Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The Devil's Gang 18+

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryn lachte geniepig. Ze vond het heerlijk om de overhand te hebben en dat de ander bijna of zelfs helemaal machteloos stond. Op dit moment kon het haar weinig schelen of Drew zich zou aansluiten bij haar of niet. Nee, ze ging haar aanpak nog een standje verhogen.
Kathryn bedacht zich namelijk dat er op beide vleugels een plek zat dat gevoelig was voor de engelen. Langzaam hielp ze zichzelf uit de vleugel die om haar heen geslagen was en legde haar nog vrije hand op de gouden rand van diezelfde vleugel.
Speels gleed ze met haar hand over die rand en uiteindelijk deed ze hetzelfde als wat ze bij de andere vleugel deed. Want als één vleugel al effect had, dan was het effect bij twee vleugels veel groter, wat ze in het boek had zien staan. En dan was dit nog slechts het begin.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew luisterde naar haar geniepige lach. Een lach die ze de afgelopen uren iets te vaak naar zijn mening had gebruikt. Hij vroeg zich af wat ze van plan was met hem. Hieraan te merken was ze nog niet van plan om hem in een demon te veranderen. Anders had ze de spullen allang laten verzamelen die mogelijk nodig waren voor een ritueel. Of was dit er een onderdeel van? Dat kon hij zich niet voorstellen. Dat zou te gemakkelijk zijn. Misschien wel een onderdeel, maar niet het volledige ritueel. Hij vroeg zich af hoe lang hij nog had om een ontsnappingsplan te bedenken. Hij moest hier gewoon weg zien te komen.
Langzaam voelde hij Zeta zichzelf uit zijn andere vleugel bevrijden en daar ook overheen strelen. Weer probeerde Drew zich in te houden, maar doordat ze al zo ver was gegaan met zijn andere vleugel had het niet veel effect en al snel vond ze ook daar de zwakke plek, waardoor Drew voor het eerst een luide, half opgewonden kreun over zijn lippen liet glijden. Beide vleugels gaf een nog beter resultaat was wel te merken. Even spanden zijn spieren zich weer samen, maar vervolgens ontspanden ze zich volledig, zich aan Zeta overgevend. Zijn vleugels en lichaam wilden dat ze door ging, terwijl zijn hoofd haar eigenlijk vervloekte en wilde dat het stopte. Drew sloot zijn ogen en voelde elke beweging van haar vingers op zijn vleugels. Elke tinteling ging nog altijd door zijn lichaam heen.

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryns geduld werd beloond en Drew gaf zich volledig aan haar over. Hij kon ook niet anders, want het was bijna onmogelijk nog om zich te verzetten tegen haar bewegingen op zijn vleugels. Speels deed ze dan ook mee wanneer Drew zelf een harde kreun liet vallen.
Kathryn bleef nog een paar minuten zo doorgaan tot ze het harder ging aanpakken. Een rape door een demon kon daarbij ook pijnlijk zijn. Ze liet haar schaduwhanden doorgaan met de wrijvingen over zijn vleugels, waarna zij zich richtte op de rest van zijn lichaam. Kathryn streelde zijn wang, ging door tot aan zijn borst en hield dan op. Met een ruk scheurde ze de bovenkant van zijn kleding kapot en ze zette haar nagels op zijn borstkas, waarna ze haar mond in zijn nek zette en zacht beet. Kathryn liet haar nagels naar beneden glijden en dit gaf een aantal goede krassen met zich mee. Kathryn liet zich helemaal gaan en leefde zich uit op hem.
Het duurde nog een aantal minuten tot Kathryn helemaal klaar met hem was. Ze maakte goed gebruik van Drews machteloosheid en het gaf haar daarbij ook een opgewonden gevoel. Uiteindelijk stopte Kathryn en liet zich, breed glimlachend, onderuitgezakt vallen op haar troon en keek naar het hoopje engel dat voor haar neus hing.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew merkte wel dat Zeta genoot van hoe ze de macht over hem kreeg. Logisch, hij was een koppige engel die zichzelf niet gemakkelijk overgaf en nu wist ze de sleutel om de macht over hem te krijgen. Het had een bijna hypnotiserende effect, haar aanraking. Hij vond het daardoor ook niet erg dat ze naar voren kwam en haar schaduwhanden verder liet gaan op zijn vleugels, al waren die handen wel ijskoud en duister. Door die handen werden de veren die de handen aanraakten langzaam lichtgrijs, maar dat kon hij niet zien en zich ook nu niet druk oveer maken.
Drew opende zijn ogen toen ze zijn wang streelde, om vervolgens verder te gaan op zijn borst en zijn shirt kapotscheurde. Met een vreemde blik keek Drew haar aan. Deels smekend en verlangend naar meer, maar deels ook met afkeer. Zijn verstand wilde dat het stopte. Het ging te ver, zeker voor een engel. Zijn lichaam en demonenkant wilden meer.
Een zachte, genietende kreun verliet zijn lippen toen Zeta hem zachtjes in zijn nek beet en krassen op zijn borst maakte. "Meer" verliet kreunend zijn lippen, maar de stem die zijn lippen verliet, leek niet op de zijne. Het had een demonische okdertoon, geen engel ondertoon.
Al snel ging Zeta helemaal los op hem en voelde hij zich vreemd. Een klein beetje demon leek in hem los te komen, terwijl ze bezig was. Normaal zou hij hiervan walgen. Zeta nam hem zojuist zijn belangrijkste bezit af en hij kon er niets aan doen. Zijn reinheid. Dit was de grootste schande die een engel kon overkomen. Toch interesseerde dit hem nu niet. Zijn lichaam wilde meer. Zijn demonendeel hoopte dat het niet zou stoppen. Op deze manier, terwijl zijn engeldeel zich zwak voelde, kon de demonkant makkelijk naar boven komen.
Helaas voor de demonkant hield Zeta al naar een paar minuten op. Zodra ze stopte, trok de demonkant zich weer terug en werd hij weer echt engel, waarmee de walging ook echt over hem heen ging. Hij liet zich maar in zijn boeien hangen. Als een zwak hoopje, een lappenpop. Met zijn gezicht naar beneden en ogen gesloten. De krassen op zijn gespierde bovenlichaam wilde hij niet zien.
Hij hoorde de demon die de wacht hield naar Zeta toe lopen en voor haar neerknielen. "Is er iets wat ik voor je kan doen Zeta?" Vroeg de demon vervolgens, maar Drew keek niet op.

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryn vond het heerlijk om te zien hoe Drew er als een lappenpop bij hing, maar dat gaf haar wel de bevestiging dat ze een zwakke plek gevonden had en ze wist dat ze daar goed gebruik van kon maken op momenten dat het nodig zou zijn.
Kathryn zou het met alle plezier ook nog eens willen doen, maar daar was nu geen reden toe. Ze had hiermee wel een signaal afgegeven met als Drew niet zou gehoorzamen dat Kathryn dit snel weer kon doen en misschien langer, want Kathtyn had door dat het demonendeel langzaam de overhand ging hebben terwijl ze met hem bezig was.
Ze negeerde even de vraag van de demon en stond op uit haar troon. 'Moet je jezelf nu zien,' sprak ze vernederend tegen Drew. Ze liep naar Drew toe, hield zijn hoofd omhoog en keek hem breed glimlachend aan. 'Niets meer dan een hoopje engel, hm? Was verstandig geweest en gaf jezelf over, maar nee. Je moest de held gaan uithangen.' Ze liet zijn hoofd weer zakken en richtte zich tot haar demon.
'Breng hem maar terug naar zijn cel in de kerkers. Zijn lesje heeft hii wel geleerd. Voor nu dan,' lachte Kathryn. 'Ik hoor het wel als hij van gedachten veranderd is en anders weet hij wat er staat te gebeuren.'

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew keek Zeta aan toen ze hem vernederend toe sprak. Hij verafschuwde haar echt uit de grond van zijn hart. "Ik zal me nooit overgeven Z. Wat je ook doet" zei Drew tegen haar. Wat had jij nu nog te verliezen? Een kind was dood, hij was het symbool van engelen kwijt. Hij had niets meer te verliezen en zou zijn volk helpen. Hij moest ze beschermen
De demon die hem bevrijde was dwaas. Hij begon met de enkels en hield hem niet vast. Direct toen hij los was, sloeg hij zijn vleugels uit en vloog omhoog, maar kreeg daardoor een harde schok door zijn halsband heen. Zo hard dat hij op zijn buik op de grond viel, waardoor de grijze plekjes op zijn vleugels goed te zien waren. Drew probeerde op te staan, maar had door de schok even geen gevoel meer in zijn benen.

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryn zag dat Drew een ontsnappingspoging deed mede doordat de demon een steek liet vallen door te beginnen met Drews enkels te bevrijden. 'Idioot!' schreeuwde ze naar de demon. Meteen greep ze naar de afstandsbediening van de halsband en gaf Drew een goede, verlammende schok waardoor hij neerviel naar beneden.
Op haar beurt snelde Kathryn naar Drew toe en gaf een goede haal met haar nagels in zijn gezicht. Ook had Drew haar alle redenen gegeven om het tafereel van een paar minuten geleden zich te laten herhalen, dan wel een tikkeltje pijnlijker en zou ze zich uitleven op zijn hele lichaam in plaats van enkel zijn bovenlijf. Ze moest het hem laten voelen en deze keer de demonenkant de overhand laten nemen.
Kathryn riep een tweetal demonen bij zich om Drew weer terug aan zijn polsen en enkels vast te laten zetten. 'Denk maar niet dat je er ongedeerd van af zult komen,' dreigde Kathryn. De eerste keer bleef ze nog mild en speels, maar nu liet ze geen spaan van hem heel. De schaduwhanden kwamen weer tevoorschijn en zelf richtte ze zich op Drews lichaam.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew keek Zeta aan toen ze naar hem toe rende en over zijn gezicht krabte. Inmiddels was zijn borst alweer genezen. Engelen genazen snel van gewone verwondingen. Verwondingen met zwarte magie echter niet.
Langzaam kreeg Drew weer gevoel in zijn vleugels en benen, maar niet snel genoeg aangezien ze hem alweer naar de boeien sleepten en hem vastbonden.
De schaduwhanden verschenen weer rond Drew en dit keer widt hij dat hij niet snel zou genezen. Een van de schaduwhanden begon weer met zijn vleugels, terwijl Zeta zoch te goed deed met zijn lichaam. Een kreun verliet zijn lippen en hij voelde het demonische deel weer omhoog komen.als een stemmetje in zijn hoofd, dat naar buiten wilde komen, maar dat hield hij tegen. Hij mocht de demon nu niet laten gaan. Dat wilde hij niet. Hij mocht Zeta niet zijn zin geven.
Drew verzette zich hevig tegen de demon in hem, de schaduwhanden op zijn rug en de pijn die Zeta hem gaf. De pijn was op een manier dat demonen het toch wel prettig vonden, maar hij niet echt. Uiteindelijk verloor hij dan ook het gevecht van de demon in hem.
"Bevreid me van die verschrikkelijke engel, Zeta" de woorden werden gevormd door een demonische stem. Een stem duisterder en demonischer dan van de meeste engelen.
"Zijn gouden veren zijn het gevoeligste en blijven goud, wat er ook gebeurt. Daarover loog hij tegen je" zei de demon vervolgens. Hoe meer pijn de jongen had, hoe makkelijker de demon naar buiten kon komen. Misschien niet permanent, maar wel lang genoeg tot ze het ritueel konden volbrengen

Literacity
Popster

Literacity schreef:
'Houd het nog even vol,' fluisterde Kathryn hijgend naar de demon. Inmiddels had de demon al grotendeels de overhand op Drew en Kathryn maakte daar goed gebruik van. Ze ging steeds zorgvuldiger te werk, dan wel pijnlijker om de demon steeds meer naar boven re halen, al wist ze dat dat niet lang meer zou duren. Kathryn kon zich namelijk niet eindeloos uitleven op Drew en daarbij moest er een nieuwe aanval ingezet worden.
Kathryn keek naar de vleugels toen de demon over de gouden rand sprak en om het te testen plukte ze een veer uit met een gouden rand. De demon loog niet. De veer had inderdaad zijn gouden glans behouden. Hierop besloot Kathryn om een hele rits aan die veren uit te plukken. 'Spoedig zul je beloond worden, demon,' zei ze opnieuw op fluistertoon. Ze deed nog een aantal laatste wrijvingen over Drews lichaam, waarna ze stopte en liet zich hijgend op de vloer zakken.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
De demon grijnsde toen hij de gouden veren in Zeta haar hand zag. "De engel zijn pijn is al een geweldige belonging" zei hij
Drew was inmiddels ook begonnen te hijgen na wat Zeta met hem deed. Zijn demonenhelft vond het geweldig en had de overhand, tot ze ermee stopte en op de grond viel. Meteen kwam de engel in hem weer naar boven, die kreunde om de pijn in zijn vleugels. De demon in Drew kon pijn niet veel schelen, maar hij wel. De gouden veren verwijderen voelde alsof hij in een vuur gegooid werd. Met 100 kleine mesjes bestoken werd. Een geniepige pijn. Een andere demon ging achter Drew staan en bond een keten om Drew zijn enkels heen en vervolgens om zijn eigen middel. "Zo kun je niet meer weg vliegen engeltje" grijnsde de demon en maakte vervolgens zijn polsen en enkels weer los. Ditmaal viel Drew echter verzwakt op zijn knieen. Hij had niet de kracht om weg te vliegen of op te staan. De demon grijnsde, waarna hij ruw aan zijn vleigels overeind getrokken werd. Een kreun van pijn verliet zijn lippen, maar hij kon er weinig tegen doen.
"Zal ik hem nu maar terug brengen naar zijn kerker Zeta? Of ben je wat anders met hem van plan?" Vroeg de demon en liet Drew nog even voor de lol hard op de grond vallen.

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryn grijnsde, terwil ze met Drews veren langs zijn gezicht ging. 'Hmm, nee. Breng hem maar terug. Het is wel genoeg voor vandaag,' antwoordde ze de demon en Kathryn kwam weer overeind. 'Oh, en als hij tegenstribbeld: hou je vooral niet in,' zei Kathryn geniepig. Dat gezegd hebbende, vertrok de demon weer met Drew richting de kerkers.
Kathryn had met de veren daadwerkelijk goud in handen. Het was een zeldzaamheid en dus ook zeer kostbaar. Echter wist ze wel dat de veren nodig waren voor de rest van het demonenritueel en het kwam haar dus zeer goed uit dat Drew over deze veren beschikte.
De eerste stap die nodig was, was het kwetsbaar maken van de engel. Door de gevoeligheid van zijn vleugels was dit niet moeilijk geweest, maar het was wel noodzaak om dit te blijven volhouden, anders zou het effect klein zijn als het slechts bij die twee keren bleef.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Drew voelde hoe zijn gouden veer zijn gezicht streelde. Ondanks de zachte bewegingen vond hij het verschrikkelijk om dit gevoel te hebben. Door haar veroorzaakt. Ruw werd Drew al snel voor zich uit geduwd en eenmaal op de gang probeerde hij nogmaals een ontsnappingspoging te ondernemen, ondanks dat hij wist dat het niet zou werken. Met zijn vleugels wist hij de demon zijn armen te komen en vloog omhoog, maar door zijn vastgeketende enkels kon hij niet ver komen en de demon aan wie hij vastgebonden zat schoot in de lach. "Kun je echt niets beters verzinnen?" vroeg hij lachend en kleinerend en duwde hem ruw tegen de muur, waarna hij zijn lichaam kort betaste.
"Vertel op, wat is de grootste zwakte bij jouw. Je vleugels zijn vast niet de enige zwakte" grijnsde de demon, maar Drew zei niets. "Je maakt het niet bepaald leuk om zo met je te spelen engeltje" zei de demon met een zucht en sleurde hem verder naar de kerker, waar hij Drew eerst tegen de tralies duwde. Zijn vleugels werden tegen de tralies aangedrukt wat behoorlijk pijnlijk was en de demon drukte zijn lippen ruw op de zijne. Drew probeerde zich weg te draaien, maar de demon stond dat niet toe en begon al zoenend weer zijn hele lichaam te betasten, tot hij uiteindelijk ophield en hem in zijn kerker drukte.
"Geef de volgende keer antwoord op onze vragen. Ik weet dat jullie engelen het al verschrikkelijk vinden om betast te worden door een vrouw. Maar een man is nog eerlozer. Je kunt de eer beter aan jezelf houden en gewoon onze vragen beantwoorden" zei hij en trok nog een paar gouden veren uit zijn vleugels, voor hij de ketens losmaakte en vertrok, Drew alleen achterlatend, om de gouden veren aan Zeta te bezorgen.

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryn bestudeerde opnieuw het boek om te zien wat er precies nodig was voor het ritueel. De gouden veren die ze nu in handen had, waren nog lang niet genoeg om te kunnen gebruiken daarvoor. Ze had slechts een handjevol weten te bemachtigen. Op datzelfde moment kwam de demon binnen die Drew naar zijn kerkers had gebracht met in zijn hand een aantal veren.
'Onze lieve vriend wilde ontsnappen, Zeta,' zei de demon. 'Uiteraard heb ik ervoor gezorgd dat dat niet mogelijk was met de nodige gevolgen natuurlijk,' grijnsde hij. Kathryn had weinig woorden nodig om te weten wat de demon bedoelde.
'Je hebt goed werk geleverd, demon,' glimlachte Kathryn. 'Hoe meer we die engel vernederen, hoe sneller hij één van ons wordt.' Ze gaf hem een lijstje mee met dingen die verzameld moesten worden voor het ritueel. 'Hier, neem een aantal demonen met je mee en haal alles wat op deze lijst staat,' droeg ze hem op. 'Als we alles hebben, dan kunnen we snel beginnen.'

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Grijnzend keek de demon naar het lijstje met benodigdheden. Het waren er best veel, maar niet genoeg om de engel te redden van zijn toekomstige lot. "We zullen alles zo snel mogelijk verzamelen Zeta" zei de demon en liep rustig de troonzaal uit om vervolgens een paar demonen bij elkaar te zoeken. Een van de adoptieouders van de kinderen bracht hij ook op de hoogte. Ze hadden de angst tranen van een minderjarige engel nodig. Een kind. De jonge engelen waren nog lang geen demonen, dus konden ervoor gebruikt worden. De adoptievader zou ervoor zorgen, op een erg subtiele manier. Vervolgens scheurde hij de lijst in stukken en verdeelde de demonen in groepjes, met elk een eigen deel van de lijst. Als ze zich opsplitsten konden ze de ingrediënten makkelijker verzamelen. Voor hem stond er een demonische bloem op het lijstje. Een grote bloem, die diep in het hart van de onderwereld bloeide. Het was eigenlijk een vleesetende plant, maar elk jaar had hij een paar weken rust moment. Die momenten waren ze nu in, dus was het veilig om ze te plukken. De bloemen kwamen in veel demonische spreuken voor, dus besloot de demon wat meer te plukken als voorraad.
Het volgende ingrediënt op zijn lijst was een drup water uit de meest duistere rivier die er bestaat. Als een engel het water zelf zou aanraken, zou de engel niet lang meer leven. De duistere energie was daar te heftig voor. Zelfs sommige demonen hadden er nog moeite mee om het te weerstaan. Al vonden zij het juist fijn voelen. Al snel was hij aangekomen bij het water en vulde daar een flesje van, waarna hij terug ging naar het paleis van Zeta.
Het laatste ingrediënt op zijn lijstje moest zij voor zorgen. Het bewijs van pure wanhoop bij de engel. In dat bewijs mocht zijn demonendeel niet voorkomen, dus dat zou nog een klein probleempje kunnen worden, aangezien de demon zichzelf vaak liet zien als ze hem martelden en misbruikten. Hij hoopte maar dat zijn demonen de andere ingrediënten inmiddels ook hadden verzameld en naar het kasteel gebracht hadden.

Literacity
Popster

Literacity schreef:
Kathryn bestudeerde ondertussen het ritueel in het boek. Het was een hele lijst dat er nodig was aan materialen, zoals een demonische bloem en slangengif, maar ze had genoeg demonen onder haar hoede die daarvoor konden zorgen, zodat zij zich kon focussen op het voorbereiden van het ritueel.
Intussen kwam er een demon binnen met een aantal ingrediënten en een stukje papier; een deel van de ingrediëntenlijst. Het laatste wat er nodig was: bewijs van pure wanhoop van de engel. 'Zeta, hier een aantal ingrediënten, maar voor dat ingrediënt laatste moet je zelf zorgen.' Hij was de eerste van alle demonen die zijn lijstje klaar had, wat logisch was omdat lang niet alles dichtbij te vinden was.
'Hmm, dan wordt het tijd om onze gevleugelde vriend weer eens een bezoekje te brengen,' glimlachte Kathryn. 'Je kunt gaan,' zei ze tegen de demon en zelf vertrok ze richting de kerkers.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld