze zou niet willen dat we ruzie maken". Ik zucht even en laat Draco's hand los. "Wat is het plan??"

Rose
Met gesloten ogen wacht ik tot de jongen die voor me staat de vloek uitspreekt. Imperio. Het woord alleen geeft me al de kriebels, en het feit dat ik er zo onder eentje wordt geplaatst maakt me zenuwachtig. Maar waarom nu al? Want ja, ik snap dat slaafjes maken een handige manier is om zelf geen Onvergeeflijke Vloeken te hoeven uitspreken maar iedereen in de zaal is op het moment aan het slapen.. Wat zouden ze nu van me willen? En daarnaast, hoe is het nu met de anderen? Zijn ze oké of zijn ze ook aan het slapen? Diep van binnen hoop ik dat ze me komen redden. Me uit deze hel komen halen. Maar.. Dan brengen ze zichzelf in gevaar. En dat wil ik niet toelaten. Maar het feit dat ik zelf niet eens weet waar ik ben zegt al veel, ik kan ze ook nooit bereiken. Of tenminste, onder Imperio wel maar als ze me zo zien zal het hun harten breken. Ik open zachtjes een oog en zie dat de jongen de toverstok op me gericht heeft en nu op een halve meter afstand staat. "Doe het nou maar" mompel ik en ik kijk naar de grond.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld