Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

7 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Even though we were never supposed

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Met zijn hand al op de deurklink stond hij stil, gestopt door het stemgeluid van iemand wiens stem hij maar al te goed had weten te herkennen in de afgelopen paar dagen. 'Goodmorning Madelynn.' Veel enthousiasme kwam er niet vanaf, al leek het voor hem momenteel voldoende. Hij draaide zijn gedaante iets bij, zodat hij haar aan kon kijken, al liet zijn hand de deurklink niet los. 'I'm fine.' Murmelde hij enkel, al dan even teruggedacht aan zijn nachtrust die enigszins was verpest door de nachtmerries die hem achtervolgden. 'Well than, if you can see that I'm alright, why bother asking?' Wat hem wederom zo onvriendelijk liet reageren was een vraag waarop hij zelf geen antwoord kon bedenken, enkel meer verwarrende gedachten op terug kon vinden. Vragend trok hij een wenkbrauw op, onderwijl hij toch lichtelijk op haar neer keek. 'No, it's alright. I offered it to you and where else could you sleep.. If you ever need to use a hammock again, tell me and you can sleep in mine.' Daar was het weer, die vriendelijke uitspraken die hem zelf zo verbaasd achter lieten. 'If we decide you'll stay with us a little longer and we don't leave you on Nassau, we'll get you your own hammock.' Sprak hij er al gauw achteraan. Ook Billy was op de hoogte dat het aantal slaapplekken die ook echte bedoeld waren hiervoor, precies overeen kwam met het aantal bemanningsleden, dus voor Madelynn was er vrijwel geen plek om te slapen. Zelfs hij, hoe harteloos hij dan ook was, kon inzien dat ze niet behandeld moest worden als een dier en op zijn minst een hangmat verdiende.
Na enkele seconden stil te zijn gebleven liep hij zijn kajuit in, de deur achter zich gesloten, vooraleer hij plaats nam op de stoel waarop hij ook de nacht door had gebracht. Een leeg vel papier plaatste hij voor zich, hierop geschreven dat hij een hangmat moest kopen, voordat hij het vergat. Het was simpelweg een kwestie geweest van het kopen van een stuk stof wat stevig genoeg zou zijn om het gewicht van een persoon te kunnen dragen, dus moeilijk zou het niet te vinden zijn. En met de winst die ze tijdens hun reizen hadden gemaakt zouden ze het makkelijk moeten kunnen betalen. Het was fijn voor hem om zoiets te hebben, iets wat eindelijk ging zoals het hoorde. Een opgeluchte zucht liet hij ontsnappen van tussen zijn lippen. Al gauw had hij echter andere papieren voor zich liggen, ditmaal hetgeen wat hij juist niet per se wilde afhandelen. Het loon moest geregeld worden en ook wat hen te wachten stond zodra ze Nassau weer zouden verlaten. De benodigdheden die ze in moesten slaan en wat verkocht kon worden om alles van te betalen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De reacties van Billy deden ervoor zorgen dat Madelynn nogal verward achter gelaten werd op het dek. De manier waarop hij haar vroeg waarom ze op hem zou checken als ze kon zien dat hij oké was, het verwarde haar, kon hij dat niet inzien dat zoiets goed bedoelt was of wou hij gewoon niet dat Madelynn hem gestopt had om zoiets te vragen als het eigenlijk niet nodig was. Wat ervoor zorgde was dat Madelynn in nog meer verwarring werd achtergelaten was dat hij daarna aardig aanbood dat als ze ooit de hangmat weer nodig had, dat ze het gewoon moest vragen. Het hele gesprek zorgde er gewoon voor dat Madelynn niet echt wist hoe ze zich moest voelen. Ook was dat het einde van het gesprek, daarna trok Billy zich alsnog terug in zijn kajuit en was het dus weer tijd voor Madelynn om weg te lopen en haar eigen ding te doen. Terwijl ze over het dek liep begon ze na te denken over wat Billy zei, over dat als ze besloten haar niet achter te laten in Nassau. Dat was toch niet echt wat de man van plan was, haar achterlaten op een plek die ze alleen kende van verhalen van de bemanning. Wat moest ze daar doen en hoe moest ze daar haar leven voort zetten. Nog het belangrijkste voor Madelynn was hoe ze ervoor zorgde op het schip te blijven. Ze wist dat ze niet bepaald Billy’s favoriet was maar ze had geen idee wat ze moest doen als ze achter gelaten zou worden in de stad waar ze niks en niemand kende.
Duidelijk diep in gedachten liep de prinses over het dek. De piraat die haar gister uitgenodigd had om bij het gesprek te komen, Logan, het leek hem ook opgevallen te zijn dat Madelynn ergens diep over in gedachten was. “What is wrong?” De woorden lieten Madelynn uit haar gedachten schrikken. “Sorry I didn’t mean to startle you, just wondering what is on your mind?” Madelynn waardeerde het van de man dat hij haar vroeg wat er in haar hoofd omging, dit was dan misschien ook wel het perfecte moment voor Madelynn om haar zorgen bij iemand kwijt te kunnen. “I was just talking to Billy and he said something about deciding I stay with you guys after Nassau, but I don’t want to stay behind there..” Ze hoopte dat de man haar kon helpen al wist ze dat de bemanning geen macht over de kapitein. Dat betekende nog niet dat de piraat geen advies voor haar kon hebben zodat ze ervoor kon zorgen ze gegarandeerd nog langer op het schip kon blijven. Al wist ze niet voor hoelang ze dan zou blijven, waar ze na Nassau heen zouden gaan. Er waren veel onzekerheden voor Madelynn maar op Nassau blijven was iets wat ze absoluut niet wou.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn vingertoppen tikten ergerlijk tegen het hout van het bureau waarachter hij zat, onderwijl hij keek naar de papieren. Het was pas toen er op zijn deur werd geklopt dat hij ermee ophield, zijn hoofd opgeheven en zijn hand stil op tafel geplaatst. John kwam binnen gelopen, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Ship's damaged because of the storm.' Sprak hij, onderwijl hij plaatsnam op de stoel aan de andere kant van het bureau. Billy ademde een keer diep in, 'How damaged is she?' Vroeg hij toen, en wenkbrauw opgetrokken om te verduidelijken dat hij een vraag stelde. 'Ripped sail and we've lost some things that were left on the deck.' Vertelde de man verder, onderwijl hij de kajuit rondkeek. 'Right, so are we gonna be delayed on our way to Nassau?' De man schudde zijn hoofd even. 'No, they're working on temporarily fixing the sail, so that won't be a proeblem.' Alles wat Billy kon opmaken uit het verhaal van John Wright was dat hij wel zeker een quartermaster met talent was, en het was wel prettig. Hoe hij het voor elkaar had gekregen om het te begrijpen binnen slechts dagen aan boord te zijn geweest van het schip was toch enigszins wonderbaarlijk.
In plaats van zijn kajuit te verlaten en verder te gaan met zijn werk bleef hij zitten. 'So, Billy.. You're a pretty young guy to be in charge of this ship, how come?' Het was alsof hij een normaal gesprek aan probeerde te gaan met de jongeman en Billy was er toch lichtelijk verbaasd over. Niemand ging ooit zomaar een gesprek met hem aan. 'I got chosen by the crew as the new captain when the old one died.' John leek er toch wel verbaasd over, de jongen aan bleven gekeken. 'When was that?' Vroeg hij vervolgens, een vraag die de kapitein wel kon begrijpen. 'About five years back.' Het leek hem nog verbaasder achter te laten dat hij verwacht had. Hij kon het wel inzien, sinds Billy nu nog steeds jong was, dus vijf jaar geleden was hij nog een kind. Niemand verwachtte een kind van het zijn van een kapitein. 'Why'd they pick you?' Het klonk twijfelend, alsof hij het zodanig niet begrijpen kon dat het voor hem lachwekkend of vreemd was. Billy haalde enkel zijn schouders op, geen zin gehad in het delen van de details die eraan verbonden zaten. John zou er vroeg of laat wel achter komen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De piraat die voor Madelynn stond leek het antwoord op haar probleem niet te weten. Madelynn zag hoe de blik van de man het duidelijk maakte hoe ook hij aan het denken was, toch leek hij zo snel niet met iets te kunnen komen. Het zou ook niet makkelijk worden voor de prinses om de kapitein te kunnen overhalen als de man haar niet wou hebben, dat was duidelijk voor haar maar het feit dat Billy zei dat hij nog moest beslissen zorgde ervoor dat Madelynn niet alleen hoop kreeg dat ze niet achtergelaten werd op de haven maar ook dat ze toch langzaam maar zeker verdragelijk voor de man geworden was. Madelynn was ergens blij dat de haat die Billy voor haar leek te voelen toch minder leek te zijn of in ieder geval minder was geworden. Natuurlijk zou ze er nooit van uitgaan dat de twee elkaar volledig zouden begrijpen en het goed met elkaar zouden kunnen vinden, zo zou Madelynn nooit begrijpen hoe een kapitein, of elke piraat wat dat betreft, zomaar mensen kon beroven en moorden en ze zou ook nooit Billy als persoon kunnen snappen, zijn gedrag en manier van doen was zeker iets wat de prinses had verward, naast dat het haar veel verwarring gebracht had was ze er ook geïnteresseerd door. Waarom het gedrag van de man haar ergens interesseerde snapte ze zelf ook niet, misschien was het juist omdat ze het niet begreep en dat kon Madelynn niet hebben, dat ze meer wou weten, nieuwsgierigheid over hoe Billy in elkaar zat.
“The only advice I can give you is that maybe just talk to him about it and hope he is willing to listen” Madelynn was sceptisch over zijn idee, de laatste keer dat iemand haar het advies gaf om met de kapitein te praten eindigde dat niet bepaald goed. “I don’t know, what if I say the wrong thing again and get him mad again?” Als ze de man boos wist te maken zou dat niet veel goeds voor haar betekenen, dan kon ze wel vergeten om nog mee te reizen. Het was voor Madelynn belangrijk dat ze weer op het schip kwam wanneer hij vertrok van Nassau, al zou haar toekomst dan nog geen zekerheid hebben. Wat er ook gebeurde, geen enkele uitkomst was ideaal voor haar. Zuchtend keek Madelynn de man voor haar aan. “Well, beside that I have no ideas..” De man had wel gelijk, of Madelynn moest gewoon met de kapitein praten of ze moest maar gewoon afwachten wat er zou gebeuren. Beide opties konden fout aflopen voor haar, de vraag was alleen welke van de twee een grotere kans van succes hadden. Het was moeilijk te zeggen dus besloot Madelynn haar best te doen om haar lot in eigen handen te nemen en met Billy te praten. Ze bedankte de piraat voor zijn advies en liep naar de kajuit.
De zenuwen van Madelynn groeide behoorlijk wanneer ze voor de deur van de Billy stond. Het enige wat ze moest doen was Billy niet boos maken en hem overtuigen van het idee dat zij op het schip kon blijven. Om haarzelf te kalmeren haalde Madelynn diep adem en daarna was het tijd om naar binnen te gaan. Ze klopte aan op de houten deur en duwde hem voorzichtig open. In de kajuit zag ze al snel Billy zitten en voor hem zat John, de nieuwe quartermaster. Madelynn bleef in de deuropening staan en richtte haar blik op Billy. “I hope I am not interrupting anything but I was hoping to talk to you about Nassau.” Al kon Madelynn wel met Billy willen praten, het was natuurlijk ook nog hopen dat de man haar wou uithoren. “More specifically my stay on the ship” Voegde ze nog toe zodat Billy alvast kon weten waar het gesprek over zou gaan.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De deur van zijn kajuit opende wederom, ditmaal een vrouwelijk gedaante aan het licht gebracht. Het kon maar een persoon zijn. Even keek Billy naar John, wie ook naar hem keek. 'So, make sure the sail gets repaired so that we can get to Nassau.' John knikte even. 'Will do.' Sprak hij nog, vooraleer hij opstond en langs Madelynn heen liep, de kajuit uit. Billy's ogen gingen af naar Madelynn, wie hij weer kon vinden in de deuropening. 'Take a seat.' Zijn hand gebaarde naar de nu lege stoel, waarop John eerder nog plaats had genomen. Haar vraag kwam wat uit het niets, gezien hij niet had verwacht dat ze zich er zorgen om zou maken. Voor zover hij wist wilde ze overal behalve op zijn schip zijn, dus wat haar plotseling liet vragen naar haar verblijf op het schip, waarschijnlijk na hun vertrek van Nassau, was iets waarop hij geen antwoord had.
'Your stay on the ship?' Enigszins verbaasd bracht hij de woorden naar buiten. 'I wanted to let you stay on Nassau.. You could find a real nice job there, make some money and peacefully live out the rest of your days.' Vertelde hij haar alsof het niets was. Zelf zou het niet ideaal zijn om zo zijn leven te leven, maar voor een vrouw moest het wel prettig zijn, althans, dat verwachtte hij. Misschien was er geen uitgebreide arbeidsmarkt, maar de opties waren beter dan in Engeland. Daar stierf je of werd je huisvrouw en moeder, met wat pech werd je hoer. Op Nassau waren er opties, betere opties dan wat iedereen de beschaafde wereld noemde.
Billy bleef haar aankijken een zwakke glimlach vertoond, al dan zelf niet geheel geweten waarom. 'Look, you're no great addition to my crew, I have to be honest. You can't navigate, steer the ship, cook or even work on the deck with your delicate female hands.' Een lach volgde zijn woorden op, onderwijl hij even wegkeek van haar ogen. 'If there's any skills you possess that would make you usefull aboard my ship, by all means, tell me about it. But until you've figured it out, I'm pretty sure you're gonna be stuck on Nassau.' Hij wilde haar niet teveel hoop geven, gezien dat er al weinig was. Realistisch gezien was haar aannemen bij zijn bemanning een van de slechtst doordachte keuzes geweest die hij ooit genomen had, waarschijnlijk ook een die zijn verdere crew niet waarderen zou. Natuurlijk maakte hij de regels, maar het systeem dat zijn vader nog had ingesteld voordat Billy overnam, werkte in zijn ogen prima. The Devil's Merchant stond bijna bekend om de bijna perfecte bemanning die zich aan boord bevond. Iedereen had iets wat hij kon en dat te gebruiken was aan boord. Om Madelynn er zomaar bij te laten zou dom zijn. Zijn gehele reputatie zou ten onder gaan, niet alleen van de goede bemanning, maar ook van zijn eigen roekeloze verhalen. Hij zou niet langer gezien worden als een koelbloedige moordenaar, maar een vergevende verrader.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Madelynn was opgelucht wanneer Billy haar niet meteen uit de kajuit stuurde, in plaats ging de quartermaster ervandoor zodat Madelynn met de man kon praten. Ze liet ze John erlangs en nam ze zelf plaats op de stoel die voor Billy geplaatst was. Haar handen plaatste Madelynn op haar schoot, haar ellebogen ruste op de armleuningen van de stoel. Ze hoorde aan wat Billy te zeggen had en van wat Madelynn te horen kreeg leek hij andere plannen voor haar toekomst te hebben. Al zag ze zelf zo haar toekomst niet voor haar, voor de rest van haar leven in Nassau blijven en daar een leven beginnen. “I can’t live there..” Ze vroeg zich af of er überhaupt ooit voor haar gezocht zou worden als ze in Nassau zou wonen, waarschijnlijk zou haar vader er niet aan denken om in Nassau te zoeken, waar hij wél zou zoeken zou Madelynn zo ook niet weten. Haar blik ging even naar haar handen die op haar schoot lagen. “With all respect but I am a princess and I can’t just build a live somewhere else.” Ze had nog nooit wat gedaan in haar leven, of tenminste niet iets wat zou kunnen helpen om te overleven in een onbekende stad. Het enige wat ze leerde in het kasteel was paardrijden en latijn, het was niet alsof ze moest leren hoe ze eten moest koken want dat zou haar hele leven voor haar gedaan worden, schoonmaken was ook niet nodig. Haar haren werden zelfs altijd gedaan voor haar meestal werd ze zelfs geholpen met het omkleden in verschillende jurken. Madelynn zou geen idee hebben wat ze kon doen in Nassau of waar ze moest beginnen met het opbouwen van een nieuw leven.
Billy bracht wel een goed punt op, voor hem zat er niks in als hij haar op het schip zou houden. Helaas kon Madelynn zelf ook niks bedenken, nergens waar ze goed in was of iets wat ze toe kon voegen aan de bemanning. Dit gesprek zorgde er alleen maar voor dat Madelynn zich steeds meer begon te realiseren dat ze nooit iets geleerd had en nooit iets voor haarzelf had gedaan. Haar blik ging van haar handen weer naar Billy. “The only skill I possess is probably horse riding” Daar zou ze hier niet veel aan hebben, ze had er nauwelijks wat aan in het kasteel en op een schip waar ze niet eens kon paardrijden had ze er al helemaal niks aan. “But I am willing to learn.. I am sure there is something I can be useful for” Er was vast wel iets, al zou Billy het niet weten dan zou ze zelf de komende dagen wel met iets opkomen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Vragend keek hij haar aan, niet begrepen waarom ze er niet zou kunnen wonen, het was immers het paradijs op aarde in zijn ogen. De mensen waren prima, de hoeren waren beter en op elke hoek stond wel een bar. 'You can.' Had hij simpelweg als weerwoord uitgesproken. Het was belachelijk om te denken dat ze niet op Nassau wonen kon, iedereen kon er immers terecht. 'And what makes you think that? It isn't as if you'll be completely lost because of your former status.' Billy schudde zijn hoofd even, om haar vervolgens weer aan te kijken. 'I know you were expecting to go to England, or at least back to Italy. When your father dies you expected to pick up where he let off, but it isn't going to be like that.' De toon waarop hij sprak was verbazingwekkend kalm, gezien hij over het algemeen nogal wat moeite had als het aankwam op een gesprek met Madelynn. 'And to be quitte honest, I'd like to ask you why you'd want to take over whatever it is your father does?' Nooit had BIlly begrepen hoe mensen hetzelfde door wilden zetten als hun ouders voor hen. Was dat niet juist waar het leven om ging? Je eigen pad bewandelen? Het was enigszins hypocriet, gezien hij wel zeker de baan van zijn vader had overgenomen, maar om het realistisch te bekijken had hij geen andere opties. Piraat worden was zijn enige hoop op een redelijk normaal, of op zijn minst goed, leven. Madelynn daarentegen had zoveel wat ze anders zou kunnen doen dan twee landen leiden.
Wederom had hij zijn hoofd geschud, ook ingezien dat ze waardeloos was op zijn schip. 'That's a useless skill.' Had hij lachend uitgebracht, niet gevreesd haar de waarheid te zeggen. 'I appreciate that you'd like to stay on my ship, but there is no way it'll be fair.' Zijn handen lagen gevouwen op zijn bureau, zijn gedaante ietwat voorover gebogen op de stoel gezeten. 'You can't learn any valuable skill over the course of a few days, Madelynn, you have to stay at least within a realm of realism.' Billy zuchtte een keer diep, wederom oogcontact gezocht met de vrouw voor hem. 'We'll figure something out.' Zijn eigen woorden lieten hem voor even verbaasd achter, het was alsof zijn hoofd opeens een eigen wil had gekregen. 'And besides, we're pirates, not animals. If we do leave you on Nassau, we're not just going to dump you on the beach and leave you there to die. We'll find you a place to live and give you some money to survive the first few days or the first week.' Voor even bleef hij stil, zelf ook nagedacht om mogelijk een betere oplossing te vinden. 'You'll be fine.'

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was nogal een verrassing voor Madelynn hoeveel vertrouwen Billy leek te hebben in het feit dat het wel goed zou komen met haar in Nassau, al kon Madelynn niet helpen om zich af te vragen of hij deed alsof zodat hij eerder van haar zou kunnen afkomen. “The reason that I am pretty sure I won’t be able to make a new life for myself because I come from a life where everything was handed to me, I had a bunch of people do éverything for me.” Haar antwoord werd gevolgd door een kleine zucht, ze kreeg het gevoel dat ze alleen maar verwend zou overkomen op de man en dat was ook zo. Zijn tweede vraag was wat ingewikkelder voor haar om te beantwoorden. “Well, I actually won’t be the one who will be picking up where my dad left things off, that was supposed to be the prince of England because he would become the king, I would just become queen and queens don’t hold any real power.” Ze vond het moeilijk uit te leggen, ze wist haar hele leven al dat ze door haar ouders uitgehuwelijkt zou worden en dat ze de koningin zou worden maar het was niet alsof koninginnen echte macht hadden, het waren uiteindelijk koningen die keuzes maakte. “But to still answer your question about why.. It’s not like I have a choice, I was born into a royal family so I can’t do anything else really than marry a prince and become queen.” Door het zelf in woorden te brengen realiseerde Madelynn zich dat ze weinig controle en keuze had in haar leven,alles werd voor haar beslist, nu door haar vader en als ze zou trouwen met de prins dan zou hij degene worden die keuzes voor haar zou maken en het was allemaal voor het goed van de mensen in haar land.
Een glimlach werd gevormd op Madelynn’s gezicht, ze zag ineens een hele andere kant van Billy. Het feit dat het er op leek dat hij haar echt wou helpen deed haar goed voelen. “Thank you”Ze merkte dat ze een beetje sprakeloos werd van de vriendelijkheid van Billy. Het was ook de reden dat ze de glimlach op haar gezicht niet kon weg halen. Voor het eerst in dagen had ze echt weer het gevoel dat alles goed zou komen en daar had ze nu Billy voor te danken. Al wist ze ook wel dat het naïef was om haar vertrouwen nu te leggen in een piraat, een piraat die een paar dagen geleden op het punt stond haar van het leven te beroven. Voor hetzelfde geld zei hij precies de dingen die hij wist Madelynn wou horen zodat hij geen last meer van haar zou hebben, toch geloofde ze de man volledig. Het kwam niet op haar over alsof hij dit niet meende. “It really means a lot to me that you don’t just dismiss me even when I haven’t given you an easy time on the ship.”

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Billy had moeite met het begrijpen hoe een rijk leven haar zou weerhouden van het opnieuw opbouwen van een nieuwe. 'So? Now is the time for you to show how willing you are to learn. Learn how to rebuild your life without the help of everyone around you.' Zelf had hij hetzelfde moeten doen en hij was er immers prima bovenop gekomen. Hij had legendes vast zitten aan zijn naam en een schip wat hij zijn eigen kon noemen. Het was niet onmogelijk om te doen en hij weigerde te geloven dat zij het niet kon. Daarbij was er een kleine kans dat ze iemand op Nassau zou vinden wie bereid was haar naar Engeland te brengen. Ze had meer kans om op haar bestemming aan te komen als ze iemand anders vragen zou dan dat ze op Billy's schip zou blijven. Voor geen goud zou hij ook maar in de buurt van Engeland komen. 'So why settle for that? You can live a life or waste it by being some prick's wife.' Nooit was hij bang geweest om te vertellen wat er omging in zijn hoofd, hoe vreselijk de dingen ook waren die hij zich bedacht. Natuurlijk had hij een filter, niet letterlijk gezegd wat hij dacht, maar een meer mildere versie. Met enige interesse luisterde hij naar haar verhaal. Natuurlijk was hij nieuwsgierig, hij kende immers alleen zijn eigen manier van leven, hoe dat van haar eruit zag was voor hem een compleet mysterie. 'There are better options if you'd have the guts to run away and leave all of that behind.' Het begrijpen kon hij niet, simpelweg niet geweten hoe het werkte en of ze werkelijk geen keuze had. Maar in zijn ogen kon iedereen wegrennen, achterlaten wat ze hadden en overnieuw beginnen, zelfs iemand uit Madelynn's klasse.
Ietwat sprakeloos keek hij haar kant op. Waarom ze hem bedankte was een vraag waarop hij zich geen antwoord bedenken kon, al beantwoordde hij het met een glimlach. Helemaal eerlijk was hij misschien niet geweest, gezien hij geen idee had hoe hij de situatie aanpakken zou, al zag het er nog altijd naar uit dat ze haar leven opnieuw zou moeten oppakken op Nassau. Hier op het schip had ze geen nut, het was niet de plek voor iemand als Madelynn. Hij wist van zichzelf dat hij bruut genoeg was om haar simpelweg te dumpen op het eiland en zelf weer te vertrekken. Toch had hij haar zojuist iets anders beloofd en een belofte verbrak hij niet. Als ze er wel achterbleef zou het hem geld gaan kosten. 'It's nothing.' Murmelde hij enkel op haar woorden, diep vergaan in gedachten. Honderden mogelijkheden gingen door zijn hoofd en geen van deze leek ook maar enigermate de juiste. Nooit had hij zoveel moeite gehad met het maken van een beslissing als nu en hij kon zelf niet helemaal begrijpen waaraan het lag. De vrouw betekende niets voor hem, hij hoorde haar gewoon van het schip af te kunnen gooien zonder probleem. Iets in hem hield hem tegen en hij vond het niets.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Madelynn richtte haar blik naar de vloer naast haar. Ze begon zich te realiseren dat Billy gelijk had, natuurlijk als ze wou dan kon ze echt wel haar leven opbouwen in Nassau.Dat was het hem juist, als ze wou en dat wou ze dus niet. Al leek het dat het niet echt haar keuze was maar die van Billy, want als hij haar achterliet in de haven dan werden haar opties nogal klein. Misschien zou ze iemand kunnen vinden die haar naar Engeland zou brengen maar als elke kapitein zoals Billy was dan werd dat nogal moeilijk en daarna werd haar enige optie om een leven te beginnen in Nassau. “But what if I don’t want to live in Nassau?” Bracht ze uiteindelijk toch maar een beetje nerveus uit. Al leek iedereen op het schip positief te praten over de plaats, het leek Madelynn sterk dat de plek zo mooi was dat ze daar een nieuw leven wou beginnen. Haar blik ging van de grond weer naar Billy toe. Het gesprek ging goed tot nu toe en daar was Madelynn blij mee. Het ging eigenlijk beter dan ze ooit verwacht had dat het zou gaan.
Wanneer Billy eigenlijk een beetje insinueerde dat de prins van Engeland een lul was kon Madelynn niet anders dan om de opmerking lachen. “Maybe he is a very nice and lovely guy, we don’t know what he is like..” Zelfs Madelynn wist niet wat voor man het was, Billy had toevallig gelijk kunnen hebben maar toch hoopte ze dat de man aardig was, voor het geval ze het toch ooit tot Engeland kon maken. Er was geen garantie voor wat voor man hij was maar aangezien hij koning werd had ze goede hoop. Madelynn kon zich niks herinneren van de ontmoetingen die ze had met de jonge man, dat was te verwachten aangezien ze hem ontmoet had toen ze nog kinderen waren. “It’s not that easy.. I can’t just turn around and walk away. I have royal blood which means I have to become queen because if I don’t then who will? It won’t be just my life I’m affecting but also of those who life in the country, they expect me to become the marry the prince and give them their new king and with that give him children who can become king, or queen.” Ze had veel redenen voor waarom ze niet kon weglopen van haar leven maar geen een van die redenen was omdat ze graag wou trouwen met een man die ze niet kende en ze koningin wou worden want dat was het niet maar ze had al vroeg geleerd dat het bij de koninklijke familie niet altijd hun wil op nummer 1 kon hebben maar dat ze moesten denken aan het volk.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lachend keek hij haar aan bij haar vraag, al kon hij er niet omheen dat het wel werkelijk een goede vraag was. 'Well than I'm willing to take you to Tortuga, but that's all the options you have.' Daarbij had ze het eiland nooit gezien, en Billy was er zelf van overtuigd dat het een prachtige plek is. In zijn gedachten zou het alleen maar logisch zijn als ze het zou zien en niet meer weg zou willen. Het was daarbij ook dat ze geen keuze had. Haar toekomst lag volledig in Billy's handen en zelfs hij had nog niet besloten hoe hij ermee om zou gaan. Aan de ene kant wilde hij kunnen zeggen dat het hem niet interesseerde, maar hij kon het niet. Zijn onderbewustzijn hield hem tegen en hij ergerde zich er mateloos aan. Nooit had hij zich druk gemaakt om iemand of ook maar zoveel hulp aangeboden als dat hij nu deed. Behalve zijn bemanning, maar dat kwam vrij weinig voor. Wat Madelynn zo bijzonder maakte wist hij ook niet.
Het was haar uitspraak die hem toch enigszins kwaad kreeg, al leek het meer op frustratie. 'He's the king of bloody Britain's son! We both know he's a more ruthless killer than I am!' Iets aan het Britse koningshuis was voor hem alles behalve mogelijk om te respecteren, het had te maken met redenen die iedereen aan boord van het schip wist, behalve Madelynn realiseerde hij zich net. 'Trust me, I have first hand experience.' De bittere toon in zijn stem verraadde genoeg over hoe hij dacht over de man, als hij hem dat al noemen kon. Het was echter duidelijk dat hij geen goede gevoelens bezat tegenover de man. 'To me it sounds more like you don't want to.' Sprak hij tegen haar, vooraleer hij zijn schouders ophaalde. Het was haar eigen keuze wat ze deed met haar leven, niet dat van een of ander Britse prins. Dat was echter zijn mening, en die was vrij weinig waard.
Zijn verbazing bleef echter aanwezig, of hij het nu wilde of niet. Alles aan wat ze hem vertelde was onduidelijk. Nooit zou hij er ook maar aan kunnen denken om zijn leven zo te leven. Het was al kort, dus om het daaraan te verspillen leek hem nutteloos. Billy leefde zijn eigen leven, niet dat van een ander of van zijn voorouders. Opzettelijk ging hij in tegen het gezag en niemand zou hem ook kunnen te dwingen om te stoppen tot ze besloten zijn leven te beëindigen. De kans was altijd aanwezig dat hij werkelijk plotseling vermoord werd, maar de dood was iets wat hij niet langer vreesde. Billy had het in de ogen gekeken en gelachen. Niets aan het concept beangstigde hem meer.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zuchtend zakte Madelynn een beetje in, het antwoord van Billy was niet perse het antwoord waar ze op gehoopt had. Als het Nassau niet werd dan werd het dus wel een andere stad. Voor Madelynn begon haar toekomst er nogal uitzichtloos uit te zien. "I don't get how you try to convince me of this idea that there is a better life for me out there as long as I have to guts to walk away from my royal life, but then you give me no other option then to stay in Nassau or some other place.. and build a new life for myself there, or I would have to learn how to make myself useful in a couple days but you said yourself that that is impossible.. which means my only 'choice' is to be left behind somewhere but not because I want to but because you want to get rid of me" Ze hoorde de hopeloosheid in haar eigen stem terug, het paste dan ook bij hoe ze zich begon te voelen. “My whole life has been ruled by men and will always be ruled by men and their choices for me.. my dad and the king of England wanted me to marry some prince for the countries and now this.. now you who tells me I should stay in Nassau” De woorden verlieten haar mond voor ze de gedachten überhaupt in haar hoofd kon verwerken. Sprakeloos reflecteerde ze op haar eigen uitspraak. Het was al sinds kind bekend dat ze verloofd was tot de prins van Engeland en dat had ze altijd geaccepteerd maar het was nu dat het begin in te zinken dat ze nooit haar leven zou leven zoals zij het wou. Ook al zou ze dat kunnen, ze had geen idee hoe dat leven eruit zou zien aangezien ze er nog nooit over nagedacht had. Niet dat dat nu wel zin had want ze had alsnog niet veel keuze in hoe haar leven eruit ging zien, haar keuzes waren nogal gelimiteerd door Billy.
De passie waarmee Billy praatte over zijn afkeer voor de koninklijke familie van Engeland had Madelynn nogal verbluft achtergelaten. “I’m sorry.. I didn’t realise but the guy is not his father. Who knows? Maybe he wants to rule differently.” Madelynn had geen reden om de man goed te praten, ze had niet eens bewijs dat hij inderdaad een beter man was dan zijn vader. “And besides that, royals only kill people who are guilty of something.” Al wist ze dat dit niet compleet waar was. Het idee was natuurlijk dat alleen schuldige mensen gestraft werden met de dood. Dat is wat haar verteld werd, al had Madelynn vermoedens dat onschuldige mensen wel eens van het leven waren ontnomen door haar vader wanneer het de man uitkwam. Dit was nog nooit aan haar toegegeven maar er gingen vaak genoeg roddels door het kasteel heen, zo had Madelynn vaak dingen opgevangen over haar vader.
Zuchtend haalde Madelynn haar schouders op. “Maybe but it doesn’t matter if I want to or not..” Mompelde ze zachtjes. Niemand zou met een man willen trouwen die ze niet kende om uiteindelijk een leven te leven waar je nooit echt macht zou hebben, nauwelijks over je eigen leven, dus raar was het niet dat Madelynn niet de blijste was met wat er van haar verwacht werd maar haar hele leven had ze het gewoon geaccepteerd als haar toekomst.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De hopeloosheid kon hij zelfs nog horen afkomen van de woorden die ze sprak, een fronsende blik op zijn gelaat doen ontstaan. 'Well, I have to be realistic, Madelynn. What do you want me to tell you? Oh, we'll happily bring you to England, most certainly sailing straight into our own death, just so you can eventually get to your destination? But than instead of actually doing that, we'll dump you on Nassau with some money and a goodbye. Is that what you rather would've wanted?' Wat moedeloos sprak hij tegen haar, zijn woorden opgevolgd met een zucht. 'I don't want to get rid of you, if I did I would've killed you. But you also have no use on my ship.' Het was enigszins lastig voor hem om tegen de vrouw te praten. Hij had er geen verstand van, sinds de enige vrouwen tegen wie hij sprak enkel uit waren op zijn geld en hij dat had geaccepteerd. Zodra ze weer begon te spreken keek hij op, geluisterd naar wat ze vertelde en zacht gelachen nadat hij zich besefte dat ze eindelijk door leek te hebben hoe haar leven in elkaar zat. 'Okay so why don't you tell me how you do want to live your life?' Voor dit gesprek verwachtte hij dat ze naar Engeland zou willen, al leek het nu plotseling alsof ook die keuze niet vrijwillig was. Verblijven op Nassau leek ook haar favoriete keuze niet en op het schip blijven ging gewoon niet als ze niets kon. In tegenstelling tot zijn eerdere plan om haar gewoon achter te laten op het eiland, gaf hij haar nu ietwat een keuze om hem te vertellen wat ze zelf wilde.
Een spottende lach bracht hij uit, alsof ze werkelijk niet begreep dat de prins wel zeker als zijn vader zou zijn. De man had hem opgevoed en verteld hoe alles werkte. Het zou meer een wonder zijn als hij verschillend was van de koning, dan dat Billy levend Engeland zou kunnen verlaten. 'He's his son, indoctrinated with the king's ways. Ofcourse he isn't going to rule differently.' Het verbaasde hem dat ze er zo over dacht, zij moest hem toch beter kennen dan dit? Het was voor hem enkel en alleen ongelooflijk verwarrend, al was hij vrij zeker over zijn haat voor het koningshuis.
Een enkele keer zuchtte hij diep, zich toch licht geïrriteerd aan haar uitspraak. 'This is why you would die if we keep you aboard the ship.' Sprak hij wat chagrijnig. 'This lousy royal family attitude.' Billy schudde zijn hoofd even. 'It doesn't matter if you want or not? How about you stick with your opinion. You don't fucking want me to dump you on Nassau, so convince me. Be selfish for once.' Als hij in haar schoenen stond had hij net zo lang zijn mening doorgedrongen tot er naar hem geluisterd zou worden of het zijn dood zou worden. Een manier van leven zoals zij aan hem vertoonde was niet juist, niet in zijn ogen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Madelynn realiseerde zich dat Billy haar woorden toch misschien toch meer tot zich nam dan dat ze gedacht had. In plaats van alles wat ze zei van hem af te zetten leek de man toch echter een luisterend oor te zijn die met haar mee aan het denken was. Wanneer die realisatie tot haar kwam vond ze zichzelf aangenaam verrast en ergens toch weer een beetje hoopvol. Waarvoor ze hoopvol was wist ze zelf ook niet, misschien het feit dat ze toch iets aan keuze zou hebben in wat er met haar toekomst zou gebeuren. “I don’t want you tell me that you’ll bring me to England but I want you to actually do it.” Dat was onrealistisch, dat was bekend voor Madelynn. Daarnaast wist ze ook niet meer helemaal zeker of dat was wat ze zou. Madelynn werd weer herinnerd aan het feit dat ze op een piratenschip was wanneer de jongeman haar vertelde dat hij haar al lang om had kunnen brengen als hij haar niet meer wou hebben. Het was alsof Madelynn even vergeten was dat het hier niet uitmaakte wie ze was en haar leven hier niks bijzonders was. Al begreep ze niet waarom de man haar nog niet gewoon over boord gegooit had, het leek erop alsof dat een stuk makkelijker voor hem zou zijn. Een beetje gefrustreerd haalde Madelynn haar schouders op wanneer ze de keuze voorgelegd kreeg van Billy om hem te vertellen hoe ze wel wou leven. De frustratie die ze voelde was op haarzelf gericht omdat ze het antwoord op de vraag niet wist. “I don’t know, I never thought about what I really want because I knew my dad would marry me off to some prince anyway.. so it never mattered and there was no use thinking about my future” Zuchtend legde Madelynn haar kin in haar hand.
Het leek erop dat Billy andere meningen had over het koningshuis dan dat zij had. Wat begrijpelijk was, de twee kwamen van andere werelden en keken met een andere blik op de kwestie. “You can’t know that for sure..” Mompelde ze zachtjes. “Who knows, maybe he doesn’t agree with his dad’s way of ruling” Er was op dit moment geen manier van zeker weten, Madelynn wist dat Billy net zo goed gelijk kon hebben maar van eigen ervaring wist ze dat zij het niet altijd eens was met de keuzes die haar vader maakte.
Er was iets aan wat Billy zei wat ervoor deed zorgen dat Madelynn gedreven was om ook echt haar best te doen om de jonge kapitein te overtuigen. Ze had ook al meteen een idee van hoe dat misschien kon werken. “If you leave me on Nassau I will make sure every royal family in Europe knows that Billy Bones and every other man who calls himself a part of the Devil’s Merchant has to be executed, I don’t know how I’ll do it.. but trust me I will” Terwijl ze haar woorden sprak stond ze langzaam op van haar stoel, haar handen waren geplaatst op het bureau wat tussen de twee stond. Madelynn deed haar best intimiderend over te komen, al vond ze het moeilijk maar ze wist dat ze haar best moest doen wou ze dat ze serieus genomen werd. “Or bring me to England, I’ll make sure you and your men will be spared and not only that but as long as I am alive and rule over England and Italy the crew of the Devil’s Merchant will be under my protection.” Madelynn twijfelde geen seconde dat ze het koningshuis van Engeland zo ver kon krijgen. Niet alleen had Engeland haar nodig voor kinderen, voor erfgenamen maar ook om gebruik te kunnen maken van haar vaders legeren. Dit betekende dus dat ze dat tegen hen kon gebruiken om de piraten in leven te houden. “Is that convincing enough?” Haar handen plaatste ze in haar zij terwijl ze neerkeek op de kapitein.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
'We'll be killed if we go near England, don't you realise? They'll hang us all. I'm not risking my crew's life for some lady who feels obligated to become queen.' Billy bleef realistisch, ingezien dat Madelynn niet wist hoe het uit zou pakken voor hem en zijn bemanning. Voor zijn eigen leven vreesde hij niet, maar om zijn crew hierin mee te sleuren was oneerlijk. Madelynn's toekomst was het leven van de mannen niet waard. 'We're not bringing you to England.' Het was vastgesteld. Billy had zijn besluit gemaakt en niets zou hem van gedachten laten verranderen. Van hoe hij eerder nog dacht haar een keuze te geven was niets meer te bekennen. Gelukkig waren haar woorden iets waarmee hij werken kon. 'Well, how about I give you a few days to think about what you truly want?' Een onkarakteristieke glimlach was weer te vinden op zijn gelaat, puur in de hoop dat het haar van gedachten zou kunnen verranderen. Enkele dagen wachten op een antwoord was iets wat hij bereid was te doen, als het hem maar uit de buurt van Engeland zou houden.
Natuurlijk waren ze het niet met elkaar eens, Madelynn was opgegroeid met het idee dat alles wat de koningklijke familie deed rechtvaardig was en mannen zoals hij erger waren dan de duivel zelf. 'I do know that for sure.' Sprak hij toen, achteruit geleund op zijn stoel, tot zijn rug tegen de leuning zat. De ruwe uitstraling op zijn gezicht was simpelweg door het gesprek over de Britten. 'There's rules the kid has to follow, rules his father established and he has to obey.' Het was niets meer dan de waarheid, de regels die opgesteld waren door de man waren bruut en oneerlijk, Billy wist het.
Een wenkbrauw trok hij op, toch ietwat onder de indruk van Madelynn en hoe ze hem exact vertelde wat ze wilde. Hij had het niet van haar verwacht. Hij knikte even, lichtelijk traagzaam. 'We're already wanted by everyone in Europe. They know my name, they know my ship. You'll have to come up with something more creative.' Een uitdagende grijns speelde rond zijn lippen. 'Also, maybe don't threathen my crew until you're sure that you'll survive on my ship.' Het was geen geheim dat ze voorzichtiger zijn moest als het aankwam op haar uitspraken, al had hij haar zelf aangespoord, dus kon hij er eigenlijk niets van zeggen. 'We don't need your protection. Why do you think you're here? Because Silver did agree to the savekeeping your father granted him. We don't do that.' Lachend vertelde hij het haar, het voelde bijna alsof ze het vergeten was. Toch was Billy bereid het haar weer te vertellen.
Haar vraag kwam toch wat uit het niets, het was alsof ze niet geloofde in haar eigen woorden. 'It wasn't. But this question made it much worse.' Hij schudde zijn hoofd even. Voor Billy waren er maar een paar dreigementen waarnaar hij luisteren zou, en Madelynn wist ze niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld