Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The deadliest predator

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Daar had hij een punt. Ik was nog niet zo l ang hier, dus was ze vast nog niet afgekoeld. Anders ging ik vannacht wel ergens anders slapen, dat was ik toch wel gewend. "Nee, oke.. dat is waar." Mompelde ik en keek hem aan. Bij hem in de buurt blijven was ook niet zo slim. Het was nog maar de tweede dag en ik me al wat aangetrokken tot hem. Was het omdat hij mij de aandacht gaf dat ik nooit kreeg? Mijn hele hoofd zat vol gedachten, wat de hoofdpijn alleen maar erger maakte. "Ik moet echt even liggen. Dus moet ik wel terug, waar kan ik anders heen." Zo had ik me echt nog nooit gevoeld. Tijdens mijn missies was ik ook nog nooit gewond geraakt, dus dit was nieuw voor me.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Als ze zegt dat ze nergens anders heen kan heb ik medelijden met haar, er komt een idee in mijn hoofd maar ik weet niet zeker of ze dat wel wilt. Ik besluit het toch maar te vragen, 'Als je wilt kan je in mijn bed slapen?' offer ik 'Ik slaap wel op de bank.' voeg ik er snel aan toe want ik snap dat ze er niet comfertabel mee is om in een bed met mij te slapen. Ik heb liever niet dat ze terug gaat naar het delen van een kamer met Charlotte, wie weet waar ze toe in staat is.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
"Nee, dat kan ik niet maken." Zei ik zachtjes. "Voor jou en de meiden niet. Tweede dag en ik slaap al bij je, al slaap jij op de bank. Dat gaan ze echt niet geloven. Er zullen dan allemaal verhalen over je rond gaan en dat wil ik je niet aandoen." Waarom maakte ik me daar druk om? Hij zou niet dan een week nog leven. Ik moest bij mijn missie blijven, daar zat niks anders op. Anders ging het mij wat kosten. Dat was het nadelen van contracten, zo hield hij ons onder controle.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
'Dan zorgen we ervoor dat je morgen vroeg een andere kamer krijgt.' zeg ik aangezien ik niet denk dat er nog een kamer geregeldt kan worden rond deze tijd van de dag. 'Niet zal het te weten komen, dat beloof ik je.' zeg.ik oprecht aangezien ik mijn beloftes nooit opzettelijk zou breken. Ik snap niet precies waarom ze het niet wil, niet elke dag krijg je een kans om bij de toekomstige prins op een kamer te slapen ook al gaan we niks doen.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
"Nee, nee, doe alsjeblieft niet zoveel moeite voor mij." Bracht ik uit en beet op mijn lip, dat was niet zo slim want ik voelde meteen een pijnscheut door mijn wang gaan. Ik greep naar mijn wang en zuchtte. "Leuk je gesproken te hebben, ik zie je morgen wel weer." Daarna rende ik toch echt weg en ging het kasteel binnen. Het kwam te dicht bij, het lukte me niet om het uit te schakelen. Als ik bij hem ging slapen, wist ik gewoon dat ik hem naast me wou hebben. Een vriendschap opbouwen was prima, maar het ging ook echt wat voor me betekenen. Ik rende terug naar mijn kamer, maar Charlotte had de deur op slot. "Laat me er in." Zei ik kwaad van alle frustraties. Er kwam geen antwoord. "Charlotte laat me er in." Ik werd alleen maar kwaader en verloor mijn geduld. Na drie keer flink tegen de deur te trappen schoot het slot los. Geschrokken keek Charlotte me aan toen ik de deur achter me sloot. "En blijf uit mijn buurt." Gromde ik kwaad. Charlotte knikte angstig en ik zag dat ze weer ging proberen te slapen.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
'Wacht Alessia!' zeg ik nog maar het is al te laat, ze was al bijna bij de kasteel deuren. Het valt me op dat ze echt heel snel kan rennen, bijna alsof ze er voor traint maar dat zal wel niet. Met een kleine zucht haal ik mijn hand door mijn hand, niet veel later loop ik terug naar het kasteel. In het kasteel zelf is het al redelijk stil en de enige vorm van licht die er was waren de schaduwen van de fakkels aan de muren en het maanlicht dat door de hoge ramen kwam. Redelijk traag loop ik door de gangen van het kasteel, in de richting van mijn kamer maar veel zin om te slapen had ik niet.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Zelf nam ik plaats in de vensterbank en keek naar buiten. Het was helder en de volle maan kwam daar door ook prachtig uit. Ik had zo'n zin om nu de stad door te gaan. Mijn eigen missies afmaken en niet hier rond te hangen in dit saaie kasteel. Mijn hand ging weer langs mijn wang. Het zou me niks verbazen dat het nu wat opgezet was en morgen dus blauw zou zijn. Zo kon ik me niet vertonen en William net zo goed niet onder ogen komen. Waarom ging ik nu niet gewoon weg? Charlotte zou me morgen toch verraden met dat ik de deur had ingetrapt. Welke vrouw doet dat nou? Ik dus en dat was niet normaal volgens de regels. Zuchtend liet ik mijn blik over de stad gaan. Toch wou ik blijven en mijn missie hier afmaken. Als me dat ging lukken. Dan moest ik toch echt mijn vriendschap met hem aan de kant zetten.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Na een aantal uren door het kasteel gedwaaldt te hebben besluit ik toch maar naar mijn bed te gaan. Ik begin richting mijn toren te gaan en kijk ondertussen naar de schilderijen die die muren sieren, ik heb ze allemaal al minstens 20 keer bekeken maar ze zijn nog steeds allemaal prachtig. De meeste zijn van mijn voorouders of van het landschap van Yarlan, er zitten er ook een aantal tussen van mij, van vele verschillende leeftijds periodes. Zowel van toen ik een baby was als van toen ik een ondeugende jongens was en in de bomen van de kasteel tuinen klom met David.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Na een tijdje was ik in de vensterbank in slaap gevallen. Gelukkig werd ik in de nacht wakker, zodat ik me kon verkleden en in bed kon gaan liggen. Niet veel later viel ik opnieuw in slaap tot ik in de ochtend door Charlotte wakker werd. Ze was zo luidruchtig met haar dienstmeiden, dat ik mijn deken over mijn hoofd trok. Ik had hevige hoofdpijn en dit werkte dus voor geen meter. Dit was niet eens om mij terug te pakken, zo was ze gister ook. Vandaag zou ik in bed blijven liggen omdat ik toch niet vertoonbaar was met mijn blauwe wang. Wat zal Charlotte zich trots voelen, als ze zag wat ze bij mij had aangericht. Gelukkig gaven ze geen aandacht aan mij en verlieten ze niet veel later de kamer. Opgelucht zuchtte ik en rolde op mijn rug om naar het plafon te kijken. "Rust." Zei ik genietend en bleef zo liggen. Ze zouden me vast missen bij het ontbijt, maar dat kon me niks schelen. Ik hoopte alleen niet dat William me ging opzoeken voor hij met de volgende vrouw op avontuur ging.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
De volgende dag zit ik weer als een van de eerste bij het onbijt tot de rest van de dames binnen loopt, gelijk claimen twee meiden de plekken naast me waarna ik ongemerkt met mijn ogen rol. Na een kwartier is Alessia er nog niet, wat.me wat zorgen baart. Vandaag zou ik de dag door brengen met Isabella, een of andere hoge uit Frankrijk. Na nog een aantal minuten wenk ik David naar me toe die als wacht aan de zinkant van de hal stond, als hij er is fluister ik wat in zijn oor 'Zou jij kunnen kijken waar Dame Alessia uithangt?' vraag ik zo zacht dat alleen hij het kan horen. Hij knikt en verdwijnt daarna de ruimte uit, ik hoop dat hij opschiet want ik zou graag zien hoe het met haar gaat voordat ik weg moet.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Na dat ik in slaap was gesukkeld, schrok ik wakker wanneer iemand op de deur klopt. "Laat me alsjeblieft met rust." Gromde ik, maar de deur werd toch open gedaan. "Ik moest van prins William vragen waar u bent." Zei hij en ik kwam overeind. Ik realiseerde me weer dat ik er vreselijk uit moest zien en trok het deken over me heen, al was het vast te laat geweest. "Dame Alessia, is alles wel in orden?" Vroeg hij en stapte verder de kamer in. "Nee, ik ben ziek. Geef dat maar aan hem door. Hij hoeft me verder ook niet te storen." Zei ik vanonder de dekens. "Oke, ik zal het aan hem doorgeven." Daarna hoorde ik de deur achter hem sluiten en liet me terug in het kussen vallen. Dag drie en het was gewoon al vreselijk. Hoe kon ik dit nog een paar dagen volhouden?

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Na een tijdje van ongeduldig wachten komt David eindelijk terug, hij komt direct naar mij toe en fluisterdt wat in mijn oor 'Dame Alessia voelt zicht niet lekker en wilt alleen gelaten worden.' zegt hij en gaat daarna terug naar zijn plek. Ik haal met een zucht mijn hand door mijn haar, het liefst ga ik nu direct naar haar toe om te kijken hoe het met haar gaat maar helaas moet ik zo gelijk weg met Isabella om met haar op date te gaan, iets waar ik op dit moment vrij weinig zin in heb. Dit gaat een lange dag worden.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Ergens hoopte ik dat Charlotte de rest van de dag niet op de kamer zou komen. Ik voelde me dan ook echt niet fit door de hoofdpijn. Zuchtend trok ik de dekens meer over mijn gezicht, want het licht was ook niet echtg bevorderlijk. Rustig bleef ik liggen en zakte een beetje weg in mijn gedachten. Ik wou graag dat William zou langs komen, maar hij was de rest van de dag weg. Ik kon dan ook niet anders dan in slaap vallen en hopen dat ik in de avond weer zou wakker worden.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Na de langste dag van mijn leven tot nu toe ben ik blij dat ik de rest van de dag geen verplichtingen meer heb. Ik dacht dat Charlotte erg was maar wat had ik dat fout, Isabella heeft letterlijk de hele dag aan me gezeten en probeerde me.op een moment zelfs een kus te geven. Na het avond eten ga ik snel naar de kamer van Alessia, ik maak me de hele dag al soort van zorgen om haar ook omdat ze niet bij het avond eten was. Eenmaal boven bij haar kamer klop ik op de deur en wacht geduldig op antwoord, de andere dames waren gelukkig allemaal nog beneden dus zal niemand merken dat ik hier ben.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
De hele dag had ik zo wat geslapen. Af en toe was er wel iemand komen kijken, had ik wat eten en drinken gekregen en ga zo maar door. Er werd in iedergeval goed voor me gezorgd, wat ik nu wel prima vond. Charlotte had ik de hele dag niet gezien. Dat was helemaal fijn. Zuchtend keek ik naar buiten en trok de dekens iets over me heen. Ik was verhuisd naar de vensterbank, want ik lag uiteindelijk alleen maar te woelen in bed. Het werd al donker en dat maakte het uitzicht altijd zo prachtig. Even keek ik op toen er op de deur werd geklopt. Dat was vast mijn avondeten. "Binnen." Zei ik zonder naar de deur te kijken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld