Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ How many nights does it take to count*

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda plaatste zijn kopje en het bord op het bureau wanneer Misha hier de ruimte voor gemaakt had. Zijn blik viel op de schetsboeken en de poppetjes want hoe kon het anders. Meteen raakte Misha nieuwsgierig naar alle tekeningen die in de boekjes zouden staan, daarnaast zag alles wat van klei gemaakt was er ook erg mooi uit. “This looks amazing.” Fluisterde de jongen zachtjes terwijl hij alles op het bureau bestudeerde. Misha volgde veel artiesten op social media sites zoals instagram of tumblr dus hij was altijd erg geïnteresseerd in tekeningen en andere dingen die mensen maakte. “Would you mind if I took a look?” Zijn hand wees naar een schetsboekje. Natuurlijk als Misha liever had dat zijn tekeningen prive bleven dan begreep hij dat ook wel, daarom vroeg hij het ook eerst voor hij door de dingen zou gaan bladeren.
Een beetje geschrokken keek Keda op naar Misha wanneer hij hoorde wat de jongen zei. “You think I’m attractive?” De vraag kwam er eerder uit dan dan Keda gehad wou hebben, het liefst had hij het helemaal niet gevraagd. Wat als Misha het raar vond dat Keda dat vroeg. Meteen merkte Keda zijn hoofd weer in een negatief spiraal te raken. In zijn gedachten was Keda al meteen bezig met hoe Misha grappen ging maken over hoe de Keda mocht willen dat Misha hem knap vond. Misha had allang laten zien dat hij niet zo jongen was en toch was Keda er bang voor. Niet alleen dat maar Keda was bang dat hij Misha het idee gaf dat het Keda wou zou uitmaken of Misha hem knap vond of niet en al zou Keda er zeker blij mee zijn als Misha hem knap vond, hij wou niet dat Misha dat wist of ook maar dacht. “I mean.. you know.. for a nerd, of course.” Het kwam er ongemakkelijk uit wat ervoor zorgde dat Keda zich alleen maar slechter over de situatie ging voelen. De toevoeging aan zijn opmerking hielp de jongen helemaal niet. Hij voelde zijn gezicht al weer opwarmen. Zijn blik richtte hij strak op het bureau van Misha in de hoop dat de jongen niet zou zien dat de opmerking wat met Keda deed. Het liefst zou Misha zichzelf voor zijn hoofd willen slaan maar dat zou er nu al helemaal niet uit zien.
Keda kon het niet meer eens zijn met Misha over hoe hij zich over huizen voelde. Keda voelde zich nooit ergens meer thuis als zijn eigen huis, de sfeer die thuis rondhing was nergens anders te vinden voor Keda zijn gevoel. Dat kwam inderdaad een beetje door de troep die ze rond hadden liggen, het zorgde gewoon voor een erg huiselijk gevoel en daar hield Keda zelf ook erg van. Al was hij soms zelf ook wel erg klaar met alle troep in huis, hij zou het echt niet willen ruilen. “You would feel right at home at my place.” Misschien zou Keda wel een keer zijn plek laten zien aan Misha, dat ze een keer bij hem thuis zouden werken aan het project. Natuurlijk alleen als Misha dit ook wou en als zijn moeder het zou accepteren maar dat laatste zou waarschijnlijk geen probleem zijn. “Lucky you.” Al was Keda wel benieuwd naar hoe erg de troep hiervoor dan geweest zou zijn, of het maar een klein beetje was wat zijn moeder voor hem had moeten opruimen of dat ze er nog wel even mee bezig geweest was.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Misha keek naar Keda wiens blik gericht was op zijn schetsboeken. De vraag die volgde had Misha dan ook wel verwacht. Hij liet mensen eigenlijk nooit naar zijn tekeningen kijken, zijn vrienden wisten ook niet dat hij tekende, zij zouden dat alleen maar stom vinden en raar vinden. Ze zouden hem uitlachen en waarschijnlijk zijn tekeningen kapot scheuren. Daarom was Misha ook wel blij dat ze nooit naar zijn huis gingen eigenlijk. En als ze dan wel hier kwamen wist hij dat altijd wel een tijd van te voren dus had hij genoeg tijd om op te ruimen. "Of course, they're not that good though. Just some sketches." Soms als hij wakker werd uit een droom midden in de nacht zou Misha een beeld hebben van iets en dan zou hij het gelijk willen tekenen. Hij wist van de meeste dingen in zijn schetsboeken niet eens meer wat ze waren of wanneer hij ze gemaakt had. In weekenden waar hij niet weg zou zijn zou hij uren lang in de tuin kunnen zitten met zijn schetsboek aan het zwembad. Zijn zussen zouden dan aan het zwemmen zijn en hij zou hen na proberen te tekenen. Het lukte volgens hem nooit zo goed maar zij vonden de tekeningen altijd mooi. Hij vond dat het grootste compliment wat hij kon krijgen.
Misha keek even op naar Keda bij zijn vraag en hij kon het niet laten om te glimlachen. "Yeah, you're really attractive. Not just for a nerd. You're probably one of the hottest boys in school. If not the hottest," zei hij schaamteloos. Hij hield zijn blik strak op Keda gericht. Hij vond Keda oprecht een aantrekkelijke jongen. Zijn vrienden waren ook niet lelijk, maar hij vond Keda zó veel knapper. Hij kon zich eigenlijk niet geloven dat hij dit echt tegen hem had gezegd. Hij had nog nooit een jongen knap genoemd en nu deed hij dat zomaar. Hij wilde er eigenlijk ook niet over liegen, sowieso was het onaardig om hem nu plots lelijk ofzo te noemen. Maar Keda verdiende te weten dat Misha hem oprecht heel knap vond. Hij had niet eens de drang om er 'no homo' achter aan te zeggen zoals zijn vrienden zouden doen na het complimenteren van elkaar of na het omhelzen van elkaar. Hij zou zelfs eerder 'full homo' zeggen, maar zo ver was hij nog niet met zichzelf. Uitkomen naar iemand was een grote stap en hij was daar absoluut nog niet klaar was. Hij wist niet of hij ooit wel klaar zou zijn. Zeker voor zijn vrienden zou hij waarschijnlijk nooit durven uitkomen. Dus zelfs al zouden zijn ouders en zussen het weten, zijn vrienden zouden er nooit achter mogen komen. Niet dat hij ze na de middelbare school nog zou zien. Die kans was nihil en eigenlijk had Misha daar totaal geen probleem mee.
"I'd love to find out," glimlachte Misha toen Keda hem vertelde dat hij zich juist zou voelen bij Keda thuis. Hij geloofde wel dat hij zich juist zou voelen als hij maar met Keda was. Hij voelde zich nu ook juist bij hem, dus het zou waarschijnlijk niet echt uit maken waar hij was, als hij maar gewoon rond Keda was.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Voorzichtig pakte Keda een schetsboek van het bureau af. “I’m sure you’re just being modest.” Zijn blik was nog even op Misha gericht voor hij zich richtte op het boekje wat hij in zijn handen had. Hij begon er doorheen te bladeren, alle tekeningen te bekijken. Zoals Keda al dacht, Misha was gewoon bescheiden bezig. De tekeningen waar Keda nu tegen aankeek mochten dan wel schetsen zijn maar Keda vond de tekeningen alsnog prachtig. “These are so pretty, I could see myself just flipping through these pages for hours in my room while listening to music.” Ergens zag Keda het al helemaal voor zich, hij kon zich hier echt wel een tijdje mee vermaken. Hij zei dat dan ook niet alleen maar om aardig te zijn tegen Misha, de jongen meende wat hij zei. Als de tekeningen die ze voor de presentatie zouden gebruiken maar half zo mooi zouden zijn als deze, dan zouden ze alsnog een hoog cijfer halen. Daar was Keda compleet van overtuigd. “I do have to say though, if these are just sketches, I wonder what
Terwijl Keda bezig was een pagina om te slaan hoorde hij wat Misha zei. Meteen stopte hij met wat hij deed en hield hij zijn handen compleet stil. Als iemand anders hem knap genoemd had dan had Keda het gezien als een compliment maar nu dat Misha het deed leek het veel meer met hem te doen dan dat nodig was. Het feit dat Misha dacht dat Keda een van de knapste jongens op school was liet hem bijna sprakeloos achter, niet goed wetende hoe hij hier mee om moest gaan. Het liefst wou hij eigenlijk door de grond zakken, hij had gewoon geen idee hoe die hierop moest reageren. “Thank you.” Mompelde Keda er een beetje verlegen aan. “That is very nice of you to say.” Voegde de jongen nog maar toe. Hij wou het niet ongemakkelijk waren maar voor zijn gevoel was het daar al te laat voor. Ergens wou Keda Misha vertellen dat hij ook knap was maar daar was de jongen dan toch net wat te verlegen voor. Het was wel duidelijk voor Keda dat hij bij lange na niet zo sociaal was als de populaire kinderen van de school, Misha was dan toch wel iets moeilijker in de omgang.
“You are always welcome, I’m sure my mom would be happy if I brought someone home.” Zijn moeder zeurde wel vaker dat Keda met vrienden moest afspreken en dat gebeurde ook wel eens, een keer in de zoveel tijd besloot Keda zijn twee vrienden van school maar weer te vragen of ze zin hadden om iets te doen. Vaak gingen de drie dan naar iemands huis om een film te kijken of om videospellen te spelen samen, het was niet heel bijzonder maar de moeder van Keda was dan al lang blij dat haar zoon toch maar iets deed en niet constant in huis was. “I do have a cat though, so I hope you’re not scared of those.” Voor de zekerheid gaf hij het maar aan, voor het geval dat Misha bang was voor katten. “And two rats but those are in my room so if you’re scared of those we just don’t go to my room.” Al zaten de twee ratten in een kooi, nog kon Keda begrijpen als Misha dan liever niet naar zijn kamer wou maar dan konden ze wel beneden blijven zitten, dat vond Keda ook absoluut geen probleem.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een blosje verscheen op Misha zijn wangen toen Keda zijn tekeningen complimenteerde. Zijn kunst was het geen waar Misha het meeste van zichzelf in stak. Een compliment op zijn kunst was voor hem een van de mooiste complimenten ooit. Sommige tekeningen maakte hij voor zichzelf vooral. Het was dan een tekening die zijn gevoelens spiegelde. Hij had een hoop tekeningen van dode rozen gemaakt, niet perse omdat hij rozen mooi vond, maar het was meer om zich uit te drukken over hoe hij zich voelde soms. Hij voelde zich niet perse als een dode roos. Maar een dode roos deed hem denken als het sprookje Beauty and the Beast en Misha voelde zich soms als het beest. Afgeschermd van de buiten wereld omdat zij niet mochten weten wat hij was. Vast tussen zijn eigen hoge muren, wachtend tot de ware liefde zou komen om hem zichzelf te maken. Misha geloofde wel in ware liefde, maar hij was bang dat het bij hem niet zo ging lopen als in de sprookjes. Hij verwachtte niet dat de liefde van zijn leven zomaar zijn leven in kwam lopen, dat ze bij elkaar zouden komen zonder probleem en dat ze voor eeuwig en altijd een gelukkig leven samen leefde. Dat soort dingen gebeurde enkel in sprookjes, in zijn fantasieën. Dat was nog een reden waarom Misha van tekenen hield, hij kon zijn eigen realiteiten maken. "Oh my real drawings aren't that good. Most of them are in this one," zegt Misha en hij pakt een van de schetsboeken op. Het is een schetsboek met van de buiten kant een pastel regenboog gradiënt. Hij had hem gekregen van zijn zus toen ze terug kwam van haar vakantie in Zweden. Hij vond hem te mooi om te verspillen aal gewoon schetsen. Hij had zijn zus toen moeten beloven dat hij alleen de mooiste dingen er in vast stelde. Er stonden voornamelijk tekeningen van zijn familie in, maar ook van dieren en een hoop van dode rozen.
De reactie die Keda hem gaf was voor Misha misschien wel het schattigste in de hele wereld. De manier waarop hij hem zachtjes bedankte en hoe hij plots zo verlegen werd door het compliment. Hoewel Misha hem had gezien als een best zekere jongen, die niet gaf om de meningen van anderen had hij dus ook een hele andere kant. Misha was best trots op zichzelf dat hij Keda verlegen had weten te maken. Dat kon hij niet zomaar met iedereen doen dus hij zag het absoluut als een grote prestatie. "No need to thank me, just pointing out the truth."
Een glimlach speelde op Misha zijn gezicht na zijn woorden. Keda had hem verteld dat zijn moeder blij zou zijn als hij iemand mee naar huis bracht. Misha begon zich plots af te vragen of Misha wel vrienden had dan. Hij had hem op school wel eens met twee andere jongens gezien maar als hij deze nooit mee naar huis nam waren het dan wel vrienden? Tenzij hij het natuurlijk niet fijn vond om mensen over de vloer te hebben. In dat geval voelde Misha zich dan wel echt heel speciaal. Dan zou hij gewoon als een van de enige bij hem thuis mogen komen. Hoewel hij niet eens wist of dit waar was, hij voelde zich er best trots om. "Well then I'd love to come over once," glimlachte hij naar hem. "Are you kidding me? I love animals, cats, rats, dogs, lizards, snakes. I love it all," glimlachte hij gelijk breed. Misha was echt een grote dieren fan en zou het ook nooit erg vinden om in een huis vol met dieren te zijn.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda had nooit verwacht dat Misha zo goede artiest zou zijn. Sowieso had Keda geen tekenaar achter de jongen gezocht. “I’m sure you’re just being modest again.” Keda deed het boekje dicht wat hij nu in zijn handen had en legde deze weer neer op het bureau van Misha zodat hij het andere boekje van Misha kon aannemen. Voor hij het boekje opende keek hij naar de kleuren die het had. “Well, I like the cover already.” De boekomslag was niet door Misha gemaakt dus het was niet zo zeer een compliment voor Misha maar meer een algemene opmerking over de boekomslag. Misschien onnodig dus om te vertellen maar toch was het iets wou Keda wou meedelen. Voorzichtig opende hij het boekje weer en begon deze keer door dit boekje te bladeren. Het was inderdaad wel te zien dat deze tekeningen meer tijd in hun hadden dan dat de schetsen dat hadden. “These are even more amazing, you have real talent.” Keda was erg onder de indruk van hoe goed de jongen kon tekenen. Misha leek ook meerdere dingen te kunnen tekenen, wat ook erg indrukwekkend was. Soms had je artiesten die zich specialiseerde in portretten, bloemen, landschappen of meer maar het leek er op dat Misha van alle markten thuis was.
“Yeah, right..” Het kwam er nog steeds verlegen uit, gevolgd door een soort kleine spottende lach. Keda voelde zijn wangen nog steeds aardig rood zijn. “Now you’re just laying it on thick.” Om de situatie minder ongemakkelijk voor Keda te maken probeerde de jongen weer een beetje grappen te maken en te doen alsof hij gewoon weer zijn charmante zelf was die zich totaal niet ongemakkelijk en verlegen voelde over de opmerkingen van Misha. “So calm down before all the girls at school get jealous of all the attention you’re giving me.” Het was toch redelijk bekend in school dat veel meiden opkeken naar jongens zoals Misha, ongetwijfeld ook naar Misha hemzelf en dat was te begrijpen. Niet alleen was Misha knap maar Keda was er vandaag achter gekomen dat er ook nog een leuk karakter achter de knappe kop van de jongen zat.
Glimlachend keek Keda op van het schrift naar Misha. “Well, I don’t think we should go to my house right now but we can go another day.” Op het moment waren ze bezig het project in het huis van Misha dus om alles op te pakken en naar het huis van Keda te rijden was ook al zoiets maar ze konden zeker wel de volgende keer naar zijn huis gaan. “I’m so happy to hear that.” Dat betekende dat Misha dus gewoon bij hem thuis kon komen, hij kon Misha voorstellen aan zijn kat, Lucifer, en aan zijn twee ratten, Maple & Honey. Het was misschien dom om over zoiets na te denken of iets raars om blij om te worden maar hij kon het niet helpen om toch zo erover te denken. "I'm sure you'll love them when you meet them." Met een brede glimlach keek Keda weer even op naar Misha, waarna hij weer verder bladerde door het boekje.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Oh pfft, I'm never modest." Volgens Misha was dit de waarheid. Hij was oprecht als hij zei dat zijn tekeningen niet zo goed waren. Wellicht kwam dit er mede door dat hij allemaal mooie kunst op internet zag en hij het gevoel had alsof zijn kunst lang niet zo goed was. Naar zijn mening waren zijn tekeningen en schetsen dan ook absoluut niet goed of mooi. Maar meningen verschilde. Dat bleek ook toen Keda hem complimenteerde op de tekeningen. Misha kon het niet helpen om te blozen. "Thank you," zei hij zachtjes met een kleine glimlach op zijn gezicht spelend. Hij was gewend aan complimenten over zijn uiterlijk van meisjes op school en mensen online, maar complimenten over zijn kunst kreeg hij alleen van zijn familie, dus wanneer hij het van iemand buiten zijn familie kreeg werd hij plots erg verlegen ervan. Hij was het gewoon niet gewend. En verlegen zijn was hij al helemaal niet gewend. Het was iets wat hij zelfs nooit gevoeld had. Hij was altijd al wel een erg open en vrolijk kind, dus zich verlegen voelen was iets heel nieuws voor hem.
Misha moest lachen door zijn opmerking. Het boeide Misha vrij weinig wat die meiden er van zouden vinden dat Misha Keda knap noemde. Hij was niet zeker wat hij er van zou vinden als zijn vrienden het wisten, maar al die meiden? Nee dat kon hem vrij weinig schelen. Als hij uit was zou dat wel een voordeel zijn, hij had een goede reden om nee te zeggen tegen meiden, nu had hij steeds het probleem dat meiden nee niet genoeg vonden, en als hij dan zei dat het was omdat hij het niet wilde vonden ze dat ook geen geldige reden. Een tijdje terug had Misha zelfs de roddel over zichzelf verspreidt dat hij in een relatie zat. Hij had echter geen naam of geslacht door gegeven. Hij zei gewoon tegen elk meisje dat dingen met hem probeerde te doen dat hij bezet was. Zijn vrienden hadden er wel eens naar gevraagd en sommige hadden er grappen over gemaakt dat Misha niks zei omdat het een jongen was. Dit waren gelukkig bij grapjes gebleven en ze respecteerde het feit dat Misha geen naam af gaf. Hij hoopte nu echter niet dat Keda van dit gerucht afwist. "Oh but wouldn't that be amazing to see? Girls getting jealous of you? I know I'd like that," grinnikte Misha. Hij wist niet zeker of hij dat echt leuk vond. Zou het leuk zijn als veel mensen jaloers op je waren? De reacties die sommige meiden zouden hebben zou hij wel grappig vinden. "Wouldn't it be funny to see how they would react when they saw me flirting with you?" Misschien was het niet echt grappig, maar toch kon Misha het niet helpen om er over na te denken hoe grappig het voor hem zou zijn. Hij dacht hier zo erg over na dat hij niet eens door had dat hij net gewoon toegaf dat hij met Keda aan het flirten was. Hij kon er alleen maar aan denken hoe boos sommige meisjes zouden worden, het klonk misschien niet erg aardig maar het was wel grappig vond hij.
"Maybe we can go some other day this week?" Misha was plots wel erg enthousiast om naar zijn huis eens te gaan. Hij was gewend aan de huizen van zijn vrienden, die dus net op musea leken. Hij kon niet wachten eens ergens langs te komen waar het huis niet elke 15 minuten schoongemaakt werd. Dat leek hem zó huiselijk. Het leek hem echt geweldig om zo iets te zien. "I'm sure too. I love animals. I'm sure you won't get me away from your house after I've seen your pets."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Lachend rolde Keda met zijn ogen. “Not modest? Shut up..” De tekeningen waren super mooi, Misha zou dat toch wel moeten inzien. Het leek Keda sterk dat de jongen zijn eigen talent niet kon zien. Met een kleine glimlach keek hij op naar Misha die hem bedankte. Hij zag de lichtrode kleur die op zijn wangen verschenen waren, het deed ervoor zorgen dat Keda alleen maar meer groter glimlachte. Het was schattig, de blosjes op zijn wangen stonden hem wel, het deed er alleen maar voor zorgen dat de jongen er nog schattiger uitzag. “No need to thank me, just pointing out the truth.” Herhaalde Keda, het was wat Misha zojuist tegen hem gezegd had en volgens Keda gelde het ook in deze situatie en dus citeerde hij maar wat Misha gezegd had. Keda zou willen dat hij zo kon tekenen als dat Misha dat deed, hij zou dan de hele dag niks anders doen dan mooie tekeningen maken. Hij was misschien wel lichtelijk jaloers op het talent van Misha.
De woorden van Misha deden er voor zorgen dat er een soort brok in de keel van Keda verscheen. Probeerde Misha nu toe te geven dat hij al deze tijd met Keda aan het flirten was of bedoelde de jongen het meer als dat ze zouden doen alsof ze aan het flirten waren op school, hoe mensen dan zouden reageren. Sprakeloos staarde Keda naar het schrift in zijn handen, voor een paar seconden was hij druk bezig met het zoeken naar de juiste woorden, als deze al bestonden. “But who would actually believe a jock was flirting with me..” Een beetje ongemakkelijk schraapte Keda zijn keel. “So sorry to burst your bubble but pretending that you’re flirting with me won’t work.” Dit was Keda zijn manier om erachter te komen of Misha ook daadwerkelijk bedoelde dat het flirten met elkaar een grap was of dat hij probeerde toe te geven dat hij geflirt had met hem. Als Misha in zou gaan en verder zou gaan over het doen alsof dan wist Keda genoeg maar als de jongen hem zou tegenspreken en zou zeggen dat het niet nep was dan wist Keda ook meteen hoe het zat. Een meer directe manier was natuurlijk door het gewoon te vragen, gewoon vragen aan Misha of hij al die tijd daadwerkelijk aan het flirten waren maar daar was Keda te bang voor. Dat was hem toch iets te direct en de angst dat Misha hem dan recht in zijn gezicht zou uitlachen was toch wat te groot. Waarschijnlijk bedoelde hij het gewoon als grap, alsof iemand als Misha ook maar iets zou zien in Keda. Voorzichtig keek Keda op van het schrift in zijn handen naar Misha. Waarschijnlijk waren de rode kleur van Keda zijn wangen niet weg getrokken maar de kleur zou vast ook wel zichtbaar geweest zijn als de jongen strak voor zich uit bleef staren dus dat maakte Keda niet veel meer uit.
Zachtjes knikte Keda op de vraag van Misha. “Of course, no problem. I’m always available so just tell me what day you’d like to come by.” Keda voelde zich nogal dom door het aan te geven dat hij letterlijk elke dag wel kon en dat het dus puur aan Misha lag welke dag de twee naar zijn huis zouden gaan maar het was eenmaal zo, Keda had door de week absoluut niks te doen. “That wouldn’t be that big of a disaster.” Als hij altijd Misha om zich heen zou hebben thuis, dan zou Keda meteen een stuk meer lachen en een stuk meer praten, daar zou zijn moeder en hijzelf ook geen problemen mee hebben.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
"Make me." Misha had oprecht moeite gedaan het niet te zeggen maar het ging haast zo automatisch, hij had zijn woorden niet meer in de hand. Keda zou het waarschijnlijk toch zien als een grapje. En als hij dat niet deed dan zou Misha het ook niet zo heel erg vinden. Wie zou het nou wel erg vinden om de mond gesnoerd te worden door iemand als Keda? Hij in ieder geval niet, dat was zeker. Er waren vast wel mensen die het erg vonden, zoals hetero jongens of lesbische meisjes of mensen die helemaal niet geïnteresseerd waren in dat soort dingen. Misha zou het in ieder geval absoluut geen probleem vinden. Al verwachtte hij absoluut niet dat Keda het echt zou doen. Maar ja, wie weet was Keda wel super verrassend. Er was vast een kant van de jongen die Misha nog niet had leren kennen en wellicht deed die kant juist wel dat soort dingen. Hij hoopte dat hij daar nu achter kon komen. "Now you're just quoting me. But thank you anyway," grinnikte Misha zachtjes en hij schudde even zijn hoofd.
Het duurde enkele momenten voor hij een reactie van Keda kreeg maar hij vond het niet erg om te wachten. De reactie die hij kreeg had hij eerlijk gezegd niet verwacht, maar dit liet toch weer een beetje de verlegen kant van Keda zien. Misha vond dat wel een schattige kant. "Who said anything about pretending?" Een zwakke grijns verscheen op Misha zijn gezicht en plots kwam er een kant naar boven die hij van zichzelf alleen tijdens football kende. Een zelfverzekerde kant die hij wel nodig had tijdens het spel anders had hij geen kans op winnen. Misha had nooit verwacht dat hij zich zo zelfverzekerd zou voelen tijdens het flirten met iemand, en al zeker niet een jongen. Daarnaast was Keda een jongen die hij nog amper kende. Dat zei echter niks. Tijd zei helemaal niks volgens Misha. Natuurlijk ging hij geen relatie aan met iemand die hij pas net kende, maar flirten kon nooit kwaad. En als Keda nu al duidelijk zou maken dat hij dit niet wilde dan zou Misha er ook gelijk mee stoppen. Hij wilde niks doen dat Keda niet op zijn gevoel liet voelen. Misha bekeek zijn gezicht toen Keda opkeek van het schrift en hij smolt haast bij het zien van de rode wangetjes. Het was schattig, té schattig om waar te zijn. Misha zou zichzelf bijna knijpen om zeker te maken dat hij niet in een of andere gekke droom zat. Dat was namelijk de enige plek waar situaties zoals deze plaats vonden, in dromen. In die van Misha tenminste.
Hij glimlachte zwakjes op zijn antwoord. "Well you're very easy to hang out with then that's awesome. I'm free tomorrow? So if you want we could go to your place then," glimlachte Misha naar hem. Hij was behoorlijk nieuwsgierig naar Keda zijn huis, huisdieren en ouders. Al was hij niet zeker of hij nog beide zijn ouders had maar dat kon je bij niemand weten. "You wouldn't mind having me in your house twentyfour seven? Really? 'Cause I can get really annoying."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Al was Keda graag de uitdaging van Misha aangegaan, had hij hem graag dichterbij willen trekken en hem de mond willen snoeren, hij kon het niet. Niet omdat hij niet wou, daar lag het niet aan, ook niet omdat Keda niet wist hoe want hij had al zeker wat ervaring opgedaan. Er waren eigenlijk twee redenen waarom hij het toch niet deed, waarom hij toch zichzelf inhield en met zijn mond weg bleef bij die van Misha. De twee kwamen eigenlijk op hetzelfde neer, de eerste was namelijk omdat Keda bang was voor afwijzing en de tweede was omdat Keda nog niet zeker was of de jongen grappen aan het maken was of dat hij serieus aan het flirten was met Keda. Bij beide redenen was Keda bang dat hij voor gek zou staan, dat hij iets deed wat Misha eigenlijk niet wou. “You wish.” Lachte Keda maar in plaats van daadwerkelijk actie te ondernemen. Het was misschien zwak van hem maar zo was Keda er zeker van dat hij niet gekwetst zou worden door Misha. Keda zou graag proberen hem en Misha een kans te geven maar het leek hem te goed om waar te zijn dat Misha daar hetzelfde tegen aankeek. Al deze tijd wist Keda nog niet zeker of Misha überhaupt wel interesse had in jongens.
Nog nooit eerder had Keda zich zo verward gevoeld, niet zeker weten of Misha nou echt iets van Keda wou of niet, of Misha echt interesse had om iets met Keda te proberen en om elkaar misschien beter te leren kennen als niet gewoon vrienden. Alleen het idee van dat de twee misschien op dates zouden gaan zorgde ervoor dat het hart van Keda sneller begon te slaan. Keda hield ervan om op dates te gaan, van die schattige die je in de films zag. Je kon dan iemand goed leren kennen en tegelijkertijd iets leuks doen. Toch moest Keda zichzelf weer terugbrengen in de realiteit dat dat misschien niet eens zou gebeuren. “Well.. I- I don’t know, are you?” Keda merkte dat hij moeite had met uit zijn woorden komen, überhaupt een reactie bedenken op wat Misha hem vertelde was al moeilijk. Hij had geen idee hoe hij hier mee om moest gaan. Keda voelde een soort warmte door zijn hele lichaam gieren. Normaal was Keda redelijk goed in terug flirten maar bij Misha leek het ineens anders te zijn, leek hij sprakeloos achter te blijven. Misschien was het omdat het voor Keda uit het niet kwam, hij niet verwacht had dat Misha misschien echt met hem aan het flirten was en dus nu was hij een beetje geschrokken achtergelaten. Wat het ook was, Keda had hemzelf nog nooit zo sprakeloos gezien.
“Tomorrow sounds great, same thing as today? Meet me in the parking lot?” Dat was makkelijker geregeld dan Keda verwacht had. Als ze morgen weer samen weg zouden rijden en mensen dit weer zouden zien op de parkeerplaats, Keda begon zich af te vragen of er dan geruchten door de school zouden gaan en of het effect zou hebben op het imago van Misha als hij te vaak met hem om zou gaan. “I think I’ll manage.” Glimlachte Keda lichtjes.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Even pruilde Misha voor hij toch ook moest lachen om Keda zijn opmerking. Hij merkte dat hij veel gemakkelijker was met Keda in de buurt. Hij had al tijden niet zo veel gelachen in een dag. Zelfs met zijn familie had hij al een tijdje niet zó veel meer gelachen op een dag. Hij lachte wel veel met hen, maar rond Keda was hij gewoon constant aan het lachen en dat vond hij behoorlijk fijn. Hij vond het fijn als hij rond mensen kon lachen en zichzelf kon zijn, helaas had hij dit echter bij weinig mensen. Zeker niet bij mensen die hij pas net kende, Keda was hier een uitzondering voor en Misha had hier absoluut geen probleem mee. Hij vond het geweldig met hem. Hij had het ook zeker niet erg gevonden als Keda hem wel de mond gesnoerd had, al was hij wel angstig over zijn ervaring er in, of eerder gebrek aan. Hij wist natuurlijk niet hoe ervaren Keda zelf was, maar hij verwachtte niet zo gebrekkig als Misha was. Dat was ook wel moeilijk om te bereiken, zeker voor iemand zo knap als Keda.
Misha hield zijn blik constant op Keda gericht. Hij wilde zijn reactie zo goed mogelijk zien. Wederom leek de meer verlegen kant van Keda aanwezig te zijn. Misha merkte dat hij hem leuk vond als hij verlegen was. Hij voelde zich speciaal door het verlegen maken van iemand die er zo mooi uit zag en iemand die zó zelfverzekerd over kwam. Het liet hem gewoon trots voelen. Dat was iets wat hij zich niet vaak voelde. "I definitely am, have been the entire time actually," zei hij met een zachte grinnik. Het was geen leugen. Hij was op een subtiele manier al de hele tijd met hem aan het flirten. Hij flirtte echter nooit dus of het heel duidelijk was dat hij daar mee bezig was wist hij niet zeker. Hij wist namelijk niet precies hoe het moest maar volgens hem deed hij het aardig goed.
"Yeah sounds great," knikte hij toen. Hij zou wel zorgen dat zijn zus hem weer naar school zou brengen, of hij zou gewoon naar school lopen dat kon ook met gemak. Wellicht zou hij weer een keer met zijn skateboard naar school gaan. Hij kon de beweging gebruiken en het was een makkelijke en snelle manier om op school te komen. Het ging makkelijk en dan hoefde hij zijn zus niet lastig te vallen met de vraag. Ze zou dan al eerder uit bed moeten en hij gunde haar al haar rust en slaap. Hij grinnikte zachtjes door Keda en keek hem toen aan. "We'll have to see about that," knipoogde hij.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Voorzichtig deed Keda het schrift in zijn handen dicht en legde deze op het bureau waar hij naast stond. Zo kon hij zijn volledige aandacht op Misha richten, wat nu wel nodig was voor Keda. Niet alleen was het nodig voor de jongen om zijn aandacht volledig op Misha te kunnen focussen, dat hij wou hij ook. Zijn dag leek nogal een onverwachte wending te hebben. Van naar helemaal sprakeloos en niet anders dan verlegen zijn voelde Keda nu ineens zoveel emoties tegelijk door zijn lichaam, blijdschap, gespannen, angst en dat waren er nog maar drie. Het gevoel wat toch het meeste naar voren kwam was verwarring. “Wait.. are y- you gay?” De verwarring was waarschijnlijk van zijn gezicht af te lezen. “Or is this some joke between you and your friends?” Misha had hem absoluut geen reden geven om dit te denken behalve dan door wie zijn vrienden waren en hij interesse toonde in Keda. Keda kon gewoon niet inzien hoe Misha anders belang zou hebben in Keda als het niet voor een of andere grap tussen hem en zijn vrienden was. Als dat niet geval was dan schaamde Keda zich wel een beetje dat hij zoiets kon denken over Misha maar voordat Keda ook maar iets deed met Misha, zichzelf gevoelig opstelde, wou hij zeker weten dat het later niet tegen hem gebruikt zou worden. Ook had hij nooit eerder geruchten gehoord over Misha of zelf ook maar iets van Misha meegekregen wat zou weggeven dat hij homo was. Tot nu was Keda er altijd van overtuigd dat Misha elk weekend met meisjes bezig was. Misschien was de jongen bi, dit kon natuurlijk maar zelfs dan had Keda nooit gemerkt dat Misha ook maar het kleinste beetje interesse had in jongens. Keda had dan ook niet echt bepaald een goede ‘gaydar’, hij wist nooit wanneer iemand deel was van de lgbtq dus eigenlijk moest Keda ook niet verrast zijn als Misha daadwerkelijk naar jongens keek, want het was niet alsof Keda nou altijd de beste was in het weten wie homo of lesbienne was. Ook had Keda de vraag in zijn hoofd of Misha uit was, of anderen mensen hier wel van wisten. Dat was niet de enige vraag, op het moment zat Keda vol met vragen.
Het leek er niet op dat er vandaag veel aan het project zou gebeuren, dus misschien hadden ze morgen meer tijd om bezig te gaan met school. Al wist Keda het niet zeker met hoe het gesprek nu ging. Nu had Keda absoluut geen idee van hoe de toekomst voor de twee er uit zou gaan zien. Als het aan hem lag dan had Keda toch wel een aardig goed idee maar het lag ook aan Misha. Keda zag toch een toekomst voor de twee vol met leuke dates en elkaar beter te leren kennen, hopen dat het zou uitbreiden tot iets meer. Hopelijk deelde Misha deze visie met Keda, hopelijk beelde Keda zich nu niet al van alles in om uiteindelijk teleurgesteld te worden door dat dit alles een grote grap voor hem was.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij kon zijn hart voelen kloppen in zijn keel. Mede doordat hij eigenlijk nooit met flirten of wat dan ook bezig was geweest was hij enorm nerveus. Maar het kwam er ook door dat hij eigenlijk nooit zo open was geweest over zijn seksualiteit, en hij was er niet eens echt open over dus dat zei wel een hoop. Hij had niet eens gezegd dat hij mannen aantrekkelijk vond of dat hij niet aangetrokken was tot vrouwen en toch was hij nu erg open over zijn seksualiteit. Hij merkte hoe zenuwachtig hij hier van werd, al was hij vrij zeker dat Keda het laatste persoon was die hem niet zou accepteren, sinds hij zelf ook homoseksueel was. Hij merkte echter wel dat zijn knieën wat slapjes werden. Hij kreeg altijd trillende knieën als hij nerveus was. Ook merkte hij op dat hij op het punt van tranen stond. Hij haatte dit maar het was gewoon zó veel voor hem om voor het eerst eigenlijk open te zijn over dit. Het lag erg gevoelig bij hem. Hij was echter absoluut niet van plan om te gaan huilen en zwak te lijken. Huilen was iets wat Misha nooit deed tegen over andere mensen behalve zijn familie en hij durfde zich ook gewoon niet zo kwetsbaar op te stellen naar mensen die niet verplicht waren om met hem te leven zoals zijn familie wel was. De vraag van Keda was te verwachten maar toch kwam het voor Misha als een klap binnen. Hij had nog steeds moeite met het woord gebruiken en hij haatte dit van zichzelf. Van roekeloos flirten ging hij ineens naar de zwakke versie van zichzelf die hij eigenlijk altijd verstopt probeerde te houden. Hij voelde zich zo klein en kon hier absoluut niet tegen. Hard begon hij op zijn lip te bijten om de tranen weg te drukken. Zeker na Keda zijn volgende vraag was hij niet van plan te gaan huilen. Hoewel het hem lichtelijk kwetste snapte hij het wel. Het was zeker iets voor zijn vrienden om zo een vreselijke rot grap uit te halen, maar Misha zou dat nooit doen. Hij was sowieso al niet iemand die snel grappen uithaalde met andere mensen. "It's n-not a j-joke." Hij haatte zichzelf voor het stotteren. Het was niet zo moeilijk om gewoon te praten dus waarom kon hij het niet op dit moment? Waarom kon hij zich niet gewoon vermannen? Waarom moest hij zo een zwak persoon zijn? Misha kon zijn kleur voelen weg trekken. Hij voelde zich raar, hij wist niet hoe hij het moest beschrijven. Hij had nooit gedacht dat hij naar iemand zou uitkomen, en dan zeker niet naar een jongen van school. Als hij nu ook maar een ding verkeerd deed kon Keda gelijk iedereen zijn geheim vertellen. En hoewel Keda absoluut niet leek als het persoon die zo iets zou doen, wist Misha gewoon niet wat hij moest denken.
Zijn handen waren aan het trillen en hij voelde zich alsof hij elk moment van zijn stokje kon gaan. Waarom was dit zo zwaar voor hem? Waarom kon hij niet gewoon normaal doen en de waarheid zeggen. Ja hij was gay, zo moeilijk was dat niet. Hij kon het gewoon niet over zijn lippen krijgen. Hij had een té grote angst dat alles fout zou gaan als hij het zou zeggen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda was blij om te horen dat Misha dit niet als een grap zag, dat dit niet iets tussen hem en zijn vrienden was en de leuke dag die de twee beleefd hadden tot nu toe oprecht was. Toch zag Misha er niet zo uit, het was duidelijk dat hij ergens mee zat. Het stotteren, de manier waarop de kleur in Misha zijn gezicht verminderde, het leek er zelfs op dat de jongen tranen in zijn ogen had. “It’s okay Misha.” Het stemgeluid van Keda was nogal zacht, hij was bijna aan het fluisteren. Voorzichtig liep Keda naar Misha toe, hij sloeg zijn armen om de jongen heen, zijn hand plaatste hij achterop Misha zijn achterhoofd. Hij hield de jongen zo strak mogelijk in zijn armen. Keda wist niet precies wat ervoor zorgde dat Misha zo emotioneel werd maar hoe dan ook zou hij zijn best doen om de jongen een beetje op zijn gemak te laten voelen. “Everything is going to be okay.” Ditmaal fluisterde hij het wel. Keda had het te doen met Misha, het was duidelijk dat de jongen iets dwars zat en het was oke als hij het er niet over wou hebben, het zou ook oke zijn als Misha het wel wou hebben over wat er gaande was met hem. Voor Keda maakte het niks uit, hij wou er zijn voor de jongen, op welke manier dan ook.
Dit was wel heel anders dan de Misha die hij kende van school of dan de Misha die hij kende van vandaag. Het was normaal om emoties te hebben, natuurlijk, maar Keda had niet verwacht deze kant van Misha te zien vandaag. Er waren veel verschillende onverwachte wendingen geweest vandaag en dit was duidelijk weer een van deze.
“If you want to talk about it, I am here and willing to listen if that is what you need.” Hij wou Misha laten weten dat hij er voor hem zou zijn, dat was hopelijk een goed begin voor Misha om zich beter te laten voelen nu in dit moment. Dit was niet alleen een onverwachte kant van Misha, het was ook een kant die Keda niet graag zag. Dat was niet omdat hij Misha nu zwak vond of omdat hij het raar vond dat de jongen emotioneel werd, de reden dat hij het haatte om de jongen zo te zien was omdat hij het zielig vond voor Misha dat hij zich zo voelde. Hij wou dat hij de pijn van hem weg kon nemen. Helaas was dat niet mogelijk, niet in een oogwenk tenminste. Voorzichtig liet Keda Misha weer los om hem wat ruimte te geven. Tegelijkertijd nam hij een stap achteruit, maar zijn handen hield hij op de bovenarmen van Misha. Keda zijn verlegenheid en zijn verwarring was compleet verdwenen en had plaats gemaakt voor bezorgdheid voor Misha. Hij hoefde er geen seconde over na te denken om zijn best te doen met Misha op zijn gemak te stellen, het leek wel een soort instinct te zijn wat ervoor zorgde dat Keda meteen in actie sprong en zijn emoties een soort van uitdeed om voor die van Misha te zorgen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bij het voelen van de twee armen om zich heen brak er iets in Misha. Het was alsof er een muurtje was wat hem er van weerhield emotioneel te worden en de laatste steen van die muur was zojuist gebroken. De tranen stroomde zijn ogen in maar gelukkig nog niet over zijn wangen. Zijn onderlip was aan het trillen wat hij probeerde te stoppen door hier hard op te bijten. Het was allemaal gewoon zó veel voor hem aan het worden. Alles ging plots zo snel en hij had het gevoel alsof hij geen controle meer had over zijn leven. Hij had het gevoel alsof hij aan een klif hing en zijn handen glibberig begonnen te worden. Het was alles behalve een fijn gevoel, maar toch was het iets van een opluchting, dat hij eindelijk niet meer zich vast hoefde te klemmen aan de rand van die klif, hij kon zich eindelijk los laten. En hij viel misschien wel zijn dood te gemoed, maar hij had geen kramp meer in zijn handen van het vasthouden aan die rottige klif. Het was misschien een raar metafoor maar in Misha zijn hoofd klonk het gepast en paste het precies bij hoe hij zich voelde. Er was een brok ontstaan in zijn keel die hij niet weg leek te krijgen door enkel te slikken. Alles zou oké zijn vertelde Keda hem, maar hoe kon hij nou geloven dat alles oké zou zijn terwijl hij zich zó rot hierover voelde?
Hij wilde er over praten. Hij wilde Keda alles vertellen en zijn hart volledig aan hem uiten, hij wist gewoon niet of hij het kon. Hij durfde het woord niet eens te zeggen, hoe moest hij dan zeggen hoe hij zich voelde? De armen die om hem heen zaten verlieten zijn lichaam weer en hij stond weer alleen, een warme hand nog op zijn schouder. Een snik verliet zijn mond waardoor hij gelijk zijn hand hiervoor sloeg. Hij haatte het zo emotioneel te zijn. Hij zou nu ook amper kunnen praten door het snikken, hij haatte dit zo erg dat hij het niet eens wilde proberen. Toch moest het wel. Keda verdiende wel een uitleg voor zijn plotse baby gedrag, vond Misha dan. "I'm s-sorry," wist hij uit te krijgen. Hij ging gelijk met zijn handen langs zijn ogen om wat ontsnapte tranen weg te vegen. "I l-like.." het kostte hem oprecht moeite om dit er uit te krijgen. "B-boys.." Het woord kwam er uit met een luide snik en tranen begonnen weer te komen. Hij voelde zich vreselijk zwak en hij kon er absoluut niet tegen dat hij zich zo stom op stelde. Waarom moest hij nou zo een mietje zijn? Keda vond jongens ook leuk en hij zat er ook niet om te huilen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Keda voelde dat het duidelijk te zien was aan zijn gezicht dat hij met medelijden naar Misha keek, het was duidelijk dat hij er mee zat dus Keda kon niet anders dan medelijden hebben met de jongen. Het was moeilijk voor Keda om ook niet gewoon in tranen uit te barsten en samen met Misha een potje te huilen maar toch deed hij zijn best om hemzelf groot te houden zodat wat er hier gebeurde niet veranderde in een groot jank feest, daar zouden ze beiden niet veel aan hebben. Voor nu had Misha een schouder nodig om op uit te huilen en Keda zou er alles aan doen om deze schouder te zijn in plaats van ook in tranen voor hem te staan. Na de woorden die Misha uitsprak begon de jongen opnieuw weer hard te huilen. Keda haalde een van zijn handen van Misha zijn bovenarm af om vervolgens zijn hand te gebruiken de tranen van de wang van Misha weg te vegen. Al was de jongen zelf ook bezig met zijn tranen weg te vegen, het leek Keda wel een lief gebaar om te helpen deze tranen van zijn wangen te houden. Na een paar tranen van Misha zijn gezicht te hebben trok Keda zijn hand weer terug. Een schuine glimlach verscheen op zijn gezicht, zo glimlach die je forceerde om op je gezicht te verschijnen. Het was natuurlijk geen glimlach van blijdschap, verre van.
“Since you admitted to flirting with me I kinda gathered that already.” Het was misschien niet de tijd om grappen te maken maar eerder leek Misha er om te moeten lachen en dat is wat Keda ook nu weer hoopte te bereiken. In de hoop dat zijn verdriet misschien een beetje plaats zou maken en er toch een kleine lach van af kon. “And guess what? Boys are dope.. I like them too, they’re great.” Opnieuw sloeg Keda zijn armen om de jongen die voor hem stond die ondertussen weer opnieuw was begonnen met huilen na het toegeven van zijn seksualiteit. Zou Keda de eerste zijn die het wist? Was Misha daarom zo emotioneel, omdat hij nog nooit eerder uitgekomen was? Keda zag er niet heel anders uit wanneer hij in de woonkamer stond voor zijn vader en moeder die voor hem op de bank zaten. Voor veel mensen die uitkwamen zag het er waarschijnlijk zo uit, vooral de eerste keer, wanneer je echt voor het eerst zei, voor het eerst hardop toegaf dat wie je was, zoiets was ook emotioneel. Het was dus ook wel te begrijpen dat dit moeilijk was voor Misha. Het was toch raar dat mensen zo emotioneel leken te worden over het toegeven van wie ze leuk vinden maar toch gebeurde het. Misschien was het omdat op dat moment je eindelijk een soort verlossing had, alsof je eigenlijk toegaf dat je al deze tijd een grote leugen had verteld en dan was het toch uiteindelijk tijd om het toneelstuk te laten stoppen, niet meer in die leugen te leven. Natuurlijk voelde zoiets als een grote verlossing, dan was het eigenlijk normaal dat je daar emotioneel van werd. “I think you’re very brave, just want you to know that.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld